Classicorum auctorum e Vaticanis codicibus editorum . Tomus IV . complectens scripta aliquot Oribasii, Procopii, Isaei, Themistii, Porphyrii, Philonis, Aristidis, et alia quaedam -- curante Angelo Maio,...

발행: 1831년

분량: 543페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

391쪽

PORPHYRII

Iicet contemplari, qui neque a corpore aliquo cernitur neque ab animo turpi et vitiis obtenebrato. Pulchritudo enim Dei incorrupta ; lux eius vivificat, veritate c0Tu scans, Vitium inscitia salsum sit et turpitudine distorquetur. Id igitur a Deo pote quod ipse vult et porro est, ΙΙ- Iud tibi persuade, quo magis quis corpus et corpori agna ta adpetit, eum vehementius Deum ignorare atque illius

notionem ipsum sibi praecludere , etiamsi a cunctis hO'. minibus ceu numen observaretur. Contra sapiens homo paucis notus, immo, si lubet, omnibus ignotus , nosci'tur a Deo. Sectetur igitur mens Deum, eumque tam quam in imagine contempletur: mentem sectetur animUS:

i) Hano hausit Porphyrius doctrinam a suo magistro Plotino, in cuius vitae initio scribit ipse Porphyrius: Iuωτῖνος ο καθ γεγονὼς φιλο οφος, ἐωκει μεν αἰσχυνομ δεορ υτι ἰν σωματι εω :PIotinus, nostrae aetatis philosoρhas, pudore quodam admei uidebatur , quod anima eius in coryore esset. Conserantur eiusdem Por-μyrii sententiae , et Platonis Phaedo. Recolatur denique p. 572. n 2.

392쪽

AD MARCELLAM. 377

αδικος' ο δε αδικος, εἰς γεον η εἰς πατερας α γιος lauimo vero ipsi subserviat corporea figura, quantum sieri potest, pura puro. Secus corpus ab illius passionibus inquinatum, in ipsum animum piacula retorquebit. 14. Pio autem animo piaeque menti in puro corp0xe consentiaut opera et sermo. Quippe tibi optabilius est 0Ρes temere proiicere quam sermonem : vinci vera dicentem , quam vincere alios salientem. JVam qui fraude vincit, moribus deterior sit. Falsus sermo testis rei malae. Fieri nequit ut idem Deum amet et voluptatem atque corpus, Nam voluptatis corporisque amator , idem uti que est pecuniae cupidus: hic autem necessario iniustus: iniustus vero, ut in Deum et in parentes impius est, et in reliquos Omnes peccat: adeo ut , etiamsi hecatombas ini si) Cod. Θεοφιλῆ.

2) Spatiolum in codice relictum explevi Vocabulo χρ ματα. Praecipiebat sane Pythagoras, teste in eius vita Porphyrio p3thagoreo Secti 59- παρακαθηκην μὴ χρηματων μόνον, ἀλλὰ καὶ λόγων φυ

λάσσειν : non solum Pecuniarum sed et sermonum depost tum esse sors andum.

393쪽

molet innumerisque donis templa exornet, impius nihil0- minus sit et irreligiosus et impurus et mente sacrilegus. Quare omnis h0m0 voluptati corporis deditus , ceu irre ligiosus et impurus vitandus est. 15. Iam quorum dogmatibus uti n0lis, eos neque ad convictum adhibebis, neque sermone de divinis rebus imperties. De his enim rebus cum iis l0qui qui salsa opinio ne coaerupti sunt, haud tutum est. Nam sive vera sive salsa de Deo apud hos narres, aeque periculosum. ESt. Ne que rursus decet sceleribus inquinatum de Deo loqui, neque non videtur pollui eiusm0di sermo in impiorum aures demissus: sed prorsus oportet, sermonem de Deo et diciet audiri digne Deo. Praecedant igitur divinum sermonem

i) Id nimirum inter praeeepta Pythagorae recenset ipse Porphyrius in illius vita seel. 42. θεῶν εἰκονας is δακτυλίοις φο-

394쪽

AD MARCELLAM.

κος δαhi. ἡγεμων φεύγει si Θεον , e ο- vomu δε Θεου Pp οὐ βουλεJ , νομου τε F θείου πάντα φαῖ-Ρia Dpera, neque in publica c0ncione de Deo sermo Sat. Nullum enim the0logiae cum animae vanitate Commer' cium- Existima melius esse silere, quam temerarium Ser m0nem de Deo effutire. Digna Deo ossicieris , si nihil Deo indignum loquaris vel sacias, vel omnino scire voluevis. Dbgnus autem Deo h0mo , Deus ipse quodammodo est. 16. Certe Deum vel maximo hon0re adficies, cum meu tem tuam ad Dei imaginem singes. Fit autem haec simi litudo unius ope virtutis: sola enim virtus animam exigit ad cognatam sibi naturam. Nihil post Deum grande est, praeter virtutem. Maior autem virtute Deus. Corr0borat Deus h0minem qui rectis operibus studet: malorum au tem operum malus genius dux. Malus animus Deum sugit,

ξεῖν' τουτωτι, τήν περι θεων δοξαν καὶ λόγον μὴ προχειρον μηῖε φο γερον εις πολλοὐς φερειν. 1) Codex videtur habere πάντα. 2) Eadem sere sententia legitur apud Porphyrium de absit Mentia III. Sec t. 26.

395쪽

PORPHYRII

πος δε ευχοριενος η θυων μιαίνει το θεῖον ' μονος οἶν Αρευς ο σοφος 3), μ νος ριονος εδες providentiamque eiusdem esse nollet, divinam denique legem cuiusvis improbitatis vindicem prorsus reiicit. Ani mus sapientis ad Deum semet conformat, semperque De'um Spectat, Cumque e0dem versatur. Quod si subdito dominus gaudet, Deus qu0que sapientis curam gerit, eidemque consulit. Hinc sapiens beatus sit, quoniam in tutela Dei est. Neque lingua sapientis accepta est Deo, sed opera: sapiens enim homo, etiamsi sileat, Deum honorat: stultusC0ntra et precans et sacrificans Deum incestat, Solus ergo sapiens sacerdotio fungitur, solus Pius est, solus precandi perituS.

1) Ita codex αποστατοι. v Hinc ea quae de Plotini suique adeo ipsius nescio qua costasi incredibiliter narrat Porphyrius prope finem vitae Plotini. Αεὶ σπευδων Πλωτινος) προς το ξειον, οἶ διὰ πασης ἔρα, ο τι τε παντ' ἐποίει , απαλλαγῆναι πικρὸν κυρι', εξυπαλυξαι του αἱ μοβότου τῆδε βιου' ουτως δέ μαλιητα τουτω τω δαιμονίύ φωτι πολ- λακις ἐναγοντι ἐαυτον εἰς το πρωτον καὶ επεκεινα Θεον τως ἐννοίαις καὶ κατὰ τὰς εν τω συμποσιω υφηγημενοις οδqὐς τῶ Πλατωνι, εφαναὶ ἐκεῖ,ος ὁ ρι τε ρορφήν , ρι τε τινα ἰδέαν ἔχων, υπὸρ δἐ νοὐν καὶ παννοητον ἱδρυμιενος' ω δὴ καὶ ἐγω ο ΙΠορφυριος α, ξ λεγω πλησιάσαι καὶ λωθῆναι, ετος αγωγ εξηκοστόν τε καὶ Oγδοον.

b) Sensu potius stoico haec dicuntur quam vero ac naturali.

396쪽

AD MARCELLAM.

17. Qui sapientiam pr0sitetur, idem Dei scientiam pro sitetur ; non adsiduis precibus atque hostiis, sed operibus

veram in Deum pietatem exserens, De0 quippe gratus ne ano fiet propter vel hominum aestimationem vel sophistarum Vanas voces. Ipse utique homo semet Deo gratum reddit , immo se Deum qu0dammodo sacit, dum mores su0s consormat ad incorruptibiliter beatum, Ipse, inquam, ho mo pium se itemque improbum adversus Deum constituit. Neque is a Deo aliquando vexatur beneficus enim semper Deus) sed ipse sibi nocet, praesertim ob falsas de Deo

Ita sere sacerdos dictus fuit Porphyrius a suo praeceptore Plotino , ut ipse narrat in eius Vita: ἐριοὐ D δεατωνειοις ποίη γακ αναγνόντος τον ιερον γαριον, καί τινος δια το μυστικως πολλα μετ' ενθουσιασμου επικεκρυμμενιος εἰρησθαι, εἰποντος μαινεσθαι τον Πορφυριον, Dεινος εἶς επηκοον εφη πάντων, ἔδειξας Oμου και τὸν ποιητὴν καὶ τον φιλο - σοφον καὶ τον ἱέροφάντην. i Augustinus de civ. D. XIX. ub. haec refert Porphyrii verba: Deus quidem rιtpote omnium Pater, nullius, indiget: sed nobis est bene , cum eum Peν iustitiam et castitatem aliasque vir tutes adoramus , ψsam vitam Precem ad ipsum jacientes per 1mitationem et inquisitionem de *so. Inquisitio enim purgat, inquit; imitatio deisicut sectionem ad ipsum verando.

397쪽

PORPHYRII

s όργου , θεω δε ουδεν αβούλητο μη τοι υν μiam τοopiniones. Neque tam impius est qui deorum s1mulacra non colit, quam qui multorum commenta Deo assingit. Tu vero nihil umquam Deo satis dignum esse existimes ,

neque eius beatitate, neque incorruptione. 18. Fructus pietatis maximus Deum observare et patri instituta. Deus re quidem nulla eget, Verum eius reVereri

dissima et beata dignitas ad eiusdem cultum invitat. Arae porro Dei, si iis opeaeemur, non nocent; si negligantur, non prosunt Qui igitur Deum colit, quasi is cultu egeret, hic etsi imprudens) videtur quodammodo existimave Deo se osse meliorem. Dii igitur non uocent irati sed ignorati. Ira a de0rum natura aliena est: ira enim in inconsider tum cadit, nihil autem inc sideratum Deus habet. Ne itaque Deum polluas hominum exr0ribus: neque enim

i) Stoiee haec et alia Porphyrius ethnicus. Ceteroquin legesis Lactantium de ira Dei.

398쪽

ΑD MARCELLAM.

ι di οὐδὲ ταυτα λέγειν μ' ηγο παραγγελλοντα σεβειν θέὸκ γε la: γοῦρ ο τουτο παραγγέλλων , ἐπιδιστ εινωμος τούτου καὶ οὐχ ὁτι τινὰ ποιούντες ητες στερὶ θεοῖ , τουτοις i) σέβορον ουτε δακρυα λετεώι θεὸν ἐπιστζέφουσι 2 , οὐτε , ου- τε ἀναθη/1ίτω'ν πληθος κοσμου ι θ εον, ζο ενθεον φρόνη αα καλως ἐφ' ει 'ρας μενον 3) συναπτε2 θεω. χωρει γὰρ ἁνα ,κη το οριο--το ομοιον Θυμο ια δὲ ἁφρο- νων πυρος ποMη , τὼ πιαροῦ τούτων ἁναθηματα. Aροσύ- Deo nocebis qui beatus est in perpetuum, quumque sit incorruptibilis nulli iniuriae obnoxius est; te ipsam vero excaecabis, quominus maXimarum potissimarumque, rerum notitiam C0nsequaris, i 9. Neque haec a me pr0pterea dici putes, quia ad Dei cultum cohortari velim: ridiculum enim facit qui id m0net, quasi in dubium revocari possit. Neque si certis ritibus utimur atque opinionibus erga Deum, idcirco hunc bene colimus, Lacrymae ac supplicationes Deum non com-m0vent, victimae Deum non honorant, donari Ormin civimulus Deum Π0n exornat: verum divinitus instincta menset bene constituta cum Deo coniungitur. Necesse enim est ut similia inter se iungantur. Victimae insipientium ignis pabulum sunt, et h0xum donaria sacrilegos Ρ0enae obn0

399쪽

Φ θεου ἡ ἁλ ηΘ εἱας λα ι υνομπος ψ ρἁον αροχαγρων Θεου γαρ γνωσις πο- ορα ν λογον.xios iaciunt. Tibi ergo, ut diximus, Dei templum tua mens esto, quae quidem ita instruenda atque ad0rnanda est, ut Dei idoneum sit receptaculum: neque eiuSdem temporalis sit apparatus , et tamquam hospitium , ita ut rursus ridicula et stulta sequantur et mali genii habitatio. 20. Si igitur semper memineris, ubicumque animus tuus Versabitur corpusque ipsum operosum reddet, ibi Deum adesse praesentem cogitationibus omnibus atque actionibus tuis; revereberis sane scrutatorem, cuius oblivisci non est fas , Deumque habebis familiarem. Quod si os tuum quavis de causa quidvis aliuJ loquatur, cum me te ipsa cogitatio quoque ad Deum convertatur. Sic enim tibi et serm0 numine plenus erit, atque luce divinae veritatis coruscus fluidiorque manans. Dei quippe cognitio sexpeditum facit sermonem.

400쪽

δρωντα, γίνωσκε τουτον ἶρνει ι I iv τον θεὸν γ ἡ γνώμην, πον11ρsυ δε ιρα νος οντα, διαθημ ος θεον οἱ μῆρ Σῖ νο-δδιοικεῖν απαντα, τουτο γέρας ωιτη το δγνωσεως η ἡ βεβαιας πίστεως, το μεμ αθηκέναι οτι υρτο θεου πονομαι παντα,:φεἰσὶν - χ) Θειοι τε η αγαθοι 21- Qu0 Dei oblivio irrepserit, illic malum daemonem habitare necesse est. Habitaculum quippe est anima, ut didicisti, deorum aut daemonum. Iam dii si hinhabitent, bene utetur sermone et opere r. Sin eadem malum conturbernalem exceperit, improbe omnia faciet. Quum igitur hominem videris malo gaudentem idemque faciem tem, hunc scias negasse Deum mente, atque mali dae m0nis iactum esse domicilium. Qui Deum esse existimant atque omnia moderari, hoc praemium reserunt cognitio

si in Iloe videlicet pertinet ad doctrinam theurgicam , de qua plures libros Porphyrium scripsisse exploratum est. Ait vero Augustinus de civ. D. X. 9. Porphyrius animam dicit Per quasdam consecrationes theurgicas , quas teletas vocant , idoneam seriatque aptam suscePtioni virituum et angelorum et ad vadendos deos. Quin de theurgica Porphyrii doctrina conseratur idem Augu-btinus eodem in lihro capp. 9. t O. II. 25. 24. 26. 27. 28. 29. SO. 52. 2 De angelis sermonem fuisse in scriptis Porphyrii, testis est Augustinus de civ. D. X. 26. Nescio quomodo quantum mihi νidetur ) amicis suis theurgis erubescebat Por P Pius. Nam ista utcumque sapiebat , sed contra multorum deorum cultum non li-

SEARCH

MENU NAVIGATION