장음표시 사용
101쪽
03 DE COMITIIS ROM. F test quod Gellius eodem illo loco scribit: In edicto cons lumquo edicunt,quis dies comitiis Centuriatis suturus sit, scriptum fuisse, ne quis magistratus minor de cito seruasse uelit.Hinc enim perspicuum est consules clim habituri erant comitia Centuri ta, noluisse obnunciatione impediri minorum magistratuum rquin tamen maiorum magistratuum obnunciatione impedi rentur, non uetuisse suo edicto. Neque tamen ignoro interdum contra edictu minores magistratus de caelo seruare soli tos. Scriabit enim Cicero secunda Philip . Antonium Censoria comitia si non habuisse quia Tribunus pl. fulmen sinistrum nunciasset. A
tamen centuriata comitia erant Censoria. Sed etiam aliis multis in rebus reperio Consuluin actiones impeditas ob nunciatione Tribunorum. Cicero lib.4. ad Att.in episticuius in istum est: Auere te certo, scribit Q. Metellum Consulem habiturum fuisse coὸ mitia Aedilium nisi Milo obnunciasset. Et alio rursus die obnuriatione Milonis impeditum ne haberet comitia, paulo post scribitur Et in oratione pro Sestio, dicit Sestium uenisse in temptu Castoris & Consuli Hetello cbnunciasse. Verum ego de iis ii rebus ita sentio , Consules clim tribula comitia habere uellent, uetare non potuisse quominu S de caelo seruaret qui uellet: quia
ea comitia non modo maiorum magistratuum erant, sed etiam minorum mi opus non elset iis habendis comitiis maioribus auspiciis. At Centuriatis habendis maioribus auspiciis opus erat tideo educto uetare solebant Consules,ne minores magistratus de coelo seruarent: ut scilicet maiora auspicia non uitiarentur m noribus auspiciis. Quod si contra edictum minores magistratus de coelo seruassent, non eXistimo Consuli parendum fuisse illil ob nunciationi: ut ex eo apparet, quod Plinius lib. 28. c. a. scribiti In augurum certe disciplina constat, neque diras,neque illa auspiria pertinere ad eos, qui quanque rem ingredientes, obseruare se ea negauerint. Itaque quoties impedita obnunciatione Tribuni comitia Centuriata reperio ego,interpretor,uel eundem Tribu num augurem suisse, cui etiam priuato obnuncianti parendum
esse leges iubebant:uel sua sponte illi obnunciationi paruisse Co, Plem, cum parere non cogeretur. Nam & Cicero dicit,non suis. se necesse Antonium parere ob nunciationi Tribuni pl. quomi/' nus haberet illa Censoria comitia qui edixerat. Tam eis ipse alia causam adserat, qua rationcm edicti ab Antonio propositi mempe quod Antonius religiosus esset.Tua quid interest mulla auspicia tuorum sunt,cum sis religiosus. Hoc est,cum sis obstrictus relυ
102쪽
LIB ER PRIMVs. a m religione auspiciorum nulla tibi sunt,auspicia: Itaque obnuncia. Atione nil moueri debuisti. Na & i omni parte religionis ci semel
se religione obstrinxerat, donec ea exolutus esset religione, nil poterat in eo gerere amplius iustum ac legitimum peragere. Cum igitur Antonius ementiendis auspiciis se,populum p Ro. religione auspiciorum obstrinxisset,nil poterat auspicato pera
pere, nec tenebatur auspiciis, priusquam ea esset eXoluta religio. Vt igitur caeteris in rebus parerent maiores magistratus mino rum obnunciationi, certe in habendis Centuriatis comitiis non
erat necesse parere:alioqui frustra huiusmodi edicta proposui se Bsent, quibus uetaret minores magistratus de caelo seruare. Ae de obnuciatione quidem satis dictu sit,omninos de auspicioru ra tione, quod quidem attinet ad centuriata comitia . Praeter au sp:cia erant sacra quaedam legit tima, quae fieri a magistratu ante comitia Centuriata oportebat. Dionysius lib. T. Superioribus temporibus, quando populus erat de aliqua re, auctore Senatu, suffragium laturus, comitia Centuriata aduocabant Consules, sacris ante factis, quae lege statuta erant,quorum adhuc nonnulla nostra aetate fiunt. Et lib. io. Patres aduersos Tribunos pl. his cuerbis ulli tuta Neque uos Senatus auctoritas ad magistratus uocat nec curiae de uobis suffragili suerui, nec sacra licitis ante co/milia, quae lege fieri oportebat. Et alio loco eiusdem libri: Post, haec pontificibus praetentibus,& auguribus,& sacrificis duobus,& saetis legitimis faciis & precationibus, Centuriatis comitiis lex perlata est. Haec sacra , hostiarum immolationes erant, quibus in omnibus actionibus publicis pariter uti solebant.In quos nem facio tractandi de iis, que ante comitia spectanda esse di/Nimus. Nam si edicto ante proposito, res per multos dies an D
te promulgata, senatus auctoritate,sacris saetis,auspiciis addicetibus, nulla , obnunciatione interiecta, Centuriata comitia ma.ior magistratus habere uellet,nil omiserat eorum quae,ad legiti mum modum comitiorum ante ipsa comitia requirebantur.Deiinceps sequitur ut de iis agamus quae in ipsis comitiis obserua. bantur. Populus Ro.cui quidem ius erat suffragi Lad diem edi/eii conueniebat in campo Martio:aique ibi priusquam in Centurias distribueretur, habebat magistratus concionem ad popu κ Elum,qua rogabatur ut id quo de ageretur, iubere aut uetare uebi let. Ac si magistratuum quidem essent comitia, solebat iis qui habebat comitia, rogare populum, ut ex iis candidatis quorum haberi ratione oporteret,quos tum omnes nominatim appella/
103쪽
ZIBER PRIMVδ. I tot apud Liuium I .lib. Dec. 4.concio Ser.Sulpitii, priusquam centu rias in suffragium mitteret ad bellum Macedonibus indicendὶ At si iudicii causa comitia haberetur, idem fiebat, quod i lepibus ferendis. Iudicium enim populi lege lata fiebat 'quae si accipitetura populo,condemnatus erat reus:sn antiquaretur, absoluebatur, quemadmodum supr) a nobis ostensum est. Erat autem omniuactionum cum populo commune principium t Vel: tis,iubea: is Quirites: ut ex cicerone pro domo sua, Se multis locis Liuianae historiae intelligi potest. EX qua dicendi formula nomen ortumeli rogationis omnibus cum populo actionibus commune. His
peradiis iubebat magistratus populum in suas centurias discedere ad lustragium serendum: idq; populus ita faciebat, nisi hic ob. nunciatum esset,aut ab aliquo magistratu intercessum. De obnu. ciatione satis multa supra dicta sunt: de intercessione nunc pauca dicendum. Intercessio tametsi pene tota Tribunorum pl. esset ut qui, quemadmodum scribit Gellius libro l cap. ia . creat antiquitus uiderentur, non iure dicundo, ne causis querellam de absentibus noscendis, sed intercessionibus faciendis: tamen Ibis etiam magistratibus pro suo imperio conueniebat. Unde in lecthus Ciceronis scribitur: Par maiorve potestas plus ualeto. Qua lege significatur parendum esti intercessioni paris aut maioris potestatis : unde e facitur intercedendi ius fuisse colle is inter sedi maioribus potestatibus . Quare consules inter te, Praelo, rest de Tribuni intercedebant: Et consules caeteris mapistratia hus, non modo intercedere poterant, sed etiam ius habebant ab omnibus magistratibus & comitiatum & concionem avocandi ut docet Messala apud Gellium lib. 13.cap. 1 4. In quo tamen eta' cipiendi sunt Tribuni pl. quorum actionibus intercessione ij pe Idiendis soli collegae ius habebant. Dionysius lib. t o . ita scribit Nihil enim eorum quae a Tribunis pl. fiunt, uetari aut impediti potest ab ullo alio, quam ab uno ex collegis. Et apud eunde Dionysium lib. 7.uerba L. Bruti Aedilis pl. ad Consules, haec sunt idi unquid meministis in pacanda seditione,per uos id nobis con cellum esse, quando Tribuni plebis concilium pl. aduocarint de re quavis, non ad futuros patritios nec cocilium obturbaturos eumn etiam Dionysius lib.γ.scribit a Sp. Licinio Tribuno pl. alicio anno post primo STribunos pl. legem perlatam huiusmo, sci: 1 ribuno cum plebe agente nemo contradicat, nemo sermo nem in lemimpat. Qui contra fecerit, Tribunis uades dato tinuiciliani hi di xcitat soluendi. Qui uades non dederit. xtremo
104쪽
ioa DE. VOMITII S RO M. P supplicio plectitor: eius sacra esto omnis pecunia. Tribunis autem omnibus magistratibus intercedere licebat, quia in interce dendo maior iis potestas erat, quam reliquis omnibus magistra tibus in agendo. Quo fit,ut cessantibus omnibus imperiis,creato
Dictatore, adhuc intercedendi potestis Tribunis pl. relinquereγtur, ut scribit Plutarchus in Proble. Quo etiam in loco scribit propter illam intercedendi potestatem,Tribunos pl.uerius imperii solutionem habuisse, quam imperium : ut qui in impediendo plurimum possent,in imperando parum. Et Sylla dictator, quanG quam Tribunitiam potestatem ualde minuisset, detracta potestate agendi cum populo, gerendi postea alterius magistratus, in tercessionem tamen reliquit,ut cicero scribit tertio de Legibus . Erat autem intercedere, id quod uulgo dicimus se opponere. In
quo uerbum solenne erat:Veto,ui ostendit Liuius lib.5. i . Dec.
his uerbis: quae sunt Sextii Trib. pi Bene habet, quandoquidem tantum intercessionem pollere placet isto ipso telo tutabimur plebem. Agite dum , comitia indicite patres Tribunis militum creadis. FaXo ne iuuet uox ista,Veto, qua nunc concinentes collegaSH nostros tam lacti auditis. Ac caeteris quidem in rebus quae uel a Senatu , uel a magistratibus publice fiebant, intercessionem locuhabuisse nemo ignoratrin comitis uero centuriatis an locum habuerit & quando interponi soleret, magis dubium est. Itaque in eo eXplicando aliquandiu immorabimur In magistratuum Centuriatis comitiis locum habuisse,intercessionem Tribunoru pl. indicat Liuius lib.7.i . Dec.In secundo Interregno orta contentio est,quod duo Patritii Consules creabatur intercedentibusq; Trabunis, InterreX Fabius aiebat in i 2.tabel.legem esse, ut quocun/l due postremum populus iussisset, id eius ratum in esset. Iutau Ir populi & suffragia esse. Ciam intercedendo Tribum nihil aliud uuam ut differrent comitia ualuissent. Et Dionysius ad finem lis bri 8. Quando uocabant consules populum, ut Consules crea rent Tribuni pl. quibus impediendi erat potestas, intercedebantritavi' comitia dirimebantur.Et Florus in Epit T. Livii lib. ios .
Cum C.Catonis Tribunus pl. intercessionibus comitia tolleremtur Senatus uestem mutauit.Hoc uero efficiebat intercessio I ribunorum,non ut populum uocare non posset constit,quod ne/T mo ei uetare poterat,sed ne quid his comitiis suffragiis populi perasti posset. In legum uero comitiis tam certum est intercellioni locum suisse, ut eius rei probationem subiicere superuacancum
uideatur. Illud quod magis dubium est, polius eAplican um a
105쪽
LIBER PRIMUS. o3 intercedere solitos magistratus, non clam lex promulgabatur iri Anundino, sed eo die quo serebatur. Neque enim Tribuni uetare
Poterant, ne quisquam concionem haberet promulgande suae logis causa: sed ne populus acciperet legem, quae inutilis aut perniciosa uideretur.Itaque quandiu promulgabatur. licebat oratione 'dissuadere legem : cum uero serebatur, intercesso interponenda erat, ne a populo acciperetur.Hinc apud Livium libro s. Decad. s. scribitur Tribunos pl. ante tempus intercessisse rogationi de
bello Rhodiis inserendo, quod non eae pectassent diem legis serendae,sed dum promulgabatur intercedebant.Verba Litui sunt: se Cum ita traditum esset, ne quis prius intercederet legi. quam priuatis suadendi dissuadendique legem potestas saeta esset: eoq; perin B saepe euenisset, ut qui non profissi i sient,se intercessuros animaduersis uitiis legis eX oratione dissuadentium,intercederent:& qui ad intercedendum uenissent , desisterent ut fit auctoritatibus suadentium legem.)Poterant igitur Tribum, cum adhuc promul gabatur leκ, profiteri se intercessuros,si quis eam ferre uellet, at
non ante diem lationis intercedebant. Ideoq; Cicero pro Sylla seribit,L.Caecilium Tribunum ple non quidem intercessisse legi cAgrariae Rulli, quae promulgata & non lata est , sed prosellum fuisse intercessorem se futurum. Ex illo tempore L. Caecilius multa de Reipub.egit: Agrariae legi quae tota a me reprehensa & abiecta est,intercessorem fore professus est. Ergo die legis
ferendae intercedebatur: idq; interdum maXima contentione fiebat, ut exemplis etiam apertum est. M. Octauius collega Tib. Gracchi scribam subiicere& praeconem recitare uelabat ridi quo die legem suam serebat Gracchus, ut eκ historia apparet. N. Globulus legi quam ferre uolebat, C. Cornebus eodem modo inter Dcessit.' De qua contentione ita scribit Asconius: Diab. Servilius Globulus Tribunus ple.inuentus erat qui C. Cornelio obsisteret. Is ubi dies legis serendae uenit, & praeco subiiciente scriba uerba legis recitare populo coepit: & scribam subiicere S praeconem pronunciare passus non est . Tum Cornelius ipse codicem recitauit. Similem contentionem legimus inter Metellum Nepo/tem & Μ. Catonem apud Plutarchum in uita Catonis Vtie. Ex iis quae dicta sunt apparet Tribunitiam intercessionem non modo ante inita suffragia interponi solitam:sed etiam coeptis inter. Edum suffragiis meriim ea interruptio suffragiorum potissimum accidcbat in comitiis magistratuum : quia nisi initis iam suffra/giis, vita appareret in huiusmodi comitiis quicquam contra te.
106쪽
ro Dξ' COMITIIS ROM. F ges fierti quae erat causa maxima, cur se Tribuni linterponerent ad impedi eda comitia quae ita fierent. Ac de intercessione quide
hactenus: certa perseqtiamur. Si magistratus nec ob nunciatione
nec intercessione impediretur, posi quam populum in suas centurias discedere iusserat ad suffragium dicendum : tum omnes qui aderant ciues,quibus suffragii ius erat, discedebant in suas quis centurias, ut quo ordine rogabatur, sustragium dicerent. Hic oddo multis uerbis supra a nobis est explicatus ex Dionyso Halica r. quantum satis erat ad intelligendum quid essent Centuriata G comitia.Hic tamen ubi de modo comitiorum agimus, sublilius& magis accommodate ad posteriora Rei p. tempora de eadem' illa re dicendum est. Nam quae a Dionysio diculur, ueterem modo sustragiorum rationem aperiunt, quae multifariam postea in te mutata est. Neque enim de praerogatiua centuria ulla est apud
eum mentio : in qua tamen posterioribus temporibus tantum erat momenti,ut fere in quam partem inclinasset praerogatiua , in eam reliquae centuriae traherentur. De qua priusquam dicamus,uerba T. Liuii ex lib. t Deca G. subii cremus.Nec mirari o.
It portet hunc ordinem , qui nunc est post eXpletas quinque & iri
ginta tribus, duplicato earum numero. Centuriis iuniorum se niorum , ad institutam ab Servio Tullio summam non conue ni re. Quadrifariam enim urbe diuisa ragionibus collibus . quae habitabantur partes,tribus eas appellauit,ut ego arbitror,ab tri huto. Nam eius quoque aequaliter eκ censu conferendi ab eo/dem inita ratio est. Neque hae tribus ad Centuriarum distributionem numerum quicquam pertinuere.Haec uerba Liuii quan vobscurasiat, tamen attentius perpendenti ostendere uidentur a . Servio Tullio univcrsam multitudinem Romanorum diuisam fuisse in quatuor tantum tribus ideos non esse mirandum,si notam multas Centurias fecisset ex illa quatuor trib uum multit dine, quam multae postea suerunt,cum usque eo auctus est numerus tribuum , ut .sactae sint. Ego igitur eo auctore sic sentio ,
postquam triginta quinque tribus Romae suerunt, hactenus seruatum suisse Seruit iustitutum, quod sex classes semper reluctae sunt: sed hoc mutatum est, quod in classibus auctus est numerus centuriarum ab eo institutus :& cum Centuriae a Nervio insti se tutae nihil pertinerent an tribus sectum est postea, ut per 3 striabus describerentur centuriae,ita ut in quaque tribu pro ratione census Centuriae continerentur suae cuiusque classis. Quae ne fin/gere uideamur, fingulatim a nobis demonstabuntur. Ac primum
107쪽
mum quod dixi tribus Romanas in suas quasdam centurias Adiuilis suisse,demonstrari potest eX multi T. Livii locis, in quiatius iuniorum & seniorum Centurias praerogatiuae tribus appeIlat. Neque enim id esse potuit, nisi quaeque tribus tuas quasdaiuniorum & seniorum Centurias haberet: praesertim cum aeque omnibus tribubus obtingere poterat,ut praerogati ut esset.Tum uero ex eo quod passim reperitur Censores ita solitos censum ficere, ut singulas tribus persequerentur : in quibus quo quisque censu, qua aetate, quo ordine esset,describeretur. Quod de Cicero uidetur lib. . de Legibus iudicare, cum hanc legem ponit de DCensoribus . Populis partes in tribns distribuunto:eNin pecunias,aruitates,ordines partiunto. Vnde etiam fit ut reperiamus in hac uel illa tribu quempiam censum scisse aut censeri debere, potius quam in hac uel illa classe. Quod si censum etatem, ordi nes p per singulas tribus censores describebant, relinquitur, ut in singulis tribubus suisse dicamus Centurias quasdam , in quas Pro censu , aetate, ordine , qui e X eadem tribu essent, dili libuerentur. Praeterea Cicero pro Plancio centuriam praerogati. uam appellat partem.unius tribus : eX quo plures Centutias in C quaque tribu fuisse consequitur. Audium autem suisse numerum centuriarum ex uerbis Titi Liuii apparet, cum ait: Duplicato earum numero. Quae uerba non sic accipienda esse, quasi uerum ac certum numerum multiplicationis Centuriarum debnire uoluerit, paulo post ostendemus . De praerogatiua hoc priomum constat, eam fuisse unam quandam Centuriam eta una quadam tribu desumptam , cui sorte obtigi siet, ut prima suffra/gium diceret. Neque enim tribus praerogatiua eo appellatur, quod ea tota suffragiu diceret: sed quia illius tribus cuidam Cen. Qturiae obtigisset, ut prima uocaretur. Quod cicero pro P Iacio satis ostendit cum Centuriam praerogatiuam appellat , eam os unius tribus partem suisse dicit. Et apud T. Liuium frequens est mentio Centuriae praerogatiuae.Vt lib. 7.Decad. 7. Galeria iunio Tum , quae sort praerogatiua erat Q. Fulvium, & in Fabium Cois dixerat,eodem p iureuocatae reliquae inclinassent, ni Tlibuni pl. se inteporsuissent. In iis uerbis Galeria nomen est tribus,eX qua erat ea iuniorum centuria, quae suit praerogativa. Sorte autem praerogati uam Ciniuriam seri uerba Ciceronis in Ssecunda Philippi c. ostendunt: Ecce Dollabellae comitiorum dies. Sortitio praerogatiuae quiescit. Et apud Titum Liuium ii bio quarto Decad. tertiae : Eo die cum sors praerogati ux
108쪽
tos COMI TI I I RO M. F ante iunioru exisset . EX quibus etiam uerbis colligi potest, eo genere sortis in hac re usos fuisse Romanos, ut in cistam quan
dam sortes coniicerent: cuius autem centuriae sors prima emiseset,ea praerogatiua erat. Quod si praerogatiua erat una quaedam
Centuria ex quadam tribu sorte desumpta, necesse est, ut prima sortitio fieret inter tribus, deinde altera inter centurias eiusdem tribus. Ac tribus quidem quae prima eXisset, ea erat, unde desu menda esset Centuria praerogatiua: sed quoniam multae erant urea tribu Centuriae, necesse erat ut rursus inter Centurias sortitio G fieret. Verum hic iam locus est dubitationi, an centuriae eluia dem tribus tantum duae essent artate modo distin istae , ut una iuniorum esset,altera seniorum absque ulla distinctione ordinis aut census : an uero plures ordinibus, censu aetateq; distinctae ita ut essent quaedam equitum, quaedam peditum Uenturiae: &rursus quaedam primae, quaedam secundae classis, di ita dein
ceps reliquarum : & rursus singularum classium aliae iuniorum Paliae seniorum . Ac prior quidem huius quaestionis pars uide tur confirmari posse ex eo quod passim apud Liuium reperitur H in praerogatiua tribu Genturia iuniorum & seniorum , quasi opponat tantiam unam iuniorum uni seniorum. Vt libro sexto Decad. teri.praerogatiua centuria iuniorum T. Manlium Torquatum consulem dicit. Torquatus consulatum respuit, ro gati Consulem . ut iubeat Centuriam iuniorum in suffragium redire. Tum Centuria, inquit Liuius, & auctoritate mota uixi.& admirantium circa fremitu, petit a Consule,ut Centuriam seniorum citaret . uelle sese cum maioribus natu colloqui. EMijs uerbis nonne uidetur posse colligi in tribu praerogativa duas I modo fuisse centurias, unam iuniorum, alteram seniorum, inter quas sors duceretur utra prior suffragiu diceret ζ' Verumne ita esse credamus, multa efficiunt. Primum quod nusquam legimus Romanos ita per Centurias distinctos fuisse , ut abs ulla distinctione ordinum, & census una Centuria describeren, tur, laeta tantum aetatum distinctione. Neque. n. id consenta neum est prudentiae Romanorum , propter praerogatiuae tam tum auctoritatem, lactam fuisse huiusmodi in duas centurias singularum tribuum diuisionem : quae ad nullu alium usum v K Iere posset. Nam tributo conferendo conscribendi a milistibus, opus erat illa Centuriarum descriptione, quae ordinibus censu aetates distinctae erant: ut satis apparet eX iis, quae su/pra diximus de classium institutione. Itaque ad eum m Od
109쪽
LIBER PRIMMI. usum haec diuisio tribuum in binas Centurias inuenta esset, ut Ain comiths Centurialis iure praerogatiuae esset quidem tribuum
uis aliqua: ne tamen uiderentur eX aliqua parte non esse Ceneturiata, idcirco has binas aetatis modo distinctione Centuriassastas fuisse in singulis tribubus. Quasi uero non aeque posset praerogatiuae ius per Centurias classium conseruari,ut inter eas sorti tio fieret, quae prima roganda esset neglecto iure ordinum census & aetatis. Deinde uero si propter ius praerogatiuar hanc singularum tribuum in duas centurias diuisonem ponamus , postquam praerogatiua suffragium dixerat, necesse erat popu/ Slum qui expedianda sorte praerogaliuae in binas has Ccnturiasse diuiserat, omnem ordinem mutare, ut di cederet in classium Centurias censu, ordine, aetates distinctas. Post praeroga/ituam enim prima classsis uocabatur,ut ait Cicero 2. Phil p. Vnde efficiebatur non modo tumultus confusol repentina disce dentium in suas Centurias: sed etiam , ut illi qui in praerogatiua Centuria suffragium dixerant, uel iterum in Centuriis classium suffragium dicerent, uel sublata dimidia tribus parte non modo reliquae Centuriae eius tribus infrequentes redderentur, uerum cetiam ut aetate minime distinetae essent:quandoquidem in prae. rogatiua Centuria iam omnes iuniores illius tribus,aut omnes seniores, prout sors tulisset suffragium dixissent. Postremo non uerum esset quod ait Liuius, leniorum ac iuniorum Centurias, postquam eripletae sunt 3 s. tribus,duplicatus fuisse.V t enim singulis tribubus binas huiusmodi centurias tribuamus, fierent tatum septuaginta Centuriae: qui numerus decem Centures minor est numero Centuriarum primae classis: tantum abest,ut uniuera Ceturiarum numero adiectus,duplicatum numerum laciat. QEst igitur posteriori parti quaestionis potius assentiendum, ut dicamus in singulis tribubus non duas tantum Centurias , sed plures suisse: easq; non modo aetate,sed etiam censu ordine, distinctas. Sed hic rursus ambigitur utrum inter primae classis Ceturias tantum sors praerogatiuae fieret, an etiam aliarum classJucenturiae beneficio soriis uterentur. Budaeus sane & alij doctri. Ita excellentes uiri in ea sententia suerunt,ut crediderint sortitio. ne praerogatiuae inter Centurias primae tantum classis fieri so. litam. Quod ut credam, ut X ac ne uim quidem adduci possum . iNam reliquas classes beneficio sortis excludi iniquum suisset: praesertim cu eo sors praerogatiuae inuenta suisse uideatur,ne ciso quam eo iure eta lusus uideretur,quod in auctoritate praeroga tiuae
110쪽
ios DE. COMITII y RO M. F tiuae Romani esse uoluerunt. Id uero ius primae tantum classi tribuere quoi sum attinebat quando uel absq; sorte pro suo iure
semper prima uocaretur. At dices. ante institutam sortitionem praerogatiuae primam quidem classem primo loco uocari soli tam: sed tum hanc rationem obseruari, ut equites pii mi uocare tur,tum seniorum centuriae, postremo iuniorum. At instituta serte praerogatiuae factum esse, ut ex Centuriis equitum senio rum & iuniorum ea prima suffragium diceret,cui sorte obligis sit:postquam autem praerogatiua di Merat, tum reliqua comitia G iure non sorte peragebantur. In hoe resutando considerandum est, quod ubit apud auctores reperitur, praerogatiuae sortitione inter tribus primum fieri solita: quare si nulla tribus eXcluderet beneficio tortis, oportebat centurias equitum seniorum Sc i niorum primae classis in singulis tribubus fuisse: ita ut in quaque tribu una minimum esset equitum Ceturia, & plures seniorum ac iuniorum . Nam audium fuisse numerum centuriarum e qui tum,non etiam peditum haud uerisimile est. Porro autem
auXisse numerum Centuriarum , primae classis non etiam cae,
H terarum, quid aliud fuisset, quam multo magis in primores uim omnem suffragiorum deriuare Quod sane periniquum fuisse . nec unq; plebs id passa esset. Oportuit igitur & exterarum clas
sum suisse quasdam Centurias in singulis tribubus. Itaque non potest haec ratio esse, cur beneficio sortis eXcluderentur reliquae classes, quod non essent in singulis tribubus earu classium quae da Centuriae, sicut primae classis. cur igitur eXcludi se patieba tur An ut ius suum retineret prima classis supra caeteras,idcirco huius sortis beneficio sola utebatur At enim si ita esset,pari I ratione oportuit equilia Centurias eXcludere primae classis peditum Centurias. iure.n. suo tam uocari debebant ante peditum Centurias, cii primae classis centuriae ante caeterarum classium centurias Quare praerogatiuae sortitio tantum centurijs equi.
tum tribuenda fuisset. Atqui ex ijs, quae supra diximus,planum est seniorum iuuioiumj cclurias beneficio praerogatiuae usas fuisse. Quinetiam sen: orum Centuriae eXclusissent,ista quidem
ratione, iuniorum Centurias: quandoquidem tam iure suo prioreS erant, quam prima classis supra caeteras. Velius igitur eli noΚ modo primae classis Centurias beneficio sortis uti, sed etiam a. harum classium.Vnde sequitur, quod ait Liuius duplicatum nu/merum Centuriarum fuisse, pro rusto numero non esse accipiendum. Nam si classium centuriae per tribus distributae erant ,