장음표시 사용
361쪽
hic iure appellabitur veroque philanthropus: alii vero dicentur , Cyrus , exempli gratia , phil0persa, sed non philanthr0pus ; Alexander philomacedo, n0n Vero philanthr0pus; Agesilaus philograecus , Augustus phil0xO-
manus: denique alius gentis aut nationis amator dicetur , in quam et regium dominatum exercuit. Sed enim dise te philanthropus, et diserte rex ille est qui hoc unum quaerit , num sit homo qui clementia indiget; non vero utrum Scytha aut Massageta sit , aut hoc vel illud peccaverit. Id enim etsi iustum videtur , n0n est tamen caeleste ne que hoc vestro dignum magno nomine atque divino: quin est maxime proprium terrigenarum, quibus et
362쪽
κ. 'O δε αυτος ουτος Σωκρατης ἁπεδεχετο 6 προς τον Θρυψουειενον λογγον υπερ ανδρu δικαiου l l δικαιο- esse hostem aliquem et insensum, non est vitio Vertendum: itemque laedere et ulcisci, et pati et rependere , propter aequalitatem conditionis et Virium. Imperatorem autem, cuius est tanta inter alios homines excelle tia , et cuius nomen a divinitate non dissonat , neque ulli hominum esse inimicum fas est neque iratum: non secus quam ovi past0rem, aut equo equisonem , aut bovi bubulcum: multo enim arcti 0ribus vinculis domin tum regium copulatum cum hominibus ostendit Sophro
nisei filius Socrates 96. Atque hic idem Socrates in celebrato sermone de
i) I in cod. Videtur autem Themistius etymologiam nominis Theodosius spectare ; quod manifestius mox saciet. Quamquam et regis nomen divinum dicitur apud Ciceronem de rep. I. 55, de qua re ego loquor ibidem in scholiis. 9ὶ Ex Homero Iliad. ε. 442. b) Cod. απάγουσαν.
363쪽
προ γαγε eg 2 ' βατιλέα μ έν τοι γε libιεν ορωμεν Oση- viro iusto et iustitia assentiebatur bene iaciendum quidem amicis , inimicis autem nocendum: ita tamen, Ut priorem orationis Partem tueretur, posteriorem emendandam censeret. Namque amicos iuvandos, vehementer confirmabat; inimicos autem demerendos potius quam ulciscendos censebat. Si quem philosophum igitur eius sententiae studiosum novimus, hunc sane laudare atque imitari par est: neque enim vel Socrati contigit doctrinae suae fructum aliquem cernere: neque idem potuit Melitum aut Anytum aut Lyconem sibi conciliare. Imperatorem autem nostrum scimus immo cernimus quotidie et singulis horis
1 Vide sis Platonem de rep. I, ubi inducitur Socrates in
hanc sententiam acutissime disputans. Rei meminit et Iuvenalis sat. XIII. 185. et Seqq. Quantulacumque adeo est occasio, susscit irae. Ch sitreus non dicet idem , nec mite Thalatis Ingenium, dulcique senex vicinus Hymetto, Qui partem accePtae saeua inter vincla cicutae Accusatori nollet daDe.
Porro et ipsum Themistium inimicissimos suos beneficiis iuvisse ait Libanius epist. 6O. et Hi suerunt tres Socratis accusatores. Porro non Mελ ητα
364쪽
amicis bene facere; hostes autem , gentes integras ac nationes , ex odio ad benivolentiam c0nvertere. 2 i. Quem itaque et Socrates laudat et Plato miratur, ab hoc ego inquam imperatore cum ad publica munera Vocatus parui, et alteri orbis terrae lumini praepositus sum,
Π0n prosecto, o b0ne, abiecte egi; neque philos0phiam dimisi, sed ad opus pertraxi. Audies enim et Herculem Iovis filium, non quod accurate quaestiones noverit, quibus concluditur aliquid aut nihil concluditur, adeo claruisse, sed quia crimina cohibuit, neque sivit efferatus homines ingenio suo uti. Ego item I0laum imitatus sum, suique ali
quandiu adiutor Callinico, et communis annonae Curam gessi: non frustra in re publica versatus sum: neque hoc
sed Mελιτον scribunt alibi Themistius ipse , Laertius in Socratis vita , Plato et Xenophon in eiusdem Socratis apologiis. i Nempe urbis epolitanae, quae altera Roma fuit. 2 In camilem plane sententiam loquitur de Hercule Diony
sius Italic. antiq. rom. I. I.
365쪽
phia quae abacis constanter adhaeret. 22- Nonne et Plato ter pro Dione ionium mare decur
rit Z Nonne Arist0teles pro Stagiris sollicitas suit' Nonne
Carneades et Critolaas pro Attica legationem obiverunt. Eg0 autem, ut par erat, terrestri itinere quantum est spatii ab oriente ad occasum rursus decurri , Itemque inde regressus sum, quod alias praestiteram, Vestrae urbissi) Hercules dictus est etiam Callinicus , teste Suida. 2) Semel quidem ad Dionysium seniorem navigavit Plato , his ad iuniorem. Vide Laertium LIL 38. 20. 25. S) Stagirorum instaurationem petiit a Philippo rege Aristoteles: qua impetrata, leges etiam oppido scripsit. Vide Laertium V. 4. celebris haec legatio venit Romam anno V. C. b99. MISSI
autem sunt ab Atheniensibus tres illius aetatis nobilissimi philosophi Carneades academicus , Critolaus peripateticus, Diogenes Stoicus , ut a Senatu romano multae, quae populo atheniensI propter Oropi vastationem inflicta fuerat, remissionem impetrarent. Cic. de orat. II. SI, et in Luculi. 45, tum Geli. VII. 14, Macrob. Saturn. I. b. 5) Innuitur heie iter Romam susceptum a Themi Stio pauo aute hanc dictam orationem. A quo itiuere Cpolim reduX orator,
366쪽
κγ. Mη ουν απριξ τ ρήματM'-οτι Πλατων ωπολωίμ, τους Θ εἱας Θεωρ ς ΚATABAINONTAΣ ειζoptimam famam circumserens. Neque sane nuperum iter inclyram Romam e numero legationum exim0. Legatus autem tunc etiam ad patres vestros prosectus sum concordiam inter urbes conciliaturus , vobisque apud R0ma-Π0s decus gloriamque comparaturus. ReapSe quae romanus senatus ad imperatores decreta pro vobis misit , ea adc0mmune urbis decus redundant. Quod si gravis vobis n0n essem futurus molestissima recitatione laudum mea rum , te erem utique vobis illius senatus acclamati0nes, ex quibus et hunc fructum perciperetis, cognoscendi scilicet quantopere excellant Romani in extollendo h0n0xandoque virtutem. a 3. Ne igitur mordicus verbo inhaereas : neve quia
creatus est praesectus urbis , principatum quoque senatus simul gerens. Illud Themistit iter notavit etiam Barduinus ad orat. XXXI. iὶ Decem legationibus se lanctum ait Themistius in oratione XVII. p. 21 . B, quam recitavit cum praesectus urbis creatus est. 2) Laudum, quibus a Romanis cumulatus est, meminit Themistius etiam in oratione XXXI. p. 554. C.
367쪽
ἐς is, αλλ' ανω γεν η απευ νεθ 3). Plato in re publica eos qui a divina contemplatione ad liminana DESCENDUNT hac vocula vellicat, idcirco putes humile esse rem publicam administrare t sed illud SUPRA et INFRA, quam non sit unum, reputa Epi'
curus utique humilis , et quisquis Epicuri assecla eorporis voluptates assectat: at Plato excelsus semper, et quisquis item Platonem sequitur, similitudini cum Deo Studens: nos autem medio contenti sumus , si nempe m0'do excelsi modo humiles incedamus. Sed enim humile n0strum non PY0rsus humi repit, sed superne dependet
et regitur. 1) Vide Platonem de rep. VII. edit. Ficini p. 69 . et seqq.) ubi saepe de divina theoria et humanis negotiis et philo
si) Hoc dici videtur adversus Palladam, quem vitae Solutio'ris fuisse, satis indicant plura eiusdem turpicula epigrammata in anthologia. 5) Ut hunc locum probe intelligamus , respiciendum est ad alium Themistii locum orat. II. p. 52. D, ubi is ait, catena illa, quae apud Homerum c Iliad. Θ. I9. ) a terra ad caeli usque lastigium extenditur, significari philosophiam, quae similitudo quaedam cum Deo sit. Praeterea hic locus est adscribendi epigrammatis Palladae poe-
368쪽
tae tu Themistium . quod praecipuam occasionem huic orationi componendae dedisse videtur, Ἀντυγος Ουρανίης ὐπερημενος ες πόθον ηλθες Ἀντωνος ἀργυρεης, αἶσχος ἀπειρέσιον. Ησθα ποτε κρεω γ' αὐθις δ' εγενου πολυAsD' ἀνάβηθι κάτορ, γυν γὰρ ἄνω κατεβης. Quod tetrastichon ita Petavius ad orationem XVIII. interpretatus est. Fornice in aetherio Desidentem, argenteus ad se Fornicis alterius Prosi pudori orbis agit. Qui melior fueras , Hunc Peior factus, in imum Ascende , in summum qui modo lusus eras. Quod adtinet ad praesecti urbani currum argenteum , Symmachus reapse talem fuisse memorat ep. lib. X. 2. , quem ipse quidem modeste in praefectura recusavit. Iamvero ex huius ineditae ante me ora tionis clausula , tum etiam eX aliis compluribus eiusdem locis , satis
patet Themistium Palladae versiculis respondere: quod ideo noto quia hoc epigramma Themistio potius ipsi quam Palladae tribuerunt Muretus ad epist. Senecae 68 , Bandinius codd. graec. T. ΙΙ.
p. 575. qui et eo loco legit in primo versu ἐπερεἰμενος, et p. 566.
legit in tertio versu κάτω pro ποτε ) item Brunckius in sua authologia T. II. p. 4ol. III. II9; quibus tamen non adsentitur Iacobsius in sua repetitae anthologia T. X. p. 192. Certe praeter argumentum quod ex hac nova Themistii Oratione eruitur , anthologia etiam planu dea , consonantibus duobus eiusdem codd. ambrosianis, illud epigramma Palladae adscribunt. Porro contrarius, error suxit a salsa inscriptione seu scholio , quo tetrastichon ipsi oratori tribuitur , adstipulantibus etiam Themistii codicibus ambrosiano G. 69. pari. sup., et mediceo apud Bandinium tom. III. p. 409. inser ptione recole dicta a nobis superius p. 55O. Quum igitur auctori Palladae hoc epigramma nos certo vindicaverimus, aetaS quoque
ipsius poetae , de qua Vossius de poetis graecis ) plane ambi gebat . iam liquido constat, quoniam is anno Ch. CCCLXXXIV.
in Themistium scribebat. Hactenus autem incerte admodum Brutichius eam ex iambis in Hyratiam Τ. II. p. III 'uα5 ) sibi collegisse visus erat. Illi quippe iambi anonymi sunt in planudea ,
nec non in utroque saepe a nobis landato eiusdem anthologiae codice ambrosiano.
369쪽
ox0rdium ineditum orationis sunebris in patrem. Orationis nostrae scopus non est ostentatio et ΡOm pu , sed in parentem pietas, quae quidem maior gravi0xque videbitur, quoniam v0s auditores sortita est: hoc enim theatrum uni virtuti contingere p0sse existimatur. Iam- vero huiusmodi concio prolixitatem pati plerumque n0nsolet. Nobis vero et alioqui necessarium est non esse Verbosis. Neque enim vel haec occasio aliter sinit, brevi0xem p0tius quam longiorem postulans laudationem. Stulta enim est ea funebris oratio , quae dolorem pellere nisi in Oratio XX. Themistii est epitaphium in ipsum oratoris parentem. Codex vero ambrosianus hoc ei exordium praeponit, quod in editionibus desideratur. Scriptum est autem ab ipso Themistio, ut cuique legenti laetio patebit. I In margine codicis scribitur glossa ο επιτοπιος λόγος. -
370쪽
πειν εις παλαιοτητα εὐρίσκοιτε, ου θαυμαστον χαλεπον γαρ
σωλο , ψ φιλ οσοφειν ἐπιχειρούντι, η εις φιλοσω ον. titur temporis prolixitate. Et describenda quidem parentis Vita, singula persequemur; si quam tamen I0M tionem a vetere stilo declinare sentietis , ne miremini Dissicile enim est accuratam vocabulorum nos seTVaTe Tarti0nem , qui huic rei non semper studuimus, sed in aliis plerumque curam collocavimus. Praeterea philosophon0n magnopere laborandum est ut ornate dicat; sed illud potius Vobis observandum est, num ipse ubique pers0
nam apte sustineat et silii et philosophiae studiosi et pro philosopho dicentis.
Supplomenta duorum locorum Themistii Orationis XXIX. de sophistae appellatione sedit. Hard. p. 5 7-B. lacuna Ue codicis ambrosiani saepietuν sic : χαλεπαινοι επιτω λόγω, οὐ εἴσω καμπτει, καὶ ὁλοκληρου etc. Harduintis ι HO tis A. 544. Iegebat οἶ εἰ καππει. Orationis XXXIII. de nominibus regis et consulis p. 565. A. lacuna item ope eiusdem codicis ex letur sic: επειδή πολλας με η κτηται οἰκίας, πολλας δε ἀγροὐς, πολλὰς δε ἀγελοις etc. Harduι- in notis. . 55O. lacunam' supplebat ex oratione XXIh- P 507. A. sic: πολλοὐς μέν ἀγρους, πολλας δε ρικίας πεπαμμένος.