Pindari Carmina et fragmenta Carminum pindaricorum Fragmenta et Godofredi Hermanni Dissertationes pindaricae

351쪽

tamquam substantivum adhiberi, cuius generis aliquot exempla in Aeschyli Agamemnone sunt: sed languida tamen foret oratio. Itaque recte scholiastes γλυκεῖα ομιλαν iunxit: suauis ad vitae societatem indolea etiam mel superata

V. 1. Boechhius recte μεγαλοπτο ς et in seeundae strophae initio πολιεσσι.6. Muono, Homerico Vsu, pro να-μενον dixit. Diad.

αῖ ναίουσι πέρην Γάς. Ηλιδος -α. Quam patriam, inquit, quam domum clariorem habitari dicam 8 Vltimi duo stropharum versus dochmiata sunt.1 . Non debebat Bethius Pauwio obsequi. in trans. Poneadis verbis. Vuuatam Iectionem habuit metiacus Diqiligod by Corale

352쪽

sebonastes, qui hunc versum dimetrum iambicum bra chycatalectum vocat. Quippe ε-ρπια Secundam lon- gam habet. Caeterum recte vulgo, νέα δ' ευπραγk3 χαίρω τι ' το δ' ονυμαι. Non semper τὸ minuit. Hic positum eέt propter τὸ δε. Sensus est enim, partim gaudeo, partim doIeo. Quod Boeckhius dedit, χαίραν. τί τόδ' αχνυμαι, tum dici potuisset, si poeta iam significasset , set dolere. Aliter si talem sententiam inserre voluisset, necessario coniunctivum adhibere debebat. a1. Recte scholiastes et Aldus παρ ιονέμαν. Sch liastes ad φέρεσθαι Videtur ωστε intellexisse,. quod .hio fieri noti potest. Sententia facilis. Φέρεσθαι activa significatione: et Ουτω ad praecedentia spectat. Aiunt, inquit, ita felicitatem eam, quae stabilis sit, etiam i commoda interdum asserre.

353쪽

u Seribendum κλαιδας. . 15. Μatthiae Observ. erit. τυν οὐδε Πορφυρι- λα- θεν, male. 39. Μale seriptum gin, ut εσφαλεν ad 'instχων referatuc, ad quam referri non potest, quia quum' nimis . Temotum sit hoc nomen, eo etiam obseurior fit oratio, quod ab secunda ad tertiam personam transit. Scribe dum βία, casu primo. Ad eam refertur uis: i. e. Vim mole sua ruentem expertus est Typhoeus. z3. R ecte monet Boec ius, non posse hunc' ve sum Sotadeum esse. Omninoque ne primus quidem Pes Ionicus , maiore est. Sed quam ipso viam ingreditur, metro ita constituto,

ici ea palimbachius sequente trochaeo solitario numeros praebet tam asperos et inconcinnos, ut viri quidquam fingi possit, quod a Pindaro alienius videatur. Praeteris ea iii dubitationem mouet illud, quod ubique a spondeo initium fit, ita ut minimo, quod ipsi placet, ab amphibracho versum incipere verisimile sit: qui quidem pes numeros nihiIo elegantiores redderet. Quapropter ego sic eristimo, Primum .pedem trochaeum semantum esse, deinde vero amphibrachum sequi. Et hoc quidem Ioco ego quoque coniecemm υἱον ποία Παρνασσίδι. Ποία e more Pim ari, ut, Doricum: vide Gregor. GT. P. 99., ed. Hoen. 44. Recte Beckius κνισν. Anceps enim prima sy, laba est, quod antithetici ostendunt. Ibidem falsa ver--

354쪽

suunt descriptio essecit, Vt metrici verba transponerem. μι ἰτω ingratus est hiatus. Itaque restitue ex Aldo:

ετω τεον χέλεως, ω παι. 43. Scribendum videtur tesἰνέων. . 57. Recte υἱους Vide ad v. 23. 61. μαρνασθαι φυῶ, diem. I, 58. est Pro suo AK nis suaque indole corviendere. Quod huc trahi non potest. Neque vero, si μαρναμενοι φυα ii sunt, qui vi tute ah natura insita pugnant, satis apta nasci videtur sententia. Nam ἔπνπρεπειν quidem nihil aliud significat, quam cerni. Odyss. XXIV, α 5 . ιουδε τι τοι δουλεων επιπρέπει εἰ γασθ- .

Quod si dicis inter eos; qui ingenita Virtute pugnent, cerni patrum audaciam in filiis, .lantum abest. Id ut tu Ios praeceIlant, ut ne discerni quidem ab iis possint. Quid enim interest inter utrosque, quandoquideri, qu m iitu a patribus suis virtutem acceperunt, eamdam alia

quis tamen em eorum maioribus naturae munere consequutus sit, necesse est y Neque vero eπpedit, μαμ μένων φυα πατερων iungere, hoc sensu: patrum indolas, qui suopte ingenio incensi pugnabant, in filiis conspiciatur. Nam et insolans est participium μαοναυενος Signifieatione praeterita, nec sententia habet, quo magnCpere Commendetur. Quorsum istiusmodi distinctio, quum iu filios animum a patribus nactos idem quod de his pra dicatur, cadat, ut natura fortes sint 8 Nec denique sic interpungendum : ωδ' ειπε ' ραροαμένων, φυῶ το Πιτα νἐπιπρεπει ἐκ πατερων παιοι , id est, inter pugnaum tes: quod Ianguidum foret. Itaque recte, arbitror, edd. Veteres , ωδ' εἶπε μα-αμενων ' φυυ, et quae Sequuntur. Amphiaraus, inquit, quum, Epigoni aduersus Thebas eveditionem facerent, ita vaticinatus B st, quontiam a Diuili co by Corale

355쪽

natura patrum virtus ipsis indita esset, vietoriam foro Alcmaeonis ducis eorum, er Adrastum, priore eripeditione amictum, meliori usurum fortuna, nisi quod domesticus a filii morte luctus immineret. μαρναμένων, Vt infra v. 121. OUM λόντων παρ ματερ' αμφὶ γέλoiς γλυκύς ωρσεν Nec repugnat, quod mortuus Priadem eo tempore erat Amphiaraus . Neque enim ιδων v. 56. de vaticinatione viventis Amphiarai intelligen-'dum: quod Pindarus si voluissete V. 59. aut futurum aut coniunctivum adhibuisset, ut de Te futura, non λον, ut de praesenti. ' Immo de mortuo loquitur Α- vhiarao, oracula edente. Strabo lib. IX. pag. 61 a. ἀτωὴ των 'Γρωπιωπι ἐνταυθα δε που καὶ το

λειων ωπειων ταυτα τα επη et o ἐς τους πολλούς ἐπαγωγον ἀκρατεος ε χε. Id nimirum hoc ipsum videtur oraculum esse, quod Pindarus hic commemorat, nisi quod hic rem non Oropi in confiniis Atticae, sed ad Thebas.

accidisse narrat. Atqui, ubi deuoratus a terra erat Amphiaraus, ibi etiam eius oraculum. Occidit ille autem secundum Pindarum ad Thebas: vide Olymp. VI, .RO et R5. Nem. IX, 5a seqq. X, 14. Atque ita etiam Aeschylus Septem adv. Theb. 539. ubi sic ipse Amphia

356쪽

E quibus versibus nolim medium cum Schutnio eiicere, neque propter tautologiam, quam equidem nullam esse Puto, neque propter repetitionem vocabuli Quas verborum iterationes in nullo scriptore facilius, quam in AesciWIo ferendae sunt, cui sunt familiares. Tum. nescio an adiecto vocabulo μαντις iti ipsum significet Amphiaraus, se etiam post mortem oracula editurum. Certe sic longe aptius hoc vocabulum eriplicaueris, quam si illum mortis sibi impendentis non ignarum iudicari

statuas. Itaque recte scholiastes etiam tertium versum

1ΟΩ. Μetrum manere iubet . Iibrariorum . Iectionem λεναρκες. Nec sensus repugnat. Nam etiam ad patrem

pertinet victoriae decus: filium autem Do innuit, quod ἡμετεραις dicit. Tum δεναρκειος υιὸς recte dicitur, ut supra, non item δεναρκειος simpliciter. . 1o4. Iraic' interpretibus debetur. μονφ Iegendum, quod spectat ad ἄφθιτον οπιν. - Perpetuo, inquit, Vos

diis curae 'esse opto. Nam quae quis celerius emolu menta consequitur, stulti ipsius victuti adnumerant. At illa in deorum potestate sita sunt, inlios tollelie, alios deprimere amaritium. Iam commemorotione tot victoriarum Aristomenem non esse in iis ostendit, quibus

temere fortuna faueat, non ipsa viritis praesidio sit.

357쪽

125. Scribe δεδαιγμενοι, quadrisyllabum.126. Interpungendum: ο δε καλον τι νέον λαχωνα υτοτος ἔπι, μεχωλας ἐξ ἐλπίδος, πλατω- ανορεως. 14 . scribendum, omissis punctis diaereseos, monosyΙlabum enim est, ut Nem. I, 11 I. et alibi.

358쪽

DIss. IV. NOTAE AD PINDARUM. 595

U. 17. Lege κουφα e cod. Gotting. Ita etiam Bectius.

aa. Reponendum e scholiis γάμον Quid enim de Apolline, de quo et superfluum, et falsum foret, quippe non praesens. IunXit, inquit, Venus connubium, de quo inter deum et Hypsei filiam

conuenerat. Pyth. IV, 395. καταίνησαν τε κοινον γαμον γλυκύν ἐν αλλαλοισι ubi etiam κοινον, ut hic ζυνον, additum. 39. κεραῖζεν non mutandum. Breuis ' syllaba hierecte Iocum habet, ac saepius a Pindaro in hoc numero adhibetur. Atque vi εφιλασε κεραίζειν poeticum sit, continuari tamen verborum nexum usque illo, minime poeticum est.

46. Disposui versus ita, ut παλαίοισαν. in finem versus incideret, non huius quidem vocabuli caussa, in quo Vltima recto propter ictum produceretur, sed pro pter hiatus insolitos, qui sic distinguendos versus osten derunt. vide V. 61. xo5. 195. tum etiam Propter V. 178. 59. Verum arbitror, quod scholia seruerunt, taetro σπαρθεῖσα, tum quod hoc proprium et rei apprime comveniens Vocabulum est, tum quod de alterius simili usu non constat, tum vero etiam propter κέβδηλον σαν

65. Scribe sti ρα καὶ ἐκ λεχε- κεῖραι μελιηδεα ποι ἰ

Ιta etiam scholiastes habuit. Ε κεῖραι pronunciationis vitio κεῖρε, atque inde natum. 66. Metro repugnat si vera nostra est versuum descriptio. Recte alii χλαρόν, quod Doricum est Pro χλωρis, eoque spectat interpretatio Hesychii. Alia i PM. Vol. III. . Z

359쪽

HERMANNI exempla mutati a Doriensibus is in α collegit Noenius ad Gregor. p. 85 seq.34. Vide de dial. Pind. p. 3. 86. Recte Schmidius χ υθεν, quod etiam scholi ales habuit. BodΙeiani libri Iectio metro repugnat, quum prima in τυτε in fine versus produci nequeat. . 33. Scribe, εἰ δε καὶ πιαρ σοφον αντιφερίξαε. Ria, quod etiam schoIiastes habuit, abeqse non potest, et rε, a metrico Profectum, qui V. 44. υπτον Pyrrhichium esse nesciret, . molestiam facit auribus t et metrum euertit.

114. Facile coniicere possis, ανδράσι φίλοις ώλπνιστον, quo Vocabulo Utitur Isthm. V, 15. Sed nescio an sincerum sit απι-τον, Ut significet praesentissi- intim: idque Voluit is, qui per ευκίνητον explicauit. Caeterum totus Iocus ita interpungendus: δ' ισονταί τε νιν ωθανατον

Quae sic inteIligenda sunt, o ησονταί τιν μαωτον Ζῆνα iniὶ αννον 'Ἀπολλωνα ανδράσι φιλοις, ῶστε αυτὸν, οπωνα, μηλων ὀντα, --δn-τον, -ρεα καὶ Νομιον καλεῖν, τοις δε, ωστε αυτον 'Ἀρισταον καλεῖν. Erit ille, inquit, immortaIis Iupiter, sanctusque Apollo, ut hominum ab ipso amatorum alii eum, quippe qui praesentissimum ipsis praesidium ad ovium custodiam sit, Agreum et Nomium, alii Aristaeum sint appellaturi. 154. Vereor ne aut αε, aut cum Schmidio αἰ Iegeti- dum sit, . quod eo Iubentius arripiam, quo rarius est. Firmatur autem utrumque grammaticorum testimonio,

360쪽

allata ipsius Pindari auctoritate de altera forma αέ. Vide Hoenium ad Gregor. p. 16o. Nam in ElymoIogico non dubium, quin pro IIεισαι δρφ legi debeat ανδαρφ: idque iam pridem demonstrauit Ruhnhenius. Vide He nium in Excursu I. ad lib. II. Aeneid. p. 237. Scholiastes quidem hoc vocabulum in sua explicatione non

expressit. 178. Recte vulgo ποῦσιν.

179. Recte Pampius τὶς cum δοξα iunxit. Nequa in Pindaro insolens aut τὶς aut καὶ aIieno loco poni. Vide ad Olymp. V, 57.

V. 5. Pleniora haec et maioris spiritus sunt, si, ut Vulgo, continuantur : τί κομπέω παρα κωρον; Quid ost,