Germana s. Cypriani, et Aphrorum, nec non Firmiliani, et orientalium opinio de haereticorum baptismate ... exposita a f. Johanne H. Sbaralea

21쪽

Prop. III. Stubani PP. Decretum expendior , o nuinum demonstratur. ibid. Prop. IV. Plura ex Cypriano in medium addueantur , θ' secum neutiquam pugnare ostenduπtur. 293nop. V. Reliqua de Haretieis baptizandis Di Ia a confictionis vitio eximuntur . 3o3TAEO EMA VII. Momentorum , quae adversari existimantur , propugnatione sententia modo commemorata confirmatur. g. I. ex Libello ad Nomatianum. 3I4

III. ex Tractatu Anovmi adversus Rebaptizam

22쪽

SYNOPSIS DISSERΤΑΤIONIS III.

De Canonibus vulgo Apostolorum &c. Prafatis. 33 L Canones XLV. 9 XL osolorum neque a D natissis, aliisve Haretieis ; neque post Collationem

Carthaginiensem commenti, obtrusique fuerunt Col. Iectioni Canonam . - 33 II. Prius apud Graeos extiterunt, ct ante Meanum Coneilium quam in Latinorum uotitiam de venerint

osolorum Canones . 33s III. Celebre Deeratum de Libris reeipiendis, ἐπ reiiciem dis dimersis ad dicatum Ponti ibus ; varia debis Canonitas Uriri Mere. autoritas examin tur . 3 8 IV. Cum Graeis ualium unquam Donati is eommercium

E fuit; ct nulla societar. 34 V. Objectionibus Disola eritiea baud satis factum esse demonseratur. 3Α3ri. Quo pacto Dion ur Exiguus duos Canones pro rebaptismo inter Apostolicos reeensuerit post expressam rebaptismi per Arelatense Conestium damnvisionem. 346 VII. Explieatio Binia mindicatur, eaque Hadriani I. fuisse ostenditur. Prosecutio argumenti numeri suis periorix. 349 HII. De tempore, quo Dion us Exiguus suam Can nam Collectionem edidit; ct de Canonitas in GNIasiano deereto notarit. 331m Pergisur demonsrare canones i. Gelasiano decreto proscriptor fusa Consitutionea Aposolitas, non L. Casouer Apostolorum. 333A. De Diuitiros by Corale

23쪽

X. De Trullanorum Patram mente, ac opinione ia ea nonibus II. , ct XCV. condendis. 336XI. Orientalis, ct occidentalis Ecclesia mos, atque disciplina dimeris . Canones Trullani non evertunt Eusebii narrationem de Cypriano rebaptizante, Stephanique Papa decretum. 339XII. Canones Apostolorum sunt pars Constitutionum Apo- solicaram . Ha mero sunt illa eadem, qua antiis

ais seculi III. σ IV. Ecetis a Seriptoribus inuoluerunt quamquam interpolata. 362 XIII. Constitationum Apostolicarum interpolatio, sime variatio quamis , incertam , an ab Hareticis patrata . De Cavonibas vero Apostolorum no item . . , 363XIV. Canones duos pro rebaptismo memoratot eur neque Marcionita, neque Catapb ger, aut Nomaistianenses , allime baretici fingere vasuerunt. 365XV. Donatisis itidem at boram Canonum confictio

Ueribi non potes, ita nee Staiessana Synodi

commentum. 368PAas II. De Papae judicio comparate ad Concilium pro vindicando S. Augustino &C. I. Ad dictum S. Augusini, quo Gallieanur Defensor abutitur ad Romani Ponti scis potestatem ext uuandam , hypotheticum S tima supervacaneum

II. Gallieani Defensoris , 9 Vindicis C prianiel lapsas

.coliatio . Huar. Ρpotbericam S tema coaetelliatur. 3 3III. Diuitiam by Corale

24쪽

III. Promorationem a Papa iudicio ad contaliam in causa meri facti frusta fieri non colligitur ex lo- eo Diss. 43. S. Augustiri ad Glorium , ιν alios . Defensoris Gallicani , ct rindicis Cyprian. para.

IV. Varia S. Autotini bnotbeses adducantur, ct exispenduntur . Tam ipse , quam Io: Duns Scotus emplicantur . 3ITH Ejusdem Augusini Dear, quo tradit plenaria Concilia priora saepe a posterioribus emeudari, imterpretatur. 38ori. Gallicanus Defensor ex parte reiicitur, ct ex Pamte approbatur . S. Augustini pronunciatum de traia ditione Apostolica quomodo exponendum . 382VII. Quaestio de Hareticorum baptismo neque tempore S. Cypriani, neque a Stepbano Papa declaratα

VIII. De ea sis eo enda Synodi Oecumentea υι nis Gallicaui Dese oris, ct Gndicis Curianici comtraria, utraque tamen falsa . 38S IX. Certa S. Aquisiui sententia de eerti imo Romani Ponti seis jussieto etiam post luterpositam ad lien rium Concilium appellationem non firmatur Uus exserm. a. de Herbis Apostili loco . 39rx Haresis Pelagiana facilix, ct plana , ae fautorum paucitate munita fuisse demonstratur. 393XI. Haresis Pelagiana nou tam obscura fuit, quantum

scribit Augustinus fuisse quasionem de Haretico. rum baptismo. 39 sXII. De numero fautorum baresis Pelagiana . 398. XIII. Comparatio causa Cypriautea eum Pelagiana . Ao LXIV. Recta rigustiniani loci interpretatio . Pelagiani Coneilium Oecumenicum non appellaruul. AOqXT. Alia ejusdem Augusiniani loci explicatio rejici

25쪽

XVI. Quam ob eaussam aliquar bareser per SInodum damnari necesse fuit, aliquas vero non: ct ob quas bareses, causasque 5 Inodi plenaria , mel

Oecumentea eoreregata fuerunt. ΑΙ

XVII. Caussa recluditur, ob quam S. Augustinus scripsit, Cyprianum deereto Stepbani Papa non acqui misse , aequieturum mero punario concilio, si factum fuisset. 613XVIII. Altera caussa, atque ratio proditur de eadem

26쪽

AD DISSERTATIONE Μ I.

CAP. I.

Ad num. I. Nupera per Morellium hujusce Disone promulgatio

Latimo non probata. Hanc Erasinus ignoravit Utabani mihi, fermeque iam deliberaram, veris horum nihil ad primas afferendum paginas; quod ea plane contineant, quae vel minimi sunt

porderis, vel adeo facilia , & obvia; ut omisnes, quid ad ea dicendum sit, nullo negotio videre possent e sed tandem ad istas etiam scribendum duxi; & ut hi, qui minime istis insistunt, minusve haec ipsa perspiciunt, rem ita se habere in telligerent, & quod aliqua, quamquam levia sunt, sunt tamen aliqua; quae quibusdam ita augeri possunt adminiculis, ut videantur interdum & ipsa gravia. In primis itaque animadverto, pluris hactenus factum esse Morellii consilium , &diligentiam in Firmiliani Epistola vulganda , quam quae dicitur prudentia Latinii, ct moderatio Pa melli: idque probae nedum multiplex, & varia operum S. Cypriani recensio ;sed etiam plurimae Conciliorum editiones in Italia, & Romae etiam autoritate Summi Pontificis factae, in quibus haec Epistola nemine repugnante vulgata legitur. Ad id autem, quod tam diutina Epistolae oblivio magno sit argumento , mathribus nostris aut perniciosani visam fuisse, aut falsam ;habeo, quo probem illam vel habuisse, vel saltem legisse S. Basilium, ut infra ad num. Xl U. demonstrabo: postea vero quam ipsa quaestio de Hetereticorum Baptismo desiit agitari, & quliadem post S. Augustinum Basilio supparem; nemini mirum esse debet, tam longo eam Epistolam esse obvolutam silentio ;cum etiam Cypriani Epistolae ad Stephanum, & ad Iuba ianum post SS. Hieronymum, & Augustinum, qui soli earunt meminerunt, latuerint usque ad Erasmi Rotterdam. tem p

27쪽

2D I s s E R T. I. ra: quarum quidem si nemo meminisset unquam, ob id ne aut falsae essent, aut perniciosae censendae Certe nec falsa est visa , ut plurimi contendunt, nec perniciosa , ut inter omnes

convenit, Cypriani ad Stephanum P P. Epistola de Marciano Arelatensi Episcopo , & tamen notum est, quam diutinae oblivioni data fuerit. Quod si falsa quoque, aut perniciosa Firmiliani Epistola majoribus nostris visa fuisset; id ne i p. sis in causa fuisset, quod iuris publici non illam fecissent Quam enim multa non falsa, aut perniciosa , sed vera, &utiliis ma diutissime latuerunt , & utinam non multa pariter hujuscemodi laterent usque in hodiernum diem & quam

multa non supervacanea, aut conlicta , sed & necessaria, &certa cum annis plurimis sepulta iacui sient, tandem viderunt lucem etiam multo post hujus Epistolae publicationem Z Porro quod ad Erasmum attinet, si is omnium de rebus Ecclesiasticis criticorum iacile princeps multa Cyprianicis elucu.hrationibus adiunxit, quae vel ipso iudice notha erant; igitur cum Firmiliani Epiliolam non aὸdidit, illam sine dubio non vidit: ut erat enim homo summa dicendi libertate praeditus; illam si vidisset, nec supprimere, nec suum de ea j dicium occultare potuisset; & uti qui tantopere his de re. hus delectabatur, ostentatorque mirificus erat; & cum nulla subsit causa , eur id praestare non debuerit. Illuni vero latuisse plura quantumvis diligentissimum antiquitatis vestigatorem , manifestum faciunt S S. Patrum editiones post eum ab aliis elaboratae ; ipsaque , ne ab argumento, in quo versamur, multum discedam , S. Cypriani operum editio, in qua Erasmus spuriam eiusdem Cypriani ex Pontio Diacono vitam, vel passionem exhibuit; cum veram , legitimamque vulgaverit post eum Lipomanus in vitis Sanctorum; Actaque passionis Pamelius, & Paulus Manutius addiderit etiam quintum Epitiolarum librum . Ad num. II. Obes magnae, quae de Firmiliano extat, sanctitatis fama

FUit quidem Firmilianus Caesareae Cappadociae Antistes vir

doctrina , religione, ac existimatione magnus , sed sancti.

tate ea, qua coli in terris possit, non item: certe a nemiisne, quod sciam, antiquorum cultum unquam accepit; miror. que Baronium ad ann. 238. num. AI. a Natali Alex. sec. 3. , Fras.

28쪽

Frassen. de Sacram. disp. Prosem. art. 3. q. 3., Pagio ad an .mam 2 I. num. 2., Boucato de Sacram. dissert. I. , aliisque se. cutum asserere, Graecos natalem eius diem in Menologio venerari perinde ac aliorum Sanctorum consignatum; S Lu pum in Schol. ad cap. 3. Libri Tertulliani de Praescript. Haeret. tradere, Firmilianum fuisse iam Schismaticum, mox per poe. nitentiam ad pacem rediisse , ac eximie Sanctum evasisse ; id quod tamen a Baronio hausisse videtur; quorum istos divina re dico, illos antem hallucinari et nam in Graecorum Me nolo. Eio memoratur quidem Firmilianus ad diem VI. Kalend. No. vembris, nona 8. Octobris, sed occasione S. Capitolinae Marti, quae ea die colitur, & cujus parentes ibi dicuntur Chrisiani doctores, in prιm que magnux Farmilianus Caesarea Cappad eta Fpis pus. Quod si etiam Graecorum in Menologio co-Ieretur Firmilianus; primum opus illud conscriptum est exeun te seculo X, vel initio XI. ab incerto Autore; ει quaedam

continet, quae aut minus probantur, aut Prorsus commentiistia sunt; nec Ecclesia Romana recipit omnes, qui in eo dicuntur Sancti, deinde Occidentalis Ecclesa, potissimeque Romana Christianae disciplinae Magistra nunquam Firmilianum inter Sanctos admisit, ut elucet ex Martyrologio Romano, aliisque antiquis Martyrologis Latinis : α quamquam Petrus de Natalibus eum in suo de Sanctis Catalogo recenset; com pertum est, Scriptorem hunc parum emendatum esse, & quondam Catalogo suo attexuisse, quos Ecclesia Catholica rejicit, improbatque penitus. Utique in Postrema contra Paulum Samosatenum Antiochena Synodo Firmilianus mortuus dictus

est Φir beatus , O felicis recordationix, sed ab Orientalibus ,

qui vel omnes, vel sere omnes cum eo in ea de Haeretico rum Baptismo controversia ejusdem erant sententiae; & qui secus sentiebant, tanquam de re ad disciplinam pertinente dissentientem eum , aliosque ejusdem opinionis nihil errasse

putarunt. Praeterea nedum Beati titulus, sed etiam Sanctissi mi, & piissimi olim tribuebatur & vivis & mortuis Episcopis non tantum Catholicis, verum & Schismaticis, S Haereticis,& Idolatris Laicis ab ipsis etiam SS. Patribus, uti legere est apud Lupum in Schol. ad cap. go. Tertuli. de Praescrip t.

Haeret. , & Card. Baronius ad ann. 26O. num. 22. ostendit,

Episcopos quantumvis moribus depravatis jure Sanctus oresse dicendos. Hac de causa S. Hieronymus in Dial. ad ver.

29쪽

sus Lucifer. Calaritanum Antistitem Luciferum in Schismate

mortuum Beatum appellat; Theophilusque Alexandrinus Epi scopus ob ea , quae in S. Ioannem Chrysostomum egit, extra communionem Romanae , & Occidentalis Ecclesiae vita functus a S. Leone M. in Epist. sa. σε. 63. , ac 97. , a Gelasio Papa in decreto de Libris recipiendis, vel reiiciendis, a vincentio Lirinensi in Commonitorixi cap. 62. , a S. Cyrillo Alexandr. in Prologo Paschali , a Protetio Epist. Alex. in Epist. ad Leonem M., a Concilio Ephes. Act. r. , a Synodo U. Coll. v. , & a Concilio Rom. Martini I. Act. v. , atque Iustiniano Imp. in Epist. ad Menam CP. Episc. de damnando Origene dicitur Sanctus, Sanctustamur , Sanctae memoriae , ac beatusimus; & qui scribunt, eum prope mortem Clarysostomi iconem else deosculatum , usi sunt libro de Imaginibur Damasceno Joanni supposito, cum factum S. Cyrilli Alex. successiris, & nepotis Theophili huic

refragetur. Theodorus Mopsves anus Episc. multarum haereis sum assertor beatus vocatur a S. Cyrillo Alexandrino in

Epist. ad Proclum CP. Episcopum apud Facundum Hermian. lib. I. cap. 6. , & Joannes Jeiunator Episcopus Constantinopolitanus, quem & Pelagius II., & Gregorius M. ob titulum Oecumenica usurpatum pluribus Epistolis exagitarant, & de quo S. Leo IX. in Epist. I. ad Μjchaelem CP., & Leonem Aeridae Episcopos n. 9. scribit pro praesumptione a beatis Ponti. ficibus Pelagio , O Gregorio digna percussum excommunicatio. ne, & in Epist. o. ad eundem Michaelem CP. a beatissimis

Pontificibus Pelagio , Er Gregorιο , succesoribusque eorum anaistbematιzatum n sua pertinacra 1rrevocabilem periisse, a S.

Gregorio M. Epist. 6 . lib. 3. , Epist. o. lib. f., & Epist.

o. lib. I. , etiam cum vivere desitisset, appellatur Sanctus, Sanctae memoria, & Sanctissimur; in Synodo VII. Act. IV. Sanctae memorrae, & a S. Isidoro lib. de viris Illustr. , ae Sophronio Episc. Hierosolym. apud Photii Bibliothecam c. 23 I.

verae virtvtrs domicilium. Tandem si Sanctus etiam vere

Firmilianus suilliet, num ob hanc rem ipsi abiudicanda esset ea ad Cyprianum Epistola Cur non potuit in ea ipse opiis nione eise, uti, quantum suspicari licet, fuit, Stephanum .PP. errasse aut eam traditionem iactando , quae non esset; aut ad eam alios compellendo, ad quam compellere non deberet Quod si ita fuit affectus; quae non debuit, aut non Potuit

30쪽

C A P. I.

potuit quamquam Sanctus in hominem Cathedram Petri quidem occupantem, sed tramitem devium vel calcantem , vel alios minus recte redarguentem, totique Ecclesiae parum uti. liter consitientem etelo religionis effundere At in personam Stephani Papae multa dixit asperius Firmilianus , multa pro is brose, ac petulanter: Concertationum ista, & opinionis justae causae sunt facta, non Firmiliani; minuit enim cujuscunisque personae rationem pessundatae iustitiae consideratio , quam se se habere nec prorsus temere putabat Firmilianus . vel si error fuit ita scribere in Stephanum, Cur errare non potuit Firmilianus ; cum erraverit & Petrus, erraverint & alii sanctimonia vitae clariores Novatianum autem cum Firmiliano Conserre nescio, quis unquam velit, vel ob hanc causam ponsi te primum quid ille in Stephanum, aut Cornelium, alion qu C Catholicos, effutierit contumeliarum, nemo scire potest; cum eius de hac re scripta non extent; nec Cypriani erat illa reser re, quae in hunc, vel illum commotus Novatianus maledicentiae iacula contorserit; sed mala, quae pestiferum dogma inferre Ecclesiae cernebat: deinde novi Schismatis Princeps is erat, qui non haberet, quem sequeretur quique a nemine melius describi posset, quam a S. Cypriano ;at Firmilianus & veterem , & late patentem traditionem , Consuetudinemque rationibus etiam, & Conciliis pluribus suffultam ostentans aliquos in contrariam opinionem abductos non editis libris, & voluminibus, sed per Epistolam liberiori stylo poterat vel notare, vel illis reponere. Et cum additur, duo suisse sub Stephano, vel etiam sub Cornelio praecipua dissidia Sehisma Novatianum, & Anaba- Ptismum ; tertium quoque memorari poterat Felicissimi Africani Schisma Novatianismo penitus oppositum , quod lapsis

omnibus quocunque tempore, nullaque praemissa poenitentia indulgentiam concedebat; quodque, ut sentit Baronius ad ann. 2sq. num. 38. , primam Schismaticis Montesiis originem dedit: verum cum Schismata Ecclesiae unitatem fine dubio commacularent , inficerentque ; Ana baptismus tamen Aphrorum ,

& orientalium, de quo sermo est, non item Apostolorum traditionem iudicio Cypriani, & Firmitiani , qui traditio. nem illam a Stephano iactatam neque fuisse Apollo lotum, nec esse potuisse contendebant; & sane ne Stephanus ipse quidem traditionem Apostolorum appellavit, sed solum tris