Quaestiones Zenodoteae

71쪽

plenis litteris scriptum locis pluribus quam Zeno doti legitur. Quodsi addideris tacilius Zeno doti nomen grammatici clarissimi restitutum esse ex compendi quam Zenobii haud eadem notitia florentis, hanc e0niecturam uenigeri probare non dubitabis. Ceterum his locis t. . addendos 88 loco ap. Zon lex. p. 168 Titim. s. v. δραμον ) p. 622 8. v. ἔθανον, quo neque Duenigerus neque Schoemannus tetigit, quivis videt. Redit haec adn. in t M. p. 316, 4b.

72쪽

Pars quinta.

Quoniam viam praemunivimus illustratis reliquiis enodoteis, quas a Zenodoto Ephesio abiudicandas esse statuimus, restat ut in quinta disputationis parte enodoti Ephesii perum fragmenta abiecta editione Homerica colligere, explicare, digerere aggrediamur.

Iam praevertamur ad librum, qui inseribitur ricoooat. Ac primum quidem quaeritur, qu iure enodoto Ephesio hoc opus plerumque vindicaverint viri docti i), cum locis, quos huc revocamu8, cognomen enodoti auctoris nusquam praefixum sit. Reserenda esse in universum ad Zenodotum Ephe8ium si agmenta, quae cognomine non addit perhibentur, supra diximus, quam

ob rem causa non est, cur in glossis restensendis hanc rationem

mittamus, praesertim cum ab aetate eius talis liber minimo abhorreat scripsit enim, ut exemplum asseram, Philetas praeceptor Zen0doti phesii χωούας s. λω σύας τίκτους. e-eedit quod aliae res suadent, ut Zenodotum Ephesium potissimum auctorem nobis informemus. Eius enim sunt doctrinae CL Wolf l. c. p. 196 Ηeme p. 9 Graesen han p. 430 Pluyger p. 2 sqq. 08an p. 10 Sengebuseli l. c. I pagg. 23. 53 Dueniger p. 29; Michaelis De Apoll. Rhod fragm. Di88. Hal. 1875, p. 7 Schraderpagg. 431. 432. Certum iudicium de glossarum auctore quisnam fuerit dubitavit proferre uetZel p. 28 l. - De Zenodoto Mallota cogitaverunt Schneide l. o. r. l9 Sotimidi, Zeitschris ni die Alterilium s-wissensehaft 1855 p. 253. - Glossas confectas esse a Zenodoto negavit Ribbeeli Philol. VIII p. 669 cf. Lersch, Die Spraeliphilos de Altera. III p. 64. Praeterea es Merke l. c. p. 47. Sehol ad Apoll. Rhod. IV 989 Φιληται ἐν τακτοις γλωσ- σαι Et Magn. p. 330, 39 8. v. Ελινος .... Φιλητας δ' ἐν γλώσσας.

73쪽

gl088ae, quae super8unt, ut primitias arti grammaticae facile cognoscas. Deinde compluribus loci scriptura et interpretatio Zenodoti coniuncta ei asseruntur, ut lectioni auctori, quem Zenodotum Ephesium intellegendum 88 nemo negavit, adscribenda sit explicatio, quam e gl0ssi repeti multum habet probabilitatis. Denique recte d0euit uenigerus de Zeno dolo phesio esse cogitandum, quod versui l. 3 9 δ appicta est in cod. Ven Adiple periestigmene, qua ristarchus Zeno doti doctrinam n0taverat. Sed etsi enodotum Ephesium consecisse λω66ας extra omnem dubitationem p0situm esse mihi videtur, tamen summa opus est cautione in reliquiis colligendis. Reperiuntur enim in seli 0liis Homericis vocabulorum explicatione haud paucae, quae primo quidem aspectu Zeno doleae esse videntur Sed accuratiu8 si in rem inquiris intellegitur eas conficta esse a grammati ei Aad scripturas Zenodoti explananda8, qua 80la nota habebant

nam commentarios in Homeri carmina enodotus non composuerat. Quam grammaticorum rationem exemplo luculento

illustrasse satis habeo. Legitur in schol. A ad Il. ι 404 προς τους λω660rραφους, αφήτορος του στροφεως ἀποδιδοντες.

ex gl0ssis Zeno doleis petitum hic tradi certissime sit denegandum. Neque aliter iudicabis de sch0liis A ad Bh 44 Th), Il.l 295. ' Quibus loci cum verb0rum conformati ea sit, ut de

auct0re explicationi dubitari non po88it, sola Zeno doleae scrip turae notitia superstructa esse interpretationes concedes in Acholiis, quae nunc um allaturus. Quod negotium suscipiendum est, quia cum ali 0rum tum luygersi iudicium est refellendum.

x CL schol. A ad Il. α 507 λ 754 ν 450. ' Cf. p. 29. δ Cf. p. 146. ε Cf. Wolf p. 21 adn. 84 L Roche p. 50 Senge buseli I p. 22; idem Jahrbb. f. Phil. LXIX p. 252 ROeme p. 651. - Falso de commentariis cogitavit unus, quantum ci0 Pluyger P. 7.β Ad glossas rettulit olf p. 215, tulit assensum Graesentianii p. 534. ' Cf. Wolf l. in Graesentia l. e. recte iudicavit Dueniger p. 30

adn. 19.

74쪽

Ceterum grammaticos interdum proserente vocabulorum quorundam interpretationes enodoti mentem a88ecutos esse minime nego, Sed meum putavi ea tantum colligere, quae e enodoti gl0ssarum libro manaverunt.

Quae cum ita sint, luygersi umi errasse censeo, qui degl0ssis Zen0doti 0gitavit proferens schol. ad Il. 3 532, schol. A

vel simile, quod ubique occurrit, satis indicat editionis Homericae memoriam repeti. Quin e processit Pluygersius, ut collatis enodoti lectionibus et Hesychii aliorumque glossis, ubi enodoti nomen plane deest, λωσώων reliquias extricare sibi visus sit h); sed hac argumentandi ratione uti iure dubitabis. De loco Et Magni p. 520, 51 8. V. κεκλυτέ μευ, quem Hessterii l. c. p. 9 ad glossa rettulit, supra diximus.' Denique caVendum St, ne cum Due nigero gl08sas ditemus schol. Q ad Od. 7 216, ubi legitur Zenodotum dubitasse, utrum vocabulum schir , quod in hoc versu exstat, ad Bia an ad ἐλθών spectet, nam talis adnotatio pr0rsus abhorret a gl088arum libro neque inepte c0niecit chraderusi fortasse per discipulos Zeno doti haec tradita Aristarcheorum per in scholia pervenire potuisse. )ν p. 7 8qq.' Interpretationen ἀλεiτας τας αμαρτίας enodoto adscriptam eius rationi repugnare et commenticiam esse docuerunt Heyne l. c. IV p. 455 Duenigeris. 68. δ Dubitanter de hoc scholi glossis attribuendo aut derogando iudicavit ueniger agg. 34. 17.' Glossis adscripsit hoc scholion ueniger p. 30 profectus a Sententia, quam male se habere docuit Ribbeck, Philol. VII p. 700. β CL schol Madril. β 336, schol. A ad L. V27 480, schol. A ad Il. ut 565, schol A ad Il. ν 71, schol. A adest o 625, schol. AT ad It i576, schol. A ad Il et 26. ' Cf. p. 185 adn. 4 Dueniger p. 30 adn. I9; Olf p. 215 adn. 84.7 p. 432.' In verbis gelgae, quae p. 162 adscripsimu8, glo88arum memoriam repeti negandum est; nam cum explicationem vocis uoi iam

Pindaro Ol. IX 68 et Epicharmo sch0l ad Pind. l. IX 68 cognitam

fuisse constet, ut Zenodotum et Aristarchum auctore nominari mireris,

75쪽

191 Sed haec hactenus iam tempus S gl088arum ragmenta

sub uno con 8pectu componere.

verisimile est illo οἱ περὶ χρισταρχον καὶ Ζηνοδοτον omnino designari veteres grammaticos a gelga acoedit quod eorum, qui hanc interpretationem tradiderunt, nemo praeter Zelgam Aristarchum et Zenodotum testes profert. Cf. Apoll. Soph. S. V. λαοι . . . . ως ὁ μυθος, απὸ του κτλ. Cramer, necd. X. I p. 264 Eust. p. 23, 32 Etym. Magn. 53 l2. Legendum esse e librorum auctoritate εν ταῖς ἀπ του γλωσσαι pro εν ταῖς ἀπὸ τουδε γλωσσαις, quam lectionem praeter alios secutus est ueniger p. 29, docuit Pluygers, Mnemosyne 852, pagg. 47 48. Cf. 0ederiein, Homer. Glossar. p. 29I.' Sehrade p. 26. p Cf. p. 353.

76쪽

Accedamus nunc ad singula. 1. Initium capere a ch0li ad Od. 7 444 c0nstituimus, dum itide et n0titia tituli rimosa et iudicium de libri cons0rmatione proficiscatur. Nam quod αμνίον vocem in gl0ssis ab litterara incipientibus locum tenuisse perhibetur, ea Secundum litterarum ordinem digestas fuisse elucet Verbum autem alvi lor cum ali0qui non occurrat ex versu Od. quo scholion spectat, originem falso duxi88 videtur. Si enim naturam scripturae veteris c0ntinua re Spici8, quam Zen0doti temporibus nondum abiectam fuisse verisimillimum est ), dubium esse potuit,

i Addituu est a in Od. Gen.bη Cf. Pluyger l. c. p. 7 Hesne p. 9 Duenige p. 29 Osann Ιpagg. 8. 12 Schneidera c. r. 219. δ De glossa p. Ηes. S. V. δαμνια mo dicemUS. 3 Cf. schol. A ad Il. λ 754 es infra p. 95ὶ ζ 249, i 127. Accentuum et spirituum quo dicunt usum, quem ab Aristophane Bygantio ad certas leges institutum esse traditum est cf. Lenig, Herod Techn. rei praef. p. LVI Blas 8, Griecti Palaeogr. Ηandbuch deratass. AltertumsWi88. I p. 283), admissum esse a Zenodoto, ubi dubitatio de lectione exoriri poterat, docuerunt Pluyger l. o. Dueniger agg. 19 69 adn. 33. f. schol. A ad i. α 567, ν 450, de quibus tertio et quarto

77쪽

utrum legendum sit ho6ευ δ' ἀμνίον an Περοευς daμνίον. Atque enodotus quidem, qui assensum tulit Nicandri et Theodoridae i), sibi insormavit vocabulum δαμνίον, quod explicuit in glo88is. Nam cum neque vocem ἀφινίον neque alti io aliunde c0gnitam eum habuisse pr0babile sit, praetulit asινέον, cuius

originationem perspexisse ibi visus est. Certe enim cogitavit de verbo alινασθαι. Ceterum adnotaverim Hesychii glossam s. v. dc ινια θυματα, φάγια ex eadem doctrina prosectam esse videri. Sed enodotum s. v. voce alta ιον, quam ibi finxit, intellegentem h08tiam erra88e censeo; nam ut concedamus ab radice das substantivum αμνιον, pro quo δαμιον exspectandum est, pr0ficisci 0tuisse ), primum vocabulum d μνα-6θαι nunquam pertinet ad victimas, quae sacrificantur; deinde significati deminutiva, quae vocatur, pertinens ad substantiva in tot exeuntia minime quadrat in Od locum denique particulam δέ illo loco adesse quam abesse malim neque omitti debet verbum ἀμνιον et explicatum sinere satis aptum et bene c0nvenire in sententiam.

2. Explicationem sane ineptissimam, quam in glossis locum tenuisse putandum est β), proposuit s. v. βοτρυδον dicens Ofκο- τως βοτρυ πω ορνεω περ αυτ ουοτρεφε ἐν li aetἹὶ6M. Adnotavit scholiasta huius nominis avem nemini veterum praeter Zenodotum n0tam fuisse. Statuendum igitur est eum loco Homerico, ubi exstat adverbium βοτρυδον, male intellecto avem βοτρυν sibi finxisse. Sed quaeris, qua re commotu sit Zenodotus, ut in hanc sententiam abiret; voeabulum βοτρυς enim

Oc p. l94 sq. dicemus. Praeterea L a Roche l. c. p. b Roemeri. c. p. 6bl. 652. y CL schol ad h. l. Niκανδρος δὲ καὶ Θεοδωρίδας nro του δάμνασθαι προφερονται συνύετ υ δαμνίom, Eust. 1476, 40 Otto Schneider, Nicandre p. 205 14. Sehmidlium,ines lex s. h. V. de σφαγεῖα pro σφάγια re8tituendo, ut Vas, quo Victimarum sanguis excipiatur, significetur, sine iusta causa cogitasse concedes, si recte disputavimus. δ Simili ratione vox παιγνίον conformata esse videtur, quae derivatur a radice παιγ. Cf. Friedreich, Die Realien in derest. . . . P. 443.

78쪽

significans uvam eum novisse scs. l. 562 nemo negabit. Offendit, nisi erro, in comparatione, quae assertur, opinatus apesv0lantes cum animalibus volucribus conserri neces8 esse. Iam vides, unde nata sit avis βότρυς. Neque id contendisse satis habuit Zenodotus; immo vero sententiae prop08itae rationem reddere studuit. Multum enim habet probabilitatis, si respicis Verba περ υTO 6υστρεφε εν 'λπτηύει, ex Zeno doti quidem sententia avi illi nomen βοτρυς inditum esse, quod Volan prae beat speciem molis densae qualem uva. Ceterum explicandi rationem Zeno doleam esse temerariam et perversam addere vix opus est Est autem aptissimu hic locus, ut cognoscatur c0niectandi audacia et ingenii habitus. 3. Vocem GaaTO interpretatum esse enodotum nempe in glossis docet schol ad Il a 562 i), ubi legitur eum scripsisse in editi0ne ἀάπτους' et explicuisse τους ἰουρους'. Atque quo iure hanc scripturam receperit in textum Homericum, non curamus pro consilio nostrae disputati0nis; sed quaeritur, quid sit Statuendum de eius explicatione. Neque dubium esse mihi videtur, quin enodotus omisso verbi etymo et locis, ubi vocem daazo scriptam vidit, collatis significationem latuerit ), praesertim cum hae ratione eum Saepius Sum 8Se con8enta-ueum sit. )4. Explanatum fuisse vocabulum πίουρος selioli ad Il ν 450 intellegitur, ubi enod0ti scriptura exhibita interpretatioβ)annectitur, quae ex editionis textu conficta esse non pote8t, nam quomodo interpretatum esse enodotum Ja6ιχεα a φυλaκagrammaticu posterioris aetatis coniectura assecutus sit, ego quidem non vide0. Docuit Zen0dotus, cum litterae adhibita scriptura

in CL Pluyger p. 9 Dueniger agg. 29. 4 cf. a Roche p. 175; Lehrs agg. 141. 30l Schneide l. c. r. 19.η Zenodotum legisse αδπτους falso iudicaverunt Heyne IV p. 150;Spiigne ad h. l. Dindorf, ei trage gur riti de Aeschylus Jahrbb. f. Phil. LXXXVI p. 79. R CL Friodistender, Aristonicus p. 43 ἡZenodoti rationes αήπτους scribentis explicantisque ἰσχυροί plane incompertas ha

79쪽

60ntinua trest sinant illius l0ci explicationes: πίουρος, πιου-

gendum βαύιλε καὶ φυλaκa. Neque negaverim vim huius vocis in universum recte significatam esse a Zenodoto, etsi tymon vocis υρος nam ea de re agitur, eum indagasse respecta noti0ne asιλευς καὶ φυλα verisimile non est immo

vero censeo enodotum hac quoque in voce explicanda a sententiarum nexu prosectum 8Se.

5. Mentionem actam esse vocabuli πιδη ς ε die propter scholion ad Il. λ 54, ubi traditur Zenodotum intellexisse Oaπορον καὶ τραχυ καὶ με ra. Quibus in verbis iure haesit Lehrsius h), nam probabile non videtur ex Zeno doti sententia in voce πιδρης inesse duas noti0nes satis diversas asperitatis et amplitudinis. Quam ob rem scholion mendo corruptum 88e sagaciter cognovit Lehi sius, qui item loe bene medicinam attulisse videtur. Si enim respicis verba ΖηνodOTO de συναινε τῆ διχα του α ρα si και φνηώ σπιδεος του Aroρου aὶ τραχεος καὶ μεγαλου. aὶ 1μεριας δε λεγει σπιδεος του πολλου ai ευρεος καὶ μεγαλου, assentieris Lehrsio, qui illud καὶ μεγαλου pertinens ad Zen0doti interpretationem uncinis inclusit, cum verisimillimum esse videatur librarii errore illam notionem, quae aptissime legitur in Antimachi explicatione, ad Zenodotum translatam esse. Docuit igitur Zenodotus in notione πιδὴ inesse vim του πορου καὶ τραχεος. t quaeris, quo fundamento nitatur haec opinio. Iam dicat quispiam vocabulum πιλας' vel simile obversatum esse enodoto; attamen certius, quod aliqua cum confidentia defendere ausim, affirmare

80쪽

dubit0; nam fieri potuisse, ut Zen0d0tus ex l0co ipso originationem verbi non curans sententiam sibi finxerit, quis est qui neget. Sed hac de re utcunque tatue8, eum erra8Se apparet, nam vox Iris ς, quae fortas8 a radice grai derivanda est, significat magnitudinem sive amplitudinem sive latitudinem. )6. Transeamu nunc ad glossarum fragmentum, quod debemus scholio ad Il. 6 564. Legitur autem in cod. Townt.:

καυμενου Quae verba genuinam Drmam non Serva88 apparet ); nam quae seruntur λὶνοδοτος ὁ κτλ. 0 pertinent ad explicationem vocis κύπετον, immo vero vocabulum κυανελὶν illustratum esse a Zenodoto quivis videt collat Iliadis versu. Iam coniecturae uenigeri, qui scribendum esse censuit si πε-τow γῆν λὶνον κυανελὶν ὁ φρησιν Ζηνοδοτος agro aλκου κεκαυμενου, praeserenda 88 videtur Maasii, quam supra in scholii textu adnotavimus multo enim est facilior. Ceterum nihil impedit, quominus censeamus, lemma κυανεην ante verba νηνοδοτος κτλ. excidisse et Zeno d0ti testimonium neglegenter cum illo κάπετο C r a Divo consarcinatum esse. Certe tenendum est enodotum nihil nisi vocabulum κυανεην explicui88e, quantum ex hoc scholio c0lligi p0test. β Dixit autem enodotus adiectivum κυaνεην in illo versu exstans significare materiam, non colorem, quam in Sententiam acile aliquis incurrere possit. Neque dubium est, quin enodotus recte versatus sit in hac voce interpretanda, quod verba H0merica μφὶ ε κυανεχην κὰπετον, περιο ερκος ελaso κ asot τερ o luculenter docent.' Praeterea Zenodotum Oν κυανον iure appellasse χαλ-

β Εrravit ueniger p. 30 adn. 18, qui vocem καπετον praeterea ad partes Vocatam contendit.