장음표시 사용
141쪽
παντα caddo φανερῆ ποιουσιν. , Alius praeterea locus est Hesychia in καταπίμπρα- σθας κατακαίεσθαι, κοπα Πίνδαρον. qui an ad Pindarum pertineat, magna dubitatio Virorum doctorum est. CXV. sp. 1o6. CLX. Hes hisar γνωμα Καλλίσrρατος ἀντι τούαισθάνομαι νυν κεῖσθαι λέγει ' τινες δε α πι Του ορο γαι καrta το πληθυντικον. Auctoritatem glossae deprauatissimas ex Pindaro repetit diuinus illo item stertiusius, cuius haec sunt verba: ,,Legendum auguror τιν ς δε tiντὶ τουορῶ. Reliqua σαι κατα τὸ πλ3ηθυντιμὸν, quae nihil huc faciunt, cum Versu Vno forte alteroque, qui periit, aptes cohaerebant. Haec esSe Pindari verba suspicor, quem
Husterus ab h. I. affirmabat. Se verba Suidae laudata Iegisse alicubi ap. Sophoclem; sed ipse postea ad Ari stoplian. Thesmoph. V. 1O75. rectius animaduertit ex Sehol. Theocriti ad Idyll. II, 166. esse locum ex Euripide desumtum et post gum Toup. ad Suid. Vol. I. p. 1uo. docet.
142쪽
BOIam Epicharmus tradiderat, ut Suidas eodem Ioco additi alii vero in Platone inop em Endandum censebant. Pindari meminit etiam Hotius in Lexico inedito, p. 69.Jqui addit: o τινες α οησαν rες γραφουσιat ἰπo Λιὸς, καί φασι δεθῆναι Giαην επιβουλευουσαν γψακλει. Κλήμεντος ἱστορια, καὶ παρ ' Pheum ἐν Κωμασrαῖς η 'N φα furto,. Doqua Epicharmi fabula A en ad Gregorium. Clemens nescio an sit idem, quem grammaticum indigitat DF- molog. M. V CXVIII. p. 96. CXXVIII.)' i A in titulo το 'υσιοδειον γῆρας - φερεται γαρ καὶ ἐπιγραμμα mr δαρον τοιουτον
143쪽
Hinc ergo αφνειος, αφνω, αφν muri ducta sunt. Veteres Attici scriptores ατενος, et ὁ et τυ αφενος di erunt, monente Eustathio ad Homer. p. 73, 51. ed. Rom. T. I. P. 149. ed. Politi.J SCHN. Fuisse ceuset Hermanu.
144쪽
Etymol. M. pag. 5O4, L. Aεπφος, κουφος καὶ εχ φρος ἄνθρωπος απο του ορνεου, ὁ ἐσα κουφον, καὶ ἐπιπλέοντ6ῖρ-Tum nouus incipit titulus: v. Zonar. p. 1135. ibique Titini.J Κεραβατης ὁ τα ακρωτήρια των ορῶν Tou- τεστι τας κορυφας βαίνων, οἱονεὶ κέρατα γαρ κα- λουσι παντα τα Mκρα, ὼς φησι Πίνδαρος υ νικόθωτα aETραν, κ αντι του υψηλα ακρωτηρια ἐχουσαν. Ita enim recte h. I. constituit maximus ille Hemsterh. ad Aristoph. Plutum Pag. 511. qui praeclare etiam docuit, locum in Nubib. Aristoph. V. 593. A, λίαν Κυνθιαν εχων υ νἐκθρατα πξτραν. .esse eK Pindaro sumtum. Emendationem Hemsterhusii oonfirmat Lexicon tum Alberti ad Hesych. voc. κερατα Iaudatum, Elymol. Gudianum, Vbi tamen male κερα ς Iegitur, et Elymol. Asbe ianum, quorum usum Goettinissae a viro reuer. et doct. L. Hulenhamp habui. Comparari potest Bacchylidis πυργοκέρατα in Apollonii Gramin. inedita apud Hoen. ad Gregor. D. D. P. 2O3. SCHN. Hermann. fuisse putat apud Pindarum:
αἰτιατικην, μη ποιησης εκθλιψιν. Κιδαλια γαρ εστιν. Scilicet Iectorem admonet, ne legatur 'Aκιδαλιως.
145쪽
stuὶ εrι το μελος τοι ἐκ-Toa μεαελη-τον. ubi Elymol. G dianuin Μ tum habet: Μορσιλος δε - οἱ δε απo Tos uελγο ου Imνδαρου μελισσοτευ κηρίων, ὀ ἐστι το μελος τοίκιαστοι μεμελημενον. Vnde apparet, recte Sylburg. coniecisse, nomen auctoris esse Myrsumn , qui patriae Lesbi historiam scripserat, unde, quae hic de Musis Lesbiacis traduntur, integriora habet Gemens Aloianis. Cohori. ad Gentes T. I. p. 27. En posterioribus Elymologici Gudiani verbis mire licet corruptis lucramur tamen Pindari auctoritatem, cuius Verba Sytb. ita restituenda censebat:
146쪽
quem ipsum locum ab ElymoI. Μ. respici suspicabatur Baines ius, improbante Da esto Misc. crit. p. 4 Q. Mihi tamen admodum probabilis videtur Barnesii sententia, persuasumque mihi habeo, in voce στυδ ων Iatere absco ditam veram illius loci Pindarici scripturam. Satis enim disputatum est, Vulgatum τυπτομενος commode apteque explicari vin posse. Praeterea monet Eustath. ad Hom. p. 125lue. ibi olim χερείδει Iectum fuisse. Totum illum Eustathii Iocum more suo exscripsit Philemon Gramma ticus, cuius urino ationem en Codice Regio cum plurimis aliis primus edidit doctiss. ae nsse tae Victoison ad Apollon. LeNic. Homer. p. I;5i. Quodsi vero plura de Philemonis aetate, eiusdemque Lexico Technologico cognoscere cupis, Vide quaeSo quae disputaui nitis olim in
nium sVirgil. T. IV. P. 237.), ubi in Εtymologico Μto tradi ait de forma αῖς pro utὶ Doribus propria, deindu
147쪽
statim addi: ἐπειδὴ καὶ το αε παρα Πεισανδρω. Vb I vir doctissimus recte emendat Πινδαρεν, atque eodem refert Hesychii glossam: in ἐπὶ et Ου αεὶ καὶ εως. Ex Dorico αες pro αεὶ, εως, fluxisse videtur altera forma ως pro εως,
στι φθεγμα. Pindari verba corruptissima non, extrico; videtur tamen ανακικυει καπνος ibi latitare. SCIIN. Forte ετι δε τοι νεκυων ανακικυει καπιος. Cadauerum. Jacobs Animadv. p. 187. Aeschylo Iegit: καὶ θανόν-τum, οισιν οὐκ ενεστ' ἐγ μὰ, σκεπαστὴ δ Ουκ ενεσrι κικυς. quibus neque Mox neque munita ineSt Mis.
CXXXIV. Taetra Chil. I, 5. ως γαρ ὁ Πίνδαρο ς φη νιν, υἱος
xod Λαῖφανεου. Narratur de Alcmaeone ad Croesum Profecto et auri copia donato.
148쪽
149쪽
PRAGMENTA βατων τραπεζαν. ουzω δέ που, φησὶ, καὶ ἐπὶ του πηνίσου ποιεῖ. Iterum h. l. respicit P. 1649, 6. CXXXIX. p. 94. CXVIII.
stiro is ἐκλινθυιιενος τῆς συριγγος. Sumtum est fragme tum ex Epigrammate Antipatri Anthol. Π. P. 5O6. ed. Vech. Analeci. II, 19. Ex Epiniciis multa sunt Ioca Iaudata, quae videreticet in Catulogo auctorum ab Eustathio Iaudatorum in Fabric. B. Gr. Tom. I.
150쪽
Auctor vitae Homeri in Galei Opuse. mytb. p. 28I. Dμηρον τοι νυν IIίνδαρος μἐν ἐφη πιον τε καὶ δυωναῖον γενέσθαι. Scri N. Eileiendum est πιον τε καὶ, quod iam monuit Wassenb. ad Iliad. M. P. 9.
monere vole hat de singulari Vocis κρημνος usu, quem Pindarus frequentauerit. Eam enim Pro praeruptis Iitorum riparumque marginibus Positam reperimus a L 'xico VI. ΙΙΙ, 39. ζαθεοιοῦ ἐ.tὶ κρυινυῖς 'Aλφεου. Ite in Pyth. III, 6 o. παρα B0ιμαδος κρημνοῖσιν ωκει παρανος. Eadem ratione explicandus Videtur κρωνὸς uτταρεσχατος supra in Fragm. LXXXIV. P g. 1aa. nret. 58. quem Iocum ibi carpebat Aristides, nescio quam recte. cf. etiam Isthm. IV, 96. βαθυκρημνου Mλος. et Nem. IX, 95. βαθυκρriuτοισιν ὀ ταῖς ψωρου. CXLVI. p. 72. LII. SchoL Aeschyli ad Eumenid. v. R. πρωτομανειν Θέμιν. Πίνδαρος φησὶ προς βίαν γρατῆσαι Πυθους τὸν 'Aπολ- λαπα. λό-ταρταρυiσαι αὐτὸν η Γη. Fabulam eandem satis obscuris verbis indigitare videtur Euris das Iphig. in Tauris V. 1 Quo Sqq.