Specimen ineditae versionis arabicosamaritanae Pentateuchi e codice manuscripto Bibliothecae Barberinae edidit et animadversiones adiecit Andreas Christianus Hwiid Hauniensis

81쪽

i) Meridum in Coptiuatri, etc Arabic AC-gyetiam vocem Xαλαμου irrepsisse dirimns. Sed forte utriusque huius Nemphiticae versionis Auctores eo se duci passi sunt, quod CBalamis locus esset Ropinquus urbi Neve . Nevet autem idem 'est de Nitiise , quaeuii Eusebi ' Onom, stica 'r's djcitur Iudaeorum circa angulum Arabiae. Quumque vers. o. eiusdem Cap. X. Genes mentio statim fiat de Ninise aedificata, ut plerique omnes Interpretes cςnsent, a Nembrod, 'cile fieri potuit , ut Aegyptius , &Arabs X λ-- , vel Xἀλάνην esse p utarit Xαλαμην, de quo plura dat Relandus in Palaes. ει monumentis veteribus illustrata Tom. II. Syrus habet Relio , qumnquam in variantibus Tom vi. Waltonius admoneat in sed pro a non, ut & alibi , positum esse .

82쪽

inta exstat, ut tute scis, in Codicenis. Collegii Maronitarum , unde huius Capitis XLIX. Geneseos uranu tua exaratum teneo. Idemque fortasse Coden est, qui opera Card. AntonH cara -- pensis Gregorii XIII. Pont. Max. in Uriemte ab aliquo Graeco , vel Melchita scriptus dicitur apud Le-Longum T. a. Biblioth sacr. p. I Iscol. I. Constructa videtur ex 4yriac aliisque antiquioribus Arabicis versionibus

Haec ego scripseram, quum tu commodum ad me venis,&ekemulum desers epieraephes,

quam paucis ante horis ex Codice ipso ex

83쪽

naque Iua providentιa exemplar tooc Lι-brorum Macebabaeorum in ultima decade

menses si ex mensibus ann. Filiorum Adami To86. Addjs his optatae mantissae loco schedain , la qua tres illos versiculos 8. s. & Io. cap. X. Genec perquam diligenter descruptoS non ex eo uno tantummodo , . sed

etiam ex altero ms. Codice eiusdem Bibl. sub num. 39. indicato , mihi praesentes facis. Sic itaque se habet versio in I. Cod.t A l

II. vero ea est:

84쪽

Disserunt & hae ab his omnibus , quas paullo ante observavimus. Sed non pos sum non admirari licentiam utriusque Interpretis , qui opinionem suam de Nim-rod Gigante , sive robusto praedatore se- rarum, ubi vertit J--M lini ib,-venator leonum arbitratu suo in textum intrusit. Sexta Pentateuchi est a Iudaeo Africano in Mauritania Hebraicis characteribus ex Hebraico textu studiosissime confecta. Eam publici iuris fecit Th. Erpentus an. I 622., summisque laudibus exornarunt tum editor

ipse praeclarissimus , tum etiam Scaliger, altonus, & Houbigantius . Si hanc paullo curiosius observassent Bjonsiliatus , aliique eruditi, facile intellexissent, quam nihil necesse sit ad versionem habendam ei omnino similem , quae est in Trita piis Samaritanis , quaeve totidem sere Arabicis verbis Hebraicum textum exprimat , auctorems inter

85쪽

inter Samaritanos quaerere antiquiorem Mahum mete. Nam & haec recentiora saeCula Iudaeum dederunt in Africa , qui parem

Samaritanae Arabico - Hebraeam translationem elucubravit. Florebat enim is trecentis circiter ante Erpentum annis. Mitto Cetera , quae haberi possunt apud Le - Long.

Cit. cap. z. pag. Ias.

Septima haec ipsa est Arabico- Samaritana. Huius exemplaria duo in Reg. Bibl. asservari tradit Auctor adnotationum in Richard. Simon. H. Crit. V T. l. 2.c. II. At nescio, an eadem sint an vero diversa , &quibusnam characteribus , Samaritanis ne, an Arabicis, scripta . De iis enim sic loquitur Ronaudotius in Catal. ms. I. Orient. Bibl. Mediceae: Ex Samaritano Codice duae diversae reperiuntur , exstantque in Bibliotheca Regia versiones . Quid istud sit , quod de diversis hisce e Samaritano Codice versionibus dicitur, divinare nequeo . Ceterum si duo haec exemplaria non alia sunt, quam quae a Le-Longo c. I. p. I IT. sub liti. D, & F commemorantur , ea siniis, nudisque Arabicis formis exarata videntur. Sed missis iis, quae de Arabicis huiuS

86쪽

huius versonis exemplaribus necdum satis cognita habemus , de illius auctore , antiquitate , praestantia, & usu pauca investigare aggrediar. Ac ego equidem auctorem Samaritanum puto. Nemo enim nisi huius sectae Hebraeus Samariticae Synagogae textum tanta cum religione in Arabicam linguam trans

fundere studuisset, quamquam alicubi, uti visum est Hotingero, ab eo deflectat. De Rabba nita , sive etiam Caraita Iudaeo nihil

est, cur quis cogitare velit. Hi enim Omnes capitali odio in Samaritanos incensi a sacro eorum textu tractando alienissimi fuere semper hodieque sunt. Iudaeis, ut ex Moy

sis Aegyptii dictis observat Morinus in ep. ad Thomam Chomberum , quidquid Cum thaeus faciat, profanum est . Contra quid quid est scripturae sanctae a Christianis editum aversantur Samaritani ; nam ne exem

plar quidem legis ab incircumcisis contrectari patiuntur ; quamobrem in ep. I. ad Scaligerum non possumus , inquierunt, i mittere legem per manus illius cui est praeputium , es cui non est paritas . Hoc est enim opprobrium . Illius igitur auctor nes 1 inter

87쪽

inter eos quidem , qui Christiano nomIne

censentur, quaerendus est. Numquam enim eam Samaritani tanto cum honore excipere , & sacris codicibus suis inserere voluissent. Quam porro suspicionem movere quis posset, ad exemplum Ricard. Simonii i , de Mabummetano ob invocationem divini nominis eo modo , quo a Mussulmanis scriptoribus fieri solet, in huius versionis Donte inscriptam, ea tam levis est, ut mirer quo pacto in mentem eruditi hominis venire queat. Sat erat Simonio, set & nobis esse de. het, meminisse tum hanc, tum alias eiusdem modi precatorias formulas non proprias esse Mahum metanorum, sed & aliis cuivsicumque Religionis in Or. scriptori b. omnino communes: unde & Abis nid Samaritanus eo loci ab Auctore adnotationum in Simonium indicatus similes plene formulas Praefat. in Arabicam Pentateuchi translationem usurpat. Quod vero magis est , eas

persaepe adhibet Elmacinus in H. Sar. ibi etiam , ubi de Principibus , & Scriptoribus 1 Vid. H. C. V. T. lib. 2. c. Iy.

88쪽

hus Mussul manorum loquitur. Qua in re ab Erpento , & Golio quomodocumque

excusatur. Sed hactenus de Auctore. Nunc de antiquitate dicam. e . Non is ego, qui nostrae versionis epo-Cam revocandam putem vel ad saeculum X. quo viri alioquin praeesarissimi in Tetraptis Samaritanis Saadianam translationem de-

scribi coepisse existimant, vel ad xi II., quo in Regiis Codicita apud Simonium , Le-Longum I), aliosque , Samaritanus Ab - id, reiecta Saadiana, aliam studio suo

conditam in eius locum invexisse traditur. Neque enim tam facile credam Samaritanos adoptare voluisse, ut paullo ante dicebam , Iudaici calami opus, neque testimonium commemorati Abu - Saadi tam ex ploratae fidei esse censuerim, ut ad hanc. versionem tam incerto, &Obscuro Auctori, qualis est iste Sald, adscribendam me ad ducere queat. Sed nec tantae antiquitatis eam esse di.

89쪽

ornithat, aliique sortasse contendunt. Illius enim epocham Mahummetis tempora antevertisse coniiciunt: etsi Bjornithali sus piciones sequamur, eam dicere non verebimur primum Arabicae eruditionis exemplum Samaritanis litteris ideo scriptum , quia in tota Arabum gente nullum eousique cognitum, inventumve fuerat Alph

betum . b.

Caussae, aiunt , quamobrem ita sentiamus , sunt plures . Petrus Alphonsus in dial. contra Iudaeos, Samaritanos agnoscit Arabiae incolas quo tempore impius Ma-hommet agere coepit de se perstitione sua inter eas gentes instituenda. Lingua praeterea Samaritanorum Arabismis abundat, imo S tota Arabica est , postquam vernacula apud eos in Arabia versantes evasit. Praeter Pentateuchum nullas habent traditiones , unde sacrae , civilisque politiae Ieges sumere queant. Istas habent Eli Iudaei in miseebna , & in Thalmudicis voluminibus . Qui autem probabile fit voluisse,

90쪽

aut certe potuisse Samaritanos tam longo septem sere saeculorum spatio a Christo nato sine Pentateucho ,& sine ulla prorsus loge , quam populares intelligerent , in Arabia vivere e Necesse igitur erat ut Arabicam Pentateuchi versionem saltem Mahum

metis aevo evulgatam haberent. Haec au- Iem. versio non alia esse potuit , quam quae

in Terra plis nostris Samaritanis spectatur. Qui deinde versionem Pentateuchi Grae cam inter Graecos , Montiauconio, aliisque testibus viris clarissimis , habuerunt. , Cur non 8c Arabicam inter Arabas habuisse dixerimus . At nihil horum est quod me moveat. Petrus Alphonsiis , qui saec.XII. an. circiter IIo 6. floruit , in laudato diai. tit. VLde Saracenorum lege destruenda die inter Arabiae populos , quos aut agricolas , aut milites, aut fere omnes idololatras dicit,

quosdam tantum paucos scilicet Iudaeos

Moysis legem tenentes secundum Samarita nos haeretice haereticos mendose legit Anonymus Gallus , es alios Christianos, qui

Nestoriani erant es Iacobitae, commemorat.