장음표시 사용
121쪽
tunc non potest peti cautio de novo. I. si ab arbitro. Io. f. qui satis. cos. Secundo obstat huic conclusioni l. r. f. 2. Is de usur. ubi negatur in bonae fidei judiciis ante diem praestari cautionem futuri
debiti. Nam ait lex judicem post condemnationem non posse exigere cautionem ob usuras futuri temporis, id est, ob rei judicatae usiuras. Sciendum est, sententiam inhibere cursum usurarum, etiam sit debitum fuerit usurarium. Usurae currunt in diem usque sententiae: lata sententia sistuntur: post tempus ad judicatum fa- Ciendum a lege concessum rursum currunt. Verum post tempus judicati faciendi judex de iis praestandis non exigit cautionem d. l. I. vers. nec tamen judex. Breviter dicendum, judicem in ea specie perfunetum esse suo ossicio: nam condemnavit reum in sortem & usuras usque ad diem sententiae: post condemnationem de critii esse judex. Ergo nihil ad eum pertinet ratio usurarum futuri temporis post condemnationem: Itaque earum nomine cauistionem non exigit. Neque ei legi quicquam obstat l. i. C. de sententia quasine certae μnt. proferatur. ubi dicitur, judicem recte pronuntiare, ut usurae Pendantur , quoad pecunia condemnationis fuerit soluta. Ergo potest pronuntiare de usuris futuri temporis. Breviter dicendum.
3udicem in ea l. fuisse addictum actioni judicati; ergo non loquitur de primo judice, sed de judice actionis judicati . nic ita pronunciavit, Suousque judicatosatisfeceris, Uuras pendito: quae sententia valet.
Inter patrem ct situmam. lis nulti consistere potest.
I Nter patrem di filium in potestate constitutum nullae actiones moveri possunt, nisi ex castrensi peculio vel quasit nam in his
peculiis filiusfam. pro emancipato habetur. teXt. sunt in l. 4.sf. de judic. t. actiones. 7. 1. de o. b. A. Ratio est, quia pateria fili . idem videtur esie homo atqui secum nemo ipse litigare potest. Inter patrem vero dc filium emancipatum judicium & lis consistere potest: sed si filius provocat patrem ad judicium , debet petere veniam a praetore, Edictum enim praetoris de in jus vocando pertinet ad filium emancipatum, qui venia a praetore impetrata, potest movete litem patri. Filius qui est in potestate, omnino non potest litigare cum patre. l. adoptimum. 8.1. de i us voc. ubi dicitur , filium qui est in potestate. magis jure patriae potestatis, quam edicto praetoris, prohiberi in jus vocare patrem. Contra hanc thesin sic argumentor e Causa in integrum restituistioni. est lis: nam vocare in judicium adversarium oportet L se
122쪽
intra. s. C. de rest. inint. Appellatur actio in I. etiamsi. 29. de min. Lis actio est. At filiustam . restituitur in integrum adversus patrem minoris aetatis causa, ergo litigat cum patre. i. y f. ergo etiam. U. de min. Species facti: Pater cum dotem dat filiae. in continenti recte stipulatur sibi reddi, ex intervallo non recte. nisi consentiente filia. At si filia minor consenserit imprudenter, restituitur adversus patrem, Ergo lis est inter patrem se filiam. Breviter dicendum, id fieri extra ordinem. Restitutio in integrum est extraordinaria, nec propria actio. Est cognitio praetoria: denique est extraordinaria. Praeterea in ea specie filiatam. litigat ex Causa dotis. quae ejus est propria effecta. l. pater. 14.1s ad i. Falc. ι. - .f. de eotiat. bonor. Hodie tamen ex constitutione Justinian. filiae
Circumscriptae ratione aetatis, non datur restitutio in integrum ads Ursus patrem. l. ult. C. qui is adυers quos in int .ctc. Addendum , filium etiam certis casibus extra ordinem agere cum patre. Sic filiussam. cogit patrem extraordinario remedio, ut se emancipetat.
s.cui tegatum. vi. 15 de condit. demonst. Extra ordinem coSitialius patrem , ut se alat. l. si quis a liberis. f. de agnosc. ct alend. lib. Summa haec est: Jure ordinario nulla lis est inter patrem & filium. tam . extra ordinem vero saepe lis est. Adhaec notandus est adhuc singularis casus, quo lis est inter patrem & filium D m. quando scilicet pater invito filio detinet ejus uxorem: tum enim datur filiosam interdictum velinio de more exhibenda & abducenda contra patrem. La . 1. de lueris exhib. l. ult. c. eod. l. si invita. D. C. denupt. Quod di jure canon. similiter obtinet per c. non est vobis. II. extr. de pansa ubi dicitur, quod per censuram ecclesiasticam pater compellitur filio suo restituere uxorem, quam injuste detinet. Postremo opponitur l. pactum. 4. C. de paci conveni. tam sup. dot.cte. ubi statuitur. 1i mater cummatre suo pacto dotali convenit . ut si intra matrimonium decessisset, dos sibi restitueretur. - & verborum oblinitio intercessit, petitionem exequi non prohiberis : maxime: inquit textus in si adhue vinculis patria potesatis non ad ingeris. Sed dictio maxime implicat. l. 'tisra. 7. C. de re miris. Ergo etiamsi filius adstringeretur vinculis patriae potestatis. petitionem exequi non prohiberetur. Resp. Hoc specialiter introductum est favore dotis. arg. l. i. sssol. mair.
Executor sententia, de virisus ejus cognoscere. O pro
nunciare non potest. Ad Agistratus vel judex addictus actioni judicati, cognoscit tan-IVI tum, an pronuntiatum sit, an praetor debitorem condemna verit : non , an recte condemnaverit. l. 6. di pen. C. de exec. rei
123쪽
D . Alioqui si ei praetoris sententiam retractare liceret, lusoruessent decreta dc sententiae praetorum : quod admitti non debet. ι. ult F. ne quid in loe. ρ ubi. t. se prator. 7 r. 1. de judic. c. p sto l .a76. quia vero extr. da us ct pol. de leg. Et hoc est quod vulgo apud
Gallos in praxi dicitur, Sergeant Ua connsti me de cause.
Obstat primo huic decisioni I. a D. Pio. g. r. & S. se rerum. F. d. N Dd. ubi judex datus ad exequendam sententiam, cognoscit de
Pronuntiat de rebus di controversiis, quae in executionem veniunt.
Resp. sub distinctione Barioli in d. f. i. Quaedam sunt exceptione. . quae respiciunt merita principalis cauta , di de illis judex
executor coῆnostere non potest, sed negotium remittere debet ad priorem judicem. I. pen .st . de conses Aut exceptiones pertinent ad Cas res, in quibus fieri debet executio. dc de his executor cognoscitdi judicat. d. f. se rerum. Secundo pugnat is prator. r. f. Marcellus. f. de judic. Ubi traditur, quod si ex falsis allegationibus per dolum actor sententiam
Consecutus est, hoc casu judex ad executionem datus cognoscit. non tantum an judicatum sit, sed etiam an ex falsis probationibus iit judicatum. Quod si ita esse compererit, pronunciabit, ex falsis argumentis sententiam non esse jure latam. l. 4. C. si contra Di vel
util. pubι.cte. Resp. Sententia lata ex falsis allegationibus contra absentem, est ipso jure nulla, arg. l. i. G. se tui. vel cur.fag. alleg. excusat .sit. Si vero contra praesentem est lata, tunc ope restitutioinnis in integrum est rescindenda. l. Divus. ff. de re Dd. Ideoque cum talis sententia sit inutilia & nulla, vel saltem per in integrum frestitutionem retractanda, judex eam executioni non mandabit. sed exceptionem falsi admittet. Bart. in d. l. se praδον. Tertio adversatur d. l. si prator. vers. Paulus notat. ubi dicitur. si quis condemnatus sit tanquam contumax, qui necessarias di j α- stas habuit absentiae causas, veluti adversam valctudinem, aut ma joris rei occupationem. t. eontumaeia. s 3. f. pen. F. de re jud. t. pen. - quomod. quand. jud. sentent. proferre oec. tunc judex addictus executioni judicati non debet sententiam exequi, sed allegationes. quod ex justa causa absens fuerit inique condemnatus, audiet. Resp. Ibi absens aliquis tanquam contumax condemnatus erat, qui itamen non fuerat vere contumax. sed ex probabili causa judieici
abfuerat: ideoque eo casu praetor reum absentem propter deserticinem litis non rite condemnatum ad defensionem causae restituero debet. l. . C. de procurat. l. ait prator. f. ult. 1. de min. Cujae. lib.
124쪽
Debitor in loco contractus conveniri potest, ibique se defendere debet.
A Ctor sequi debet forum rei, non vero reus forum actoris l. 2.. AC. de juri N. Tribus autem locis reus forum sortitur in causis civilibus. Primo ratione domicilii: ibi enim principaliter & indubitate conveniendus est debitor, ubi habet domicilium, rerumque ac fortunarum suarum summam constituit, ubi assidue moratur. l. 2. C. ubi seu. vel clarus. o c. l. cives. C. de incol. Secundo ibi forum compotens habet reus, ubi resemita, de qua agitur. t. vlt. C. ubi iurem adi. exerc. deb. Tcrtio forum sortitur reus ratione contractus, vel quasi, ut in eo loco conveniri possit, ubi contraxit, licet ibi domicilium non habeat. l. heres. iv. g. l. l. 36. S. ult. t. ar gentarium. s. f. dejudic. Ita demum tamen reus in loco contractus potest conveniri, sit ibi inveniatur. d. l. heres. in princ. quia incontractibus remissio locum non habet. c. Romana. S. contra entes. δε fr. cos. in 6. Creditori tamen sic contra absentem est provisum, ut si quae bona dcbitor habeat in loco contraetus, in eorum bonorum posset Iioncm privior mittat creditorem, eaque debiti servandi causa cum jubeat possidere. ιι l. her ra. S. I. Opponitur i. r. C. de nundin. O mercat. Ubi constituitur, . quod negotiatores tempore nundinarum non conveniantur de contractibus ibi habitis, neque eorum merces ob debita detineantur. Resp. Hoc est singulare privilegium nundinarum , quod Impp. iis locis & civitatibus indulserunt, quae habent jus exercendi nundinas. Hoc tamen ita intelligendum est, ut venientes ad nundinas non possint ibi de debitis alio tempore, quam in nundinis contra- rictis conveniri Zc arrestari. Caeterum de debitis in nundinis contractis possunt ibidem judicio conveniri. Nam nisi hoc ita est et, possent infinitae fraudes committi, quibus nemo obviare posset. Postent enim peregrini mercatores ex longinquis regionibus ad nundinas confluere, multasque ibi merces comparare. dc tandem nulla facta solutione se subducere. Quo facto vel solutionem eluis derent. vel magnis sumtibus δc periculis creditorem in exigendo debito onerarent. Ita notatur in audit. ad Marant. dis. 9. judic.
Secundo adversatur l. exigere. 6s. Is de judic. ubi traditur, quod mulier soluto matrimonio non possit repetere dotem in loco conintractus matrimonii vel promissionis dotis, sed in loco domicilii mariti teneatur exigere dotem. Hic negatur posse mulierem convenire virum, vel elus heredes in loco contractus, ubi scilicet matrimonium est contractum, vel dos promissa: nam bc dotis pro . missio appellatur contractus, in t. contractu1. 23. F. e R. I. Resp.
125쪽
Elegans ratio adfertur a J C. in d. t. 6 . cur mulier dotem in loco contractus matrimonii vel dotis nQn repetat, quia per eum contramim mulier migrat in alium locum, id est, talis est contractus, ut ex eo statim mullei migret in alium locum, dc fiat mutatio in ri. Igitur non locus contractus spectatur. sed ille in quem fit migratio. Hac ratione non aget mulier, ubi est contractum matrimonium , sed aget in eo loco, in quem eX matrimonio migravit: mi. grat autem per matrimonium mulier in domicilium mariti, idque retinet, quoad alteri nupta sit, L filii. χχ. S. 1. l. ea qua desponsas. 32. F. ad municipalem. Ex qua sententia d. l. exigere. colliguntur duae pulchrae decisiones. Prima est, quod in lucranda dote, attendetur consuetudo loci ipsius viri. Itaque si in loco domicilii mariti statutum disponat. quod uxore decedente sine liberis, maritus lucretur certam partem dotis, sed in loco domicilii uxoris, ubi est celebratus contractus dotis, alia est consuetudo. attendetur statutum loci, in quo maritus habet domicilium. Ita tradit, Uict. decis Neap. 216. Sneiadem. ad inst. de succes int. vir. ux. num. 4. Secunda. in bonis acquisitis constante matrimonio, sequimur consuetudinem loci, ubi domicilium habet maritus non veri loci, ubi bona o con tractu matrimoniali sunt quaesita. Itaque si degant maritus bc uxor Lugduni in Gallia, ubi jus commune scriptum servatur, quod scilicet bona acquisita constante mAtrimonio ad maritum pertineant , nisi mulier demonstret unde habuerit. l. ad uintus Mucius. s l. F. de don. int. vir. Θ ux. l. etiam. 6.C. eod. & comparaverit maritus constante matrimonio praedium Lutetiae, ubi consuetudo est, quod bona acquisita inter conjuges communicentur; mortuo marito uxor non habebit partem in acquisito praedio Lutetiae, sed in soludum ad mariti heredes pertinebit, quia in lucris nuptialibus attenis P ditur locus domicilii mariti, non locus contractus. Ita in curia Parisiensi judicatum esse notat Co l. au. d. l. exigere. a
Naturalis rei interitus post moram contingens, pertinet ad debitorem, nisi res eodem modo apud credito- .
SI res fatali casu peremta est, veluti si jumentum mortuum, aut fundus chasmate absumtus sit, quaesitum, cujus esset pericu- Ium 1 Dissidium fuit in hac quaestione inter Proculianos&Sabinianos. Distinguebant Proculiani, ut si res non erat interitura apud actorem, teneretur reus de interitu: hoc est, figetor, qui veri litiarius, aut negotiator erat, equum aut speciem acceptam statim
126쪽
distraxisset, & pretium lucratus fuisset, tunc reus interitum rei sustineat, & aestimationem speciei peremiae praestet. l. cum res. 7.f. ult. 1. de leg. r. Liliud. o. f. de pet . hered. l. si plures. g. idus. f. depos. Si vero peritura aeque res fuisset apud actorem, ut si non distracturus erat rem petitam, ab luendus est debitor, & naturalis interitus pertinebit ad actorem. Sabiniani sine ulla distinctione, praecise absolvendum volebant debitorem, moti potissiimum hac ratione, quod fata sint omnibus aequa, & evitari a nullo debitore possint. Ideoque cum res fato & naturali interitu perlitat, licet mora nulla intervenerit, nihil est, quod debitori imputari pollit. In hoc articulo controverso retinenda est distinctio Proculianorum, tanquam verissima, quae multis legibus inculcatur. l. items.
3sq. f. tili. V de rei vindicat. l. de eo. g. si post. F. ad exhib. Hae evero distinctio obtinet, tantum in milae fidei possessore, & bonae fidei possessore improbe litigante. Caeterum bonae fidei possessor , qui justam habet litigandi causam, absolvitur a naturali
rei interitu, quia non dicitur facere moram. d. l. is'. f. . dc I. seq. d. l. illud. quia non debet propter mortalitatis periculum
temere jus suum indefensum relinquere, id est, bonae fidei possessor, quia jus suum defendit, dc ad litigandum venit sincero
animo, dum existimat se bonam causam habere, non debet hoc ei damnum adserre. C ac. ad Afris. aul. emus. ιo S. S. ervus.
Contra hanc decisionem adfertur l. si filiosam. ας. g. si ρυξ. 1.
soluto matν. Ait lex, si post moram in reddenda dote res dotalus p rierunt, maritum omnimodo aestimationem praestiturum. Rcsp. cum Cujacia: Lex vult indistincte maritum praestare naturalem interitum rei, non habita distinctione, an culpa vel casu fortuito res perierit; 8c sic omni modo, sine distinctione culpae vel casus fortuiti, maritus post moram tenetur ad rei dotalis extinctae aestirnationem. attamen non excluditur ista distinctio, an res apud actorem fuisset perinde petitura nec ne . de ista distinctione ibi non agitur. Ab hac distinctione exeipiuntur fures, praedones, & qui metum intulerunt; qui re extincta post moram indistincte tenentur de interitu, sive res apud actorem aeque peritura fuisset, sive non. R
tio est, quia hi non tantum in simplici mora, sed etiam in delicto versantur, & ex ipso tempore delicti plusquam frustratores imis pii debitores existunt. l. item si g, quatenus. U. quod met. ea . l. merito. I9.1 de vict vi arm. I. ula .F. de condidi. furi . L2tius di plenius de hac quaestione disserentes consule Hotoman. in idus. eis . quast. 18. & Richin lib. a. coytroυεrs cap. II. bc lib. 8. c. IOI.
127쪽
Rei vindicatio datur contra eum, quipossidet vel
detinet rem nostram. DAtur actio rei hindicationis regulariter contra eum qui possidet, hoc est, rem&animo di corpore habet, per se vel alium. I. 3. f. quod se servus. & S. saltus. g. de acq. post. l. 3. f. ult. 1.
ad exhib. Praeterea & contra eum datur, qui nudam habet & corporalem rei detentionem. Hinc potest dominus quoque a depositario. commodatario, colono vel inquilino rem suam vindicare. l. 2. 1. commou. l. incium p. st . de rei vindicat. Verum opponitur, quod dominus idemque possessor agere, direm suam vindicare non potest ab eo qui non possidet: quia repugnat regula tradita in s. aque. inst. de ac . quae habet, quod in controversiis rerum corporalium non agit is quis pollidet. concord. l. i. g. pen. F. uti possid. Atqui dominus est possessisr, non commodatarius. depositarius, vel colonus. t. rei. 8.1. commoni. l. licet. I7. f. rei. f. depositi. l. nonsolet. 39.flocat. Ergo non debet contra hos detentores domino dari rei vindicatio. Resp. Non est absurdum domino dari rei vindicationem adversus quoscunque occupatores rei suae. Debet enim libera esse ac late diffusa rei vindicatio, ut constet ac firma maneat politica distinctio dominiorum. Nec obstat. d. f. aque. Nam 8c possessori, &pra, terea detinenti rem corporalem non est prodita actio in rem. Sed sicius eam detineat, publica utilitas exigit eam actionem non de . negari.
Publiciana actio potest cum rei vendicatione in eodem libello conjungi.
Q Uaestio anceps 8c gravis est inter DD. an possit actor in eo. dem libello cumulare rei vindicationem cum Publiciana. Et quidem prima facie non videbatue posse has actiones simul proponi: quia Publiciana datur non domino, rei autem vindicatios competit vero domino. l. Fabeo. 18. V. de pign. quae videntur inister se contrarietatem quandam habere. Sed verior est sententia, quod possit utraque actio simul intentari, valetque libellus, qua actor petit declarari fundum ad se pertinere jure dominii, vel qua-fi, ut probatur in c. abbate. de rejud. in 6. Et consuetudo recipit istam petendi formulam ex optimis rationibus, traditis ab ol-din . cl. 3. Aci. 3. in Ag. remed.
128쪽
sed objicitur huic sententiae, quod contrariae actiones simul
non admittuntur, per vulgatam regulam l. I. C. dejure domis. im pexrand. I. uvie. C.δει servus exterose emi mandaverit. l. nemo ex his. g.
quoties.sf. de R. 7. Atqui videntur contrariae esse actiones, rei vinis dicatio & Publiciana, quia rei vindicatio datur vero domino, Publiciana vero ei competit, qui rem aliquam a non domino comparavit , di nondum usucepit. ι. I. Τ. de Publ. act. Resp. Publiciana lerei vindicatio non sunt actiones contrariae, sed potius inter se sunt adfines, & altera alterius supplemento perficitur. Sicut enim quasi dominium non est contrarium dominio, sed tam amne directo do. minio,ut aliquando dominii loco poene sit. l. bona fidei.48.j. de aeq.rer. dom. ita etiam judicare oportet in duabus hisce actionibus amnitatem esse conjunctissimam, non vero contrarietatem, cum rei
vindicatio comphat pro dominio, Publiciana vero pro quasi dominio vindicando. Et certe multum utile est domino cum rei vindicatione conjungere Publicianam, quia dissicillima est probatio dominii . cujus probatio necessaria est quidem in rei vindicatione, sed in Publiciana sussicit probare titulum, bonam fidem dc possiessio
nem. l. cum res. I 2. C. de probat.
Secundo objicitur, quod libellus incertus vel alternativus non valet, sed rejici potest ab adversario: nam actor certam actionis speciem edere debet in libello, ut cognoscere reus possit, utrum cedere an contendere debeat. l. I.1. de edend. I. 3. C. eod. Atqui qui proponit rei vindicationem Ze Publicianam simul , alternativum de incertum libellum offert. Ergo talis petitio non est admittenda. Resp. Quoties aetor agit ex facto adversarii vel alieno, incertus est de Iure suo. tunc quia nihil ei potest imputari, admittitur libellus alternativus. l. I. g. quia autem. f. quod lagat. Hanc sententiam, quod rei vindicatio cum Publiciana cumulari possit. di quod in praxi ita servetur, testatur. ΟMend. d. loco. Quae fuit sententia su tilium Ultramontanorum, inquam etiam inclinant Iason & Za-αisi in g. sed ista. ins . de action. Dissentiunt ab hac opinione Fa-
Arbor alluvione in agrum alienum translata, ejus sit, cujus fundo adhaeret.
Uod per alluvionem ex agro unius sumen adjicit fundo alterius, id alteri acquiritur. Quod adeo verum est, ut si longiori tempore adhaesit portio agri fundo vicini, arboresque quas secum traxerit, ibi radices egerunt, vicini fundo ex eo tempore per alluvionem acquisitae censentur. Traduntur haec expresse in j. perati. Iuvistis
129쪽
Iuυionem. M. de rer. divis Ratio est, quia quod radices in soIoagit, solo cedit, veluti pars ejus. S. I Titi . inst. eod. . Objicitur l. s. f. pen. f. de rei viudicat . quae utilem in rem actio nem priori domino concedit, cujus arbor in alieno solo radices egit. Resp. Textus ille accipiendus est, quando arbor translata est facto hominis, ut tunc detur priori domino arboris utilis in rem actio, ad aestimationem arboris. Si vero per alluvionem translata sit arbor, pristinus dominus non habet actionem ad vindicandum dominium arboris, quod amisit per alluvionem. Ratio est, quia sumina funguntur vice censitorum, &ex publico privatum efficiunt, de unius privati praedium alteri attribuunt per naturalem fiuminis cursum . sic vulgo dicitur : Die materproomen honnenge Iijeh die Richters nemeu ende oven. Auditis au gl. in d. per alis luetionem. per l. hoc amplius. 9. g. Alphenus.Υ. de dam .i . Alii hoc modo respondent, quod priori domino arboris non detur utilis actio ad ipsam rem seu arborem vindicandam, sed ad aestimationem arboris, ad instar ejus, quando per ferruminationem aliquid alienae materiae junctum est, puta sit pes aut brachium alienae statuae per ferruminationem junctum est. l. inrem. item quacunque.1f. de rei vindie. Arbor enim in alieno agro plantata ejus fundi domino cedit, in cujus solo radices egit. t. adeo. 7. f. ult. dcl.se sex meis. 26. f. ult. V. de s q. rer. dom. Ita tradit Accus. d. l. s. f. pen V. de rei vindicat.
Ad emph eusin necessaria est scriptura.
SEntentia haec probatur in I. r. C. dejur. emph. in qua Imp. ablativis abselute positis utitur, pactionibus inιerυeniente scriptura habitis, quorum ea est natura, ut conditionem importent. I. at satore. io9. U. de cond. is dem. l. acceptis. 93. ad I. D. conditio autem praecise M in forma specifica impleri debet. l. qui heredi. 44. I. Mavius. ss. Is de condit. demonstr. Secundo hoc manifesta ratio suadet: quippe cum emphyleusis plerunque perpetuo, di in tempus memoriam hominum excedens concipiatur . hominum autem memoria sit labilis, facileque testes mori possint; certe si testes sussicerent, facile possent perfidi emphyleutae, eorumque heredes possessionem intervertere, domino inficiari jussuum, &eum dominio rei suae injuste privare, asserendo rem ad se pleno jure pertinere. Ideoque litteris fidelissimis rerum custodibus hie contractus committendus est. Coras add. l. I. ubi notanter hanc conelusionem ita limitat, quod instrumento emphyleutico amis,so, possit ejus tenor & series testibus probari. l. vlt.C. dejur emph. e. eum olim. ext .de privit. Sic enim in simili de actis judicialibus responsum est, quod licet scripto consignari debeant, I. ula. C. e
130쪽
ea iud. e. quoniam. extr. de probat. tamen amissa scriptura per tecnes probari possunt. Lanfran. in v. e. quoniam. Hinc recte Glossa tomiae. i. decens . nullius momenti tradit esse emphyleusin, ni si scriptis mandetur, eaque sententia communi interpretum consensu probata est. OMen. clas. s. de act. emph=t. Salic. & yas in d. l. r. Contrariam sentcntiam adstruit Glafin d. l. r. ubi hanc opinionem ultimo loco refert, cui Bart.&Jason adstipulantur. 8cnoviissime Connan. lib. 7. com. c. I a. mesemb. in parat. si ag. vect. pet. Quam opinionem consuetudine firmari scribit Bart. in s. l. I. Spec. in h. nunc aliqua. num. s. de emphri. Itaque in hac opinionum varietate spectandum imprimis, quid consuetudine receptum sit: optima enim legum interpres est consuetudo. Quod si de conlue tu dine certo non constet, sest enim consuetudo facti. c. i. detonstit. in 6. ideoque non praesumitur, nisi probetur. l. 4. 1. de cust. Θexhib. reor. tutius erit juri scripto de communi optonioni adhae rere. Clar. in tract. de emphyt. quU. Objicitur, quod praescriptione emphyleusis acquiri potest, arg. Luit C. da find. patrim. l. eomperit. 6. C. de prascr. 3 o. ann. Ergo non semper scriptura perficitur, quia ad praescriptionem non est necessaria scriptura. Resp. Quancio praescriptione emphyleusis acquiritur, praesumit jus omnia rite &solenniteresse acta, dc scripturam quoque interpositam esse, arg. lincienuum. F. de V. o. Dee. ad tit. de locat. g. nunc aliqua. -m. Si. dc 169. ubi probat per antiquam praestation em nasci conj emaram, quod omnia videantur selenniter de legitime praecessisse, per t. cum de in rem verso. 1. de
Emphyleusis est contractus juris gentium, non civilis
Contractus emphyleuticus juri gentium, non civili, adscribi
debet: quia non solum apud Romanos. verum alias quoque gentes ante constitutionem Zenonis emphyleusis usu recepta fuit. Sie Ari t. scribit lib. 2. Oecon. Byzantios, cum exhausto perario
secuniis indigerent, fundos publicos certa mercede locasse, ferti. es ad tempus, steriles in perpetuum. Confirmatur hoc secundo, quod contractus emphyleuticus amnis&germanus est locationi, imo ες amphyleusis perpetua locatio dicitur. l. i. g. r. F. se M. Dec . per. n eo. inst. locat. ergo eodem jure censeri debent. Teritio probatur a definitione juris gentium. Ouicquid enim ejus est
'naturae, ut inventum omnes gentes approbent, eoque utantur.
ijuris gentium esse dicitur. I. i. ι. omnes. F. de iust. Θjur. Atqui emphyleusis ubi primum cognita fuit, tacito populi conknsu, omniumque gentium uiu recepta di approbata est, uinlead jus gen tium