장음표시 사용
101쪽
modum explicare conatur: e machis letch e glaubteoder er prach . Idem sentire Fichium ex eo colligere licet, quod utroque loco Hom. Vt 1κε edidit. Verum aufeiuvoci originem sine dubio exquisiverunt Curtius Verb. I. 285, Grundet. 467 e R. Fritzsche Stud. VI. 328 sta
comparationem Ocantes antiquum imperativum latinum in-Mc- 8v-en, 8 -a . se etiam V Leeuwen et Mendes da Costa 110. O. 0yerHIκε formae nullam fecit mentionem. De Hom. λεκου v. 108 cfr Curi Grundg. 61, Verb. ΙΙ. 228, L. Meyer 704. Hom. l. XI 135 λεσκευ, VIII. 270 λεσκε l0gendi in arbitrio opinatur L. Meyer. Priore loco λεεσκε edidit Crustus genuinum vero lectionom λεκεσκευ Christ et Curtius Verb. II 410 tuentur. Altero loco Vulgata lectio λεIIa nulla emendatione eget. Futurum e stirpe persecti formatum: κεκληοεθ' v. 69, κεκληIεα v. 1. Cfr Curi. Verb. ΙΙ. 265-268, G. Meyer 474. Iterativa praeterita eodeni modo atque apud Homerum e praesentis stirpe formata: ἐργὶνια εοκ0 V. 35 ἐυδtὰIIκε V. 41, θα=GIVEGRO V. 92 FOρεεaκ V. 114, προ ρερεσκον v. 183. CD Curi. Verb. II. 405-413, O Meyer 51 452. Ρerfecta ex omeri sermone sumpta: OT OTI . 55, attica quae vocatur reduplicatione for
102쪽
apud Hom. Rumpel). Formam, quae est ἔζειπα V. 153, hoc uno loco scripsit heocritus. Praeterea ἔε latet ind. N. IX. 33 et ἔεtπαυΗes. h. 24 scripta exstare uhneres. 817 auctor est. Apollonium Rhodium III. 1105 2εtπας scripsisse video. V. 44 nobis occurrit ἐυγὶμενος forma verbi valde insolentis. Praeter hunc locum duae tantum, quod sciam, in literis graecis inveniuntur hujus verbi sermae: ευημεθα Hom. Od. IV. 272, εν p.ενοι Eur. hiloci fragm. 793 1
apud Nauchium). Epicae formae verbi tyas Curi Uerb. I. 49, 150152, 176 177 GL 2, 113 135 G. Meyer 406, 31
De imper et forma 8 v. 75 vide L. Meyer 3 911 Curi. Stud. IV. 208 Grundχ. 289, 399, G. Meyer 271, 295, 433-434. Curtius docet radicem Verbi η-lxteSSe lat. ag υ-i-' QH, quod eum jure affr-maSSe nemo quantum Scio negavit. Quod autem contendit Curtius impersecti formam' supra allatam ita exstiti8se ut radiciso extruderetur, adversarius ejus exstitit s. Meyer qui ' ex χτ-ηκ per analogiam formae Fη profectum esse contendit.
103쪽
Per apocopen Scriptum exstat παρ v. 112 113. Apocopen apud Orienses usitatissimam fuisse Ahr. l. c. 353-356 docet G. Moy 299 seq. κατα cum anastrophe Vocabulo, quo pertinet, postponitur . 126. In id. XXV
104쪽
bendi ratio. καίπερ ' uno verbo scriptum semel tantum apud Homerum Od. VII. 224 invenitur.
Do advorbiis. In id. V. A. Valdo dissicilis est quaestio de advv. modi et loci dorice in a vel α Φ ion.-ath. - si desinentibus. Ahr. I. c. 135 adverbia vulgo in t dor in desinentia modo locul in quem significare modo rationem, qua aliquid ut dicit. Uberius do his advv. l. c. 361-371 disputat. . 361ci Adverbia locum ubi indicantia apud
Dorienses in t circumflexum exire grammatici magno consensu amrmant . . Meyer 341 seq. doce dorieae dialoeti adverbia loci per a exeuntia velut TSt, αυτεῖ, etEῖδε ceu reliquias esse veteris casus locativi et pp. 364 seq. adverbia modi et loci in Or. , on.-ati. I desinentia velut πα, αδε, παντα, ταυτα. ut pro Vetere inStrumentali casu stirpium per α exeuntium habenda esse cla Supra). Da i rs GaIεIραγ μευον, mi dem si Viel
retulit -δη, πεtδη, νιγὶ Quamquam Ahr. l. c. 364, haec severioris Doridis adverbia rectius tota carere monuit, tamen in editionem t subscr. admisit. Orsb. et Edd. t subScr. retinuerunt, Brugm. l. c. 59-60 112-
105쪽
generis exempla sunt: παντα is v. 6, αuet v. 18, πα
ωδε v. 33 78, o V. 43, Vco V. 125 3ξω v. 132. Adverbia per is exeuntia plerumque locvin unde significare, o vocalem circumflectendum esse statuit Ahr.
l. c. 74. De δε i. c. 7 haec: Demonstrativum δε ex σδε factum est p), ut vulgo. Quae vox, quod apud Theocritum sepse locativa potestat utitur hic et huc, vix Doride hausta est'. Docet autem G. Meyer 29 adverbia in desinentia antiquos ablativo eSS nnScr. -at o ab initio in no habuisse primigeniam dentalem
ατος, Rusgegangen at . Idem Brugm. l. c. 59 g 80 sentit. Sod miror quod O. Meyer etiam δε ablativum e Se putat. Eam ipsam ob causam, quod δε hic 'huc' significare potest, pro ablativo haberi non potest. Clapraeterea de his advv. Frohwein Curi. Studes: 74-76, Brugm. l. c. 1l g 181. Curtius Stud. X. 218 221 in sententia remansit primigeniam finalem dentalem ad-
Verbiorum per coc exeuntium in mutatum 'Se .
. . De adverbiis in θε desinentibus, quae ab initio ablativi declinationis pronominulis fuisse videntur, Vide
106쪽
Suffxum θε num habeat ablativi vim in incerto relinquit Clem Curs Stud ΙΙΙ, 320 ita vero esse assirmant Brugm et G. Meyer ii cc. - Haec inveni exempla: πυ θευ v. vix ad ipsam terminationem pertinuit; θε Vi-dotur formae in desinenti additum esse G. Μeyer 386),
forma Ahr. l. c. 104 nos 1 365 seq. not. ). CD G. Mey. 340 Meister Diali I. 93. - ευδο ευδο0 locativus stirpis v8o esse videtur. CD Roscher Curi. Stud Ι: 105 Αhr. Diali I. 154, O Meyer l. c., Brugm. l. c. 112-113. Doricum ευδο in hoc id retineo v. 1 Dbis, Py); vulg. ευδο ' v. 55 logo. - Miror quod Ahrens ubique ευδο edidit, quamquam Diall. II. 366 eorum sententiam probavit, qui ultimam vocis syllabam circumflexerunt . propter reliquorum adverbiorum locativorum in t analogiam ).
Ion. εμπtic ath. εμπας vel 2 1πα v. 17 ad incertam Tad emp. revocat L. Meyer 945, qui ad eandem radicem εμπαιος retulit Curtius vero Grundet. 268 Sp.rzαtoc ex πα ω duxit, a lxπης adverbii nullam fecit mentionem. illiner Ι. 729 Anm. 9 εμπη ex ευ παI bei alle dem prodiisse opinatur; neque vero haec sententia quam illa magis mihi placet.
107쪽
Amn. V. LeeuW. et . a Costa 33. . θι αγχοθι v. 40, Oθ v. 199; δις-δε ἄλλυδι v. 20; sed ικαδ' v. 60. Ad atticum sussixum δε respondere seolicum δις αλλυδις etiam apud Hom. Curtius Grundet. 233 650 nos. Meister Diall. L 56 docent. De u pro O Vide Supra. Conjunctio verborum ac 'αυτως v. 78, 185 ubique ab Homero pro παυτοὶ usurpatur. Κrtiger B g 25, 8, Anm. 8 c 'αuetae Buthmanno auctore scri re Vult, Κύhne vero I. 564 ως 'αυτω legis, quam scribendi rationem etiam Christ usurpat velut Il. III. 339 . Praeterea Christ in adnotat ad II. I. 33 ἡ ως non aec, inquit, quotiescumque idem quod Ουτως significat, Secundum praeceptum Tryphonis grammatici exaravit Behher' semper vero και et scripsit. CD adnotat ad Il. I. 116. De demonstr. ως et rel. et D L. Mey. 106, 158,
XXIV. Variae particulae. In id. XV
Particulam κα ab initio brovem habere vocalem contra Ahrensium et ullos ostendit Hugo eber Die dor. Ρartihol κα malle 1864 Originariam vocis sormam καν
108쪽
cum anser ham comparat. dem docet et apud Arcades et Dorienses, κα apud Boeotos Eleos, Dorien8θη χευ-χ apud Homerum, Lesbios, Iones in usu fuisse. CD Ahr.
autem particula κα κ' V 26, κκ' - κα κα v. 144. Magna es inter editores controversia de molesto versu 25 ωυ δSς, ω ειπες καὶ ἐδοῖσα I et ρ μη ἐδ6vit. Fritetsche in adnotatione ad hunc locum scripturam illam defendere conatus esti Restat tamen, etiamsi ειπες καὶ retineri posse concedimus Rumpe 137 . interdum etilevius nec ita forti accentu pronuntiatum concludendae quodammodo orationi et rei per Res planae ac manifestae indicandae in sermone quotidiano inservit ), in iterato relativo v dissicultas nondum satis Oluta. Neque enim puto Ahrensium ivtδ' SIω prompta sitan'. εἴπας χευ conjicientem genuinam restituisse lectionem. Vocabulum quod est lx scriptum exstat . 89 indignationem loquentis significans. Cujus voculae origo undo petenda sit, nondum liquet. ape eX. . p. aeol. u. Or. - λη s , quocum consentit Ahr. l. c. Addend. 567: Bene alchenarius comparavit Δαματερ item in interiectionem versum. Ceterum in cum μα α comparandum est ut 'set cum γαῖα . CD R. Fritetsche Curi. Stud. VI 285. - Η. Fritetsche ad hunc locum: . uρακι Ilo με iri HI MVISO, λε76μεvov. Hoc scholio
109쪽
Duobus locis inter κε et τε vacillant editores: κε )v. 60, ou αλλti, τε - v. 74. O loco vulgatam retineo Scripturam, illo cum advigio a lego. De Homerico αἰκε - αν v. 1 vide supra. De Origine formarum αι et εἰ fr Curi. l. c. 394, Meister Curi. Stud. IV. 391 405 2, L. ey. 10 seq. G. Mey. 126 Brugm. l. c. 44 59, 118, 124.
' Hunc versum, qui exstat in Iunt et in . , sed in utroque in marg. jure proscripisse videntur runck. Ahr. Ziegi. Hil. iis D. Iunt. dd. 7 vulg. Sententia a desiderat.' I Vulg. 'sa m. c. κε Ahr. Hil Madv. qui Adversariari. 300 haec: ξε tru κε- Vulgo Acribitur ξεπι in τε inutili et prorsus prava particula et in eodem versu optativus nudus ελθους)prorsus diversa significatione ponitur . ' ob αλλο, It vulg. 'st m. m. ob κ' αλλω Ia erueinelii conjectura excepit Ahrens. Sed ein in ΙΙΙ. editione p. 349 vulgatam restituit scripturam ob αλλω et Hil.
110쪽
Homo. v. 11; sed i v. 11, 25, 8, 4, 66 89. De origine vocis vide L. Mey. 184, 193 197, 230, 322, 530, 7 seq. 599, Friticii Curi. Stud. VI. 133, indisch l. c. 362, 364 366 G. ey. 42 Brugm. l. c.
118 seq.ΗOm. luet v. 49. CD Curt Grundg. 611, indisclil. c. 362, 366 not. 69, Brugm. l. c. Assirmativa particula ij v. 152 8 p. v) 207 8 Idis )legitur interrogativa part lis. 70 nobis occurrit. DK liline ΙΙ. 695 seq. 697 3, L. Meyer 577 Brum. l. c. Hom. 'δ' v. 39. CD uhn. ΙΙ. 838 Gertii Curi. Stud. I: 252, L. Mey. l. α Brugm. l. c. XXV. Variae accΘntus proprietates.