Pindari Carmina et fragmenta Carminum pindaricorum Fragmenta et Godofredi Hermanni Dissertationes pindaricae

121쪽

I 16 FRAGMENTA LXVIII. p. 73. LXVI. ' . Idem ibidem p. 5 a. hoc Pindaricum Iaudat: 'ος και τυπεὶς αγνω πελεκει τεκετο ξανθαν

Qui etiam sacra securi percussus satiam Mineruam δε- peril. - De fabula vide ipsum Pindarum Ol. VII, 66. ubi χαλκελδετον πελεκει Iegitur. Totum illum Iocum expressisse videtur Phia tratus Icon. II, 27. p. 852. Vide omnino Dissertationem Itali qua natales innor- vae in patera expressos ab artifice Etrusco explicat ita Diaesertaz. GV Academia di Cortona T. IIγ p. 93. Con- . feres praeterea praeclaram NeFnii dissertationem insertam Comment. Accies. GOetting. Societ. Tom. IV . p. 32. et IVinole rinni Μonimenti antichi inediti Vol. I. pag. Nescio an huc etiam pertineat Iocus Dymologici M. voc.

δαρος. τουτο δισσον ἐστιν' ὁποτε παρα του λιuενος

ἡ παρα του λειu-υς λειum et ρη, λιμηρη. Cons. Huster ad Suidam v. λιμηρά. Steph. ByZ. V. Ἐπίδαυρος. et Hesych. v. λιμηρη. SCHN. Non maIe iam monitum a viris doctis, λιμηρη Eπιδαυρος esse emendandum; proprium enim nomen illud est urbis huius Ἐπίδαυρος λιμηρυ. . LXX. P. 33. πCVar. Galentis de pulsuum disserent. T. III. P. 59. I. I. ed. Basil. καίτοιγ Ουδ' απο των κυρίων, ως ετυχε, μετατεθεινεξεστιν Ουδε τοῖς ποιμὶταῖς, αλλὰ καν ni νδαρος τις εἴη, . ώκεανου πω πεταλατας κρήνας λεγων Ουκ επιμνεῖται, καὶ πολυ μῖλλον ἐπειδαν

122쪽

ναι et reliqua, quae cum fructu conferentur cum Prula

μυε--ε Ι, 41. p. 91. ubi contra Μegarensium narrationem disputat, qui maiorem Datu ex Megarei fi- liis Timalcum cum Castore et Polluce Aphidnam oppugnatum Venisse, atque a Theseo fuisse occisum assirma

123쪽

εἰρηι ενον, λεγουσι δε οἱ περὶ την Μαλεαν οἰκουντες. SCHN., Spectauit forte ad eundem Iocum, unde est fragm. ap.

Pbeo: μετα δε τους κατειλεγμιενους ' Ἀλφειοι καὶ ' τε uiri θυουσιν ἐπὶ ἐνος sicus Ου. τὸ δ' αἴτιον τουτου παρεδήλωσa μέν που καὶ Πίνδαρος ἐν ωδῆ, γραφoueν δε καὶ η μεῖς ἐν τοῖς λογοις τοῖς Λετρδεα οις. De bis agit Pausan. VI, 22. P. 51O. Respexisse videtur Nem. I. ubi vide SchoΙia graeca, et inprimis Strabonem VI. P. 416. - Eadem fere dubitatio est de loco Synesii in Laude Calvitii p. 77. Petav. qui an ad residuorum Pindari Carminum aliis quod referri commodo possit, nondum eriputaui: αν μενη τῆς Πινδαρου τυγχανειν ευχῆς, καὶ ν εχωμεν Myro τῶν οἰκειων, ἐν καλῆ του θεατρου καθιζησοειε θαακροαταὶ τυἰν δεικνυμενων καὶ θεαται' κἄν χορηγῆσαι δέντῆ πολει, κὴν αποδοσεις ὁ δῆμος αἰτν, χρησομε θα μεγαλο

124쪽

INCERTA.

ουν Πινδαρου τα τε MLia πείθορι- τη tu δῆ καὶ Μοιρῶν τε εἰ- μίαν την Tυχην, καὶ ὐπερ τας αδελφας τι ἰσχυειν. LXXVI. sp. 6o. π M. Luciamus Imag. c. 8. p. 466. Tom. II. συνεπιληψεταοτοῖ εργου αὐτῆ καὶ ο Θηβαῖος ποιητὴς, ως ἰοβλεφαρον ἐξεργασασθαι. Idem Pro Imag. c. 26. p. 5o5. εrερυς δε τις ἰοβλεφαρον την 'Aφροδλri' εφη. Dixerat ergo Pindarus alicubi Venerem ἰοβλέφαρον, qua ratione Euadnen logocnρυχον appellat Olymp. VI, 5 γ. et Alcaeus in Apol- Ionii Graitimat. inedita apud Alberti ad Hesychium v. habet: Ἀεισον ἄμμι ταν κολπον. quem eundem locum pessime scriptum vulgauit J. F. Reitet ad Μaittair. Dialeci. Gr. p. 43α SCHN.

Laudatur quoque OL VI, 4. in Hippia 7. Ol. I. Pr. in Gallo T. et in Timone 41. LXXVII. p. 55. xv.

Aristides T. I. p. 3. de Ionor θεων ωτι πλεον τε λαχααν' τουτο-ουν ΙΙινδυρον κδλιον ἄλλ' οτιουν Qιρηται περιάσιος. ubi Abresch in Obs. ΜisceII. X. P. E54. ex vestis 'giis libri Barocciani malebat Iegere: θεῖς ατε πλεον τε λ - . quod equidem non capio.

Idem T. I. p. 1 . de Minerua Ioui assistente: Πίνδαρος δ' αυ φησὶ δεξιαν κατα-του πατρος αυτην καθε- μενην τας ἐντολας τοῖς θεοῖς αποδέχεσθαι. Eodem portunet, quod Phuaroh assert eri Pindaro Quaest. Conuiu.

125쪽

IIo F n A n Μ E N T A Ibidem p. 14. Xυριτες δ' αυτῆς περι χειρας ιστανται Pindari aut Lyrici alicuius esse suspicantur viri docti Abreseti et Schneider; ipse vix adducor ut credam. H.)

προσθεῖναι νωστρα τε και ποταμοὶ καὶ κυματα ποντου την αωρίαν σὴν ανακαλεῖ. Immaturum tuum fumus deplorant. - In mortem Eteonei haec dicuntur.

ποτιμον, θεία xπὶ κρασει κεκρα υνον αρκουντο ς. Vbi Caninterus emendabat αυτ o χυτ ον. sed Vulgatam, nescio

quam bene, defendit Reishe p. 323. Animaduerss. In Olymp. VII, Ia. νεκταρ χυτον habes. LXXXI. p. 56. V . Idem T. II. p. 1o6. Πίνδαρος δε τοσαυτην υπερβολὴν .εποιησατο, ισστε ἐν Λιος γαμω καὶ τους δεούς αὐτους φησὶν, ἐροuενου τοῖ Aιυς, ει του δεοιντο, αἶrqησαι ποιήσασθ αἱ τειας αὐτοῖς θεους, curινες τα rαλα ταυτα εργα καὶ πασαν γεδη τὴν ἐκείνου καrασκευὴν κατ&κοσυήσουσι λόγ0ις καὶ μουσικῆ. In Iouis nuptiis, dixerat Pindarus, Ioue quaerente ex diis, num quid vellent, eos petiisse, ut deos quosdam ipsis faceret, qui eum satis dignis laudibus celebrarent. - Eundem Pindari Ioeum sine dubio ante oculos habuit Choricius Sopbista Gagaeus, cuius Iocum ex Catalogi Moriam Codicum graecorum Bigiloth. Mad tonsis editi Madriti 1769. Vol. I. p. 464. col. I. transscriptum nupe rime ad me Lutetia Parisiorum misit vir summis cum Diqitiam by Cooste

126쪽

I Ν C E R.T A. III ingenii tum 'animi virtutibus ornatissimus, SAnssae ἀσ6Dison, cuius ego fauorem atque amicitiam in maxima

felicitatis meae parte pono. Retulit igitur in eo Catalogo doctissimus Man Diraria titulum et initium scriptiaIicuius in editi Choricii, quae sic habent: λορικιουφιμου Γαζαίου. τα του βασιλεως 'Is.1στιπιατου Βρουμαλια. του προχειρου eti ' ῶδε μεν την βασιλέακοῦ μην ο λογος διαλυμπουσαν, υφ' ηδονῆς δε κεκίνηται λέγειν υσα ὁδωσιν ὁ καιρος. Tum vero incipit: 'moέησε Πίνδαρος καὶ θεους Oκνουντας υμνῆσαι τας του Aιος εἰς ανθρώπους νλοτιμίας. Eadem prorsus Verba cum toto orationis titulo doctissimus Editor ex alio Codice posita repetiit p. 399. col. I. De Choricio vide quae tradidit, Fabricius B. G. Vol. IX. p. 422 Fqq. LXXXII. p. 56. VII.)Ibidem P. 256. αλλα κατταῖ θα eto του Πινδαρου κρα- ' πιινυ γαρ αληθείας τουτ' ἐκεῖνος υμνησεν

'm εργμασι δε νικῆ

ρυ σε ενος. ita enim Codd. recte pro vulgato αρματι. Iterum in Platonica T. II. p. 29. ubi eadem lectionis varietas est. Sin επμωνι laudat etiam ex h. I. Photius in Biblioth. pag. 13O4.

LXXXIII. sp. 56. V m. in

Ibidem p. 26o. de Palamede ab Vlysse victo: καὶ τίς ουκ αν φησειε ν Ουrωσὶ πολλον εἶναι την Mλπιαν; οντα μεναυδον κυρεωτερον του 'Oδυσσεως εἷς σοφίας λογον, ως εφη Πίνδαρος, ἡττηθῆναι του χειρονος, καὶ ταυτ' ουκ εἰς χειρῶν κρισιν, ουδ' lεις ἁλλο τι τοιουτον ἐλθοντος

127쪽

IIa FRAGMENTA τοιαυτα ποικιλλειν παντος si ἄλλον ἴσασι τε καὶ δ κουσι μαρτυρες δε οὐχ ἱκανοὶ περὶ τῶν Ουτως ἐλέπου δεομενων. αὐτικα Πινδαρω πεποιηzotis, o mερ μαλι-τ' αληθείας αντεμ τεσθαι δοκεῖ τῶν ποιητῶν περὶ τας ἱστοριας, καὶ ου πό ρω

μίσγωνται. ubi editur αἰγιβατω. Codd. αἰγίβοτοι praeferunt. Aelianus Hist. An. VII, 19. de hircis: ουτοι μεν καὶ ὁ Ηλειν γυνωξὶ φασὶν αὐτους, καὶ εὐικεν αυτὸ Φαυι α ιν ὁ Πίνδαρος. omnia haec Ioca cola gesserat etiam ante nos Casaubonus ad Strabonem illustrandum. Scus. Versuadispositi in Hermanno:

Ibidem p. . 73. de Pindaro: παλιν τοίνυν προς τινα τῶν ακροατ- , ε ιδνὶ νυσιαγνια ἐωρα, καὶ Ουκ εἰδυτα or a

συνεστιν, Ουτωσὶ πεποικικε

128쪽

- ἐτερωθι δε ἔτι λαμπροτερον '

tias cum Venere, precor, in sacra me recipias aede Clarum

M arum Malem. Videntur fragmenta ad Paeanem in Delphos spectasse. Versus disposuit Hermania. - ορας ιυς ευχόμενος μεταξυ ου κατέσχεν ἐαυτον, αλια κανταυθα ἐσεμνολοΠIσατο. καί οι τίς αν ην Tm- των ἐκ τῆς εὐχῆς,ος ευθυ αρχόμενος τῆς ευUς τοσουτον ἐφ' ἐαυον φρονεῖ; ubi H. Steph. in fragmentis legit: IΠυθοῖ ἐγσουαι. et veris 'tit reliqua: canam cum maritibus et Venero. Sed λίμsομαι ipse Aristides tuetur. Dederat poeta: λίσσορι-, Σαρίτεσσί τε καὶ, non Xυριτές τε καὶ, σἰν 'A re. D l . etc.

129쪽

Proh superis quam salmur mens moriatium ignaraf L. Normannias εgα3iερὸν malebat. Pro φροντὶς Codd. male φορτίς. Iden, vero prouerbium videtur, quod aliis Verbis enuntiatum coυδεις εκων πονηοος) explicat loco PIaue egregio Lustraliu9 Comment. in Aristotelis Ethica P. 4'. SCIIN. Versus alter diuellendus ici tertium, quod si Hermann. sacit:

Vtic. Onomasticon. Quod in eo est lib. III, 17.

Πίνδαρος δε και μητρομήτωρ iqui spectat ad Ul. , I, 145.

130쪽

sitim delectant procem edum equorum Praemis et eo nae; alium Mita in aureis culiculis. Ga et alius naui Meloci incolumis emetiri suctus maris. - Rich. Beneiam qui hunc locum cum fructu contulit cum prima Horatii oda, malebat διαστείχων Iegere, et τινας ευ νε α m, sed Fabricius contra nititur. Verbum σiείβειν de mari legitur etiam in Antholog. Stephani I. P. q. et 41 . Cons. etiam Menag. ad Diog. p. 454. SCHN- ordinat metra Hermann.

XC. p. 62. ππII. Hi stratus Vita Apoll. Tyan. VI, 26. pag. 267. d. Nili fontibus: πολλά γαρ καὶ περὶ δαιμονων &δουσιν, οια καὶ Πινδαρον κατά σοφιαν υ ινηται περὶ του δαίμονος, ο ταῖς πηγαις ταύταις ἐφίστησιν υπερ ξυμ με - τριας τοῖ Νείλου. Videntur ergo ex Pindaro expressa verba illa Icon. I, 5. p. 769. ἐν Αἰθιοπία δε, ομν