Philippi Mariae Renazzi ... Elementa juris criminalis liber 1. 5. Liber 2. De poenis generatim. Recensitus et emendatus

발행: 1794년

분량: 280페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

61쪽

Mquidem caussa homines movit ad naturalem libertatis statum cum civili subjectionis statu commutandum eadem ipsos induxit, ut juriis

nunCiarent, quo potiebantur comminatione et repraesentatione malorum alios a nocendo aver

tendi Cap. II. I. UIL , illudque transferrent in Publicam Societatis Potestatem, quae ex omnium voluntatibus viribusque in unum collatis coalue rat Lib. I. Cap. II. g. IX. nisi in extremo

Veisarentur periculo quo in casu necessitatis intactum jus illud retinere sibi voluisse intelliguntur i). et quavis ratione saluti suae consulere

N. P end. I. . et G. lib. IVGp Hs Pro secto si in civili staturius quisque retineret sibi consulendi malis in illos comminaetis ac inflictis,

a quibus metueret, vel laederetur jam constare nunquam a potuisset, atque securitas , quam in eo homines quaerebant. Nam dissidia, Contentiones injuriae, quae jugiter solent inter homines intercedere, assiduam praeberent caussam

mutuis visensionibus, quibus late serpentibus tali dem

-- , --------,----- --rali omnes homines esse, ne ipsi dissilentur, qui contra com munem sententiam docueriint cuicumque in eo ius esse purniendi violationes Legum naturalium . Quod si Extranei in nitin tu , ubi delique lint, non id nascitur, ut contendit L chius Go Civ. Ch. . ex iure puniendi quod cuilibet compe tit supra omnes, sed innititur iis rationibus atque principiis,

quae exposuimus ubi a Cap. 8. 5. i Quamdiu, et quatenus in Cives statu eo elat dure

que rus se ipsum conservandi comminatis et repraesentatis in alios malis, disputant Iurisconsulti . Verior est receptiorque doctrina illii eum periculo incipere, et quousque perieulumi mininet, durare. Quibus autem conditionibus eo utendum sit, et praesertim de tutamine inculpatae tutelae , multa ab illis quaeruntur. Sed de toto hoc argumento Libri amplissima disserondi occasio redibit

62쪽

L IBER U. C A P. Gly. 43dem conflaretur bellum inniunt in omnes: alium de vero nisi foret in civili statu qui metum lorum homines ipsos compesceret ad injuriasi genio proclives Ca II. I. I. nequivisset finis ille obtineri primus atque praecipuus , ob quem in civilem statum ii convenerunt. Necessitate ergo Actum est Publicae Potestati, in quam Reipublicae salus, Civiumque securitas incumbunt, ius puniendi, quo nullum neque terribilius, que majus possunt homines hominibus tribuere,

et supra alios homines exercere : ex quo Colii

gendum est illud non posse necessitatis, a quR proficiscitur limites egredi multoque minus ad ea etiam porrigi, quorum nec potuerunt homines nec voliterunt jus in Publicam Potestatem

transserre. Itaque oenae , quarum decernendIaus intelligitur nequivisse homines vel noluisse tribuere, quaeque a necessitate non oriuntur, injustae sunt, illegitimae, non iure inflictae, sed

vi illatae LV Dei Delit e desis Pen. s. II. 3. u. Publica porro Potestas tunc ius puniendi

nanciscitur, quum generatim Cives omnes, Vel unusquisque Civium singulatim suas ei vires submittit, auxilio futuras in persequendis, et Castigandis criminum auctin ibus i , aut ipsi sal Misi non obstituras poenam a Delinquentibus repetenti. . Atque adeo in civili statu soli Publicae Potestati jus inhaeret puniendi, ut crimen

sit,

I Nam quod ad se spectat nemo eogitat hoe ius Publieam

Potestatem in ipsum esse exercituram, casumque istum e Iuti nunquRm futurum considerat praesertim quom in suis arbitrio sit collocatum nullam Publicae Potestati caussin prae hendi, ut eo iure adversus ipsum unc . DigilsZed by Orale

63쪽

- ELEΜENTA IUM CRIMUL sit, nec leve, ubi Cives quamquam insonter, audeant Cives delinquentes punire. Hinc jus puniendi, ut loquuntur civilium rerum Scriptores, minec Jur. N. et G. lib. II. Cap. 8. . o. inter

immanentia majesilatis jura enumeratur.3. Neque solum jus est Publicae Potestati poenas decernendi, et infligendi in melinquentes sed obligatione etiam ipsa tenetur puniendi delicta Burlamata. m. Polit. v. IVG. 6. I. 3. . um enim saluti Reipublicae Civiumque securitati, quarum cura ipsi inhaeret, non aliter v

lidius prospiciatur , quam impositis in Delicta. et sumptis a Delinquentibus poenis; proptereRquantum, et quatenus publica salus, et privata securitas exigunt, ea oebet vindicare delicta et

in Delinquentes animadvertere . Ac sane incassum Publica Potestas cum jure tum vi puniendi aucta fuisset nisi eis uteretur adversus Cives delinquentes ut commune commodum privatorum criminibus rescissum, eorumdem poena sar ciatur.

VII. An et quatenus indulgeri. I. Utrum vero, ut poenas Delinquentibus infligendi jus est Publicae potest ei LVI. ita ossit ea ipsis easdem indulgere, quaestio adeo

periculosa et anceps visa est Philam omne-si, III. Rousseaura Contr sociati Liv ILCh. 5. ut satius duxerit eam illi relinquere discutien . dam, qui vel haud unquam deliquit, Vel nunquam indulgentia indigebit Plerique urispr centium non ambigunt, quin Legum Poenalium ei

64쪽

II. C A P. III. se liceat suspendere stectum, cui inest auctoritas ut Leges ipsas sermissi, ic quoque abro .gandi. Hinc vulgatus receptumque apud Criminales Auctores, Decian. II Traci Crim. 35. n. 9o. Principem nulla ex caussa, sed solo nutu quamlibet poenam Beis posse indulgere i).

At id non inconsulto ac temere a Publica ΡΟ- testate iaciendum esse dere omnes tradunt rerum civilium Scriptores quod et ipsa suadet exigi in qu ratio, propter quam Publica Pote tacui po- titur et jure puniendi. Ea namque eluderetur, quoties ublica Potestas non judicio et ratione, Sed ex arbitrio auctoritate puniendi uteretur facileque intelligitur nihil agi potui ae vel iniquius Vel stultius, publicaeque saluti repugnantius 21, quam ius vimque illi tribuere Delinquemium aliosust libituri castigandi , alios ab omni poena ii

munes dimittendi. Nemo autem inficias verit Justum e se, et onveniens, ut is vel in primis

i Quod tamen nonnullis si indiscriminatim non placuit. Nam liberrimam quidem Principi largiuntur potestatem tribuendi indulgentiam eorum criminum , quae civili magis, quam divino Jure vindicantnrt quae autem crimina divina

ut rem ratio, Gentiumque consensus capitis suppim ς- puniri iubet , eorum indulgentis tribui a Principe uaquam posse contendunt. V. Maath risis est. Sed haec

istinctio tota falso innititur fundamento. Nam quod spectat ad Legem divinam, an extet quae iubeat delicta quaedam morte puniri, dudum certant docti Viri. V. Thomassii Du- ει=ς de Iur adgratianae. Princip. eirc. poen. mor.

η vi, potendos perdonare, Ie cond nne non perdonate stanon tutiost violenete delia foreta che emahaetioni della siet, i

65쪽

M ELEMENTA IURIS CRIMIN. secundum Legem agat, qui eamdem tulit Praesertim quum multum auctoritatis egi decedat, cuius temere effectus suspenditur V. Muth ad Lib. 48 ut 48. Di Cap. 5. n. i. .

a. At eadem ratio, propter quam tributa est Publicae Potestati facultas visque puniendi, postulat procul dubio, ut toties ea possit poenas Delinquentibus temperare aut indulgere quoties intercedant graves iustaeque caussae, quae id aut aequum et humanum, aut conveniensisti cessarium esse suadeant. Quamvis enim obliginti insit Publicae Potestati puniendi delicta ;ea tamen ex relatione pendet, quam Secum vicem habent poenae ipsae , finesque, propter

quos sunt in civilem statum invectae VI. 3. si ergo quibusdam in casibus desint hujusmodi fines, vel eos intendere non sit moraliter nece sarium jam apparet nihil esse, quod eam ad

exigendas poenas praecise obliget. Tune locus fit clementiae adhibendae si , qua virtute ut alia non est humanior atque amabilior, ita nula quoque invenitur cuius Vera Xercendae ratio magis ave ignoretur ab hominibus, ' n gligatur. Sed quando a Publiua Potestate poenae

Delinquentibus minuuntur, vel indulgentur,opo tot aut saltem decς Praesumς aequas gra-

66쪽

IL AE A P. III. 47vesque caussa temperandi, andulgendique Po mas praesto fuisse.

. VIII. Qui fias Poenarum.

I. Ceterum ex ipsa inventarum oenarum ratione constat primum et praecipuum earumdem

finem Civium es se securitatem, salutemque ei, Publicae . Quum enim poenae ac proprie dictae introductae fuerint in civili statu, cujus finis est securitas civium communisque tranquillitas Gam1I. f. VII. consequens est ut idem esse debeat generalis et primarius finis poenarum . Quippe earumgem metu ac exemplo perterriti Cives, vel inviti retrahuntur a delinquendo; sicque demum, quantum fieri potest in tanta hominum nequitia , publica nabetur tranquillitas , Civiumque securitati consulitur. Itaque non alium ob finem, quam securitatis Civium, communisque tranquiblitatis poenae et possunt, e debent infligi: V. Forme 'princip. duir Naturet G. 3. I. 8a. aliuquin punitio non ius erit, sed 4njuria . . g. At dum puniendo securitatem Civium consemunemque tranquillitatem ublica Potestas intendit , potest ea alios quoque peculiares fines sibi proponere. Hinc Grotius .loc sup cit. in quit , in poenis respici aut utilitatem ejus qui .is peccarit, aut eius cujus intererat non pecca, tum, aut indistinete quorumlibet , Ita aliquando publicae Potestati propositum est Delinquentem poena corrigere, eique rursu Peccandi voluntatem adimereri Saepius ipsa indemni-

ri . saloti consuli ejus, qui j osus mi in

67쪽

o ELEMENTA IURIS CRIMIN.

earcerem, Puta, Conjiciendo laedentem, ne possit amplius nocere si . Sed omnes hi peculiores fines ad primum illum et praecipuupi finem reseruntur securitatis nempe Civium , communisque tranquillitatis a). Exemplo siquidem ali ni supplicii a publica salute, quae singulos tuetur, novorum criminum pericula propulsantur.

Recte Quintilianus Declam 274. omnis poem, na, inquit, non tam ad delictum pertinet , , quam ad exemplum.

3. Quae cum ita sint pate nihil magis o

gruere et convenire in poenarum, quam ut pa iam a Delinquentibus instigantur, eoque appa rat , qui quo minus fieri potest illis acerbus, inserensque dolorem aptior tamen sit ad vulse

I sera vindieandis injuriis haec tria ex sequuta est, di, quae Princeps quoque sequi debet aut ut eum, quem Pu misit, emendet, aut ut sena ejus ceterin reddat melioras, η aut ut sublatis mini ceterii se riores stant . , me clem. b. I. v. M Hinc ad poenas non pertinet sinis, ut graviter scribit mineeeius I. N. et G. Lib. H. Cap. 8. s. ω not. I. quem Vulgo iactant, expiatio puta reatus, et satisfactio, quam divinae justitiae fieri debere aiunt . Neque enim crudelitatis absolveris Phalaridis similes, qui ideo tantum delinquentes puniunt, ut miseri dolores sentiant. Nec histitiae divinae tisfiere nocentis bonum doloribus aliae enim relationes sunt inter homines et homines, aliae vero inter homines Deum, qui infinitus, et eis naturae superiori te dominatur. Sed talia qui iactant, vix rationem habere videntur poenarum originis in statu civili immo nec inter iustitiam divinam et

humanam, poenasque civiles et Sempiternas, quae imminent

impiis, satis videntur distinguere . Legum quoque violatatum huc non portinet ultio in m , ut Plato a ,-- o. ru υ --nit, quia peccatum est, seu ne peccetur. Re-cari enim tra

68쪽

dos i TK. Attingitur quaestio ad quam Iustitiae speciem referenda Poenorum inflictio, et Ystribuitio

Solent sero omnes Iuris Publici, rerumque moralium Scriptores postquam de poenae natura disseriterunc eandem quaerere, ad quam Justi

tiae speciem sit reserenda inflictio et distribu r tio poenarum Antiquissima est sententia Arsestotesis, qui justitiam tribuens in universalem et Particularem, ad illam limus Speciem, quam Or- rectricem appellavit EthE. Niconi Lib. V. c. 8. . retulit involuntarios contractus, nempe delicta, et proinde etiam poenas, quibus a Coercentur. Jurisconsulti tamen justitiam in distributivam, et commutativam distinxere, actaque veluti discessione alii ad hanc ad illam alii poenas pertinere contenderunt. Qui ad distributivam austitiam reserunt inflictionem poenarum , ea nitu

tur ratione, quod scilicet hujus sit ut praemia ita etiam poenas pro terito cuique rependere: contra quibus videtur in poenis infligendis commutativam adhiberi justitiam, ii delicta vehiti

contractus considerant, pro quibus aliquid, nempe poena, Delinquenti reddatur. Nemo autem

69쪽

ELEMENTA IURIS CRIMIN. tricem distinguere , quam Postremam opinatus:

est in poenis e*erceri; quia, ut inquit, jus ha here debς ad puniendiani , qui punit, quod jus ex nocentis crimine nascitur Pinendosus cit. Op. Lib. VIIL Cap. In L s. animadvertens jusci obligationem secum invicem relationem habere, assentitur quidem reserri posse ad exple tricem justitiam reparationem damni, cujus prae-

minum, quatenus crimina sunt violationes pacti socialis, et publicae noxae, inficiatur illas referri posse ad expletricem justitiam, concluditque ipsarum inflictionem et distributionem pertinere

ρ peculiarem quamdam speciem justitiae, quam indicativam appeti e tota haec dispa, tax io ingeniosa magis est, quam utilis vel ne cessaria Neque vero Nos et eam attigimus,

si omnes fere relatas Iustitiae divisiones incompletas ut inquiunt, esse a doctis quibusdam Viris iam pridem est o SerVatum . Ne tamen arguar Lectores dimittere inanes, Iustitia , quatenus ei locus est inter homines erga alios homines distingui potest in illam, quae inter aequales exercenar. et illam, qua exercetur inm Superiorem et Insertiorem. Buri . Eum ρομισι par 2. v. 2. 46. Prior in tot spe, cies dividi pote t quot sunt lata, quae iure persecto homines sibi mutuo debent praestare non solum qua homines, sed etiam qua Cives . Altera complectitur iura et obligationes, quae vigent in omnibus Societatum speciebus, ubi alii imperant, alii obediunt. Quod ut Barboraceius observat, in idem

fere recidit eum iam raetoriis, et jura aer rario, de quibus Gratis eis. . a b i. ci p. I. I. a. Ad hoc postremum ius rem renda videtur in arili societate inflictio, et distriinitio eo ,

parum. Disitigerii Corale

70쪽

LI MEAE . C A P. II. sique non oportet in ea enucleanda , definiendaque nostra tempora terere . Satis enim est nosse, quod constat inter omnes, oportere nimirum , ut Conformes criminibus poenae eorum auctoribus imponantur, idque munus esse officiumque Jv titiae, quam ero Uc. IIL'. unam omnium excellentissimam dixit esse virtutem: unde justus dicitur Princeps, vel Judeη, Quem rati non ira movet, qui facta Penden consili Punire poteSt. Claudian de Cons. Mai. v. 2 a.

. X. Transitio.

Quoniam ergo est justitiae, ut pares criminibus poenae maneant illorum auctores f. IX.); oportet proinde, ut postquam hactenus earum naturam enucleavimus, tium quantae sint imponendae delictis, cum etiam quatenus possint, Mantque Delinquentibus cirrorari exponamus Quamvs AEnim omnis poena sit malum I. IIL ,

non omne tamen malum pro universis debet infligi delictis, et a singulis Delinquentibus pote treposci. Quemadmodum siquidem quantitati imter se crimina disserunt lib. I. Cap. XiIL sIV. sic et debent eorum poenae disseris; nec quicumque delim, it crimen aequaliter contri hit, et propterea pari est ratione plectenduS. Ad publicam porro Potestatem, cui jus inhaeret puniendi s VI. , pertinet definire, quantae Sin gula crimina sint poenae mansurae; quod fit laus Poenalibus Legibus . Quatenus vero tantae P a sumi

SEARCH

MENU NAVIGATION