장음표시 사용
61쪽
gione nostrae nos Bibliothecae Juvarent; ab
exteris amicis, studiorumque nostrorum saut rihus, uberiora auxilia et rogavimus et accepimus. Atque hac in caussa rursus mihi pra dicanda est ejusdem, viri praestantissimi, Mo-Tellii, erga me benevolentia, cui mox debui varietatem lectionis duorum codicum Veneto- m. Μagnam porro copjarum hoc in genere accessionem nobis contulit insignis humanitas Bastii, viri eruditissimi et ornatissimi, qui Legationi Serenissimi Dynastae Hassoda stadiensis ab actis, Lutetiae Parisiorum degit. Hic enim quum egregiae Literariim Graecarum scientiae specimen edidisset Epistolam Criticam, quam recensuimus Bibliothecae Criticae Parte XI, Et meminissemus eum aliquo illius Epistolae loco scribere se totum Platonem cum codici-hus scriptis Bibliothecae Vindobonensis contu- Iisse; non dubitavimus ab eo petere, ut nobis varias lectiones dialogi Phaedonis impertiret.
Neque Vana spes nostra fuit. Nam copiaS n his sane luculentas, varietatem lectionis e septem codicibus Vindobonensibus collectam nobis transmisit. His igitur viris, Morellio ee Bastio, tanti beneficii causa, et nos has publice gratias agimus, et lectores Phaedonis nostri privatim quique habebunt. Multis enim locis illae nobis copiae cum ad veram scripturam confirmandam, tum ad salsam arguendam ,
62쪽
tum ad orationis structuram expoliendam, pro
Alterum emendationis sontem diximus esse conjecturam, ubi libri vetustiores nil auxilii praebent: quae pertinet non solum ad vitii animadversionem, sed etiam ad remedii inventionem. Plurimum autem ad ejus facultatem seli.
Citatemque valet, consuetudo cum universae orationis Graecae, tum peculiariter auctoris quem tractamus, ut ejus notando genere tritum
habeamus sensum: quo quidem in sensu et consuetudine Platonis si quid profecimus, multo studio ac tempore indb h primis adolescentiae initiis in ejus lectione consumto et Voluptate inde percepta consecuti sumus. In Phaedone denique singularis etiam haec accessit caussa, quod eum aliquoties in scholis interpretati sumus, eaque provincia nobis necessitatem impo. suit libri saepe multumque relegendi, disputationis ac seriei persequendae, sentcntiae subinde dissicilis suis quasi vestigiis indagandae, et in omnes partes versandae, ut ejus rationes discipulis redderemus eorumque intelligentiae probaremus. Itaque haud raro nobis evenit, quod et aliis in Scriptoribus experti sumus, ut in locis quamvis corruptis, sententia semel reperta, Verba quoque ipsa vetera et germana reperirenis tur, eorumque larma ductusque sic apparerent,
63쪽
ut et mentis judicium et oculorum sensus co jecturae sidem sacerent. Ad illam consuetudinem animadvertendae n tandaeque proprietatis si accesserit lectio caeterorum Auctorum, colligitur materia et iacultas Interpretationis: quae adbibenda est omnibus libri tractandi partibus, quarum vel obscuritas illustretur, vel dissicultas expediatur. Igitur et res et verba complectetur: in rebus,
hi Storiam, antiquitatem, mores, instituta, leges, artes, doctrinas, Philosophiam, placita, disputationis rationem et nexum; quarum par tium singulac alias continent minores Partes, quas Omnes enumerare nunc infinitum sit: in Nerbis , cum propria quaeque illarum rerum modo dictarum, tum et rariora Atticae consuetudinis, formulas venustiores auctori usitatas, dialogi rationem. Orationis compositionem, lOCOS a posteris citatos, imitationes vcl ab ipso ex aliis, vel ab aliis ex ipso expressas: in utrisque operam dabit, ne aut satis nota persequendo putidus fiat, aut non satis nota praetermittendo lectorum studia exspectationemque deinstituat. .
Haec quum tam sint multa tamque varia on scia Grammatici, librum rite et ad legentium intelligentiam accommodate ediIuri, nullum ho-
rum suit ossiciorum, quin ejus iungendi baoc
64쪽
Phaedonis Annotatio nobis frequentem non modo opportunitatem offerret, sed potius necessitatem imponeret. In quo quomodo versati simus docti intelligentesque homines judicent. Nostrum quidem in hac propria censura munus postulat, ut illis aliquid admonitionis ad nostram operam censendam subjiciamus. Idque ejusmodi erit, ut praecipuarum deinceps Annotationum
argumenta reseramus: recte ne autem an secus
haec . nobis tractata sint, ipsorum judicio relinquamus. P. 2. Personae dialogi , προσωπα του. distinguuntur in πρώτα et δεύτερα ' illa sunt narrantia , Phaedon et Echecrates: haec agentia quibus narratur, Socrates, et caeteri in carcere colloquentes. Nam et dialogi Platonici sunt Vel διηγημιωrικοὶ vel δραριατικοὶ : ut
monent Plutarchus Sympos . VII, 8, et Diogenes Laertius III, so. Ph edon est ex utroque
P. 3. Φαίδων ἡ Ῥερὶ Alterutro, aut utroque, ut hic , titulo memoratur ab Antiquis: quorum locos sane multos Fischerus laudavit. Nobis satis fuit notasse, hunc praescriptum ti tu luna se commendare Thraiylli auctoritate apud Diogenem Laertium III, 58: et antiquissimos hunc dialogum citantes inemorasse, ipsum Platonem Epist. XIII, p. 728, C, quam germa' vana e se IVc clingius persuadet, et Aristotc-
65쪽
Iem Metaph. I, 7: Generat. II, 9: inteor. II, 7. Epigramma de Panaetio dialogum hunc spurium censente, nullius auctoritatis, alibi nobis tractandum. Nec valet illud vulgo de Dialogis jactatum h Cicerone Divers. IX, 8 emto fore ut, cum legeris, mirere nos id locutos esse inter nos, quod numquam Iocuti fumus, sed nosti morem dialogorum: nec reprehensio Athenaei XI, p. sos, Ε, idem Platoni objicientis,
resutati sua ipsus adversus hunc invidia et iniquitate. Omnino verisimile est Socratem de hoc argumento disseruisse in carcere cum discipulis: ut monuimus in Disput. de Placito Immortalitatis p. 38 et 39. Olympiodoro debemus notitiam aliorum Phaedonis interpretum, Iamblichi, Syriani, Procli, Harpocrationis, Paterii. Et Galenus librum, nunc perditum, adversus Platonis hanc disputationem scripsit. P. 3. Principium Αὐτὸ e, ω φράδων, κ. τ. λ. imitantur Dio Chrys. or. V1I, et Athenaeus, uterque initio: resert etiam Hermogenes De Method. P. SI 8. P. 3. Echecratis et aliorum illo tempore in Graecia Pythagoricorum, sub finem sodalitii clarorum, notitia, et urbis Phliuntis cum Pythagora necessitudo, traditur.
κ. τ. λ. Locum animadverterunt Plutarchus
Fat. p. 57a, B: et Simplicius in Aristot. Phys.
66쪽
p.79,b. notionem eXplicantes. Paronomissae autem Venustatem, τυχηρο- ἔτυχε, imita
tu est Achilles Tatius Hist. Amator. I, p. ss, in Addendis notatus, et postea animadversus Euanapius in Proaeresio p. 86: τυχων δὲ κατἁ τὴν ἐαυτού φιλοτιμ ανΡ. 4. De Navi quotannis θεωριας caussa DNIum missa. De Verbo καθαριευειν. De dictione , ανεμοι απολαβόντες αὐτούς. Ἐπιτήδειοι. Παρησαν τινες, καὶ πολλοι γε. pΡ. s. τοιουτους μέρους' i. e. male
quidam ἐταρους. Notantur qui locos Platoni cos hinc duxerunt, Plutarchus, Epistolae S craticae scriptor, Aristaenetus. Socratis lami. liares caeteri latis cogniti t non uem Phaedon νet Cleombrotus: de quibus aliquid notitiae ad.
P. 6. Aristippus et Cleombrotus, morienae Socrate, in Aegina. Rarior forma ἀνελετο tὐπακουεί janitor, respondet et aperit januam. :P. 7. Voluptas et dolor eodem vertice suspensi se inνicem sequuntur: sententia multis c lebrata. Stobaeus ex IIS. suppletus. 'Aνευφημεῖν, lamentari. P. 8. Socrates sabulas Aesopi versibus ligavit, Βέτεινs: harum libri tunc fuisse videntur. Prooemium in Apollinem. Evenus poeta. Mουσικω ν ἐργάζεσθαι , hinc Platonicis frequentatura. Παρακελευεσθα τε καὶ επικωνειν, ωστεροι
67쪽
ia rore θεουσι διοικελευομενοι. Philosophia, ma- vina musica. Ἀφοσιουσθαι, religione defungi. P. s. Poesis sabulam requirit: μυθος, λογος, ira θοποιὸς, λογοποιὸς, μιυθολόγος, μυθολογικάς' ποιεῖν, versus facere, carmine quid prodere. Se ipsum interficere, nefas esti Philolai et Lysidis aetas, Καὶ μαλι rara, vel maxime.. P. I 3. :--ν, jom nunc ἰ νυν δη, modo.. οὐδέποτε Πυγχυάνει ἀνθρωτω, -πτερ καὶεστιν ore οις, βέλτιον ἡ τεθνα- ναν sic legendum ex MSS. i. e. numquam accidit homini, prouti alia negotia nonnumquam et quibus m bene pel male accidunt, ut melius ei sit vivere quam mori: totus locus imis peditus expeditur : Simplicius Epic t. p. 43.
eum citans corrigitur. Iτω Ζεύς. 'o εν αποι- ἡτοις λεγο αενος περὶ αίτων λόγος, est doctri. na arcana, non mysteriorum, sed scholae phi- osophi. Animus in corpore, ut c rcere inelu sus, nec inde nisi h Deo liberandus: Pythago--um placitum. Dei hominum curatores. Θεὸς et θοι , quomodo promiscue dicantur. Sententiae Platonis posteris memoratae. Ρ. II. Ταύτα abundans. Πραγματεία, studium. P. I 3. 'Aλλα repetitum brevi spatio. 'Aπο- καὶ mori, ra mortuum esse: hoc est Praeteriti Temporis: cognatio verbo
68쪽
to Epicharmum, Platonem Philo imitatus. Simplicius comparatur. Diversa signi sicatio Terminationum , in et ἡβασκω et silmilibus veris his. Οὐ πα- γέ με νύν γελασειοντα εποιησας γελαν, et Lunapius et Damascius arripuerunt: Boeotiorum αμουσι - Olympiodorus notans, Plutarchum descripsit. P. I 4. Tὰς καλουμένας τὰο τοι σε δε insolita compositio pro τας καλουμένας ηδονας
net ad triplex voluptatum genus Veteribus celebratum. 'Tπo δηριάτων , ad Socratis consuetudinem spectat qui discalceatus degere soleret. P. is. Vimm sine corporis νoluptatibus moueris instar esse, eum aliis Platonis et aliorum dictis comparatur. Ad mentiae adeptionem eorpus animo ossicere, poetae celebrant; hi sunt Epicharmus, Xenophanes, Empedocles, Parmenides , quibus Anaxagoras et Democritus addendi : quorum dicta notantur. Λογίζεσθαι
Olympiodorus intelligit colligere et seligererat hic valet ratiocinari, nexum rerum indagare: et hoc munus, τον λάγον, habet ο νούρ. P. I 6. Τπερφυῶς ως. Ἀτραποe ε έρει ἡμαρριετὰ τού λόγου εν τῆ σκλφει, non Opus est ex Pythagorica schola repetere. P. I p. VΩστε, τὶ λεγόμενον ως-οννιυπ' Ηιτου οὐ θρ φρονῆσαι ἡμῖν εγγίγνεται Ουδωοτε
69쪽
δέν, redditur: ut, quod vero proverbio dieisur omnino ne sapere quidem umquam quidquam propter corpus possimus proverbium intelligio
tur φρονῆσαι εγγιγνεται' notatur sormula αν οντι et διτωρ in citandis aliorum loeis usurpata. Platonicae sententiae vestigia appatent in Cicerone Fin. I, I 3, et Jacobo Epist. IV, I. Τὸ ἔσχατον παντων οτι , extremum omniunt hoc eις, quod - . Δέδεικτα ἡμιν. P. I 8. Ἱσωe, verisimiliter. M καθαρψ κομιαρου εφαπτεσθαι οὐ θεμιιτον' multis celebraistum. Λέγειν καὶ δοξαζειν. 'Ορθως pro μως. Ωσπερ, quippe. P. I9. CVτω post Participium abundat. Δια- τω, odisse quid. P. sto. οἴεσθαί γε χρή. Mortem timens non est φιλοσοφος , sed φιλοσώματος , idemque φιλοχρήπλατος κοὐ φιλότιμος , vel alterutrum vel utrumque , explicatur ex Platonica doctrina
κ. T. λ. i. e. si prudentia omnia vendantur, et cum hae ci. e. prudentem J omnia emantur: Partieipium pro Infinitivo. Σκιαγραpta Opponitur αληθεια' perperam Fabricius voluit σκηνα
γραψἱα, ad Sext. Emp. Math. VII, 88. Τὸ δ' ἀλοι he τψ ὀντι ἡ κάθαρσις των τοιουτων παντων
70쪽
καὶ ἡ σωφροσύνη καὶ η λ; οσύνη, καὶ ἡ ρω- δρεία κώ αὐτη ἡ φρόνησις μη καθαρμός τις i. e. : revera autem certo ci. e. ut ostensum est purgatio talium omnium , et temperan ita, et justitia, et fortisudo; atque ipsa prudentia vide ne sit purgatio: Virtutes καθαρτικῶVeteribus dictae: antiquitas quadripertitae di- stributionis, postea Stoicis celebratae, in prudentiam , temperantiam, forιitudinem , just
P. sta. Ἐν mρβόρα, κεῖσθαι , Orphicum. Πολλοὶ μὲ, ναρθηκοφόροι, παυροι τε item Orphicum. Dubitatio Socratis de sorte
post hanc vitam, est φιλόσοφος εὐλάβεια P. 23. Ψυχη - ωσπερ πνευμα ἡ κοππὸς λα--δαλεῖσα Αχηται αποπταμεν, . Ουδὲν Ουδα- λου EDOM. Παραμιυθια , di cultatis in quasi ne solutio. Comici Socratem traducentes. Aristophanes et Eupolis r hujus versus tentatur. Homines ex alia νita in hane venire, ex Orpheo et Empedocle venit, quorum loca ab Olympiodoro allata traduntur. Contraria a contrariis oriri. Παλαιὸς -ος. P. 24. Ἐχειν. τι, 'miser perceptum quis habere. Ρ. 2s, Philoponus notatuta parcontrariorum. Xωλος, χωλεύειν, altera para demere.