장음표시 사용
291쪽
facta fuerit donatio. Unde colligi videtur, non aliter nuptias quam per deductionem in domum mariti perfectas intelligi. Resp. Rescripto Aureliani hoc tantum indicatur, cum dubitatur post nuptias, an ante easdam res donata sit, ex deductione in domum mariti Praesumi nuptias perfectas. Si tamen in proposita specie constiti Gset, quo tempore mutuo consensissent in nuptias conjuges, non opus fuisset ad hanc conjecturam recurrere. Hoc modo praedicta loca in speciem pugnantia conciliat Duaren. ad tit. de nupt. c. 2. Concludendum igitur, nec concubitum, nec deductionem in domum mariti, aliumve ritum solennem, ad matrimonium perficiendum jure civili esse necessarium. Itaque statim atque per verba exprimentia consensum de praesenti, sponsalia contracta sunt, jam
verum matrimonium, etiam non interveniente copula carnali, contractium censetur, quia nuptias facit consensus, non concubi tus. c. cum locum. extr. desponsal. ei min. ad inst. tit. de nupt.
de sponsal. num. is. Idque inhumeris supremis curiarum sententiis est confirmatum, uti notat D. Cornel. Neosadius in observa .rer. Dd. Holl. Zelanu. 9 His e. is. 16.8c. 17. Adde Gaita. obf8o. num. 4. M seqq. inpict. decis 6 i. num. s. Quod adeo verum est , ut tales sponsi participes sint eorum lucrorum , quae conjugum alterutro moriente superstiti ex pacto vel statuto debentur . ut sponsa de praesenti uxoris loco habetur. Mesemb. M tis. desponsal. num. 7. N ad. tit. de rit. nupt. num. 2. Consuetudinet men Observatur, ut non aliter conjuux percipiat lucra nupti lia , quam si virgo traducta fuerit ad domum sponsi, & matrim nium copula fuerit consummatum. Jure Saxon. requiritur ingres sus thori maritalis, ad hoc ut superstes conjunx alterutra morien- in acquirat lucra nuptialia. Unde in statutis Saxonicis haec clausitia additur, postquam ascenderunt thorem nuptialem: manneerdat Ervi bedde heschreden is. Mesemb. in parat. ad tit. de sponis sal. & tit δε rit. nupt. Sneidmin. ad inst. desurces vir. O MXor. num. Ial. Ferrar. in form. libet. quo uxor agit ad dotem.
quislacrio dissolvitur matrimonium, non tantum quoad separationem thori, sed etiam quoad vinculum matrimonii , contra communem Canonissa rum sententiam. ΡRobatur haec conclusio ex Matthaeo e. r. & io. Ubi Christus
ex sola causa adulterii, licere libellum divortii tradere respondit. Ergo & innocenti peisonae novae nuptiae conceduntur. Neque
enim divortium vere est, ubi innocens persona manet Obligata. Mesemb.
292쪽
mUemb. in parat. de divort. in fin. Praeterea Christus interrogabatur de illo divortii genere . quod inter Judaeos usurpabatur, quo matrimonii vinculum disiolvebatur, ac proinde non de alio divortii genere responsio Christi intelligenda est. Adhaec conjugii vinculum abrumpit. quisquis factus est scortatricis membrum: nec enim potest simul este di adulterii & mariti caro. Neque subsistere potest Canonistrarum distinctio, tradita in e. a. de tonjug. Iuros. c. dιxit dominui. 32. quas. i. qui separationem thori tantum neri tradunt adulterio, non vero diuolvi vinculum conjugale ; ac sic novi conjugii potestatem innocenti personae, quae propter adulterium divortium fecit, non concedunt. Haec enim sententia a doctissimis Theologis nostra aetate est confutata. puta Bucero, Melanthone. Beza. Petro Martyre, et aliis celebrrimis reformatae religionis doetoribus. Non obstat locus Pauli i. ad Corinth. 7. vers. Io. ἴc II. uxoro viro ne discedito quod se discesserit, maneat innupta . aut viro
reconciliator. Quia Paulus non loquitur ibi de legitimo divortio, sed de discessione injusta. quam Corinthi leves homines &luxuriosi, ob simultates, odia, &dissidia faciebant. Qui ob hasce causis jure non probatas divertit, reconciliari debet personae, a qua discessit, aut sine spe conjugii vivere. Caeterum hoc ad legitimam
divortii causam non est trahendum . quia in casu adulterii Dominus permisit innocenti aliam ducere, quod ex mente tacita, velut loquuntur DD. a contrario sensu satis constat. Nam si dicitur moechari, qui dimissam a priore marito uxorem ducit, excepta causa adulterii. ergo ob causam adulterii facto divortio, alium ducenS non moecnatur. Praeterea dissolutio, quam facit magistratus auctoritate divina, ex justis causis, vera esse debet. nec innocenti
personae captiosa. Itaque innocenti personae novarum nuptiarum Pacultas concedenda eth. ne scortationis periculum incurrere coga tur. i. consensu. 8. g. verum etiam ..in verb. uxoremquestatim duce
re. C. de repud. Quod & sacrae historiae comprobant. Sic Hieronymus defendit Fabiolam, quod a conjuge polluto separata alteri nupsisset. Concluditur itaque recte in reformatis ecclesiis, ex verinbo Dei, innocenti personae secundas nuptias concedi, modo auctoritas Ecclesiae Zc pii magi stratus accedat. Ita erudite & solide tra.
293쪽
Mulier non tantum contra tacitam, sed etiam expressam anteriorum creditorum epothecam, πρωτοπλίας beneficio in repetitione dotis gaudet, contra com munem DD. sententiam, ct contra
DON ELLUM.MUlier dotem repetens, prie fertur aliis creditoribus tempore prioribus, in bonis mariti, quae illi tacite obligata sunt pro
dote recuperanda. l. assiduis. I 1. C. qui pol. inpign.hab. I. a. b. ult. αι seq. f. de priv. cred. Sed magna est inter magistros juris controversia, an etiam hOC
beneficio utatur contra anteriores creditore S exinpressam hypothecam habentes. Et quidem crebrior it receptior est sententia D D. in d. l. assiduis. mulierem praeferri creditoribus tacI- tam hypothecam habentibus, expressam nulla ratione, Contraria tamen sententia est Martini veteris glossatoris, quae di probabili ratione nititur, di textibus defenditur. 8c secundum eam in camera imperii pronuntiatur, ut notat Misi. eent. 4. Obs13, Eamque praeter praedictos interpretes amplectuntur Druus iud. l. a duis. Corus in I. qui liberos. U. de rit . not. Cfac. AI nov. 97. & in paratis. C. de privit. dot. Vultejus ad S. D erat. inst. de P. Sc ibidem Boreholt. Fachin. lib. 3. controv. jur. c. 99. qui be ne notat, quod DD. qui in praelatione dotis mulieri concessa in repetitione dotis. tacitam hypothecam ab expressa distiliguunt, sententiam novam te plane contrariam dictae l. assiduis .cudere Conantur. Fab. lib. 8. eo eιf. jur. e. ix. & Ih. Vaudus lib. 3 . quast. Dr. e. U. Et primum probatur ex d. I. a uis. MI. in rebul. 3 o.
C. de iur. dot . quae eum indistincte loquantur . mulierem prae ferri omnibus prioribus creditoribus in hypothecis, nec distinguant inter tacitam & expressam hypothecam , cestare debet ocominis distininio. arg. I. pretio. 8 I de Publician. in rem act. Deinde probat hoc evidenter invicta Martini ratio. Si mulier praefertur creditori mutuanti in refectionem aedium . atque is potior est eo, i cui anterior & expressa hypotheca ex pacto competit. I. interdum. s. & I. seq. ff. qui pol. in pign. ct c. nov. 97. g. his const-quens. praeferetur etiam mulier creditoribus prioribus expressam hypothecam habentibus; quia, si vinco vincentem te, multo magis Vinco te. l. de aecessionibus. I . ff. de diυ. temp. prascr. Pubchre Cujacius ad nov. 97. de aquAtit. dor. In contrarium adfertur, quod dicitur, mulierem in causa dotis,
di fiscum paribus passibus ambulare. l. a. C. detriv.fisc. ι Ni . v.
294쪽
C. de jur. dot . fiscum tamen creditoribus prioribus expressam hypothecam habentibus non esse potiorem, traditur in i, si pignus. ου j qui pol, in pign. bc. t. si fundum. Φ. C. eod. Sed respondetur, quod Imp. huiusmodi praerogativam mulieribus ex singulari gratia
concedJt, ideoque ejus rescripto. l. r. C. de priv. c. antiquata videtur. Uel aliter pote si responderi, quod quamvis mulier fisco non praeferatur. quia privilegiatus contra privilegiatum sua pra rogativa non utitur . nihilominus mulier in concursu aliorum creditorum potiora jura obtinebit. Guiberi. in trac'. de dotib. c. 7. Itaque hoc itatuitur tantum ind. l. a. quod licet uxori πρωπιο πραξία concedatur contra reliquos creditores , non tamen fisco . cum qu maritus ante dotis constitutionem contraxit, ob singularem, quo eum Impp. prosecuti sunt, favorem uxor est praeponenda. Pulchre Pet. Vandera in truci. de priυil. cres. c. - . ta Coras in l. qui liberos. V. de rit. nupt. num. 1 7. secundo opponitur, quod potior est dispositio hominis. quam legis. I. ult. C. depat . conveni. tam stup. dot o c. dc ι .ctha et . r s.f. icis deprecar. Atqui creditores priores nituntur cautione hominis, mulier autem dispositione legis. Igitur creditores priores, habentes expressiam hypothecam, praeseruntur mulieri in repetitione dotis. Resp. Hoc axioma quod potior sit dispositio hominis quam legis, accipiendum est, quoties lex tantum disponit, ut auxilium adferat lc subsidium dispositioni hominis. At vero si lex lata est ideo, ut praevaleat, & vincat cautiones hominum, tunc etiam potior erit lex dispositione hominis. Tertio hoc movetur argumentum. Privilegia tributa constitutionibus Principum non debent in aliorum injuriam redundare. I. nec avus. 4. C. de emanc. lib. Ergo privilegium praelationis mulieri indultum, non debet ad aliorum creditorum damnum porrigi. Resp. Vera est enunciatio. nisi Princops prudens sciensve cib. publicam similemve causam nominatim tale privilegium indulierit. t. a. f. si quis a principe. 16. F. ne quid in loc. pubi. mel itis. fiat. At in praesenti casu Justinian. mulieribus hanc praerogativam concessit, ut indistinctu omnibus creditoribus praeferrentur, quoniam publicus matrimonii favor hoc emagitabat. Publice enim interest, foeminis dotes conservari ad sobolem procreandam de educandam, di replendam liberis hominibus civitatem. l. i. f. sol.
Quarto adducitur hoc argumentum: quod mulier paciscendo prioribus creditoribus, quibus jus quaesiitum erat, nocere non pOtest. l. filius. 23. C. depact. l. transactione. 3 o. C. de transact. Resp. Mulier jus quaesitum aliis non aufert sed lex & Principis rescriptum. Cum autem lex magis sit rerum nostrarum domina, quam nos ipsi, ι. 2.st de leg. ex justa causa res proprias singulis aufert, & posterio
rea creditores prioribus praeponit. Et si quis forte instet & urgeat
295쪽
hanc constitutionem Justiniani, de jure praelationis concesto mulieri in dote contra priores creditores expressam hypothecam ha bentes, pugnare cum jure dc aequitatis ratione; dicendum, Justi manum impensedc plus aequo mulieribus favere voluisse. Fuit enim plane uxorius Imp. dc ad nutum & beneplacitum conjugia suae Theodorae saepe leges mutavit, fixit & refixit, ut videre est in plurimis conititutionibus novellarum. Denique hic illud JC. Ulpiani verbum obtinet : auod quidem perquam durum es, sed lex ita scripta est. I. prospexit. a. f qui , a quib. manum. lib. non sunt.
Oe Eleganter Faber in error. pragmat. decade 6. error. 2.
Quinto & postremo graviter adversatur L ubi. 29. C. de jure δε- eium. qua permittitur uxori vindicatio rerum dotalium, si maritus labatur facultatibus, contra posteriores creditores, vel alios qui non habent legibus potiora jura. Hinc liquido patet, creditoribus prioribus expressam hypothecam habentibus mulierem non praeferri, cum posterioribus tantum praeponatur, iis qui potio ra jura non habent. id est . qui tacita hypotheca nituntur. Resp. Quod ista sit propria legis sententia, quod mulier tam prioribus quam posterioribus creditoribus praeferatur . quamcunque hyrothecam Praetendant, nisi majus habeant privilegium, ut fi-icus in cauta primipili. & liberi in actione dotis maternae. l. Φ. C. in quib. caus pign. tac. contr. d. l. assiduis. S. ct ideo. Guiberi. a. loco. c. ult. Contraria sententia, quod videlicet mulier tantum praeferatur creditoribus prioribus tacitam, non vero cxpressam habentibus, communiter frequentiori calculo interpretum recepta est. Quam tuentur & approbant innus in c. qui prior. de reg.jur. in 6.yason, δε- sius Ο Sneisminus ad s. fuerat. inst. de adt. Donet. ad a. l. ass- duis. Neguetant. de pignor. para. num. I9. Gail tib 2. obf. e. ar. num. o. qui & ab ea opinione suo tempore in Camera imperii non esse recessum adfirmat.
Promittens dotem incertam, e aciter obtigatur ad δε- rem pro modo suarum facultatum, ct dignitata
mariti constituendam. ΡRivilegium dotis est, ut licet quis generaliter dotem, sine deis
signatione quantitatis aut certae rei, promiserit. tamen teneatur efficaciter. dotisque quantitas pro modo facultatum promitatentis, di dignitate mariti mulierisque statuenda est. Idque ve-πum est, tam in partepuellae, quam extraneo. l. quaro. 6 . I. cum dot. I. 3. C. de dot . prom. l. cumis. 32.
296쪽
libus comprehensis, Ea qua nubit, dotem dare promittit, mulier Contra eos, qui eam nuptui collocabant, agere non potest, ad dotem constituendam. Resp. Ibi ipsa mulier obligaverat suam personam ad dotem dandam; itaque alii qui dotem non promiserunt, minime obligatione adliringuntur. Hoc igitur tantum ista
lege deciditur, quod cum nihil sit mulieri promissum, sed ipsa
promiserit se dotem daturum, mulierem Ouoque actionem non posse intendere ad dotem dandam. Sed de hac quaestione, an incerta promissio dotis mulierem obliget, nihil ista lege definitur. Si tamen quid certi statuendum esset, dicendum est, obligari mulierem , ut dotem pro modo suarum facultatum lc dignitate mariti constituat: nam in piis causis, uti est dotis constitutio, incertitudo non vitiat promissionem. LMilia. 43.1. deleg. 3. Cosal add. I. ς m ps. f. gener. F. de jur. dot. Quod si extraneus promisit,' sine
certa quantitate aut specie se dstaturum puellam, tantum dare cogitur, quantum habita ratione bonorum ejus, dc dignitatis puellae, judeX aequum statuet. d. l. 3. C. de dot. promis Connan. dc Dua reia, aliter hanc antinomiam conciliant, Se d. I. l. ita intelligunt.
quod mulier incertam dotepi promittens non obligetur, Sc vel uno denario, vel minima re in dotem data liberetur. Ratio est . quia cum mulier ingenere dotem promittit, sua refert, nullam vel misnimam dotem esse in obligatione, ut omnia reliqua bona sibi pro . pria habeat, titulo dotis non obligata; debetque maritus siuae ignorantiae di imperitiae seu negligentiae imputare, quod non contraxit cautius. Sed quando alius pro muliere dotem incertam promittit. ciscaciter tenetur, quia non solum mariti, sed multo magis mulieris interest, dotem arbitrio viri boni taxari, ne mulier fiat indotata , & sic fortassis a viro domo expellatur. I. ult. C. Ad SC.
Vesi. Connan. lib. S. comm. e. 8. Duaren. lib. I. disput. annivers. c.
16. Vide aliter hanc antinomiam conciliatam apud yoannem Robertum lib. ψ. sentent. iur. e. ult. Confer Fachin. lib. 8. controv. jur. c. 7ς. ubi quinque diversas conciliationes recitat inter. l. cum
post. g. goer. V. de jur. doe. ct l. i. C. de dot. promis Praeterea consule Sarmient. lib. 8. seleo . interpret. ad ι. quidam testamento. 3o. 1. de leg. a. Guiberi. de dotibus. c. 4. num. 4. & 7.
AssERTIO XI. Filiasuperstitibus liberis in conjungio defuncta, dos prose'ctitia non revertitur ad patrem, sed manet
penes minitum. DEfensa fuit haec sententia, di primo recepta a Martino contra Bulgarum propter has firmissimas rationes. Primo dos dicitur proprium filiae matrimonium. l. 3. S. ergo. s.1. de minor. ide
297쪽
ad liberos prius quam parentes bonorum dotalium mulieris su
cessio devolvitur. g. l . nov. de hered. ab intest. Secundo dos propter onera matrimonii datur. Sed maritus mortua superstitibus liberis uxore , onera adhuc sustinet. l. si maritus. 46. st. fam. ercisc. EOgo aequum est dotem penes eum manere. l.s is qui . s6.9. ibi dos. r. 11. de jur. 4ot. Tertio hanc sententiam confirmat l. xliam. 9. C. de coliat. in qua nepotes avo succedentes dotem matris conferre Com. pelluntur quod non eveniret, si dos mortua filia reverteretur ad patrem. Nam si ad avum, patrem scilicet matris eorum. dos reverteretur, non esset in ea specie de collatione dotis tractandum inter ipsos nepotcs, quia dos apud eos non esset, sed apud ipsum avum. Quarto Confirmatur haec sententia ex l. pater. 23.j. de paci. Aot. ubi respondetur, valere pactum, quo pater qui filiae nomine dotem dedit, paciscitur, ut mortuasit usuperstitious liferis . deducta parte tertia, reliqua dos sibi aut post mortem siιam filiis reddatur. Quod si dos ex juris communis dispositione ad patrem regredi deberet, frustra tale pactum interponeretur. Quinto hanc opinionem corroborat l. pose dotem. o. F. sol. mat. ubi pater stipulatus erat. dotem sibi reddi divortio facto ; dc pronuntiavit Papinianus. quod postquam extiterit si ipulationis conditio, & filia sine liberia decesserit, pater ex stipulatu recte agat. Ergo superstitibus liberis relictis dotis condictio patri denegabitur. Ultimo manifeste haec
sententia comprobatur in I. unica. f. illo procul dubio. 6. C. de rei Mxor. a I. ubi traditur, quod mortua in matrimonio muliere, dos quaeratur illius haeredibus: proximi autem haeredes matri sunt li- heri, etiam in lucris nuptialibus. D. C. eo . desuce. F. ι. quo citi . 3. C. de bon. qua lib. in potes. consit. O c. In contrariam partem ciatur l. pater filia. 7i .F. de eviet. & I. doso patre. 4. C.sol. mair. Uerum respondetur, quod istis legibus simpliciter dicatur, quod si in matrimonio decesserit filiaiam . quod dos a patre profecta ad eum revertatur: sed nulla ibi fit mentio de casu existentium liberorum. Ideoque ex generali istarum legum decisione nihil certi in hac quaestione probari potest. Unde recte
tradunt communiter DD. quod maritus potest retinere dotem propter liberos. Mesemb. in parat . 1ssol. mair. Pulchre Faber lib. I. con 1e t. e. 16. ubi hanc sententiam consuetudine observari notat. eamque tam jure novo quam veteri obtinere solidis argumentis demonstrat. Quod & confirmat Acmsus in l. 4. C. sol. mair. ubi
notat hanc sententiam, quod dos profectitia mulieris maneat penes maritum exstantibus liberis, tanquam liberis favor bilem inusis forensi esse receptam. Secundo objicitur l. uniea. g. taceat. s. in verb. Ueat ob liberos retentio. C. de rei Πxor.act. ubi dicitur, maritum non retinere dotem
propter liberos. Resp. lex illa procedit, quando divortio solutum est matrimonium i tunc maritus dotem retinere non potest propter liberos
298쪽
liberos. Idque confirmat evidenter d. g. taceat. in verb. sitiat. m. ubi subjungitur, ideo maritum retentione dotis non uti. ne v rium genus eulpa contra uxorem excogitet. Quod omnino accipiendum est de matrimonio divortio soluto, non morte mulieris, cum nulla culpa mariti vel mulieris accidat, si morte dissolvatur conis jugium. Tertio opponitur nov. Ii 8. de heredit. ab intest. S. 1. ubi statuitur, quod bona liberorum profectitia post eorum mortem, jure succellionis ab intestato deferuntur ad parentes. Resp. Hoc de aliis bonis quam dotalibus obtinet, quia dos dicitur proprium patrimonium filiae, unde ad liberos transmittitur. I. g. g. ergo. s.1. de minoria P. ann. In lucris enim nuptialibus liberi proximi sint heredes m tris. t. quod scitis. 3. C. de bon. qua liber. in potest. emini. c. l. ult. C. comm. desuerus. Dissentiunt ab hac opinione Fachis. lib. g. contra Iuri4 c. 7r. Guibertus de dotibus. e. 6. num. 3. & seqq Notandum autem quod Fachinaeus distinguat inter filiam in potestate , scemancipatam, ut priori casu dos revertatur ad patrem etiam superinstitibus liberis, posteriori vero casu remaneat dos penes maritum M liberos. Dimentit et Horom. in tractat. de dotib. ubi tradit, quod dos profectitia mortua muliere ad patrem extantibus etiam liberis re deat, non ad maritum. Postremo opponitur, quod si jure comis muni dos maneret apud maritum liberis stuperstitibus , frustra interponeretur pactum de dote lucranda in casu existentium libero rum; quod tamen pactum valet. ι.sipater dotem. II. I. intersocerum.
26. g. cum inter patrem. h. g. de pact. dorol. t si tali. 8. f. sol. matri Resp. Quae dubitationis tollendae causa contractibus inseruntur,. jus commune non laedunt, possuntque ea quae juris communis sunt, etiam pro majori cautela pacto includi. Ideoque talia pacta valent interconjuges, licet juri communi sint conχrmia. ι. qui
In adventitia quoque dote liberi praeferuntur patri, & mortua in matrimonio muliere, dos adventitia semper penes maritum manet. ι. mulier. 2 o. r de eond. ins. t. s.f de bon. damn. l. 1 3. Sca . F. de evin. t. rs. f. de fund. dotal. ι. unie. g. illo promi dubio. 6. C. de rei uxor. act. I. ult. g. r .F. ut legat.seu eicom. serv. caus cavis Holom. in tract. de dotib. Cujac. lib. obf. s. e. ψ. Ferrar. inform. libet. qua uxor agit ad dotem.
Mulier naturaliter domina est dolis, maritus fictione juris civilis.
'Raditur haee distinctio in I. in rebus. 3o. C. dejur. At. Maritus dominus est dotis, inspecto scilicet initio, quoniam dos ipsi traditur. ι.7., si rei.3. verssiunt autem. ι.9. S. I .F. Djur. dor. t.
299쪽
Khradium. 22. C. eos. Praeterea quoad exercitium actionum, te ad
mitio m bonorum, quam lex et concedit constante matrimonio, maritus censetur dominus dotis. l. d8 his. II . C. de ur. dor. I doce ancillam. v. C. ἡerat vind. Item quoad fructus dotis, maritus fictione; uris censetur dominus dotis, quos percipit dilucratur pro oneribus matrimonii. l. pro oneribus. χo. G. deIur. dot. Verum specto effectu exituque, quia plerunque morte tu tio soluto matrimonio. dos redit ad mulierem, ecquia interim omne emolumentum ad eam pertinet. I.Titio centum. 7 i .f. Nero. 24sde cond.Ο dem.effectu scilicet, cum pro eo maritus vicissimonera matrimonii sustinere cogatur. l. quam . s.fdβJur. dot. mulier jure naturali est domina dotis, maritus fictione 3 uris civilis.
ι rris fundum. i a. l. se constante. 24. f.si maritus. s. .lo. i. f de minor. l. Lucius. 216. Mem. N Obiieitur huie sententiae . quod duo insolidum ejusde' id O.
mini esse non possunt. ι .se ut certo loco. s. f. duobus. Igitur maritus es uxor non sunt dotalium rerum domi . p.
mi duplex ς' i in I quod est 1pud maritum,
300쪽
Pro restituenda vel conservanda doto, maritus non est eo agendus sejusserem dare ; datus tamen, tenetur.
ΡRobatur haec sententia satis aperte exi. a. C. neMejus do .dent. quae dicit nullam fidejussionem exigendam esse a marito pro dote. loquitur ergo lex in eo casu, quo maritus invitus cogitur ad dandum fidejussorem. Itaque a marito volente essicaciter datus fi- dejussor tenetur. Facit pro confirmatione hujus sententiae locus qui eXtat apud Macrob. lib. i. saturnal. e. 6. ubi ita scribit: Scipio pri ceps gensis Cornelia. cum ab eo sponsalia proscerentur . Unμm pecunia onustum produxit inforum, quasi prasentem ejussorem d ris , vel tignu . Objicitur l. i. te 2. C. nesiduus dot. dent. Ubi dicitur, fidejusso rem pro dote datum non teneri, ideo quod videature ea fidejussio bonis moribus contraria, cum causam perfidiae in connubio gen ret. Resp. Incivile est ad dandum fide; usiorem maritum dotis nomine cogendum esse, quia cum mulier sese vitamque suam fidei mariti commiserit, multo magis bona sua ejus fidei commi fisse censetur. Sed si a marito volente datus sit fides umor . essicaciter tenetur, quia tunc cessat omnis suspicio di causa perfidiae, primo,
quia omni obligationi fidejussor accedere potest. l. t .ss de ejus Iecundo, quia pignus a marito pro dote uxori dari potest. l. quos autem' 7. f. si uxor. 6.1. da don. int. vir. Θ ux. Ergo & fidejumor. quia fidejussio similis est pignoris dationi. l. promisso. χ i. g. uls.f.
de consi. pec. Secundo obstat Iseonstante. 14. q. quoties. h. f.sol. mair. Ubi maritus tenetur uxori fatisdare de restituenda dote. Resp. Ibi maritus soluto matrimonio. non constante satisdat de restituenda dote. in1' casu jure veteri non statim, sed annua bima, trima die ,.id est, tribuς annuis pensionibus tenebatur dotem reddere . rure novo intra annum res dotales mobiles, immobilia vero bona in dotem data mistim post solutum matrimonium reddi debent. I. unie. f. eum autem 7. in verb. exaectio autem dotis. C. de rei ux. act. Si ergo soluto matrimonio, a muliere vel ejus heredibus conveniatur maritus ad restitutionem dotis, tunc non sum cit nuda promissio, sed maritus ten
tur datis fide jussoribus vel pignoribus, satisdare sua die dotem mulieri reddi. Tertio adoriatur l. eum dotis. yr. 1s. δεμ . Me. ubi videtur ad seri, quod a marito fidojussor pro dote restituenda possit exi . Resp. Ibi non a marito daνi petitur fidejussor pro dote restituenm, sed e contra ab uxore, quae marito dotem promittit, fidejussor postulatur pro dote cinda, Probant hinc assertionem uel mι m in. μ otiis