Specimen medica inauguralis exhibens editionem libri Hippocratis De capitis vulneribus : quod ... offert Johannes Hendrikus Rutgers

61쪽

altero tibi traditam fardius susceperis, terebra caVa et Serrata , Statim os ad membranam excidendum, eaque SaepiUSeXempta, cum alias, tum speeillo per ambitum demisso, terebrae via exploranda. Nam et longe citius Os secatur, si ubi suppuratum sexsistit et puro manat sectio adhibeatur, saepiu8que in summo fluitans apparet, idque vel maxime, si ea capitis parte vulnus inflictum sit, qua Os tenue p0tiUS quam crassum exsistit. 0uare adhibenda cautio est, ne inscius admoveas terebram, nisi ubi os crussissimum esse videatur; eo vero loeo semper adhibenda ferebra est, Saepius considerando osque dimovendo educere tentandum. 000 educto, reliqua euratio, prout vulneri conserre vide bitur adhib0nda. At si per initia suscepta curatione, pr0tinus os eXcisum a membrana auferre velis, eodem modo

per Specillum terebrae circuitus subinde considerandus et in ossis partem crassissimam terebra Semper adigenda, osque dimovendo edueere tentandum. Ubi terebrae usus inciderit, si ab initio suscepta curatione os perforandum eSt, n0n est ad membranam perveniendum, Sed tenuis O8SiS pars , velut in sectione Scriptum eSt, relinquenda

63쪽

LlBRUM HIPP0 CRATIS DE CAPITIS VULNERIBUS.

γ ν ὰυθρώπωυ. - Ηis quidem verbis liber hicce incipit in libris

MSS. et editis Graecis omnibus , in Calvi vero et Cornarii interpretationibus Latinis nostris his praemittuntur nonnulla, quae, nequis apud alios quaerere cogatur, ex Cornarii editione describo DNullum capitis vulnus leviter contemni debet. Saepe enim cutis Sola contusa ferro aut alia aliqua re, si non diligenter et cum quadam cautione curetur: veluti Si Sanguis concretia S non expurgetur , aut aliud quillam negligatur, ulcus incrudescens non parum molestiae exhibet et aliquando etiam febrem inducit: et medico quidem negotiab aegroto Vero periculum non minus assert. Verum hoc multo magis contingit si caΙVaria et cerebri membranae rumpuntur. Quare si non Singula haec diligenter medicus curaverit, Saepe mortis causa existit. Et de his quidem omnibus etiam alibi diximus , sed et nunc licendum est. Primum igitur capite Vulnerato interrogare oportet per quid vulneratum sit: deinde quid homo secerit , quum Vulneratus fuit. Postea qua parte vulnus inflictum sit. Nam - cet. ' Haec quidem unde devenerint nescimuS, Certum est in eo libri habitu , quali hodie possidemus, principio Sane

64쪽

parum apte ista legi; num prorsuS Spuria sint, num ex alio libro, an e inutilatione huius libelli nata, non discerno.' Αλλ' 6στtς μευ εt εκ του εμ ποοτθ-υ πές κΞΘαλῆς πο0β0-λἡυ , τουτε OU R. T. i. - Vulgo inter προβολευ et τουτεου haec verba interponuntur: ἡ δε προβολε εστ t τυ του GITS0υ εξS OV στρογγύλου παρα το ἄλλο . Verba autem i Sta in cost. Med. uncinis intercepta sunt; itaque Liti reus: DCe membre, inquit, de

phrase est en esset une parenthese. '' Imo vero est glossema nomen

in aliis, tum etiam in similibus nominibus in υς, εtα, υ deSinentibus legitur. Iones α breVe, non longum, in η mutabant; itaque non alio modo Hipp. secisse videtur et in eius Scriptis semper βραχHα , ο ξεξα ceti. Iegendum censeo. De alia re simul hic monebo. Littreus Ionismos , quales Sunt τουτεου , τουτεω , TOUziO V , masculino genere , τοιουτέου celt. introduxit plerumque e libris suis B. M. N. - Falsos hos Ionismos esse credit G. Dinstorsius, Comm. de

dial. Herodoti p. XX. Ego quum in codicibus, in quibus solis Ionismi sine dubio legitimi servati essent, etiam dubiOS BOS PUDerirem , quumque Viderem vel legitimos in vulgata esse omissos , dubitare coepi quid in Hippocrate serendum esset , quid non ferendum ; itaque a Littrsio hac in re deflectere nolui.

τελευτῶσα. - Ιta scripsit Lill r. e pluribus libris , idemque requirebant Foes. in adn. et Lem. Portus. Quod nempe reliqui libri habent, τελευτῶσαι, e frequenti Vocalis et et diphthongi αt in fine

Praesertim Vocabulorum confusione originem traxisse videtur. id. Bast. comm . falaeogr. s. 704 , Sess. ἀρἡκουσα. - Codd. ires Liti rei, αγηκ6υσα. - Αd rQS ipsa, quod attinet hoc capite traditas, cons. Vertunniani et Foesii notas. Videtur enim omnino haec Dariim cx vulgi Opinione, non Ob

65쪽

Servatione propria tradere Hippocrates. Quod mirum nostri temporis hominibus videri possit: at teneant quaeso absurda Omnino quae eadem de re habet Arist. Hist. an. I , 7. Eχεt ραρας τ0 μἐv

πτ0ύσας ως επιτοπολύ. Ex hisce abunde constat suturarum capitis cognitionem apud antiquiores Graecos parum fuisse firmam aut inobservatione fundulam.

τό τε θυώτατου. - τε cum LittrύO recepi e eod. Med. et libris duobus Paris. Ceterum in libris pone haec verba et mox pone

Ex his verbis η utroque loco Olim exsulabat , Sed e libris additum est a Littreo. - Scaliger, in cuius textu igitur n deerat, gIossas esse credidit utrumque additamentum; Littreus propter additum η

membrum utrumque servandum eSSe putaVit. Mihi Secus videtur: etiamsi addas particulam haec Verba glOSSae manent: τὸ Aωτατου non amplius definivit Hipp. , quum sponte quem Iocum significaret Omnes intelligerent; τὸ κατώτατου ipse accurate definit addens τὸ προς τη μηνιγγι i reliqua omnia non niSi Scioli adnotationes sunt margini Olim adscriptae. ἀποχωρεου - αιε i. - Illud ἀποχωρέου Omnino nominativum sucit absolutum b. I. , qualem Saepius a Dud noStrum legimus. Τum

pone ὰπὸ τού θυωτάτου in libris legitur ὀστέου, quod nomen delevi quum inepte inferri videretur in periodi decursu, in qua τὸ ὀστέου iam statim ponitur et Subiecti Vice sungitur, quod vel in participio ἀποχωρέου subintelligitur. και ἐπὶ κοιλότερου. - Vulgo ἐπὶ κοιυοτερου. Codd. duo Littrsii επlκοιλότερου una Voce quod recepit Vir eruditus. Malim exhibere, quod iam Foesius desideravit, ἐπὶ κοιλότερου. ἡ δε διπλόη τὸ κοιλότατου - ἐστι. - De meo h. I. articulum

66쪽

τό adscripsi, qui perinde requiri mihi videtur ac supra in et o ἀνώτατου et το κατώτατου , certe si in sine εστι SerVeS, quod codd. tres omittunt , mihi vero retinenclum videtur. ὀκοια ταοκόα. - ὀκιξα e Martini emendatione cum Littreo adscivi libri oμοια. αἷμα ἄν διαγιγυο leto Advertit haec verbi διαγιγυετθα t Significatio , qua pro δεέρχεσθαt ponitur : nam recte li. I. etiam qui,

ε ει , παχύτητος δε και λεπτότητος οὐ τως. - Vulgata lectio Omnia ista nomina casu dativo effert. Const. quatuor priora tria genitiVO ponunt. Ceterum libri tres et Ald. ουτως omittunt, unde Lit-treus: Σάληρότητος μευ obυ και ἱμαλθα. κότ T0ς και κοιλότητος ωδε εχει. Παχύτητι δε καὶ λεπτότητι , ξυμ πάσKς της κSP. R. T. λ. Quae ratio mihi prorsus inepta videtur. Malui SerVata ceterum prisca lectione Omnia genitivo describere: cf. Matth. 5 337, 9. 643. Oύτως utique SerVandum est. - Τandem notandum initio libros μὲν υbυ habere: μευ ob υ iam Aetii. Portus emendavit et nuper Litti sit S.

serens abesSe articulum: nempe non Video cur h. l. κατὰ βρέγμα SerVandum sit , quum paulo post in hoc ipso capite κατὰ το

εροι επὶ εωυτεω - Vulgo εωυτέω Ionismum praebent libri duo Parisienses, nec negligere illum in nostro licet, ita ut aliis

etiam locis in hoc tractatu eum e codd. Saltem reVO RVerim. καὶ διοτι Οὐτω ταύτα εχε t. - Littreus e cod. Med. et duobuSParisiensibus pro καὶ δ οτε dedit καὶ δη ὀτt , idque collatis verbis eseq. capitulo καὶ δἡ τουτέωυ ούτως εχξυτωυ κ. τ. λ. Equidem

non Video cur hac de causa certe loco nostro diti τt in δη ὀτt mutem. Vulgatam Ieci. retinui, mihique haec Verior videtur allera. εξ ἱσων τε ε ὀυτων τωυ του, μάτ6 υ καὶ ηττόνων καὶ ὁμοίως τε

67쪽

zρωθδες και ησσου. - Primo in hisce notandum και ἡσσόvωυin libris deficere , verissime vero astditum esse a Littrsio, quod Vel Sequens και ἡ στου docet et collatio praeterea consimilium in hoc libro locorum. Pro εξ ισωυ ceti. una voce εξόσωυ, qnod dubiae fidei Setineidero in Lex. Frequens verbum ἐξιτόω et nomen ἔπισος, sed εξιτος me legere non memini. Verum eius origo h. l. aperta ; nam scripsit Hipp. εξ ἔσωυ - τωυ τρωμιάτων - ὰποθνησκει O ανθρωπος,

ματος. Participium εὐυτωυ in causa est, quare ἐξέσωυ una Voce librarii scriberent. ὀκόταυ και ἄλλως. - Τum h. l. tum saepius in hoc libro ὀκόταν pro ὀταυ e codd. rePOSui. λεπτοτάτω ὀστέω . . . o λιγόστ' σαρκό. - Vulgo λεπτω τε et o λιγη. SuperlatiVos e libris Med. et duobus Parisiensibus cum Littreo

exhibeo. ἔνεστι. - Hoc eum nuperrimo editore ex iisdem codd. exhibeo.

Vulgo ἐστόν.s 4. 'Iσχυρότερου - πρόσθεν. - Vulgo ισχυρότερου δ'ἐστὶ τῆς κερα ἐς του ὀστέου παυτὸς τὸ ὀστέου τῆς κορυρης καὶ των οὐάτων ηπαν το πρόσθευ, in quibus pro τοὐ ὀστέου παυτὸς τὸ ὀστέου cod. Med. et Parr. duo τὸ ὀστέου ἄπαυ τὸ οπισθεν , iidemque η ἀπαυ pro ἡ παυ. Utrumque recepit Littrsius , quod et ego feci, id unum si excipias, quod ἄπαυ ante τὸ ὀπιτθευ delevi. Nimirum cranii pars pone Verticem et aures opponitur toti reliquo ossi anteriori: itaque η ἀπαυ τὸ πρόσθευ de Ionge maiore cranii parte optime habet, sed in ἀπαυ τὸ μιτθευ , de Ionge minore parte posteriore, ἄπαυ abundat et librariorum errore inVectum est. Ceterum altera probabilis lectio huius periodi Iatet in Vulgata, si cum trium istorum librorum Scriptura eam componas, ad hunc modum:

της κορυρης καὶ των Οὐ-των και σάρκα πλέουα και βαθυτέρην ἐπὶ εωυτέω εχεε τούτο τὸ ὀστεου. Forte etiam in hac Tob ὀστέου

68쪽

Med. et Parr. duobus exhibuit Littreus ; vulgatum εἰ τις καὶ ἄλλως

crati in capitis Vulneribus , ubi ita impactum vulnus est, ut teli vestigium in osse remaneat et impressum sit. '' Recte , cons. oecon. Hipp. - In alia re simili quodam sensu usurpat hanc Vocem Galenus de usu partium IX, 3. , VOl. III, p. 689, ed. Κulin. : καιεστιν n μευ ΞξOX N παραπλησisc μάλιστα το σχημα τοις επι των

69쪽

εκ τουτεωυ ο θάυατος οὐ γHZταt κατά γε διμην, ἡ υ γενηται. Haec Verba maxime spectare videtur FOeS. cum in adn. Seribit: γ Hic vero Iocus mendo non carere Videtur , ut etiam asteriscus in omnibus exemplaribus adscriptus vitii suspicionem iniicit, neque in eo Vertendo conveniunt interpretes. Mihi hic sensus elici Videtur, ut ubi in Vulneribus capitis telum in osse insederit, quod neque sissum Sit , neque collisum , neque intro desidat quod tam in ante riore quam posteriore capitis parte contingit) ex his si mors consequattur, non aeque tamen accidere , quoi tardius intereant qui po- Steriore capitiS parte vulnus acceperint, celeriuS Vero qui anteriore Ob utriusque Ossis naturam. Ita ut non iniuria ista ad superiora reserantur. Ubi κατὰ δικηυ aequo iure, aequaliter, eodem iure aut modo ac ex aequo significare videtur.'' Α Foesio dissentio: locus enim integer est, asteriscus vero in Veteribus Edd. adponitur

cum superioribus , hac de re in protegumenis Videbimus, quum de totius libri partium consecutione exponendum sit. Τandem illud κατὰ δικηυ recte accepit Schneid. in Lex. obesi Hipp. heissi κατὰ δίκην S. V. u. εικότως , der Natur, oster Billigkeit gemass. ' Itaque recte Littreus : DLa mort 'en est pas Ie resultat naturet, meme quant elle furvient. ' Minus recte Grimmius Foesium, uti Videtur, SecutUS: DSO ersolgi ster Tod, WEnn er aucti eintriti, nichi auf

eiecerunt. Et me quoque βελος ἐυ τω βρέγματι γευόμευον offendit; ἐλκος εν τω βρεγματι γiυεται , sed βελος ἐν τω βρεγματι στηρέ-

ζεται. Confusa sunt nomina βέλος et ἔλκος , quorum hoc Si repouas, omnia bene procedunt.

70쪽

τωυ δε τρόπωυ ἐκαπτου πλέονες ἐδέαι γ ἐγυοντα. t τοὐ κατῆγματος ευ τη τρώσει. Recte Foesius: rebic autem, inquit, κατεγματος nomen solutam in Osse unitatem meliuS sonare Videtur quam fracturam , tum quod Os Vitiari aut nigrescere possit, tum etiam quod collisum sit absque fractura, quae Sub hoc genere , comprehenduntur. ' Apposite adfert Littrsius locum ex initio sis: τούτωυ τωυ

ρωγμην, αυάγκη Pλάτιυ προσγὶ νῖσθαι, η περ ραγη. De meo ηυ περ ραγη , quae librorum seriptura est, in η περ ραγ' mutaVi. Nempe quum ραγη subiectum sibi habeat ρωγμi e superiore τηυ ρωγμευ repetendum absurde dicitur ηυ περ ραγῆ,

quum iam bis affirmatum sit os re ipsa fractum esse: verum definiendus erat locus τῆς ρλάσιος , ita ut η περ ραγη certo certius reponendum sit. Γ στε οὐ καταρανέες γ ἐγυιυται εστ t αὶ τωυ ρωγμέων. - Vulgo οστε Ου: liber Med. et Parr. duo ὐστε ob, quod iam Martinus desideraVit et Foes. Latine expressit. Olim legebatur εστι δ'αλιουρωγμέων : Sed codd. tres εστι δ Ut τωυ ρωγμέωυ , unde VeriSSimae mendatione εστ ιυ αι z. ρ. effecit Littreus. 0ύτ ευ τητι ημέρροτι ευ ροσι αυ και πολλου ορεχος γένοιτο τούτου τω ἀυθρωπω. - Vulgata fert: οὐτ' ευ τροσι ἡμερησι, ευλσιυ αυ και πόυωυ αυ ὀρελος γένοιτο του θαυάτου τω ὰυθρωπω. In his autem ὀτησι pro ἀσι dant liber Med. et Parr. duo, iidemque ποtέου ' et in marg. ῖσως πύελου. Plures etiam codd. alterum αυOmittunt. - Scaliger tentavit: ἐυ ἡ σι ἄυ και πουωυ το τέλος

γένοιτο τοὐ θαυάτου. BDuo , inquit, Ionismi πουωυ absolute, aut constructive et τέλος θαυάτου pro θάυατος Coniectura prorSUS displicet et tanti nominis viro indigna videtur; haud ita scripsit Hippocrates , nec Graece ita quisquam scripsisset. Foesius coniecit: ευ ἀσιυ ὰυ και πόυωυ ορεχος αἰτtου γ έυ0teto του θανάτου τω ἀνθρωπω. - , , O Θελος autem, inquit, neque Solum Ουησιν et