장음표시 사용
151쪽
f. .lI. Hunnorum quoque magnam potentiam, gentisque excursiones Attila dirigente, satis annales loquuntur. Sed hic non arbiter legalis, seu gentium vastator erat, ut satis te-nantur regna crudelitatem Tyranni, qui flagelli Dei nomine 1ibi placebat, ciuondam experta. Noscuntur quidem ante eum Balamir, Mundineus, Huldes, Roes, sed hi Romanorum, Graecorumque imperatorum res tantum in Oriente attriverunt: Attila autem eorundem provincias Europaeas diripuit, Italiam, Galliam, Germaniamque depeculatus, nec in terribili illo cum JΕtio proelio, quo tot hominum centum millia concertasse dicuntur, ut numerus lare , fidem historicam excedat, satis superatus est. Tandem, circa aliorum sanguinem estui dendum, prodigalissimus mortalium, per somnum cruore enaribus in fauces stillante, proprio sanguine suffocatus periit. i. Magnus dein suit in Germania etiam nostra Hungarorum terror, sed horum audaciam imperatores Saxonici repress runt. Per StaVos quoque, in sedis a Gothis, Vandalis, Herulis, aliisque gentibus e patria sua migrantibus, vacuas re-
lis, & excursionibus, quam pacificis consiliis. Nec unum imperium oti in constituerunt. Nec continua libertate usi, sed in Germania a Carolo Magno, Henrico Aucupe, Ottone Magno, Cunrado II., Loth rio, Henrico Leone, hinc inde subacti. Nec proinde ad arbitros nostros reserendi sunt. 4 f. III.
I. De his agunt scriptores Graeci soroMENus, ZOSIMUS, NICEPHOR , e GaI- lis PROSPER, AIMoi Nus, item scriptores, quos edidit GROT. , IORNANDER
a. Per extructiones tot urbium, quas inter etiam Lipsia, ut nominis ratio indicat, quo tilium Stavorum lingua notat. Ut ex MELA, PROCOPlo, aliisque, quos citat GOLDAST. L. n. c. s. Da Regn. Bohem. constat. Et BALBIN. L. III. e. aa. Misceli. docet. Quo. modo Salvi a Francis victi ct imperio Germanico, terrae illorum, alti quatenus restitutae vid. GOLD T. L. II. d. l. .. De orientalibus Stavis, Russis, Polonis &α iam non ago Ciae Hex. Mocta L. I. c. r. sed roliquos tantum, qui in Germauia quondam consederunt.
152쪽
III. Francorum natio inter gentes magnUm 'Nondam nomen consecuta , latissimeque dominata est. Praeci
pue sub Cloci ovato terminos suos insigniter produxit, sub Carolo Magno autem ad fastigium potentiae suae eve ela es Verum aequilibrii , iustique . arbitrii curam post principia Franci stare iusserunt, regibus magis augendis ac qua Hi-bus, 'I. quam vicinorum libertati salutique intentis. De
derunt indigito. Laudantur quidem ab hospitalitate . simul tamen incusantur: quod fuerint genus hominum mobile, υaetim, pr. das exercens, vicinis infestum, gyns crudelis, saturari noua re alia quae parum arbitro conveniunt vid. HELΜOLD. e. II. d. I. in M. Slavi propιι raviditatem, amicissimis seste abutuntur, ut hostibus IDEM c. l. FRENCELDe Diis Arab. Mav. t. ι . Seripi. Lusiit. N MANLIus tom. I. p. lv. . ibid. Mire in libertatem Stavorum invehitur GoLDAsT. causam in contrariam pro eis agentibus, sTRANERYO praecipue, BALBiNO. Apud quos & illa disputatio extat, an se inper servierint Germanis, GOLDAST.
id assi inante, R i BINO negante.
o. fALvlArius L. IV. P. H. ita: Gens Saxonum fera es, paANcogvΜ infidelis, Gepidarum inhumana, Chunorum impudiea; omnium denique barbarorum vita vitiositas. Et dein: Si peieret rgArucus, quid novi Dcc- νιt, qui periurium ipsuniformouir genus putat esse, non eriminis vid. BWvZ. P Iol. RITTERSHus p. 43. in nor. ad Salviam. Propius hue 'ectit, quod idem sALVsANH: persdam gentem FRANCOs dicat, quae nequidem ad momemum qiιiesceret, item, Quod veteres: Fraucum amicum, non Disinum delideraverint. Manifesto. indicio, quod gens, aliorum rebus inhiaverit, rapax fuerit, ct si quae alia aequo arbitrio obstant, exercuerit. Sunt. q ii veterum Francorum ministeria in imperatorum antis extollunt, quasi in illis intemeratam fidem euhodiissent. Verum nec hoc encomtum raro sesellit, sic promissis, muneribusque . persulfi, cum Sylvano populari suo, Constantiique Caesaris ministro, contra ipsain Caesarem fecerunt. imo scHATE IL a s. Histor. N phar observatio est, quod Franei summis honoribus Domi militiaeque provecti sint, magno imperii Graeci malo M εventu cognitum. Nam pro . insito Francarum ingenio fallaces, Popularer suor in opem praeda per Rhenum traxerε, exploratisque omnibus viam Abi ad rapiendum imperium straverunt, ut pro inde Constantino Μagno vitio durumsit. --ercitus suos tot barbaris Deionibus implevisse, qui postea in datis o--iburs imperii dominos tulerunt. Interitu laneias eundum non est,
153쪽
Clod ovato iam querentem audivimus Theodori eum , quod non lege S gentium, non iustitia in respexerit, sed res aliorum quassaverit. Vtrum magis arbitrii legalis nomine laudandus sit Carolus Magnus, dubium est, si utraque famosa cum SaXΟ-itibus 'a. & Longobardis exercita bella , illorumque causas spectes. Si vota Caroli valuissent. Mirumque imperium Roma num & Graecum, ducia in matrimonium Irene iunxisset. Interim ampli stima fuit Caroli apud alias gentes auctoritaS, Ut facile probari potest. '4. Laudem quoque meretur Francicanatio, quod mitius habuerit debollatos, quam ante eam Romani. Qua cautione mire variarum gentium cael stimationem, atque amorem sibi conciliavit. . IV.
quod multi etiam rem pro Caesaribus strenue gesserint ut NALLOBAVDEs, , CHAR iETTO Sc. Λccedit, quod ipli Caesares, dum durius ministos suos gente Fraucos tractarent, in causa essent, quare desper.ua consilia arriperent. Vt vel Sylvani exemulum demonstrat. et M NARCELLiN L. XCc s. a In Bello Saxonico. lites definibus, denegatum a Saxonibus tributum re idololatris gentis, in causas belli a Carolo trahebantur. Feliciori sane eventu, quam praetextuum quaesitorum gravitate, aut Veritate vid. Celerirrim Du. HAH N. c. r. f. Io. Histor. Diger. Ad Longohardos sede sua excutiendos papa Carolum invitavit, cuius auctoritatem, Omni affinitatis cum Desiderio Longobardorum rege contractae, sanctitate antiquiorem, sibique utiliorem habuit. Ad fines regni scilicet ampliandos. Secus ac Pompeio Magno apud Plutarchum visuin: Romanos a propagando imperio, non flumina non montes arcere debero , sed ibi ditionum Anem fure, ubi Ius non esset ulterius procedere.' 3. Hoc consilium proceres Graecorum, qui suum imperium aliunde Peu
dere nolebant, irene throno mota, turbarunt. 4. Certatim confluebant Periarum, Saracaenorum S c. ad Carolum muneribus .suis legati. Tatulo βα-.ως, cum ceterarum gentium rectoress tantum dicerent, Carolum Graecos honorasse satis constat. Licet deinde in concilio Constantino politano AO. 8 o. permittere nollent, ut successor Lotharii Ludovicus hoc elogio macteretur. Rationes Ludovici epistolamque recitat RARONius ad Annum DCCCLXX l. Sic Saxones, Longobardos, &c. suis legibus vivere permittebat CARO. s. Unde Gallos , Romanos amplius esse noluisse, sed imperium Fran. . corum lege salica temperatum aspirasse, refert sc HATEN P. aTq. d. I.
154쪽
f. IV. Tertio quartoque saxulo nomen Saxonum celsbrari coepit. Reseruntur non unae gentiS OXcursiones, sic enituiterata vice, initio cum Herulis, deinde cum Longobardorum
rege Alboino, Italiam invaserunt. In reditu & postea, repetibiis vicibus in Galliam irruerunt. Maritima siluatio, navigandi artem addiscendi, aliorum litora infestandi. hominibus per se inquietis . facile ansam suppeditavit. Vnde aliquando omne litus a Ligeri ad Albim, ob piraticam Saxonum, litus Sax
nicum dici coepit. Brittones, contra Pictos, cum patriae iuventutis robur per Romanorum conscriptiones militum, ut Pictis resisti non posset, exhaustum esset, Saxones in auxilium, aseque patrocinium evocarunt. Vt proinde Italicis, Gallicis, Britannicisque expeditionibus claros Saxones dixeris. Enimvero
nec hos, pristino aevo, arbitriS paciS LEGALIBUS accenserem.
Nam i) non erant sub uno, atque constanti imperio, ut arbitrum gentium decet, & ad auctoritatem conciliandam opus est, 29 Latrocinia & piraticam, studia, quae minime gentium, cum aequo arbitrio conveniunt, exercebant. 3) Sociis, & qui
gratos, se exhibebant, ut vel de illorum gestis aρud Brittones notum. Quamvis deinde, ex quo imperium aci illos, ad fidem Christianam conversos, stirpeque Carolina extincta, sub Ottonibus delatum est, cum fama gentis iniquior, tum alia
Omnia in melius mutata sint, ARBia Ri iuvE iusti & sequi honos genti demi nequeat. '2. . V. Patrum memoria in immensum quoque crevit Hispanorum potentia , ut prOVinciarum amplitudine veteres V Roma
sAtvIANus ita: malunt gentes Francos scilicet, Gothosque sequentes sub specte captivitatis vivere liberi, quam sub specie libertatis captivi : mmiunt inter BARBARos cultum dissmium, quam in Romanis iusiuam vientem. Nec enim pecuniam adeo, aut quaestum curabant Fg cI , ut Romani, sed victoriarum gloria atque honore fere delectabantur.' s. Scilicet regno Angliae occupato contra iustitiam in iuhabitantes saevierunt.
155쪽
Sed cum durius aliquando cum in sacris, tum in profanis , partim ministrorum avaritia, partim Clericorum nimio religionis fervore, consilia aulae dirigente civitates acquisitas haberent, imo Monarchiam universalem interdum meditare tur ; vicinorum populorum intercessione, oppido attenuatae sunt fastuosae gentis vires. Nec facile suspicancium, quod aliae nationes coneessurae sint, ut, si praesumtuose quid audeat Hispania, illud ad effectum perducat, aut eXecutioni mandet. Nobis interea sussicit,.quod genius Hispanicus vix talia con-- silia suggerat, quae gentem inter aequos rerum arbitros magnopere commendent. Dicendum iam videtur de inclyto BRiTTONVM populo, verum huius circa arbitrium aequilibrii, aliasque aliarum necessitatibus intercessiones, gesta describere, non meum, verum Europae, imo & gentium extra hanc sitarum opus esto. a. Adeo Gloriosissimi REGis NosΥRi expeditiones adhuc in omnium recenti memoria haerent, laudan
- CAP. VI LDE ARBITRII LEGALIS SUB IMPERATORIBVS
svM MARIA. . l. De vetusa quaestione, utrum imperator Iu dorninus mundi. 3. II. Da fundamentis aliis huius aris .ill. De titulo furem advocati ecclesiae imperatorum G sia1uum imperii e legibus publicis. . IV. De ex niplis arbitrii legalis ab imperatoribus εxerchi. Hirti s δε elo i i eratoris prae- ηιia , praecipue sub Carolingit
Obsoleta quaestio est, an imperator sit DoMiNVS MUNDI-Sane si haec amrmari posset , supersedere liceret tota tractatione, de imperatorum arbitrio legali in controversiis gentium
156쪽
tium exercito. Si enim hoc in universum imperiale dominium, in tuto locatum esset, Quis de arbitrio quaeso, quod dominio longe inserius est, aisputationem amplius instituere posset Τ Olim, cum glossatores imperatoria iura eiure civili 'Ltuerentur, incidebant quoque in Antonini & Iustiniani dicta, quasi imperator dominus mundi, aut omnia Caesaris essent, nec non in alios similes textus, ex quibus confici poterat imperatori in universum ius competere. Mirabilibus rationibus inter utramque partem, tam pro huiusmodi in omnia iure siseve dominio, quam contra, illud disceptatum est. Prout facia
L Friderici Barbaros se tempore, quo MARTINus , BULGARus, IACOB , HVGOLiNvs ct c. floreb Ant, quorum primus Caesarem ambitiose colebat, quaerentique, an omnium rerum DOMINxum haberet, hominetque eas tantum
precario pusiderent, a stirmative respondebat. vid. PANCIROL. de Clari LL. interpret. L. II. e. r4. Quamvis non negandum, quod Fridericus magis de dominio imperatoris fiscali, in res lubditorum, praecipue Ita-' lorum. fi locum GuNTHER LIGvRlN. L III. De f. 4D. seqv. quidquid . habet locuples. quidquid custodit avarus, iure quidem NosTRvΜ populo
eoncedimus usuΜ, consideres, sensisse videatur. Interim HvRENA in reis, , bur Laudens. p. ni. t. r. Rer. Brunsvic. diserte refert: Frideri um, eum
semei equitaret 6per quoAam suo palosteno, in medio quatuor strine
pales legis docIores AvLGARVΜ, MARTINFΜ, IACOBVM, atqu6 VGONEΜ, - quaesivi e , utrum de iure esset. DOMINvs ΜvNDi, BuLGARuM respondus. quod non erat quantum aa proprietatem dominus, MARTINm autem
respondisse, quod erat s Imperatorem huic pro emasse fluum patast num Jper quo sedebat. BvLGARum autem dixisse: amis equum, quι dixi aequum, qu)d non fuit aequum. a. Hie rem deducit a Romanis, quasi his competiisset imperium mundi. unde deinde devolutum suisset, ad imperatores sequentes. Λrgumentatur autem DANTES in forma. I Nobilis o populo convenit, omNibus praeferri, atqui populuι Romanus fuit nobiliosmur. Ergo eonvenit iratim omnibus praeserri. a quicunque bonum reipublica intendit. δε- suris intendit. Atqui Romani bonum reipublica intenderunt. Ergo finem iuris intender t. 33 quicunque populu1 cunctis athleantibus pra, imperio mundi praevaluit, de divino iudicio pravaluit. Atqui Roma- nur popuIus cunctis athleantibus pro imperio mundi praevaluit Ε Reliqua iubens transeo. tam bene quadrant, cum hactenus adductis.
157쪽
adhuc XIV. Imperatores Germanos ad ostendendam imperii dignitatem 7. atque amplitudinem, aliquando: Iotius mundi, omnium provinciarum. sua potestatis descriptioni addidisse, dς- monstrat LiMNaevs. Licet nec olim Romani integro orbi imperarim, nec imperatoribus Germanicis amplius ius sit, in ea omnia, quae populi Romani fuerunt, deinde autem bellis,
-3. Hic prolixum dialogum conscripsit de potestate papae G imperatoris. Pro probando universali in mundum dominio allegat F. iur. ea u. ad Cap. Hadrianus distinet. 6s. ubi papa imperatori concedit ius praesules investiendi: per A utar provincias. Ergo inquit, Glossat. in Francias Hispania unus es imperator, quod concedo addit, eadem, nisi erobem δε exemptos esse ab imperatorε. Respondet dein ocRAM sibi ipli ct do minium mundi imperatoris ita refutat : quicquid papa approbat disti I. XIX. e. si Ramana, illud cs nos a robare deb/mus. Atqui papa in dict. dolis I. assertionem Francorum, G aliorum requmquι asserunt, se non esse imperio subiector approbat Ergo σ nos idem approbare debemur. 4. Hie initio supponit, quod imperator non sine cauo portet eladium.
Deinde vero contra dominium mundi imperatoris disputat. I Ex eo, quod imperator non possit omnia vendere. a Exinde, quod alias optimi viri v. e. Gallorum rex Ludovicus sanctus non potu et Canonizari, fl imperator haberet dominium mundi. Nam hic Ludovicus dixit, se in temporalibus non habere superiorem. s. Hic imperatori dominium asserit: omnium terrenorum cerrtiptibilium. Ratio viri est, quod dentur duo intellectus theoreticu1 , seu speculativus, qui ordinatur ad aeternam salutem a papa dc practieus in administrati- Ono temporalium, qui imperatori subest, itaque hos duos se invicem non debere impedire, uti ouondam figuratum in historia: de Martha ct Maria. Bellissime protecto. 6. Hos citat. LiΜNK vs L II. iur. pubI. c. g. IASON opinionem de dominio mundi imperatoris comm em esse vult, RARTOLVS Plane haereticum dicit, qui negat. 7. Adducit LIMNAgus: ex GoLDAsTi Neicbs i Eladnng y.s A sequentia Ludovi ei l V. ct Friderici pulchri: mix Lndemig mrd draederit beretinen . das mix uns init ein dex vexbtinden hQben emigiidb, das me das. mis e Neici uber alle laeeu besiden sollen und mouen, ct dein: uno. Ru sed exmam suxhas von ei nandeo nebmen, sin allen SaΦen,
158쪽
derelictione, aut pactionibus, in ius atque ' potestatem ali rum gentium concesserunt. Quod iamdudum ostensum alibi est ab eruditis '8. f. II. Verum non necessum est, ex huius farinae diseeptationibus scholasticis arbitrii legalis exercitium imperatoribus
asserere. Supersunt magis illustria rerum momenta, quae fir mius praesidium imperatorum causae circumponunt, illorumque arbitrii usum luculentius demonstrant. Initio ipsi iMPE RH, IMPERATORISQUE elogio, aliquid eximii inest, quod cum priscorum Romanorum publica instituta, tum aliarum celeubriorum gentium praxis iamdium comprobavit. Sane, quod Romani quondam sibi solis tantum imperii, imperatorisque
nomina reservarint opus non est, ut prolixius doceatur, eum hie, Vel ea tantum, quae BOECLERus, ELON DELLo latiuS imperatoris titulum extendere gestienti, regesserit, inspexisse sui, ciat. Non hic definitionibus, scholaeque argutiis, sed historiae rationibus, rerum documentis, & curiae quasi gentium stylo
Publico concertandum est. Unde quoque in contrarium non moVent, qUorundam 'I. ut Bulgariae, Hispanicae, Franciae pri mae stirpis regum exempla, qui sibi imperatorum titulOS ad scripserunt: cum non videndum, quibus elogiis illi se extule rint, Verum quae gentium usus ipsis concesserit, approbaVe
ritque. Deinde quod celebriorum gentium usum attinet, ipsi Franci ex quo sub Carolo Magno pontificis, imperatorumquQGraecorum assensu, imperatorium axioma nationi suae intule rant , imperii & imperatoris appellationem fere semper hono ratam habuerunt: ita sane didici a viro quondam historia: pe ritissimo: imperium, dicit, quondam notabat REGIMEN SUBLI MIVS in omnia Franciae, Germaniae Italiae regna. Vnde Lotha rius, qui in consionium imperii, a Ludovico pio assumtus erat, proprio regno non gaudebat. Puamvis mortuo Bernhardo a patre
Ludovico dein Italia ipse permitteretur. Item alibi ab eodem
159쪽
refertur: Ludovicum pium Anno DCCC XVJ. constitui , ut Lotharius siuccessor in iMPSRlo esset, ceteri autem fratres, sub
maiori fratre regali potesate potirentur. Vnde coiNTivM 'instra contendere, quasi meram honoris speciem lMpERii vocabulum, non regnum EMINENTIVS contineret. Imo & post divisionem monarchia Carolingi eae, iamque Arnulpho imperante, Franci occidentales, sive Galli, excellentiam nominis i MPERii adhuc agnoverunt, atque Venerati sunt. Vt de ODONE tertiae stirpis primo rege e veteribuS satiS probat. Dn. Η ΑΗΝ. d. l. p. 2 δ . Enimvero & pontificem audiamus, quid ille quondam de imperio senserit. Sane io ANNES VIII. epist. Im7. ad Ludovicum Saxonum regem scribit: neque est quod te cognati regnum moveat, cui sumto Romano IMPERio cetera regna Abiecta erant. Nec scriptorum suffragia hic desiderantur, ita imperator dicitur: vicarius Christi v. c. Conradus II. apud IPPONEM p. a functissimus, 'a. Christiani mus p. Io K. δ1 I. apud MORENAM. Item cum aliquando sub PHi Lippo su Evo, phoenomenon insole conspiceretur, homines istius aevi putabant, imperium
sole designari, qua si ut sol sedasse imperium sipiendore sivo ce
tera regna mundi antecedat CAESAR lVS HΕlSTER BAC. L. X. c. H. GVNTHER. LIGUR. pr. L. I. itfl ad PRIDERicvΜ Ι. Suscipe cunctorum regηalor maxime regum, Suscipe lux mundi , cui nullum I ARVE PRIUSVE
Te populi, te regna timent, te lolis ab ortu Solis ad occasum , submisso vertice cuncti Sincipiunt.
Graecorum legati honoris causa plane vRpis ET ORpis dominaintorem, imperatorem nostrum aliqu6ndo vocarunt vid. RADEvic. in vis. Frider. I.
F. III. Quadrant huc etiam tot loca recessuum imperii nostra. In Rec. de A. M. D. XII. g. a. und nilo dem in der heiligensirche aut ein schisina enisiehen naoste. Eo alten mir ais te ister Nosse ivid Silemqert der Φtituiten Mirste aut Stur,
160쪽
gnitatis eminentia, magnaque inter gentes christianas existimationc satis evidenter testantur. Accesserunt, ipsius nationis germanicae, quam imperator, tanto, tamque splendido regum,clectorum, principumque cooperante 'I. consensu, moderatur, decus gloriaque. Nec enim in Europa sere gens est, cuius princeps non e Germania, tanquam communi regum seminario, natales trahat, a. vel olim amnitatis honore, sanguini germanico non innexus suisset. Vt nihil dicamus de militiae, tortitudiniSque gentis nostrae sama, quae omni aevo illi apud alios populos egregiam conciliavit auctoritatem. . IV. Neque vero exempla impcratorum nostrorum, pro communi pacis bono cum emcacia intercedentium deerunt, historiae germanicae scrutatori. Cuni ado quidem I., inter bella civilia aetas transacta est, Henrico aucupi quoque satis fuisse diceres, . Germaniam contra Stavorum vexationes, Nordinannorum iniurias, Hunnorumque exactiones pristinat immunitati restitutam, in tuto locare. Interim Henricus tandem egregie circa finem arbitri munere defunctus est. Huc refero locum
'I. COOPERATORES Caesaris Ordines imperii nostri iam ab antiquo dicuntur. ut ex vetusto diplomate Caesereo apud sculLTtR n iuri pubi constat. Ipse sane imperator Carolus V. in R. I. de s. ΜDXXIV. s. ag. circa sumis initin Advocatiae christianae honorem istos resipicit . ut supremi muneris huius consirtes verbis: Nis mir uno versehen, das die Stande deo obiit.
a. Not ibilia magis fimi verba Francisci I. ad foederis Schmalcaidiani socios, i Seira vos opinor, inquit; Viri Amplissimi gentem quidem GERΜΑmcΑΜ. . ex qua velut stirpe GENus ΜEum duci, non solum libenter profiteor, sed