장음표시 사용
61쪽
Vers. S. καθώ epe Vulgo κ αὶ καθώοspe Dele vers. g. vlinus importunam particulam, monitus etiam a Reinio,
Verg. g. ἐυσεβικτύο. Sic quidem ediderunt omnes vers. D sed graminatica ratio Eυσεφικτoc poscit, retracto accentu, quemadmodum Ernestus in Lexico Polyb. X- primi curavit atque ita rescriptum velimus. Ibid. ευον saero ' κα ἐκῶνον τον καιρον εν P tur. Ab horum verborum sententia mirum quantum aberravit doctissimus Valesius, vertens: Am Uero naxime in urbe insidiis appetebatur. Perspecte Ernestus in Lexic Polyh. ευθηρατοσστέψανοζ, laus facile comparandia.
Non male sane ledin per se riniissime, propius ad scripturae codicum vestigia, Valesus Etheto tiro scripsit poterat inε τουτ sufficere. Ceterum istam Vales: Adnotationem, contra ejus mentem voluntatemque ad illa verba cap. 8 S. θαυμα μένων παρα οἷ VER σι πεp τουτο τομ οβ αν retulerunt Gronovius Ernestusque in posset
62쪽
s ADNOTATION Esquidem ibi pariter percommode ceto tiro ora o scribi; sed ibi codexrispi dabat, quemadmodum editum est. exi Vers. S. - τε πο ου μεν Evo rum opακένα ταλα του - , HUC pertinet objurgatio illa sit. Catonis, qui asesidue querebatur, peregrinas delicias in rebem intromitti, ac Ponticorum salsamentorum os trecentis drachmis, vero Drnio os agrorum relio Oimari, ut Polybius scripserat lib. XXXI. teste Athenaeo: Κάτων ε ἐκώνoc, c
locus Polybi post ea verba, quae hic attuli, politus mihi fuisse videtur. D ALEsius. - nulla necesuta cogit, ut illa Polybi verba, quae sunt ab Allienae citata, hoe potitiimum loco a Polybio inserta uisi e putemus immone satis commode quidem, quamquam eadem de re agunt, Io cum hic invenerint. Ceterunt conser notata ad XXXI ad. vers. p. Veri Ap τε του κα Σίαν βίουc Particulam τε,
quae kalius, O ex usu potissimum Polybii hic deside
ιων, ut apud Suidam legitur in uva c. Cum vero TV op α, χν os ι,ν, Polybianum sit vocabulum, de quo uiximus ad i. 33, . probabilior fuerit utique,queni admodum, simplicior, illa emendandi ratio , ut servato participio neutritis generis μετακομισθἐν των , quod codex Peli esse dabat,oopq ita scribamus. vers. S. Vers. . . ' caee πέντε τοι π=ITO; ETE t. - Quinquennium intellige, quod est a tyrocinio ac sumta virili toga ad anniam usque vicesimum. Eo enim temporis spatio maxima custodia adolescentes indigent. 'mae certe ex fama illius aetatis judicium de reliqua omni vita ferebatur, ut docet Cicero in Oratione pro M. Coelio, his
et his Qua iii aptare is qui se irae v grabitate , ca- fimouia tactum esse simi coinctica, tum etiam naturali quocum
63쪽
quodam bono defenderat; quoquo modo a suis raso ctus
esset, tamen lasannam eram es gere non olerat. Sed qui prima illa initia talis integra atque intriolata promitisset de ejus fama ac ligkilia, cum i jiam se corroboratiiset, ac ir infer iros set, nemo loquebattir Idem ait Polyhius lib. VI. restat 3βQα κανων ν ίpθου βίου γ α υ ίουο. UALE SI 'S. - Quid spectarit, quidve passus vir doetillimus, quod hujus dicti, ni Syβάα ci auctorem Polybium citavit, nescimus nos quidem; sane nihil tales pud scriptorem hunc nos legere meminimus Ex Artemidori Onirocrit. I. p. 3O post Budaeum haec verba citavit Henr Stephanus in Thesauro Gr. Ling. ad voc. Sqβία σχε ον ηα Syβία κανων ἐστιν ἐpθου βίου τινο καὶ υ :ουζ. . Nempe ex mera conjectura, in nimis sane confidenter, Valesnas totum illud fragmentum, quod Suidas ad vocab ES3βο exhibete ito in ista verba eXit, Sco βe: κανῶν pθοῖ βίου και *ιotio, ad Pol bium auehorem retulerato in Fragmentis Polybi e libro VI du
Siculus in hoc loco Polybi legisse videtur , εύτα ία, ut videre est in ejus Excerptis Agas editionis nostrae: T. II. p. S86 lin. 6S. d. V esset. eaque vera mihi lectio videtur: nam illud diύτοε D, quod mihi initio placuerat,
Ereor uta aecum non sit. - - Posteriorem hanc Valesii sententiam merito probavit esse ling. ad Diodor. l. c.
64쪽
36 ADNOTATION Esa eiici debebat, per typothetae errorem ad p. SST. En. i. relata est. Neque sane ulla probabilis causia erat, cur petr αύταpremae maluerit REs SUUS, cujus sententiae nullam aliam rationem adsert vir doctus, nisi quod ait: Natus error videtur e compendio librariorum , de quo monui ad p.
S g, 6. Adnotationem suam dicit ad . 68, r. Est
autem bras h. l. morum modesta Sic Hesychius: Eo-ταφα εύκοσμία. Ad praepositionem κατ idem Reis hius, cum limportune vulgo polliam sic videret, ποι σατο κατατ3ν ἐπ' &o nec tamen deletam vellet, excidi si aliquid suspicatus est, veluti,aerae aerum v aut κατ P Ave, aut κατα τῶν Pae resων, quorum nobiS quidem nullum facere
STVS , vulgatum tenCns, cxoeoχη interpretatus est, afjumentum, quasi Ferfugium, unde petere scilicet poterat monita, praecepta, Xenipla consilia.
65쪽
in Laelio cap. g. Quid dicam de moribus facillimis, de
editis. Perinde ἐκιπve dicunt Graeci, vide ad VI qq, 6. . taxic, sed haec posterior vocabuli forma Polybio
hunc ipsum Polybii locum citans in 'Aκ ου. CAPUT , XIII. Cap. XIII.
Vers. i. λαβόντoc. Quam in partem hoc verbum acce Vers. I. perit Valesius, nescimus. In latina quidem versione prorsus non expressit nec tamen in Notis ullam de eo dubitationem significavit Plutarchi verba, quae in Scholio sub contextu retulimris, leguntur in vita Ti. C. Gracchi, p. 8as edit Techel. Confer Adnot. ad vers. T. Vers. a. κατεγα των θυ ατεpων ν ταλαντae Ictav. βxs ais Quum, . ταλαντα, praeeunte codice Petresciano, edidisset VALES Ius, haec ad hunc locum adnotavit is Legendum esse apparet πεντ κοντα , quod verba sequentia prorsus evincunt. vide vers. 6 . q. rursusque vers. IO. Errore notis numeralibus ortus est quippe, quod so significat, in nassiis libris sere ut, exprimi soler. Quinqua.ginta autem talenta duodecies sestertium e ciunt more Romano quam pecuniam dotis nomine Scipionis filiabus
66쪽
sS ADNOTATION Esdatam esse scribit Polybius. Ex quo apparet, errare eos, qui decies sestertitim legitimam ac certam inter senatores Romanos dotem fuisse existimant. v v ALESIV s. vers. s. Vers. S. Κατα ό του Pωμα ου νίμου δεον ἐν τρισluἐτεσιν &c. - Hujus legis alibi, quod sciam, mentio nulla extat. Idem autem valuisse existimo, sisi extraneus dotem promisisset, ut annua, bima, trima die solvenda esset, nisi nominatim aliud convenisset poterat enim ex pacto dies prorogari leg. XIX. . de Pactis Dotalibus. Quod si trulla conditio opposita fuisset, annua, bima, trima die numerabatur ex lege XII tabularum, ut opinor. At supellex intra decem menses a contradio matrimetonio
praestari debcbat ex iisdem legibus, teste polybio Cujus legis ratio haec videtur mille, quod ob necessarios familiae usus supellectilis praestatio differri non debuit. Ex his intelligendus iocus Deilli apud Seneeam in Suasoriis,
Suasor. I. qui, cum Athenienses tempus ab Antonio peterent ad pecuniam conferendam, quae ipsis imperata erat dotis nomine, neque impetrarent, dixit Et tamen scieto, illos tibi annua, ima trima cie debere.
qtie solationem, seu utriresque debiti praeflationem. REI s-RIAE S. - Vide tamen vers. I sq. vers. II.
vers. T. Ver Toυαε ιβ ου. - , Hic est Tib. Gracchus, pater Gracchorum, qui, cum L. Scipio in vincula duceretur, auxilio tribunitior potestatis intercessit, tametsi inimicitias cum Scipionibus exerceret. Quam ob gratiam P. Scipio Africanus, rogante senatu, filiam minorem ei despondit, ut narrat Livius lib. XXXVIII. c. s . Valerius lib. IV cap. 2. Nupsit autem Tiberio post mollem Africani, ut inter ornnes convenire Livius scribit: ibid. sed illud parum constat, utrum post mortem Africanim desponsa siti nupserit Plutarchus quidem in vita Ti. Gracchi,
67쪽
propitiquos ipsus retias omnibus Tiberi Corneliam, collo cssse, ut quor a parente vIli collocata aut de Fon cesset. At hie certe Polybi locus manifesto arguit, utram quo a patre saltem desponsum est e. Ait enim hic Polybius, a ricanum quinquaginta talenta utrique liue dolis nomine promitisse. Itaque, de Plutarcho quid dicam, non habeo. Nisi forte utrumque mul verum est .a patre despon- Cum Tiberio Cornelium esse, post obitum patris rursus
eidem desponsam de novo, quasi antea desponsa non fui; sit, vel potius ratam esse habitam patris sponsionem atque ita tollitur omnis disticultas. - ALESIUS. Ibid. Nae neὶ Σκιπίων - - , Nαυσικα Σκιπaeuoc Sio in exemplari perscriptum erat pro metiana, quod tamen retinendum est duxi. Hic P. Scipio Nasca Corculum dictus est, silius Nasicae, qui vir optimus a Senatu judicatus est. Hic autem vir optimus Nasica cognatus erat Africani, ut docet Livius lib. XXXVIII. c. 38. filius Cn. Scipionis, qui in Hispania cum fratre est occisus. - ALESIVS. - Graecorum librariorum monstrum, Nαυσικα, non opus putavimus, ut Polybio obtrusum mareret. Ibid. ποιου ντο ce pae*ην κατέρω των Σκοσι ταλανTων - , Verti, pecuniiam e meus numeraret. Ea
enim vis est graeci vocabuli, ut testis Harpocratio iuata pάψαντοc Suidas Oaια θαψαντο ζ' καταβαλίντο καταθένroc, δια τραπέβη αpιθμησαντοc. id est, Fer mensarium solaetitis, ut post Salmas una monuitiusterus ad Suidam . quia scilicet argentarii pecuniam omnem, quam solverant, studiose in codicem reserebant. At Latinis per- scrota pecunia longe a munerata differt, ut apud Suetonium ni Iulio capta a Perscripta enim pecunia dicitur
ea, qude, Cum debeatur, nec adhuc numerata sit, in tabulas relata est. Cicero pro Roscio Comoedo, cap. I. lib. IV epist ult ad Atticum. vALESIUS. - Do Idomverbo haec adnotavit, si is Ri Vs: si Graeci dicunt,om T v
68쪽
v. Ob fur traducit scriptum nomen , seu debitum expungit. Quamdiu solutio pecuniae nonduin facta est, ipse debet:
Ea autem praestita, non amplius debet ergo inducit in suis tabulis illud suum nom En Hoc sensu usurpavit Dionysius Halic Ant Rom. p. 283, 2. lib. V. C. S. ιαριθμῶν τουc
smis re accepit interpres. Ita Latini rescribere, prosolyere debilum Horat Serm. II S, T s. dictantis, quod tu nunquam rescribere possis h. e. jubentis Fngrapham edere, cujus summam promissam .sponsem tu nunquam solvere
possis AaYpά pei est alias describrae, Asnire, disribuere,
os ignare. Diodor Sic T. u. p. 2ys, I, δια pae*CI σα- etpaπQαζ. Hinc Zια ραμμα idem quod pίypαμμα, declaratio publica, edi in Diodor. II. Os 23 q. SSO, 3. Plutarch. Opus e. ISO I, 28. Hinc notio Praedicandi, Lerbist ingendi, Plutarch. I iis, Id. Porphyr.l de Abstin. P. II S. Euseb Hist Eccl. p. ais, et . Est etiam seorsintimimquodque suo loco scribere. Hinc nomina vel debila alia aliis locis elat areis cuique propriis inscribere; vid. Plutarch. 3 8 6. Harpocrat voc paetac, aut des-nire quantum cuique bivendum sit. Inde, lineam ran fLersam per aliquid ducere, aliquid expungere, de re, de medio tollere vide Demost h. p. DSI, Ult Lysiam p. SIS, 2. Philotaui p. fai, S. 3S, 3. Plutarch. Opusc. 6IS, 23. Porphyr de Abstin. p. IOI s. Aristid. - 26, 3. - - Idomi nius in Adnotatis ad Dionysii Halic locum paulo ante citatum, provocans ad haec, quae ad Polybium Inon uerat, et Ursa pinu, inquit, est vendere, persolυere, diminueriare cilicti aera debita, mi sitibus dispensare i-Dendis.
69쪽
Versa. αυτου καs o ενουc ut Oro utique vers. a. adjiciendum fuit, ut secit Valesius si aut delenda copu- Iara ce . Vers. q. υ; c Tho M τιμησεω υπε ε κοντα ταλαν- vers. 3.τα - , At, qui potuit pars Scipionis de haereditates terna sexaginta talentorum esse, fratris par, si pater non reliquit unde uxori dos redderetur REIS NIVS , At non partem Scipionis, sed totam haereditatem, exaginta talentis aestimatam Polybius ait: porro nullibi dicit IPolybius, non reliquisse L. Aemilium unde uxori dos redderetur, sed hoc ait, c. I 8, 3 sq. .XVIII. I S, . ut dos viduae reddi post et opus suisse, ut praedia nonnulla, quae L. Aemilii suerant, OnderentUr. Vers. S. μονομαχία ετ τψνα ποιῶν. cons Adnot. Vers. s. a c. 8 I. Veri sv v περ αυτου διδομέν ζ De lacuna nil vers. r. monuit Valesius, sed perspecte Eis RivS, με ἀλq si legendum ait, autoas Dareta, aut roιαύτη ξε - ο πεpi Ioeύro Astilitas si c. Vers. 8. πεplia ortae taetov. 1de cap. 8 6. Ibid. Vers. g.
Voconia vetitum erat, o quis mulierum haeredem institueret. Tulerat eam C. Voconius Saxa tribunus plebis C. Claudio Pulcitro Tib. Graccho Coss. anno urbis S 6.
ST T. ut, qui post consuram Postumi Albini Fulvii
Flacci census esset, ne haeredem virginem neve mulierem faceret, ut docet Livius lib. XLI. c. 3q. O Cicero in Ver irem. Itaque haec lex ad eos, qui censi non erant, minime pertinebat. Cres autem intelligebantur, more Veterum, qui centum millia in professione detulissent, ut notat
70쪽
6 ADNOTATIONES Asconius in Verrinas qui .classici dicebantur: caeteri, qui infra classem erant, ea lege non tenebantur, ut docet M. Cato in Oratione qua legem Voconiam suasit apud Gellium lib. VII. cap. I g. v
vers. 3. Vers. g. Tων με ἐν ακεόονία βασιλικῶν. - G, Non improbo βασιλικων. Potest accipi de regibus eorumque Iiberis Puto tamen Polybium dedisse βεβασιλευκοτων. '
Verse , Vers. q. των τεττώων - , Non erat causa, Cur Valesius Aa adderet, quod aberat ab ejus codice Sto. Eis-
ver s. Vers. 6. ψε νετο Sic scripsi inus, pro more quem plerumque servant libri Polybiani. Retra νεeto edidit Valesius, alii. In ora vero idem adnotavit ALESIVS
est emendatio Valesii, merito in textum admista In cod.msto fuit aethc Aro sed typographus, errore ductuS,
compendia f. id est forte m s. seu manu rotui, se
mutavit. Nam κατεσίνετο, quod nullius rei est, a tanto viro prosectum esse, credibile non est. svers. T. Veri . T. στε, κατα τὴν λικίαν &e Si verum est Ietre, referetur ad hanc Cori tinctionem verbum συνέβU, tunc sequentia verba ei orari &e cum superioribus, Veluti apodosis cum rota connectenda fuerint, particulae eo modo accepta, de quo jam saepius diXimus. Fortast e vero pro taetr fuerit, et scribendum, hac sententia, consanteac Scipio enationi operam dedit, titpote qui tu Etatis ero vigore, insertatere amabat id genus exes citationiS. vers. i. Vers. 8. 'oυ χα θετι Πουζ. - , Salatiationes verti: deductum enim et voti cu id vocabulum si existimavi. Prehensatioue etiam interpretari possis. - ALEMUS. - Vocabulo GUET. o notionem si aru salutatios