Studia Theocritea [microform]

31쪽

firmis radicum formis πλ. 'χs, etc. adjuncto item radicum formas, quale sunt λα et vo, adjunctis et et o sumxis nutas esse Suspicatur. G. Meyer . . in his radicibus jam antiquissimis graecae linguae temporibus η fuisse ac sormas Menentes velut cret. πλαθος ex analogia fictas esse docet. De sormis, quae α tenent, idem censet ei-ster i. c. Hujus generis est forma perfecti εδμαυθ' v. 120

ῖμα, μη tali , quam, nisi hyperdorica judicanda sit

cis indar. θεόδμ.αto Mors h. 14. Schrade 324, G. Moyor 188 - G. pyerum et Meisterum secutus ex unal0gia fictam esse puto. Orsb. l. c. et Rumpet LQxicon Theocr. ad nostram Ormam explicandam δαγ.co quoddam finxerunt. Hoc uno loco δμα nobis occurrit apud Τheocritum ceteris omnibus locis p.η legitur δεομηυθ' XXV. 24, δεῖν. ieto XVII. 18, vδεομηνται VII. 82. χρηπὶδες V. 6, ημιθεω V. 137, quorum radicos etiam in graeca lingua tenuisse, non desunt, qui putaverint. Quibus in vocibus propter sequenti Syllabae Oculem L Syllabae antecedentis et in i mutatum esse urbitratur Curtius Grundet. 589. Morsbach illi oculi t vim ullum mutandae vocalis ino tribuendam esse jure negare mihi videtur vocabula quae sunt Μαλὶς, λανις πλατιο ad compuratiOnem revocans p. 35). A Curtio haud multum dissontis Schrade l. c. 321, qui illam et vocalis in i mutationem eo effectam esse existimat, quod per epenthesin in ipsam radicem accepissent illa vocabula, ita ut totius mutationis gradus hos fuisse Statuat: p. ., αιμι, αγ.ι, 'lxt. Vocem, quae St κρηπις lat crepida, quam a rad. kari' deduxit Fich, cognatam esse cum lat. αγ-ISculm con-

32쪽

etiam in Doride praebere none G. Meyer 182 audatis loco indarico, qui est . 4, 138, et voce Iut. quae

est crepida e Doride Mugnae Graeciae Sumpta lat carp- isculum autem, quamquam idem sere ac κρηπῆς vel crepida significet, propter radicis vocalem ab his abhorrere ostendit. De sanScr. 8ami, it senu agens Meister Curi. Stud. IV. 38 seq. at ex antiquo α natum esse utatnoque pro hyperdorismo habendum esse 23tIDoheocr.

XXIX. . dona vero eistor Diali I. 67 loco illo Theocriteo et secundarium esse concedit. CD Alle Curi. Stud. III. 228 G. Meyer 44 seq. illud με Iu hyperdorismum librarii esse suspicatus Doridi quoque vindicatri CD Brugm. Vergi Oram. I. 4. p.rivi V. 103. Olim Brugm. Curi. Stud. IV. 7:

Stirpis principulis forma est 1ευς', quam sententiam nunc vulgo refutant. Pro primaria stirpi forma graeca olim Μeistor Curi. Stud. IV. 38 seq. habuit λαν et, unde Omnes graecae linguae sermus descendisse existimavit quod num ori potuserit jam Curtio Gruni g. 333 vald dubium visum est. Hui veri simile visum est rudicem vocis inveniri in indoeur m - metiri l. α). D L. Μ0y0H 626 Nunes inter grammaticos constat primige

33쪽

Vergi. Gram. I. 63, 23, 463. Quae cum ita sint, hyperdoricum putandum est illud μαν, cujus Meister Curi. Stud. IV. 383 mentionem fecit. De adjectivo quod η πετεηv v. 18 haec est Le-skieni sententia Curi. Stud ΙΙ. 101. not. ): Legitur

petendum est; ex πετεηνος contractione natum est πετη-υος forma quae est πετεινος ad πετεG-VO- reducenda St. Atticam formam πετεεινος - quae num re Ver umqvum

exstiterit, valde dubitat ullo modo explicari posse negat. Quum Ver apud Homerum quoque πετεηνος et πετηνος inveniantur, Brugm. Curi. Stud. V. 96 hanc protulit sententiam: Haud dubie aut statuendum est,

πεtεηvo pertinere ad Stirpem quandam πετετI- πετεεινος contra ad πετεεI- aut unam primitus fuisse formam πετεηνος - πετετIυις et OStea eum SeSe accommodass ad frequentiorem illum formam εεινος, quae est in κλεεινος, δεειυ6c, aliis . Priorem explicandi rationem amplexus est Schrador i. c. 318 dor. πετεηνος et ait πετεεινος ad

plicari posse contendens. Si ita St, correctionem quandam desiderare videntur haec ors bachii verba p. 49):.η doridis severioris sive productione Sive contractione natum Theocrito prorsus abrogandum est'. CD quae deri Voc ex τε ζενο- Orto supra disputiivi. ηξεις v. 144, quod verbum a Doride prorsus alienume8Se Stendere conatus est Ahr. l. c. 151, 18 seq. 344 seq. addend. 586. Ahrensi emendationem ιξεις receperunt

Morsb. 1 ι Oppe 41. jusdem stirpis esse κω hino L. Meyer l, 14 seq. suspicatur; sed G. Meyer 5

34쪽

'κω a verbis εἴκω et ικω separandum esse monet. Dor. εικοὶ antiquius esse quam att. κω colligere licet e verbis s. Meyeri 128. Si ita est, probari non potest sententia Meisteri Diali I. 67, e radice si verbi Dc SyracuSanum quod Vocatur persectum ιμ ortum esse, ita ut ex fE-Jζικ- proxime profectum sit. Omnium graecae

linguae dialectorum proprium esse 'κo docet Curtius Verb.

Meyer 58. Quod si ita est, ad radicem Is reducendum est vocabulum sese G. Meyer 76), cui origini repugnat ii, quod est in Pindaricis verbis, quae sunt δγὶμto- μα Ol. ΙΙΙ. 44 et ripiet Nem. Ι. 26. - Schraderi. c. 321 in hac quoque stirpe per epenthesin vocalis t

35쪽

e Ortum esse η contendit. Nondum in lucem prolata videtur hujus stirpis origo. - De M. Vide supra p. 21. αγηI0vτες v. 217 quod Curtius Grundg. 533 719 seq. hoc vocabulum ab si radice repetendum ejusque τὶ per anaptyxin, quae Vocatur, natum esse contendit, hoc neque G. Meyer 111 seq. neque Brugmanno Vergi Oram. I. 469Seqq. probari videtur. L. Meyero 870 autem veri si-naile visum est hunc Ocem bos, radice descendore. Ab initio in ipsa vocis stirpe ii fuisse docet G. Meyer 44.

26 et Vergi Oram . . 102 424. Illud λατ, quod Curtio probatum est, infirma est radicis forma CD G. Meyer T.

36쪽

III.

De t et t. productione suppletoria natis. Constat et in epica dialecto et in mitiore Dorido productione suppletortu Ortum esse Lo in severiore Doride. 11 id. XV omnia hujusmodi exenipla trienent, praetermisso illo Στεηνος, de quo quid sit statuendum

nondum uti apparere jam Supra Stendi. - De uno vocabulo disputubo legitur in cru8i, quam V ant, εἰς

vv. 74, 136, 147, ceteris vero omnibus locis nobis occurrit altera hujus reculae forma ἐς v. 22, 27, 57, 1, 108, 143 149. Utraque forma in ion. ath. mit. Or. leSb. dialectis exstat, in severiore Doride sorma ες Olu. Secundum Ahr. Diali I. 151, II. 105, 358 seq. e primario ευς nata sunt ἐς et ες CD Brugm. Stud. IV. 90. Hen Curt. Stud. III. 274: sit falluntur qui putant et v et

tulit. Etiam Renne Curi. Stud. I: 174 εἰς ab vicderivanda censet. - lenim Curt. Stud. VIII 15 seq. vel εἰς, ἐς praepositiones ejusdem stirpis pronominalis di-Verso caSus esse putat utque ita quidem, ut ex sing. locativo ευ- Ortum sit v, ἐς et ες ex plur locativo v-IS, cuius suffixum I idem atque vocabulorum TOIε, 36Iε, ut 6C ceth. it. Certe quiden e forma VI etiam sucilius doricum huc quam ex v-t- nasci potuit. In dialectis quibusdam graecis ευ- abjecta finali consona in ἐν mutilatur quod iuve me cum a Pro ενι confundaS, et

37쪽

cum accusativo eadem significatione atque εἰς coniungitur . - . Meyer denique docet 6 Anni. graecam linquam ab initio unam tantum habuisse praepositionem

ε et dativum et accusativum regentem ciat in cum ablativo et accusativo conjunctum E cum accusatiVO conjunctum in oeot. thessal. Septentrionali graeca, lendialectis Servatum esse, cetera nutem dialecto ulteram vocis speciem per c Xeuntem ἐυς εἰς, o formasse.

Cis etiam G. Meyerum 9, 276. st ab initio tantum ante consona usurpatum esse, deinde etiam ante vocales Brugm docuit. Praeterea de F sep εἰς, ἐς vide

193, 203.

Praeterea ex id. XXI haec affero vocabula, quorum ει productione suppletoria ex ε ortum est: ejectora: εiλεα v. 63 χεIλος Sec. G. Meyer 81 sed Brugin Curi. Stud. V. 19: χεῆλος - lesb. χελλος

38쪽

eister i. e. sed G. Meyer 3 282 stirpem primigeniam ozεvso fuisse docet.)ει quomodo sit explicandum ambigitur: υπειροχος V. 79. Om. πει per epenthesin ex uπ1ρ SunScr. puri vel et cir profectum esse contendit G. Meyer 122. Contra Brugm. Vergi Oram. I. 120 480 Anm. epenthesin factam esse negat primum assimilationem tum productionem suppletoriam locum habuisse aflirmat. Videlicet tantum ante vocalem usurpatur illa productio;

δειδιυeti v. 93. Olim putaverunt viri docti penthesinatum esse ε in δειδω, δεtδtα. Ita Benne Curi. Stud Ι:a172 seq.: reduplicationis syllaba producta ex δε- μα per epenthesin quandam literaeci nata est, nisi forte similiter atque in δει-δt-Iκομα ex δι aucta est , quocum Omnino consentit . Fritgsche Curt. Stud. VI. 300 seq. Quam sententiam a Curtio, qui ita olim docuerat hi Sumpsisse sidentur Brugm. Curi. Stud. VII. 209 non-

39쪽

dum statuerat utrum cum Curtio ad radicem di an cum Fichio ad rad. vi revocandu essent δειδω, δειδια etc. et do δειδω .icli vermute', inquit . das die Form nur demirro eleitelen prach geniti verdankt urde, das manin Formen te Ξ δια δειδοικα die Haufgruppe δει uls das herntiaste lement austaste uti demgumlge gulaener

olineliin nichi u egweiselli'. andem Curtius propter nomen proprium AJζεtviας, quod in inscriptione quadam Corinthiaca legitur, illam vocis originationem e rad. t- rejecit atque Oft vel f ε - haec est sortis, illi infirma radicis forma - statuit, quam Sententiam nunc vulgo amplectuntur. CD Curi. Stud. VIII. 465 seq., Grund g. 663. - Restat tamen dissensi de Orma, quae

bent Brugm et G. Meyer Brugm. Vergi Grum Ι. 119:-ΗOm pers. δειδω d. i. 26fob ich Rirchio wahrschein-licli aus 6εδfo t) vom . duei'. se G. Meyer 83, 489. Nauch, qui δειδω formari u recentioribus grammaticis inventam esse contendit, pud Homerum ubique δεiδt pro δε δω legere vult cui omnino assentiuntur an Leeuwen et Mendes a Costa Dial der Homer Gedictite libers. Von Meliter . 3), nisi quod δεῖst et non εἱδ α)pro δειδω scribere volunt. Cum auchio obet quoque consentit. Curtius vero in sententia permanet δε tδι ex

unalogia praesentis ad δει-δι- ο ῖεt- -o reVocandum 8Se; o, finale quominus contractione X O Ortum Sit, Pers.

40쪽

turam pro δεδδ esse contendi neque solum εῖδυ pro δε δω scribit sed etiam δουοδ υα, δεδδ μευ δεδδιότες etc. pro

sit, ue justo plures locos violentius tentare cogoretur Prologomena 674. 101). In adnotatione ad Il. I. 34 in codicibus semper scriptum invoniri εδδε σευ monuit Christ. Quamquam per se n0 displicuit Curtio eorum sent0ntia, qui δεῖ tet. δεῖ otκα formas pro veris Homericis habent, cautionsem quandam adhibendam putat propter δεtδε χαταt, δειδέχατο formas, quarum stirps nulliin f teneat Verb. II. 14 not.). CD an Leeuwen et Mendes a Costa 73 Anm. 1, eydenreicii Curi. Stud. X. 14 seq. De eadem radicu δft- ε . prognatum est δειVOSatv. 190, de quo vide Curi. Stud. VIII. 465 seq. Grundg. 663, G. Meyer 258 Brugm. Vergi Oram. I. 148. Primigoniam formam fuisse fεj2I-υO- qua OESI-υO-ς, δεο-VO-ς, On uti. Oeot δεινος, esb. δευνος sec. Curi.)διυνος sec. Hister), Oeos. Ottas et Curtius statuit. Hanc vero derivandi rationem dissicultatos praeboro intollexit Meister i. c. 139. t sec. G. Meyer l. c. hoc vocabulum ita fictum est, ut ipsi radici sussixum o additum sit