장음표시 사용
141쪽
Duos libros in praefatione ad primam a tem dixi a me frustra quaesitos esse Collectionem Aldinam quorundam scriptorum Grammaticorum, editam annom DXII, in qua comprehensus est Herodiani libellus de partibus orationis Graecae inclinabilibus et Dictionarium Graecolatinum et Latinograecum, ex radi et Asulani ossicina vulgatum anno ΜDXXIIII, in cuius Dictionarii accessionibus praeter alia etiam idem Herodiani fragmentum, aliorumque Veterum Grammaticorum eiusdem argumenti scriptiunculae offeruntur. Horum librorum priorem nuper in Bibliotheca Paullina repertum riuum inspeximem,
142쪽
vidi Herodianum ibi iam ab ip AIdo melius
editum esse, quam antea inmortis Adonidis, nisi quod rursus, Ut fit, irrepserant aliquot alii noui errores. Boninius autem sic Aldum squitur, Ut eius er ala fere omnia retineat, et sua in cumulum addat.
Posterior seruatur in Bibliotheca Caesarea Vindobonensi, mihi significauit Uustris Baro, Aloysius Emericus iocina, Consili rius Aulae Caecireae, librorumque Censor, Vir litteris Graecis mirabiliter deditus earumque sudu apud alios adiuuandi cupidissimus qui ultro mihi se paratum esse ostendit, uti brum istum inspicere atque conferre Q nomine illi a me gratia et hoc Ioco habetur, et alias habenda erit. Idem Vir illustris, nuit me librum istum prodiisse anno XXII Hiaeculi decimi sexti non, ut ego seripseram, secutus Fabricivin anno XXII L
143쪽
IX. Secundus modus, retractio tenoris eius
Iter modus inclinandi tenoris, est eius retractio ex ultima syllaba in secundam vel tertiam a fine.
Graeci vocant αναβιβασμον, Vel ροταθεσιν, Vel ἀναορομ v, Vel, μεταπίπτον, o ναλλασσορονον του πονου. Retractionis autem genera totidem ponimus quot sunt eius caussae. Fit enim 1 aut ob dialectum; a aut ob compositionem dictionis; 3 aut ob dictionis mutatam significationem; 4 aut ob nominis adiectivi mutationem in proprium; ue aut ob litterae vocalis in quam dictio exibat, amissionem; 6 aut ob litterae consonantis in quam dictio exibat, aut amissionem, aut mutationem aut in disyllaba praepositione ob eius 7 aut inversionem, 8 aut variatam significationem; 9 aut in pronominum primae ac secundae personae casibus obliquis pluralibus, ob caussam quae suo loco dicetur.
X. Primum genus: ob dialectum. Dialectus Aeolica omnem dictionem una syllaba
longiorem, et a ceteris Graecis acui solitam, gravat, exceptis praepositionibus et coniunctionibus. Ἀχιλλε , 'Λχίλλευς βουλη, βολλα βοορια, βωμος ποταμιος, ποταμος καλος, καλος εἰρηκως, ε μήκων. γω, εγων. συτος, ιυτω. Immo et indictionibus circumflexis tenor a fine retrahitur. φιλεῖν,
144쪽
α κριες αυτ , αυτου. Propter consuetudinem hanc
Aeolenses a Grammaticis dicti sunt βαρυνται Latinam linguam, motum est. Tere totam ex Graeca ductam Te Plus autem habet ea similitudinis cum Aeolismo, quam cum Ionisinor quae duae solae antiquitus Graecorum dialecti erant. Vna harum similitudinum est, quod nec Latini unquam vilius di*llabae aut poly*llabae dimonis Itimam stilabam acuerunt Itaque risi quum legerem quae Olympiodorus in Aristotelis meteora p. 7. scripsit, uelata illa et merito reprehensa in Schediasmate Benileiano demetris Terentianis: ΚαΘω
κομπον propter fastum et arandiloquentiam. ΟΘεν Υπερηνορεοντες feroces et superbi εκλή-
Etiam Atticos χαιρειν τῆ βοι τητι scribit Ammonius in Πονηρον, p. III. Quod ita intelligendum
145쪽
. Resero in classem hanc, siqua vocabula vetere dialecto ultimam acuentia, eam noua dialecto gravarunt. Ut antiqui dixere, ταχυτης, βραδυτη , et similia; recentiores, ταχυτης, βραδυτ c.
XI. Alterum genus ob compositionem dictionis.
Duarum dictionum in unam compositam coeuntium, prior tenorem suum perdit, posterior autem rettahit, vel etiam in priorem remittit. φ Me et αληθής, φιλαληΘης ἀγαθος, φιλαγαθος κοιλος, φιλοκαλος. Nec solum dictio acuta, sed etiam pen- acuta, et infleAa, et peninflexa, silent acutum remittere aut retrahere. 7 πατος, φίλιππος παῖς, φιλοπαις μυθος φιλομιυΘος έτωρος, φιλεταιρος. Non tamen semi e Graeci tenorem in compositione retrahunt. αοιδος, φιλαοιδος. λογος, φιλολογος. τοιοῆτος, φιλοτοιἀυτος , Qua in re quam Graecis inconstantiam Iecentiores quidam Grammatici
obiecerunt, i Voeabulum, ctiam sortaue ab Aristotele, eerte huic uni usurpatum, in Ethie. Nicom. I. I. II. C. Duu.
ἡδέα Ceterum φίλοι et similia alia, in compositis praeposita, habent fere vim activam; postposita, passiuam.
φελοχρηστος, χρηστοφιλος φιλοπονηρος, πονηροίφιλοs. 4φίλανδρος, ανδροφιλος. φιλοδημος, δημοφιλος. Tuu οΘεος, Θεοτιμοs. Iccire in nonnullis non est locus inversioni v. e. φιλοπολυκος, φιλοκίνδυνον etc. etc. κ
146쪽
obiecerunt, ea non ita Magna est obseruant enim satis conflanter certas regulas et in earum conflictu potiorem habent, quae sortior erat. Itaque si quando a regula discessum est in tenore alicuius vocabuli, numerant id Grammatici Veteres inter σεσημιωμιενα. Regulas autem illas exponam alio tempore, ne nunc
XII. Tertium genus ob distionis mutatam significationem.
Significatione mutata ex amua in passivam, dictio ex acuta fit grauis τομος, ο τεμινων σίδηρος 'τοριος, ὁ τεμ νομενος χαρτης φορος, ανεμος φέρων τήν ναυν φορος, ο φερομιενος. - Haesimulatio fignificationis ex activa in passivam, interdum obscurior est. συνεργος, ο βοηθος συνερ γος, o συντεχvος. τριετες, ἐπὶ ἡλικι- τρίετες, ἐπὶ χρονου. Pug triennis, qui trium annorum aetatem habet, qui egit annos rex triennium Vero,
tempus ipsam trium annorum quod actum est. Sic in Homero tolemaeus Ascalonita, V Ammonius refert et probat, haec et similia vocabula ab ετος composita, pro significationis diuersitate accentu voluit distingui. Alii Homerum et antiquiores Atticos volunt semper haec nomina grauasse; recenti res autem, semper acuisse. Haec de accentu nominum ab ετος compositorum controuersia quae inter Grammaticos erat, caussa filii, ut mihi videtur, quare in no eodemque scriptore, ut in Platone,
ista nomina, etiam nullo intereedente significationis discrimine,
147쪽
discrimine, modo acuta, modo grauata hodie legam tur. Quod Grammaticus Marchicus ait, nomina haec acui, si genitivum inuo habeant grauari autem, si genitivum habeant in ori et sint primae declinationis unde id habeat, et an aliquatenus hoc verum sit, nescio nam ita uniuerse dictum, ape
tissime falsum est '. Aliae dictiones, quae acutae significant actio.
nemo vel rem aut personam agentem, grauatae significant locum vel tempus actionis eo χος, τρεχων, ὁ περιφερης τροχος ὁ τρεχορονος, δρομιος, τοπω ἐν οὐ ζεπυσι. αρπαγη, Iaptus, actio rapiendi ἁρπαγη, locus in quo Ganymedes raptus est item instrumentum aduncum, quo utuntur ad aliquid corripiendum vel extrahendum, Iupus harpago. oοροτος, aratior αροτος, AEIationis ructus, agri prouentus, collectio frugum, et
φητος, ossionis tempus tia his et similibus non puto Grammaticos olim inter se disi ensissetes verum tanta librariorum negligentia fuit, , illi iam non modo inter se dismensisse videantur, sed ne conflantes quidem omnes in sua quisque sententia permansisse. Inspiciat modo aliquis Pollucem. Ammo-i nium, a Quatenus id veram sit, discas ex Alex. Scolo p. 278, 3o unde Marchicus etiam videtur hausisse. R EI Z in marm
148쪽
nium, Hesyclitum, tymologum, Suidam, Eusathium Vni Moseliopulo ad Hesiodi Εποι v. 388. nbn est visa haec significationis diuersitas caussa idonea esse, propter quam ista vocabula modo acue- Tentur, modo grauarentur: ipse omnia ea est in utraque harum significationum acui Forsitan igitur etiam hoc librariis imputandum sit, quod V SyI 'hurgius obseruat, σπορηproc, et ἁλοητος, 'tona semper scribuntur, non modo ubi significant actionem serendi et triturandi, sed etiam ubi sationis et
triturae tempus. Xenophon Oecon. . . o. καὶ γαρ νεατὸς, καὶ σπιορος, καὶ φυτεία, καὶ νορι ii, υπαBρια ταυτα παντα εργα στίν. Ita Stephanus in Thesauro legit, νεατος, acuta Vltima, et νομή, singulari numero alii, νεατος, acuentes antepenultimam, et νομαι, numero plurali. atet ex iis quae diximus quum in loco Xenophontis de operenouationis agri sermo sit, non de tempore, Stephanum legere ibi recte, νεατος, hima acuta. Sed ob quas ratioties ceterarum omnium dictionum significali mutetur, quarum significationis mutatio accentum ipsarum ex vitima retrahat, eas rationes colligere, atque in genera certa redigere, nondum sum conatus Frequentissimam rationem similitudinis eme, facile iudicari potest. ρυρος, navali ουρος, ventus 'secundus ορμος, monile odi μος , Ortris, notthim statis, machinatio phalangaram. νομος, apud Homerum, locus ubi pecora paseuntur, et apud Tecentiores, regio, tribus, praefectura: νομιος, lex, mus, institutum δοκος, trabs, tignum:
149쪽
σοκος, opinio, exspectatio, animi suspenso. βροτος, mortalis βροτος, inquinati a cruore. βιος, arcus adsagittandum: βὼς, vita. φιλητός, amiator φιλέτης, fur. μισητη, ossis uισητη, libidinosa.
Θιεριενη μολυβδος Σταμ τοῖς αρχιπεκτοσι, libella fabrilis, perpendiculum. In his paucis exemplis res quatuor insunt, quas observemus a Dictiones quaedam huius classis plo significationis diuersitate ab aliis accentu distinguuntur, ab aliis in alia earum significatione. Sic
a Graecis, iubente analogia grauari, aetolemaeus Ascalonita studuit eam consuetudinem Graecorum defendere, quasi minime pugnantem cum analogiae sed Heraclides, praeceptor Ammonii, eam damnat, Ptolemaei rationibus consutatis Non igitur. 4nquit Ammonius, accedens magista sententiae, per analogiam hoc nomen acuere licet, nec ut significatio eius diuersia est, cita etiam tenor est diuersus. Icngit controuersiam hanc Eustathius ad A. 2, 76s.
locum obscurum et dissicilem hic sat habeo indicasti .
150쪽
τισι τῶν sστερον eorum qui post Homeri aetatem
fuerunt x . . . προς διαστολήν του κα- τον λ' ιενοο
'ρριου Ergo non omnes ita scribebant, ne ita hodie aut in Homero, aut alibi scriptum videmus. Et iterum idem ad Od. 4, 464. 843, 36. ubi
enumerat multa nomina, uenorem pro discrimine significationis mutantia Ἀρριος an, λιριν, ' Ἀμριος δε, Στεριτραι χηλιος ηιοσμιος ipse tamen rursus alibi fere semper hoc nomen riuum de monili accipitur, scribere solet βαρυτονως. Apud He*chium
nomen hoc significans ligulas vel corrigias calceamentorum, acuitur: ορ ut οἱ ἱριαντες ποδηματων. a Inter vocabula diuersum tenorem et significatam habentia. sunt et quae propter ipsorum etymologiam diuersam non proprie huc pertineant Vt φιλητης, amator, in φιλεα φιλῶ φιλητης, Dryx παροι το φελεῖν, οιονεὶ Ἀφειλητης, διοι διφΘον-γου τῆς ει , καὶ οιφαιρεσε του , και πελεiκτει
το υφει του συνεξοριοιωθῆ καὶ ἡ γραφὴ τῆς λεξεως, υποκλαπεῖσαι τι τῆς διφΘογγου, οὐ και τουτο δοκεῖ τοῖς παλαιοῖς σπιλιασταῖς ΗσιοσΟΟ Eustathius ad II. I, 134. I47, 4. Et ad Od. o, 8s. 73o, 33. -- In iis vocabulis hoc magis clarum est, quae sunt composita Vt 'νιπέτης et υ νιπε-3 Vox antiqua et poetica, serius Aegyptiis graeee loquentibus frequentata Seneca Ep. s. extr. Iuptates praecipue exturba, et inviri mas habe. Lat hummore, quos φιλήτα Aelyptii voearpi, in hoc nos amplectuntur, ut frangulent. IV.