장음표시 사용
141쪽
ctuarius non intendat. d. l. r. 8cd. f. utrum . utilem vero proponere possit d. l. i. F. de remis Secundo, vendicationem servitutis fructuario principaliter non competere, secus in consequentiam. vindicando scilicet usum elum , qua vindicatione consequetur, ut vicinus pati debeat eum servitutibus uti. Multa enim principaliter prohibentur, quae in consequentiam conceduntur. l. I.
Rectius Coras. in I. ei qui is deservit. existimat, fructuarium suo
nomine servitutem vindicare non posse. d. t. r. &d. l. uti i. at
nomine domini jus vindicationis habere. d. g. item Juliano. Quam sententiam comprobat. quod in d. f. item Iuliano. subjicitur.
quod novum opus vicino fructuarius nunciare poterit. Quod alibi Ulpian. exponit, si procuratorio nomine domini nuntiet fructuarius novum opus: nam suo nomine non potest. t. i. f. .F. de novi operis nuntiat. Quoniam igitur Ductuarius jus duntaxat habet inussifructu, ratione cujus tantummodo agere poteriti nequit & se vitutem vindicare. Nam cum usus fructus servitus sit, si servitutem praeterea peteret, servitutis diceret esse servitutem . quae petitio admittenda non est. l. i 1s de usuisus r. legat. Vide latiusta plenius de hac quaestione disserentem Vultellum lilro disceptationum
scholasticarum, c. I S. Rober. lib. 2. receptJur. civ. Dct. c. 12. Fachim lib. i. controv. jur. cap. so. Zuaret . lib. I. obfer. c. 2O. Iul. Paciume ναντιοφανων centur. 7. q. I9.
Uyufructuarius usu ructum alienare non potest.
inod usu fructuarius non possit usum fructum alienare, ven indere, vel gratis concedere , probatur aperte per text. in S. Lxur. inst. de usust. 8c LAusuifructus. 66.F. deIur. dot. ἱκ L usuri fructu. v. C. de usuir. Sed contraria sententia, quod libere usus fructus alienari possit. plurimit m probatur per I. arboribus. h. g. ructuarius. bcl. euk uifructus. 67. 1. de Uufri ubi dicitur, usu fructuarium vel ipsum frui ea re, vel locare, vel vendere, vel alii fruendam concedere posse. Resp. Hae leges sunt ita conciliandae, quod usu fructuarius commoditatem percipiendorum fructuum alteri quidem vendere, locare, aut donare possit, sed ipsum jus usus seuetus ali. nare non potest. Itaque in primo usufructuario jus usus fluctus manebit, commoditas autem percipiendorum fructuum ad emtorem, conductorem, aut donatarium transibit. Quamdiu ergo vivitprior' usuisuctuarius , qui usumfructum alienavit, durabit haec commoditas apud accipientem, illo vero mortuo finietur: quia res
luto jure dantis, resolvitur jus accipientis. I. lex vectigali. o. δε
142쪽
pign. Haec sententia expresse confirmatur a Pomponio in d. I. Fusiusfrucrus. 66.J. dejur. dor. ubi dicitur, quod maritus, qui usum fructum a domino proprietatis in dotem accepit, hoc modo mulieri post divortium reddet usumsructum, ut vel locet, vel vendat hunc mulieri uno nummo, ut ipsum jus ususfructus maneat penes maritum, perceptio vero fructuum ad mulierem pertineat. Idem aperte traditur in ι. necessario. f. M. F. de peric. com. rei vend.
Approbat hanc conciliationem Anton. Gomez.. 2. var. resolui. c. I s. num. I7. Franciscus Sarmient. 3. select. c. 9. num. 2. Francis Holom.
ad. f. i. inst. deusti is habit. Quaeritur autem, an si vendidit vel cessit usufructuarius extraneo ipsum jus ususfructus, amittat usum fructum. Quod videbatur prima facie dicendum ex d. l. si usu ructui. 43. f. dejur. dot . ubi
dicitur, cessione ususfructus extraneo facta nihil ad eum transire, sed ad dominum proprietatis reverti usumfructum. Verum ita aciacipiendum est, ut tum demum ad proprietarium redeat usus u. ctus, si legitimo modo sit extinctus. Iniquum enim esset, cum nullum delictum, nulla vis insit in cessione, eo facto quempiam jus suum amittere. c. non praestat. de R. I. in 6. l. ea quidem. C. si mancip. ita fuerit. alien. oec. Praeterea iniquum esset dominum pro . prietatis locupletari cum alterius scilicet fructuarii jactura ex alie no facto. l. 2O6.ss. de reg. jur. Quam interpretationem comprobatdi d. l. si usus tructus. ubi J C. ait, jus ipsium manere penes ipsum maritum fructuarium. Ita not. recte Mesemb. in parat. adiit. quois nod. usu r. amit. Giphan. M s.finitur. inst. de Uufr.
Omnes servitutes longi temporis praescriptione acquir-tur , remota distinctione DD. inter continuas ct
di continuas. QVod ad praescriptionem servitutum attinet, distinguunt DD.
inter continuam dc discontinuam. Servitus continua est, quae facto Sc industria hominis opus non habet, sed semel constituta semper durat: cujusmodi est jus tigni immittendi, item altius aedificandi, vel stillicidii recipiendi. Lforamen. V. de ρνυ. urb. prad. Hae servitutes longo usu & diuturna quasi possestione praescribun tur decem annis inter praesentes, viginti inter absentes. l. a. C. ua emit. I. si quis diuturno. Τ si serv. vindis. Discontinuae sunt, quae non habent causam continuam, sed quarum usus intermittitur. sicut est jus eundi, agendi, Sic. Hae servitutes quia opera & manu hominis indigent, non possunt habere causam perpetuam, & ideo non nisi tanto tempore, cujus initii memoria non extat, praescribuntur. l. t. f. uis. I x. g. idem Labeo.s de aqua pluv. arcens. I. 3. q.
ductus aqua. V. de aqua quoti .ctastiva. Haec est communis Dia.
143쪽
distinctio, quae tamen si ad limam veritatis revocetur, subsistere non potest: omnes enim servitutes praediorum perpetuam causam habere debent, id est, talem conditionem, ut suapte natura &po tentia usus earum continuari possit. d. I. foramen. Uerius itaque.& legibus magis consentaneum est, quod omnes servitutes. etiam discontinuae, longo tempore praescribantur , contra Accursitis Barioli, 8t aliorum sententiam. Confirmatur haec sententia per d. I.
si quis diuturno. ubi Ulpian. indistincte scribit. servitutes longa quasi possessione, di diuturno usu acquiri. Idem habetur in l. s.f deitim actuque iv. l. I. f. ult.1 de aqua pluv. arc. ubi servitutes longa quasi possessione generaliter acquiri dicuntur. Similiter in l. 2. G. de servit. servitutes longo tempore acquiri, exemplo rerum immobilium constituitur. Huic tamen sententiae objicitur l. 14.s deservit. ubi Paulus ne gat servitutes longo tempore usucapi, quod & idem in l. 4. 6. si vi m. & q. ult. f. de usucap. respondit. Sed haec responsa ita sunt
concilianda, quod jure veteri servitutes in usucapionem non cadebant, quia sine possessione continua nulla procedit usucapio. l. 2s. J. de usucap. In corporales autem res, ut sunt servitutes, possideri non possunt. I. servus. g. incorporales. f. de ari. rer. dom. ergo nec usucapi. Sed cum non poterant usucapi, diuturno tamen usu, iaIonga quasi possessione praescribebantu*: usus enim earum possessionis loco est. d. I. si quis diuturno. Inter quam longi temporis praescriptionem, di usucapionem multum jure veteri intererat :usucapio enim plenum dominium adjiciebat. I. Julianus. r7. f. darei vindieat. praescriptio vero utile dominium tantum, & exceptionem vel utilem actionem concedebat.ι.siquis emtionis .8.C.deprascr. 3 o. ann. d. Is quis diuturno. Usucapio rerum tantum erat corpora.
lium, ta earum quae sunt in solo Italico. I. usucapionem. 1. de usucap. praescriptio vero longi temporis in vectigalibus tributariis, di provincialibus praediis obtinebat. I. si finita. f. si devectigalibus. U. dadam. infr. cum nonsus. 6. in vectigalibus.F. de Publ. act. Illa sine titulo non procedit, in hac de titulo docere non est necesse. d. ι .se quis diuturno. Hotom. lib. obf. 3. c. as . Hanc conciliationem probant Duarem Costat. & Charon. ad d. ι .servitutes. Longoval. ad d. l. imperium. Donet. lib. II. com. c. II. Sed Justinianus sustulit has intri. catas subtilitates, &constituit, ut indifferenter omnes servitutes longo tempore usucaperentur, eodemque tempore non utendo amitterentur. l. vlt.C. de long. temp. prascr. l. unic.C.de usucap. tran1form. Mesemb. in parat. deservit. num. s. Anton. Fab. lib. I9. conject.
Iur. c. 9. Io. 8c II. Collabascit ergo DD. dii tinctio inter praescriptio. nem clervitutum continuarum & discontinuarum. Ratio DD. fuit haec, quia singularium actuum interruptio possessionis continuationem interrumpit: quae facile ex eo refellitur, quod & in servi. tutibus personalibus, ut usustuini, actus sunt discontinui, &ta
144쪽
men longo tempore praescribuntur. Respondendum itaque ad eam DD. objectionem, cum Mesemb. quod sicut in personalibus servi. tutibus. ita ἐκ in realibus, potius inspicitur animus possidentis, cui debetur servitus , quam actuum intervallum i qui animus semper. est continuus, licet actus servitutis aliquando intermit
Secundo repugnat l. 3. g. ductus aqua .F. de aqua quotid. O Uiv. ubi Pomponius respondit, aquaeductum, cujus origo memoriam hominum excedit, constituti loco haberi. Resp. Per hoc J C. non negat, quin breviori tempore acquiri pollit servitus: sed hoc a firmat, tempus immemoriale habere vim privilegii, ut qui usus sit servitute tempore tam longaevo . non opus habeat docere de jure suo, titulo, vel bona fide , quia vetustas vicem constitutae
Tertio objicitur l. foramen. 28. F. iae frυ. urb. prad. ubi dicitur . quod omnes servitutes debent habere causam perpetuam, dc additur , nisi habeant causam perpetuam, tempore acquiri non possunt: unde videtur colligi, servitutes discontinuas non usucapi. Resp. Servitutum quidem debet esse causa perpetua & naturalia. sed non continua, hoc est, ea debet esse conditio servitutis, ut ea uti posti. mus perpetuo, sive actu, sive potentia. Hoc ergo asseritur tantum in d. l. foramen, quod omnes servitutes debent habere perpetuam de naturalem causam, ut scilicet aptitudine dc potentia perpetuo iis uti licet. Quod habet causam naturalem, perpetuo fieri intelligitur, etsi non fiat assidue . quia naturae causa certa est atque perpetua.
Exempli gratiar Stillicidii vel fluminis immittendi servitus ex aqua pluvia, perpetua est, etiamsi non pluat allidue: quia haec res ita ex natura pendet, ut semper pluere post t. Quod vero facto & manu opus habet, perpetuo fieri non intelligitur. Unde non potest alis servitus tempore acquiri, ut liceat mihi foramen habere in imo pariete, per quod proluvium pavimenti mei in aedes vicini
immittam, quia non est ejus aquae constans di naturalis caula. d. l. foramen. dc ibi Duaren. Cfae. lib. obf. I I. c. 3.
Denique obstat l. r. & tot. tit. 1s de itin. acruque privato. ubi traditur, quod usii 3o. dierum servitutis posse illo etiam in discontinuis quaeri videatur. Resp. In eo interdicto non agitur do iure pestessionis, ad quod acquirendum longo tempore opus est. . a. C. de long . temp. prascr. I. 2. C. αδ servit. ut Ulpian. ostendit in I. apparet. r. f. pen. F. de itin. octuque privato. sed de simplici usu itineris de viae rusticae, quam ob commoditatem transvehendarum magum atque fructuum , non impediri ei, qui xxx. diebus usus
esset, visum fuit utilius, donec scilicet de Iure posset sonis plenius
145쪽
Ad prascriptionem servitutum non opus esse titulo, con-
ΡRobatur haec decisio per t. se quis diuturno. Io.F. Derv. vindic.
ubi dicitur, quod qui longo tempore jus aquae ducendae nactus fuerit, non cogitur docere de jure suo, id est, titulo, ut ibi annotat AccursIdem in . . U.de aqua plu'. arcend. traditur,quod vetustate quMductus acquiratur, etiamsi jus non probetur, id est, titulus. Idem probat l. apparet. s. g. Is quis. F. deum. actuque privato. ubi di citur, si quis jure impositam servitutem non habeat , habeat autem long.epollestionis pran ogativam, id est, praescriptionem, poterit de itinere amique privato experiri. Hoc saltem opus est, ut qui servitutem sibi adserit . ea per longum tempus usus sit, di bonam fidem in praescribenda servitute habuerit, hoc est, non Vi. non Clam, non precario servitutem acquisiverite his enim tribus modis mala fide possidetur. I. Pomponius. g. r. 1s deaeq. pos Iac. ad I. 4. in .F. ae usucap. Ratio hujus decisionis est, quia in praescriptione requiritur taciturnitas patientia adversarii, quae loco trutuli habetur: per patientiam enim inducitur praesumtus consenissus, di ficta quaedam concessio, quae tantum operari debet in rebus incorporalibus, quantum expressa in rebus corporalibus. arg. l. Labeo. i p. g. de aqua pluv. arcend. xatientia enim adversarii certum praebet impositae aliquando servitutis argumentum, quia cum tamdiu tacente ic patiente domino usi sumus servitute ι eo volente censemur jus usucaptum acquisi fisse. Ex diuturna enim taciturinnitate, patientia Zc longo usu, praesumitur consensius di titulus. t. qui in aliena. S. I. ubi DD. P. de aeq. hered. t. si Itur. CL d. pex.
objicitur l. 1. C. de ρνυit. ubi ait Imp. servitutes quatiti eXem-ylo rerum immobilium. Sed res immobiles praeseriptione non nisi ' titulo acquiruntur. Ergo di servitutes. Resp. Verba illa, ex eminsto rerum immobilium , non ad titulum referuntur, sed ad ternal pus, quod scilicet servitutes praescriptione longi temporis acqui. runtur, sicut rcs immobiles. I. ult. in M. C. de prascr. lov. temp. ubi dicitur, eodem tempore praescribi servitutes, quo res immo- η bilςs praescribuntur. Plane uno casu in servitutibus preescribendis noti est necessaria patientia ejus, contra quem praescribitur3 quando videlicet quis praescribit cum titulo habito a non domino, quia tunc non requiritur domini patientia. text. est in I. si ego. f. a. intverb. tr ditis, vel per patientiam eoncessis. J. de PubL aes. Quod dictuin pro singulari & mente' pepetuo tenendum refert C Iren. in. i. servitistes. num, ν. m. deservit. Cravet. δε antiq. t . pari. 4, c,
146쪽
Pulchre hane sententiam confirmat Faber lib. ry. eonsea.Dr.e, Io. 3 II. Porro sciendum , quod haec assertio tantum procedat in servitutibus realibus: nam ad praescriptionem servitutum personalium, uti estus fructus, quia est pars dominii. omnino tistulo opus est. I. 4.j. da usust. I. Celsus. χει&l. nulla. o. de usucap. Ita tradunt, Ludo. Munus lib. I. de action. e. r . Costal. ad ι. si quis diuturno. J. siserv. vindie. ubi notat idem Uno, Banais, is ei normitano placuisse. Approbant Salis. λι. i. C. de servit. Caepol. inrraei. de servit. c. xo. di novissime Fachin. lib. I 3. controvdur. c. 83.
Ob omnes servitutes, tam urbanas, quam rusticas, novum opus nuntiari potest.
ΡRobatur haec sententia per t. i. g. jus habet. 3. U. de remiss ubi
dicitur: Ius nuntiandi novum opus babet, qui aut dominium .
aut servitutem habet. Nec distinguitur, an ea sit urbana servitus. an rustica, cum certa diversitatis ratio reddi nulla possit. Probatur idem ι. in judicio. 47 Ffam. eresse. ubi dicitur: Si dum res in arbitrio est. de jure pradii controversia est, placet omnes eos inter quos arbiter sumtus est, opus novum nuntiare pro sua quemque parte pose. Objicitur l. qui viam. 34. ff. de novi operis nunciat. ubi dicitur.' quod qui viam habet, opus novum nuntiare non possit. Resp. Cum in suo praedio quis aedificat. non aliter ei nuntiari potest novum opus, nisi opus nuntianti obesse appareat. ur. 6. meminF. ff. da novi oper. nunciat. Ideoque servitutis nomine tum nuntiari potest novum opus, cum probatum fuerit opus nuntianti impedimento esse, quo minus servitute sibi debita utatur. Quod fiet, si actione consessoria intentata, prius probet servitutem ubi deberi in eo lo. co, in quo vicinus vult aedificare. Probato itaque eo, quod per aedificationem nocetur servituti, aut ea prorsus tollitur di impeditur, tunc licebit novum opus nuntiare. Hoc autem probabitur intentata primum actione confessoria, qua docebit servitutem viae Peream agri partem sibi competere, in qua aedificium adversarius
molitur. Ante vero servitutis probationem, nuntiari novum opus non potest, di si quis nuntiet, nihil agit, id est, novum opus non inhibet. verum actione conlataria prius instituta servitutem vindicare non prohibetur, qua probata nuntiabit novum opus. Haec solutio probatur per ι.si eo loco. 9. d. siserv. vindie. Vide latius de hae
quaestione disserentem Alciat. lib. 3. parerg. c. 3. qui existimat, speciale esse in rusticis servitutibus. ut non nuncietur novum opus . idque receptum est propter discontinuum usum, cum non tantum intersit. Aliter Custac. lib. I o. obf. c. I 7. nec non Coras lib. s. miscetis c. ult. Faber lib. I9. conjec . s. s. Viderauom lib. l. variar. quasso jur.
147쪽
Jur. e. s. qui solutioniad. d. ι. qui viam. a me allatae blane adstipula. tur. tandem solutionem confirmat Raevardus Ityro. a. de ambia
Urbanum praedium distinguit a rustico, non locul,
URbana praedia dicuntur, non ea quae in urbe tantum sunt exotructa, sed omnia aedificia habitandi causa facta, sive in urbe, sive ruri extra urbem, in villis, vicis di pagis. l. i. f. com .pr44. L rbana. I98. Ide HS. Rustica praedia sunt, quae fructuum perci piendorum & colligendorum, vel pecorum custodiendorum gratia sunt constructa: ut sunt stabula, horti , vineae. d. I. urbana. Sed huic sententiae vehementer adversatur Neratius in I. eo jure. . q. stabula. . H. in quibι eaus pig. taeite eontr. ubi stabula urbana praedia esse ad firmat. Haec antinomia ita videtur probabiliter conciliari posse. quod stabula in duplici significatione accipiantur. Aut enim signi fiacant diversoria & tabernas, quibus viatores hospitio excipiuntur.& tunc stabula inter aedificia seu praedia urbana computantur. in v etaque M illata hoc casu domino stabuli tacite pignori obligata erunt. Sic accipi debet d.6 stabula. Sic quoque stabula pro diversoriis hominum mansioni comparatis accipiuntur in I. unic. g. .fffuri .adv.naut. up .flab. Aut stabula significant stationes jumentorum equorumque causa paratas. l. 33. in M. ff. deuμθ. & tune pro rusticis praediis accipiuntur. l. s. θ. naui. caup.flab. quia harestabula ob rusticum usum habentur. Rusticum namque praedium ab urbano qualitate, hoc est, usu ic fine secernitur. I.si pradium. I 6. C. de prad. O aliis reb. minor cte. Itaque urbanum praedium dicitur Omne aedificium, quod ad urbanum usum, hoc est, inhabitandi.
Tecreandi, mercaturaeve gratia habetur, sive in urbe . sive ruri sit positum. Contra rusticum praedium censetur, quod usum rusticum Praebet, utpote quod fructuum percipiendorum , agrorum colendorum , aut pecoris recipiendi gratia paratum est. Ita tradit Aleiat. au d. l. urbana. Mesemb. in parat. ad tit.1. deserv. Arb. prad. Subtilius tamen Zc exactius Gonnan. lib. 4. eom. e. Io. Num . .&Godaus
ad d. l. urbana.j. de HS. ita distinguunt: Quando stabula meritoria conficiuntur, ut pecora & armenta recipiantur, sunt quidem rustica praedia . si secundarium finem respicias ; verum si primarium sta-hulorum finem attendas, sunt urbana praedia, quia eo praecipue fine sunt constructa, ut mercedis ergo recipiantur pecora. Quae mercedis perceptio essicit, ut sapiant naturam urbani praedii, quia fructus praecipuus eorum stabulorum in mercede ac commercio
148쪽
pignoris cauiam . habentur stabula meritoria pro praediis urbanis Ita ut pecora etiam a conductore illata tacite pignori obligentux. d. l. eo ure. 3 sabula.j. in quib. caus pig. tacite contr.
Servitutes reales sine praediis non possunt constitui.
IN l. r. f eom. pras.& g. ideo. 3. inst. deserυ. rust. ρ d. dicitur , servitutes praediorum sine praediis constitui non posse. Contrarium dicitur in ι servitus. 23. 3. uti. ff. deferv. urb. p a.di t. Labeo. io. d. de μνω. mss. prad, do ι.fundum. 46. 3.sper alionum. U. de ovi t. Ind. 3 ult. & d. I. Labeo. ait JC.quod servitus etiam futuro aedificio imponi possit. In b. si alienum. dicitur, si per ali num fundum. viam aliquis constituerit, quod ille evictionis nomine stipulanti obligetur. Resp. Servitus ut statim pro constituta habeatur , sine praediis existentibus constitui nequit. d. l. i. At promitti per stipulationem vel pactum etiam potest sine fundo. L h redes. g. in ea. & j seqj. fam. ercise . ex qua promissione non reale, se sPersonale jus coalescit. L Lucius.ffuinrv. rusi. prad. MCMalieno fundo servitus promitti potest, quo casu non tenebit servitus, sed de evictione erit personalis actio. Itidem dc futuro aedificio recto promittitur servitus, non ut nunc valeat, s neque enim sine praedio potest consistere sed valebit cum domus erit aedificata. Secundo opponitur. quod servitus aquaeductus non semper inhaeret praedio. per Li praterea Liaest. 11.1. de Φqua quotid. Um. ubi JE. Ulpian. ait: quod emdam ductua aquarum non sunt fundi. quia quocunque duri possetixt. Unde apparet aqv ductus aliquand non fundi esse, hoc est . praedio sive fundo non inhaerere, sed pers nae: & tamen aquaeductus est servitus rustici praedii. I. i .ff. aesem. rust. prad. Idem dicitur deservitute aquae haustus ini. Mela. I . F. quidam. 3.j de aliment. legat. ubi refertur aquae haustus inter servi
tutes personales, cum tamen in l. si mihi. χo. S M,II de se . rust.
rad. jus hauriendi dicatur. non hominis. sed praedii. Resp. Servitutes aquaeductus di aqua austus praediorum esse, ubi praediis debentur : at ubi non praediis, sed personae debentur. personaxum sunt. d. quidam. & d. f. praeterea Sed adhuc vehementer umentur verba. d. f. quidam. vers. nam hausus aqua. ubi sic J C. scribit: Nam eis haustus aqua est servitus, persona tamen ei qui vicinus non es, inutiιirer relinquetur. Resp. Colon est ponendu m post verbiaea servitus, bc
ita legendum : nam etsi haustus aqua esse itus; pexsona tamen ei Cyc. Quibis verbis vult dicere J C. sexvitutem praedii constit ut non posse nisi vicino. At haec servitus aquae haustus non praecii est, sed personae, ubi ei qui vicinum fundum non habet, est reliactat cui ea ratione non inutiliter relioquit , arg. l. Fecori4. di t seq.
149쪽
Tertio opponitur l. Lucius. n. ff. desere. ρνad. rust. ubi dicitust
quod aquaeductus quae realis est servitus, persenae, non praedio debetur. Resp. Non est novum , servitutem suapte natura realem, proin pterea quod ad persbnam referatur ecconstringatur, fieri personalem. ι. cum servus. 39. 6squis alicui. U. de leg. r. ubi servitus lapidis caedendi, quae sui natura realis est. t. ergo. s. dc l. veluti. 6. U. deferv. prad. rust. propter relationem factam ad personam, dicitur personalis. Porro in I. Luetur. facta est concessio personalis, quia Usius aquae, non ad domum modo, quae in Isthmo erat, sed ad quem cunque alium locum concessus erat: ut merito intelligatur concensionem non contemplatione praedii, sed personae factam esse. Ea enim est natura servitutum, praesertim rusticarum, ut non nisi respectu vicini fundi & ad ejus necessitatem constitui queant, seu
quatenus ad ipsum fundum opus est. d. l. ergo. Cum itaque in l. Lucius. concessus fuerit usus aquae vicino ad fundum ejus. de
praeterea quocunque ducere velit, dici non potest proprie servitus realis. Est ergo potius personalis quaedam concessio, quae ideo non transmittetur ad heredes. I. usus aqua. 6. deusMOhab. Praeterea in concessione servitutis aquaeduinas usus estJ C. ind. l. Lucius. his verbis, χοιρ ι μαι πι. i. e. gratificor tibi. Ex quibus verbis apparet. ibi de personali concessione servitutis aquaeductus esse actum. Una de ad heredes aquaeductus hoc modo concessus non transmittitur. Costal. ad a. l. Lucius. Approbat hanc sententiam Alciat. lib. a. dispunct. c. 7.
Semitutes omnes praediales perpetuam causam ha -' bere debent.
N Atura omnium servitutum realium seu praedialium haee est,'
ut perpetuam causam habere debeant, si minus actu, at ceriste potentia. l.foramen. 28.ff. deferv. urb. ρ d. ubi dicitur, quod non potest talis servitus constitui, ut foramen in imo pariete conis clavis mei liabere mihi liceat, per quod possit proluvies pavimenti mei in aedes vicini immitti . Ratio est, quia non est ejus aquae conis stans & naturalis causa. sed operam & manum hominis desiderat. Aqua enim quae proluendi pavimenti causa adhibetur . non est perpetua, quia manu injicitur. Talis porro debet esse res, in qua servitus constituitur, ut quis perpetuo ea uti possit, aptitudine sive potentia, ut semper idonea fit ad usum servitutis. Hinc stillicidii vel fluminis immittendi servitusest perpetua, quia aqua pluvia H , ' qu
150쪽
Iuae ex coelo cadit, perpetuam habet causam. Quod enim natura liter fit, etsi non sat continuo &assidue, perpetuo tamen fieri intelligitur. Haec enim res ita ex natura pendet, ut semper pluere possit, utque non pluere non possit. Hinc etiam ex lacu .staso Sccisterna aquae ductus concedi non potest, suta non habent vivam εperennem dc naturalem aquam, sed collectitiam tantum, quae hyeme plerunque ex imbribus cogitur, & aestate siccatur. d. l. foramen I. I. hor tinterdictum. U. de fonte. l. i. g. r. 1 de flumin.
Sed objicitur huic assertioni l. i. f. eaput. 8. &6. permittitur. 4 . f. de aqua e lid. c, assiv. I. servitus. p. g. deserυ. rust. τε d. Ubi dicitur, servitutem aquaeductus posse ex lacu & quocunquς
loco constitui. Respondendum: Aut lacus habet aquam vivam, perennem & perpetuam, dc tunc aquaeductus ex eo concedi potest. ι. uniea. F. ut in flumine pubi. navig. liceat. Aut aquam vivam non habet, & tunc servitus realis aquaeductus ex eo lacu concedi non potest. Secundo graviter obstat l. 2. 1 com . prad. ubi dicitur , posse concedi servitutem, ut aqua per rotam tollatur vel hauriatur ex sumine, item ut aqua ex castello ducatur, quae tamen aqua non est perennis. Nam castellum est receptaculum aquae . in quod non naturaliter . sed manu di adhibitis organis aqua influit. Resp. Proprie & ipso iure non recte aquae ductus conceditur ex castello, quia haec aqua perpetuam causam non habet, sed ex aequitate te tuitione praetoris illa jura conservantiir. Ita tradunt Areurs. Se Eart. in A. t. a. ia confirmat C ae. lib. obs et . e. 28. Vel dicendum, quod aqua quae ex castello ducitur, habet causam perpetuam , si inspiciatur initium seu origo aquae influentis in castellum, quae est perpetua. Tertio repugnat l. via. 23. f. I. g. de serv. rust. prad. ubi dicitur , servitutem navigandi per lacum privatum imponi posse, ut perveniatur ad fundum vicinum et atqui lacus non habet aquam perpetuam. Resp. Servitutes aquae ductus & aquaehaustus proprieti directo ex lacu constitui non possunt, quia lacus non habet aquam perennem, sed longo aquaeductu&haustu imminuitur. Attamen
jus navigandi per lacum proprie & ipso jure constitui potest, quia
Navigando non minuitur aqua ex lacu. gl. in I. via.
Quarto repugnat vehementer i. sicut. 2. g. Arseo. r. Us festi. vindie. ubi dicitur, servitutem fumi immitendi posse jure praedio imponi, quamvis constet manu &facto hominis ad hoc opus esse. Resp. Interdum quod manu fit, habet causam perpetuam, si videli cet ejus habendi causa praedium, aut pars praedii, in qua id habetu νpaxata est. Sic fumi immittendi servitus causam perpetuam habere dicitur, quia ad hune usum focus vel fornax destinatus est, ut aut igne m perpetuum habeat, aut semper paratus si t ad habendum.
Atqui ut foramen habeam proluendi pavimenti mei gratia in pa-