장음표시 사용
31쪽
primum principemque facile locum tenet I Os EPH vs sc ALIGEa in protegom. in bbros de emenaeit. tem . qui Iosephum diligentissimum ist. cpιλαληΘετατον innium i criptorum Vocat, de quo isos, inquit porro, haec auaere ter dicimu6 nonsolum in rebus iudaιcis ined etiam in externὼ tutius illi credi, quam omnibus Graecis re Latinis. Quod scALictata iudicium, etsi tum aliis, tum maxime LEONI ALLAT displiceat probatum tamen fuit ab aliis. Certe haud obscure in eo acquiesci: GERRARIvs IOANNES FOSSIus, de historicis Graecis, lib. In cap. VIV.
υ i v M defendit, historicum nobilissimum vocat, quicquid ingrati Ioseph mastiges muginentur, & ita de eo pronuntiat: Si omnes. Iosephi e rores, fassurinationes re able ae, de iis non loquor in quibin discedis
Iosephus a bιbsiis , in quo excusara non potest9 in unam summam eontrahantur, vix centesima pars ea fuerit c starum ab uno Eusebio admus
ram, siue in chronico , siue in aliis scriptis. Cur igitur sista cura smnm cum iniquitate Iosepho insul--- st eui- libros nisi prouidentia Dra segularis ad nostra seruasset tempora, in quantis rerum iudaicarum . tenebras ho/Γe Persaremur Z quot fabulas, quot mendacia iubar historiae Iosephi discutit 2 Interim aliquando errare Iosephum, non dissi- . 'tur CAsΑVBONUS. At errat, anquit, Iosephin interdum manifesto.
Saner homo erum erat. Potuitne Baroniar iniuisita, omnes homines errare, omnex νema haberes in exercitationibus contra Laronium,
exercit. XII. MI Longe modestius quoque de Iosepho censet ANTONIvs PAGI, quam BARONI VS, immo contra eum defendit &In us, quae narrat, magnam fidem & eruditionem elucescere pro nuntiat, in critica a--Earoniana, in apparatu, n. CXXXIV. σ CXXXV item ad inmum Christi XIV. n. HL PETRO GNAEO Iosephus auctor
omni laude dinus audit, & cui post sacrorum voluminum scriptores prima esse debet fides: non tamen dissitetur, eum haud ubique a dein liramentis popularium suorum abhorrere ; de raptibi. Ebraeor tib ΠL. cap. I. Recte denique THoΜM ITTIGIus, eum dixisset, nos perlocha in qua testimonium de Christo continetur, carere posse, addit: in Iosepis non aeque carere possumuae. ' Nam non solum Gros veteris restamenis Ussoricos egregie i strat,sed etiam historiam ecclesiasticam peteris
32쪽
storiam ecclesiaincam veteris tes.ιmenti, quoad ultim, eius periodos hau rire liceat; in relegomenu Iosepho praemissis. Iungendus hisce C ROLvs DAVBVZ, in opere supra iam citato, praesertim p. G. itemque Io. ALBERTvs FAIRICIus, bibliothecigraeci lib. IV. cap. VI. S. IV. p. 23 .
seqq. Et horuin quidem auctorum sententiae haud dissieulter subscribo, ob quaedam scilicet errata, non statim reliquis ab eo memoratis , fidem denegandam esse. Videor etiam mihi caussam deprehendisse, quae effecerit, ut Iosephus aliquando data opera a veritate de flexisse videatur; studium scilicet nimium, historiam ita concinnandi, ne ipsi ethnici in ea veritatem requirere, aut iure aliquid in dubium vocare possent. Quod licet per se vituperandum non sit, eo tamen quandoque se abripi passus est, ut ultra, quam decebat, gentilium captui a se dicta attemperaret. Et hine omnino faetium puto, Vt
interdum miracula quaedam extenuaverit, vel ea ratione narrauerit,
ut haud dissiculter admitti ab ethnicis possent. Et illud ipsum studium, ex gloriae sorte cupiditate professiam, veracitatis integritatis laudem apud ethnicos etiam eaptandi, me inducit, Vt eo minus dubitem, testimonium illud de Christo, de quo tantopere inter viros doctos disceptatum fuit, Iosephum omnino auctorem agno
scere. Qua de re suo loco ex instituto. Aecessit & aliud quid in
Iosepho, etsi cum aliis ei commune, nescio tamen, an unquam ulli obseruatum, quod errores varios committendi occasionem ei praebuit. Solenne namque admodum est historicis, ut de rebus antiquissimis, & a sua aetate multum remotis, scribentes, notiones secun
dum sui aeui statum animo de iis concipiant, adeoque multa de illis inscii velut & inuiti referanti quae & erronea sunt, &, si rem recte aestimes, abvia. Id Iosepho quoque eontigisse, nullum mihi videtur dubium. Vel unico hoe declarare liceat exemplo. Litterarum atque sapientiae studia aliam tempore Iosephi, praesertim inter Gra eos, quorum disciplinam sequebatur, habuisse faciem, quam olim tempore Abrahami, Isaaci, Iacobi atque Iosephi, praesertim inter
gentes Orientales, nemo temere dubitauerit. Iosephus tamen, itemque PHILO , in libris de vini Mosis, alibique, dc alli, de sapientia atque studiis horum patriarcharum subinde ita loquuntur, Ut eam, quae . e . B Gra
33쪽
PROLEG M. IN HISTOR. ECCLESIAST. Graeeanicarum disciplinarum numero circuloque abkluebatur, eruditionem illis tribuant. Hine vero & alii, praesertim ex recentioribus, in errorem inducti sunt, earum disciplinarum, quae apud Grae- eos in usu fuerunt, & a Graecis ad nos transmissae, aut Originem aut exemplum apud patriarchas illos se inuenisse, existimantes. Quae tamen maximam saepius partem, si non falsa, saltem dubiae sunt atque incerta. Exempla huius rei apud PETRvM LANE EcivM in prodromohsθN.ae litterariae, aliosque , occurrunt. Caute itaque tum Iosephus, tum alii, de rebus sua aetate longe vetustioribus, legendi sunt. De variis Iosephi editionibus, itemque versionibus, ex instituto agit THOMAS T IGIus, in protegomenis iam laudatis, quae editioni Lipliensi anno M Dc xCI. praemisit; itemque Io. ALBERTvs FABRICIVS, i. c. p. a aseqq. Post Lipsiensem lucem tandem adipexit pars operum Iosephi, ex editione Oxoniensi, tamdiu ab orbe erudito expectata. In ea quid contineatur, titulus docet: H. Iosophi anti iratum iudaia earum libri quatuor priores , ae pars magna quinti, Gracce Latιne, cum exemplarabus manuscriptu collati, re illuybati notis amplissimuD. Edu.1rdi Mobardi S. T. P. item, bistoriarum de besto iudaico tiber primus, pars fecundi, Graece re Latine, ad codices manuscriptos itidem recogniti s emendati, Oxoniae MDCCol. Fuerunt etiam, qui supplere, quae in Iosepho qua integram h storiae seriem desunt, aut eum etiam continuare aggressi sunt, quod cumprimis BAsNΛGIus praestitit dans l' hsoireta lis religion des Iuss, depuis Iesus - Chrsju que a present, our servis de supplement'de continuation a l' hsoιrede Iosepb, Roterodami MDCC VIL De quo tamen opere non prae clare admodum sentit DN. LA CRO ZE, dans 1es Entretiens sin Hores
fuisti d' histrire, de litterature, de rebPons de cretique, fag. Uti
g. X. Quae sub HEGAsiΡpI nomine extant, in quibus Iudaeo
rum huloria a tempore Maccabaeorum usque ad euersam Vrbem Hierosolymam enarratur, eX IOSEPHo maximam partEm depromta sunt, immo a quibusdam pro laxiori IOSEPHi ve sione habentur. Sed ex eodem quoque auctore corrasa. sunt,
34쪽
VETERIS TESTAMENTI. 'sunt, qliae ios i HI GOR ONID is nomen praeterunt, adeoque, ipsi FL. iosi PHO perperam tribuuntur.' Auctor ille, quisquis sit, historiam Iudaeorum a tempore
Maccabaeorum usque ad Christi natalem & Herodis mortem, libro primo; inde usque ad Vespasiani expeditionem in Iudaeam, anis numque adeo Christi Lxin libro secundo; reliquis vero, tertio stilicet, quarto, & quinto, usque ad Iudaeam & Hierosolymam penitu
euersam, exhibet. Vixit equidem HEGESIP.Pus aliquis, ex iudaeochristianus, seculo post Christum natum secundo, circa annum CLXX. ivstaNo martyri & ATHENAGORAE aequalis, cuius frequens mentio . apud EusEBIuM atque HIERONYNvM. Nec defuerunt, qui, eum libri ' huius auctotam else, contenderent. Qua in sententia praeter alios versatur cAsPAR BARTHIus, aduersar. tib. XLVI. c.rp. IV. quamuis
non satis sibi constet, ut patet ex iis, quae alibi hac de re disserit,
adirier sari scilicet lib. XXXIV. cap. XI. GERHARDVs IOANNEs vOSSOS,
dum BARTHIuM refellit, in alterum fere extremum prolabitur, &auctorem huius operis inter infimae vetustatis scriptores refert, de histor. .rec. lib. II. cap. MV. & de Larinis libri III. p.rg. 7o . Media via i cedunt alii, & auctorem sub Theodosio vixisse autumant, quiue adeo perperam pro HEGEsIPPO illo habeatur, quem seculo secundo vixisse diximus. vid. IΛCosus GRONOVIVS , obseruat. in siriptor. Gelas cap. I. σ XXL Immo ipsum ΛMBROSIVM non tam auctorem, quam interpretem, suisse, nonnullis admodum verosimile videtur, qui, quae sub HEGEsIPPI nomine leguntur, ex Iosepho in linguam latinam ita transtulerit , ut nonnulla passim de suo admiscuerit. Idque stili puritatem, easdem phrases ab ΛM3ROsio & operis huius auctore adhibitas, avgutias quoque, quae utrique in deliciis sint, arguere. Ita ovi L. CAvE in histori litterari scriptor. ecclesiasticor. p. t. Idque aliis adhuc rationibus, quae dubitandi locum non relinquunt, euiniscit THOMM ITTIGIus in pro on'. Iosepho praemissis. Facile autem fieri potuit, ut ex Iosepho fieret Iosint , vel Diptu, unde tandem .' Melpi, vel Hegesinι nomen enatum. Nec contemnenda illorum sententia, qui, auctorem data opera Hegesippi nomen, siue ad auctoritatem antiquitatisque opinionem illi conciliandam, siue ob aliam
35쪽
moLEGOM. IN AIsTOR. EC LEsIAN. quamcunque cavisam, operi huic imposuisse, existimant. Diiudieare ex dictis licet, quae in laudem supposititii huius H E G E s I P P I contrato. 3ODINura disserit DEGoREvs vvHEAR, in re Iionis. b malib. demtione re methodo legendi hison stat. XXXII. V. rar. Iosephum Gorionidem eundem esse cum Fl Iosepho, virointum equidem quorundam doctorum est sententia. In ea multi quoque ex doctoribus Ebraeis versantur, saltem non desunt, qui honorificam. Iosephi Gorionidis mentionem faciunt, quos inter eminent R. aB -
MAM coNAT, aliique, laudati SEBASTIANO NvNsTERO, in straefatιone, . . latinae eius Gotionidis versioni, quae Basileae anno M D xia. prodiit, praemissa. Eodem pertinet, quod Gorionides in nemach Dauid ad annum D CCC XXIX. n. IV. laudetur, ut vir sapientissimus pruindentissimusque, immo ut vir iustus & rectus, qui, cum sapientes Ge. marae aliquot annis praecesserit, pro historico fide digno habendus sit. Haee similiaque elogia, qualia & apud R. Is CVM ABARBANE LEM , aliosque, occurrunt, non tantum demonstrant, quanta Gotionidis apud Ebraeos sit auctoritas, sed haud obscure etiam, si quibusdam credimus, innuere videntur, 'Mn alium per Gorionidemtos intelligere, quam Fl.. nostrum Iosephum, idque eo magis, quod
Dv M aperte profiteatur, nullam hac de re inter Iudaeos esse controuersiam, sed omnes unanimi consensu credere . Flauium Iosephum esse illorum, quae in Gorionide habentur, auctorem. Legenda haade re epistola duodecima, quae CHRIsTOPHORI ARNOLDI libro, cui titulust testimonium Flauianum de Iesu Christo, inserta est. Dubium tamen hic inde suboriri posset, quod, cum Iudaei ceteroquin Flau. Iosepho non multum tribuant, qui fieri possit, ut Gorionidem tot laudibus in coelum euehant, siquidem censeant, Gorion idem unum eundemque esse cum Fl. Iosepho Quicquid huius sit, ex christianis in hane sententiam ingressus est, eamque strenue defendere suscepits BAsTI vs MVNSTER Us, in praefatione antea laudata: cuius hac in re vestigia pressit vir doctissimus, deque re ebraica praeclare meritus, Io. FRIDERICUS E REI THAUPTus, consiliarius quondam Saxonicus,
in praefatione erudita, quam Iosepho Gorionidi, ebraice & latine
36쪽
vET RIs TESTAMENTI. II anno M DCC v II. a se edito, praemisit. Nimirum supponunt illi, qui ita sentiunt, Flauium Iosephum ebraice non minus, quam graece, . . scripsit te, eo, quod ipsemet in Mologo bbrorum de bello iudaico testetur, se, antequam graece scriberet, historiam belli iudaici lingua. ebrua edidisse. Et id quidem de historia belli iudaici negati nequit ; quod vero libros antiquitatum etiam primum ebraice exarauerixit, quae quorundam est sententia, inde euinci non potest. Cumque nee alibi eius rei meminerit Iosephus, & nulla idonea ratione hoe comprobari possit, merito hoc ab aliis reiicitur. Cum vero etiam ebraica illa librorum de bello iudaico editio iniuria temporum iam . pridem interciderit, nullum inde pro Gorionide argumentum duci potest. Nec reliqua, quae pro eadem sententia adferuntur, adeo magni momenti esse videntur. Hinc alii, iique eruditissimi viri, in a longe aliam tuere sententiam, Gorionidemque a Flauio Iosepho diuersum, & longe recentiorem esse statuerunt. Idque ideo, quod Fl. Iosephus, ubi parentis sui meminit, nusquam se Gorionis, sed semper Malathiae filium vocitet, immo in historia belli iudaici 5br. II. cap. XLII. se a Iosepho Gorionis filio ' apertς distinguat. Auctorein vero ebraicae istius historiae, qui se Goxionidem appellitat, & a Flauio, & antiquo illo Iosepho Gorionide distinctum esse, vel inde constare videtur, quod multa gentium, urbium, fluminum nomina usurpat, quae aliquot post Flauium Iosephum seculis demum orta sunt. Accedit, quod fabulae longe ineptissimae in recentiori hocee Gorionide Occurrant, quae indignae sunt grauitate Flauii resephi. Hisce aliisque argumentis Gorionidem istum recentiorem perperam
pro Flauio Iosepho venditari, euincunt Ios Hus f CALIGER, in elencho tritaeres contra Nicolaum Semrium, caP. IV. IO. DRus Ius lib. I. de tribus sectis Iudaeorum, cap. VIII. . GER HARDUS IOANNEsvoas I us, de historicu Gnueris, Iib. II. cas. VIII. aliique, ipsi laudati
aoso Gorionides iste imposior insignis audit, qui opus suum concimnauerit, ut vellet νideri, a pero Iosepbo isiud fuisse scriptum; exercit. XVI.
contra Baron. ad ann. XXXIV. n. CCXXI. IPSE PH Vs s CALIGER l. c.
existimat, Gorion idem hunc opus . suum ex versione Iosephi latina, quam R v P I N v s concinnavit, hausisse, quod Antiochum non graece. c. ἐυσε.
37쪽
PROTEGOM. IN HISTOR. ECCLEs π.ἐυos 3 sed Iatine pium nominet, & pro Mαζιαα Mariamne dicat, cu iusmodi & alia passim occurrunt. Haec tamen omnia, ut & retia qua, quae afferri solent, nondum inducere Gorionidis defensores potuerunt, ut sententiam mutarent . Nec desunt illis, quae ad obisiecta respondeant. Flauium scilicci Iosephum, cum esset ex gente Ua monaeorum, in gratiam exterarum gentium graece scribentem, se vocasse silium Malathiae, cuius nomen apud illas fuerit celebredi sed ebraice in gratiam suae gentis scribentem, se filium propinquioris patris, scilicet Gorionis dixit te. Nomina gentium, urbium dc flumi- . mim recentiora, ab interpolatore quodam esse profecta: & quae
reliqua sunt eiusdem ganeris, post SEBAsri ANUM MUNs r ERUM loca . citato, prolixe exposita a doctis limo BREIrHAvPTO, in laudata prae fatione. Quae an susticiant ad Goriori id is illius antiquitatem a Teia rendam, valde. dubito, certe I . GAGNIERIO nondum satisfecerunt, quippe qui in Mimaduersionib- in nouam Iosephi Gorismis editionem ebraeo - larinam a piro A. D. Prideriso Errathavio, consiti rio Saxo isnico publicatam, c. bibliothecae felectae Io. CLERI cI tom. XXV. Part. Lpag. aseqq. insertis, ex instituto contra Gorionidem disputat,& ad rationes omnes, quae pro eo adferri solent, Operose respondet. Idem GAGRIER Ius Gorion idem ex ebraeo in latinum sermo nem translatum edidit Ox Oniae, anno M DCC IV. quam editionem, uti & eam, quam vir doctissimus BRE ITHAVPTus adornauit, Io. CLERIcvso ecenset, bibi otb. sel. tom. XXIII. fart. I. pag. Diere. An adeo magnus auctor, huius in historia ecclesiastica veteris testamenti usus sit, dubito, cum, si ab iis, quae ex scriptura sacra atque Flauio Iosepho etiam hauriri possunt, discesseris, reliqua aut commentitia sint, aut incerta. De variis Gorionidis huius editionibus, praetereas, quas iam indicauimus, legi merentur, quae habet THOMAs IT-TIGius, in prole menu Iosepho praemissis; conferendus & Io. ALBE Tvs PARRICI, , bibtiothec. graec. libr. IV. ωE. VI. S. V. Pag. a σώ
Fuerunt deinceps I alii ex Iudae Is , qui lingua .ebraea suae gentis historiam condendo, ' aut etiam aliud velut agendov
38쪽
vLTERIs TESTAMENT . Isdo, ' lucem quandam rebus illis, de quibus nobis dicendum est, accendere videntur. Sed ut in historicis frustra ab illis expectes, ita more suae gentis fabulis & commentis indulgent,&lalsa milcendo veris, incertum saepe dubiumque lectorem dimittunt, quid amplecti, quid repudiare debeat. Id quod multo magis de scriptoribus quibusdam Λrabicis dicendum.
Iuvabit praecipuos quosdam ex hisce indicare. Pertinet namque huc liber pzn P seu prosapiarum, quo chronologia & historia iudaica a mundi exordio, usque ad annum Christi MD continetur. Ructor est R. ABRAHAM, BEN R-sΛNvLLIs 2ΛCUTI Hispani, ex illo- .rum numero, qui iussit Ferdinandi & Isabellae, circa finem seculi decimi quinti, in exilium migrare coacti sunti Eum, patria Salmantinum, Caesar-augustae astronomiam docuisse, deinde apud Emanuelem Lusitaniae regem astronomi & chronographi munere functum, docet IvLivs a AstroLoccius, in bibliotbrca rabbinica magna , tom. I. pag. 1 . . ubi copiosius & de ipso hocce opere, & de eius editionibus agit. add. NICOLAvs ANTONIus, bibliothec. His'. tom. II. DIU:s . Non minus
celebris est liber, cui titulus: T 8apri P U8, eatena Obbalae, in
quo itidem historia a prima rerum origine, ad auctoris usque tem
pora deducitur. Est vero auctor R. GEDALIA, BEN R. IOSEPH IACHIA.
qui ex Lusitania oriundus Imolae in Italia circa annum Christi M o. natus ast, & plurimis scriptis editis, quae ipsemet in Schaschelet hac-cab. pag. 61. enumerat, inclaruit. IULIUS BARIOLoc Ius, qui fuse& vitam & scripta auctoris enarrat, de hocce eius opere ita pronuntiat: tauamuis hic auctor multa fabulos s inuerisimilia ex aliis auctoribus sine ullo rerum ac temporum examine exscr sierit, potissimum, quando ad suae familiae gloriam promouendam conducere sibi νidebatur 2 n hilominus, quoad chronologiam non inutilis es liber, immo fine dignus, ut sermone latino il&- copia fleret viris eruditis oe .rerum iti-daicarum curiosis : eoque ipsemet saepissime,scriptores s scripta Rabbini ea describendo, in hac nostra bibtiotheca Rabbinica sum Uin. uia, quamuis i e Gedaliis axctor, suam hanc Obbalae catenam ex libro . C i Iucha
39쪽
Dcbasin compilauerat, atramen muta in ea sunt, quae neque in Debais
sin, neque in aliis libris de facili inueniri possunt; in bibliotheca rabbimm na, tom. I. pag. Iaa. Iungendus hi,ce R. ABRAHAM BEN DAVID
HALLEvI, quem alii BEN DIOR vocant, scriptor itidem inter Ebraeos haud ignotus, qui praeter alia IBO librum rearisionis reliquit, Mosa leae scilicet doctrinae, a Mole ad polleros transmissae. Chro nologiam dc historiam is liber continet, a mundi initio usque ad an num Christi M C LYI. quo auctor eum absoluit. Occasionem scribendi haeresin Sadducaeorum, quae eo tempore caput inter Iudaeos in Hispania erexerit, ei praebuisse, nonnulli obiecitant. Hi namque'
ritus, ceremonias & traditiones Iudaeorum, ceu vanas ae inutiles reiiciebant, quibus In hocce opere obuiam iuit AERAHAM BEN DAVID, traditionumque iudaicarum antiquitatem, eundo a primo rerum exor dio ad sua usque tempora, comprobare voluit. Magnae ceteroquin
auctoritatis hie liber apud Iudaeos est, de quo, uti & eius editionibus, itidem legendus ivLivs RARTOLoccius, in bibliotheca rabbinica magna. p. s. ao. Multo his omnibus antiquius est chronicon mum i maius, cui titulus : v I id ordo mundi maior. Exhibetur in eo historia orbis a primo rerum initio, usque ad tempora Adriani, qui bello subegit Colibam pseudo-Messiam , quod annis LM. post templi exeidium accidit. Auctor libr, sertur R. IosE BEN cHIL PETΛ, quieirca annum Christi cxxx. vixit, atque praeceptor fuit R. Iehudae, sancti, quem Mischnaioth compilasse, constat. Editum hoece chronicon primum fuit cum latina versione a sEsAsTIANO M v NSI ERO, Bafileae anno M D xxiv. aliquoties deinceps recusum. vid. IO. BUXTORpivs , bibliothec. rabit r. p. 3δε. & IvL. 2ARTOLoccIus, bibliothec. rabb. magn. tom. III. ID. Diuersum a chronico illo maiori & recentius quoque est C, V d chronicon mund minus, de quo itidem vid. IO. avx Rrius, in bobliotheca rabbinica p. III. Ex hisce omnibus, scilicet seder olam rabb.i is fura, iuchasin ,schalschelet ha - abbata, ct abbata s. /BRAHAM BEN DAv Io, itemque ex meor enaim sua compilauit R. DAvID GANZ, non infimae classis inter Iudaeos chronographus. Libri, quem edidit, titulus est: Tra n X germen Dauid , in quo sacram de profanam temporum, auctorum, dictorum dc factorum rationem, a mundo condito ad annum eius quinquies
40쪽
quies Milesimum , trecentesimum vigesimum quintum, hoc eit, Chriitira o xUI. annorum diligenter seruata serie, complectitur. IvLIusa ARTOLOC Ius de eo ita censet, etsi de talculis idoneus haberi possit iudex, non admodum tamen diligentem fuisse: saepius etiam eum errasse, tam in nominibus auctorum, quam in chronologia, vi& histo
ehronicon in linguam latinam transtulit, & obseruationibus quoque suis illustratum, subinde & emendatum, edidit, Lugduni Batauorum
anno M DC TMv. Hancce Vero v RsTII versionem plurimis sca. tere erroribus, ut ad ipsum textum ebraeum ei recurrendum sit, qui decipi nolit, pronuntiat RIcHARD vs II MON, in histor. eritis. Peteri
testam. p. XII '' Ut scriptores almudici, aut qui suae gentis ritus, teremo nias , leges exposuerunt, & talia attigerunt, quae ad populi ebraici hilloriam atque fata spectant.
Hos inter eminet GEORGivs ELMACINus, AENOL-AM DI& IRN---2DA dictus, genere Arabs, qui circa annum Christi M cc xxxvm. claruit. Christianum eum fuisse, documentis, quae dubitationem non admittunt, probari potest. Interim cum Muhaminmedanis principibus a litteris fuerit secretioribus, mirum non est, quod Muhammedis & religionis Muhammedanae honorificam mentionem secerit. Scripsit historiam Saracemeam, & quidem a prima rerum origine, ut testatur Io. HENRIcvs HoTTINGERus, biblioth. orient. cap. II. R. N. Sed litteris tantum impressa est, quae a /rimo Muhammeia ortu ad initium imperii Ambacara per XLIX. imperatorum succe nem procedit, cui res christianorum in ecclesia orientis passim insertae leguntur. Prodiit ea ex versione THOMAE ERPENII , latine pariter ae arabice, Lugduni Batauorum H DC xxv. AtD. Vid. GVII-cAvE , hist. litterari scriptori ecclesiast. sec. XII. R. 67.& PETR BAELivs , in dictio rio historico-tritico, Poc. Elmacinus. Nec minus celebris est BATRlcIDEs patriarcha Alexandrinus, qui in priori seculi decimi dimidio floruit, obiitque anno DCCC ox L. Annales is ab orbe condito ad sua usque tempora deduxit. Quod opus latine &arabice, studio & opera io. sELDENI & EDvARDi PoKOCKII, Londini anno N DC MII. lucem adspexit. Sed GREGORIus quoque AsvL-