장음표시 사용
261쪽
dita sit in bonis stipulatoris, hoe est, ut sit in ejus dominio, vel bona fide ab eo postideatur. l. bmorum. 9.ff. de C. S. sequitur, ut etiam fructus ejus essiciatur. Nam cujus in dominio res est, si vaa quo bona fide possidetur, fructus ejus fiunt. ι. qui scit. 2ς. in
Princ.&d. g. I.Τ. de usur. Resp. Fructus non veniunt nisi a tem-Pore litis contestatae in stricti juris actionibus. Quod vero dicitur. quod ista stipulatione essiciatur, ut res perveniat in bona itipulatoris, hoc ita intelligendum est, ut promissor ad tradendum obligatus, teneatur essicere, ut res perveniat in bona stipulatoris statima tempore traditionis; utque non aliter satisfaciat promissioni. quam si essiciat, ut vacuam liberamque possessionem rei traditae in stipulatorem tranferat . qua traditione facta consequitur Mfructus tanquam commoda possessionis, a tempore traditionis sellicet.
Secundo objicitur l. si stipulatus. 4. 1. de usur. ubi dicitur, si
quis stipulatus sit rem dari, vacuamque possessionem tradi, quod fructus postea capti petuntur actione ex stipulatu. Cum qua legee diametro pugnat. l. 3. S. I. f. de act. e t. in qua fructus in actione ex stipulatu, cum quis vacuam possessionem tradi stipulatus
est, Pomponius venire negat. Accurs. Bart. 8c communiter D D. hanc antinomiam ita conciliant. quod in stipulatione rem dari.
vel vacuam posse onem tradi. separatim facta non veniunt fruoetus, sed in duabus his stipulationibus simul junctis, rem dari. vaacuomque possessionem tradi, fructuum ratio habetur. Adjectio
enim hanc vim habet . ut conjuncta faciant, quorum neutrum per se faceret, cum adjectio aliquid debeat operari. Accurs & Bart. in a. l. . Verbo enim dari, satis aperte significatur rem ipsam ejusque dominium transferri. Ergo ne haec verba, vacuamque possessionem tradi, otiose videantur adjecta, conjunctio ista operatur. ut hoc actum videatur inter stipulantes, ut non solum res ipsa detur, sed etiam fructus praestentur . seu ut praesens rei traditio fiat,
quae secum adfert fructuum perceptionem. Donet. add. ι. incon. mentionalibus. f. ult. num . penult. de ult. 1f. de C. O.
Tertio opponitur, quod in I.fructus. .F. de rei vlad. dicitur.' quod fructus pendentes sint pars fundi. Ergo ii saltem fructus de bentur ex stipulatione, qui tempore stipulationis fundo cohaerent. cum qui totum stipulatur, etiam partes ejus censetur stipulari, ἔ uia in toto de pars continetur. Resp. Quod fructus dicuntur pars undi, hoc verum est in realibus actionibus, non in persenalibus. quia in realibus omne id peti potest, quod ex re propria actoris provenit & superest, ideoque & fructus peti possunt ex fundo asto
262쪽
Mati Mei possessores non tantum de fructibus perceptis ,
sed etiam percipiendis tenentur.
GΕneraliter malae fidei possessor tenetur de omnibus fructibus, non solum quos percepit, sed etiam quos percipere potuit. ιβ navis. 62. q. uit. Τ. de R. U. Sic is qui metum intulit, tenetur actione quod metus causa, non solum perceptorum, sed etiam frueritum percipiendorum nomine. t. sed b partus. I 1. f. quod met--ufgest. erit. Objicitur l. si fundum. i7. C. de rei vind. ubi dicitur, malae fidei possessorem de fructibus perceptis teneri. Resp. Quod ibi dicit
Imp. malae fidei emtorem praestare fructus perceptos, hoc ex alii Slegibus supplendum est, ut etiam de fructibus quos percipere PQ tuisset di debuisset, teneatur, ut in v. q. ult. α ι. ait. prator. Io. g. per hanc. I9. 8c g. fructur. 1o .s qua infravd. cred. fac .sunt. urresit. & aliis, etiamsi malae fidei possessor titulum habeat. l. domum. . C. de rei vind. Non assirmat d. l. undum. cum teneri tantum de fructibus perceptis. Malae ergo fidei posseGr de omnibus Ductibus restituendis tenetur. Ita recte contra Accurs defendit Cujac. in .
l. Ιχ. quem selaitur Donet. lib. 2O. comment. c. s.
Bona sidei possessor, qui postea cognovit rem esse alienam , cum effectu fructus suos non facit.
Λ4 Aetna & vehemens est antinomia inter I. qui scit. 1s. I. ule.1V1str de Uur. ubi Julianus ait, possessorem qui ab initio fuit
bonae fidei , dc postea cognovit fundum esse alienum, fructus mos facere; & l. bona fidei emtor. 48. g. in eontrarium. I.Τ. dea q. rer. dom. ubi Paulus ait, possessorem qui ab initio fuit in bona fide, repostea cognovit rem esse alienam, fructus suos.non facere. Haec juris loca adeo inter se pugnare notat Baro ad g. si quis u non domino. inst. derer. div. ut sine manifesta calumnia conciliari non possint. Accurs tres solutiones adfert pro conciliatione harum pugnantium legum. Primo respondet, quod . f. uti. in d. l. quiscit. procedat de aequitate, sed contrarium responsium de rigore juris. Quaesolutio non probanda , quia nulla aequitas militat pro eo, sui ex alieno cupit fructus acquirere: imo contra naturalem aequitatem pugnat, ut quis locupletetur cum alterius jactura. l. nam hoc natura. I 4.F. de eond. in h. Secunda solutio Accurs est, quod quaestio quae in contrario responso scilicet in . I. bona Dei. S. in con
263쪽
rrarium. movetur, deciditur in d. t. quiscit. f. ult. Quae etiam conciliatio nullius momenti est, quia in S. eontrarium. non tantum haec quaestio proponitur , sed etiam definitur ic deciditur. Disertis enim verbis in eo J C. distin uit usucapionem a fructuum perceptione di acquisitione ; quod usucapionem non impediat mala fides superveniens , fructuum vero acquisitionem impediat. Tertia est solutio Gl. quod f. ult. d. l. quiscit. ita accipiendus sit, quod postessor qui ab initio habuit bonam fidem, &post.
ea cognovit rem esse alienam . maneat quidem in possessione percipiendi fructus, donec res legitimo judicio fuerit evicta de ablata: verum contrarium responsum in d. l. bona mei. referendum sit ad restitutionem seu essectum acquisitionis fructuum, ut scilicet non ita fiant fructus posse oris, ex quo cognovit fundum esse alienum, ut restituere non teneatur, si postea evincatur res ipsa. Quae selutio tanquam verissima amplectenda est.'& justa ratione constat. Nam ad plenam 8c solidam acquisitionem fruiiuum requiritur, ut possessor sit in bona fide, toto eo tempore, quo fructus acquirere Contendit. Cum enim ex facto, id est, postes.sione bonae fidei, fructuum perceptio dependeat. g. si quis a non domino. gr. inst. derer. divis certe si ea bona fides non perseveret. non etiam fructuum acquisitio durare debet. Summa ergo haec est, quod bonae fidei possessor, quamdiu est in bona fide, pleno jure fructus sibi acquirit; postquam vero cognovit fundum esse alienum, interim quidem eos acquirit, id est, tantisper donec res evincatur. Ita accipienda est d. t. qui scit. 3. ult. 1. de usur. Uerum si exitum eventumque judicii respicias, cum effectu ei non acquiruntur. Nam re evicta, fructus ab eo tempore, quo cognovit rem esse alienam, di fuit in mala fide, restituere tenetur. Ita tradit Coae ad. f. d. si quis a non domino. ec ad i. quassum. o.
9. Aliter decidit Donet. lib. . comm Dr. c. 2 .lc Jul. Pacius alitercent. s. ενοι Ποφανων. et M'. ψ . quem sequitur di approbat Nico latis Geno a in conciliationibus legum pugnantium in consiliat. inter i. bonafidei. f. in contrarium .is de acet. rer. dom. & l. qui scit . , uls.1. de usur. Uide etiam pro conciliatione hujus antinomiae Duaren. lib. a. disput. anuivers. c. II.
Bona sidei possessor, etiam extantes fructus industriales re
siluere tenetur, contra DONELLUM. Bonae fidei possessor fructus ex alienare perceptos, tam industria. les quam naturales lucratur, si modo consumti sint. l. bona f. i. 48. . deace. rer. dom. 3 si quis a non domino. 3 s. inst. de rer. iv.
264쪽
Consumito confirmat dominium fructuum, ita ut jam eorum non ine conveniri non possit. Extantes tamen fructus etiam industri les ossicio judicis restituere tenetur. l. certum. χχ. C. de rei vina. Haec est vera & certa sententia communiter a DD. recepta, a qua tamen nove discessit Donet. lib. .eom.jur. c. 26. ubi tradidit, bonae
fidei possessorem fructus industriales extantes pleno jure suos facere . neque eum ad restitutionem eorum teneri. Sed communis opinio DD. tanquam juri consentanea, retinenda est, rejecta sententia Donelli, cujus argumentis uec rationibus ordine respondebo.
Primo objicitur hoc argumentum: Bonae fidei possessor idem jus habet in percipiendis fructibus, quod dominus. l. quiscit. 2 s. g.
tu alieno fundo. i. vers. porro. f. de usur. Atqui praediorum dominus fructus statim suos facit absque consumtione. Ergo dc bonae fidei Possessor. Resp. In eo comparatur bonae fidei pollesior domino , quod exemplo domini acquirat fructus jure soli, etiam ab alio satos. Ita demum tamen eos pleno jure lucratur, si consumserit. ι . . b. post litem. 2.1.M. reg. II. Objectio. Maritus ex re donata ab uxore fructus industria. les statim suos facit, ut restituere eos non cogatur. ι .fruci FG.
de usur. Item plus juris datum est bonae fidei possessori quam usu- fructuario in percipiendis fructibus. d. I. quiscit. Sed fructuarius Perceptione suos fructus pleno jure facit. Ergo, dcc. Resp. In per cipiendis fructibus bone fidei possessor di fructuarius eatenus com Parantur, quod uterque jure soli fructus suos facit, a quocunque sati sint, sed bonae fidei possessor consumtione demum eos perfecte lucratur. d. ι. . f. post litem. ψ. Tertio objicitur l. in pecudum. 13. Is de Uur. ubi dicitur . a- ros, hcedos luec vitulos statim pleno jure fieri bonae fidei possessoris. esp. Fructus statim fiunt bonae fidei possessoris, ut scilicet usuca-
Pione non indigeant. l. 4. S. Iana. i9.1I. de usucap. Sed tamen eXtan tes tenetur restituere. Nam ut ait d. l. bo fidei./st. de cl. rer.
usim, possessor bona fidei fructus percipiendosuos inter facit. id est ,
quandiu adhuc extant, non plene eos lucratur, sed accedente demum consumtione, perfecte eos lucratur. Quartum argumentum Donet. Nullo jure, nullaque actione fructus extantes industriales a bonae fidei possessore peti possunt. Ergo eos lucratur. Primo non rei vindicatione, quia sunt bonae fidei Possessoris ; non condictione sine causa, quia eos siuos facit pro cultura & cura; denique nec ossicio judicis, quo ea praestantur, quae post litem eontestatam circa rem petitam eveniunt. l. ad las. U. Datem sciensim 8.1. de adiLedio . Resp. Et condictione une causa, de ossicio judicis fit restitutio fructuum extantium. Nam incidente mala fides. evicta, causa adquirendorum frumium ad non causam redit. Atqui id quod alterius apud alterum sine causa est.
condici potςst, i. i. in fia. . de con . eaus Deinde etiam offici
265쪽
judicis hi fiuctus restituuntur. Nam 8c ossicium judicis ad seu tua
perceptos ante litem contestatam pertinet, si modo extent. l. Hun. s. I 6. S. in vindicationι 3. in ta 1. de pignor.
Fructus Ur usura legatorum a tempore more debentur.
Quod heres non a litis contestatione tantum, sed a tempore
morae debeat legatorum dc fideicommissorum usuras ει fructus, aperte traditur in I. 3. in princ. f. da usur. Verum repugnat l. i.&a. C. de Uur. suo . legalineusdeicom. ubi dicitur, fructus de usuras legatorum ex eo die deseri, quo lis contestata est. Idem traditur in l. quasitum. vi. S. vlt.1. deteg. 1. Resp. ex sententia Acc s. di Bart. haec itaaccipienda Eine. si ante litis contestationem mora nulla praecesserit. Nam si mora commissa sit in legato de fideicommisso praestando ante litem contestatam. tunc heres etiam ad fructus et usuras legatorum tenetur a tempore
morae. i. equis. 8. & L equis. 39. 1. de Qur. t. si quir bonorum. 13. f. de leg. i. t. se quis servo. 8 .ffaeleg. a. text. ad literam in I. is qui fideicommissum. 26. Φ. de leg. 3. Secundo adfertur in contrarium hoc argumentum. Fructus speciei legatae ad eum pertinent, qui ipsius rei dominus est. l.si sibi homo. g 6. S. cum servus. a. ff. de leg. 1. t. mrennius 41.j de usur. Sed legatarius a die aditae hereditatis consequitur rei legatae dominium. ι- a Titio. 6 cis defurt. d. l. si tibi. 86. 9. cumservus. a. Ergo ec fructus legati ad eum pertinent a die aditae hereditatis, etiam ante moram heredis. In hoc salebroχ articulo ita dicendum videtur, quod omnes fructus ante aditam hereditatem lucro heredis cedant. . quod servus. 38. re de leg. x. l. nihil. Iao. g. vlicis de leg. i. Adita hereditate heres fructus legatorum non facit suos, qui scit rem lega tam bine, quia est in mala fidei de in mora restituendi legatum. I. quasitum. 4o. ff. d. aeq. νεν. dom. d. l. Herennius. Quod si ignoret. debebuntur fructus a Uie morae , si mora contracta sit. d. ιsquis serυο1f. deleg. 2.d l. equis.1de Mur. Sin minus, a tempore litis conis testatae. l. I. 3c ult. C. de usur. ct fruct. legineusideicom. Ita decidit Co l. ad Lacis de usur. & eum fere secutus jac. lib. 3.sent. Paulie. 6. Vide aliter de hae quaestione subtiliter disserentem Anton.
266쪽
Fratris testimonium jure civili non es admit
AN frater in causa fratris testis esse possit, quaeritur. Et vulgo traditur a DD. quod frater pro fratre in testem admitti possit. idque ex hac ratione . quod nulla lege prohibitus videatur. Quibus autem lege non interdicitur testimonium, ii omnes sunt idonei testes. I i. f detesib.
Sed haec sententia communis merito reprobatur, ex hoc fundamento , quod domesticum testimonium in jure nullam meretur fidem. I. pen. Is de res. l. G. a. eod. Domesticus autem testis dicitum
non selum qui habitat cum producente, di cui ipse imperare potest, sed dc qui de ejus familia est, quique ei propinqua agnatione diconsanguinitate junctus est. g. in tesibus. ec ibi Theoph. inst. deres. ora. t. item. s. F. quod e usque univers. nom. 9c. ι, unio. C. Memen . propi . perspiciendum. i i. g. furta. . de poen. Duar. lib. r. disp. c. 28. Quibus legibus fratres diserte referuntur inter domesticas persenas, unde & eorum testimonium merito rejicitur. Utera
prohibitionis ratio est, nimia assectio, propensio 8c benevolentia. qua domestici suos agnatos di propinquos prosequuntur. Cum enim judex iis testibus fidem adhibere debet, qui tam sancte de incorrupte testantur, ut gratiae vel favori non cedant; sequitur, quod propter nimiam benevolentiam & necessitudinem, qua facile a vero abduci possunt, fratres sibi invicem non sint legitimi testes.
I. eos. 4. C. de tesib. Haec etiam sententia evidenter jure canonico comprobatur in e. accusatores. ubi rescribitur, ne consan guinei accusatores adυesus extraneos testimonium dicant, addita
hac ratione . quia propiuquitatis affectio veritatem impedires,let. Hujusmodi ergo in hoc casu tenenda est distinctio, quod aut fratres sunt in patris potestate, α tunc nec pro se, nec contra se pOD sunt testificari; potestas enim facit, ut sit domesticum testimoniisum. d. g. in testibus. Aut sunt emancipati, di tunc in testamento alter alteri testis esse potest ue in judicialibus vero testimoniis, alter Pro altero, vel contra alterum, non admittitur. i. 4 ff. de testib. Belbi Accurs. l. qui testamento. 1 o. g. per contrarium. 2 f. de testam. Ita V II. M Mesemb. contra communem DD. sententiam in d. g. testibus. recte decidunt. Adstipulatur Petrus Granianus in paradoxis --ris civilis cap. 41 . Ratio diversitatis est, quia in testamentariis causis non militat ea affectio, quae in aliis negotiis. In testimoniis enim. quae intestamentis adhibentur, nihil acquiritu defuncto, nec detestatoris commodo agitur . sed hoc praecipue spectatur, ut ultima volvata. defuncti eatrum sortiatur. Alias certe si de eius commo-
267쪽
do ageretur, pro quo testes producuntur, fratres sibi invicem testimonium praebere non postent. l. a Vr. C. detesta. Illud bene notandum, quod uno singulari casu admittantur fratres, sicut de aliae domesticae personae. puta servi & ancillae, in testcs, scilicet in Probando crimine adulterii vel majestatis, quando alii testes non Possunt haberi. textus est in I. congen . 8. f. frυis etiam. 6. verssu per plagis. C. de repud. ubi additur elegans ratio, quoniam quae do. mi geruntur, non facile per alios sciri & cognosci possunt. Objicitur l. . f. de testib. ubi frater prohibetur, ne invitus dicat
testimonium contra fratrem. Ergo a contrario sensu, pro Datre admittendus videtur, si velit. Resp. Neque contra fratrem, neque pro fratre testis esse potest. Ratio est, quia testis pro utraque parte ve vitatem dicere debet. Ergo neque pro fratre dicere poterit testimonium, quia praesiam itur plus affectioni se amicitiae fraternae, quam Veritati tributurus. Dissentiunt Dan. Robertus lib. ψ. senten. c. 2. Menoch. de praesumpt. lib. x. praestimpl. 1 3. ubi tradit fratris testimonium repellendum esse, in causa eriminali: ex quo injuria uni fratrum illata, censetur & alteri esse illata. l. lex Cornelia. s.st . de injur. In causa vero civili, maxime levi , testimonium fratris recipiendum adstruit. Idem statuit Menoch. in arbitr. jud. quast. centur. 2.
Per rerum naturam factum negantis nulla
D Egula haec confirmatur multis legibus: primo per I. a. f. de
probat. l. actor. 23. C. eod. l. asseveratio. I . C. de non num .pec.
ubi dicitur, quod per rerum naturamI actum negantis nulla es proba rio. Rationes hujus regulae duae potissimum adferuntur. Prima est, quod non entis nulla sunt genera & propria, nulla accidentia, nullae differentiae aut qualitates, nullaque principia di causae exi stunt, a quibus sicuti definitiones, ita etiam probationes sumendae sunt et quia probatio nihil aliud est, quam vera facti alicujus definitio atque demonstratio. Secunda ratio est, quod ea quae non sunt in rerum natura, non possunt sciri, nee cadunt in sensum corporeum testis, atque ita probari non possunt per te stes: cum testes non debeant deponere nisi de his, quae percipiuntur sensu corporis. l. testium. I S. C. testib. I. sui testamento. 2 o. S.
penula. d. de test. Porro quia hic tractatus de probatione negativae est diffusus eccontroversus. ideo ut facilior ejus sit coenitio, adhibenda est distinctio negativarum. Negativa positio est triplicis generis, facti, juris, ic qualitatis, ut tradit Accurs in l. i. d. de probat. Negatio
268쪽
iseri & simplieis facti non est probabilis. puta si quis dicat. Titium
non solvisse . non contraxisse, non numerasse. Negativa vero favicti determinati loco, tempore, vel simili circumstantia, probari potest Zc debet: ut si dicam pecuniam certo die dc loco numeratam esse. probabitur hujus negativa, si doceam me eo die in eo
loco non fuisse. quo pecunia numerata dicitur. l. optimam. I . C. de contν. sip. Lanfran. in c. quoniam . num. 3. de probat. Negativa
qualitatis est, si negetur in re vel persona aliqua qualitas requisita, puta si negetur aliquis solvendo esse, vel conveniendo. Negativa autem haec probari debet ab eo, qui intentionem suam in ea fundat , alias succumbit. l. in illa. 8.ι. hoc jure. Io. l. ita sipulatus. Ii s. vers. quod si ab initio. 1 de V. O. Sicini. cum de lege. r7.1 de pro, hal. heres qui allegat hereditatem non satis esse locupletem ad integra legata selvenda, dc propterea vult de legatis detrahere Falcidiam, Probare tenetur non tantum esse in bonis desumsti; quod facile probari potest . si doceat ex libris rationum, defunctum non amplius habuisse in bonis. Sic qui negat defunctum fuisse sanae mentis, ecita testamentum facere non potuisse, id probare cogitur. l. nec eo. dicissos. s. C. de eodicit. quod facile evincet, si de monitret eum ridicula dc indigna sanae mentis hominibus locutum, vestes conscidi Dse, lapides projecisse, dic. Denique est negativa juris, quae etiam probanda elhab eo, qui se in ea fundat: ut si quis neget , legitim: re secundum formam juris aliquid esse factum. Exemplum est in I. s. 1. de probat. ubi qui negat emancipationem esse rite factam. id probare cogitur. Ideo autem negativa juris probari debet, quia omnia praesumuntur legitime de secundum juris dispositionem esse acta, nisi contrarium probetur. Sic stipulatio praesumitur recte Besollenniter contracta, si in epistola vel instrumento scriptum sit aliquem promisisse. f. siscriptum. 16. inst. de inut. si p. I. r. C. de
eontr.β0. Sic si scripserit quis se fidejussisse, praesumitur emeaei ter per stipulationem concepta fidejussio. g. ult. inst. de ejus Ideo que ei qui negat solennitatem juris in aliquo actu fuisse abhibitam ,
ei incumbit probatio . obstat huic assertioni I. generaliter. I 3. C. de non num. pee. ubi dI-citur, si agatur ex chirographo debitoris, qui scripsit se debere ex causa emtionis vel mutui, dc reus neget se emisse, vel mutuum accepisse, nisi hoc probaverit reus, rem scilicet ita peractam nori fuisse, quod condemnari debeat. Resp. Quando nullum emissum
est chiro aphum, de petitur pecunia credita, reus vero Πegat numeratam esse, nisi alior probet numerationem, pmbatio a reo non exigitur. At in casu d. Ageneraliter. scriptura seu chirogra-ohum debitoris intervenit, quo debItor promisit se ex certa di legitima causa pecunias vel alias res debere, Ideoque exigitur pro tabatio a reo, quia iudignum est, quem suam consenionem velle retractare, ta a proprio testimonio recedere
269쪽
Sic etiam cum in instrumento publico descriptum esset Titium fundum suum alteri donasse, & Titius hoc negaret, tenetur nega. tivam hanc probare, quia praesumtio est pro instrumento, donec Probetur contrarium. l. cum precibus. i S. C. de probat. Quoties enim lex quid praesumit, tunc neganti id quod praesumitur, incum. bit probatio, quia praesumtio juris transfert onus probandi in adversarium. l. e possidetis. 36. C. de probat.
Secundo videtur obstare l. non epistolis. l 3.&l. non nudis. I . C.
de probat, ubi qui negat aliquem esse filium, tenetur id probare. Resp. Tunc probatio ab eo requiritur, qui negat aliquem esse filiu in , ii is filius antea communi opinione habitus ta reputatus fuit pro filio , puta si in epistolis vel scripturis aliis privatus nominatus est filius a patre, vel si fuit in quasi possessione filiationis. Alias ipsi filio a stirmanti se silium esie incumbit probatio. l. quidam. 1 F. f.
ue probat. Tertio opponitur l. nee eodicillos. r. C. de eodicil . ubi qui negat aliquem fuisse sanae mentis. & ideo non potuisse testamentum facere, cogitur id probare. Resp. Quando praesumtio juris stat pro eo qui quid asserit, tunc reo neganti incumbit onus probandi conistrarium. I 'raesumitur autem secundum naturam, quod quilibet homo sit finae mentis ; ergo neganti incumbit probatio, quia praesumtio juris transfert onus probandi in adversarium. l. 8 possidetis. I 6. de probat. l. cum de indebito. χ s.ffeod. Vel dic, Omnes negationes, quae effemim affirmationis habent, probari debent. Sic si nego te-itatorem sanae mentis fuisse, dico furiosum fuisse, ideoque id probare debeo. Verum merae negationes probari non pollunt, ut si accusatus caedis, dicat se non fecisse. Quarto negativam probari posse, convincitur ex l. a D. C. de reb.ere . ubi cum legatarius jurasset sibi legatum deberi, postea exsuperveniente testamento probatur contrarium. legatum scilicet non fuisse relictium. Similiter adfertur l. h. C. de errori advoc. Oc. ubi probatur, sententiam condemnatoriam non suisse contra aliquem
latam. Resp. Ibi non fuit negativa simplex proposita, sed coarctata loco δc tempore, quae probanda est, utpote quod dicat reus, judicem a quo illa siententia prolata dicitur, tunc temporis cum sententia pronuntiata esse dicitur, fuisse mortuum vel absentem, secundum I. optimam. 1 . C. de contr. stip. Sic etiam ex testamento Prolato, probatur in tali testamento, eo anno dc die a tali testatore condito, nihil esse legatario retustum: quae non est negativa simplex, sed coarctata loco, tempore, dc persona.
Quinto & ultimo obstati. 7 duo. 13. q. ult. I de jure fur. Ubi praesito juramento probat quis se dare non oportere, vel non debere. Resp. Jusjurandum non est legitima probationis species , nam magis relevat jurantem ab onere probandi, quam vere probat. t. eum
270쪽
Ob semiplenam probationem, puta unum testem, deferri non potest a judice jusjurandum, contra commu
ΡRobatur haec sententia hoc modo. Paria sunt non probare, seu nihil probare, & imperfecte seu vitiose probare, arg. l. quotιes. P. quifati . cog. Quia cum lex exigit probationem, hoc de justa delegitima probatione accipitur. quae fit per duos testes, & instrumenta indubitata. l. 3. in princ. l. ubi numerus. I 21Idetesib. l. ult C.
de probat. Sicut ergo actore nihil omnino probante reus absol vi debet. l. qui accusare. . C. de edend. sic etiam semiplene & imperfecte probante, absolvendus est Reus, Zc juramenti delationi non est locus. Praeterea imperfectum M inutile in jure pro eodem acci puntur. Sic imperfectum testamentum dicitur, quod jure non valet. I. hac consultissima. a I. g. ex imperfecto. i. C. de testam. ι.siis qui. 2s. f. eos.rit. Hinc sequitur propter unum testem jusjurandum actori de . ferri non debere, quia unius testimonium pro nulla ec inani probatione habetur, di unius testis responsum lex audiri omnino vetat. cum vox unius, sit vox nullius.ι. juri jurandi.9.C. de testib. Similiter
non haberi quaestionem ob unum testem, ne de servis quidem alienis , probationis habendae gratia, probat. l. maritus. χO.'. de quast. Confirmatur & haec decisio hac aequissima ratione, quia iniquum est, quenquam in re sua testem aut Iudicem fieri, invitis advenariis. de quorum praejudicio agitur. l. 3.j. dejuretur. l. nultas. 3 o. . de
resib. l. Iulianus . i7.j dejudic. Quod fieret hoc casu, si actor qui
Ievissimum pro intentione suae assertionis momentum attulisset,statim posset jurejurando causam suam probare,fc victoriam obtinere. Vulgo interpretes pro communi opinione confirmanda adferunt I. Theopompus. ι .ff. de dot. praleg. ex qua colligunt, unius testis testimonio fidem adhiberi. Sed male aDD. hanc legem acceptam erudite docuit Aleiat. tib. 2. Parer. c. 39. Ibi enim testator commiserat amico cuidam . ut filiae suae, cum in matrimonium collocaretur. dotem ex arbitrio suo constitueret, quod fecit. Ibi ejus opinioni &decisioni statur, quia non tanquam testis, sed potius velat arbiter fuit electus a testatore, & ideo creditur huic soli, quod testator voluit, ut ejus arbitrio & censurae staretur. Secundo objicitur, quod dicitur in I. 3. C. de reb. eria. & I. adis
monendi. 3 i. o. dejurejur. ubi traditur, deferri posse a judice jusjurandum propter inopiam probationum. Resp. Hoc de tali inopia est accipiendum, quando actor suam intentionem probavit, deinde reus suam quoque intentionem e contra sussicienter probat. Ita
Donet. tradit adsit. de jurejur. c. ii. di Duaren. ιib. 1. disp. c. 3 3 qui