장음표시 사용
21쪽
.it whic thera trino of immortalitnis defende in that dialogue. ILU saya Cato, certain patu philosophera suppo- - quidam mimini philosophi J inali se nothingwhen Lam de . have norisa that thea philosophora illlauis at my delusion hen the and Lahal be no more. An in nolinor of theas dialogum mn the supposition sor thesine of the argument, stat the contrarnia true, M ahen a an indicationi doubi in Cicero' mind, an more than theworda os mann riatian writera, ho, after vindicatin theelaima os thei faithoo universa acceptance, have added, Eus is inis religion e ali a labio an an imponition noharm but ather incalculabis benefit, ould reauit rom ita adoption. 'ohe eonfidenos .ith hic a bello in a futurolis is assertod in theae two realiaea, deaigne toto gene alty intelligibi ratherethan philomphioali accurate, ' and thua leaving thei mriter comparativel unahaokled by his scepticia syatem, ahouldae allo e great weight a Ruter auggesta, in proos of the realit os hi convictio ; hilo his a mingto leave the queation undecided in the Tuscula Disputationacanae emit explaine by the reatrictions os his philosophy, in the fame manne ache himaeis accountarior horiae that Soeraisa --ho, a Rittor Groto, an authoritie generallyagrae undo todly belloved in the oriatone of the mul astor death - pretended in hia Apology, to eonfido in mini mundetermined, otia, quod praeter Bos negat scire quemquam, id Micipae, .... nam dixit ante sed suum iliud nihil utri mei, tenet ad eriremton. Tusc. Disp. I. xlii. ss. But perhapa the mos aerioua di nityria preaonte in aeve H expressiona in Cicero'adsuerario his frienda, hic Mem to impi a d bt of tho existenco offa futura sinis. Here, again, we ahould inquire What a Cicero' purma in riungtheas letters In aome of them it,aa doubilem, to admin-
22쪽
xv INTRODUOTION. later eonsolation to frienda in diatrem, butini auctisona latio a theroovidae made to receive Icia known that hemas in severat os theae inmanem riunmt Epicureans, ho, diabolieving the immortalit of the noui, oui doris no com-sor Dom the presentationis that doctrine. In other passages, perhapa illi argument Mould ait una ut is adopi the worda os Middieton, me must remember almay that Cicero a an Academic; and though ho belleve a sutum atato, aclandos the opinion, an declarea himself eaolve neve in partwith it, et he belleve it a probabie only, notis certain; and a probability implie sommmixtum os doubi, and admita the degrees os more an lem, a it admita alao ome Varie in the stabilit of ur persuasiona thua, in a melancholyhour, hen hia spirita mere depremed tho ame argument ut no appea tolim .it the fame orce, but doubis and dissicultie get tho ascendant, and what humore hia preMntehagri find the re leat admisaton But ater ali, What-everae the aenae os thea lettera, it cannot sumtyle thoughtrBaaonablerio oppone clamacatisred hinis, accidentalty thrownoui, Whenae a not considering the subjeci, to the volumea that he had deliberatia .ritis o the ther fide of the
persuasionis ita probability, hic almost amountsdri, sies. The argumenta os Socrates offlato, and of thelythagoreanain favor os immortalit mund a responso in the depilis of hiaheari, and the voice of the divinit .ithin him a timea attestast his foui the truth of this doctrine it a powarsar transcending the old deductiona os reanoning Η may notam appreciate the value os this in ard revelation h may have fallere an doubte mlienis attempted in ininaecordin t clamat, artificia vatem the round of hia belles-ain re bellovera omelime falis noW; ut hon
23쪽
de animorum immortalitate religioni Christianae debeat, 'iari IV. Seet ii. Wyttenbachya riga Dimortation, Veterum
Philosophorum sententia de statu animorum post mortem eorporis,' and the amo author' iactiones' seemoaeryaed. Tusc. Disp. vol. I. p. 61 . The sonowing Maagea stom tho Leuera o Cicero contain allusion to the conditionis the noui astor deat : - Saepissimo et legi si audivi, nihil mali me in morion in
qua si reaideat se ua, immortalita illa potius, quam mora duoenda ait: in ait amissus, nulla videri miseria debeat, quae non entiatur. Ep. ad Diun. V. xvi. Ut hoc saltomi maximia malia boni consequamur, ut mortem, quam etiam beati contemnere debeamus, propterea quod nullum sensum eme habitura, nunc aio affecti, non modo contemnere debeamua, sed etiam optaro. Ibid. V. xxi. Sed haec conaol tio levis illa gravior, qua te uti pero, ego certo utor Deo enim dum ero, angar ulla re, quum omni vacem culpa et si non ero, aensu omnino carebo. ' Bid. VI iii. Deinde, quod mihi ad consolationem commune tecum eat, a jam vocer ad
24쪽
xVIII INTRODUCTION. exitum vitae, non ab ea re publica mellar, qua emendum doleam, praesertim quum id aino ullo aena futurum siti
inico iv. Una ratio videtur, quidquid evenerit, sermmoderate, praesertim quum omnium rerum mora ait extre
Qua nobi dies noeteaque oonaidorantibus, acuentibusque intelligentiam, quameat mentia acies, ementinuaque ne quando
illa hebescat, id est in philosophia viventibus, magna apea
est, aut si hoc, quo aentimus et sapimus, mortale et caducum est, jucundum nobis, perlanetis muneribua humanis, o Mum, neque molestam a tinctionem et quati quietem vitae soro: aut si, ut antiquis philoaophia, itaqua maximia longeque elari nimis, placuit, aeterno animo ae divino habemus aio exbatimandum eat, quo magia hi suerint semper in urnu, id eat, in ratione et investigandi cupiditate, et quo minua ae ambacuerint atque implicuerint hominum vitiis atque erroribus, hoe ita iaciliorem adaeensum et roditum in caelum fore. propter, ut aliquando terminetur oratio, at aut exatingui tramquisse volumus, quum in his artibua vixerim , aut at ex haei aliam haud paullo meliorem domum in mora demigrare, in his aludiis nobis omnia opora et cura ponend e t. Se ala another extrae stom the Hortentiva in the ametreatis of St. Aumatine, Lib. IV. rii. T ineae extracta may be adde a pamage smintho Oration pro Scauro, ii 50 Quo te nunc modo appollem Ut hominem 3 At non ea inter nos. Ut mortuum 3 At vivia et vigea; at in omnium animis atque ore versaria, atque divinus animus mortale nihil habuit, neque horum quidquam potuit emori praeter corpua.
25쪽
27쪽
DE GΟΝΤΕΜΝΕΝDA ORTE. I. 1. Rus defensionum laboribus senatoriisque muneribus, aut omnino aut magna ex parte essem aliquando liberatus, retuli me, Brute, te hortante maxime ad ea Studia, quae retenta animo, remissa temporibus, longo intervallo intermissa, reVocuVi; et, quum Omnium artium, quae ad rectam iVendi iam pertinerent, ratio
et disciplina studio sapientiae, quae philosophia dicitur, contineretur, hoc mihi Latinis litteris illustrandum putavi non quia philosophia Graecis et litteris et doctoribus percipi non posset, sed meum semper judicium fuit, omnia nostros aut invenisse per se sapientius quam Graecos, aut accepta ab illis fecisse meliora, quae quidem digna statuissent in quibus elaborarent. .mam mores et instituta vitae resque domesticas ac familiares nos profecto et melius tuemur et lautius rem ero publicam nostri majores certe
28쪽
melioribus temperaverunt et institutis et legibus. Quid loquar de re militast in qua quum
virtute nostri multum aluerunt, tum plus etiam disciplina. Iam illa, quae natura, non litteris assecuti sunt, neque cum Graecia, neque ulla cum gente sunt conserenda. Quae enim tanta gravitas, quae tanta constrentia, magnitudo animi, probitas, fides, quae tam excellens in omni genere virtus in ullis suit, ut sit cum majoribus nostris comparanda 3. Doctrina Graecia nos et omni litterarum genere superabat in quo erat sacile incere non repugnantes. Nam quum apud Graecos antiquissimum e doctis genus sit poetarum, siquidem Homerus sui et Hesiodus ante Romam conditam, Archilochus regnanto Romulo serius poeticam nos accepimus. Annis enim sere x post Romam conditam Livius sabulam dedit, C. Claudio Caeci filio, . Tuditano
consulibus anno ante natum Ennium qui fuit major natu quam Hreutus et Mevius. II. Sero igitur a nostris poetae Vel cogniti vel recepti. Quamquam est in Originibus, solitos esse in epulis canere OnViVas ad tibicinem de clarorum hominum Virtutibus honorem tameninio generi non fuisse, declarat oratio Catonis, in quae objecit, ut probrum M. Nobiliori, quod is in provinciam poetas duxisse Duxerat autem conses illo in Aetoliam, ut scimus, Ennium. Quo nimnus igitur honoris erat poetis, eo minora studia suerunt; nec tamen, si qui magnis ingemis in
29쪽
eo genere exstiterunt, non satis Graecorum gloriae respondemn 4. An censemus, si Fabio, nobilissimo homini, laudi datum esset, quod pingeret, non multos etiam apud nos suturos olycletos et arrhasios suisse Honos alit artes, omnesque incenduntur ad studia gloria jacentique ea semper, quae apud quosque improbantur. Summam eruditionem Graeci sitam censebant in nemorum Vocumque cantibus. Igitur et Epaminondas, princeps, me judicio Graeciae, fidibus praeclare cecinisse dicitur Themistoclesque aliquot ante nnis, quum in epulis recusaret lyram, est habitus indoctior. Ergo in Graecia musici omerant discebuntque id omnes, nec, qui nesciebat, satis excultus doctrina putabatur. 6. In summo apud illos honore geometria
fuit; itaque nihil mathematicis illustrius. At nos meti ndi ratiocinandique utilitate hujus artis
III. At contra oratorem celeriter complexi sumus nec eum primo eruditum, aptum tamen ad dicendum post autem eraditum. Nam Galbam Asricanum, Laelium, doctos uisa traditum est studiosum autem eum, qui iis aetate anteibat, Catonem post Vero, Lepidum Carbonem, Gracchos inde ita magnos nostram ad aetatem, ut non multum aut nihil omnino Graecis cederetur.
Philosophia acuit usque ad hanc aetatem, neenssum habuit lumen litterarum Latinarum quae
30쪽
illustranda et excitanda nobis est, ut, si occupati prosuimus aliquid civibus nostris, prosimus etiam, si possumus, otiosi. 6. In quo eo magis nobis est elaborandum, quod multi jam esse libri Latini dicuntur, scripti inconsiderate, ab optimia illis quidem viris, sed non satis eruditis. Fieri autem potest, ut recte quis sentiat, et id, quod sentit, polite eloqui non possit sed mandare quemquam litteris cogitationes suas, qui eas nec disponere, nec illuntrare possit, nec delectatione aliqua allicere lectorem, hominis est intemperanter abutentis et otio et litteris. Itaque suos libros ipsi legunt cum suis, nec quisquam attingit, praeter eos, qui eandem licentiam scribendi sibi permitti volunt. Quare si aliquid
oratoriae laudis nostra attulimus industria, multo studiosius philosophiae sontes aperiemus, quibus etiam illa manabanti ΙV. T. Sed ut Aristoteles, vir summo ingenio, Scientia, copia, quum motu esset Isocratis rhetoris gloria, dicere etiam coepit adolescentes docere, et prudentiam cum eloquentia jungere: sic nobis placet nec pristinum dicendi studium deponere et in hac majore et uberiore arte e sari. Hanc enim persectam philosophiam semper judicavi, quae de maximis quaestionibus
copiose posset ornateque dicere. In quam exedicitationem ita nos studiose dedimus, ut jam etiam scholas Graecorum Ore habere auderemus ut nuper tuum Post discessum in Tuscu-