Studia Theocritea [microform]

41쪽

docet Brugm curt. Stud. IV. 103, sed ita ut mutata explosiva gutturali I in gutturulem nSalem, in-υομα medium sit mutationis membrum inter IlIvoμα et Ilvola.α interiectum CD Brugm. Vergi Oram. I. 364,467. G. Meyer 270. Usurpatur IlvOlLael in Doride, recentiore ade, Atthide. Apud Homerum Ilvομαι plerumque scriptum exstare in libris manu scriptis ostendit La Rocho Curtio Verb. II. 424 tamen . egon thre ge-ringe Ursprungligkoit veri simile videtur post Homeri aetatem formam illam exstitisse. Ubique apud Hom. IlIvop.α legit Curtius exceptis duobus locis It XXII. 477 IStu6ixεθα, d. V. 208 7εtvola.ενιρ), ubi Ormas verbi εtvop.αι ex εν O-μα, usurpat. Etiam sesiod. Τheog. 82 3tvGlxευους legere vult Curtius Verb. I. 313). Contra Christ ubique ιγομαι, tvωIκω formas usurpavit et ad i. V. 182 haec adnotavit: scripturas

esse docet . . ayser, in littol. XVIII. 657. Formam τεινον α Homer alaudicant an Leeuwen et en des a Costa 102, tvoμαι ab Homer usurpatum SSenegant 79. Denique . Meyer 454 εtvop.αι uspectum habere videtur. IV. D co, Ou, o productions suppletoria ortis. A. accusativus plurali stirpium per O exeuntium

in id. XV

obc ex ovo terminationem, severioris Doridis propriam, recepit: επταδραχμως V. 19, ποκως V. 20, Π ηομως V. 63,

42쪽

Γολγως v. 100. Quamquam codices bis πόκιος, Γιλτῶς)vacillant, o ubique restituere non dubito CD Ahr. l. e. 157, G. Meyer 347 seq. Brugm Griecti . Gram. 42 6 I.

tis et oristi activi in id. XV

ou adis, Atthidis, Doridis mitioris proprium nobis occurrit: προ pDIODII QDVtODII v. 27, ε LODI V. 168, ξαυε-χouIα v. 208. Etiam his locis, ubi codd. Et edd. vacillant, Fερποισας v. 15, Til Laetvota V 22, εγOin V. 29o restituo. C. Ii dativo stur stirpium 411 -vet desinentium ejectis et ante I vocalis o antecedens produci solet dor.

43쪽

in id. XV nullum exstat exemplum in id. XXI unum:

vavit d. XV, qua de re infra disputabo; sed in id. XXII

hujusmodi formae ejecto v ante o ou suppletoria productione prosectum praebent, ut in Iad et Atthide ori solet: ἐρ- nouot '. 74, DFγαυEouot v. 178, γεντι OGODIt v. 179, παρς oua V 222. Emendationem desiderare mihi videtur forma maxime dubia, quae est αποληIGvet' -υτι v. 19, quod vocabulum, quam quani pro mediali Orma habere non licet, retineatur necesse tamen ASe videtur. einehe, qui p. 347 et propter doricam tertiae personae pluralis terminutionem et propter elisionem vocalis i apud heocritum inauditam nox Iouo conjecit in supplemento p. 492 revocavit librorum seripturam, quae non 8 doricasernia'; quae verba quid sibi velint non video. Eligionem patitur υτ terminatio in Epicharmi fragmento XXIII. 6 vet', 11 καλεου 'ocis lir l. c. 298, 440 et apud Ρindarum Ol. ΙΙ. 10 αeta οντ . D. iraeterea singula nonnulla asserenda sunt: χἀ o V. 120. De hac vocis forma in sevseriore DorideuSitatu, X os,fo - κογγοι Hom. obpothnata cis Ahr.

l. c. 161, Curt. Stud. I: 250, llen l. c. 73, Brugna. Curi. Stud. IV. 117 Meister . c. 147, G. Meyer 90.

Vocalis , quae est in λωγα V. 119, Omnium Graecorum communi erat. Adj. λωγος productione Suppletorix ex χλ -γο-οῦ ortum isses docet Brugm. Curi.

44쪽

Stud. IV. 160. Indidem, inquit, inter 'et , inserto χλοερος μ. Ex eadem radice χ' of - Subst. χλos descendit Cis legismund Curi. Stud. V. 164 L. Meyer 8, 155 368, 13, 21 G. Meyer 253. Quantum scio χλοερος apud heocritum non exstat nisi in incerto id XXVII.

66, ubi χλοεροtot vulgata est lectio χλω=Otot tamen e cod. o receperunt Ziegi et Mein. Sed legitur u in vocabulo loυλο v. 85, quod ad eandem radicem utque adj. υλος crispus' reducendum est. Din. Fritgsche Curi. Stud. VI. 25. Haec vocabula a rad. ελ deduxit etae Curs Stud. IV. 243. CD L. Meyer 1110 rad. et nol). G. Meyer 2 υλος ad stirpem foλ- referendum putrit, quocum OnSentit Brugm. Vergi Oram. I. 172. CD an Leeuwen et Mendos a Costa 24. Lectio quae est πουλυ v. 30 haud scio an respuenda sit. Nullo alio loco Theocriteo, ne in picis quidem carminibus, maec forma nobis occurrit. Renne Curi. Stud Ι: 177 In hoc vocabulo, inquit, D per epentheSinin priorem syllabam illata est . . Meyer 2 seq.:. Das ou On πουλυς is in de Obliqueti Casus πολυος- πουλος enistandon und in den Nominati libertrage Wor-den. - an Leeu en et Mendes a Costa 50 πουλυς πουλυυ, Groux, formas apud momerum falso illatus esse

45쪽

contendunt, ubique πολλος, πολλd legunt; neque vero ullo argumento sententiam suam firmarunt Christ in oditione sua Iliadis e codicibus πουλυ etc. restituit in Odysseae editione 1883 emissa Aug. Fic πολλυς etc. scripsit. - Sed o legitur in πολυς v. 59, πολ6tδs,t V. 97, πολυωυDμε-TOλθυαε v. 109,

Ε id XXI petita sunt

569 682 Brugm. Curi. Stud. IV. 98, 117, O Meyer

46쪽

o unde exstiterit non satis liquos: Hom. Ouατα V. 45 Sec. Curi. l. c. 403 in graeca lingua αυG-ατ primigenia stirps fuit etiam rugin Curi. Stud. IV. 143 hujus vocabuli formas ad radicem DI re ocu-vit. D L. Meyer 778 seq. -- Μeyer 326: ou stetit

Contra omissa productione o servant πολυς πολυ)vv. 14, 83 90 1 53, 176, ὁ ε V. 36 Sec. Curi. l. c. 348 primigenia forma os o fuit, unde Or. 90ς, Om. ion. Guγος. CD Brugm. Curi. Stud. IV. 175, 23; sistor 148 seq. et G. Meyer 1 o b c stirpem conjectura consecuti sunt. , κολεοι v. 191 apud Hom. et κολεο et κουλεo, fortasse ex of- L. Meyer 532 seq. 651).Ρraeterea de nonnullis horum Vocabulorum agunt Morsb. 39-45 Renne Curi. Stud Ι: 17 seq. Gertii Curi. Stud. I: 237-244, Cur Stud. I:1 250-256.

47쪽

De Vocalium concursu.

De α cum aequonti vocali.

In id. v

et vocales in verborum conjugatione dorica consuetudine in i coalescunt cholir. l. c. 195 seqq. 311): γη v. 2, 12 in crast κηπειτα v. 4, T. V. 86. Non contrahuntur αε in vocabulo αεργοις V. 26 sine dubio propter digamma, quod antiquitus inter x et cintersertum habuit cis Ahr. l. c. 193 G. Meyer 146 seq. .

αε in coalescunt ut saepissime apud Hom. in verbali forma ευωνια V. 109. Contra solutae exstant propter spirantem antiquitus inter vocale positam αεθλο ρεμο V. 53, αεθλου V. 70, αεθλε, v. 74 αεθλου rad. εδ protheticum ante primigenium j praebere docent Curi. GrundZ. 24 seq.,

In id. XV

In id. XXII

αε in , coalescunt in F Ac v. 59, 9; soluta vero exstandi in his vocabulis, quae s spirantem

48쪽

αειδε tu V. 25, αε δω v. 26, 135 de quo vocabulo vide Curi. rundg. 248 Verb. I. 223 Brugm. Curi. Stud. IV. 144 6, G. Meyer 76), αεικε It v. 110 cujus vocis radicem t esse lim putavit Curtius, quam sententium amplexi sunt Renner, Gerth ll. e. Brugm. Curi. Stud. IV. 16 not. 80 179; postquam tirons hilol. XXXV. 85 in inscriptione quadam Cypriaca εικον scriptum exstare aperuit cis Fic Beggeni, Bettr. IV. 184), non

α et o vocalium dorica contrahendi ratione in et contractarum in id. V. duo nobis occurrunt exempla: παρ-

49쪽

196. De etymo vocabuli παραρος vide supra. In hac Voce, quae X παγα090 Ortu παραρος scribi debuit, stolicabarytonesis, quae Vocatur, facta est. At vulgarem contrahendi rationem nullo modo adorica dialecto abhorrere lirens t. c. 197 docuit, cujus rei ex id. XV haec reser exempla ubi, exi contractione ortum est): πειρωμενοι v. 61, 122, περπ-ωνται V. 20, πωτων ζαι V. 122. De cras vide infra.

Apud orienses α vocales in gen plur. Stirpium per exeuntium in saepe coalescunt, cujus rei in id.

50쪽

in conjunctivi sorma, quae est Θαμες v. 22 chahr. l. c. 198). Solutae vero in hoc id exstantis vocales in αε

In id. XXII

in , coalescunt σω op v. 55, απαυδων v. 129;