장음표시 사용
171쪽
AD POLYR A XXVIII. d. 6lmente Polybii, quae ex reliqua orationis connexione satis intelligitur, prorsus aliena est. Vers. 8. ανατοκοπῶν. - si ita legendum, cum in Vers. g. exemplari corruptum sit hoc verbum. VRSINUS. Vei f. s. ἐ' υλoc dicisti ,ακτον. Casaubonus Vr vers. '. sint lectionem, o E' I hoc expressit alius Nar ominib- iis Perspecte vero, Rignium: Immo vero AOλoc, inquit. Quis enim dicit oc Dici solet dia octa
sine o. Et quam hoc infinitum, o Aoe Srgnificatur Aulus Gabinitis vid. p. 8S6. Nempe Cap. I. Alendum inesse vulgatae scripturae jam olim intelligens Freins hemius in Supplem Liv. LI. s. A io legendum censuit, eumdem Aelium Lamiain dicens, quem supra cap. q, . nominatum a Polybio statuerat.
172쪽
/onse Adnotata ad initium Libri XXXV.
Vers. r. Vers. I. Ac oυβαζά, ατη octapχηδονίων. De hoc homine consulendus omnino Appianus in Punicis, eis locis quae sunt a nobis in Indice rerum apud Appianum Occurrentium indicatae ad vocem Asdrubal Boetharchus. Descriptionem hanc ingenii moraιmque Asdrubalis subjectile Polybius videtur narrationi cedi finis, quem secit suae jactantis ac feritatis vanissimus idemque nequissimus homo quae res tangitur in brevi illo fragmento, quod infra posuimus, cap. 3, I uberius exponitur ab Appiano Punicorum cap. IJO seq. Partem hujus eclogae habet Subdas in Aethουβαζ, a vers. V s. tum cap 2, Tin O. veis a. Veis. 2. Γολοσση Gulussce, Masinissae silio, qui eum auxiliis aderat Romanis. vide Appian C. O6 sq. III. Ioid. op*υp α θαλαττίαν. Valesius, chlamydem ex Arpura Tyria ad quae verba ALMAsrus in ora sui libri notavit; se non es vi ura Tyria, sed marina. Contra Agis Riv θάλαττίαν, caerulecm, iolaceIm interpretatur, qualis est color undarum maris e longinquo spectati. vers. Ver d. ψελω φχs rimaeeixae rivi vovs Valetas et ut erat inplici ingenio, more gentis Mimitarum; veremur, ne non satis adcurate. Rescribe, in sic cultu Numidarum
173쪽
midarum mores Non enim de ingenio nunc agitur, sed de, exteriore cultu habituque Hasdrubal purpinea chlamyde indutus, lorica reliquisque armis tectus progressus
est: Gulussa, implici cultu, in vel sine armis vel levis
Ibid. 1 Aro ex Suida recepimus Minus recte vulgo
rat, cum alter Hasdrubal, Gulussi consobrinus, inamo, Gulussae ex larore, Masinistae ex filia nepos, Appian Punic. c. s .ii I. urbanis copiis praeesset. Postea prior Hasdrubal cum in rcio adversus Manilium superior sui Oset, victoria elatus, etiam urbanum exercitum sibi adjunis gere conatus est. Itaque urbem ingressus, alterum Hannibalem calum niari coepit, quo abdicato ipse universis copiis solus pice fuit. Est autem hujus loci sensus ambiguus. Dubium est enim, an id velit dicere ululia, s Romanos metuises, an illud potius, nisi Romano metu 'GH ALESIUS. In versione idem Valesius sic posuit stata esset, inquit Gulussa, numquam te in urbem inclusisses,
hulla prosertim necessiste impulsus. - EIS TIN S , Videtur haec, ait, sententia esie s tu ere quod ais, time res Romanos, nunquam te urbe concla PS, quam certonose ab iis hi εν pos capiendam. Nobis vero graepaiterum relegentibus, haec videtur haud dubia sententia: Asdrubal cum Romanos se mettiere, dixisset respondit Gulussa sane non in urbem te conjus es, ni necessitas te eo compulisset. Id est hoc quidem recte ais .id tibi
facile credo, recteque etiam facis, quod Romanos metuis sane, si illi tibi non metuendi sient, si tu necessitate non fuisses coaetus, non relictis castris, quae extra urbem erant, in urbem te conjecisses, muris te inclusisses. At nimirum nunc quidem in hoc cohgresi non est, cur Romanos timeas. idcirco armatus, fossa vultaqrae a uis
174쪽
i6 ADNOTATIONE smunitus mecum colloqui velis, cum ego solus O nudus prodeam, neque Romanis militibus sim cinctus.
τόμενον. Omnis recipere, id est, quaecunque proponatur conditio, spondere ac polliceri pro nobis, in grata nos faguros. De phrasi παν αναόεχAdae diximus ad XIII S, 3. sed veremur, ne hoc loco non satis integra vel emendus sit oratio. Ibid. μόνον ι πίσχε ορ. Sic est in codice monuit Valesius in ora Hinc REIS RIVS: Nil erat causae, ait, cur απίσχεθε mutaretur. Alioquitur Asdrubal Gulussam,
&, Ins, ait, Numidae atque Romani, qui sis amici
ocii, , causam communem contra nos geritis, absinetetios ab hac ni sera urbe. vers. 8. Vers. 8. σχεδον απα &c. Per se quidem minime dipplicet irae , sed ad X ἐλπίδα utique vox άπάσα requiri videtur. vers. p. Vers. s. αυpoυσίουc. - Valesus in erratorum inis dice annotavit, in codice suo Mαύpoυ legi, pro octipoυσίθυο, quod itaque ei debetur. EIS RIvS. - Quod Strabo observavit lib. XVII. p. 82S. quos Mauros Romani indigenae vocant, eos Mauricios fuisse a Graecis adpellatos, eum morem Constanter alias Polybius tenuit quare o nunc tenuisse probabile est, quum praesertim facile Mαυρουσsiti vel compilator eclogarum, vel librarius aliis quis neglecta terminatione, quae superne adscripta erat, in Mαυpoυ mutare potuerit, quod nomen illi suis familia. rius Ceterum quod de Mailris, de evis Poenorem, qti in casi is erant, lio loco Polybius ait, pertinet haud dubie ad id, quod Appianus cap. 26. ait, ineunte hyeme Scipionem flatuise, Carthaginiensum copias es auxiliet,qus foris hahebant, rimum tollere, a quihil comm fallis in urbpm submittebatur; quo loco deinde ingentem istarum copiarum cladem exponit. Ibi licet Maurortim non diserta fiat mentio, facile credi potest, fuisse illos in auxiliis Poenorum a
175쪽
Ibid. κα τὰ πεpι των - ηων δυνάμεων. Aut impe v rite adjecta suisse verba ori et rara , aut intercidisse non . nihil in eam sententiam, quam in scholio significavimus,
cum ex tota orationis ConneXione adparet, tum ex Appiani loco modo citato. Valesius nonnisi priora verba oυ α τα περ του Mαυp. 3κ κί tamquam in parentho posita intellexit, herba ori etae cντ- ad praeceden E pii retulit, ut sic procedat oratio: HYαθεψα - - καλὰ ἐλπί-
όασεχtav κα τα περ - - τι σω ονται , e. Ecquo eadem fere sententia, quam ni os expressimus, enascitur
Hasdrubal fasii una haec Valesii est hujus loci versio respondit: nam, foris sociorum auxiliis serrimum se cons-cere, quippe nolidum audierat ea, quae in Mauritania ευenerant , cuias suas, quo regioni pro derent adhuc salvas se neque porro se Asos de rebus suis desperare.
Atque haec unica ratio est, qua defendi utcumque servarique illa verba ori ae diroe possint. Cui rationi illud quidem non repugnat, Quod ab oratione infinita, καλὴ '-etra χta , in eadem sermonis consecutione transit ad sinitam, rei ori etae vet i neque enim infrequens, apud Polybium praesertim istud genus transitionis ab una constructionis formia ad aliam sed parum convenire videtur, quod continuo rursus ad infinitivum recurrit, aes cυ απ- ελπι u. Vtcumque tamen id sit, si quis tenendam suisse editori eam rationem contendat, nec temere abjicienda duo verba, quae Code habet, non pertinacius nos quidem repugnabimus dicemusque ne a nobis quidem prorsus deleta esse illa verba, sed ad oram infra contextum adno . tata. In contextum si quis restituta cupiat, facile patiamur, sed ita, quemadmodum Valesius kGronovius lac runt, ut uno tenore currant verba e et xap των τα θρων δυνάμεων 'στι σω νται , non quemadmodum Ernestus, qui, comma interserens post eυνάμεων, prorsus turbavit connexionem orationis, sententiam plane contrariam
effecit, quasi hoc dixisset Polybius, inde copiis caserens-hιι nondum auditierat Asdrubal, saltias eas esse.
176쪽
166 ADNOTATIONES vhet o. Vergi Oh ovi, 'πεθι εde s*αc po*αν, παρασπονόουμενουζ. Scilicet, quod datis obsidibus, non solum
arma omnia Romanis tradere, verum etiam urbem suam
lares atque penates in alium locum jussi sunt transferre.
gnificat trucidatos in moenibus Carthaginis oculis Romanorum captivos Romanos vide Appian . . Ta REIS-RIVS. - Appian PUD C. II 8.
Ibid. I ἐλπίδα μχQq. - εχci potest servari. In finitivus adhiberi solet in interrogationibus cum admiratione indignabundata subauditur Sio ' vel Dχ νγ vel similes quid ut ad Theophrasti Charact exemplis testatum feci, ad illud Qτα,κολουθῶν τω p Opto cύκ χοντι. Sed probo tamen . l. Valesii correctionem. Ea S RIVS.Ibid. του θ otia. Videri ortasse potior jure ora erat, Toυ των θεω scriptum reliquisse Polybium a quibus verbis in sequentia aberravit librariuS. Vers. a. pri. 2. διότι ό συντέλQαν ἐπιτίθεd si Forte, eiίτι συμ*Dei τέλσο ἐπιτιθέναι, ejus interesse, quumprimiιm bello nem myonere. Eis Rivs. - Vocabulum συντέλta prorino usurpare aniat Polybius. συντελῶ Valesius iniserpretatus erat, file esse bus rationibus quam interpretationem etiamsi usus comprobaret, vel sic tamen defeeta foret oratio, nisi vocem no adjiceres. Uers. e. Vers. q. T, o κετ, εγάνα κ c. - HLEgondum U-to S, absque νά κ ζ, idque in versione latina sum secu-tUS. - YALESIUS. -- At, quoniam o si , quemadmodum cum Aristophanis Scholiasta Suidas observavit, vo- Cantur oυ μόνον ἰ θεράποντα, α α καὶ πάντε ο κατατην ἰκίαν , non talum famuli, sed etiam omnes domesici, percommode o κέταο νά κη sertios dixerit Polybius. De dissei en tia, quo fit sib. XL. 2 S inter oυ πα=α ί- eous robu Rου; .κέra hoc quidem loco cogitari non debet.
177쪽
majesatis nitillum abusent illi tragici reges, quamlais fa- suo sine bullii Isme incederent. Integre sic es et di
Vers. T. τότε ε ζα κοιλίαν λ eta. - In Od. Vers. Amsto erat licet e diu, id et , καὶ λίαν , nam librarii'. stuctata promiscue habent quae est vera te scio. Subauditur et v αpinae, tum etiam carnem Ehementer Axerat in molem ingentem. αναλαμβάνci vel sic nude ita usurpatur, de rebus omnibus quae acptimulantur .coacerυantur exfruuntur magnam in molam sed .hic potest et v, scae latere in proxima superiori V κινού. EIS NIVS.
Non inarum, ut ait Reis ius, sed hoc ipsum ci habuit codex Petrese teste ales in ora suae editionis: Uum vero oιλ offerrent Suidae codices, rectissime haud dubia fecit Valesius, quod horum auctoritatem est secutus. καὶ κοιλίαν, adjecta conjunctione, legendum monuit Tou- pius, locum hunc citans in Notis ad Longin de Sublim.s et ubi σιτευτού βουζ quae dictio mox sequitur tam
liltimo ardente, forido, tibicundo. REIS RIVS. Vers. O. τε μεν, τα ἀπoeI Q αύτου τι βλέψQE. Vers. o. orae requirebat conjunetivum modum; et potentialem vel Optativum, quem vocant grammiatici, amat; MOX in grata cum Suidae codicibus consentiebat Petrescianus. Deinde gro et mendose quidem habet Suidas usteri; sed recte αύτου τι editio Mediolanensis cum codice Petre Q. Vers. I 8. και ἐν δυστυχηκυία πα μι. - MAUt loco Vers. II. Mi legendum est 6ν, aut oύ mιit alistoritatem in Patris calamitosa, quam tyrannus is teneat insitiitate Prosperis rebus tente. EIS N IvS. - In voce αστυ- χ κυl desideratur argumentum, δεδυστυχηκυ videtur L a legen-
178쪽
368 ADNOTATIONET PoLvno xxx IX g. legendum certe, licet etiam careant interdum augmento verba composita, a verbo oυστυχε prolatum in exicisaoristum έδυστυχ σε videmus, iraeteritum &-τυχηκα c. vers. l. Vers. q. ων παp Tod ER. σι τότε - - παρ αντων. Cum map ueta vulgo legeretur, malle se ύπαp prae ait Reis ius. Nos necessariam istam emendationem ducenteS, In contextum recipere non dubitavimus. Vers. s. Versos. o υπε εκάνων ποι σώμεθα λs ov. πεprevocavimus ex manuscripto cum in marginem esset relegatum a Valesio, qui TEp sua auctoritate in contextu posuit. Quod in edit. Gronou. Ernest refertur, in codice Petresciano scriptum triste ύπε ἐκποιωμεθα, ex perperamaec Epta nota marginali Valesii ortum est: nihil aliud ducere voluerat Valesius, nisi in sto fuisse ύπε ἐκάνων ποιώμεθα, .compendiose κ. scripserat, pro ἐκένων.
Vers. r. Vers. I. Vide Appiani Punic. c. g I. Ibid. συνεπεσε. Sic editiones omnes Suidae, cum sub voc. Σεμνού, tum sub voc. Συνέπεσε, ubi diserte ait: συνεπεσε τω στpατη M Tpo T TZνατα, αυτ του προσέπεσε. Sua ex conjectura
179쪽
Verso. I υθεαζ. - Hie Pytheos Boeotarches The Versi ribis fuit, altera post Critolaum Ex Achaici belli, teste Pausania in Achaicis, lib. VII. e. Ig. p. SST. ubi bellum Achaicum elegantissime, gravissime refert Hujus etiam memini Polybius infra. cap. 3, O. Occi. sus est a Q. Caecilio detello, ut resert Pausanias. - ibid.
, Recte, si quid videmus. Certe, Valesii interpretatio, yrimam illam Etatem sibi condonatam esse existimabat, nec per se satis apta est connexioni orationis, nec in graeci sermonis usu habet praesidium. Hoc dixit haud dubie Polybius, famam de illa homine obtinuisse, cuivis prosiluisse olim eum suam lmentutem. Sed in hanc sententiam videtur παρακεχωθηκέν- scribendum fuisse. Vers. a. δι υμενου και *ιλετούρου σωματοποι σύμE Vers. m. Moc ac potapyμένα α v c. Valesius quae iti, menis es Philetaerifatiore, gratia aluit, Sedrairta non tam sunt tillia, quam cti et vel incubalionea. Quare σωματοποιησάμενο τα αιτ ac significare utcumque posset conframabit vel auxit eu am; sed sic non adparet, quaenam sit h. l. vis verborum 'Eυμενου ηαι ιλετα ου Ernestus
180쪽
iTO ADNOTATIONE so ' in Lexico Polyh. aenaeetoxoιAθα τὰ αιτ α interpretatus est alere , augere mi as quod quid hoc loco valeat, non videmus. Veremur ne nec emendata satis, nec integra sint verba suspicamurque, sic seripsisse Polybium,
vers. i. Vers. I. Tου Κριτολάου - - μετ3καχίτoc Vide Pausaniam loc cit. Cap. I S. Ubi docet, post pugnam prope Thermopylas, qua victi caesique a Metello sinat Achaei, duce Critolao, nusquam amplius comparuisse Critolaum, de morte ejus incertam fuisse famam, variamque opinionem. Veneno sibi mortem conscivisse Liuius tradidit
lib. LII. Quod vero Orosius IV. q. cujus verba retulimus in Spici log. Reliquiar ex Polybi libro L. Tom. V. p. so. scribit, acervice Polybium, in Achaia pugnatum esse Critolao race; id quale sit, non satis liquet certe, de clade ad Thermopylas Critolao duce accepta, Livius cum Pausania consentit contra, quod ex Polybio Orosius refert, id confirmare Florus videtur, II. 36. his verbis Critolai manum Metellus consul ber palenses Elidis
campos toto cecidit Alpheo: quod tamen eo magis mirum atque etiam incredibile videri debet, quoniam in Peloponnesum descendere Romanus exercitus non potuerat, nisi capta Corintho captam autem Corinthum demum a Mummio Consule est postquam imperio decessit Metellus, consentiunt omnes. Quare, quod Elidis campos .Alpheum fluvium huc traxit Florus, id quidem prorsus alienum est Orosius vero Achaiam generaliori significatu pro universa Heliada vel Groecia accepisse videtur, ex usu qui aput Romanos , post confectum Macedonicum bellum Achaicumque citii itiit Ceterum extremum tempus praeturae Crito ut, quod tempus complevit Diseus, Critolao suffectus, incidit in initium anni consularis Romani fo8.