장음표시 사용
51쪽
XXIII. Cavendum autem ne os a male curata carne
aliquid vitii contrahat. Os enim sectionem expertum et alioqui nudatum, integrum tamen, aut quod a telo ossensionem accepit, sed integrum videtur, magis periclitaturne purulentum evadat, quamvis id alias suturum non sit,
si caro os ambiens male curetur et inflammationem conci
piat et constricta sit. Igneum enim evadit multoque ardore redundat, Saneque os ipsum ex superiectis carnibus calo rem, incendium, perturbationem, pulsum, ceteraque Vitia, quibus caro vexatur, in se inducit, ex hisque purulentum evadit. Vitiosa autem est vulneris caro humida et nimia uligine marcescens, idque l0ngo temp0re repurgari. Sed quam celerrime quidem vulnus ad suppurationem adducere oportet. Hac enim ratione vulnus ambientes partes minime inflammatione vexabuntur , ipsumque purum citissime e det. Λ telo namque tum concisas, tum collisas carnes in pus verti atque ila tabescere necesse est. At ubi repurgatum vulnus suerit, siectus evadat oportet. Sic enim citissime sanescet, et caro sicca minimeque humida Succrescet, neque hoc pacto in vulnere caro modum excedet. Eadem quoque est ratio membranae cerebrum ambientis. Ea enim protinus OSSe Secto et exempto denudata, quam citissime purgari et siccari debet, ne si diutius madescat, tum nimia uligine marcescat, tum in tumorem assurgat. His enim ita se
habentibus periculum est ne ipsa putrescat. XXIV. At vero in capitis vulnere os, quod ab aliouuOVis osse abscessurum est, sive teli vestigium in osse relictum sit, sive alioqui os nudatum Sit, plerumque abs
52쪽
καὶ μαλθακώτερα παιδόωυ τὼ ὀστέα καὶ λεπτότερά ἐστι, διὰ τοὐτο, ὀτε ἐυαεμότεοά ἐστι καὶ κοῖλα
53쪽
cedit, ubi exsangue redditum fuerit. Resiccatur enim Sanguis in osse tempore, et sub plurimis medicamentis. Abscedet autem celerrime, si quis quam citissime replargato
Vulnere, ceterum tum vulnus, tum OS Si esset, tum maius Vulnus, tum minus. 0uod enim maximo reficeatum est et
in testulam abiit, id a reliquo osse vitam et sanguinem habente citissime abscedit, quum ipsum exsangue Sit et
XXV. Ossa, quae a suo naturali statu reste dunt et media desidunt, si aeta aut late admodum praecisa, minus habent periculi ubi membrana integra suerit, quaeque rimiS pluribus et latioribus intus si aeta sunt minus eliam periculo sunt obnoxia et sacilius eximuntur, neque h0rum quidquam
sectione indiget, neque cum peridulo OsSa auserre len aia dum, prius quam Sponte sui Siam cedant. SurSum autem redeunt carne subnascente, quae ex ossis meditulli0, ubi ossa inter se connectuntur et ab eo, quod Saniam eSt, Sue- creScit, si superior tantum ossis pars corrupta Sit. Hac Vero ratione tum caro celerrime succreseet et pullulabit, tum OSSa SurSum educentur, si quis vulnus quam citi8Sime ad Suppurationem adducat et repurget. 0u0d si os totum utraque ex parte tam superiore quam inferiore deorsum ad membranam insederit, sub eadem euratione et vulnus citis sime saneseet et ossa deorsum insidentia celerrime sursum
XXVI. fit puerorum ossa ui tenuiora sunt et ob eam USam molliora , quod sanguino magis redundani, et eaVa
55쪽
et caVernOSa , non dura , non densa , n0n solida. Et si sub telis aequalibus et imbecillioribus aequale aut etiam levius vulnus acceptum sit, iunioris pueri 0s magis et citius minori liue spatio purulentum evadit quam senioris, ac Si alioqui ex vulnere moriundum sit, iunior seniore citius perit. XXVII. Verum ubi os a carne nudatum fuerit, animi intentione adhibita conandum est ut cogn0ScaS, qu0d qui dem oculis videre n0n licet nec discernere, num os sissum sit et collisum, an collisum tantum, et num ad teli vestigium collisio vel rima, vel utrumque accesserit. Ac si quid h0rum Senserit, per exiguam terebram per raso osse sanguis detrahendus, adhibita cautione ut ad parvam alii tudinem tantum persores, quod os iuvenum quam Seniorum
sit tenuius et minUS cI ISSUm.
XXVIII. At ubi quis ex capitis vulneribus periturUS eSt,
neque ulla ratione Sanitatem recipere, neque Servari p0teSt, hunc ex his n0tis moriturum dignoscere licet, et ex his quae ei contingunt, quod eventurum est praedicere. Ubios fractum, aut sissum, aut collisum, aut quoulamque modo fractum esse quis intellexerit, neque per errorem raserit, aut secuerit cum eo opus sit, sed id neglexerit quaSi 0S Sanum esset, ante decimum quartum diem hieme plerumque febris invadet, aestate vero p08t SeptimUm. 0u0d ubi contigerit vulnus pravum colorem induit ex eoque Sanies parca emuit, et quod in eo insani malum est emoritur , sordidumque sit, ac salsamentum reseri, colore
57쪽
sulvum et aliquantulum lividum, tui teque os corruptione vitiari incipit, et nigrescis, album exissens, ad eXtremiam Vero perpallidum et exalbicans saetum. Cum vero tandem purulentum exstiteris, phlγelaenae exoriuntur et cum delirio mors contingit; plerosque etiam altera corp0riS parte nervorum distentio invadit. Siquidem sinistra, capitis parte Vulnus suerit, dextram corporis partem convulsio prehendit. Sin vero dextra capitis parte vulnus suerit, Sinistra corporis parS convulsione corripitur. 0uidam etiam attoniti fiunt,e0que modo aestate ante septimum diem, aut decimum quartum hieme pereunt. Idem quoque haec indicia significant tum in senioris vulnere , tum iunioris. Ceterum ubi febrem occupasse, vel aliquod aliud signum huic adesse c0gnoVeriS , minime disserendum est, sed os ad membranam US JUe Secandum, aut scalpro eradendum, facile au tem secatur et eraditur, tum in reliquis ea curatio adhibenda,
quae commoda videbitur, ad id quod sit oculos intendendo. XXIX. At ubi in capitis vulnere, sive serra suerit adhibita , Sive non, nudato tamen osse , tumor rubicundus ad erysipelatis naturam audedens in sacie et oculis utrisque, vel altero suborius suerit, quique ad contactum doleat, ac febris et rigor corripiat, vulnus vero ipsum, quod ad carnemosque attinet, ad adspeetum recte habeat, quaeque Vulnus ambiunt bene habeant, excepto sauiei tumore, eique nullum aliud peccatum in reliqua victus ratione acceSSerii,
medicamento, quod bilem expellat, h0mini alvus purganda est. 0u0 Sic purgato, tum sebris remittit, tum tumor
59쪽
siubsidit, sanusque evadit. Medicameli iiiii autem exhibendum pro hominis robore , virium illius habita ratione. XXX. At vero de sectione, ubi in h0mine eam uSur pare necesse sueris, Sist statuendum. Si per exordia sus cepta curatione ad Seolionem Venias, non protinus os ad membranam Usque secari debet, neque enim expedis membranam male assectam , diutius OSSe nudas am esse, nempe
subinde configit ut temporis tractu putresceret. Aliud
qu0que periculum Subest, Si os ad membranam Seolum protinus auferatur, ne in ipso opere terebra membranam vulneret. Verum inter secandum, ubi parum admodum abest ut os ipsum totum Sestium Sit, iamque os labat , ab ipsa sectione desistendum, permittendumque ut 08 sponte sua discedat. Secto enim ossi et inter secandum relicto
mali nihil contingere potest. Tenue namque iam sit quod
relictum est. ln reliquo vero ea curatio instituenda, quae vulneri conserre videas Ur. XXXI. Inter sedandum autem terebra saepiuS, ne OS incalescat, auserenda et in aquam frigidam demergenda. Terebra enim dum circumagitur incalescens os cales a
disendo ei resimando incendit, efficitque ut plus eius 088is, quod sectionem ambit, abscedat, quam quod ab8cedere debuerat. 0uodsi protinus os ad membranam Secare Velis, ipsumque p0Stea eximere, eodem modo saepius terebra extrahenda est et in aquam si igidam immergenda. At si per initia curationem non aggressus sueris, sed eam ab