장음표시 사용
131쪽
Iegare & donare solemus. I. p. 1. si quid in fraud. patremi facti sit.
L nee adjecit. 9. F. pro socio. Igitur non tenetur emphyleuta, nurulis beneficiis a domino provocatus & ornatus, ei potius donare. quam alii amico bene merito. Ne autem dominus directus jure suo privetur, cui contra donatarium seu novum emphyleutam nulla competit personalis actio, utpote cum quo non contraxit. debet donatarius ab ipso domino re uirere, ut eum investiat, & in rei emphyleuticae possessionem mittat, quia non potest propria auctoritate novus emphyleuta possessionem ingredi: di sic ei contra novum emphyleutam satis erit prospectium ex nova conventione. deinbetque donatarius, idemque novus emphyleuta. in praemium investiturae, domino quinquagesimam partem aestimationis rei emisphyleuticae, laudemiae loco persolvere. I. ult.& ibi Coras num . 9. C. de ur. emph. Haec est Agonis, Accurs dc communis interpretum sententia. in d. I. ult. quam ibi Iason refert viginti trium DD. x auctoritate consignatam esse; unde omnino sequenda videtur . t metsi Irnerius, Cynus, Bariolus 8c plerique alii contrariam de fendant. Quam etiam eleganter confirmat Fornerius lib. 2.sele
Opponitur secundo, quod ait Ulpianus : Cui ius est donandi.
eidem vendendi ct concedendi jus s. t. cui jus. i 63. s. de R. I. Unde colligi posse videbatur, emphyleutam . sicut inconsulto domino donare potest, ita quoque vendere posse. Resp. Ista regula non procedit, ubi alia est vendendi, alia donandi ratio, ut hic. Sic redecurio prohibetur praedia sua vendere sine decreto judicis, potest
amen ea donare. l. ult. C. deprad. decur. facilius enim homines inducuntur ad vendendum, quam donandum, propter commoditatem pretii. Tertio non refragatur praedictae conclusioni I. universas. C. narei domin. vel templ. vindis. oec. ubi statuitur, quod ecclesiae vel reipub. bona empnyteutica nullo titulo oneroso vel lucrativo alienari possunt. Respondendum enim, quod emphyleuta potest jus suum donare, modo citra fraudem, se cum hac protestatione donet, quod velit jus reipub. atquc ecclesiae per hoc salvum atque inis temeratum manere. d. I. I. C. de fund. patr. Bald. in I. uti. C. da jur. emph. Distentii Fachis. lib. 3. controυ. e. 97. qui adstruere Conatur emphyleutam jus suum emphyleuticum non requisito
Consensu domini alienare non posse, sed argumento valde revi κ
132쪽
Acquiritur emphteusis praescriptione, XXX. annorum in praediis privatis, in fundis vero ciritatis vel
SI quis et L. annis rem immobilem civitatis. fisci, vel ecclesia ἰrem vero privati xxx. annis, ut emphyleuta posscdit, certumque reditum annuum pro ea prosolvit, acquirit emphyleusin, licet nunquam ei concessa fuerit. arg. l. uti C. defuna. patr. l. omnes. C. de prascr. 3 o. ann. C. i. g. si quis per 3 o. annos. Si defud. defuncti coment. At inter dom. θ vn. vasal. lib. L. fud.' tu. L6. Bart. in ι. comperit. per illum text. C. de ρυ Io. ann Etsi enim naturalem tantum possessionem habet emphyte uti, quemadmodum fructuarius. t. naturaliter. in .ff. de acq .ps. possessio autam sola naturalis ad praescribendum emcax non est. I. acquiruntur. t o g. . ff. de Acq. rer. dom. ipsum tamen jus emphyleuticum tam civiliter quam naturaliter eonidet: ut mirum non ut, utile saltem dominium per eum praestriptu ne a uiri
Objicitur ι. eum sonsas: x x. invectigalibus .ff. de PubI. as. ubi dicitur . vectigalia praedia' usucapi non posse. Rem. Uectigales fundi olim fere a civitatibus elocari solebant. l. I.' si'. mea. isc.rtaque quod dicitur ibi de praediis vectigalibus, id de agris civitarum aut fisci intelligendum videtur, qui lcmgo tempore non usu capiuntur. I. usucapionem. J. de usucap. longi ulmo tamen tempore
Secundo objicitur l. si finita. f. si δεα nigalibus. J. dedam. infubi dicitur. etiam ire civitatibusqonsim tempus ad praescribendum fundi vectigalis dominitim sum e. Resp. Non contra civitatem istic , sed fundus vectigalis a civitate acceptus contra privatum usucapitur. Bald. in d. f. Fri vecteolibus. Vel si admittatur, quos contra civitatem seu ih Unicipium illic praescriptio procedat, dicendum quod hoc iure digestatum Obtineat, quo XXX. annorum praescriptio adhuc erat incognita: ergo jure novo codicis xxx. a norum praescriptione Opus erit laoc caHI.
Dominus nou potest, ob nou sistum canc nem, emph tem tam propria auctoritate expellere ex fundo emph trutico QUaestionis ea controeteris, an, si emphyleusis cecidit in comis missum ob nota solutum triennio canonem, ipssi jure, an Per
133쪽
sententiam emphyleuta privetur jure suo. Et crebrius receptum est emphyleutam ipso jure privari emphyleusi, non expectata judicis sententia , propterea quod lex domino facultatem tribuit repellendi, non quidem simpliciter, sed praecisis distinctionibus
utens, omnino dc omnimodo. t. a. C. de juri emph. quarum dictionum ea vis est, ut inducant aliquid ipso jure fieri. Accus in l. r. 9..ti pecunia. in verb. omnino. I. depositi. Ita tenent Bald. Salis. MCoras in d. l. t. Contraria tamen sententia aequior & probabilior est, quod scilicet requiratur decretum judicis, seu sententia declaratoria, ut emphyleuta cadat ab emphyleusi: nam&in eodem casu , scilicet ob non solutum canonem , pronuntiatum esse a judice , fundum emphyleuticum ad dominum rediisse, probatur in t. Iex vectigali.1. de ign. Ita quoque decidit Menoch. remes. I. recup. pus num. 78. & 79. Plane sive dicamus emphyleutam ipso jure , sive per sententiam privari jure suo , semper tameristatuendum est, ad expellendum eum judicis auctoritate & ministerio opus esse. Non enim singulis concedendum est, quod publice per magistratum fieri debet. l. non es singulis. i 76. F. de
R. J. Issed si cujus. 13. f. sed si inter duos. 1. de usust. ι. dotis. 9. C:
Objicitur l. a. C. de jur. emph. quae lex domino potestatem facit repellendi emphyleutam, Resp. Verbum repeirendi ad juris intelis lectum referri debet. Itaque non significat ibi corporalem dejectionem, sed legitimam expulsionem, quae non fit de facto, sed per
juris remedia dc competentes actiones. ι. extat. F. quod met. causgest. erit.
Secundo objicitur l. pen. C. de pig. act. 8e l. qui rationario. io. Neos. ubi dicitur, creditorem posse propria auctoritate & pacto auferre pignus a debitore. Si hoc licet ex conventione, multo magis legis auctoritate permittendum, quae dat domino pote talem ex Pellendi emphyleutam, quae expulsio in proprio iacto consistit. sicut dc ereptio. ι. pen. F. ne quis eum qui in jus voc.ctc. Resp. Creditor potest propria auctoritate ex pacto pignus auferre. fi debitor
non resistat, alias non . t. 3. C. de pign. ubi id notat o coni a Io-Bannem, quem communiter DD. sequuntur. Itaque licet debitor creditori concessit facultatem propria auctoritate pignus occupanindi, tamen si debitor facto vel verbis resistat, non recte occupabit possessi onem, nisi interveniente auctoritate judicis. Tertio objicitur tale argumentum: Qui habet civilem possessi λnem, potest naturalem possellionem ingredi ab alio occupatam. . clam. s. qui ad nunuinas. Τ. dea'. post Sed dominus rem emisphyleuticam possidet civiliter. glos l. 3. P. ex eontrario. F. de aea.
posses. Ergo licet illi emphyleutam proprie auctoritate ex ellere. Resp. Ille demum qui naturalem possessionem injuste occupavit.
Expelli potest, sicut loquitur L 3. qui ad nun Har. Sed quia emphy-
134쪽
ieula voluntate domini naturaliter possidet, &justum inlitum harbet suae possessionis, ideo a domino non potest propria auctoritate expelli. Approbat hanc decisionem Fac hiu. Iib. I. controdur. e. yr.
Dominus si post cessationem triennii pensiones accipiat ab emphrteuta, aut si poenam sipulatus sit, ni pensioneis at, potest emphteutam nihilomi
nus expellere. ΡRobatur prima pars thesis per auth. quirem. C. desae .eccl. 8z6. si quis vero. nov. i xo. ubi traditur, si empheyteuta ccclesiae biennio non solvat canonem, potest a domino expelli, &praeter ea adpensionem totius temporis praeteriti solvendam tenetur. Posterior pars probatur ea ratione, quia poena adjecta est, ut aliquid ad obligationem accederet, itaque per hanc poenam a beneficio ejectionis, quod jure communi competit. non censetur recessum. Cum enim aliquid obligationi accedit, per hoc non est ab ea Obligatione recessum. l. 4. g. si ex eonventione. f. de rejud. Priorem sententiam comprobat. Coras ad I. 2. C. de jur. emph. num. 3 2. posteriorem vero tuetur Specul. ad tit. de emphsti. quas. 3 s. di Do-
Objicitur l. ps diem. g. de ι. eommus ubi qui fundum vendidit tib lege commissoria, hoc est, nisi ad calendas proximas pretium solvatur, fundus sit inemtus, si venditor petat pretium post diem legi commitariae praestitutum, dc deinde velit uti jure commissi, non auditur: quia non licet simul & pretium Sc poenam Petere. I. ult. 1. de eo quod cert. loe.isc. Ideo non licet ibi agere ad Poenam commissi, dc simul pretium petere, quia actor secum pugnat, nam petendo pretium, ratam facit venditionem: agendo ad Poenam commissi, impugnat venditionem. Quod diversum est in emphyleusi. Itaque recte petet pensiones jam debitas, di simul aget ad poenam commissi. beneficio a lege sibi concesso. Pensio enim debetur pro usu temporis praeteriti ex conventione. & jus expellendi conceditur illi a lege, ob cessationem emphyleutae. Secundo objicitur L . f. Labeo.F. de dol. except. l. ita sipulatus. I is. 1. de V. O. l. rescriptum. Io. g. I.1. depact. ubi dicitur, non posse simul poenam exigi, & rem propter quam poena promissa est. Resp. Id Qtinet, quando poena per se non stat, sed venit accessorie ad principalem obligationem. Tunc enim peremta princi Pali obligatione sortis , tolutur quoque accessoria obligatio P noe . usurarum, di id quod interest. l. qui per collusionem. s. ult. . de My. empl. l. 4. C. depos Poena vero dejectionis ab emphyleusi non est accessoria, 'sed aeque principaliter petitur. Tertio
135쪽
Tertio obstat l. vectigalia f. ult. F. de pubi. ct vo Z. ubi dicitur, si conductor vectigalium . non selvat pensiones, potest cxpelli a jure vectigalis, vel ad usuras pensionis conveniri. Ergo utrumque non recte petitur, scilicet ut emphyleuta expellatur ab emphyleusi, & praeterea selvat annuum canonem. Resp, ibi de duplici poena tractatur, expulsionis nemoe, dc usurarum pensioni non1blutae, quarum altera dominus denet esse contentus, neduplici poena conductor assiciatur; hic autem poena stipulatione promissa, loco principalis debiti, seu annuae pensionis, petitur.
Interi*s totius rei emp0teutica spectat ad dominum , particularis vero ad emphteutam, neque. obsterilitatem si remisso canonis.
Haec assertio stabilitur in I. i. C. dejur. emph. ubi Zeno statuit totius rei emphyleuticae interitum spectare ad dominum, partis vero ad emphyleutam. Ex quo sequitur, propter sterilitateiri fructuum, vel hostium incursu in & depraedationem non fieri remissionem canonis, sed quod sterilitas fructuuna cedat damno emphyleutae , quia sterilitas fructuum multum differt a totali rei
Objieitur l. ex eonducto. g. Papinianus. Is Iocat. ubi dicitur, obsterilitatem fructuum remissionem mercedis fieri in fundo vectigali. Resp. Hoc intelligendum est in simplicibus conductoribus publicorum fundorum, qui nihil a caeterarum rerum conductoribus disterunt. non in emphyleuticis colonis. Obstat etiam l. 2. C. de alluvion. I.forma. 4. g. i. g. de censib. ubi dicitur, quod census M tributa juxta augmentum di diminutionem rei crescant&decrescant. Resp. Hoc fit diversia ratione, quia non in recognitionem dominii, sed pro modo agrorum. & secundum cujusque facultates tributa indicuntur. I. cum possessor. s. U. ceu M. l. a. C. de annon. ct tribui. Potest di ita responderi, quod illa lex loquatur de augmento rei, quando scilicet ager alluvione accrescit, tunc pensio, quae solvitur pro modo agrorum vel juge rum, quoque augeri debet. Diversum est, si fructus agri dimi nuantur vel crescant; propterea enim non debet canon emphyte uintiearius augeri, vel minui. Pulchre lanei adl. 2. C. de rest. vend.
Tertio objicitur, quod etiam rei interitus pro parte contingens, domini periculo eveniat. per t. vlt. f. .st . de pig. act. Resp. Penso praestatur propter rem ipsam, quo videlicet dominium ejus emphyleuta recognoscat a domino: re ergo prorsus extinct/, peremta quoque pensio dicetur, velut causam non habens, qua ni-G 3 tatur.
136쪽
iatur. Atqui quamdiu superest res licet minima, durat quoque causa praestandae pensionis. l. si cui insuia. s3.1s deus r. l. 3. G. d fund. patris
Emphyleusii inter plures emphyleutas inconsulto domino potest dividi.
ΡRobatur haec assertio per I. I o. sffam. ereisc. ubi dicitur, actio in nem familiae erciscundae locum habere inter plures heredes em- Phyleutae, ad hoc, ut praedium emphyleuticum commune dividatur Confirmatur etiam per t. voluntas. C. desileicom. ubi tra ditur, quod licet pater prohibuit, ne liberi praedium extra familiam alienarent, tamen ejus praedii partem frater potest sorori domnare, & proinde praedium, quod prohibitum est alienari, dividi Iotest. Denique naec sententia comprobatur ex eo, quod vasalinus laudum dividere potest, nec per divisionem cadit in commise
sum, nisi esset ducatus . comitatus, aut marchionatus. c. imperιa-ιem. praterea. de prohib.suu . a lien . per Fred.
Objicitur l. 7. U. eom. diυιa. ubi dicitur, si inter plures emphyleutas fundus emphyleuticus sit communis. judex abstinebit a diis visione: ne diviso fundo praestatio canonis confundatus. id eis, nocertus di perpetuus canon, qui quotannis integre domino selet Praestari, per partes recipiatur, cum praestatio partium magna haheat incommoda l. F. fam. ere c. Resp. cum Cosal. add. I. Io.Quando plures heredes emphyleutae praedium emphyleuticum habent commune, tunc hoc praedium in aetionem familiae exciscundae quidem veniet, quia tota hereditas petitur dividi: sed judex non poterit praedium certis regionibus dividere, id est, non Poterit certis limitibus 8c finibus agrum emphyleuticum distinguere, ita ut quisque partem suam habeat, jed uni ex heredibus adjudicabit totum agrum emphyleuticum , caeteris condemnaistione facta in precio. Idque ideo receptum est, ne domino vectigalis praedii fiat fraus & injuria, qui initio cum uno emphyleuta contraxit, solidumque canonem quotannis percepit: cujus, ςonditio fieret deterior . si divisione facta, a pluribus particula,
tim accipere cogeretur annuum canonem. Hanc sententiam proin hant Accursin v. l. 7. Baraol. in I. qui Rom. S. Uratres. st de T Q.
137쪽
Usuifructus non dominii pari, sed servitus est.
T Raditur haec assertio expressis verbis in I. recte dicimus. 1 s. f. de HS. ubi dicitur, etiam eum fundum totum nostrum esse. cujus usus fructus alienus est, quia usiusfructus non dominii pars.sed servitus est. Proprie enim usus Ductus non est pars fundi, sed
jus di ser itus. l. ct per jusjuranuum. f. illud. f. de acceptuat. l. si arερ- 7 o. f. si reo. 8. de si ejus Servitus est qualitas fundi. Qualitates ta accidentia, non sunt substantiae partes. Itaque nec usus fructus est parssubstantialis dominii, vel tundi. Sed objicitur l. ubi usu ructum. 18.1 de V. O. ubi dicitur, eum qui usumfructum fundi stipulatur. deinde fundum, similem osse ei, qui prius partem, deinde totum stipulatur. Respondetur. quod Julianus non dicit eundem esse . sed similem esse, quia re-Vera ususfructus fundi pars non est: fundus enim corporalis res est, ususfructus incorporalis. Sed iseo hic similis est, quia qualitas haec, Mnsfructus icilicet, omnia fundi emolumenta continet, ideoque partis instar est. Secundo objicitur l. 4. Is de Uufr. ubi aperte traditur, usium-m ctum partem dominii esse, sed additur hoc in multis casibus obtinere. Nam hoc verum est, si ususfructus cum suo dominio sit conjunctus : tunc enim qui dominus est proprietatis, idem etiam ususfructus dominus est . quia plenam habet proprietatem. Itaque quoties pactis vel testamento agitur, ut dominium fundi in aliquem transferatur, tunc nisi nominatim ususfructus exceptus est. etiam fundi & dominii appellatione usus fructus contineri intelligitur. Unde cum uni legatur fundus, & alteri ususfructus, ambo concurrunt in usufructu fundi. l. si alii. i p. f. de Uufr. IV. Hinc etiam tando legato, cujus ususDuctus erat alienus, heres non libera. tur , nisi Sc usumlauctum legatario dederit. l. Mavius. 66. g. pen. I. cum filius. 76. f. dominus. f. de leg. 2. ubi additur elegans ratio, viα delicet quod etsi usiusfructus in jure, non in parte consistat, tamen Cmolumentum rei continet; item quod fructus portionis in stadobtinet. Sic deniq qui promisit fundum, etiam usumfructum, tau quam dominii partem praestare tenetur. d. l. qui usu ructum. de reo obligato in fundum, fidejusior in usum fructum recte accedit. d. g se reo. Vide latius de hac quaestione Donet. lib. 9.com. c. 9.& tis. Io. c. 2. Cujac. ad i. si unui. 17. g. item sipactui I de pact.&Aul. F8.j de . o. . II 'f'
138쪽
Fructibus annuis fundi legatis, ususfructus legatur
ε 3 Uaeritur , an si quis annuos reditus vel fructus fundi leget
cusumfructum legasse censeatur. Et verius est, usum fructum fundi his verbis constitutum censeri . text. est in l.si quιβ. χO.
V. deus r. Idem traditur in I. eum ita. l.j. deus r. let. Sed obstant duo responsa JCtorum. Imprimis t.fundi. 3scis. εο fuse. IV. ubi deciditur , hac formula legati. Uxori mea quo a vivat fundi reditus dari ῬοIo, non censeri relictum usumfructum, sed heres ipse percipiet fructus, eosque redactos singulis annis su ministerio dabit legatario. Resp. sub distinctione: Aut testator dixit. Fructus seu reditus fundi illius do lego ι ec hoc casu usus- fructus censetur legatus, quia testator facit fructuario plenam pomtestatem propria auctoritate fructus percipiendi. Haec Potellas faciendi, de sumendi ex alieno invito domino, servitutem di usum- fructum constituit. ι quoties. is ins n. . deservit. Autlestator ita dixit. Fructui litius fundi ab herede illi dari volo; & hoc casu non censetur ususfructus legatus, quia non potest legatarius in fundo habitare, & proprio arbitrio percipere fructus, quod proprium repeculiare est ususfructus. ι. 7. II. de usust. sed ex manibus herediscos percipere di consequi debet. Secundo adve satur l. defuncta. 13. q. I .ff. de usust. ubi testator
ita scripsit: Sempronio do lego ex reuadiu seu reditu fructuum, quor habeo in illo agro, partemsextam. Respondet Scaevola, non usumfructum, sed ex eo quod redactum esset, partem sextam lega iam, nempe quam praestet hqres, non quam legatarius jure usus. fructus percipiat. Resp. Aliud est legare annuos Ductus seu reditus, uo casu ususfructus legatus censetur, quia servitus est, ut ante ixi: facit enim testator lepatariofructuum sumendorum Sc perci piendorum facultatem. Aliud est legare ex redactu mi reditu fructuum partem aliquam. Hoc enim casu non censetur potestas redigendorum fructuum collata legatario, sed ipse heres prius percipiet & rediget fructus, deinde partem ipserum praestabit legatario. Et ita tot rapitula inter se adversantia recte conciliantur. DonM. lib. I .eom. c. f. Cosal. add. l. si quir. 1o.
139쪽
Fructus sine usu esse non potest.
inaestio haec, an fructus possit sine usu constitui, dubia&con. troversa fuit inter ipsos Joos. Nam in ι. si alii. 4x. F. de
'usust. & in l. perservum. 34. S. i. 1. de usucthab. statuitur fructum sine usu euenon posse. Contrarium in ι. s. g. r. 1. us r. quemad. v. ameritur; ubi deciditur fructum sine usu obtingere posse. Haec antinomia potest hac distinctione conciliari. Aut usus accipitur pro universa utendi facultate dc commoditate , di talis usus non potest ab usufructu distingui, seu separari. Aut usus acci- Pitur pro separata specie servitutis, quae est jus utendi rebus alienis ad necessitatem tantum, & totam rei commoditatem non absorbet, de hic usus potest ab umfructu separari. Fructuat ius igitur cui fructus sine usu legatus est, usum habere non definit, sed tamen illud tantum habebit, quod plus est in usu alterius, hoc est, deducto ut v alterius. Cossal. ad d. I. se alis. Vide aliter hanc legum pugnam conciliatam apud Alciat. Iib. a. parerg. e. Item aliter adhuc has Ieges conciliatas habes apud C ac. Ub. obf8. cap. 9. Gilbertum Reaium lib. I. ἐνα οφανων. c. I r.
Testator non potest Uufructuario remittere cautionem fruiactuariam earum rerum qua usu consumuntur, in praejudicium heredis.
NS usuisuctuarius rem in usumfructum datam perdat . aut commmpat , cogitur cavere domino proprietatis, se usurum fruiturum boni viri arbitrio, & finito usufructu restituturum quod inde extabit. ι. I. Sc 7.fus r. quemaa. eav. Adeo autem praecise tenetur usufructuarius hanc cautionem praestare, ut non possit testator, qui legavit alicui omnium suorum bonorum usumDuctum. hanc cautionem remittere legatario, in praejudicium heredis. text. est in I. r. & 4. C. de Uufr. Sed huic assertioni opponitur L sese e. 8c La. C. ut in pus legat. ubi traditur, quod cautio. quam heres legatorum nomine, quae sub conditione vel in diem relicta sunt, praestare tenetur, testamento remitti potest. Ergo Ze eodem jure haec cautio fructuario remitti potest, quia utraque pertinet ad rem privatam, & jus defuncti. Resp. Propter duplicem causam fructuaria cautio a testatore remitti non potest, tum quia amoto cautionis metu invitatur is
ctorius ad delinquendum, puta ad abutendum re fructuaria, di pro
140쪽
libidine in ea grassandum, tum quia introducta est in favorem heis
redis. Sed cautio lagatorum nomine introducta est in favorem testatoris, ideoque tostamento remitti potest. Adde quod tacilius abutuntur fruoriarii re in usu ni fructum relicta , quam heredes legatis sub conditione relictis, quia heredes sperant legata sub condititione relicta, deficiente conditione apud se remansura. Uerum adhuc instatur contra hanc solutionem, quod testator potest prohibere Falcidiam, quae tamen in favorem heredis est inventa. auth. sed cum testator. C. ad ι. Falcis. Resp. Falcidia po tius favore ipsius testatoris est introducta, ne decedat sine herede: quod fieret, si heredi non concederetur aliquod commodum, pro pter quod hereditatem adiret. Denique sciendum, quod licet testator non possit cautionem fructuariam remittere, heredem tamen posse hujusmodi piutionem remittere. are. t. potest. 7r .F. ad i. Fal quia est favore heredis introductat quilibet autem potest favori pro se introducto renunciare .l: pen. C. depact. Ita decidis AccursL I. I. C. de usu se. refragante Eartolo. Approbat hanc sententiani Faehinaus lib. 8.eontrov. fur. e. 2.&43. Uide latius de hac quae
stione Donet. lib. I O. comment. c. 4.
Postremo objicitur ι. 6. f. non autem. 8cI. uti. 6.sin autem as aliorinum. C. do bon. qua lib. in potess.cte. hisin usu fructu bonorum ad ventitiorum filii tam . remittitur patri usuisuctuario cautio fructu seria. Resp. Ea cautio remittitur non a filio, sed a lege. Deinde ratio etiam singularissi best, quare patri a lege cautio remittatur, quia nempe id moreatur reverentia palbi debita, itemque amor & pie. tas parentum in liberos quae non patiuntur quicquam mali & si . nistri de parente suspicari aut metuere. d. f. autem aes alienum. Et haec sententia, quod usufructuarius teneatur ad praestandam cautionem, licet eam testator, in testamento remisit, judicando approbata est in curia provinciali Hollandiae referente Peregrino gLoo senatore. Ita relatum extat in decisim. curia Hosi. decis 2o.
Uructuarius jus vindicandarum servitutum noου habet.
ΙN hac quaestione, an usufructuario competat actio conlataria pro vindicaudissemtutibus fundo frui uario debitis. parum sibi videntur constare Nam in L I. g. item Iuliano. f. de remis traditur, fructuario jus esse vindicandarum servitutum. Contrarium in l. t.' impri . & I. utUrui. x f. utrumcissiusiusfr. φet. diserte scribitur, ubi ait JC. Ulpianus . fructi um servitutem fundo fructuario debitam vindicare non posse, sed eun . usumfructum vindicaturum. Accursius duplici tex hanc antinomiam dissolvit: