장음표시 사용
51쪽
p. 119 συμμ/κτα ἱώτορικα πομνήματα, p. Suid. s. v. υμ- φίλη οτορικα πομνηματα appellentur. i Restat ut diiudicemus, quo iure offenderit Schneideriis in libri titulo ἱώτορι καυπομνημara negans in huius generis opere expositos suisse mythos. Quae res hunc in modum explicatur. Et8 concedendum est Selinei dero opponi inter se posse notione ιοτορικος et μυθικος ita, ut distinguantur res historicae et mythicae ),
tamen reserri voces GTOρι et ιστορικοί, omnino ad narrationes
rebus historicis et mythicis non distinctis constat. Inroleta 1 - ματα ἱώτορικά et πιτοιμά distinguenda non esse hae argumentatione effecisse nobis videmur. Quodsi quaeris, uter libri titulus prior sit, certi nihil affirmaverim. Iam priusquam res in commentariorum sive epitomarum reliquiis traditas pertractemus, de operis larma quae cognita habemus addere liceat. Suspicatus est Diltheyus 3), qui in explicandis verbis Καλλίμαχος λὶνodoro secutus est Schneiderum, Singulis articulis auctorum mentionem propositam fuisse , sed hane oniecturam stare non po88 eam ipsam ob rem, quod dubitatio de libri auctoris orta est, elucet. De epitomarum ambitu id constat duos certe libros, nisi plures fuerunt, circumlatos 88e, cum quae de Herculis et Leprei certaminibus tradita sunt εν δευτερα ἐπιτομων inveniri dicat Athenaeus. Mentionem fecisse in epitomis enodotum usum Callimachi testimonio uropae dicit scholiasta in adnotati0ne ad ur Rhes. vs. 28.β Dissenserunt autem veteres, terra Europa undenam nomen duxerit. Nam alii ex Europa Cadmi Sorore, quam adamavit Iupiter, nomen repetendum esse, alii Oceani filiam' incensum venire do querunt. Ἀtque enodotus quidem ab illorum
δ Cf. e. r. quae ex Duridi isto Dicit servata Sunt ap. Athen.
52쪽
stetit parte. Quod si quaeris, qui criptores eandem atque Zenodotus narrationem exhibuerint, assero praeter Callimachum, quem exscripsit, erod0tum ), qui dubitanter sententiam protulit Moschum ), Lyc0phronem ). Post Zeno doti aetatem hane nominis riginem tradiderunt Varro h), Festus'), Horatiust), vidius ), Stephanus ygantius'). Ad Oceanitidem rettulerunt nomen pion et Arist0teles. ' Exstitisse in Callimaehi peribus Europae nomen traditur in schol T ad Il. I 235 o περι λὶνοδοτον hi πολυπέδaκος δια το Καλλιμαχρου κρ/ὶνεων τ ρωπd μει Ioμενων κaτον sed τ ελλοπίη ip seribendum esse Selineideriis verissime coniecisse mihi videtur Mentionem Europae fieri potuisse in libro Callimaeli περι των ἐν ρωauaro ταμῶν aeque atque in Aetiis ad 0tasse satis habeo.
Tran8eamus nunc ad ea, quae traduntur in schol T ad Il. ω 487. narravit autem Zenodotus in epit0mis Peleum natu maiorem suisse quam Priamum. Hoc iudicium etsi sane aliquid miri habere non negabis, tamen quomodo natum sit apparet. Causa enim, cur Zenodotus diceret Peleum grandiorem natu suisse quam Priamum, ea suit, quod Hercules una cum Peleo in expeditionem prosectus Hesionae Priamum admodum puerum ven-
λ' CL schol ad Eur Rhes. 8.U Nempe Ephesium, nam agitur de recensione Homerica. Τη Callim I p. 641. Praeterea cf. Bernhardy, Grundris d. griecti. Litt. ΙΙ, . p. 727. - Scholion T ad Ιl. 0 487 mendo laedatum esse videtur, nam enodotum Ephesium in textu Homerie constituendo carminis Callimache testimonio usum esse probabile non est. CLDuenigeris l17.
53쪽
diderit. Quae spectant ad sabulam aliunde satis notam Laomedonti insensus cum Hercules Troiam delevisset, Priamus ab Hesiona sorore redemptus ad regnum pervenisse fertur. 3 Cui bello eleum intersuisse neque Homerus' neque alius praeter Zenodotum memoriae tradidit. Pronum est suspicari inter Herculis comites commemorari eleum confusa eius memoria cum Telamonis fratris. Quod si puerum fuisse cum illius belli aetate narravit, ea de re non consen8isse ε videntur scriptores, nam Diodorum quidem aliter cen Suisse apparet. De Di 0scuris egisse enodotum in commentarii docet Acholion T ad Il. 7 236; nam Castorem et Pollucem Graeciae procuratores esse relictos, cum bellum Troianum, quod dicimus, esset Susceptum perhibuisse fertur. Quam narrationem satis
singularem quisnam primus protulerit, etsi scire haud iniucundum est, diei nequit. Iam succedat Photii adn0tatio, ex qua colligitur in epitomis Ιyngis β memoriam repetitam esse. Docuit Zenodotus nympham Ιyngem, Suadela deae filiam, a quibusdam scriptoribus diei
Mintham. Et Mintham quidem, quod luto eam amore persecutus sit, Proserpinae aut Cereris ira commutatam esse in herbam, quae inde nomen ceperit, Vulgo seruntq), cum Ιyngem Suadelae aut elius filiam artibus magicis usam, ut Iovem Ius aut sui desideri inflammaret, unonis odium sibi conflasse tradatur, quae eam Saxum aut avem reddiderit. Jh Quae eum ita y Il.4 641 sqq. Apollodor 2 6, 4, 1 schol. A ad Il.4 146 Eur.
* Apollod. l. c. συναθροίσας στρατιν ἀνδρων ριστων κουσίως ἐθελοντων στρατευεσθαι - Eur. l. c. 10 ὁ δ' Ἐλλάδος ἄγαγε πρω
ε Cf. Hygin. l. e. - Podarci si e Priamo filio eius i. e. Laomedontis infanti regnum dedit' et Diod. l. l. IIριά/ o την βασιλείαν πε-
54쪽
170 sint, Mintham et Ιyngem distinguenda esse etsi apparet, tamen qu0m0d Ιyn dici p0tuerit Mintha, non est diffidite ad intellegendum; nam intercedere similitudinem inter fabulam utramque negari non p0teSt. Quoniam de re ipsa disputavimus, de teste quem habuerit Zenodotus pauca addemus. Quod si legitur in scholi ad Theocr.
machi narrationem enodotum non exposuisse elucet; nam ille Ιyngem Echus filiam, hic Suadelae nominavit. Quam ob rem opinionem, quam habet Schneiderusi de Zeno dolearum epit0marum fonte, male se habere censeo. Ceterum Mintham et Iyngem eandem esse intellegendam non 80lum h0tii testim0nio, sed etiam scholiis Aristophaneis comprobatur dicit enim scho
Quodsi constat inter viros doctos hoc scholion ex Didymi lexi eo comico fluxisse q), unde certe quaedam in h0tii librum pervenerunt β), verisimile esse videtur utrumque locum repetitum e88 ex eodem opere. Quo conce8so commentarios Zeno doti, de quibus agimus, ante Didymi aetatem compositos fuisse, iure colligitur. Sequitur ut paulo accuratius inspiciamus labellam de Hercule et Lepre perhibitam, quae teste Athenaeo in libro altero epitomarum enod0ti exstabat.' Lepreum, quem Lepre urbis conditorem serunt, cum Hercule certasse etiam alibii c0mme-
Callim I p. 293. η Cf. p. 173. δ Cf. Steph. Thes ling. Graec. V p. 1075. Variant libri in formis ρ ινθα et μίνθον. CL Sehmidi Didymi D. p. 72. β CL aber, Phot. S. V. μίνθα, adn.' Narrationis tenorem apud Athen turbatum esse dixit Schneider, Callim I p. 357, qui post απῆτε Verba κτελεσας τους θλους inserenda et pergendum esse 'Hρακλῆς censuit; sed mihi quidem mutatione opus esse non videtur.' Cf. Pausan. V c. 5, 4 Aelian uar hist. I c. 24 Sehol ad Callim. 39 cs. Rein euke De schol Callim. Diss. Hal. 1887, p. 10. -- Athen.
55쪽
moratur, neque tamen de rebus singuli consentiunt auct0res, quam ob rem perquirere nobis liceat, quantum recedant ceteria narratione Zeno doti. Ac Pausania quidem, qui Lepreum Pyrgei filium numinat, certamen voracitatis olum assert, in quo Lepreum Herculi parem fuisse dicit, cum in scholio Callimacheo Lepreum Neptuni filium ij j parta certamine instituto victum ab Hercule necatum esse perhibeatur. Certamen περι πολυπ06ίας, quod misit Zenodotus, a Matride, Caucalo, eliano additum esse videmus. Unde fluxerit tabula qualem tradidit Ze
nodotus nescimus; attamen fortasse argumentum comoediae nesci cuius ad tabulas de Hercule perhibita pertinentis ube880 improbabile non videtur. Restat ut de Zenodoti vel Callimachi testimonio p. Athen. p. 95 F, ω disputemus. Tradidit autem enodotus Argivos
Veneri sues immolare. Quae narratio sane satis est memorabilis, ut valde dolendum esse, quod pauca tantum et exilia epitomarum enodotearum fragmenta eruata sint', negari non po88it. Etsi pleraeque Graecorum civitates in Veneris sacrificiis carne suilla abstinebant, quod de Atticis et Sicyoniis diserte est traditum i), tamen nonnusquam in Veneris honorem porco mactatos esse testimoniis perpaucis c0mprobatur. Atque ut non dicamus de Cypriis, quos aetandis suibus Venerem coluisse Prellerus' collato Antimachi loco praepropere coniecisse mihi
videtur, apud Aspendi0s et Metropolitanos porco litandi morem
56쪽
exstitisse testantur scriptores. 3 Quodsi addis spendum urbem ab Argivis e0nditam esse' et extra Metropolitarum et Aspendiorum fines alibi quoque Veneri sues immolatos esse Strabone teste ), verisimillimum esse videtur Zenodoti narrationem veram esse.3 At quaeris, unde huius rei notitiam acceperit Zenodotus. Iterum Callimachus ad partes vocandu e8t, quem morem p 0rcos sacrificandi in Veneris hon0rem attigisse in Iambis docet
βαλλεύθαι rasa του φρονεῖν, τι μονη παρad εχεται τ/ ντων ων θυσίαν. Recessit igitur Zeno d0tus a Callimachi sententia, cum Argivos sacris suillis c0lere Venerem dixerit. Audio iam monentes, quam lubrica sint et imbecilla argumenta, quae
supra in then. p. 95 F, 96 A verbis μαρτυρει Καλλίμαρος in νόδοτος explicandis proposuerimus. Contendimus enim ab Athenae memoriam sociatam Callimachi et Zenodoti perhiberi, quod alter alterius scrinia compilaverit. Quae cum ita sint, Selineideriis β), qui Zenodotum solis Callimachi hypomnematis usum esse sibi persuasit, statuit Callimachum postea meliora edoctum esse et πομνηματα p0st ἰαμβους esse scripta , ut, quae de Argivis tradita sint, nihil0minus e Callimaelii libro in
Zeno doti epitomas transire potuerint. Nobis paulo aliter visum est. Nam etsi Selineideri coniecturam perverse 88 excogitatam minime arbitror, tamen res lacili 0rem habet explicatum. Nihil enim obstat, qu0minus abeamus in sententiam hanc. Narravit
νιύσι 1ιωναιην λαονται Schol ad h. l. p. 454 παραδοξως ἐν Ισπενδω συοκτονίαις τιμιωσι τὴν 'Aφροδίτην. f. Eust. Omm ad h. l. p. 366. ' CL Eust. l. e. 1ργειων ὁ κτισμα ἡ ' σπενδος. y Cf. l. e. Dd υστερον λεγξαν υ μίαν κτλ.ε Pro ργεῖοι fortassis 'Αρνειοι scribendum esse apud Athen. dixit uelle l. l. propter Steph. Byg. s. V. 'Oνθυριον πολις ΘεσσαDκλ περιτ λὶν Αρνην quam coniecturam cur probemus nullam video causam, si modo recte hucusque disseruimus.. Callim. II p. 240.
57쪽
Zenodotus in epitomis Callimachi iamborum l0cum, quem tradidit Strabo, exscribens re vera p0rcos sacrificari Veneri, et ipse neglecto Callimachi testimonio addidit Argivorum morem, quem aliunde notum habebat. Ceterum enodotum non tam iudicii fuisse expertem, ut 80lam eiu sententiam, quem maxime Secutu est, proponeret, vel ea re dem0nStrari videtur, quod disserens declynge exhibuit eam Mintham vocari Ir ἐνέο . Quae verba ex lante, quo usus est illo loco enod0tus, prosecta esse minus est probabile. Vidimus igitur Zeno dolum Callimachi et aliorum libris adhibitis epitomas sive c0mmentarios hist0ric0s edidisse, in quibus res fabulares et hist0ricae expositae erant. At nondum totum curriculum emensi sumus nam reliquum 8t, ut de auctore 0peris disputemus. Habemus autem ad hanc quaestionem olvendam subsidia tam exilia, ut iudicium certum proferre non liceat. Zenodotum Ephesium i epit0marum auctorem e88 intellegendum verisimile videri p0ssit eam ob rem, quod in fragmentis nudum enodoti nomen exstat. Nam id quidem certissimum est in Zeno doti Ephesii reliquiis c0gnomen plerumque esse 0missum, quippe qui praeter ali0s eiusdem nominis homines gl0ria et notitia floruerit. Attamen ad enodotum Ephesium opus non redit, quod olfius primus bene docuit; nam cum Zeno d0tus y aliquanto superior fuerit Callimach 0, excerpta ex Callimachi libris comp0nere et publici iuris sacere n0n potuit. Sed quidni de Zenod0to Alexandrino aut Mallota c0gitemus 3 At defenderit quispiam eam sententiam neque Mallotam neque
Alexandrinum in censum venire; sed novum quendam fortasse occurrere. Quorum opinionem refutari posse causis certis etsi negandum est, tamen a veri specie abhorrere arbitror, praesertim cum epitomae consectae esse id santur eodem fere tempore, quo en0dotum Alexandrinum et Mallotam aetatem egisse cen-
58쪽
semus i i. e. saeculo primo aut altero a Chr. n. Didymum enim commentariis historicis usum esse supra probare studuimus, ut post Callimachum et ante Didymum vixisse e0rum auctorem pro certo sit habendum. Iam concedes enodotum Alexandrinum aut Mallotam consedisse epitomas; sed uter eas conscripserit, hodie
a nobis discerni nequit.' Non ignoramus apud Suidam in enod0ti Alexandrini vita legi γραφε . . . ta αλλα συνά sed eius sunt naturae haec verba, ut inde iudicium proficisci non p0ssit huc accedit quod Hesychius Zeno doti Mallotae omnino mentionem non fecit. Neque ex illa re, quod Zenodotus Alexandrinus commoratus est Alexandriae, ut operum Callimachi, qui ibidem sedem habuit, notitia tacillime ad eum pervenire p0tuerit, iure argumentum petitur; nam de domicilio enodoti Mallotae nihil est traditum. Quae cum ita sint, rem in medio relinquendam esse perguasum habemus.
In numero librorum, quorum de auctore iudicium certum fieri non posse censeo, cum nudum enodoti nomen traditum sit, commemoranda est praeter commentario historicos sive epitoma commentatio, quae inscribitur θνικά λεέεις. Quo ex libro haec testimonia originem duxisse arbitr0r: Galeni gloss. in Hippocr. 8. V. πεbai ) εν ω δευτερ ρ ων γυναικειων υτως γεγραπται καὶ οἱ πόδες ι νισκονται, αἱ
δ Cf. agg. 148. 160, ubi de tempore Zenodoti Mallotae et Alexandrini egimuS.' Zenodotum Alexandrinum intellexit uenige p. 28, Mallotam Schneide l. c. r. 218 Schmidi l. c. p. 253, sed frustra argumenta, cur alter alteram sententiam secutus sit, requi8iVimu8.
y Erotiani, Galeni, Herodoti glossae in typocratem. d. r.
59쪽
Lππωνακτος κην ἀκουε την Ουλιδα. Schol ad Apoll. Rhod Argon. I 1005: τυφελ, W τραχεῖαν ta 6κλ ραν. υτως λειτοριο λεγουώιν ω φλὶ6 Zηνοδοτος εν Γλω66aις μυρηναιοι ε τὴν χερ60ν. Iam primum ea de re est agendum, quod ad θνικας λε- εις rettulimus locum ex scholiis ad poli. Rhod. rg. ΙΙ 1005 petitum; nam hi diserte titulus γλ ωoua perhibetur. Si enim reputas a Zen0doto, quem Ephesium esse habendum infra ta- tuemus, prosectam esse colle tionem γλωσσῶν, recte iii egisse Videntur, qui interpretationem vocis στυφελην glossario illi attribuerunt. At scholion, quod modo citavimus, optime quadratin librum θνικα χερεις. Quod cum minime fugisset Sehneiderum ), titulis θνικα λείεις et γλῶσ6a eundem librum designari contendit. Sed haec sententia quin salsa sit, dubium esse non p0test asseruntur enim in fragmentis, quae ex θνικαῖς λεξεσι fluxisse traditum est, explicati0nes verborum, quibu8 apud gentes quasdam notio peculiaris convenisse sertur in fragmento, quod ex λωσσαις scholion ad poli. Rhod. II1005 nune mitto prodiit, et in iis, quae argumento respecto
ei sunt similia, vocabulorum raro oecurrentium et ad intellegendum difficiliorum interpretationes. Iam vide reliquiarum argumentum bene respondere titulo libri. Nam exspectamus in γλωσσων libro explicari v0cabula intellectu difficilia, quae ab usu vulgari aliena sunt, in θνικαις ερεώ voces et phrases sive usitatae sive rari0res, quae apud alias gentes aliam habent signifieationem. At huic ratiostinationi repugnat schol ad Apoll. Rhod. II 1005 perhibetur enim interpretationem voci GTDτε- λην, quae spectat ad diversarum gentium usum dicendi locum tenuisse in glossis. Sed respiciendum est notionem rimosa non semper accurate adhibitam esse apud veteres immo vero paulo neglegentius λουούαν-0cabant explicationem verbi, quod interpretatione indigere videbatur, sive obsoleti sive peregrini. Quae cum ita sint, propter argumentum scholion illud θνικat λε- λ Muelget p. 281 Graesentia I p. 430 Pluyger p. 7 Duent ger
60쪽
ρεοι adscribere non dubit0, etsi λουούων mentio fit neque titulos θνικα χερεις et γλωσσαι ad eundem librum redire concedo. Aliter hanc quaesti0nem 30lvere conatus est Schmidtius ), qui censuit Zenod0ti librum, cui praescriptus suerit titulus λω66αι, divisum fuisse in tres partes, primam exhibentem γλωσ6aς 'Oμηρικάς alteram θνικας λεξεις, tertiam cum φωνὰς Quam coniecturam male se habere apparet. Falso enim statuit ille vir doetus tres partes, quas sibi finxit, libri ad Zenodotum Mali 0 tam reserenda esse, cum γλωούαι, quas Osιηρικὰς fuisse nego ), attribuendae sint en0doto Ephesio ), voces animalium μ Zenodoto Philetaero δ), θνικαὶ λεέεις Mallotae aut Alexandrino. θ)Ιure igitur contendimus exstitisse librum enod0teum diversum a glossis sub titulo θνικαὶ χερεις, in qu exp0sita erant verba quibusdam regi0nibus magis peculiaria,Τ et inde, ut non dicamus de l0co p. Athen. p. 327 B, ch0li0n ad Apoll. Rhod. II 100 fluxiSSe. Transeo nunc ad singula. Egit Zenodotus Galeno teste in libro, qui inscriptus erat εθνικαὶ λερεις, de voce πεζα. Quodsi docuit Arcades et 0rienses hac Vocula designare pedem, facile quispiam in eam sententiam incurrere p0ssit, ut putet Zeno d0to quidem teste pro που in usu fuisse apud Arcades
et Orienses verbum πεζα. Sed Si 0tius l0 ei, quem supra ex-p0suimus, sententiam respicis, aliter iudice necesse est. Husiaecedit qu0d 0rienses quidem voce που vel p0tius πως et no us0s esse tradidit Hesychius.' Immo vero Zeno d0tus Arcadum et 0riensium consuetudinem dicendi peculiarem n0tavit,
y CL Sengebuse l. l. p. 23 - glossari distinguendae sunt Zenodoti nescio cuius θνικα λεξεις, quae p. Apoll. των γλουσσῶν titulo designantur.' - Rem incertam esse dixit Pluyger p. 10.* Zeitschris fur die AlterthumsWiss. 185b, p. 253. - CL Merkel, Apoll. Rhod. p. 147. y Cf. de hac re, quae infra dicemus. ε In parte quinta de γλωσσων auctore disputabitur. β Cf. p. 183. Cf. p. 180. 7 Quo concesso elucet sannum I p. 6 7 falso adscripsisse libro, de quo agimus, schol ad Theocr. II 5 Phot. s. v. μίνθα p. 69J Athon. p. 478 E schol ad Od γ 444. ' Cf. Duenige p. 29; Graesentia I p. 430.