Animadversiones in quatuor contra Romani pontificis infallibilitatem editos libellos

51쪽

- 51 fuit; ideoque . in Christo non erat lex membrorum, quae lagi men-lis adversaretur. - Ηaelenus regio; abhine vero sequentem in modum debuisset ratio einari: ideo in Christo n- erat pectaminosa, carnalis voluntas, sed solumm0do bona voluntas humana, divinae voluntati omnino consormis; adeoque duae voluntates : divina nimbrum atque humana, eaque bona. - Ast Honorius confundii has duas voluntates; vel bunam voluntatem humanam, utpote divinae voluntati in omnibus cons0nam, in hanc prorsus transire sinit, ideoque dieit: unde unum voluntatem salemur Domini nostri s p. 9). 0u0m0do, quaes0, ostenditur, Honorium eonfundere duas illas voluntates vel trans Brmaro vuluntatem humanam in divinam' Non lanium gratis, sed reclamantibus Honorii verbis huiusmodi cons sio vel conversio asseritur, quum in eadem illa epistola confiteatur,

a Dominum Iesium Christum . . . Operatum di ina . . . eumdemquBoperatum humana assumpta carno diserete, inconfuse, inoon reru-biliter a is ele., u manere utrarumque naturarum dili erentias v, ei quidem, ut in altera epistola addit, α integras 2 v. Sed quid sibi volunt haec: et Bonam v0luntatem humanam, uIpote divinae το- Iunia si in omnibus consonam, in hanc prorsus transire sinit a' An ex eo, quod bona voluntas humana in omnibus divinae sit consona, sequitur, humanam in divinam transire ' An si alter alterius volu tali in omnibus consentit, Sequitur, amb0rum esse unam voluntatem naturulem' - Ιmo si bona voluntas humana in omnibus est consona divinae, sequitur, illam non iransire in istam, quia consormitas nonnisi inter duo reperitur et qui 'non est, consentire non potest.

Abstinendum igitur ab explicatione, quam quis tueri nequit, nisi sibi

ipsi contradieere velit. 4. Observationum audior asserit: u Quod si H0n0rius consensi nem hanc praedicavisset, eo eius eoque ) respectu humanam et divinam Redemptoris voluntatem unam dixisset, nihil, quod reprehemderetur, suisset. Allamen si consensus hicce mentis eius aciem per- Strinxisset, necessario eo pervenisset, ut distincli0nis inter volun-1 Mansi, tom. XI, p. 538. 2 Mansi, illid. p. 57s.

52쪽

iales sibi assentientes conscientiam claram haberet: quo casu nouagnoscere B0n poluisset, Christum, quia duas naturas, etiam Volunt ius duas habere v p. l . - Id saue sequitur. Sed quom o ostenditur, Honorium in Christo non qgnovisse duas voluntates' a Eo tamen - ila pergit auctor - non perVenit, atque de una, quam consilendam ducit, voluntate id unum dubio caret, quod sub ea voluntatem, contra quam car0 n0n concupiscit, intellexit v. - Αrg menium igitur huc reducitur: Non agnovit Honorius duas in Christo voluntates; nam hoc tantum certum est, eum de una voluntate agendo loculum esse de Voluntate, contra quam caro n0n concupiscit. Non concludit argumentum; sequeretur tantum, nou eSSe certum, Honorium agnovisse duplicem V0luntatem, minime vero, eum non Mnovisse. Haec enim valde inter se disserunt. Caeterum si, ut a

clor asserit, si de una, quam consilendam ducit Honorius volunt le, id uὼum dubio earet, qu0d sub ea Voluntatem, contra quaci e Io n0n concupisceret, intellexerit η,.salente avel0re, non caret d bio, Honorium illa una voluntate intellexisse divinam, atque adeo nun caret dubio, Honorium impugnata illa sententia tradidisse has resim Monolbelilharum. Honorium ut duplicem in Christo operationem, sic duplicem etiam voluntatem, divinam ei humanam, agno isse, id certum omnino sit ex illis, quae de utraque natura asserit. Seribit enim in altera ad Sergium epistola: s suasque naturas in uno Christo unita lonaturali copulatas, cum alterius cymmuniund 0perantes atque operatrices, consileri debemus; et divinam quidem, quae Dei sunt operantem, et humanam, quae carnis Sunt exequentem, non divise, neque cotisuse, aut convertibiliter, Dei naturam in hominem, ei h

manam in Deum conversam educentes, sed naturarum disserentias integras consilentes . . . Duas naturas, i. e. di Vinitalis et carnis assumptae, in una persona unigeniti Dei Patris, incolisese, indivise, atque inconvertibiliter praedicare soportet propria operantes 1 a. . Haec Domino de II elato quondam adeo clara et perempturia I isa Sunt, ut scripserit: u Hisce verbis Hunorius doctrinam orthodoxam

1 Mansi, ib. p. 582.

53쪽

- 33 enuntiaverat, et iniustum plane esset, eum ineusare haerese0s. n

5. Porro quum Honorius adversus Sergium doceret, a Christo assumptam non esse naturam humanam vili alam ei carnem rebellem, explicare debebat, eηr Christus tristitia assici et moerens dicere potuerit: u Ν0n mea voluntas, sed lua fiat si D0eel proin, IAbere huiusmodi tristitiae ei limoris asseelui sese submisisse, ut nostrae infirmitati se accommodaret nobisque praeberet exemplum. Observationum vero auctor supponit, n0n probat, Hon0rium Semsisse, Christum . ad speciem n lanium haec 'passum esse, et mirabundus exelamat: a Num vero Christus, quum in monte Olivelimoereret et angeretur, Tere vel ad speeiem lanium passus est' o p. 41, 42ὶ. Proseelo. quia absurde et contra veritatem catholi eam assereretur, Christum et ad speciem tantum a passum esse, pr0ple rea huiusmodi assertio non est imputanda Hon0rio, quum nulla ra-llo, eius veνba ita interpretandi, adsit. Imo vero istiusmodi inle prelatione eidem aperta inferretur iniuria, eum in eadem epistola Christum vere passum esse diserte dicat: n Qui eoruscavit in carne 'dona divinis miraculis, ipse est ei carneus esseelus plene Deus ei homo, passiones et oppr0bria patitur . . . unus atque idem, sicut scriptum est, crucifixus Dominus maiestatis, dum constet, divis talem nullas posse perpeti humanas passione3 . . . proseelo nos

instruens, quod divinitali uniri est earo passibilis a s etc. Constat proinde pariter, quo iure Cels. Episcopus Rotlenb. D. do Beselo causa Honorii ripae, p. 1ζὶ dieat, a luce clarius palero O,

Bonorium una illa voluntate intellexisse divinam, quia opinatus sit, Christum ditendo: κ Non mea, sed tua voluntas fial n, non in proprio et obvio sensu esse loculum. Nonne rectius diceretur, luco elarius palere, Honorium una illa voluntato non intellexisse divinam, quia ipse disserte professus est, se voluptate ultera erclusa intelligere voluntatem rebellem seu concupistentiam Τ Εl Vero Πω

54쪽

norius, antequam expliearei verba illa: a Non mea voluntas, sed tua si ais, dixerat: α Nam leae alia in membris aut voluntas diversa non fuit vel eontraria Salvatori, quia supra legem natus est lium me condillossis. Et siquidem seriplum est: non Veni lacero volunt lem meam, sed eius qui misit me, Patris etc., non sunt haec dire sae voluntatis, sed dispensationis humanitatis assumptae. Ista enim propter nos dicta sunt, quibus dedit exemplum, ut sequamur vestigia eius, pius magister discipulus imbuens, ut non suam unusquisque nostrum, sed potius Domini tu ovidibus praeserat 10luntatem I n. - Quia nimirum propter n0s Filius assumpserat a carnem n - ut

antea dixerat - u passibilem si propter nos huiusmodi tristitiao asseclum perpessus est, hinc etiam propter nos in huiusmodi vocem prorupit; et vero propter nos illa dixit, stetit propter nos illa passus est. Non asserit Honorius, Christum illa quidem dirisse seu

huius mulli asseclum verbis monstrasse, nec l men, quae Verbis Si gnificat entur, in se expertum esse. Iu at hic animadvertere, eos, qui Honorium accusant, in illo accusationis capite, a quo l0la res pendet, minime inter se e Venire.

Dum auctori observationum s p. 44ὶ u de una, quam Honorius

consilendam ducit, voluntate id unum dubio earet, quod sub ea voluntatem, contra quam earo non concupisceret, intellexi tu, Celsissimo Domino de Hesule u luce clarius palet η, Honorium a unam Vo- Iunialem, quae in Christo est n. asserero esse re divinam v. Qui lamen hos duos auelores qualicunque explications inter se consiliare

potuerit, is proseelo longo facilius Honorii ad Sergium et Agathonis ad Synodum VI inter se conciliabit epistulas, adeoque Honorii condemnationem et Sed is apostolica insallibilitatem. 6. Honorius, quod rem allinet, duplicem in Christo salebatur

operationem, licet roeabulo sive unius sive duplicis operationis abstinere consultius duceret. Agnitam ab eo esse duplicem oper lionem, patet imprimis inde, quod duas naturas saleatur, quarum utraque operatur quae sibi sunt propria. Palel idem ex eo, quod ipsis sancti Leonis ad Flavianum verbis utitur; iam vero sancti

a Mansi, ib. p. 5 2. .

55쪽

Leonis verbis duplicem operationem designari, in Synodo VI agni

tum est 1. Imo dici posset, clarius etiam quam a s. Leoue laetum erat, duplicem. operationem assertam esse ab Honorio, quia pro a Verbo s, qua Xoee usus erat S. Leo, H0norius adhibuit voeem dieinitatis et naturae dirinae. Mirum plano est, quod observationum auctor hane in rem ser, bit: . Nulla quidem lune ex labat Ecclesiac desiuilio, quac geminam in Christo voluntatem consilendam esso Verbis expressis terret, altamen duplicem in Christo operationem duabus naturis respondentem, id non solum quoad rem, sed etiam quoad verbum desinitum erat; habebatur enim in Leonis M. ad Flavianum epi- Stola, quam omnes decretis Chalcedonensibus assentientes ut g

. 1 A. Leonis ad Flarianum opistola : u 1git utraque forma eum alterius tommunione quod proprium est: Verbo scilicet operante quod Verbi est, et earne exequente quod carnis est a. cone. Oecum. VI: a Duas vero naturales operationes indivise, ineoni eri hi liter. lneon use, inseparabiliter in eodem Domino nostro Iesu Christo vero Deo nostro glorificamus, hoc est divinam operationem et humanam operationem. secundum di iuum praedicatorem Leonem, apertissime asserentem: α Agit enim utraque forma eum alterius communione quod proprium est, Verbo se ilicet operante quud Verbi est, et carne exequente quod caruis rat . . . . Undique igitur inconfusum atque indivisum conservantes, brevi voce eunela Proserimus: unum sanetae Trinitalis et post incarnationem Dominum nostrum Iesum Christum verum Deum nostrum eredentes, asserimus, duas eius esse maturas in una eius radiantes subsistentia ... dum cum o Ilerius communione utraque natura indivise et inconsu se Pr0Pria I ellet atque operaretur p. Sess. 18. Mamsi, it,. 638. II. Honorii ad Sergium epistola altera. u Utrasque n'Iuras In uno Christo unitate naturali copulatas, cum alteriua tommunione operantes sique opera triere, eonfiteri dubemus; et dirinam quidem, quae Dei sunt operantem, et humanam, quae carnis sunt eaeequentem, non divise, neque confuse, aut conversit,iliter, Dei naturam in hominem, et humanam in Deum eonversam edocentes, sed naturarum disserentias integral continentes Pro una, quam quidam dicunt, Operatione oportet nos unum operatorem Christum D ' minum in utrisque nasuris veridice eonfiteri; et pro duabuq operationibus, ablato geminae operationis voeabulo, iptas solius duas naturas, i. e. divin latis et carnis assumptae, in una persona unigeniti Dei Patris, Inconfuse, lndivise atque ilicon, ertibiliter nobiscum praedicare propria operantes.

56쪽

nuinae doctrinas do incarnatione regulam reverebantur. Cum CDrus phasidis adhuc Metropolitanus esset, Heraclium imperatorem monuit, fas n0n esse prohibere, ne duae post unionem naturarum in Christo operationes doceantur; etenim Leonem in epistola ad Flavianum duas operationes aperte denuntiare. Revera Deil hoe asserens: Agil λερτεῖ) enim utraque larma cum alterius communione quod proprium est v p. 36, 37 . - Sententiam inspicienti i lieo palei, non recte dici, duplicis operationis verbum apud S. Le

nem occurrere, licet, quod rem allinet, duplex operatio sane ass ratur. IIoc autem si verum est in Leonis sententia, cur verum non

sit in Honorii, quae deprompta sine dubio est ex Leonis epistola, eui adeo est conformis ' . In ipsa illa sententia, qua sive ab unius sive a duplicis operationis voce abstinendum monet, dogma catholicum apertissimo exponit, dum altera epistola scribit: e Non nos oportet unam vel duas operationes definientes praedicare, sed pro una, quam quidam dicunt, operatione oportet nos unum operatorem Christum Dominum in utrisque naturis veridico confiteri; et pro duabus operati nibus, ablato geminae operationis vocabulo, ipsas potius duas nyluras. id est, divinitalis et earnis assumptae, in una pers0na unl- geniti Dei Patri, inconfuse, indivise, atque inconvertibiliter nobiscum praedicare propria operantes an . II is omnino consonant, quae in priore scripserat epistola: a Non oportet ad dogmata ' haec

ecclesiastica retorquere, quae neque synodales apices super hoc examinantes, neque auctoritates eanonicae xisae snnt explanatae,

ut unam vel duas energias aliquis praesumat Christi Dei praedicare, quas neque evangelieae nequo apostolicao litterae, nequo synodalis examinatio super his habita, visae sunt terminasse, nisi fortassis quidam aliqua balbutiendo docuerunt, condescendentes ad insormandas mentes atque intelligentias parvulorum, quae Bd ecclesiastica dogmata trahi non debent, quae unusquisque in suo

sensu abundans Videtur secundum propriam sententiam explicare. Nam quia Dominus Iesus Christus, Filius ae Verbum Dei, per

57쪽

- 57 quem laeta sunt omnia, ipse sit unus operator divinitalis atquρ hum, nitans, plenae sunt saerae litterae luculentius demonstrantes. Virum autem propter opera divinitalis et humanitatis una an geminao operationes debeant derivatad diei et intelligi, ad nos ista pertinere non debent, relinquentes ea grammaticis, qui solent parvulis exquisita derivando Momina ventilaron. 0u0d reni allinet, non rius agn0scit, Christum operatum esse tum per divinitatem lumper humanitatem, ad proinde sale tur veritatem catholicam; qu0dmem allinei, ad lites et salsas vocum interpretationes evitandas Ilum ab unius tum a duplicis operationis vocabulo abstinere oppo lunius ducit, praesertim quum Scripturae, quae quidem Christum multipliciter operatum exhibent, nec unius nec duplicis operationisvoeabulo utantur 1. En solius quaestionis summat Nonno et nostris

1 cels. Episcopus de Hesele leavsa nonorii Papae p. 8ὶ Honorium haec

scribentem facit seu verborum eius hunc colligit sensum : a De eelerγ te minus δύο i,inlixi salso adbibetur Christus enim Lir M l. e. Dp ratus est multiformiter v. gr. nune manducabat, hibebat, dormiebat, docebat,

aegros Sanabat s etc. .

Non dixit Bonorius, vocem e duae energiae a falso adhiberi: neque 'elus verborum is est sensus, ut legenti patet: Dixit: aeon esse adhibendam, et quidem propter rationem ab opportunitate petilam, ut lites Videlicet ac prae- P terae interpretationes evitarentur. Iam vero quis non videat, aliud esse, Vocem adhiberi fatio, aliud non opportune adhiberi caeterum Honorius quod de duabus operationibus dixit, idem dixit de una. Si igitur secundum Cels. Episeopum Honorius dixit, vocem duplicis operationis falso adhiberi, dixit pariter, vocem unius operationis falso adhiberi. Et si helerodotis est adnumerandus, quia dixit, vocem duplicis operatidius fatio adhiberi, orthodoxis erit adnumerandus, quia dixit, vocem unius DPerationis falso adhiberi. Cur enim quod valet ad Honorium accusandum, non aleret ad liberanssum 'Pergit lib.) Cels. Episeopus: a Bonorius itaque confundebat inritam Seu operationis modum in se, cum singulis eius manifestationibus n. Verum id minime est. Honorius multiplices operationes admittebat, simulque latebatur, harum omnium operationum duplex principium esse divinitatem et humanitatem. Prosilebatur igitur dogma eatholicum. - sed quid hoe sibi

vult: nonorium a confudisse M 'νια, sive operationis modum cum singulis eius manifestationibus sp An Hiricta non est operatio, sed tantum modus operationis' An manducare, bibere, docere non sunt verae operationes, Sed tantum energiae sive operationis manifestationes p

58쪽

diebus, quum de Ecclesiae magisterio agitur, ab insallibilitatis mee consultius abstineri censent nonnulli ea dueli ratione, quod pra cedentia Concilia hac rore usa non sint ' An propterea suSpectae eos sidet diremus 'Nequo quidquam observationum auctor silari, quo evincat, quod audacter asserit, non0rium, qui quidem et in duas Christi naturas, divinam et humanam, absque permixtione ei permulatione subsistente4 eadem certe sinteritate ac in unitatem personae s crediderit, 'a consectaria, quae relato ad Christi voluntalem ad operationem ex doctrioa hac probo intellecta necessario deducuntur, perspecta minime habuisse ν p. 36 ; pariter Honorium et non intellexisse, quid per e,eritim signi siearetur. p. 13 . Inio Honorium cons claria illa perspecta habuisse, eumque qu1d per e linum signi sic retur, intellexisse, ex eo palel, quod dogma catholicum de una persona per utramque naturam operante clare expssuit et a utrasque naturas inlegras v, easque u operantes atque operatrices v asSeruit. 8. et Asse strare . quod Honorius epistolas illas ut pessona privata scripserit, historiam ignorare est vel eius ign0rantiam sugere η ;ila observator asseril p. 43 . Et ratio quidem haec est: quum ad Honorium tanquam Bumanum Pontificem provocaverit Sergius, etiam Honorius tanquam Romanus Pontifex respondisse censendus est. Verum est, Sergium ad Honorium tanquam Romanum Pontifieem Pro V0easse, indeque palel, huius in rebus fidei decidendis auctoritatem passim agnitam fuisse. Ceis. Ep. de Hesele Causa Honorii Papae, p. 10 rem ita urget: αΙa altero si agmento, ex epilogo epistolae, legitur: Caelerum, quantum ad dogma eeelesiastieum perlinet... n0n unam vel duas operationes in mediatore Dei et hominum definire. . . debemus. Ex quibus liquet, Honorium dogmaticam definitionem dare, dogma Ecclesiae e netare voluisse, simul autem terminum oti hodoxe dogmalicum reiecisse M luna lamen cum helerodoxo e termino nJ. An ergo persuasum revera erat Honorio, se tanquam Romanum Pontificem posse a dogmatteam definitionem dare' n An idem sortasse censuit Sergius, qui hanc u dogmatteam de initionem a pro orare V0luerat ' Si ita est, causa Honorii Papae non leve suppeditat Diqiligod Coral

59쪽

- 59 momentum pro suprema, tunc insultibili Romani Pontilicis in qua stionibus sidui decidendis auctoritate. Sed aliud est dicere, Honorium tamquam Romanum Pontificem respondisse, aliud dieero, Honorium pro plena Romani P0nliseis auctoritate in rebus si dei aliquid desiniisse. Sane quidquid Concilium Oecumeni eum, decreta sua promulgando, scripto edit, tanquam Concilium ore umenteum promulgal et edit; non lamen omnia det nit. Probatissimi quidem theologi hoc statuunt principium: Concilium Oeeumeni eum illa lanium desinit, quae des uiro intendit; indeque concludunt. in Conciliorum decretis quaedam quandoque u obiter η et u incidenter n egerri, quae Concilium delinire minime ve-lii: Concilium igitur huiusmodi in rebus non pro plena sua auctor, tale agit. Quod do tantiliorum. id eliam de Summorum Ponliseum decre-lis et scriptis dicendum est. Possunt Pontifices quaedam proferre. quibus quaestionem desintro minime intendant. Si quis, ut huiusmodi responsa a definitionibus distinguat, a Ponti si eo auelorilate prirata l. e. non plena muneris auelori tale uso illa edita dicat, da Voce litigandum non est. Quod enim rem spectat, idem est ac dicere, Romanum Pontificem, licet qua Romanus Pontifex pro auel rilato suprema responderit, lamen non pro plena auct0ritale d DiisSe. Iam vero Honorium nihil desinire voluisse, evidenter ex eo PMiel, quod, non quidem sidet quaestione, sed meis derim ιione ad

Grammaticos amandata, silentium commendat et sive ab unius S, vo a duplicis operationis mee et nuneupatione abstinendum censet, etsi u duas naturas operantes et operatrices n asserendo. quod rem spectat, duplicem operationem saletur. Silentium commendando simul errorem sopire intendebat, reeleque Agatho Papa data ad SD nodum VI epistola, ad Honorium alludens, scripsit: praedecessores suos nunquam negloxisse eos, qui errorem indueere tentabant. hortari, et ut a pravi dogmatis haeretico errore saltem tacendo de

60쪽

Sententia in IIonorium lata. l. huc lori observationum imprimis demonstrandum erat, Bonorium a Concilio Oecumenico haereticis adnumeratum esse non propterea, qu0d haeresin non compresserit aut veritalem Otholicam non salis defenderit, sed propterea, quod doti rinam salsam tradiderit. Asserit audacter damnatum esse, quod doctrinam salsam tradideri l. 0uomodo id demonstrat ' u Indubium, inquit, est, Honorium doctrinae, quam Sergius litteris ad eum directis exposuit, diserto assensisse η spag. 15 ; atque inde concludit, ut salsae doctrinao

auelorem esse e0ndemnatum.

0uid, si argumento plano inverso diceremus: in dubium est, ΠΟ-n0rium non consensisse salsae Sergii doctrinae; ergo indubium est, non ut doctrinas salsae auetorem esse condemnatum i Et vero, Ηο- Borium non consensisse salsae Sergii doctrinae, ex eo potissimum

evicimus, quod principium, quo Sergius suam de una sphysica voluntate doctrinam superstruebat, subverterit et a virasque naturaxin Christo unitate naturali copulatas, eum alterius communi0ne operantes atque operatriera n agnoverit. Ipse, quem impugnamus, Scriptor in praecedentibus sp. 39, 40ὶ de salso Sergii principio agens

lassus erat: et Honorius istam voluntatis unius demonstrationem directe saltem non adoptavi in melius utique dixisset, a directo a impugnasse et reiecisse . Quo ergo iure nune asserit, indubium esse,. Bonorium Sergii doctrinae e diserto assensisse γ' Auelor observassonum parum movetur ea re, quod Honorius duas in Christo lassus sit a naturas v p. 46ὶ 'millil quidem dicere, eum lassum pariter esse duas naturas u operantes et opera trices s ;. praemissis, inquit, consentire, iustam vero conclusionem religere doctrinae monothel illeae proprium erat v. Nolandum Vero est, id recte quidem dici de Sergio, quippe qui asseruerit, si duas in Christo essent voluntates, alteram alteri sore eontrariam; non recte diei Diuiligod by Coral