Studia Theocritea [microform]

71쪽

universa graeca lingua exc recentior Iude usurpata a primigenio velari indoeuropaeo Q q ortum esse in rec. Iade tamen Oh I. Meyer 190 192 ostendit Cis Brugm. I. c. 33-34. Illud primigenium in graeca lingua unis in et transiisse in veradgem einerude Meyer 194 docet CD De gr. et et scr. ' Curi. Stud. VII. 267-272 . At l. c. 30 G. Meyer: dorisch κα brauehidamit mih dem veratigem einernden τε nichi dentischetu sein CD supra p. 26.b κ pro Vulg. p p tκκω V. 12 μικκου V. 2.Μorsb. Stud. a. 15. num morismi proprium sit μικκος, dubitat. Hanc quaestionem G. Meyer 246, 270-276 solvit. Ad vulg. 1tκρος in antiquiore Atthidoop.tκpoc respondet dor. μικκος 246). At dor. μικκος non idem est vocabulum atque λικμος sed a litκfoc vel 1ικυος natum est 270). Etiam in booot et thessat dialectis μικκος esse usurpatum monet eister Diali I. 266 303, sed errat in eo quod, ex κ prodiisse contendit. - De tertia adjectivi specie, quae est μικος, idem Meyer 270 not. 1. CD h l. c. 104 557. . sc omnia verba in cio exeuntia apud Dore Lusurpant in sigmatico ut et dor. ubi ceterae dialecti velo vel o adhibent. Homerica lingua tres Omnes specie8 praebet). Hus generis sunt: θεIπιξαI v. 63, αποκληξovV. 43, αποκλ)ξας v. 77. - Diversas hujusmodi formas explicandi rationes Curtius Verb. II. 294-299 exposuit; sententia Caueri ch Curi. l. c. 295), quam etiam s. Meyer amplexus est 465 seq.), mihi probatur. De Vocc. mκληξον et αποκλ*ξας agunt Ahr. l. c. 94, 141, 347, orsb. 18-21 Curi. I. c. 338, 403.

73쪽

Praeterea orab i. c. 24 in v. 112 Buecheleri emen dationem Fcs ovet pro codicum φεροντα legere vult. De editoribus nostris unus Hilleracpovit excepit. Si δρυογακρα- ακροδρυα - fructus arborum id quod in dubium vocari potest), Fcγοντα retineri potest; in autem p cακρα - rami arboris vel tale) FεFovet legendum est. Μein. p. 307-308 cIονται conjecit. De υτ in ΙΙΙ pers plur. D Ahr. l. c. 60, 292, Curt. l. c. I. 67-69 Brugm. l. c. 73, O Meyer 223, 412. De toατι, ισαvetiis Curi Miscellen Stud I: a 239-248. Nusquam in hoc id vulg. term . I in II pers. Hur nobis Occurrit. 3 in his singulis occ. εικατι v. 139 clam Meyer 223, 290), περυettv v. 98 cs Ahr. l. c. 64. L. Meyer 52, O Meyer 290); dor. zoti vel tot pro Vulg. προς:

V. 78, TOzευθηὶς v. 148. - variis formi praepositionis προ vide Baunach Stud. X. 101 - 108, Curi. Stud. X. 216-218. προτι-πρός idem ab initio fuisse vocabulum quod rott-rtoet-TO Baunach l. c. 10 negavit, quae ententia Curtiora. c. 216 audacior visa est. Os Ahr. l. c.

eines usiautenden cisus et is unerweistich. 96 TOcbrauchen nichi direkt aut προτι ποτι urilchis gehen'. Curtius i. c. 217-221 contra Brugmannum contendit saepissime in Graeca lingua et finale in i mutatum esse. b Dor. τ pro Vulg. o in pron. II: se e Onae:

74쪽

et saeia dor nom. v. 7, 25, 66 76 106, u dor. acc. enclis. vv. 12, 40, 1, tot dor dat enclit. vv. 34, 35 38 46, 102. Pro dativo orienses etiam habebant τιν, quam formam v. 89, 10 invenimus. CD Ahr. I. c. 64, 247-255, O Meyer 258 381-383.c Aspiratorum inter se permutatio F pro θ):φλiβεται V. 76. - Lubialem aspiratam dentali aspirata permutare eolidis esse Αhr. Diali I. 42 contendit, quam permutationem Diall. II. 1 a Doride alienam judicat. - Cis L. Meyer 71, 369 885 Rumpet Lex Theocr. 300. - O Meyer 213: θλipso neben φλιβοὶ got. iiD-τα it. lso'. CD undem 54. mille in adnotat ad hunc locum: . nichi speciei dorisch . Curtius Grundet. 485 φλιδω formam pro θλιβω usurpatam totius graecae

linguae communem esse docet.

De explosivi in id. XXII. A. Ion et pro ath θ: uti λ v. 191. Ionicae et doricae dialectis ueti tribuunt L. Meyer 54, orsb. Stud. X. 25. Ahron l. c. 8 de litoris

et et inter se permutatis agens vocabuli αυθυς αuetic)prorsus nullam feci mentionem Permutationem illam tantum . . plebeiae pronuntationi propriam judicat. Rogelior Stud. : 113 ueti ab veto derivandum contendit. - Homerico sermoni ionicam vocis Ormam vindicant Christ l. c. 133 Curi Grundet. 24. Num ait.

αυθις antiquius sit, valde dubium Curtio videtur Mors-bach l. c. monet libros heocriteos manu scriptos omnino tueri αυθtς, Zieglerum hanc atticam formam ubique in idd. mimicis et bucolicis scripsisse, Omnes codices udic

75쪽

praeberes. 78 VII. 90 XIV. 35, fluctuare vero libros VII. 156, ita ut sec. Ziegi. et in codd. p. h. Vulg. legatur, et Ι. 112, ita ut Muliantur codd. e. h. et Vulgata sit lectio Ahrensium uetices. 112, ΙΙ. 90 156, sed intcs. 78, XIV. 35 edidisse. Omnibus illis loeis Morab. uetti legere vult. His locis a Morsbachio collatis adjungo XVI. 7, ubi omnes et codd. et editores praebent, XXV. 4 et c. Edd. exc. r. θ vulg. r.), XXV.

263 et . 11. 18. Edd. xc. r. θ D. Iuni Call. r.). B. Primigenium et ante i Servatur: Tolt v. 182, 199, quae praepositionis serma etiam apud Homerum nobis Occurrit. Vulg. vero Orma προς legitur 6 22 58, 165,

Stud. : 245, Schrade Stud. X. 265, L. Μeyer 355,7 15 s. eyer 250. - πτολt etiam in cypriacia dialecto fuisso docent Deech et Siegismund Stud. VII. 240 245.

moλιεθρo ad stirpem verbalem chinom. πολι- -ω revocandum esse putat Curtius Orundg. 281. L. c. 498 docet Curi. πολις antiquius esse quam πτολις, quam sor mam hunc in modum exstitisse opinatur Κuhnium secutus): Fuit antiquissimis teniporibus forma q6λι-ς. X qua πτολις ita nata est, ut ante j orto, Dextruso

post re in locum literae Succederet

76쪽

- 65 E. Geminatio literae , p. et stes dialectorum propria: οππη V. 11, quod metri causa restituo, quamquam in Opit codd. m. 11. p. πη legitur. Apud Hom. ' ea es inter Om et Tetrit ratio, ut hoc toties quoties illud usurpari videatur. οπποτερος v. 84 cla renoet XVII. 423, οππας v. 117. Cis orto, XV. . - Stirpem οππο- ex et antiquiore κfo- deducere vult Curtius I. c. 467 eumque secuti sunt indiscli Stud ΙΙ. 10 et Moistor Diali I. 136. G. Meyeri sententiam amplecti malim, qui p. 192 docet formas illas epicus Oπποτερος, ὀππως etc. ita exstitisse, ut stirpe pronominali O cum neutro

AP ad geminationem liquidarum et nasalium quod

77쪽

p ex aeSec. s. eyer 262-263 po usitatissima est sonorum conjunctio in Iade et antiquior Atthide, sod in recentiore et partim jam in antiquiore Atthide hae consons assimulatione in si=- mutatae sunt. Etiam in Dorido hanc mutationem nobis occurrere docet Ahr. l. c. 102. Hujus generis in hoc id exempla sunt: πυργος V. 53,

tata est

hvθω v. 8 lv ,ες v. 2, 144, 8vθε V. 17 παρεvθε ivv. 60, 8vθO V. 1, taευθογγ.ες V. 68, Totavdis V. 148. Contra' vulgo servant e codd. et edd. exo Ahr. in πανελθω v. 140. Illa literae' in v permutatio, quam apud DorienSes usitatam esse saepe testantur grammatici, non omnibus Doriensibus communem fuisse, ne apud Siculos quidem constanti usi frequentatam isse suspicatur ahr. a. c.

78쪽

110 111. Os Detae Stud. V. 295 Brugm. Vergi. Gram. I. 218. - Μeister Stud. IV. 4ll illis exemplis non

certam justamque egem honeticam, Sed potius corruptiorem pronuntiationem prodi, qua hic illic ante dentales in v mutaretur assimulatione quadam reconditiore ' putat Cis Curtius, Grundet. 450. Illam literarum mutationem praecipuo in Sicilia et in meridionali talia . Graeci magna' in usu fuisse, neque tamen ibi lato patuisse hanc proprietatem putat O. eyer 178. raeterea omnino assentior his rugmanni Verbis, quibus sententiam jam ante in Stud. VII. 179-180 a G. Meyero expositam repetit: Die Dissimilationssersch sinungen indetum ei Wahrschoinlici nichi rein lautiicher Natur son-dern es in vothsolymologisclio Formassogiatione in te geWosen Brugm Griecti . Gram. 45 Anm.).

Geminatio: Conjunctionis si literarum in si mutatae nullum in hoc id invenitur exemplum po servatur in his: αρσενα V. 4 αρIη ion. 'ba iv ait αργην cis Curi.

l 33 verbum tetreto, cum ot vairpan cognatione conjunc

79쪽

- 68 tum esse contendi seriemque radicis sormarum hanc fuisse docet: αρπ-ftρπ-fῖρπ-fpta es Curt Grundet. 351, 713 Verb. I. 1l7, II. 147 Brugm. Curi. Stud. IV. 110, Siegismund Curi. Stud. V. 180, O Meyer 36), αγουρρηξαvV. 12, αρρηκτοιο V. 16, αναρρηξαντας v. 72, αναρρηξας V. 208, quorum de radice pati supra disputavi. De ppro p vide . eyer 262 Brugm. Vergi. Gram. I. 150. - a quomodo exstiterint ambigitur: ἔλλαβε v. 119. Sec. Curt Grundg. 32 ense et Christir λα et sanser Iab ad antiquius glabh - grabh)revocanda atque x exo assimulatione Orta esse contendunt. Curtius vero l. c. et Verb. I. 117 docet ἔλλαβε formam e praVn analogi Verborum, quae ante initialem liquidam Ἀρα ω, s Ivulit, laetio vel , γεω, γρεω habuerunt, post nugmentum geminutam liquidam ccepisse. Cis etiam Curi. Stud. IV. 479 seqq. - Curtii Aententiam amplector. - simplex nobis occurrit' in λαβ'

Etiam in XXI id simplex invenitur liquid in αποληIovet v. 19 rad. ληγ), ἔρεξας V. 131. De ἐζω exspatio, rad. ε=I, ρε vide Curt Grundet. 181, 22 670, Verb. I. 117, 326, legism. Curi. Stud. V. 123, 162, nos De dig. Ηοm. 296-298, O Meyer 174, 176, 181 281. Etiam ab Homero simplex usurpatur liquida, velut ερεζε Ιl. II. 400 ερεξε II. XXI. 509. Formae, quae est 'ATληα. v. 220, jum supra mentionem feci.

a. i.

80쪽

D sibilant vo dentali spirant o. In id. XV

aeoptaaciat V. 93, παντεIIt v. 05 111. Simplex ver o legitur in τηθε at V. 135. Brugm. Stud. V. 77 ex antiquo si proXime P. -GI tum It prodiisse contendit. Idem censet Meister Stud. IV. 409. L. c. p. 365 416 αII terminationem primigeniam esse opinatur eister, ita ut ex antiquissimo πανταIIt debilitatuni sit παυτεIot. Recte docet Fritscli Stud. VI. 98 dativum plur stirpium in a desinentium velut πεII ceti ita esse formatum, ut term. I legitima ration cum stirpe conjuncta sit. Hoc contra Krd-gerum monet, qui ἔπεIIt ex TEεII alter a ejecto profectum esse putat Stud. IX. 297-298 not. 12 Brugm. hanc protulit sententiam Terminatio aetat, quae ab initio ad Stirpe per ες exeuntses pertinebat, ex analogia late patenti in omne genus stirpium per OnSonam exeuntium

translata est Quim etiam in ipsa illas stirpes in ες