장음표시 사용
61쪽
ad placidam Pindari ipsius mortem. in Templum ab ipsis
exstructum uicinorat Pausan. X, 5. p. 811. V. et notas IO.
Fi id. Fischeri, viri maximopere mihi colendi , ad Λe. sellinis Dialog. IV. s. 1O,
62쪽
μενος ὁuit αλον λίθου πεποιημένον λευκου, etovio Eatu τὸ ἐν μεσεν γῆς πασγ αυτοὶ λεγουσιν οἱ Βελφοὶ, καὶ ἐν ωδν τινο νδαρος οuoviroῖντα σφίσιν ἐποιησιν. SCHN. Respicit fabulam Pindar. P. IV, 7. χρω- Αιὸς παρεδρος Pythia. et om ,αλὸν us. 154. add. P. VIII, 85.1V. Ammonius de assinium voc. disserentia voco θη- βαιοι καὶ Θηβαγεως, διωφέε ουσιν, ait, καθως Aiδυμος ἐνυπομν utar ι - πρωτω τῶν IIαια νων ΙΙιν δωρου φησι, καὶ τὸν τριποδα απο τ0υτυυ Θνὶ γενεις πει πονοι τον χρυσεον εἰς 'Isμητιον προiτον. quae si integriora exstarent, haberemus, unde obscurissimum Pyth. XI. Iocum, et Pausari. IX, IO. eSplicaremus. Quaecunque vero doceri poterant de hoc loco, praecepit cl. alchenaer, qui ma- Iebat deleto πρι ιτον Iegere Hς το siti νιον. Hoenius a uintem ad Gregorium p. 225. emendabat iερον. SCHN. Turin has hac in re facile compesces, si distinxeiis duo clis eorum genera, aIiud autiquiorum, aliud seriuS ex aere.
63쪽
F R A G M EN T A Πίνδαρος. ubi Paeanas eum respexisse patet ex iis, quae ad v. 1D36. monet: εἰληφε δἐ τα περὶ τευν αλκυονων mαρὰ Πινδαρου ἐκ Παιανων. Hiiic Philostratus Icon. II, 15. p. 8'5. ea, quae de Halcyonibus et Glauco Ariagonautis apparente tradit, en Pindaro sumsisse videri debet. De GIauco enim diserte Pausanias Boeotic. IX, ga.) p. 754. Πινδαψ 0 δε καὶ πυr θανομένοις Παρα 'Aνθηδονίων, τω μεν ουκ ἐπὶ πολυ ἐπηλθεν ωσαι τὰ εἰς Γλαυ- xoν, Αἰσχυινι δε καὶ εἰς Ποίησιν δραματος ἐξήρκεσε. Dct Glauco v. Athen. VII. p. 296. Notae ad Apollod. p. 416.
Strabo VII. p. 5o5. A. ποτερον δε- λεγειν Ἐλλους, Πίνδαρος, ε ιυς υπονοουσι παρ' 'Olusis ν κεῖσθαι, η γρα pη αμφίβολος ουσα ουκ ἐῶ διισχυρ ζεσθαι. Similis varietas in Sophoclis Traehin. 1133. v bi cf. Schol. Etymol. Μ. v. - καὶ οἱ μἐν πιλους αὐτους ἐξεδέξαντο, ανς Πίνδαρος' δεῖ δε απο του σ αρχεσθαι την λέξιν, Σελλους. Pindarum Iaudant etiam Schol. br. ad Iliad. π, 254. 2.λλους Πίνδαρος δε πιλυυς αυτους κληθῆναί φησι του πρωτου Σ, vino πιλου του δρυ rouου, ὼς φασι , πρώτου καταδείξανLOς τομαντεῖον. add. Schol. Ven. fet Eustath. p. 1o57, 57.J VIII. In unum hic coniiciam Iocum, quae passim veteres ad Husicam spectantia ex Pindari Ρaeanibus laudant. Primum igitur Plutarchus de Μusica p. 1136. C. Πίνδαρος ἐν Παιῶσιν επι τοῖς Λιοβης γαμοις φησὶ Λυδιον αρμονίαν πρωτον διδαχθῆναι. ξυπὸ Aνθίπ-ου. e Polluce IV, 78. Burette M moir. δε ι'Acad. d. Insor. T. XIII. p. 23 I. Ex Schedis. J De- inde Scholi ad Olymp. I, 26. περὶ δε της Αωρπιτι αρμονίας ε ρηται ἐν Παιασιν ποτι Λωριον μελος σεμνοτατον ἐσrM ubi pro ποτὶ videtur οτι Iegendum esse. Idem denique Schol. ad Pyth. XII, 45. εψηται δε καὶ ἐν Ποαῖσι περὶ αυλητικης. ScrIN. Etiam in Paeane aliquo Apollinis templum Diraenis ad Abderam meminerat Schol. Lycophr. 44 O. ο, μαντεις του ἐr Ληρῶνοις, τυπιο 'Aβδήρων τιucubisi
64쪽
RX CARMINE IN DEFECTUM SOLI s. 59νου 'Aπυλιυνος. οὐ μνημονευει καὶ Πίνδαρος ἐν Πωασιν.
ΝobiIissimum omnium multisque laudatum fragmentum in Solis defectum seruauit nobis Dionysius Halic. de Demosth. T. ΙΙ. p. 275. Vnde tamen non sati appa- et, ad quod carminis genus referendum sit. Referamus inter ea, quae generati appellatione ' Auruarci nominabantur : ut in Pausan. III, 25. pr. Debuere in iis Iatere alia aliis propriis nominibus passim frequentata; ut τα LIαροίνια, in quorum recensum Nemeacam XI. referebat Didymus ap. Schol. ad eam oden pr. Ponam hic ipsa verba Lyrici, prouti fuerunt olim a summo viro, Scaligero, constituta ad Propertii III, 4. non quod omnia in eo probem, sed ut operae rescribendi, transisPonendi, immutandi parcamus; tum de ipso Ioco Barn siique conatibus dicam. Ita igitur, ubi locum e Platonis Phaedro recitauerat, doctissimus Rhetor: ταυτατα ομοια τουτοις, α πολλω ἐgτιν, εἰ μέλη καὶ ρυθμους, ωσπερ οἱ διθυραμβοι και τὼ υπορχήματα, τοῖς Πινδαρου ποιήμασιν ἐοικένω, δοξειεν ἄν τοις εἰς ιὸν ηλιων εἰ
65쪽
ανδρῶν νέων ἐξασγὶς γενος ὀλοφυδνόν.
Solis lux mutimum, ne te Mideam sine lumines Si sauPremiam, Duerdiu εubductum, re idiKti inessoax 5 in ro-Bur Megetum hominum, et obstruxisti sicin sapientiae sinam.
arulea. Esse haec corrupta imanifestum est.) - te per Iouem 1οὶ obtestor, equos celeres fausιiam in Omen agas Thebis J O Deneranda Solis lux) commune prodigium omnium terrarum) assera ptique aut signum belli alicuius, s 15 ) aut frugum interitum, aut niuia Mim ingentem,
crus Perniciosam εeditionem, Gut maris emulem in Ggrum aut glaciam soli aut hinnidam aestatem, sie o) iutore Oehementi Muidum, aut terram ditimio obrtieus humanum iterum genus perdes. Subiiciam statim versus ex diinensione et emendatione II erin anni: Τ
66쪽
LX CARMINE IN DEFECTvM SOL rs. 61
πολεμου δ' εἰ σῶμα φερεις τινος, ἡ καρπου
μ' krερ. Barnesius, qui metrum a Scaligero constitutum seruauit, inde essecit: πολοσκοπε. Equidem praeeunte PhiIostrato, mox Iaudando, conieceram olim Iegendum: τί πολυσκοπον ερηυωσαωα ιεε Τρον Oum των , αστρον υπερ- iτατον ἐν νμερα κλεπTOuενον, εθηκαοῦ αμαχανον etc. Mai.
enim Barnesius ἔδηκας, quod Dionysius et Scaliger habent, vi eiecit, suumque εθηκεν substituit; sed multo ineptius etiam vel ba haec Barnesius de ipso sole inter Pretatur: robur ingens.illud renovabile serialibus. Scilicet hic est ille Barnesius, quem in graecis Omnium mortalium doctissimum locuples ipse testis Hudson prae dicauiti Quod vero supra de Philostrato mentionem inieci, habeto nunc tibi locum ex epistola 7 a. P. 949 Dissiligod by Corale
67쪽
unde emendationem meam duxi: ἐκ τῆς περὶ τὸ προσωπον γαλήνης, εἰ μη δ'0λώσεις, αστρον υπερτατ ον ἐν α μερα βλεπομενον δόξεις ' εἰ δε ἐκ IΠινδαρου ταυτα,
νακεῖνο που κατα Πίνδαρον τὸ την ἀκτῖνα απο σου πηδωσαν εἴπω, τῶν ἐμων. ὀφθαλuων μεrρα. Videtur Pindaricum κλεπτομενον a Philostrato paulum immutatum, 'et ad alium sensum traductum fuisse. olearius ibi totius tacuisset. Verba αστρον δεερτατον Iaudat et SchoI.
Arati ad Phaenom. v. xo. λεγεται δε καὶ ὁ ἡλιος ἄστρον ἰδώ0ς, παρα δε mi δαρεν ἄστρον υπερτατον. Versu 7.
επιωκότειον a Scaligero positum seruauit Barnesius. In Dionysio est επισκοπτεν. H. Stephanus nescio unde et quo sensu recepit επισκώπτειν in Fragm. Pindaricis. Post εσσυμε in Barnesius assuit P. et corruptum εσσαuέτα Cum Scaligero retinuit. Dionysius enim habet: πτανιν -- δρασε - ατροπον εσσααενα ἐλαυνενν τε νεωτερον. vndo Scal. et Barn. ecinxerunt ποταίνιον - ατραπόν - ελαυ- νεις. Equidem olim conieceram: επεὶ σκοτους ατραπὸν ἐσσυμενα ελαυνεις νεώτερον etc. Versu 9. Dionys. ιππος i. e. ιππως, Barnes. In πους. Vulgatum τροπαιo Sylbu gius in τραποιο recte mutauit. bcaliger τρεποιο habet. Barnesius haec auo more vertit. Versu 15. Dionysius
habet πολεμου δὶς αμα φερεις. unde Scaliger nostram Iectionem essinxit. Vin tamen ferri posse mihi videtur haec viri summi emendatio, quod inrὶς αελίου, quam poeta usque ad sitiem fragmenti alloquitur, dici παγκοιτον τέρας Viri Potest. Vide, an propius ad vestigia corrupta Iectionis coniecerim: παγκοινον τέρας δυσαμερον φε- ρεις. In Homero quidem πολεμοιο τίρας Iliad. interpretantur grammatisi ariti ειον. Cf. ad HesyCh. V. πο- λέμου τέρας. c Scabra oratio. τίρας Sol propter deILquium dici potuit. Interpungo: - τραποιο Θηβαις, ωπόἔνια, mrκοMoν τέρας. ' IDλέμου δὴ φέρεις τινὸς, Versu 16. Dionysius habet: ποι του κειεωσιν αλλα πεδον. unde Scaliger essecit, quod supra Posuimus. Ba biqitiroo by Coos
68쪽
EX CARMINE IN DEFECTUM SOLI s. 63nesius vero admodum eleganter. si diis placet, emenda-Vit: si ποντου πληuuυραν αμπεδίον. Tentaveram olim ποτroυ αναπωσιν αλλυδαπον. Versu vulgatum ἱερον Scaliger et Sylb. recte in δαρον mutarunt. Versu at. H. Stephanus nescio unde καταλυσασα prodidit. Barn aius κατακαυσασα suum nobis offert; rectius deinde σει in mutauit. Versu ao. νεων Scaliger et Ba nesius nescio quibus rationibus adducti scripserunt: cum esset νεον. quod esset respectu hominum ante De
Calionem. J Vltimum ολοφυδνον debetur Scaligero; in Dionysio erat: ολοφυρ . . . ubi suspicatus sum olim aliam ab ολοφυρομαι ductam formam latere. Ecce enim Pl tarchus de Facie in Luna p. 951. E. Ooος Μίμνεραον ἐπαξει κιὼ Λυδίαν, cy) καὶ τον Αρχιλοχον, προς δε τουτοις Στησί Γρον ὶ τον IIίνδαρον ἐν ταῖς εκλοίη ε νολοφυρομενους τον φανερωzατον κλεπτομενον, -ὶ μωρο αμμιάματι fuisse suspicor νυκτα γινομενον καὶ την ἁκτῖταπυυ λίου σκοτους ατραπον ' φάσκοντας. quo quidem testimonio coniectura nostra ἐπεὶ σκότους ἰτέθαπον egregio confirmari videtur. Denique idem Pindari carmen Iam dat Philo in fragmentis ex Eusebio T. II. pag. 645. ed. Nang. ubi de defectu solis: αὶ δε μηνυμαrα ἐοτιν ῆ βασιλεων τελευτῆς ἡ πολεων φθορὰς, o καὶ ILνδαρος νιτιξατο γενομενης ἐκλείψεως ωι των προσδεν εἰρημεν-. Vbi appa-xet verba Pindari a Philone laudata omisisse Eusebium.
Adde Plinii Iocum II, IR. secl. 9. misera hominum mensa in es e libus scelera aut mortem aliquam sitierum pauente, quo in metu fuisse Stesichori et Pin ri Datum εublimis Ora palam est deliguis solis.
69쪽
Laudatur hoc nomine Pindari scriptum aliquod a Suida, cuius auctoritate permotus I. Nicol. Loelisis Epiphyll. VII, 18. ad verba illa Porphyrionis in istud Horatii: Quem Mirum arae heroa etc. Haec a Pindaro sum sit. Continet autem haec o te mucies Eeorum ac Principum Romanorum: eXistimabat respexisse grammaticum Pindari locum eum, quem paulo post eri Plutarcho PO-nam, quemque ex libro 'E Oniaων suintum esse suspicabatur vir doctissimus. Verum satis cIarum est PorPhyrionem innuere olymp. II. τινα θεον, τίν' ἐρωα. Tista M.
70쪽
17 ταν Λιονυσον πολυγαθέα τιμαν, ἡ γώμον λευκωλενον 'Αρμονίας
cinisit. Versu 4. Plutarcrius iO πανυ σθενος μα- κλεους εὶ ἔταν, quod vItimum Verbum EX seq. versu adhaeserat, quem tamen una cum seκto librarii omiserunt. Soholiastes Luciani mire sibi sapere Visus est, cum eo loco adderet:' αρχαὶ ταύτα των μνωρου του μελοπινιούπιμνων. Schol. Pindari ad Nem. X, 1. primum versum
κατον Μελίαν. Habet eundem Dio Chrysost. Tarsica L p. 594. Quod Vero ad Sensum carminis, et certamen Pindari cum Corinna passim memoratum attiuet, vido quae disputauimus olim in libro G Mila et scr. Pinciarip. 5 sqq. Sc Is N. Ad Encomta refero Horatii reges 1 V, 2, 13. GOs rQesus Catile, seor Rra Sangui rem, Per quos cecidere iusta Morte Centarari, cecitati tremen a Flamma C -aerae. Fuere adeo in Encomtis laudes Pirittioi et Beuerophontis. Forte et de Caeneo, qui, cum vulnerari nequiret, in terram est depressus. Plutarch. de Stoicor. absurd. p. 1O57. D. ὁ LBνυυρου Aωνευς ευ- θυταν imεῖχεν απιθανως G0ὐηκτος καὶ ἀπαθης τοσῶμα πλασσομενος, ειτα καrαούς αερωτος υπὸ γῆν - . - - σχίσας Os θω γων. cum recto Pede εcidisset terram.