장음표시 사용
41쪽
Is Drsa T. I. tur. De Inde propterquid S. Athanasius in Epist. ad Ortho doxos in persecutione data, cum Georgius λrianus in Al xandrinam Cathedram intrusus esset, & Catholicos insecta. retur, ait: ex sa violentia multi destituti inopia baptism tis periclitantur oec., praeoptant potiur ita ra rotare, ω periis elitari , quam ut Arianorum manus capitibur suis emponi sustiane aut ρ & Felix Papa II. al. I I. in Epist. a. ad Zenonem Imp. pro Ecclesia Alexandrina rogans, ut Iohannis Alexandris Episcopi expulsionem , & Petri Moggi intrusionem repraeis
hendat, ita alloquitur: dolet eerte pietas tua, quod per diuis rumor partis alternae, gravesque conssctus multi ex hoc secuis Io videautur ablati aut baptwinatis , aut communionis exper res r Ab hoe Praesule ne fini baptizati, cr e tantur haeretici Oe. nisi quia Alexandrini arbitrabantur, Arianos, & P trum Moggum haereticum, ministrosque ab eo constitutos S cramentorum administrandorum potestatem non habuisse
Ad num. VII. Deinde Eusebii CaesariensD DE Eusebio autem Caesariensi velim mihi dicant, quid cenissendun , qui librorum, quos Firmilianum de fide , ac religione cona posuisse testatur M. Basilius lib. de Spiritu S. ad Amphilochium cap. 29. mentionem non secit; an tanto pere curandum sit, si unius eius ad Cyprianum Epistolae nusquam meminerit quamquam enim medietatem fere dicti libri Basilii ab Erasmo, aliisque pluribus Heterodoxis interis potatam usque ad finem, depravatamque affirmari scio; comis pertum tamen & illud habeo, extare quoque viros plurimos eruditione haud vulgari , qui contrarium defendunt pluenturque librum totum esse genuinum, S syncerum Basilii opus. Plurimas igitur in hac controversia, ut dictum est, Epistolas evulgatas esse cum sit certum; nedum universas Colligere, & reser re opus non erat, sed & frustra factum; quando iam omnibus exploratum erat, Romanum Pontificem, & reliquos forsan alios occidentis Episcopos a plurimis Orientis. & Africae Antistitibus sententia cisti dere: satisque suit Eusebio aliquas adducere, quae sibi vita sunt magis ad rem, & ad fidem in Historia sua posteris faciendam
idoneae; in qua cum constet eum plures diversorum Auto
rum Epillo las, & Opera praetermisisse; non est, quod quis
42쪽
multum laboret credere, omisisse eum unam Firmiliani Epistolam: nec eo quod omisit ille, ullus est relictus dubitandi locus, confictam fuisse multo post Eusebium ab aliquo Do.
natista; nam hac ratione dicendum esset, confictam fui si seculo XUI., quo Paulus Manutius illam primus commento. ravit, antea omisere omnes: Donatistae vero funditus extinis cti sunt seculo UI. opera S. Gregorii M., ut refert Ioannes Diaconus in vita ejusdem Pontificis lib. 3. cap. I. Num quia neque Eusebius, neque Dionysius Alexandrinus, neque Pa. Cianus, aut antiquorum ullus, qui de Novatianis egerunt, Epistolae 6 . Cypriani ad Stephanum PP. de . Martiano Areis laten. Episcopo Novatianensi meminerunt; iccirco ea Epiastola supposititia dicetur ρ hoc certe argumento utitur La
notus, ut ostendat eam adulterinam esse; & tamen erudiis torum sere omnium consensus veram, synceramque esse tueis tur: a Donatistis ne quoque excogitatum dicetur, quod hahet Haimo in cap. Iq. Epistolae Pauli ad Romanos, quodisque Glossa ad c. 8o. de trana mersione dist. q. de Consecr. Ambr. tribuit: in suo sensu abundabat Cyprianus , eum semel immergebat parvulos s quιa quod intelligebat, nudiose adimplebat bonis operibur abundando , licet iv boc nescius delinis queret ; sed quia bonis Operibur abundabat, ponea eorreptur a Domino abundavit altiors sensu ter illos immergendo P quod quidem factum neque apud Cyprianum uspiam legitur; neque alius Scriptor Occurrit, qui id ei ascripserit...ii Ad num. VIII. Tum Sancti Augustini
MUlto etiam minus quicquam negotii sacessit, quod S. Augustinus nullum de Firmiliani Epistola verbum habue. rit; cum ipse testetur lib. a. de Baptismo cap. q. se non ona. nia no visse, quae illo tempore inter Episcopos gesta sunt,& literis mandata . Nec est, quod quispiam maxime mire tur, planeque stupeat, id, quod Augustinus non novit sum. mus, huiusque rei accuratissimus Scriptor, multis post secualis longe inserioribus Scriptoribus innotuisse ; nec illud se. rio opinari idem prorsus est, ac suae caussae desperare: Nam quis est, qui nunc, modo aliquantulae sit eruditionis, igno.
ret Synodum Sardi censem; & inter hanc, & Philippopoli.
tanam discrimen, seu veram a spuria Synodo secernere ne-
43쪽
sciat utramque tamen latebat Augustinum de quidem prope sua tempora gestam; latuere eum & Acta Concilii Are.
latensis paulo ante coacti, quae nunc omnibus etiam eruditu
lis sunt manifesta: praeteriitque insuper eum Epistola Cypria. ni ad Stephanum de Haereticorum baptismo , quam antea jam S. Hieronymus contra Lucifer. adduxerat; ut in Da videbitur ad Propos. I. Theorem. U., quin quod ipse fatetur lib. t 8. de Civitate Dei cap. 3r. , se invenire non potuisse, quo tem. Pore Naum, & Habacuc prophaetarint; cum nihilo secius alii
post eum facile repererint: quare l. a. de Baptismo c. s. ait μω ideo plarumque doctiorabur m ι-ν aliquid revelatur, ut eorum patienν, ω humilix ebartiar, en qua fructur major es, comprobritur: Certe Epist. S. Dionysii Alexandri , quas de Haereticorum baptismate iterando plurimas scripsisse, ac suo tempore existasse resert S. Hieronymus in Scriptor. Ecclesi , quis modo
est, qui & ignoret, de illarum apud Eusebium fragmen a
non legat quarum tamen ne unam quidem attigit Augustinus; tantum abest, ut ex eius silentio de una Firmiliani Eis piliola quisquam hanc nullam fuisse sit probaturus. Erit foratasse, qui ex illimabit, eum cte Firmiliani, fie nonnullorum orientalium Epistolas autumasse, dum lib. de unico Raptismo
Cap. I A. inquit: Cum ergo Stepbanur non solum non rebaptiza. rei Haereticor , verum erram hoc factenter, vel ut fieret deee nentes excommunicandor esse censeret; secut aliorum Episcopdrum, ω imus C prians titerae ostendante id autem non legio
mus nisi in Epistolis Firmiliani, de Dionysii Alexandrini ;I atque ita quidem interpretatus est Juen in de Sacram. disser. a. q. o. cap. a. arr. 3. g. q. J; aut dum lib. 6. de Baptismo c. r. habet: nee ob aliud visum es quibusdam etiam egregi ιν viris , ω Ani sitibus Chris i , inter quot praec ne B. C prsanus eminebat, non posse Ne apud meret εcον, vel Sctisma scos ba. pismum Chris r Oe. nam quinam erant illi egregii viri non quidem Afri; quorum . dempto B. Cypriano, sola nomina sciuntur; igitur Firmilianus, Helenus, Dionysus, & reliqui orientis Episcopi: vel etiam quum lib. I. de Baptismo cap. I. scribit: quoniam quaestionis hujur obscuritas priori 1 Ecelsa temporibus ante sebi a Donati magnor viros, ω magna ebais ritate praeditos Patres Disopor ita inter se compulit salva pace disceptare, atque fluctuare ἰ ut diu Conciliorum so suis quibusque Regionibus diversa flatuta nutaverint; donec plena. rio
44쪽
ptismo cap. a. scribat: rideo tamen, quιd adbuc a me possis in. quiri; oidelicet ut respondeam veri milibut illis rationibus. I ante 'gνιppinus, vel ipse Cyprιanur; vel illι. qui eis ex Africa consenserunt; vel si forte aliqui ex transma rinis terris, Iongeque discretis nullo quidem e plenario , Me fatiem Regionati ConeιIιο, sed Disolari colloquio commoti sunt; ut boc esse faciendum putarent , quod O consuetudo Ecclesiae prastina non babebat, O pone a Catholicur Orbis terrarum robuissi ima firmιiate consensionis exelint: haec sane verba excludere certo videntur agnitionem Epistolarum Firmiliani. &Dionysii Alexandr., in quibus clare plenaria, & Regionalia
Concilia commemorantur. Deinde si etiam Epistolam eam novit Augustinus, non suae caussae conducebat eandem proia
ferre, quam nec ipsi quidem Adversarii, quorum intererat.
unquam protulerunt; praesertim Cum nec unquam Contra eos
attulerit leges Imppp.Valentiniant, Gratiani, & Honorii, nosanctum baptisma steretur, in eosdem latas ex cod. Theodos. l. 3. q. & 3. de Haereticis; neque decreta generalia Liberii Priad Provincias transmita, aut Siricii PP. Epistolam ad Hime rium Tarraconen. Episcopum, in quibus Haereticorum baptis. ma comprobatur; vel plenarium Africae Concilium sub Gra. to Episcopo Carthagin. celebratum contra Rebaptizantes.
Ad num. IX. Ps Donatisarum mΕΤ si Augustinum latuit Firmiliani Epistola, quanto ma
gis eadem Donatianos latere potuit, aut debuit Ne minem tamen arbitror extare, qui, quod Eusebium Caesa.rien. , & Basilium Magnum, atque Dionysium Alexandri n. nunquam Donatiani pro se adduxerunt, zorum opera, quae Anabaptismo favent, conficta suisse dicturus sit. Caeterunta Donatiani Schismatis propugnatores multa, quae Rehaptis mum fovebant, reliqua fecerunt vel ignoratione eorum, vel
quod non multum illis fiderent; nisi quis existimet, eos Fir. miliant. aliorumque literas subindicasse illis apud Augusti.
num lib. 3. contra Crescon. cap. 1. verbis: quicquid de P. priani Hen. Μarorat, O de quorundam Orsentalium literas an.
ferendum putast . Nescio tamen, quo pacto asseri possit, hane Donatianis Epistolam non innotuisse; si ipsi ejus confictores C a Proin Diuitiros by Cc oste
45쪽
D i s s E R T. I. pronunciantur supra num. UlI., & infra Theor. I. Prop. v II. Eos autem Augustino teste in celebri Collatione Carthagin. anno qII. Omnem vertisse lapidem in disceptatione de R baptismo nusquam me legilla memini neque in Actis illius Collationis, neque in aliis Augustini opusculis. Acta quidem
magnae Collationis mutila ad nos devenerunt, tamen ex Breis
viculo Collationis S. Λugustini, aliisque monimentis ejus manifeste habetur, ibi de Rebaptismo nequaquam disceptatum esse; sed triduam totam Collationem in Caeciliani caussia, de Ecclesia, Schismate, ac Traditoribus absumptam; sie & Εpiis stola Synodi Cirtensis anno Ara. ad Donatistas data, & M. S. Augustino scripta de tribus tantummodo refert in ea Coulatione disputatum fuisse, de Ecelesia , de Caecili ano, ω de
Traditoribus; de Baptismo autem ne verbum quidem. Sed α idem Augustinus in Breviculo Collationis aperte tradit, Donatistas in magna illa Collatione nedum omnem lapidem non vertisse in disceptatione de Re baptismo, sed etiam veroha de eo facere refugisse; Coactosque, ac provocatos a Catholicis aut responsum nullum dedi me , aut implexa verba
protulisse r in Collat. enim diei g. scribit, ad id, quod eis obiectum erat a Catholicis de Maximinianistis Schismaticis , quod baptismum ab eis ια schismate datum approbare potιur ,
quam rescandere, atque iterare maluerint, nec leviter respon.
aere tentaverunt: de ipso etiam baptismo, quod in illo inandato a Catholieir dictum es 9c., aut non gntellexerunt; aut id, quod ipsi intellexerant, ne ab aliis intelligeretur, verbisse ιν obscurare voluerunt: & paulo post: ω ellud, quod a Carbolicis in mandato dictum est, non deo defruendum baptismum Chrisei, quia eum etiam Haeret ei tradunt ., similiter aut
non intellexerunt, aat obscurare voluerunt e lib. vero post Collata cap. 29. Item quod in nosero mandato positum es de B. Caprrano, qui tolerandor potιur in Ecclesia malos, quam propter eos Ecclesiam deferendam ωe., attingere omnino ausi
non sunt: & postea: in eo quod de iterando baptimo solent proferre ; quam nee ipsam de baptismo C priani sententiam spem
te commemorare voluerunt, uerenter se naufragium facturos rmoxque subiungit: illud testimonium Capriani, quod in nostro
mandato commemoratum es, toto silentio transierunt. Quod si ea in Collatione Donatiani legi Concilium Cypriani volue.
46쪽
tis; nimirum ut Cirtense Concilium infirmarent, ac sal sunt esse demonstrarent; quod istud diem, & Consulem haberet ex S. Aug. in Brevi c. Collat. 3. diei, illud vero Consule careret. Itaque si S. Cypriani, cui tantum illi tribuebant, te. stimonia proferre renuerunt; nemini dubium esse debet, eos unam Firmiliani Epistolam multo magis praeterisse: tidebant enim, inquit idem Augustinus ibi cap. a . , si nulla crimina Caeciliani obieerent commanioni nostrae, nihil sibi remanere,
unde suam ab unitate separationem quoquo modo excusarent οῦ
ideoque in magna Collatione toti fuere Donati sectatores incauta Caeciliani, ac Traditorum excutienda .
Ad nn m. X. Tum ipsius S. Opriani
S porro Cyprianus idcirco nihil habet, scribitque de Fi N
. miliani literis, quod eae ad eum delatae sint post obi. tum Stephani Papae, & post celebrationem III. Carthaginensis in hac caussa Concilii, ut alias demonstrabitur: post quae, sopita sub Sixto Stephani succetare ea controversa opera, & hortatu S. Dionysii Alexandrini Episcopi, non amplius de Haereticorum baptismo quaestione na Cyprianus agitasse, aut de ea quicquam scripsisse scitur; vel si de ea qui inpiam scripsit , non omnes eius Epistolas extare, atque ad nos pervenisse iam supra ostensum est. Accedit, paulo post responsum Firmiliani Carthagine acceptum saevire coepisse in Christianos Ualeriani persecutionem , qua primum Cyprianus
est in exilium missus, inde martyrium fecit, atque ex hac vita sublatus est. At facinus Cypriano indignum, ne eum tuidem nominasse, neduni non gratias, & beneficia retulice, ad quem in longissimas Regiones Epistolam de re gravissima miserit; a quo rescriptum acceperit Plenum amoris,& benevolentiae; quique sibi in summo discrimine mature fuerit opitulatus: an non Dionysius Alexandrinus ea in camia maiora patravit; dum sequester accessit, intercessitque apud Stephanum, S Sixtum P P. pro cunctis Rebaptiganti
hus, id est Orientalibus, & Afris; ne ii abstenti fierent; Mne quaestio more Romano terminaretur, sed omnes sinere tur uti consuetudine sua ubi namgentium legimus, ei quempiam egisse gratias, beneficia rependisse, aut mentionem fecisse de eo non quod haec facta non fuerint, sed quia, otait
47쪽
D I s s E R T. I. ait S. Augustinus lib. 2. de Baptismo cap. q. , non omnia n .vimus, quae eo tempore inter Episcopos gesta sunt: qua. propter non bene ex flentio Cypriani insertur, magno aris gumento esse debere, nullam ei cum Firmiliano Episcopo necessitudinem intercessisse; cum vix quidem argumentum
diei possit. Ad num. XI. Postremo Concilii Cartbaginensis III., quod possaeceptam Firmiliani Epistolam celebratum oriendi. Iur triplici argumento
Novissimum etiam argumentum ex silentio III. de hac re
Carthaginensis Concilii petitum eantum abest, ut maximum sit ; ut maxime etiam si nullum; aut esse aliquid probari non possi: quod quidem ut pro tur, non eo res tota spectat, ut inquiratur; an Papae Stephani decretum ante, vel post huius Synodi celebrationem sancitum fuerit, &ad Asricanam Ecclesiam expeditum , sed an tempore dicti Concilii III. in Λfricam adhuc delatae essient Firmiliani liteis Tae: nam etiamsi decretum Stephani ante Concilium illud sit editum, non propterea certo sequitur, S literas Firmiliani ante Concilium III. datas, & tempore illius Concilii iam
Carthaginem delatas fuisse. Tam autem errare mihi viden.
tur, qui Concilio illo postponunt Stephani decretum, quam qui Concilio Firmiliani literas praei ita putant: id ego pro-hare non multum laboro; cum nec ipsi quicquam, quo hoc ipsum probetur, attulerint. Illud video hic recte factum a Pagio, qui ad ann. 236. n. 3. Io. S I . Concilium istud III. polt Stephani decretum scribit celebratum; & post utrum que literas Firmiliani datas. Prioris opinionis Autoribus, qui volunt Concilium 1 Ilis, de quo est sermo, ante decretum Stephani esse celebratum ob epocham Epistolae Firmiliani scriptae vigesimo fecundo fere anno pori Aleκandrum Imp., satis quidem occurritur per Pagium, qui anno Iuliano, seu
utrimque incompleto dissicultatem enervat, vel enervare putatur: sed magis id fiet, si quis Alexandrum Severum non anno 233. , ut volunt, sed a 34. e vivis excessime tradiderit; nam quis tuto scire potest, an Lampridius, & Eutropius, aliique Scriptores , qui tradunt imperata Alexandrum annis XIII. diebus IX., ejus Imperii annos deduxerint ab auis
48쪽
no AErae Christianae χχχ., quo mense Martio Alexander suco cessit Heliogabalo; an vero ab anno III., quo idem ab He. liogabalo Caesar, & Imperii particeps factus est, ut verisi milius videtur quare correctio, & castigatio Lampridii, quam Pagius ad ann. 233. n. a. exhibet, obliqua prorsus videtur, atque incerta; nam cum ille scripsit, Alexandrum . vixisse annis vigintinovem , mensibur tribur, diebur septem ἰimperasse vero annir XIII., diebus novem; aut falsum est, eum annos Imperii Alexandri numerare a morte Heliogabali, aut incertum ; ut mortis eius dies XIV. Martii statui certo possit. Neque mihi Cassiodorum obiiciant, qui ilia Chronico tradit Alexandrum occisium Ctis. Severo, ω Cuiu. trano, id est anno 233. IErae vulgaris; nam & cum habet Heliogabalum necatum Coss. Maximo, & Heliano; Macrinum vero Antonino II., & Sacerdote ; Caracallam autem Antonino, & Advento Cois., quam fidem sibi adsciscet ejus Chronologia in obitu Alexandri Severi quin imo quod v deam eum anno uno tardius collocare Imperatorum, qui dicti sunt, interitum; verisimile quoque dico, & necem Alexandri anno uno tardius ab eo relatam esse. Ad num. XII. Primum eκ Epiuola Duodica ad Stephanum. XIII. Secundo ex Epsola S.Cypriant ad Iubesanum. XIV. Tertium ex Concilio III. Carthag3nsensi
OUum, qui mihi firmissimis, ut pollicitum erat, arguis
mentis demonstraret, Firmiliani li teras ante IlI. Car. inaginiense Concilium suisse scriptas, expectarem ; lego,
conatum totum eo demum evadere, ut ostendatur Stephais
ni decretum ante illud Concilium evulgatum esse: de quare non magnopere pugno; nequo laboro scire, utrum id firmissimis argumentis demonstratum sit; sed alterum de Fir- miliani literis, quod quidem magis necessarium arbitror, aio probatum iri. Neque enim , quamvis decretum Ste.
phani, & literae Cypriani ad Iubaianum, & Pompeium editae sunt ante Concilium III., ob id & ante ipsum Conci. lium Firmiliani Literae datae sint, oportet. Nua . XIII. ac seritur, in Epistola Cypriani ad Iubaianum mentionem fieri non modo ejus ad Stephanum Epistolar, sed etiam Stepha. ni ad eum rescripti; quod plane falsum dico , cum in Epistola
49쪽
DIssERT. I. 24stola ad Iubaianum non alia mentio fiat, quam synodi L,& Epistolae ad unum ex Collegis, quem exputo Quintum . nec non Synodi II. cum Episcopis Africae, ac Numidiae celebratae r quo manifestum esse potest , a Cypriano eodem tempore & Epistolam ad Stephanum , & aliam ad Iubajanum transmissas esse; nam si post rescriptum Stephani scripsisset Cyprianus ad Iubajanum illam , quam habemus, Epiis stolam; clare, & aperte illius mentionem fecisset; uti fecit
in ea ad Pompeium missa. Dicitur etiam num. XIV., Steph ni responsum occasionen praebuisse & III. Synodi convocandae, & Epistolae Cypriani ad Firmilianum mittendae: quod quidem ego non firmissimum, sed conjecturale argumentum appello, cum neque hoc ipsum probetur. Donemus tamen responsum Stephani occasione na dedi isse sicut scribendae ad Pompeium Epistolae, Conciliique III. congregandi, ita &literarum ad Firmilianum mittendarum; num propterea ne celle est, illorum rescripta reddita suis se ante Concilium III. . ut in eo legi, aut de illis mentio fieri debuerit Certe resiponsum Poui peji nec lectum fuit in illo, nec etiam eo in meis moratum ; ideo vero Jubaiam literae ibi recitatae dicuntur non ad conciliandos Africanorum animos, qui diu eam de Haereticorum baptismo sententiam pluribus Conciliis confimi malam alte imbiberant; sed quod eae vel in tempore adve nerant. postulabantque legi palam; vel aliis de causis, quae latere possunt; caeterorum vero non item. Porro & illud hoc loco adnotare lubet; id, quod Episcopus Libosus ab Agria in memorato III. Concilio dixit, acceptum esse ex Tertulliano, qui lib. I. de Delandis Virginibus instat Christum dixisse : ego sum veritas r nulli bi vero: ego sum eonsuetudo. Caetera cum additur, Firmiliani literas eo in Concilio congruentius, S utilius perlectas lare, quam Jubaiani; quod ageretur de Episcopo primae Sedis, qui Paulum Samosateis num damnaverat, confutaverat; qui Sanctitatis fama in primis praedicabatur &c., incertum aio, cujusnam Sed is esset Episcopus Iubaianus, & quidnam continerent eius Epistolae; certumque quidem scio , falsium esse & tempore III. Concilii Carthagin. anno a II. coacti Firmilianum daninasse, ac consutasse Paullum Samosate nun , qui non nisi anno χω. factus est Episcopus, nec nisi post adeptum Episcopatum Hae resim suam disseminare coepit ad anu. 26q. , & Sanctitaiatis
50쪽
est. Quamobrem sive Concilium III. praecesserint Firmilianiliterae, sive non ; nedum non gravissima, sed ne minima quidem inde oriri potest falsitatis praesumptio, quemadmo. dum neque ex hujus Concilii silentio sequitur , eas conficta demonstrari posse. Hactenus concessum est, de Firmiliani Epistola altum antiquos tenuisse silentium ; ostensumquo etiam , eorum silentium nequaquam ipsi ossicere potuisse :nunc autem dicendum restat, nec Prorsus Certum esse, anistiquos omnes de ea siluisse Scriptores. Cum enim id lego, quod S. Augustinus lib. 3. contra Crescon. cap. I. scribit: quicquid de Capriani rin. Mar ρον, ω de quorundam orientalium literis 1nserendum putastr: aliud occurrit nihil, quod
iis intelligi posse censeam , quam Epistolae Firmiliani Cappadocis, & Dionysii Alexandrini Episcoporum ; quippe quod
solas has habemus ex Orientalibus extasse ; & solos istos in hac quaestione scripsisse compertum est. Magnus etiam Bais filius adeo aperte mihi videtur literas Firmiliani commem rasse, ut neminem hac de re dubitare sinat; scribit enim ille in Epist. Canon. ad Amphilochium c. I. visum fuisse priano, ω nosero Firmiliano eos omnes uni calculo subiee. re, idest tam Haereticor, quam Schismaticor rebaptietare; quod quidem excerpere non potuit ex Historia Eusebii . qui Haereticos dumtaxat nominat, non vero Schismaticos ;& rationem, ob quam id illis visum est, non affert; affere autem Basilius, ut etiam infra ad num. XXXII. dicetur ;neque ex Epistolis Cypriani, in quibus ne nomen quidem
Firmiliani legitur; aut ex illis Dionysii Alexandrini, qui
eam Epistolam non meminisse conceditur; igitur ex Firmi. liani literis. Sed & Magister Senten. Petrus Lombardus Episcopus Parisien. videri potest hujus Epistolae notitiam ha huisse, dum lib. 4. dist. 6. scripsit: sunt tamen nonnulli Doctoriam, ut Cyprianu , or alii quidam, qui dicere Didentur ab Haeretieis non posse tradi baptismum ἰ ω eor esse rebapti nandos, cum oensunt ad Ecclesiam, qui ab illis dieuntur baptizati: quae tamen quoniam videri possunt quibusdam incerta, & ambigua ἱ in medion relinquimus aliis excutienda.