Historiarum quidquid superest;

141쪽

AD OLYB. XXXV. d. s. 6. is ratiam rem est relatuna, ad eamdem historiam spectare pro v. .

babile fecit ratie in boreh. ad Liv. XXXVII. S, . Ex equo tum pugnasse Scipionem inde intelligitur, quod

pro Vo Catorem pariter equo vectum Appianus refert. Ibid. opθο απεπεσεν. Sicut ἐκπ etta non solum excidere significat, sed, proripere sese, uendere: Q αποπίπτGν ποτου ceto putavimus non solum prolabi ex equo signiscare

Tres i. 'Eντευ diei Κάτων διὰ ΓIολυβιον, 8 Σκι- Vers. I. πίωνοq. De Vinio septimo anno, ex quo Romam evocati erant principes Achaeorum, restitutos eos a Romanis in patriam olla, redii seque trecentos fere, qui superstites tunc erant, Pausanias docet VII. I ex tr. p. Sqy. Ab anno ST, vel potius 88, quo Romam sunt deportati, XXX.

IO, LI. annus decimus septimus, est annus ab V. C. sos vel Od. Cum igitin infercadente Scipione reditus Achaeis a Catone sit essectus, neque alius facile is Scipio, quam Aemilianus, intelligi possit, oportet factum hoc est anno SOg, quia anno Og. Luculli legatus in Hispania fuerat Sciapio. Illius expeditionis laude clarus cum Romam rediisset, Catonem adiit, ab eo impetravit, ut Achaeis reditum perficeret. Diserte Plutarchus in Apophthegm. p. Sy.scribit mapaeκληd ei getro Σκιπίωνo A*pικοι οῖ. Ibid. διαFIολύβιον recte Xylander Polybi caris interpretatus est, quae verba reposita in latina versione velimus loco illorum

rogat Pol bin

142쪽

ADNOTATIONES

POLYBII. HISTORIARUM

Vers. I. V ων Καρχ σονιων παλα/ c. - Hoc fra gmentum ex Libro XXXIII descriptum esse, ex annotatione ad oram libri didicimus. - RSIN v S. Ex Appiani narratione de rebus Romanorum Punicis cap. 2 3 sqq. cum argumento hujus eclogae collata satis adparet, pertinere hanc eologam ad Coss. L. Marcium Censorinum, illanium Manilium, adeoque ad A. V. 6OS. Sed quoniam ecloga CXXIX. de Legationibus, quae ad A. V. Sys pertinet, haud dubie ex libro XXXIII. ducta est, ut in Adnot. ad initium ejus libri docuimus nullo modo fit probabile, scriptorem nostrum in hac posteriore historiarum suarum parte, ubi paucorum annorum res gesta SN libris et complexus, uno libro XXXVI septem annorum historiam comprehendisse .eo minus nobis persuaderi poterit, veram est illam notam numeralem, quae libro XXXIII. attribuit hanc eclogam ex rebus anni 6OS. ductam, quoniam ecloga proxime sequens CXLIII, quae ad annum 6OT pertinet, ex libro XXXVIII. ducta est. Itaque pro

eo, quod in Ursini codice Ageto Ar id est liber XXXI fove scriptum erat vel scriptum putavit Vrsinus suspicari utique par est, sic vel scriptum fuisse vel scribi debuisse A; id est liber XXXVI. Interdum enim istae figurae; is ita similes sunt, ut, utram scribere voluerit librarius,

143쪽

vix discernas Multo vero longius a vero avarissus no ., iter codex recedit, qui ante hane eamdem eclogam inter

lineas rubro colore suo vae scriptum habet, id est i per XXXI. Casaubonus ante hanc eclogam nihil notavit, sed in fine hae a ferit verba Eκ του Γ agetoti, Exin fori, XIII. ne solinus, unum ne Vrsmi codicem secutus, an Andreae Schotti quoque librum praeeuntem habens. Ibid. πω ἀπαντeσα ἐά πρό τ' Paes resae aeπίκpισιν. Sic editum in contextu Vivitnse seqq. In Notis vero veraba ista ita repetuntur, ut loco verborum oc asteriscus ponatur, monetque R SINUS: , Videtur deesse verbumeta adverbium,poc, vel tale aliquid, post verbum αντα σαι , itaque locum stellula notavimus. Vrsini conjeeturam in contextum recepit typographus. Eadem verba desunt avarico codici. - Poterat quoque legi, (inquit REIS RivS απαντησαιεν τ αποκp σει. sed acquiesco in vulgata. Nos vero Reis kianam praetu

Ibid. ae Ieto edita Sc. - Livius in epitoma lib. XLIX. Istenses legati Romam enerami se suaque omnis dedentes. Ea limatio, elat maxinatim hesi omen, grata Fatribus, cerba Carthaginiensibus fuit. - vRsiNvS. Cons.

Appian Puni C. c. TS. Ibid. o Upωμούοι τ υ αυrae dipo Mίντχ πολιν. MForte παραδιδόντων. Nam xaepa 3όν- honestum est, xpo- διδόνα insanie. REIS Rivs. - At factum Vticensium, urbem suam Rotnanis tradentium, revera erat proditio, respectu Carthaginiensum. Propterea vero, alias vetabum,poeigguae absque ulla infamiae nota usurpatur; Veluti XXXII. IJ, Vers. g. καταπολεμηθέντα ζ Vera videtur seri Vers. 3.

Plura Bav. ' καταπολεμηθεντεο in nominativo casu,

quem, alias saepe cum infinitivo constructum vidimus. Vide Adnot. ad V i , O .loca ibi citata.

144쪽

nere illum, quem Hannonem vel annonem dicit . aEXtr. cognomine Gillam vel Tigillam: qui fortasse idem est quem I i sitae vel Fi a nominant libri nostri Polybiarii. pυτάνoc quid sit nescimus. An tarpoυθι ἐcικαλ. y Apud Appian. c. 8 alia occasione Hannibal aliquis moratur, o ψα ἐπικαλούμενoc Ibid. α MMA CODL C. S I. Vers. ' Vers. s. Ηκον δε Sic correxit Casa ub raho et Ursinu cum msstis. Ibid. του στpατ3 ούβ. Consules, a nium Manilium P L, Mucium Censorinum, ut supra diximuS

io sqq.vers. a. Vers. a. e. οντε αυτ σύζ Sic sua auctoritate Ernestus edidit Poterat uti et Og teneri, quod habent superiores editiones cum SStiS. Vers. s. Veris. Post verba, ἐν κακων αιpsita comma pone,

ut ista verba in parenthesi posita intestigantur confii. I, 6. vers. Vers. . ori hora Ursinus, in Notis, πίτεpae legendum centu erat: in contextu vero ori editum est cetori tali TorE, Ut τίνα αν ποτε maluerat eiskius Nos qui, dem, quid huc faciat particula, di, non satis perspicimus. Vers. Vers. 8. οβ πολ roq. - Debetur lio Vrsino, cujus

in codice fuit o2 πολεμιστῶ.. sic hi Bavd Videtur in

145쪽

in hae corrupta lectione latere aut re πολπευ', eho c, aut vestri et αποκphεωζ. Interea, donec melioram certiora proferantur, in vulgata acquiescamus. - REISSIvS. 'sλεμιστῶ in contextu tenuerat Ursinus, adjecto sterisco et in margine autem xολ reti adscripserat, quod in contextum recepit Calaubonus. Ibid. Ad vulgatam scripturam, xsp ἐά πίλεων, monuit REIS RIVS: π ire et acres Mae scribendum, .sic mox iterum. cap. 3, 3. Nisi(inquit malumus cum Diodoro Siculo Tom. II p. 62T ubi totum uno locum expressit, πίλεω legerem do Carthmine accipere. - - Haud incommoda utique perso videri debuit librorum nostrorum scriptura, πόλεων, intelligentes urbes ditioni Carthaginiens in adhuc subjectas. Sed haud dubie Diodorus in suo codice Polybiano,

cujus apud nos potior auctoritas, quam nostrorum, esse debet, ίλεω in singulari numero scriptum invenerat. Etentim cum manifeste ille in omni horum temporum hi

δωσιν αἰτod , κλητο νόμου , χωρα , ερα, τά*ovc, ελευθεoiαν, παρ ιν ούδαμου προστιθασα πόλιν τὴν Καμχηδόνα&c. Dissimulari vero non debet, ipsius verbis disertam mentionem apud Appianum fieri, senatus responsum his verbis referentem, Punic. c. 26. αν το ,πατοισ- - του ἐνόομτάτου σ*ων παieaec o μηθώαν π ασχωσι, α/-αμα κατακoύσωσιν αυτων, μν Καpχ38ίνα ἐλευθ αντε κήαύτάνομον, - och ε χουσιν ἐν/συφ . Lectio. hi vero, quam Diodorus secutus est, verisimilitudo inde accedit, quod paulo post consules ex auctoritate a. trum Poenos in alium locum, decem millia passuum, Non minus, a mari remotum, urbem sedesque suas

transierre.

146쪽

vers. i. mi s. I. α χνα ro Bpεττιον. Nescimus an idem hiesit, qui est cap. i 8. memoratus. Bpεττιον, id est ruralium, scribendum esse pro vulgato pέτιον, REI SILIUS monuit: hquia inquit legatus Hannibalis in Bruttia fuit. - ruttiis cognomen habuisse hunc Magonem adsensi sumus viro docto sed legatum eumdem fuisse Hannibalis, persuadere nobis non potuimus. Vide Adnot. ad IX. 2S, I ad quem locum provocavit Reis kius. μά-Tωνα, pro Maediaevae h. l. habet Bav. putamus .cod. Vrsmni, nam corruptum fuisse hunc locum ait editor in Notis. vers. a. Pers. a. Aύonae correxit a ub atonae Ursin cum msstis. Ibid. rapeidet eidem Casaubono debetur. ταθ Hex Vrsin. Vers. g. mrs. 3. LAI νυν αetropeiv. Ex Vrsual hoc est emen datione, qui locum hunc corruptum ait suisse in exemplari, nec tamen, quid ibi merit, depromst. καίαν υ απop cael Bav. Ibid. πεp πόλεωc. Vide ad cap. 2 8.

Vers. q. Vers. q. ἐπι&κτεον. - Ita emendavimus pro ἐπι- λεκτεον, ut est in libro manu scripto. RsINvS. Eadem menda est in Bav. ποZεκτέον, occulandum, malle se ait

Reis kius Nobis in Vrsini emendatione nil desiderari visum erat. vers. T. Vers. T. et, υνοι κων ἐκκαιουσων την τοιαυτην διαθεσιν.

Non satis integra emendataque ista verba videntur: nee eniim facit satis, quod Ernestus inae te Polyb dictionem illam Dura tacetv διαθεσιν interpretatur augere miserium, niserabiliorem facere. Si genuina est oratio, erit ἐκκαιervexcitare, rq όαχθεσιν vero intelligere debebimus et v ἰμω- ην καὶ τα ακευα. Mulierum istarum desperationem graphice depinxit Appianu Pun. e. T, Vers. S. Ver . s. Q Tob c εκκαιόρκηρου νεωριον Ad vulgatam te fitionem vκeuehi veto monuit vRSINUS: Opi nor legendum esse ei et sκκωδέκατι νεωριον. Cum enim

plura essent Romae navalia, ut ex Livi, aliis colligitur, verisimile est, numeris ea distincta fui siste, tanum, ri

147쪽

tntii natiale, alterum, secundum .deinceps, ex incisis , t notis, significari solita esse. - - At, quid intererat lectorum Polybii, scire, primo ne an in sexto decimo navali conclusi fuerint isti obsides, nisi id navale alio quo.dam nomine notabile fuit Dubitationis significandae

caussa, sterisco vocabulum istud notavit Casaubonus; in latina versione, in unum e naυalibus, scripsit. Emendationem, quam adoptavimuS, praeivit Gro novius, in ora sui codicis notans εκκο δεκ potic. Intelligitur scilicet illa natiis sedecim remorum emtas vitata, quae, Cum regum Macedoniae fuisset, victo Perseo Romam erat deducta de qua vide Polyb. XVIII. I, 6. .Liv. XLV. s. loca ibi ab interpetetibus citata.

Cum repetiit. Vers. 3. πευσομενουc. Perperam παυσομένου Bav. vers. 3.

Vers. S. V όε πρεσβύτσο των πάτων. Is Manius Vertat. Manilius erat, teste Diodoro, loco supra laudato, Eclog. de Legat. XXVII. Appianus paulo post, cum ad Vticam legati Poenorum ad consules essent missi, Censorinum verisba facientem inducens, hanc caussam, cur is legatis responderit, adjicit, Punic. c. 8o ex tr. quod esset suo colla. a facundior; quo ipso significatur, ceteroquin alterius

Consulis Manilii, ut aetate majoris, partes suisse Verba facere. Vers. f. κῶνοι ε λαβόντε ἀποπλευσωσιν. - , Ita Vers. c. videtur legendum, cum in exemplari, άπλευσωσιν orrupte scriptum sit. RSINus. - avaricus, taxoλεύσωσι habet. Ad rem pertinet, quod Appianus loc cit.

in hanc sententiam scribit Ad haec ligati responderuiit: Velle quidem seo in hoc arere sed nescire, quomodo contra AEdrubalim , damnatum capitis, qui jam collestis iarorum iginti millibus, prope Carthaginem e rasofuisset, defendere urbem pos en

148쪽

i38 ADNOTATIM NESO mi f. T. A λον γενετ Se Probabilis nobis visa est Ni isteri conjectura, ad Polybium auctorem referentis hoc fragmen tu in Poterit autem vocabulum aeetrae nae vel de opibus intelligi, quas cognatae significationis voce aesto saepe designat PNybius, vel recta de Irere Crum X Urbe advectarum S de latis Orman timentorumque multilli fine, quibus opus suerat ad eas res devehendas de quibus Appianus ibid. sic scribit: tia queran o ferrentur, vinis-eum , mimus erat spectaculum tot plausorum, quibus sessi es res suas naUεhebant. Ibid. καταπέλταζ . id est δισχιλία his mi e id corrigere perspecte Eustorus usiit, pro καταπέλταζ ύο, quod vulgo apud Suidam editur Cons Appian ibid.

vers 1 sq. Vers i q. Agitur de Poenis, anxie exspectantibus reditum legatorum ad tradenda Romanis arma Uticam mis sorum; qui, cum redirent, tristi vultum obstinato silentio satis significabant, novum se idque durissimum mandatum adserre, nempe illud de urbe in alium locum transterenda . Qua de re consulendus omnino Appianus unie. C. sa Q. Vers. . et f. q. ύκετι συνέβoctu et Yνεθα τ' αλο ίαν. Desecta utique videri debet oratio, nisi αλογία . l. idem sit ac α*ωνία, lentium, tacitus si or, quemadmodum ilλί aeqspud Sophoclem in Oedip. Colon vers. ISI. idem fere ae

Caseu nus, hoc fragmentum, cum Vrsimo, in Polybianis reserens, titulum ei inscripsit Phaureas, sive haneas, dux contra Scipionem. Inde porro REIS RIVS:- Fragmentum , inquit, de Phanea sic enim legendum)pertinet ad bellum Aetolicum eum L. P. Scipionibus gestum, pergentibus in Asiam ad bellum Antiochicum vid.

Liv. XXXVII initio Phaenpas ille erat celeber Aetolorum dux. At non de Aetolo Phaenea, sed de Hi

149쪽

Ah POLYB. xxxo S. 6. 3smi orae, cognomento Phamea vel Phameta, equitum rae fe sto Carthaginiensum, lic agi, multum incommodare lito Romanorum stationes, unum vero Scipionem ad-gridi numquam auso, perspicue intelligitur ex Appiani

Punic. c. OTA OO. Vers. a. in ποτε συνε vhaec e Nescimus an hoc Vers. a. pertineat ad id quod loc. cit. cap. IOT. narrat Appianus, de Phanioeae cum Scipione colloquio.

Vers. g. AI ea 3μῶ- των 'Pae resaeum c. ' Fragmento vers. 3. huic Casia ubonus titulum fecit hujusmodi: Constam Sebylonis: cu&endi, quam nocίndi hosi, potior cura esse debet. Fem, qua de hoc loco egerat Polybius, narrat Appianus

Vers. s. Nil utique mirum, si res a Scipione suo ge Vers. s. stas, quarum majori parti ipse etiam interfuit, prae ceteris rebus diligent rotin)ιchale id est enim, μετα διαστα ο)exposuit. Fortast vero verba haec scripserat Polybius,

ubi dictum illud Scipionis retulit, cujus ex Polybio Appianus meminit Punic. c. Iga. Vide Reliq. libri XXXIX. C. S, s sq, Vers. 6. Eusae et 'Pae 3 M vo LI κιον &c. Disertes vers. 6. ex Polybio haec citavit Suidas. Eadem Plutarchus habet m poplithegm. p. aOO Livius in Epit. lib. XLIX. Virtutem Scipionis, inquit, , Cato, impromtioris adisitv-FErandum linguae, in senatu se rosecutus es , ut diceret, reliquos, etsi in Amrida militorant, umbras militare, ei.

pionem Uere. Ibid. Oto πεπνυται &c Homer Odyss. Κ si In verbis πάλιν ,οr cc κῶνον, quae apud Suidam vulgo inseruntur, latet ortasse haec sententia, Catonem ista poetae verba ad illum sc Scipionem relu-lisse ut duae voces πάλινἀ Ac ex aliquo participio nescimus cujus verbi c*rruptae sint. Suidas in Irae v nesciamus ex quo auctore eamdem rem ita refert Ahεται, Κά

150쪽

ADNOTATIONES

POLYBII HISTORIARUM

bυσωον, τύπο πεpl o Oλυμπον τον ἐν κακεδονία. LIολύβιο Uuxκοστν ἐβδομ . Liber XXXVI. complectebatur res A. V. 6os gestas, liber XXXVIII. pertinet ad A. U. 6OT, ut docuimus ad init. lib. XXXVI. Restat igitur, ut intelligamus, libro XXXVI l. persecutum esse Polybium res A. U. 6o gestas. Eo anno cum aliae res gestae sunt, tum hesivm Macedonicus III. contra Andriscum ramissophili Amri, cujus mentio fit in epitome libri quinquagesimi Livii, his verbis : Thilsalia, quum , illaminυσdere armis atque occupare Pseudophili res ellet, Persessalos Romanorum auxiliis Achetorum defensa m. In illius igitur belli historia mentionem fecit Polybius, Musei, laci ad Obmpum qui in Macedonia m. cujus use nulla

quidem apud alium auctorem, praeter Stephanum ByEantinum, diserta mentio superest attamen ex eis, quae Pausanias prodidit lib. IX. c. go. p. 6s collatis cum Strab. lib. IX. p. IO in tolligitur, Esse haud longe ab Olympo, quais in Macedoniam se detriittit Orphei monumentum, Mu- serum amici, aliaque loca Musis sacrata, ejusdem nominis eum illis , quae in Helicone , Boeotia monte, celebra

ta erant.