Historiarum quidquid superest;

151쪽

Cap. II.

Versi. Προυσία βασιλεύσ e. - ta, Fragmen id vertar hoc pertinet ad narrationem de morte Prusae Confer Diodor Sio T. II. p. Sag. - REI sic Ius Adde eumdem Diodor T. II. p. ssi in Eclogis de Virt Vitiis Da eodem Prusia in epitome Livii lib. L. post ea verba, quae modo ad cap. praecedens citavimus, haec leguntur: Prusas, rex Bithyniore omnium hinnillimorum itiorum , Nicomede filio, adjutiunt Attalo rege Pergami occisus es. copiose eam rem persecutus est Appianus in Mithridat. c. M T. . De eodem Prusia est, EN Ric: UALES 11 ad hunc locum prolixa Adnotatio, quam pro nostro instituto huc transscribere non gravabimur: si Hic est busias, inquit, cognomento ΚυνCyoc, qui devicto Perseo, cujus sororem in matrimonio habebat, Romam venit, ac se libe tum populi Romani pro sessus est, Polyb. XXX. f. tandemque a Nicomede silio interfectus est Fuit autem, ut opinor, Prusae filius, Zieloe nepos Neque enim sientior Carolo Sigonio viro doctis imo, qui in lib. I. de antiquo Iure Provinc cap. I 8 eum cum altero confundit rusia, Zielae filio, qui Phrygia cedere Attalicis regibus justius est a Romanis, ut tradit Livius Strabo lib. XII. Sed hunc ab illo distingui debere, his argumentis vincam. Etenim noster hic Prusias Κυν oc cognominatus est, teste Appiano in Mithridatico scap. a. at alter ille dietus est Xωλού, ut tradit Memnon lib. XU. Et hic quidem dece sisse dicitur ex vulnere, quod in obsidione Heracleae acceperat, teste ibidem Memnone. Noster, ut dixi, a Nicomede filio est occisus, ut est apud Diodorum, Iustinum, Appianum Zonaram. Et Prusias quidem g ωλο fortissimus vir fuit ac bellicosissimus, ut testatur Memnon, in Pol3rbius in fine libri V. c. iii. Noster vero Κυνη ohe seminatus .imbellis proditur ac regio nomine indignus

Prior Philippus Persei pater, filiai copulavit, teste Polybio lib. XV. c. at, i coli cum cap. 23 IO.. XVII., 2.3'Poste is

152쪽

Ida ADNOTATIONE Iuut Posteriori postulanti Perses sororem dedit, ut propter Ap. planum in Mithridat refert Livius lib. XLII. Appian Mithrid. c. a. Liv. XLII. a. Dubitationem tamen nonnullam

injicere id ipsum potest, quod adeo date Prusias, filius, uterque filiam ejusdem Philippi in matrimonio habuisse perhibeatur. Quae res, nobis haud fuit, ut in Adnotatione ad XV. a. i. priorem Prusiam, de quo ibi agitur, cum silio, de quo agitur apud Livium, Appianum locis modo citatis, confunderemus. 'idendum vero, a XU. 22 I. Eetre intelligendus sortlisse sit adm iis, id est sororis maritus, ut Prusias pater matrimonio

junctus fuerit cum Philippi sorore. Postremo, prior ille Prusas ante Olymp. XL. regnare coepit, ut intelligitur ex Polybi libro IV. c. g seqq. Et jam multo quidem ante Olymp. XL. id est ante annum ab V. C. 8 . regnare coepisse illum Prusiam intelligitur ex Polyb. IV cs, 1. Posterior vor L. Marci Manilio Cossi est occisus, ut ponit etiam Sigonius in Fastis ex Li vii epitomo, id est anno S. Olymp. LVII. l Rectius X ejusdem Livii prora scripto ad insequentis anni consules, qui est annus ab V.C. 6Ob caedem Perusiae retulit rein hem in Supplem Livii lib. LI. cap. 3 sqq. Quod si hic anxius idemque est ac

prior, sequitur ut plus quam so anno regnaverit. Regno autem tam diuturno quomodo convenire possunt ea, quae de Prusia sic Polybius dicit, fontopere alienatos bis Isque infusos fuisse ubditos Ceterum illud etiam obito e

Arriano in Bithynicis apud Eustathium in lib. III. Iliad. TZelgem Chil. III hist iis .ex Stephano in Z λα-LIpουσα, ac uida. Hic telas a Gallis in convivio inter fectus est, quos ad convivium invitarat, cum iis insidiareatur, ut scribit Phylarcinus apud Athenarum lib. I. p. s8. ubi male: Zae scribitur. Ex quibus emendandu est prologus libri XXVII Trogi Pomprii, in quo sic habetur rtitque Galli Pergamo im ab Atoloetiae ambitunum Occia i derint

153쪽

rint. In fragmontis Memnonis semper' die exaratur. - illantius in Achaemenidarunt Imperio Tom. I. p. 32s e Memnone probabile fecit, ruin im patrem ob iisto silioque Prusis et γ is reliquisse regrium circa annum ab V. C. sq, quo antio Antiochus Magnus a Romanis est devictus. Ibid. et TE E GURο ισμου α βελτέων, αρχων. Adjiciendam poristulam negantem adnotaverat Salmasus adoram sui exempli Excerptorum valesanorum quam Salmas conjecturam, cum aliis nonnullis ad eadem Excerpta ab eodem viro adnotatis, communicavit nobiscum Rulinhonius vir clarissimus. Intelligunus vero, satis suturum fuisse, si in scholio eam conje ursia adnotassemus;

a veremur, ne praepropore in conteX tum receperirni US.

Suidas, qui totam hunc Eclogam in Lexicoli suum voca b. IJpουσίαζ transtulit, nihil hic discedit a codicis ebresciani lectione. Ibi 'μισυ ἀνη καeta et Geti*άνQαν. Valesus coraporis pecie dimidiato homini misis Suidas: Hμισυ in terpretatur g pαχύο, eumdem Polybi locum respiciens.

hujus, nunc alterius artibus se adjungito verba ista Polybiana sic citavit, N: τα κακοπαθεα αλλοπpίσαλ-λoc mendose quidem utique sed ita, ut suspicari quis possit, intercidiste nonnulla verba ab EZet proc, quod

recte cum v c etc κακοπαθ diae construitur, oculis aberis

rasi librarium ad I οπρίσαa ac , cujus vocabuli vis notio pariter in Prusae iugeritum atque mores Optime On venire videtur.

154쪽

vers. r. Vers. I. Mα ανασσqc C. - Ad Iocum de Masa. nissa vide Diodorum Sic ibid. T. II. p. 323. Eclog. S. EX lib. XXXII Plutarchi pula. p. idi . qui locum hunc integriorem profert. bEisae iv S. - Est et inissae n. contium, occasione obitus hujus regis a Polybio, pro more celebratum cons vers. O. Plutarchi locus exstat in libello, An Seni sit gerenda Respublica, p. si s l. d. Nechelii, ubi etiam diserte Ponstitum citat auctorem. Quod vero integriorem proferri a Plutarcho hunc Polybii locum Reis ius ait, eatenus verum est, quod verba nonnulla Plutarchus habet, quae praetermissa sunt a compilatore eclogarum de Virtutibus & Vitiis ceterum brevistimus apud eumdem Plutarchum locus est, sed librariorum culpa desectus, dubito abruptus Exhibuimus eum hoc ipso cap. vers. II. De argumento vero hujus eclogae Polybiuno inprimis consulendus Appianus in Punic. c, IO Q. Adde epitomen Livii lib. L. vers. 3. Vers. 3. yhγετ ιε. Yενετ es Suidas, apud quem exstat tota haec ecloga in Mamus: q. Particulam Ee, quam agnoscunt veteres Suidete editiones eum codice ei. resciano, perperam apud Suidam omisit usterus Ibid.

cod. Petres c. consentit Suidam eiskius corrigendum Censuit et M μεταστ αι; .particulare post, xθε με-voc, quam Suidas ignorat, haud incommode abesse posse putavit. vers. s. Vers. S. Στεμβανον. - senethymnatum appellat Valerius Maximus VIII. Is ubi locum hunc paene Verbot

, Tres tantum Masinissae filios in historiis patri superstites

155쪽

reperio, Micipsam, Gulussam, Mastanabalem'. sic enim apud Salustium in Iugurthino habent sati codices, non Manastabalem WAppianus in Libyco Pun. C. OG III. ανασταβαν eum appellat: Zonara Mανασταμαν; ita enim edidit olfius, mendose, ut opinoi , ob assinitatem inter,inta, quomodo in msstis codicibus ro raescribi solet Invenio, Masgabam, Misagenem, Diali nisis filios, apud Livium sed ii aut nothi fuere, aut Certe ante patrem mortui. Mirum tamen in Eologis libri XXXII Diodori, artata esiae poni Masilissae supersti. tes, in Eutropio quadraginta quatuor. VALE SI S.

Vers. s.

156쪽

Lib.

XXXVIII. 1 6 ADNOTATIONE I

ADNOTATIONES

POLYBII HISTORIARUML LMR I et XXVIII.

vertat Vers. I. IapαYσομενων κ Iελοπονν. c. - Hoc Fragmentum ex Libro Polybi XXXVII f. descriptum est, ut ad oram libri manuscripti notatum animadvertimus. - vRSINus. - Confer quae notavimus ad initium Libri XXXV .ad XXXVI. , i. Ibid. των περὶ τον- λιον πρεσβευτων. - Est idem Aurelius Ormes, qui p. ISOO. XXXI. a s. una cum Cn. Octavio in Syriam missus esse dicitur. vid. Pausan. lib. VII. c. q. p. 336. - REIS RIUS. Vid. διασα*ουντων τα συμβεβNιίτα πε=ι αυτoυc. - Livius in epitoma libri LI. ita de hac re EpiI Achaici semina referretur hac, quod legali opuli Romani ab Achaicis et fati sunt. - vusi Nus. - Quod uisatos se legatos scribitur apud Livium, id eo pertinet quod mox Polybius ait, ε ίντων μετ αυε σεaec, si bis rem auxis elegatos. Non enim ipsi violati suerant ab Achaeis, sed Lacedaemonii, qui in eorun divei larium confugerant, ut docet Pausanias loco modo citato quo loco levem errorem, qui vulgo ibi orationem turbat, facile si corriget diligens lector: του δε αυτων il Aακε otis optav)b M κατα*υ ta νθ 'Opsoru Iκ φθάνονταζ, μω και ἐντευθεν ἐβιά pro 'Amν.

157쪽

texto editionis Plantinianae et in Notis Vrsmi. Potest utrumque defendi te hoc malim. EIS RivS , Si ἐπ et praetuleris, quod, nobis satis placet, fuerit commet celanctum p χαίων, ut cohaereant verba pμηκίτων

it Casau bonus v ανακ'ca Ursin in plurali numero, qui, quamquam quoad sensum referri ad nomen collectivum i συ γλ rc poterat, tamen in tam arcta vicinia vix ferri potui e videtur. Sed paulo post, non si ullis interjectis verbis, haud male apud eumdem Ursinum p εσβευ-Tα κα TETTi αντ scribitur, quod teneri debuisse arbitramur, licet g ανακτησεν sing. praecesserit. Cassiu- bonus utrobique singularem numerum requiri putavit. Ibid. του πρpl o Iούλιον. - Significatur ex Iullius

sar, qui cum eodem L. Aurelio Oreste A. V. Ss6 iis T

consul fuit. REIS RIVS.

3λ Trinu, vel aliquid tale, quod sensum e pleat. -

158쪽

vers. 3. Satis arcte haec cum praecedentibus cohaerere sa-cile intelligitur. Sed compilator eclogarum ab istis verbis novam veluti Eclogum incipiens, usitatam suam particulam Ora praeposuit. Quare duarum sequentium vocum ordinem invertere coactus, sic scripst Om Z οί περ τιν Σεγον. Nos deleta, pro more nostro, illa particula, nihil ad Polybium pertinente, naturalem verborum seriem, O ό πεpι τον , restituimus. Ibid. saepsiaeu. Sic rursus

infra vers. II. Conf. XXXII. IT, I. Apud Pausaniam vero . SS6. Vulgo Θεpsiae edunt hujus hominis nomen. Monuit ad initium hujus capitis usi Nus: Totus hic locus, de Achaici belli seminibus, ex Polybio, ut opinor, Pausania sumtus, peti potest ex libro rerum Achaicarum. Totam rem a prima origine exposuit praedictus scriptor lib. VII. c. I 2 seqq.

ματα enim, hoc est, piacula commissa ab Achaicis sunt, cum populi Romani legatos pulsarunt. VRSINUS. Verbum παραστησάμενοι, si bene habet, tantegra si est oratio, eamdem fere vim habere videtur ac PiZIPντεζ. Si-CU Tαpιστανα τινι ν η aut Tapαλ ψιν , est adferre Iimi sententiam vel notioneni, adducere aliquem in alicujus

159쪽

σχεδον αυδε, po σόε μ ενον moi o Ac, ut repo*ἰείμενovisset reseratur ad Pyκλmae, in haec sit sententias , crimen ob-j Elim de totalis legatis s&ntio proelereuntes, sInagniam fere non indigens excusatioue Quae ratio magis etiam convenire videtur cum se usu verbi,pοσόἀθαι. Vers. S. O Zs,Aperio Ascuo κα Κpιτόλαον. - Ita Vers. g. legendum cum e Pausania loe cit. p. SSti exti . tum ex Livio, cujus verba sunt pec in epitonia libri LII. Dux eorum Crifolmis bi morten conscibit in cujus locum Diastus, Achaici motus rimus ustor, ab Achcleis dux crea tus, c. Orosius lib. U. cap. g. Polybii locum designat. cum inquit Valerius Antias in Achaia tignatimi, ita ginti millia Achetorum cuin duce suo leto, cecidis consi mat Polybius Achitius, et anatiis lam in Amricastim SLFione fuerit, sinen quia So. VRSiNVS. - Nec Livii, nec Orosii verba, ab Ursino citata, in hoc tempus madhunc locum pertinent nisi quatenus valebant ad corrigenda duorum virorum nomina, quae in Ursini codice Corrupta fuisse videntur. Orosi verba suo loco protulimus, in Spici legio Reliquiarum ex Polybii libro XL. Tom. V. hujus Edit. p. o. Ad proescripta verba, O δε πεpl o Almon REIS RII adnotatio haec est haut deest aliquid, aut expungendum est era, .se distinguendum, eo repuένον, o πεpliso ADιον. - Nempe, ut o πεpl o Mouo κα Κpirίλκον &e sint illud ipsum 1Noe, quod paulo ante dixit. Quod si ita statueris, postis Dev xεpi cu mov&c siispicari. At non est verisimile, plebis vel multitudinis nomine designare Polybium voluisse istum tritolaum , qui ducebant quidem suis artibus multiti idinem, sed ipsi erant praetorii viri, principes per id tempus Achaeorum. Quod si in fine versus legeris russotrumae Z τισι τω θ, si respondebit deinde nominativis illis, O. δὲ περὶ τον ,ον κα Κpιτόλαον , verbum Z obro Ers. s. satis commode cohaerebit oratio licet ne sic quidem dissicultas omnis levata sit. Lacunae signum post Ois aevcurio inseruit Casaubonus Ac sane, nisi emendationem

160쪽

ISO ADNOTATIONE svhicta istam nostra in probaveris hiulca atque pendens manebit oratio, cui vel sustentandae vel explendo non satis fuerit, si pro oιμων αιτιο cum eodem Reishio legendum suspice

ceteroquin per se non displicet haec conjectura, vers. p. Vers. O. καθάπερ ἐν παθοιμία ἐστίν. usi Nus in Notis, postquam verba ista ex insto codice sic citavit, καθέ τε ἐν πα=oιμ α sq, - Locus, inquit, Ut videtur, mendosus, potest corrigi, si ita legatur, καθαπε η παp-cιμία βη. Eaque conjectura .in Ursini contextum recepta est .a posterioribus editoribus servata. Sed eamdem improbans REIS XI v quaerit se Cur erum, innon

potius imi Videtur inquit ita legendum esse , καθα-

πε ἐν παpoιμία ἐ*υμνουμεν, τα όιόίμενα &c Nobis simpliciori ratione res confici posse visa est , scribendo καθαπερ ἐν παροιμία ἐστί. Eodem prorsus modo latine dicere consuevimus, ut est iu proUerbio. Ibid. υ μόνον τὰ ό. 8ίμενα τ δε α παpα Σμααν έδε-

χοντο τὴ λαια χQpsi In Vrsini codice De Aiaerataplerat; quod, ille in contextu sic edidit, sed ad oram, propia, Ni adseripsit, in Notis sic utique corrigendum

monuit paulo vero anto, pro μόνον, ad marginem Eurotposuit denique verbum Z oveto ad praecedentia verba retulit, et 8ε sae,aepae Iωμαιων έ8έχοντο, .interposito commate a sequentibus separavit. In totum autem Iocum sic commentatus est idem VRSINus: Pro Verbium

extat apud Ciceronem in Epist. s. lib. VI. in Epist. IT. lib. XV ad Atticum, sed inutilum .mancum. Omnino apud Polybium adverbium s suo expungendum suspicor, pro eo μὲν , facili lapsu in Adio a librario mutatum, reponendum; quod sequenti adverbiore respondeat ut proverbii sententia sit dextra manu solere cc i, quar deatur ne fuco , fallaciis; Iettia, qua contrs Achaeos igitur, quibus persuasum esset, Romanos non verem ex animo, sed metu Carthaginiensis belli, quod imminebat, Hispaniensis, quod nondum confectum erat, simulate

secum

라틴어 텍스트