Pindari Carmina et fragmenta Carminum pindaricorum Fragmenta et Godofredi Hermanni Dissertationes pindaricae

131쪽

126 FRAGMENTA sitis Biblioth. p. io I 5. f. Ecce vero Schol. Arath ad Phaeo

Zenobius V, 69. Apostolius XIV. M J ο Σκυθηρ

Scythae, equos mogno honore habenteS, equi cadauer auer santur Palam, clam tamen malis obliquis excciriane pedes et cuia. - Diogenianus VII, 12. habet r

Cum quo fere conuenit Apostolius X lV, 88. In vocerarαέομε- Iatere videtur αλαέομετοι cisu νευ'aενοι p). Deinde pro vocibus ἐν φασὶ corrigendum puto ἐν φατει. Esset saltem φασει, λ0ros. Sed praestat ἐν φαει, Palam. De re ipsa cf. Interpp. ad Hesych. Σκυθαι or&υν δαῖτα. Sciis, Versus disposuit Hermann.

132쪽

Idem VI, 49. Pindarum laudat ἐν τοῖς περὶ 'Hοα- ωλεους, ubi Πείσανδρος emendandum esse docuit nuper doctiss. Ruhnhen. in Epistola ad Heynium inserta Vi gilii T. IV. p. 257. Cf. de hoc Pisandro) omnino SchoLAristoph. ad Nub. 1o47. SCHN. Congessit alia Santen. ad CatuII. ad Manlium p. uo. de Herculis thermis. XCIII. p. 84. LXXXIII.

133쪽

23 FRAGMENTA XCIV. Ibidem pag. 377, 27. δειπνου δε λήγοντος γλυκυ τρω-

ροχιον κατα τον Θηβαῖον ΙΠίνδαρον. A coena suaue est bellarium. Repetit versum Eustath. ad Od. X. p. 14ox, 49. V. sup. LXIV.

XCV. p. 94. CXX.)Ibidem pag. 335. I. 15. εικυτως αρα καὶ ο Βοιωτιος Πίνδαρος

In tempore genitus fuit Apollo. - Cu;us Ioci sensum equidem ignoro. Enscripsit haec Verba Eusebius. SCur . don a principio inde omnes deos fuisse docet Clemens. XCVI. p. 35. LXXXI. Clemens AIeriandr. Strom. ΙΙΙ. p. 513. Poti. Par. p. 553. καὶ Πίνδαρος περι των ἐν 'Tλευσῖνι μυστηρουν λαγων ἐπιπερει versus dispositi ab Hermanno.

ubi vulgo legebatur κοινα εἰς υπὸ χθονα, Sytb. emend. κοινα ε υπὸ χθονα. H. Stephan. vocem εἰς omisit; d reliquis verbis plane tacuit. Nos D. Heinsii conieci si ram secuti sumus. Simillimus exstat Sophoclis Iocus ap. Pliniarch. de leg. Poet. P. 21. F. - - ως τρισολβιοι κεῖνοι βροτων, οῖ ταυτα δερχθέντες τελημολous' ες VAδου τοῖςδε γαρ μονοις ἐκεῖ ζῆν εστι, τοιοῦ δ' αλλοισι παντ ἐκει κακα.

134쪽

ubi postremum verbum vel adeo in 1 ursευθεντα mutatum mihi quidem vehementer dispIicet. SCHN. λαμ τετυ-αValhen. Orat. p. 3bo. Hermanu. tamen sic Constituit: - νεων δε μεριμναι συν πονοις ελεσσυμ ναι

δοβαν ευρίσκοντι. λάμπει δε χρόνω

Luuenum curae, quas MerSaut in laboribus, s Ariam inu niunt; Aplendent amem alitian facta in aethero tu

Detia potest ex atra HOCle eu Care Purum diem, et nigra caligine ob cere Piarum uisi iubar. - Ηunc locum ad Pindarum quidem auctorem refert H. Stephan. , sed FriSylburgiuh Bacchylidi vindicabat. Lis adhuc sub iudieo est. Exscripseriacit Clementem Alem. E ebius P. E. XIII. p. 3ρ4. et Neo retum Curat. Gr. Misot. Serm. VI. pag. 565. B. XCIX. p. 95. CXXII.)CIemens Aleri. Strom. V. p. 7ἀ6. l. 19. Πίνδαρος ομελοποιος Ο ὐν Δεβακχευει- αντικρυς εἰπών ' τί θεος, τί τὰ στων; καὶ παλιν

135쪽

Quid promittis tibi, homo cin sis, fominem sapientia Melpatiuulum antecellere I Deorum consilia scrutari humanae nain rae cincile est. A matre mortiali natus as. Sunt e Paeanibus ap. Stobaeum EeI. Phys. II, 1. P. 156. Cant. Ex Schedis. J- Henr. Stephanus in fragmentis edidit παν τα βροτοῖς, quod et nos ex Eusebio P. E. p. 4Θ5. Tecepimus pro vulgato βρο- τους r deinde habet τί ελπεται σοφιας ολέγοντι. In vulgatis libris exstat οτι εχπεται, Sed Codd. τι εχπεται praeferunt, quod et Eusebius habet, Ubi praeterea σοφίαν ὐλεγον τι - Ψα θεῶν Iegitur, cum in Clementis libris editis exstet: σο-ψίαν ολέγαν τοι. Postremum τα pro Vulg. ζαθεων etiamCodd. CIementis praebent. Ipso statim initio pro υτι τόπαν scripsi τι το ποῦν; Scuri. Versus sic redegit in ordine,

Hermanu.

136쪽

μimum quidem bene consulentem TNmidem caelesteor amreo curru uuae Oceani fontes Parcae Meneraliri cliuo Umxerum viandidam Per inam, Me eSSet Metus Iorais Seruatoris coniux: tum tua Guro Ornataβ, Pul GN fmgea ferseuera, peperia bonas gematrices Horas. - Ita enim hunc locum emendaui, cum antea legeretur V. 2. 'Dκεανου παρα να-

γον. Sexo animaduerti etiam Sopingiuin ad Hesyehii παρπαγος voluisse h. l. πάρ' πarm . B. Martinus I ar. Lect. lib. I. cap. 19. malebat : ωκεες αν υ - κLxiδα. ssedem in curru.ὶ Sed κλίμακα 'Oλυμπου omnino seruandum censeo. Idem Martinus. Iectionem αγαδας - 'Noue propugnat contra H. Stephanum, qui eX vulgato αγαυασωτῆρας reposuerat αγαδας VNρος. Primum versum lia. bet etiam Hephaestio pag. 51. Comparabis cum fructu Iocum Tticiani in Tragop. 91 sqq. Iti, δ' TZκεανου παρα π Itala ' Ζηνὸς παρακυιι ιν πιλυιιnίου

Ibidem p. 3o7. l. 7. πιστὀν δε ἀπιστοις Ουδεν κατὰ Πίνδαρον. TMere haud licet iis, qui aliis non Munt.

137쪽

FRAGMENTA

Idem lib. XII, 36. de Niobes liberis Pindarum laudat. CIV. p. 65. ππXII. in Libanius Epist. XXXIV. pag. 16. ed. Woli. ὁ μἐν Πίνδαρός που φησὶ τε χρυσων εἶναι φυλαξ, τὰ δὲ εἶναι Μουσῶν, καὶ τουτων αλλοτε αλλοις νε

ἐπι λεπτω δόνδι ω βαίνειν,

φανὲς τ ης τέχνης εἰς τὸ τῆς υλης λαuπροτερον απεικα πιι. Thetin Homerus απυ ιυπείαν, eiusque exemplo Pindarus Pyth. IX, 16. Venerem appellauit; verum dubito, num Pindarus etiam Musas αργυρας dixerit, an Iulianus potius respenerit Vnum alterumue Iocorum . ubi Pinda-xus in Μusarum mentione metallum hoc nominat. Sic Diuiti by Cooste

138쪽

igitur Pyth. XI, 65. Μοῖσα, το δε τεον, εἰ μισθω σπε- δευ παρεχειν νοναν υπειργυρον i. E. mercode conductam argenti vocem. Videtur tameth ihi Iectum olim ρον, ut coniiciebam ex Hesychio, qui habet: ἐπιιπυρον, ασθωτην. AIter Pindari locus est Isthm. II, 11. Ουδ' ἐπεοταντο γλυκεῖαι μελίφθοποι ποτὶ Πρ luχορας οπυ--βεῖσαι πρόσωπα μαλθακί φωνοι αὐδαί- ubi αοιδαὶ αργυριο- γεῖσαι sunt cantilenae pretio argenti. Pactae, venditae; aecessit enim illud πρό in m ab ingEnio poetae rerum Personarumque imagines nimis Ionge saepius arcessente. Similiter Sophocles in Antigone 1o91. εἰ κατηργυρωμενος λεχω. quem locum recte Schol. eXpitCat: αργυεω πει- ινθείς. Hinc etiam explicatur tertius Pindari locus diem N, Bo. 2 ικυων όθε δ' αργυρω θε,τες συν oti ηρως φιαλαις ἐπεμν, i. e. argenteis Phialis donati victores.

139쪽

FRAGMENTA CX. p. 33. XCIN. Stepbanus Byκ. v. Tελφουσσα, πολις ' καδίας - εστ ηαὶ Γοι-ίας Τελφουσσιον. Στμβων ἐντατο Iυφορος δε T. λ- φονσε υτ ορος ἐν 'Aλαλαομ.ενέ'. Πίνδαρος δε Κηπισσίδαται την. Strabo IX. p. 65o. A. B. ubi de palude Copaica :υστερον δε πασα ἡ λιμνη Κωπιιις κατ' ἐπικρατειαν. κοιλοτατον γαρ τουτο το χωριον, φησὶ IIisδαους, καὶ Κηφισσίδ καλεῖ ταυτην. παρατίθη γουν τὴν Tιλφωσσαν κρήνην πιο τω Tιλφωσσiω ορει ἐιέουσαν πλησιον λιαρτov. v. Iocum sup e Strabone p. 37. XIV. Ipse Pindarus Pyth. XII, 45. Καφισσιδος ἐν τεμένει de paludo Copaica dixit. ScriN. De Copaide palude et arundine tibiis idonea nil attinet plura cumulare: V. Theophrast. H. Plant. IV, 1 a. c. not. Salmas. ad SOIiu. p. 32 ed. Stapel. p. 469 sq. At Αυκηγετης in Stephano voc. Λωδωντὶ non ad Pindarum spectat, sed ad Pandariun Il. 3. 1 Oa.

Iurae veculationibus Dacantes Pindarus dixis imperfectum aviantias fructum Camere.

140쪽

INCERTA.

κρυπτειν eoεκε. Aliis non est aperiendum, quae aerumna nobis oblivia. Noc te admoneo. Bonarum quidem rerum et iucundariis coram licet omni PDPulo decia rare; sin Mero inuinitus a Mersa fortuina obuenerit, eam occultare conSullum eSt. Pro κακων, quod editur v. 5. Gesnerus et II. Steph. recte καλῶν emendarunt. Porro v. 6. θεοσδοτος pro Vulg.ώθεοσδοτος eidem Stepliano debetur, qui etiam αδλίοις κοτης corrigi iussit, quo quidem nos contenti erimus, dum quis meliora docuerit. ScrIN. iaMιότης pro αδλη-

edd. vett. ὰτληκηκότα.J aut simile quid requirit sensus. Prius illud Grotio p. 459. Florilegii video iam oeXprefisum esse. Hermann. sic versus disponit:

ες ριέσον χρὴ παντὶ λαω δεικνυμι εἰ δε τις ἀνθρωποισι θεοσδοτος ἀνταια κακοτως