장음표시 사용
281쪽
la libros de Natura. 24 hominem non album esse Gerent,sed albeo fere:nre,ut ita dicam,ambidante es' si sed ambulare. Graeei quidem, cum de aliquo uocabido aut uerbo loquuntur H articulum Iolent adiungere: ut hoc loco Arijstoteles, oisin:eri septimo, πήλυ, abys locis eodemodo. N os autem articulum non solemtu adiungere sed exemplo Ciceron tum uocabulum partis orationis, cuius erit uox illa
de qua erit sermo,tum uocabulum solum possumus. Sed se
uocabam partu orationis, cuius illud erit,scundo loco adhibebimus,ut Cicero siletan Topicis enim,eum tractat contrariorum locum,Inprapositionem dicit in boc uoc bulo indignitas. In tertium Caput.
ido: Melissum autemfallaciter captiosi co
Eudere bine perit ici licet,quod esumpsisse putat, om
quod natum sit, principium babeat, id etiam quod natum non eiit,nonhabere. Isanc Melisi rationem in sopbista-- rum reprehensontibus totam explicat, mis fallacem captiosam dicit, qu)d reciprocari ac retro commeare cordiolusionem putauerit. Eu enim coplisum reprehenden laut e ludendi genus, ductum ex eo equente,id est, et v. in ιοπν,in js captionibus quae non in uerbo, sed infe tentia lyeflantur. In Topicis autem, quando in contrari sotro commeet argumentatio, docet. Ait enim, in js cono rari , qua alentia o' negantia dicunturiboc genus amι
mentandi eodem seruato Ordine non esse frinum:uis uo luptas bonum At, non esticitur, id quod non es t uoluptas, non esse bonam Ved ex contrario consequentis anteceden iis contrarium sequitur.quod quoniam Melissus estici infirma vi σ captios eius concluso. CO dit enim boe: modo: Si id et Od natura est,principium babes:id quod ra
282쪽
148 Ioach. Perionii obseritationes in non est,principium non babet. quod nonsequituri sed
commutato ordine. Quod ergo principium non babet, id natum non est. Sed melius est,totam Melisi argument Milonem explicare. Mundum,id M, τὸ πῶ, infinitum esse, concludit boc modo: Omne quod sit,principio caret, nihilo enim nihil oriri. sed quod natum est,principium bab re. Si igitur omne quod est,natum non est, non baletprincipium. Eii igitur tonitum. In bis exercredis vi adole. scentes a praeceptoribM:uitiumq; quod si in ratiocinatio.-
terea cuin etiam immobile est,se unu est i Qisemadmodum enim etiam pars,ut baec aqua,eum unum quiddamst,in se mouetur,cur nonse etiam totum mouetur i ) Aria opolus, . moω, leni1piritu legisse uidetur: praesertim cum In eodem loco, uerterit, quod mibi no probatur: nes enim de loco actae locutus est Aristoteles. Itum uetus interpres melius, qui In ipsa,dixit.quod cum approbaremu/ -τω,M .
quae,qua unum qniddam est,in se mouetur, cur non etiam omne quod est, non mouetur t ut in se intestigamus, parte aquae loquatur Aristoteles,qua non loco moueatur, sed in se,i entorum impulμι. Aut ita intestigendum est,ut in ηι φ,leni spiritu legamus: Cur non uniuersum infe mouetur, quemadmodum pars aquae,quae unum est,in eo,id est, in uniuerso mouetu Mibi magis probatur priorsemetia. In quartum Caput.ώr δ' et Φυσικαὶ λέγ*ι, Me semι εισε, quae sequumtur. id est Ut autem Pb fici tradunt, duo Aint modi.
Data Melisi, Parmenidis sententia, quos lirium esse in principiam, omne quod est,ais id i nisum, in prima ita diuis eponere, priore loco diaerat: nunc e r eorum
283쪽
In libros de Natura. M.' P b ficorum, quos posteriore loco ritissem prima prvosi
timus,unum quidem esse principium,tradere exposuit, non tamen id immobile, uι Mebssus Parmenides, ed mobi. lcer eorum,qui multa rerum principia eodem loco fac re dicit,partim eo derat, partim repitiisententi N. Quod aurem illio de his PbUicorum sementys obscure dixerat, nunc dilucide,ac pluribus exponit. Duo enim generarii.
ma Pissicorum in explicandis rerum principiys facit. Al- , ieros ait,omne quod est,unu corpus, quod ubesset,ae sub , ceretur,id eR,materiam rerum fecisse:de quo tamen ab
ab abi disse Uerint: quod aby trium elementorum, id sit,
Oetis,aeris, aquae,aliqκod: at 1 aliud corpus, quod igne densius esset, aere uero tenuius, ponerent: ab eisi, caetera dicit generari, concretione* σ extenuatione multa principiaser avis ea cotraria: quae tamen ad duo,ideis, ad exuaperantiam,defeHionem , id est,elatione, ummissionem reuocarent: de quo etiam inter si discreparint, quὀd Plato mavetum m paruum materiam rerum Iacere junum, formam: caeteri uero unum quod sub ceretur, materiam, contraria autem forma esse ponerret. Alteros autem, qui unum, multa omnia, qti mi in re natura, esse con- siluerent,ait,ex uno quod cerent, contraria, quae in il lo uno inessent secernere. Huiusfretentiae tressolum assertores,dejsenseros nominat, Anaximandra, Empedoclem.
er Anaxagoram:quorum posteriores duos boc inter se debae re disidere dicit, quod Empedocles perpetua quadam
circuitione hoc feri, quatuor tantum elemento,principia esse censiuit: Anaxagonid autem semel hoc tantum feri eo mat principias facit infinita. partes eas, er qu/σια similes 2nt, eiusdem p generis; ut Uis partes ossa di tu ri qua diuersesunt,atin contrariae. Ais bae de ita Pis corum sentcntys Aristoteles breuiter ac paucis eo dixit, uit si ae essentvmora, doceret, ex eis suam confirmaret.
284쪽
Ioach. Perlonii Obseruationes qua natura es*ent rei stentanea, probaus AhAνα ab aliena uiderentur essent. Itas materiί formam principia rerum ese, utidi tradiderunt,scine tradidit:
item ea esse contraria,'cerio numero comprebend et
res alim moueri,ae motum terre δε alias mouere, nec mo
ueri. Sed antequam ex eorum sententys baec quae disci, eliciat, Anaxagorae de infinitate principiorum refellit retentiam,ea qua incommodo urget, ratiocinatione. Quae Anaxagorae mens finietiasuerit,inetoro. Sed tamen 1i quis eam uelit defendere,non necesse ei Ibs infinita sint principia, id scientia penitus non comprebendi, quod exissisprincipi se stet. In osse enim infinitae fiuntpartes eiusdem generis, quae iste principia o lisponiti tamen Omnes sitast os, intectigunt. Cum dico inmitiis esse, non nego dari mimmam Vis partem, quae ostis forma cretineatur: sed ita infinitas esse dico, ut cum certirnumercalicuius rei, emopli calsa, auri nescimus, aio infinitam aureor- copiam esse dicimus. Cum autem infinita non cadere substratiam di aur,de dis quae non sunt eiusdem generis, resinra ac perstesunt eae constant,intestigendum est, cuiusimiai Νηtsinguli homines, ηgidi boves, eae caetera eiusdem geoneris: de yr autem quae reuera er perse non sunt nofant, non est intestigendum. Quis enim potitatem, alit magnitudinem Matbematicis propositam negati ta nare ex infinitis partibus constat. Praeterea Anaxagorae feritentia est,ex una materia, quae e usast,unamq*am prem fecerare, non ex aqua, aut aere, aut igne primum: hi quo speccaui non peccauit in eo, quod omnia ex una illa
materia effinu,secernis dixerit: sed in eo quὀd i amforisDsse materiam confusam censuerit permanere, non haec quatuor rerum initia, principia deinceps rerum posi erit: quorum istud sertaHis in Ibro de Rerum origine,qui in Ba.
285쪽
In libros de Natura. 2s res a milios uarios errores uidetur incidisse, ut senten. tiam suam defenderet. Nam quod hoc loco Aristoteles abiti traditum, τὸ Aπ- υ πο risuisse, aut esse resesiit, id in materia illa prima informi et ineboata fuisse intestigimus. Nec in in ita fuisse Acimus, qua a reuera fuerint omniars d qu)d in fuerit principium, ex quo illa omnia ferent,
oriretur. Itas nec caro eo usasvit, nec color, nec quico
quam aliud: sed eorum materia tantumodo, qua quasi se minarium rerum omnium, eiusdem generis es t. uafaciU gare posset, qui ut et, ea omnia, quae hoc loco cotra Aonaxagorae sententiam Aristoteles QSTt. Nam quod ait, ex omni corpore si quid detrabatur, id minus reddi, quam pri s esset, id uerum est carnem omnem certa cir maviitudine ere paruitate demitam esse, id etiam uerum. Id erram,quod concludit ex bis,ex minima carne nibi cerni
posse, uerum est,nec contra Anaxagoram Maalet:quoniam non ponit carnis molem infinitam, ut i e exissimat: sed coossum, permixtams rerum omnium materiam, eo modo,quem ante dixi. Aty: baec quidem probabiliter affero, Anaxagorasententiae esse consentanea. Nam ad ueritatem haec omnia dirigere non pοJum, cum cre italtas libris careamus,et Arhlotelem sciam non temere, nec, me iudicio bis argumentis eius refellisse sententiam.
do infinita putasse uidetur, quod communem eorum qui de natura disserucrunt, ueram essesententiam ex imauerit, renibilo ηibit feri.) - φ μ. εντο o Aly γbνει ι, quod vulgus p ficorum dicit, ex non ente nihil feri, Cicero intide Diuinat. ex nihili nibit oriri dicit: de eam esse PBβ-corum, quemadmota etiam Aristoteles boe loeo dicii, bis sic bis:Non ergo Ommum: int rites vis obitim natoa cons
286쪽
Iceleritate praeditu eodem tempore tam est,inerum etian eandem magnitudinem dein rerit necesserit ua mota erit, id quod mouetur.Pr
terea si toto Υ R tempore pusu agitatu esse dicimus,
cui omnino,aut quouis tempore, propterea quod pacton temporis eius terminu3 fumaturi hoc enim est quod terminat, er tempus punctis temporis interi Ela est in alijs eos etia modo motu esse dicetur. Mediae autem partis terminus diuisio est. Ita er in media temporis parte motu erit,et omnino quavis in parte.. zemper enim uni cum diuisone tempus est a puctis teporis distinctu et determinatu. Quod si omne lepus dipotest, ex quod puctis temporis est interiem, tempus est pro ino id quod multatur, cura mutatum furit, infinite mutatumst neceseest. Praetereas id
quod asidue continenterj muratur, ac nec lateris nec murationis inem fecit, aut mutari, aut mutatum esse nece erit quouis tempore,nec pirecto temporis mutari potest: certe quoque puncto temporis muta
tum sit necesse est. Ita si innumerabilia sunt puncta tesporis,omne quod mutatur,infinitἡ mutata erit. Neeucro solum quod mutatur, necesse est mutatum esperverum etiam id quod mutatum est, antea muturin cesse Hiraestram cum omne Iliod ex aliqvo in alia quid mutatum est, mutatum hi in tempore. Si enis mimus i ud ipsum puncto temporis ex A in B mutatum esse:profecto eodem puncto temporis, in quo est cum est . in A,nulla in eo secuta est mutatio. Simul enim er in A er ire B esset. Quod enim mutatum est, tum cum mutam est, non essee in eo. ante demonstrauimus.
287쪽
In libros de Natura ei rem cum deph secorustententis Gere ea mcopia ex parte ad materiam pertinere, hinc iurestigi poteri,uὀd jubieERufre corpus esse ab i is dixit, ex quo caetera orirentur: s quod Parmenidem Arsiloteles bie dicit c lorem iurgiis ponere principia, cum eum paulo anthiudiri,imum quia sibyceretur, principium posivisse dixerit.
autem primis coniranys ita coueniunt. π quaesequvηtur. Prima contraria vocat,principia,qua quas opinio ita calarorum causas esse ponit, ut eadem ex abys minime oriaritur,nec alia ex ad ys: ut calorofrigus Parmenidis sententia, id Q, innis O terra. Sed hoc intest redum est, persi, iiij seu primum i deinde uniuersiais in totum.ηam alio
qua ex parte aer ex aqua oritur, ere ex calores us. In sextum Caput.
Meil: Sequitur deinceps, ut dicamus, utrum duo, tria,an plura sint.) Tota enumeratione,autpropositione,qua isto 'tu exposuit non flum exquisita,sed etiai refutata magna ex parte,nunc extremam copiderat. Nam cum necesse esse dixisset,uel unum principiu esse, uel multa,ea omnia qui priore parie continentur,er qua posteriore,qua ex parte infinita nonnulli principia posuerunt, persecutus s. Nunc igitur extremam partitionem, qua dixerat,s multi esse raprincipia, ea uel duo esse, uel tria, uel quatuor, uel ausis allio numero, angreditur. Vides igitur, Dam ea quae Ari 'tales tractat, uincta intres apta xt. Cum ergo discit, ἐχεμυαμ ιραν δ ex prima ista diuision qui quod ait, existimandum est. Quodautem,μi-μb H ἐλύοντε,ἔτι εxv τα ιναν, , id repugnare videtur ecquod paulo ante δε- ωι deprincipys contrarys. Nam cum bac ratione Melisi Cr Parmenidis sententiam resessere uideatur, quos initiamum tantum principium ponere dixerit, paulo ante a Parmenide
288쪽
iss Ioach. perionii obseruationes
Pommide calorem figus, quae isse iviem re terra Mappellaret, pota esse commemorauerit: nec hoc loco,nec prima ista partitione unum principium, aut ab aliquibus poni aut esse non posse debvit dicere. Sed inte ivndii sit, ista prima omnium partitione AriRotelem de primonii toelio locutum esse: nunc autem eundem de principi h esari s loqui μίαν autem hoc loco legendum est,non mora quandoquidem ει νυ siqκit . Hac,m ea qκ sequuntur, plana snt . quaerit enim,utru duo,an tria,an qκatuor sine rerῶ principia: quod ad materi; formam referendum sit. Eorumsententi qui duo posueru refellit,ats eorum qui quatuor. Bam quae tria ponit,approbat,quod ad mi merum attinet:quod ad nomina,non approbat: sessormam et materiam, superioris formae priuationem esse ponit..IN SECUNDUM LIBRUM Obseruationes.
lectum defoderit, ero. Defodere, ὀιατεινασειν,uerbum guerbo dicitur: id est,quod uulgo dicinam, ponere in terra, uelaccultare, uel cooperire. Cicero in fecundo de Diu imatione ere extremo: Defert ad coniectorem quidam, Omoniasse se, ouum pendere exfascia lecti sulcioicularis r ea hoc in obosippi librosomnium. Respondit coniectorit faurum defossum esse sub licto. Fodit, inuenit auri aliis
id est: Ae uno quide modo natcira definitur sic, prima qμ cui ubiecta eii materia, eorum qua infimoim σ mi
289쪽
In libros de Natura. μι tionis principiumfontemj continent. Alio avum modo forma σ1pecies,qua rationi accommodatur.) A Miraria χάγον dicitur ea species, quae rationis sud est, ex qua ratio est uis resumitur. λύγρο enim boc loco pro utere iura rei accipitur, id est, pro rei essentia. Pro eodem sue apud Aristotelem τὸ ἀνου ponitur in bis libris.Hae autem
altera pars earum duarum, ex quibus unaquas res conpactum forma Acitur,tum species,tum ratio. forma, quὸd rem inchoatam perficiat, quasi perpoliat periesquὀd
ad certum genus rem redigat: ratio, quod uim ei tribuat.
sum erit,er absurda. Quae enim essentiam rei, naturam attingunt m perficiunt, ea ab accidette no eparabiti nondsi inguerentur. Sin a materia rationesiparari posse infelligamus, hoc etiam eadem ratione fassum est. Si uerJ, ut nonnulli interpretatur,rae: τήν diuersum a materia,id est, ratione formam a materia disserae dicamus, non minus MVsum: nio nemo eram ac re, non ratione tantum disserunt. forte ita hoc interpretemur, ut dicamH materiam non
se reips,nec rem esse: Ob eam p causam forniam non re ipsa ab ea osserere sed ratione tantummodo. In sextum Caput.
,s securi fortunam, in bae aduersam dicere flo
290쪽
' di s 8 Ioach .Petionii Obseruationes
lemus: bonam autem fortunam, er malam,non ausim rere,fid boηum Ορ malum euentu νσνγο- tamen calamitatem ex miseriam appesta repossumus: quod multo gratum est, quam aduerssortuna. uerὸ probi eri cm plius inibi uidetur esse, quam secunda cr prostera ortu. . Itas eo uerbo in ea re paulo phst usis sum. μι-. Araraba, s γωr.ἡ γδ αβίαιο .id si Praeterea fecunda fortuna infirma sit, er inc clam, nee iniuria:in fortuna mim inconstantia dominatur. Mitii incossantem, em constantem dico cum Cicerone, qui in Topicis, causes constantes edi non constantes,id estsrmas eae stabiles, non 'mas ae non flabiles appellans, fortunam in non constantibus numerat. Omnium autem, inquit, causarum in alist laesi constantia, in abs non es. et . In natura er in arte constantia est, in caetera nκPa. Sed tamen earum causerum,qua non sum constantes,suefiunt pers lauae, alia latent. Peripleuaesiunt, quae appetitionem animi iudiciκms tangunt i lateηt. quae subiectae sint fortunae. Cum enim nihil ne cansam hoc ipsum Aisor ικης eventus obstκra calas, quae latenter seritur. For tuna in nominandi casi legendum est. Demit enim Cice. ra, quid si oriuna. Qui etiamsulius genere legi debet, ut ad euentusuerbum pertineat . nes enim causa efficitur, sed aliquid esscit. Fortuna,inquit, est euentus obcaera causa, qui latenter emitur. Quod erit planius, s ita dicatur,
hoc modo: Fortuna sit obscura causa euentus, qui late ur e scitur. Sed ad rem. Quam Cicero obscuram la tentem appellat, Arsitotelespaulo te ατίαν dis est. Quo quidem loco cum haec duo,M. 6 λ- λωνα Auramo μώτ. πν,quae idem ualent nam δαιμόνιον Cicero diuisum quiddam dicit) legantur,posterim omis. απὸ τ sp,ἀπὸ τ' -τesu ταττο I ἡ παν ἀώvt. id eR: Qisod enim serio id etiam casu evenit. e autem non