장음표시 사용
81쪽
197κὸν κεκαυμενον testimoniis aliunde petitis confirmatur. i Ceterum cum adiectivum κυ νεος significet et colorem caeruleum )et materiam in iure ponimus enodotum in glossarum libro S. v. κυάνεος indicasse locos, ubi haec et ubi illa interpretatio probanda sit. T. x glossis Zenodotei fluxisse 3 cen Seo, quae p. Athen.
p. 12 C leguntur: ἐκ τουτων β δ' πεισθη Ζηνοδοτος δαῖτα Πύην τ=ὴν ἀγαθαὶν λέγε6θαι. Quomodo haec sententia, si ad
originem verbi spectas, confirmari possit, plane me sugit neque hac ab arte enodotum explicationem probare studuisse puto; sed si conser8, quae s. v. ἴαπτος, βοτρυδον disputavimus, verisimile est ex usu adiectivi foλὶ quem statuit Zenodotus, hane interpretationem prosectam esse. Errasse Zenodotum satis habeo
8. Explicuisse enodotum verbum κοτυλη ' tradidit Athenaeus p. 478 E dicens eum intellexisse χὴν κυλικα De Voce, sub qua Zenodotus iudicium proposuerit, nihil certius affirmari potest; nam etsi a veri specie non abhorret enodotum in interpretando voeabulo κοτυληρυτος de voce κοτυλη verba fecisse, quam opinionem ea res commendare videtur, quod ab Athenaeo
Il. φ s. 34 πὰντλγ ἀμφὶ νεκυν κοτυλχὶρυτον ερρεεν ιμα adpositus est, tamen recte docuit uenigerus cogitari posse devocabulo κοτυλη, quod exstat in Od. o 312 ρ 12, praesertim cum explicatio enodoti in hos locos bene quadret, in illum
minus conveniat. Τ Sed transeamus ad rem ipsam. Iam audien
82쪽
χειρῶν κοῖλον. Significabant igitur veteres voce κοτυλη mnino τὼ otλον intellegentes et acetabulum, in quo summa pars coxendicis movetur ), et poeulum' et manus cavum et men
cedes poculum κοτυλλὶν pusillumβ apud Aetolos et quosdam Ionum
una aure adornatum in usu sui8se, cum vulgo auribus caruerit.')Contra ' κυλι duabus aut pluribus 7 auribus et pede sui instructa. Quae cum ita sint, statuendum est discrimen intercessisse inter την κοτυλλὶν et γῆν κυλικα, ut Zenodotus errasse videatur, qu0 explicuit κοτυλη λὶ κυλιξ. Attamen cum vas, quod vocabant κυλι , apud Graecos fuerit usitatissimum, ut omnino poculum significet '), equidem arbitror Zenod0tum illud consilium persecutum 88e, ut κοτυλλὶν intellegendam esse poeulum docuerit neque operam dederit, ut eius formam accuratius interpretatione designaret. β)9. Vocem φθιμος ii ad partes vocatam esse legitur p. gram in Cranieri necd. Oxon Fuit autem enod0ti sententia
κυλιξ υσα. s. p. 479 Ε - 480 Ε καὶ χουσιν ωτα τεσσαοα se κυλικες), πυθμιεν εἰς πλάτος κτεταμενον κτλ. Poll. X, 79. ' Plut Sympos p. 214 B: υτε τι λεγομεν επὶ Tu κυλικι cλ. Cis usum vocabuli κυλικεῖον ap. Athen p. 460 C. D p. 480 B. 30 Aliter statuendum est de loco ap. Athen p. 480 F.
83쪽
199 intellegendos esse ἰφθίμους τους ἀγαθους quam interpretati0nem cur defenderit, clare elucet ex iis, quae insequuntur in
Neque enim mihi dubium est, quin haec argumentandi ratio bene conveniat Zeno dolo. Qui cum ad seminam reserri notionem ἴφθιμος intellexisset, de stirpe, quae inest in vocabulo τι satis usitat0, 0gitari 088 negavit, cum noti roboris non cadat in seminam. Unde factum esse videtur, ut origine vocis neglecta statuerit ἴφθιμος verbum idem significare atque araθος. 33 Cuius opinionis rationem reddidit in glossis eam, ut versum adscriberet, quo demonstrari censuit, signifieationem validus , quam in verbo ἴσθιμος inesse aliquis tacile crediderit, serri
10. Pergamus nunc ad schol. Theocr. V 2, ubi sub tem
Iam primum non dubit0, quin enodoti testimonium ex glossis, quas tractamus, fluxerit. Reserenda autem esse ad illum librum nihil nisi verba o κωδιον, το μαρουπιον arbitror. Nam si respicis, ea quae ex Iliade asseruntur ), magna cum neglegentia exscripta esse, verisimile est scholiastam Iliadis verba, quae memoria tenere sibi visus est, loco non inspecto adnotasse.
vsi καὶ Osi γρος ab eodem esse prosectam, qui illum versum apposuit, cum νάκος Vocabulum, pro quo exspecta νίκη, iterum neglegentius scriptum exstet et interpretatio ipsa ad normam loci Homerici conlaeta sit. Quod si eum, qui hoc scholion om posuit, non distinxisse inter formas νάκος et νίκη iure colligimus, dubitatio exoritur utrum, quae de Zenodoto tradiderit, pertineant ad interpretationem vocis νάκος an νάκχὶ Ε reete
84쪽
contendit uentgerusi explicuisse enodotum in glossis vocabulum νάκη, quod glossemate accuratiu examinato plane vincitur. Nam etsi concedendum est interpretationem o κωδιον aeque in νάκχὶ atque in νακος cadere posse ), aliter iudico do verbo μαρουπιον, quod significat crumenam, loculum. Quae notio minime inest in voce νάκος s. νίκη sed collato It versus 30 elucet, unde nata sit haec Zenodoti sententia. Nam cum apud Homerum in versu 2 mentio facta sit χλαίν=ης Zenodotus in s. 530 verbis αν δε νίκην ἔχετ κτλ. novum aliquid asserri ratus significationem vocabuli νίκη usitatam vellus, pellis villo suo tecta abiecit et de mantica ex vellere comparata c0gitavit; neque negaverim hanc opinionem n0tione verbi. ναιρεῖσθa commendari videri. Quo concesso iure contendimus enod0tum vocem νίκ' in quaestionem Vocasse, quantum quidem ex selioli Theocr. colligitur. Quodsi denique de Zenodoti sententia iudicandum est, apparet eum recte sub vocabulo νάκχ intellexisse κωδων, cum, quod adhibito contextu loci Homerici elucet, interpretationem O μαρσυπιον salso proposuerit. 11. Rostat ut agamus de schol ad Heg. Theog. 8. 116,
ωνόμase, λέγων περ του ἔτου κτλ. Tentavit coniectura haec verba elira de rus ): Cum in scholio, quod sequitur, ρο - νων Στωικος asseratur, quem e robi comment in Verg. p. 21, 21 Kk hunc ipsum Hesiodi versum ita interpretatum esse accepimus, ut diceret aquam χάος appellatam Iris του χέεώθαι, sine dubio ita sere scribendum est aὶ a Zνηνων το δουρ vel περι δατος ουτως φλγο κτλ. qu simul apparet, qui Bacchylidis aer opponi possit.' Cui argumentationi respondeoliaec Quod dicit Seli raderus Zenonem vocem χάος a verbo
' p. 430 adn. . si . Nam Zenon sic inierpretatur, aquam uri appellatam ino
85쪽
201χεεοθω derivasse intellegentem aquam, nihil pr0bat; neque enim video, cur dubitemus, quin aliqui prosectus item a verbo χεεύθω aerem sibi insormaverit. Neque illi chraderi argumento multum tribuo, coniectura comprobata bene procedere sententiam Bacchylidis particula d annexam Nam vis particula d ea esse potest, ut Zeno doti testimonio addatur Bacetiylidis. Sed quaeris, cur hoc sch0li 0 Hes ad glossas enodoti Ephesii revocaverimus, cum fragmenta quae praeterea huc rettulimus, ad vocabula Homerica interpretanda pertineant acceditqu0 Zen0d0tum, quem Alexandrinum intellegendum 88 probare studuimus, librum εἰς την Noto do θεογονέαν composuisse diximus. At cum, quae in hoc scholio traduntur, ita sint comparata, ut glossarum testimonium iis contineri verisimillimum sit neque titulo λαλούαι, quem semel' exstare docuimus, indicetur voeabula Homerica tantum explicata suisse, equidem censeo hoc sch0li 0n ex glossis enodotei 83 mana8se, quas ad Homeri, esiodi, aliorum per pertinuisse arbitror. Sequitur ut de interpretatione vocis Go agamus. Erravit Zenodotus sane in ea re, quod hanc vocem eiusdem stirpis atque δεσθαι verbum esse dixit; nam nemo hodie ignorat eam redire ad radicem, quae inest in ah , χασκω.β Quodsi tymon recte non investigavit, mentem poetae assecutus est.' NMn recto, ut mihi videtur, Zenodotus ab e0rum stetit parte, qui λαος aerium quoddam intellexerint. Reliquum est, ut de Zenodoti studiis in vocabulorum dissicilium ad intellegendum interpretatione positis quid in universum
sit statuendum dicamus; nam glossas secundum ordinem littera-λ Cf. d. ν 189 περ γαρ θεος foα χευε Παλλας θηναίη.* Cf. p. 192. δ De glossis Homericis cogitaverunt Hessieris. 9 Sengebuset Ip. 3 Duenige p. 29. Aliter censuit Sehneide nr. 219. ε De commentariis Zenodoti Ephesii ad Hesiodi carmina cogitaverunt uetgel p. 281 GOetilin L . praef. p. LVI; Flach, Glossenund Seholien gur hes Theog. p. 110. β Curtius, Griech. tym pagg. 179. 444 cf. schol ad h. L οἱ δεφασιν απὸ του χαδεῖν κτλ. schol ad Aristoph. Αv. V. 192. ' Welcher, Die hes Theog, p. 83 Schoemann Opp. II pagg. 29. 70 Goetiling, Hes carm. ed. teri cur. Flach, praef. p. XLI. I p. 293. Ceterum ei Hermann Opp. II p. 72 L0beck, Aglaoph. p. 613.
86쪽
rum digestas fuisse et ad Homeri Hesiodi, aliorum opera pectasse supra exposuimus. Vidimus autem enodotum plerumque ad sententiarum nexu n0rmam Vocabula explicuisse et veram originationem omi8i88 atque neglexisse. Quae cum ita sint, mirum non est, quod in errores incurrit, etsi negari non potest
dotum a temeritate et audacia non abhorruisse in coniectando et argumentando, luculentissime scholio ad Od. 7 444 evincitur. Quoniam de libro, qui inscribitur ria 66αι, Zeno d0t Ephesi attribuendo disputavimus, proximum est ut paulo accuratius inspiciamus testimonium ab Tatiano perhibitum rettulit enim inor ad Graec. c. 31 enodotum nempe Ephesium in eorum scriptorum numerum, qui egerint de p008i, genere, aetate Homeri. Sunt autem verba, quae in censum veniunt, haec περὶ γαρτῆς του 'Oμλὶρου ποι θύεως γενους τε at του a χρονου καθ' ον ηκμαοεν προηρευνηώαν οἱ πρεοβυτατοι Θεαγενης τε ὁ
monii vim esse exiguam nam Zeno doti memoriam, etsi talium studiorum fructum litteris non mandaverit, eam ob rem repeti posse in illorum grammaticorum serie, quod omnino ii proserantur, qui studiis Homericis innotuerint. Attamen cum et ex parte
addita sint, quae docuerint illi grammatici et mittantur, qui illis temporibus in Homeri carminibus tractandis versati sint ),
Καλλίστοατος scripsit Wilamowitzius cf. SehWari L l. praef. p. VII), etsi librorum auctoritate lectio Καλλίμαχος comprobatur. Oncedendum est Callistrati nomen in Callimachi, qui erat notissimus, facile commutari potuisse et commutatum esse of schol. Ownt ad Il. 4 255 et Callistrati memoriam nostro loco non repugnare videri cf. R. Schmidi, Comm. de Callistr. Aristophaneo p. Nauch, Aristoph. Byz.frg. p. 3l4); attamen non vide causam, cur a scriptura tradita recedamus es. O. Schneider, Callim. II p. 10). Nomino Aristarchum, Eratosthenem, Apollodorum. δ Prosero Aratum, Rhianum.
87쪽
et ratosthenis Apollodorique menti fiat, quos, quod attinet ad aetatem Homeri, imprimis teste prodire X8pectamu8, bonae notae sontibus usum esse Tatianum contend0 neque dubito, quin Zenodotus de poesi, vita, aetate Homeri' aliquo modo egerit. Sed quonam in libro has res attigerit, prorsus nos fugit; nam utrum c0gitandum sit de editione Homerica, cui huius generis commentationem aeque ac dierum Iliadis computationem annexam suisse putare licet, an de libro huisi materiae destinato peculiarii)an de alio, quis est qui diiudicet Sed quaeris, quae docuerit Ze nodotus de poesi genere, aetate Homeri. Atque Sengebus hius )quidem demonstrasse sibi visus est en0dotum in textu Homeri eo constituendo formas ionica formis aliarum dialectorum praetulisse et Homerum habuisse Ionem. Attamen neque illud )neque hoc comprobari concedes exemplis, quae attulit ille vir doctus, perpensitatis. Quae cum ita sint, in incerto 88e, quas sententias defenderit Zenodotus, contendo. Sequitur ut de poetarum editionibus, qua Zeno dot Ephesio adscribendas esse videbimus, disseramus. Qua in re tractanda a pr0legomenis de comoedia ), quae dicunt, et ab Ioannis TZelgae scholiorum in ristophanem protegomenis β), quae originis necessitudine sunt coniuncta cum illis, pr0ficisci placet. Ubi ' cum traditum sit lexandrum Aetolum tragic0rum, Lycophronem comicorum, Zeno d0tum reliquorum poetarum libros iussu
regis Pt0lemaei Philadelphi διορθωσαι sive διορθωoa6θω sive ορθωύαι Τ), quaeritur, quid sit statuendum de opera horum
88쪽
trium virorum in tractandis poetis Graecis posita. Qua de re inter homines doctos dissensio nata est hanc, ut mihi videtur, potissimum ob rem. Scriptum est in scholio Plautino, cuius sontem gelgae commentati0nem suisse perhibetur i), a Ritscholio anno 18 38, priusquam protegomena περ κωμωδίας et gelgae commentarii innotuissent, e codice Romano edit hunc in modum: , Alexander aetolus et Lycophron Chalcidensis et Zenodotus
ephestius impulsu Regis t0lemaei Philadelphi 0gn0ment qui
. . . . graecae arti poetico libros in unum collegerunt et in
ordinem redegerunt Alexander tragoedias, Lycophron comoedias, Zenodotus vero Homeri poemata et reliquorum illustrium poetarum. Fuerunt enim qui, cum aut scholi 0 illud Plautinum solum n0tum haberent aut eius fidem praeferrent protegomenis de comoedia a ramero in ne dot Paris. I anno 183 publici
6αντο κτλ. auctoritate, ut modo dixi, eh0lii Plautini usi di eo-rent Alexandri, Lycophr0nis, en0d0ti negotium pertinuisse aut ad corpora poetarum ecundum genus poesis instituta comparanda aut ad ordinanda et digerenda singul0rum poetarum opsira adhibitis bibliothecae Alexandrinae libris manu scriptis. Sed quoniam repertis in codice Ambrosiano ProtegomenisTgelgae in Aristophanem' eilius 3 luculenter docuit verba scholi latini in unum collegerunt et in ordinem redegerunt μἡ graeco διωρθωσαν male intellecto et cum iis, quae postea scripta sunt, commixto originem duxisse', apparet illas senten-
89쪽
tias testimoniorum adminiculis non ustentari. Immo vero tenendum est grammati eos, cum usi sint noti 0 ne διορθουν A. διορθου6θω . ρθουν s. ἀνορθουν i), cogitasse de poetarum carminum recensionibus ad arti criticae normam consectis, quod
Dubitari enim nequit, quin notione ορθουν recensioni textus mentio fiat. Quae cum ita sint Bern hardyi sententiam reiciendam esse apparet. Cen8et autem profectus a verbis protegomenorum περι
λκιδευς κτλ. ubi enodoti nomen non additum est, ceteris l0eis, ubi illorum trium virorum nomina coniuncta occurrunt, neglegentia et errore enodotum commemorari, eum eonta Sum
sit Lycophronis et Alexandri negotium eum studiis enodoti H0mericis plane diversis. Nam ut alia mittamus, de confusione cogitare non licet, quod ex pr0legomenorum quidem testimonio et lexander et Lycophron poetarum libris emendandis et recensendi operam dederunt Iisdem studiis enod0tus notitiam
Quoniam hae ab arte testim0nia illa sine iusta causa impugnata 88 Vidimus, quaeritur, num quae de negotio lexandro, Lycophr0ni Zeno dot mandato perhibentur vera esse censeamus. Neque video cur dis fidamus. Nam etsi luce est clarius editi0nes ad regulas eriticae artis institutas omnium poe-
90쪽
tarum Graecorum ab Alexandro, Lyc0phrone Zenodoto pr0ficiscin0n 0tuisse, nihil obstat, quominus putemus illos viros versatos esse in recensendis poesis Graecae thesauris et exempla voluminibus, quae praest erant, adhibitis emendata confecisse. Atque iis poetis, qui tum clarissimi et celeberrimi habebantur, inprimis curam impensam esse vix dicere opus est. Neque eadem cum accuratione singulorum p0etarum recen Sione comparatas esse puto immo vero rem ita animo informaverim, ut censeam illos viros modo subtilius modo neglegentius negotio funct08 esse.' Quae ententia cum neque protegomenorum te8timonio neque rerum naturae repugnet, num iis, quae de Lyc0phrone, Alexandro, enodoto aliunde accepimus, comprobetur, nunc Stcircumspiciendum.
Traditum est in protegomenis Alexandrum, Lyc0phr0nem, Zenodotum pr0vincias ita inter se dispertivisse, ut Alexander poetas tragicos, Lycophron c0micos, Zenodotus cetero nempe epicos et lyricos recensendos sibi sumeret. Iam dixerunt de Lycophroni et lexandri opera in scenicorum poetarum libris emendandis posita nihil mem0riae esse traditum exceptis pro- legumenis, de quibus agimus neque salso. Attamen tenendum est Alexandrum et Lycophronem 3 praeter artem poeticam coluisse studia grammatica et in ea litterarum parte versatos esse, cui ex prolegomenorum fide peram navaverunt. Quodsi concedendum est ad Lycophronem et ad Alexandrum pertinere posse negotium recensendi p0etas scenicos; Zen0dotum, quem
y Keilius p. itfelit p. 22 censuit singula volumina ita ut congesta erant ab illis examinata et recognita fuisse, ut quid in unoquoque contineretur intellegerent num ad auctorem cuius nomen serebat pertineret, utrum a bono librario diligenter et polite an vitiose et ita, ut novum exemplum parari oporteret, Scriptum 88 quaererent, et secundum haec Ordinem quendam restituerent. μ' CL Dueniger, De en p. 32. δ Cf. Ritsch p. 17; eineke, Anal Alex. p. bi Bernhard l. c. IL p. 709. Fuit Alexander Aetolus γραιυ ρεατικος teste Suida . . bHεξανδρος.= Cf. Ritschi p. 17; einelie Fr. Om. gr. p. 0 Bernhard IIbp. 710. Fuit Lycophron γραμματικος καὶ ποιητχὶς Suida te8te S. V. Λυκόφρων de eius libro περι-ous codictu cf. Athen pagg. 278 B, 48bi, 50li Streelier L l. . .