Quaestiones Quintilianeae

61쪽

Quaestiones Quintilianeae: J. D. D. Claussen. 373 aures, ut in KSabbatis saccis esset ty ote. Ita quo solius Quintiliani errorem deprehendimus. Neque magis alterum te Stimonium linguae latinad historia firmatur. Nam ab ipso Accio vocalium geminationem esse inductam et inscriptiones demonstrant et cuterorum grammaticorum verba Ritschi. Mon. ep. tr. III). Quorum Maurus ait p. 2255: Accius geminatis vocalibus scribi natura longas syllabas voluit, cum alioqui adiueto vel sublato apice, longitudinis sit brevitatis nota, posset ostendi' et Velius Lonstus p. 2220: Nec Aestium secuti sumus Semper VocaleS geminAntem, ubicunque producitur syllaba . Ace0dit Marii Victorini testimonium a Ritschelio restitutum p. 8, 12 Κ: Accius), cum longa syllaba scribenda esset, dua8 VocaleS ponebat, praeterquam quae in i littoram incideret: hane enim per u et i scribebat'. I 7, 15: Diutius duravit ut 0 ut i iungendis eadem ratione, qua Graeci Ei uterentur; ea casibus numerisque di8creta e81, ut Lucilius praecipit: ρIam pueri Venere, e postremum sagito atque i, Ut pueri plures sanis'. Conferatur Velius Lonssus p. 2220Ρ, qui laudatat Accii geminatione pergit: 'Hic quaeritur etiam an per e et i quaedam debeant scribi secundum e0nsuetudinem Graecam. Nonnulli enim Oa, quae producerentur, sic seripserunt. Alii contenti fuerunt huic productioni i longam ut ') notam dedisse. Alii vero, quorum est item Lucilius, varie scriptitaverunt: si quidem in his, quae producerentur, alia per i longam, alia per e et i notaverunt . . Lucilius in nono: 4Iam puerei venere η etc. et Scaurus p. 2255: Lucilius, ubi ivxile est, per se iubet scribi: at ubi plenum e8t, praeponendum eSSe e credit . . Quam inconstantiam arguens Varro de Sermone latino I fr. 44 W; cf. Us0nur. Mus. Rhen. 24 p. 105 in eundem errorem diversa via delabitur, dicens in plurali quidem numero debere i litterae e prauponi, in singulari vero minime'. Deinde comparetur Marius Victorinus p. 17, 21 Κ: Cum vero eadem io litterae iuncta esset . . nominativum pluralem . . Significabat, Ut stamicei boneis . . At si per solum i scripta esset, eadem genetivum singularem faciebat, ut ehuius amicis et cetera .

I 7, 17: Etiam inpudimento urit sc. ei scriptura); sicut in graecis accidit adiection0 i litterae, quam non solum dativis casibus in parte ultima adscribunt, sed quibusdam etiam interponunt, ut in λrll Trii'. Conferatur Morius Victorinus p. 17, 14 Κ: Iota a Graecis) in quibusdam mediis interponitur verbis, ut Aidanc, et in

eXtremis . . dativis casibus adiungitur'. I 7, 18: Ae syllabam, cuius secundam nunc e litteram ponimuS, Varie per a et i 0Grobant: quidam semper ut Graeci; quidam Singulariter tantum cum in dativum vel genetivum casum incidi 88ent, Unde si pictai vestis et aquais Vergilius . . carminibus inseruit: in eisdem plurali numero o utebantur Khi Syllasi Galbaes'. De eadem Seriptura

Festus Pauli ait p. 25, 14 M: Α0 syllabam antiqui Graeca e011Suetu-

62쪽

Qua ostiones Quintilianeae: J. D. D. Clau8Sen. dine per at scribebant ut 4 aulai Musais'; quocum loco Sehadius p. 42 coniungit verba Pompei p. 297, 28 K: Diaeresis est, quotiens una syllaba in duas dividitur . . ut apud Vergilium fidives pietatv0Stis et auri eaulaiy . . Legite Verrium Flaccum et Catonem et ibi invenietis. Ita enim scribebant maiores nostri'. Deinde conseratur Marius Victorinus p. 14, 1 Κ: Α0 syllabam quidam moris Graecorum per at scribunt; ne illud quidem custodientes, quod omnes fere, qui de orthographia aliquid scriptum reliquerunt, praecipiunt nomina feminina casu nominativo a finita numero plurali in ne eXire, ut et Aeliae': eadem per a et i scripta numerum singularem ostendere, ut Khuius Aeliai ; inducti a poetis, qui Apictai Vesti8η Seripserunt, et quod Graeci per i . . hanc syllabam scribunt' ut Velius Lonous p. 2222: Illud setiam annotandum circa i litteram eSt, quod ea, quae nos per ae, antiqui per at scriptitaverunt WIuliai Claudia is . Sed quidam in hac quoque scriptione voliturunt esse disserentiam, ut pluralis quidem numeri nominati-VUS caSUS per a et e Scribatur, genitivus vero singularis per aet i; hoc quoque argumentantes, quod diaeresis . . a nominatiVO plurali non sit, sed ex singulari obliquo, cum dicitur qaulai . . et e dives pictai vestis, et Maurus p. 2254: Apud antiqu0si littera pro u scribebatur: ut . . sipietat vestis ut aulai, et p. 2259: Illud, de quo diximus: utrum per at an per ae genetivo ut dativo singulari, ut nominativo et vocativo plurali . . scribunda Sint si Senecae ut Catilinae et Perpennae η'.

I 7, 19: Est in hac quoque parte Lucili praeceptum; qu0d quia pluribus explicatur versibus, si quis parum credet, apud ip8um in nono requirat'. Doctrinam Lucilianam partim cognoscimUS OX verbis Martiunt Crepellae 3 g 266: Lucilius in dativo casu n utu coniungit dicuns Khuic Terentiae Orbilia0η; . . Lucretius crebrosa ut i) et noster Maro haulai pictai, . Quoeum loco conserendum est, qu0d apud Gellium 13, 26, 4 Nigidius si huic terrae η, Sed

Khuius terrai, Scribendum eSSe monet.

I T, 20: Quid quod Ciceronis temporibus paulumque infra

fere quotiens s littera media vocalium longarum vel subiecta longis e8Set, geminabatur, ut 6 caussae cassus divissionesηγ'. Eundem usum otiam cuturi grammatici tradunt. Ait enim Marius Victorinus p. 8, 5Κ: Antiqui) voces, quae pressiore sono eduntur, qRUSUS CRUSasu Su8 odiosus , per duo A scribebant' et Cornutus p. 2283: 4 Causa, Per Unum S nee quemquam moveat antiqua Scriptura; nam et accuSSare' per duo S scripserunt' et Scaurus p. 2257: si Causam'

multis scio per duo s seribi' ot Velius Longus p. 2233 2237):

In e accusatore et comisatores quaeritur geminatis consonantibus an simplicibus scribendum et enuntiandum . I 7, 21 Caesaris institutum commemoratur, quo qOptimUS INRXimusη scribatur; g 22 scriptura Khuris laudatur supra p. 365). I 7, 23 usus Catoniani testis producitur Messala, Livianig 24 PedianuS.

63쪽

Quadstiones Quintilianeno: J. D. D. Clausson.

I 7, 25: Quid dicam evortieus' ut sivorsu Sy ceteraque in eundem modum, quae primus Seipio Africanus in e litturam secundam vertissu dicitur γ'. Quam mutationem tangit etiam Marius Victorinus p. 10, 22 K: RVoster vortit' et similia per e, non per O Seri-bero debemus' et Cornutus p. 2283 P: 4Vostraη olim ita per o, hodie

Ι 7, 26 praeceptorum consuetudo uo pro u gemina scribendi

traditur supra p. 364).

I 7, 27: Illud nunc melius, quod equi' tribu8, quaS DOSUi, litteris enotamus; in quo pueris nobis ad pinguem Sane Sonum qui u 0t o et lue utebantur, tantum ut ab illo 4 qui, distingueretur . Etiam Varronem si quoi' scripsisso elucet ex fragmento p. 2262, a 4 Ρ de sermonu latin0 Ι; cf. Usener. Mus. Rhen. 24 p. 96) : Alibi sic: quotiens u sequitur, q ponendum, ut per quo littera S. . si qUOi' . . dicimUS . Praeterea Velius Lonous dicit per 2231 35. 36): Hoe amplius, quo pinguior e8set enuntiatio, O quoque inSerebant et pro si quiue quois scribebant'. Conferatur etiam Scaurus p. 2261: C autum in dativo ponemus, ut sit disserentia 4 cuiη et 4qui η' ut Marius Victorinus p. 13, 10 Κ: Cuius per si quoius η litteras scribebant . I 7, 28 et 29 nomina laudantur, quae aliter Scribantur, aliter onuntientur: Nam ut si Gaius, C littera signiscatur: quae inver Sasimultorem' declarat, quia tam si Gaias' esse Vocitata8, quam 4 Gai OS' etiam ex nuptialibus Sacris apparet; nee 4 Gnaeus' eam litteram in praenominis nota accipit, qua Sonat; . . et Subura', cum tribus litteris notatur, e t0rtiam ostendit . Conferatur Marius Victorinus p. 24, 12 K: Significaveram) o et nomen habuisse g et

USUm praestitisse, quod nunc si Gaius y per C et si Gnotus' per Cn, quamviS utriusque syllabae sonus g eXprimat, Scribuntur . Praeterea Velius Lonstus p. 2218: conversum, quo e Gaia' significatur; quod notae genus videmus in monumentis, cum quis libertus mulieris ostenditur. 4 Gaias, enim goneraliter prisci si has omnes mulieres' accipere voluerunt'. De si Subura, autem dicit Varro L. L. 5, 48: Sed ego a pago potius 4 Suceusano' dictam puto si SU0eusam η: nunc') seribitur turtia littera C n0n B' et Festus p. 309 302.308): Suburam, Verrius alio libro a pago si Succusanos dictam ait . . indicioquo esse, quod adhuc ea tribus γ) per c litteram, noni, seribatur . I 7, 30 Quintilianus addit: Ego, nisi quod consuetudo optinuerit, sic Seribendum quidquo iudico, quomodo Sonat . De eadem re haec leguntur apud Cornutum p. 2283: Nonnulli putant auribus deserviendum atque ita scribendum, ut auditur . . Ego non omnia auribus dederim ut apud Velium p. 2219: Occurrit Statim ita quosdam censuisse esse scribendum, ut loquimur et audi-mUS . . Sed constendum quaedam aliter Scribi, aliter enuntiari'.

') quod in nota etiam nune conicit Muellerus.

64쪽

376 Quaesti0nus Quintilianuae: J. D. D. ClauSSen. Husiusque progreSSi Pauli Sper Sub8iStumVS, ut viam, quam adhuc percurrimu8, reSpiciamus. Cuius viae maxima in partu non aliae copiae Spectantur, nisi quae conditae Sunt etiam in scriniis ceterorum grammaticorum, qui, postquam Varro huius seiuntiaus undamenta iecit, artem grammaticam tractarunt atque ad suam quisque aetatem aptaverunt. Praeterea fere omnes res, quae a Quintiliano proseruntur, Videmus arte coniunetas et conexas. Itaque iuru colligas Quintiliano unius imprimis auctoris opus in his partibus fundamentum fuisse. Cuius grammatici aetas certis finibus continetur. Constat enim Claudiani digammi m0ntionum Id, 8. I 7, 26) a Quintiliano non suo Marte insertam e8se, sed ex alio libro translatam p. 364). Quae cum ita sint, non stat Schadii sententia, qua imprimis Verrii Flacci auctoritatu Quintilianus nititur supra p. 362). Quae coniectura etiam alio argumento profligari potest. Et 3nim si Schadium secuti ipsos Verrii libros ab orthographiae scriptoribus Mario Victorino et Velio Long0 ut Τ0rentio Scauro aditos esse statuamus, quo modo factum esse dicemus, quod doctrinam et vocalium et con8onantium geminatarum

illi grammatiei aliam, aliam Quintilianus tradat p. 372)3 Quae diffiduitas Seli adium non fugit, sed illius disputatione p. 4 et 20

minime sublata est. Immo Varronis vestigiis Verrius institisse, Vurrit atque Varronis copias Quintilianeus auctor compila88o videtur. Nam in Varronis libris 'du sermon0 Latino' inscriptis prioribus et in eiusdem opere 'de grammatica' composito pleraeque reS,

quas Quintilianus tangit, tractatae erant cf. etiam A. Wilmannsius do Varronis libris grammaticis' p. 79 sq; 98 8q . Certa autem vestigia, quae ad Verrii Flaeci opus de orthographia' inscriptum ducant, eis locis exstant, quibus Quintilianus de apicis usu

vestis' p. 374) loquitur. Haec intorim notare Volui. Restant in quarto capite ea, quae de orati0nis partibus Quintilianus I 4 , 17 - 29 assert.

I 4, 18: Veteres, quorum fuerunt Aristoteles quoque atque Theodectes, verba modo ut nomina et convinctiones tradiderunt . . Paulatim a philosophis ac maxime Stoicis auctus est numerus ad primum convinctionibus articuli adiecti, post praepositiones: nominibus appellatio, deinde pronomon, deinde mixtum

65쪽

εrrothcav. Oi bε καὶ Tu emp9flluaTu blεiλOV uΠΟ T V pnlauT V, Rui Tuc Π900εcεic aΠO T V Uubες V, Rui Tuc μεTOxac uΠO T VΠ90cηToplic M'. Itaque fere ad verbum Quintilianus Di0nysii ldeum transtulit. Causae quidem, quibus Veteres tres orationis partes Statuerint, infeliciter excogitatae sunt. Fugit enim Quintilianum vora Aristotelis doctrina de arte poet. 20; du interpret. 1 8 1). I 4, 20 Polaemon laudatur, qui Aristarchum secutus Octo partes orationis tradiderit. Uterque enim appellationem nomini subiecit 20), Palaemon praeterea pro articulis interiectiones re-eopit 19). Conferri possunt Charisius p. 152, 14 ut Diomedes P.

300, 26, qui dicunt: Orationis partes sunt Octo: nomen pronomen verbum adverbium participium coniunctio praepositio interie etio . I 4, 20: Nihilo minus fuerunt, qui ipsum ad c voeabulum ab appellatione diducerent, ut esset Vocabulum corpus visu tactuque manifestum et domus lectus η, appellatio cui Vel alterum deusset

vel utrumque qVentus caelum, deus virtus η'. Aliquo modo comparari possunt verba Charisii p. 153, 2 K: Appellativa . . in duas

species dividuntur, quarum altera Signis eat res corporaleS, quae videri tangique p0SSunt, . . altera incorporales, . . quae intellectu tantum modo percipiuntur, Verum neque videri nec tangi possunt'. Similiora Sunt, quae proferuntur stram. lat. I p. 533, 23 K du qu0 libello conferatur Christius in Philologo 18 p. 136 sq): Appellativa . . in duas

species dividuntur. Alia enim significant res corporales, quae videri tangique p088unt, et a quibu8dam Vocabula appellantur ..; alia, qUae nquibusdam appellationes dicuntur et sunt incorporalia, quae intellectu tantummodo Dercipiuntur, Verum neque videri nec tangi po88unt'.

At Quintiliano adseito Charisii verba mutata videntur ). I 4, 23: Non urit contentus grammaticus tradere in nominibus tria genera et quae Sunt duobuS OmnibuSVe communia; nec statim diligentem eum putabo, qui promiSeua, quae ε7si OlVudicuntur, ostenderit in quibus SeXUS uterque per alterum apparet, aut quae feminina positione mares aut neutrali feminas significant, qualia sunto Murenas et e Glycerium, . Conferatur Donatus p. 375

K: Genura nominum sunt quattuor: masculinum femininum neutrum CommUne . . ESt epicoenon vel promiscuum, quod Sub una significatione marem ae feminam comprehendit. . Sunt Draeterea . . alia Sono seminina, intellectu masculina, ut Fenestella' seriptor; alia Sono neutra, intellectu seminina, ut 4Ρhronesium y mulier vel Glycerium '. Quinque priora genera enumerantur etiam a Charisio

p. 17 et 153 et a Diomede p. 301 Κ.I 4, 26: Quaerat etiam, sitne . . apud nos Septimi ea8us Vis):

) omnino cavendum est, ne Quintiliani nuctori tribuas, quae ipsi Quintiliano Sunt repetenda. Frustula otii in Quintilia non expiscati sunt grammatiet Diomelos et Priseianus et Isidorus et alii.

66쪽

378 Quaestionos Qiutilianeae: I. D. D. Claussen. nam cum dico 4haSta percu88iη, non utor ablativi natura . Conferatur Donatus p. 377, 20 K: Quidam adsumunt etiam septimum eaSum, qui est ablativo Similis, Sed Sine praepositi ine ab , ut sit ablativus casus stab oratore Venio', Septimus eaSUS et oratore magiStro utors'. De eodem casu disserit Priscianus I p. 190 atque auctore

Palaemone Charisius p. 36, 13 et Diomedes p. 317 et grammaticus incertus gr. l. I p. 534 K. I 4, 27: Iam quosdam illa verba) turbabunt, quae declinationibus non feruntur γ)'. Contuli supra p. 322) locum Diomedis p. 346,

16, ubi do desuetivis loquitur: KCedo, non habet nisi secundam per-8Onam praesentis temporis et est imperativus modus Adde verba Probi cathol. p. 38, 15 K: 4Cedo, . quod significat da, sine verbi totius substantia solum reperitur numero singulari cedo, numero plurali celtu; sic Plautus et antiqui comoediographi, sicut et si Salve 'salvete salvere' et Donati p. 383, 16 K: Sunt quae declinari ritu n0n Ρ08Sunt, ut qcedo ave faxo Sis amabo infit inquam quaeso aio '. I 4, 27: Nam et quaedam siparticipiaη an si appellationes η Sint dubitari potest, quia aliud alio loco valent, ut silectum et SapienS'; quaedam querba si appellationibusη Similia, ut si fraudator nutritor, . Conferatur ad hunc universum locum, quod dicit Diomedes p. 322, 21: Sunt etiam alia se. appellativa nomina ) siparticipium, Sonantia, ut demens amens Sapiens ingens'; alia qVerbis' Similia, ut contemplator Speculator' . . q. Praeterea de participiorum et appellationum permutatione Charisius dieit p. 179, 29 K: Videndum erit, ne appellationes η, quae in formam participiorum ineidunt, participia putentur, ut erecens frequens hastatus togatus s. . Haec enim et similia speciem habent participiorum, Sunt tamen appellationes, quia nullius in se verbi vim continent. At in femininis quaedam Speciem participiorum habent, quaedam etiam ipsam vim, ut sipictura Scriptura . . Item qdoetuS et SapienS'; . . utrumque appellationis Vim optinet ut nihilo minus in participia cadunt; dicitur enim KSapiens

a verbo quod est sapit'. Cf. idem p. 180, 22. 291, 16 et Diomedes 398, 30. 402, 30 et Donatus 388, 19 Κ.I4, 28: Iam stituro . . nonne propriae cuiusdam rationis eSt 3. . cui simile essetur, . Compares Charisium p. 164, 24: Praeterea sunt et inpersonalia ut si sedetur ituro . I 4, 29: Pransus h quoque ac si potus V diversum valet quam indicat'. Conserantur verba Varronis ex libro 8 de ling. lat. prompta apud Gellium 2, 25, 7: Cum a ceno et prandeo et poto ecenatuSSUm et DranSus sum et potus sum, dicamus'. Eadoni participia inter verba confusa laudantur a Charisio p. 262, 15: si Pransus cenatus P OtuS iniuratuS' . . quoniam Sunt activa et non patiuntur, reeipiuntur passivo modo sui participia activa praeteriti temporis)'; cf. Diomedes p. 402, 6. I 4, 29: Quid quod . . quaedam verba) etiam mutantur, ut si fero' in praeterito γ'. Consuratur Charisius p. 249, 13 ut Diomedes p. 380, 13): Sunt quaedam verba, qua se, quoniam non habent Sua Persecta

67쪽

Quaestiones Quintilianeae: J. D. D. Clau8Sen.

tempora, usurpant tamen eiusdem Significationis verborum persecta, Velut . . siferoy tuli .

I 4, 29: Quid quod . . quaedam tertiae demum personae figura dicuntur, ut 4 licet piget η γ ' Impersonalia igitur sunt verba, de quibus G arisius loquitur p. 253 8 1 et Diomedes p. 363 sq. I 4, 29: Quid quod . . quaedam simile quiddam putiuntur Vocabulis in adverbium transeuntibus, . . si dictu factuque y . Conferatur Charisius, qui p. 175, 27 testatur 4 doeendi docendo docindum doctum doetu' a quibusdam - veluti a Plinio p. 187, 21) - adverbia qualitatis appellata eSSe. Du0bus capitibus, quibus ars grammatica a Quintiliano tractatur, quantum potui diligenter examinatis reliquam partem I cap. 5et 6) brevius perlustrabo. Itaque ea Sola ceterorum grammaticorum verba asseram, quae ad Quintiliani doctrinam proxime accedunt. I 5, 6 - 33 barbarismi species a Quintiliano enumerantur. I5,6: Quis hoc nescit alios barbarismos scribendo et loquend0) fieri, alios loquendo . . Illud prius adieetione detractione inmutatione transmutatione 3'. Conferatur Charisius p. 265, 23: Barbarismus est dictio vel pronuntiatione vel scriptura aliqua sui parte vitiosa. Barbarismus fit modis principalibus' addit Diomedes p. 451, 32) quattuor, adiectione detractione inmutatione transmutatione . . Praeterea enuntiatione, cum aut producimUS aut corripimus aut adspiramus aut adspirationem subtrahimus non postulante ratione .

I 5, 7: Barbarum pluribus modis accipimUS: Unum gente, quale Sit, Si quis alium vel hispanum latinae orationi nomen in-Serat . . Tertium est illud vitium barbarismi . Conferatur Charisius p. 265, 8, cuius auctor est Cominianus Barbarismus est barbaros luxis, id est barbara dictio. Sed hoc vitium inter se differt, quod barbarismus fit in nostra loquella, barbaros lexis in peregrina'. I 5, 13: Similiter alia: nam sive est stadsentior , Sisenna dixit si ad8entioη multique et hunc et analogian secuti; sive illud verum eSt, haec quoque pars conSenSu defenditur'. De eadem quaeStione

Gellius ait 2, 25, 9: ff. Varro in eodum libro scit . de ling. lat. 8):

. . QRdSentior' . . fere omnes dicunt. Sisenna unus stadsentios in senatu dicebat ut eum postea mullii secuti, neque tamen Vindere Consuetudinem potuerunt'. Ad eundem auctorem referendum eSt, quod

Quintilianus tradit VIII, 3, 35: 4 Cervicum videtur HortenSius primuS dixisse: nam veteres pluraliter appellabant' '). Ait unim Varro de ling. lat. 8, 14: Ab eo, quod alii dicunt 4 cervices , Hortensius in poematis sicervix ' ut 10, 78: Ut passa consuetudo) Hortensium

68쪽

Quaesti0nes Quintilianeae: J. D. D. Claussen. et simulSap . . non alio Vitiosa sunt, quam quod pluralia singulariter et singularia pluraliter esseruntur: et qgladia' qui di Xerunt, genere eX-ciderunt'. Conferri potest primum Varro L. IL. 9, 81: Dicitur a multis duobus modis. . hoc gladium et hic gladiusη . Praeterea idum ait L. L. 8,T: Unao dicuntur siseopaeu'; 10, 24: non dicitur una scopa' et 9,63: Alia multitudinis solum ut si scalae '; 9, 68: Seatne . . numeruS Singularis in usum non venit . Deinde Charisius 93, 5: Alia singularitate carent ut .. 4 Scalae scopae '; cf. idem p. 33, 22 et Diomedes 328,

5 ut Donatus 376, 28. Praeterea Donatus p. 393, 15: Multi otium

siunt per Sono S. Quamquam per aspirationem, sive adicitur vitiose sive dutrahitur, apud nos potest quaeri an in scripto sit vitium, si h littura est, non nota'. Conseratur Charisius p. 265, 18, qui auctore Cominiano de barbarismo loquitur: Fit inmutatio ut Per SOΠOS, cum aut aetatus pro gravi aut gravis pro acuto vel alio quolibet ponitur. Sonus in pronuntiatione invenitur. Similiter adspiratio ad sonum pertinet, tametsi nos ii quasi litteram ponimus' ut Donatus p. 392, 24 K: Etiam por adspirationem deprehenditur barbariSmia S, quem quidam Scripto, quidam pronuntiationi iudieant adscribendum, propter h scilicet, quam alii litteram, alii adspirationis notam putant . I 5, 20: Parcissimo ea se. adspirationu) veteres usi etiam in vocalibus, cum caedos ireosqueη dicebant'. Cf. Varro de ling. lat. 5, 97: 4Ireus , quod Sabini fireus; quod illic fedus, in Latino rure edus,

qui in urbe ut in multis a addito haedu8s . I 5, 20: Diu deinde servatum ne consonantibus adspirarent, ut in KGraeciso et in triumpis'; erupit brevi tempore nimius u8u8, Ut sichoronae clienturiones praechones η adhuc quibusdam in inscriptionibus maneant, qua de re Catulli nobile epigramma est'. Cf. Cicero Orat. 48, 160: Quin ego ipse, cum scirem ita maiores locutos eSSe, ut nusquam nisi in vocali aspiratione uterentur, loquebar Sic , Ut 4ΡUlCTOS . . triumPOS' dicerem; aliquando . . usum loquendi populo

risius dicit p. 82, 7: Graecus' . . sine adspiratione diei dubere

Varro ait de sermone lat. III 1 r. 58 B. Wilin.).' Idem tradit Scaurus p. 2256 et Velius p. 2230.

I 5, 21: Inde durat ad nos usque sivehementer' et qeomprehenderes '; cf. IX 4, 59. De eisdem verbis Scaurus ait t. l. : Peccant qui eprehen SuSη eum adspiratione Scribunt. . et similiter sivehemens ' et Velius Longus p. 2229: H littera se inseruit in his sivehemens reprehendit', cum elegantiores et vomenter dicant et reprendit' et Cornutus p. 2286: Vehemens s et veniens apud antiqu0s et apud Ciceronem lego; aeque 4 prehendos et prendo'. I 5, 22: Adhuc disseilior observatio est per tenorCS . . Vol ad-

69쪽

Quaesti0nes Quintilianeae: J. D. D. ClausSen.

centus: cum acuta et gravis alia pro alia ponuntur, ut in hoc si Camilluss si aeuitur prima'. CL Maaeimus Victorinus p. 193, 9 K: Quid deinde, si paenultima positione longa fuerit 3 Ipsa acutum habebit accentum, praecedentem autem gravem faciet, ut Catullus

KCamillus, Metellus'; Donatus 371, 16; Diomedes 431, 26; Serytus in Donatum 525, 4 Κ.Ι5, 23: Aut cum) gravis pro flexa sponitur), ut 4 Cethdgusu

et hic prima acuta, nam Sic media mutatur'. Cf. Marimus Victorinus 193, 11: Quid si paenultima naturaliter producta fuerit, ita ut ultima brevis sit 3 Paenultimam circumflectemus ut si Cethsigu8η Ro

cumducta sequenti; quam ex duabus syllabis in unam cogentes ut deinde flectentes duplicitur peccant'. Cf. Charisius p. 78, 4: si Lucius et Aomiliusη et cetera nomina, quae ante u habent i, duplici i genetivo singulari finiri debent, ne necesse sit adversus Ob8ervationem

nominum nominativo minorem fieri genetivum; idque Varro doling. lat. XI D. 17 W.) tradens adicit etc. . I 5, 24: Sed id saepius in Graecis nominibus accidit se. ut nexa pr0 gravi p0natur), ut Atrdi η; quem nobis iuvenibus doctissimi senes acuta prima dicere Solebant, ut nece8Sario Secunda gravis esset; item 4 Neroi Τersitque η'. Conferri potest, quod ait Maximus Victorinus l. l. ; Semius i. I.; Donatus l. I.; Diomedes p. 433, 4 : Quid Graeca nomina γ si isdem litteris proferentur,

graecos accentuS habebunt ete '. I 5, 25: Ceterum scio iam quosdam eruditos, nonnullos etiam grammaticos Sic docere ac loqui, ut propter quaedam vocum diSerimina verbum interim acuto sono finiant, ut in illis quae circumlitora, circum piscosos scopul08η . Cf. Velius Longus p. 2218: TransmutatUS accentus partes quoque orationis immutat, ut aliud est si circum', aliud si circum', aliud si drgo', aliud stergo,' et Murimus Victorinus p. 193, 17: Sola occurrit stergo coniunctio, in qua posturior circumflexa deprehenditur. Item adverbium qpones posteriore acutum accipit accentum, ne Sit verbum'; Donatus p. 371,

28; Serytus 525, 11; eL P. Langen. de grammaticorum Latinorum praeceptis, quae ad accentum Spectant' p. 10 Sq. 36 Sq.; CorSSen. de pronunt. II p. 808).

I 5, 30: In omni voce acuta intra numerum trium Sylla barum continetur, Sive eae sunt in verbo solae sive ultimae; et in iis aut proxima extremae aut ab ea tertia. Trium porro, de quibus loquor, media longa aut aeuta aut flexa erit: eodem loco brevis utique gravem habebit sonum, ideoque positam ante se, id est ab ultima tertiam aeuet. Est autum in omni voce utique acuta, Sed ') I 5, 23. Appii' scripsi; 'Appi' auctore Spaldingio Halmius. Ἐe

quenS' Vocatur Syllaba secunda, quia antecedunt verba si acuitur prima atque set hie prima acuta .

Jahrb. t. class. Philol. Suppl. Bd. VI. Hst. 2.

70쪽

382 Quacstionos Quintilianeae: I. D. D. Claussen. numquam plUS una nec umquam ultima, ideoque in disyllabis pri0r,

praeterea numquam in eadem seXa et acuta. Itaque neutra cludet Vocem latinam: ea vero, quae Sunt Syllabae unius, erunt acuta aut

fluxa . Cf. Murimus Victorinus p. 192, 18: Acutus . . apud nos tantum duobus locis poni pote8t . . aut in paenultima syllaba aut in ea, quae a fine tertia Sit. . Circumflexus, si pars orationis trium aut amplius fuerit syllabarum, non nisi paenultimum locum poterit invenire. . Monosyllaba quaecumque p08itione longa fuerint, acutum habebunt accentum; . . quae natura longa erunt, circumfleXO accentu pronuntiabimus. . In disyllabis . . Si prior natura longa fuerit et posterior correpta, prior circumflectetur; . . Si posterior producta sit, prior, Seu longa Seu breviS fuerit, acuatur necesse est; . . Si ambae breveS Sint, acuetur prior. . In trisyllabis set) . .

quae plures syllabas habebunt si paenultima brevis fuerit, quae eam praecedit acuetur; . . Si paenultima positione longa fuerit, ipsa acutum habebit accentum, praecedentem autem gravem faciet, ut Catullus Camillus Metellus; . . si paenultima naturaliter producta fuerit, ita ut ultima brevis sit, paenultimam circumflectemus, ut Cethsigus Romanus; . . Si longa natura' inserunt Diomedes p. 431, 29 et Donatus 371, 21) erit ultima, paenultimae acutum dabimus accentum'; Semius, Donatus, Diomedes l. l. I 5, 32: Et illa per sonos accidunt, quae demonstrari Scripto non possunt, vitia oris et linguae: i TuKlcμου et lut TaKicμου cet λaphagicvOυc . . Graeci vocant'. Eadem tria vitia inter barbarismos etiam a ceteris grammaticis proferuntur supra p. 327). I 5, 34-54 barbarismum soloecismus eXcipit.

I 5, 36: Illud oruditius quaeritur, an in Singulis quoque verbis possit fieri soloecismus, ut si unum quis ad se vocans dicat evenites'. Conferatur quod Cominiano auctore marisius profert p. 267, 29: Dicunt quidam soloecismum et in uno verbo fieri, ut si quis seminam ostendat et dicat sthios . I 5, 38: Qui plenissime, quadripertitam volunt esse rationem nec aliam, quam barbarismi'. Cf. Charisius 267, 24: Soloecismus quoque fit modis quattuor, adiectione detractione inmutatione

transmutatione'.

I 5, 41: Soloecismum) per omnes orationis partes deprendimus, frequentissime in verbo, quia plurima huic accidunt' et 48: Fiunt soloccismi et quidem plurimi per partus orationis'. Eadem divisio Cominiano adscribitur a Charisio p. 266, 16: Fit soloecismus) aut per partes orationis aut per accidentia partibus Ora

I 5, 58 - 64 sequitur Graecorum nominum declinatio. I 5, 60: Indo KCastorem η media syllaba producta Pronuntiarunt, quia hoc omnibus nostris nominibus accidebat, quorum prima po8itio in easdem, quas si Castors, litteras exit'. De eadem re ait Varro ling. lat. 8, 72: Item secundum illorum rationem debemus secundis syllabis longis dicere 4Hectorem Nestorem ' et