Thomae Stanislai Velasti ... Dissertatio de litterarum Graecarum pronuntiatione

91쪽

Ego te ante quidem Phil si , Alexandri appello,otque hi omnes : nis credis , interroga tuos . Tum quasi

se corrigeris , μαλυ N, est , του Θ' με ρ σου ποιώσω : Ego potius illos pro te interrogabo , & concionem alloquens , --τερον ι μῖν μι , ait, ω-αθηνοαοι , μίσθω ς Uulpinam

graeci hominis vafritiem l ασχίνης, η- Αλεξανδρου . Utrum AE hines hospes esse Alexandri videtur an misthotos Athenienses , qui bene auribus uterentur, quum

oratorem turpissima barbarie mishotos proparoxilone , pro misthotos Oxitone enuntiasse judicavissent , confusis omnes vocibus exclamant mouot)s mi ot)s ..Τum ille , quasi populus non accentus barbariem corrigeret , sed AEschinem accusaret; ixκουεις, inquit, AEschinem alloquens αα λε,ουm ; Audis quid dicunt Neque hanc fabam a Grecorum aliquo recens cudi existimes : Ulpianus Rhetor Demosthenis Interpres , qui teste Eunapio ad Constantini Magni tempora floruit ἐκων ait , es ms ἐρωτφν ὀ μ ρ eβαρβάροισυ, μίσθω πν

. Consulto quum orator interrogaret , barbarietavit ,

misthotos enuntiaus , carrectionemque populi vetat interrogationi uae reoo um in AE bivem retorsit. σJHie vel ipse Mirtis bus plaudῖt : at non an abus manibus . Negare non audet , pudet concedere , b) medius incedit , R ex accentu pronuutiatas fuisse olim aliquas voces contendit , ex quantitate aliquas . At quasi & quas to φίλη κεφαλi t. Cur istas Non illas Si semel a quantitate in prouuntiando discedendum est , cur αναρχον , atque ανιαμφίσβηπν Graecorum conietudinem dedignati,nos in Labyrinthum conjicimus ZRecens quidam certe non Gαλφαβητος Chirographo

92쪽

quodam suo lacessit ec a defendendis accentibus nos quoquctfidem nostram liberaturos sore sibi pollicetur , dum Aristo telem legamus . a) Legimus neque oculis non percuriosis. Inter alios pedes , quibus oratoria periodus exit, Iaudat ille pronem guartum , quem βραχειω αρτρῶς s. δὲ ριακρὰ πλουτααα . atque inde probat , quod δει τη

periodum ab lai longa Iuba , di clara , idest tonora : ocponit exemplum in ηφαμε νυξ nam . βραχεια, dixerat δ 'το ατελής μναα ποι- κολοβον. Brevis syllaba , puum imperfecta sit, mancum , ac debilem facit exitum sententiae Nequis putet exemplum ab Aristotele hie adduci illud πιυΔiος , quod lieet accentu hodie notetur in fine tamen κολαβον ποιει Aristotelicis auribus. Non, inquam, quila quartum paconem ανιψε νυξ opponit, ac praeseri ραoni primo is ρχει μιν , ait, ἡ μακροὶ, νελ triam δι τρεις βραχεῖα:inchoat prima longa , tres ,reses absolvant: at παι δ δε non est e pσonem primum ecquis no videt Addit δῶ δ ην - τε υών μακραν ultimam Fuabam longam , atque uo-

ων λέξιν , ideli non perscriptorem , aut propter aliquod flauum απμDum , se propser numerum : NMmerosum enim oportet esse orationem . Da mi nunc: satisne probas hinc, accentus non fuisse pronuntiatos Z an tantum necessario scribendos tum isteῖ Hoc sane do, & Concedo . At pronuntiatos fuisse ipse Aristoteles non obscure innuit , atque indicat ; ubi quartum cavillationum fontem aperit

λον. hJ Ac si diceret ubi scriptum videas sine accentibus r

93쪽

bentis mente aberrare , nescies enim , quid intellectum ille velit sine arte ξ an μεχνως sedulo Z ἐκ νο raeter Zan εκτος exim Z μυρία infinitat an μεια decem milita Zσε οιος mi an ποιος qualis ρ νομαον legitimum ρ an νομαον pascualeὶ At in nonicriptis quum videlicet viva voce in ter sese Philosophi altercantur, v f διον πora σω λόγον .unde autem nisi quia accentus pronuntiabantur Z At quis recte deducet omnibus in illo tempore accentus scriptis prorsus exulasse ὶ Si Sriptorum plerique sine accentu scriberent , non ne justissime Aristoteles dixisset , eum qui legeret facile a Scriptorum mente aberrare potuisset Sunt qui ante Pisistratum etiam , atque adeo ante SO-lonem aliquos arbitrentur accentus sexus, sensusue distin'guendi gratia ab exactioribus Calli graphis fuisse usurpatos, Hanc ego spartam aliis adornandam remitto . Illis tamen

subscribere non possum , qui quum inventi hujus gloriam Aristarcho , Aristophani , Didymo invideant, corruptelae adjudicant Sc accentus , quod olim de ranis Philosophi

mentirentur , ex putri barbarorum eluvione natos esse adseverant . Fingis haec , inquies , quo acrius, & magnificentius dis eras . Minime . Immo vero non solum dicunt ,' sed inde probare conantur , quod ad Pulgurem hodiernum Graecorum linguam sabilieudam excogitati stat , inquiunt , er liquet praeteres guod cum ea exacte conueniunt . a Quam exacte conveniant inspiciamus . At primo Graeci hodie illi a Scriptoribus appellantur, qui Orientalis Ecclesiae ritus , caerimonias , ac Preces Graeca veteri lingua adhibent, Hi vero omnigeni sunt , ec sere totius orbis incolae . Porro quorum Graecorum vulgarem linguam putem cum Ecclesiasticae linguae aureae , ac sincerae accentibus exadye convenire ὶ Eorumne , qui Epirum , Liburniam , Moesiam superiorem , qui Calabriam , qui Siciliam incolunt Z At horum vulgaris sermo Illiricus est . An de illis

a Gitad. de Accent. c. I. p. t I.

94쪽

sermo est , qui tota Venetorum ditione, in Corsica , totae fere Italia italice loquuntur Z Qui in Cypro , in Creta , universa fere Peloponneso, Macedonia , Thessalia , cuncta Thracia , ac Scythia nascuntur , vulgo Turcarum linguam adhibent . Restat noster Insiularium in AEgato , Phanarensium Constantinopoli , 3c paucorum alibi communis sero sermo : at quam exacte iste cum veteris linguae accentibus consenu Materna institutione edocti proserimus . I. Α'θρωποι , δασκαλοι , φιλοσοφοι & omnia fere poli sillaba in o . At haec Grananiatici scutica plectunt . Illud enim Doricae Dialecti proprium erat teste Ioaenne Grammatico . II. Grammatici docent accentum in antepenultima recti sive simplicis , sive composui ad penultimam migrare debere in obliquis casibus . At Nutrices nobis cum lactθ

nultima: nos in antepenultimam constanter rejicimus , Rut masculina σοφούπιπις ασυτατος , απου δευσος sic & seminina

IIII. Geminam sillabam muliebrium in otia, vel, ιοι svel neutrorum in ιον contrahimus in unam , & quod magis est portentosum , in obliquis circumflectimus αγεβειἀ, ειας s

Atque haec Chii, quae urbs hodie teste Germano ab totius Graeciae Athenae est . Quam exacte ista cum veteri lingua consentanti . Qui Accentibus indulgentiores videri cupiunt , ii a seculo septimo scribi coeptos tamquam per summam liberalit*tem concedunt . At quam plurimi Graeci Scriptores longe ante hoc tempus Accentus de innuunt , & ubi conlocandi sint docent, R ipsi scripserunt ZI. Corinthus certe ante septimum saeculum floruit , atqui

95쪽

s . . . 'qui is οι Αττικοὶ , inquit , ομοιος εκφερουσι , - - πευατω- μενως ομοῖος. Attici ομωσις PRONUNTIANT , quod lingua communis effert cum accentu circum exo in Penultima . 'oιος . simile . Et paullo ante , τροπαον , inquit, τεμ θu- πυδ δ' , ως δὴ κή τω ADCoφανει . ThucIdides , Arisopha- circumflectant penultimam in τροπαασν a) , quod nempe lingua communi προπαον dicimus . II. Cirillus , aut Philoponus sexti saeculi Scriptor est. Hic scripsit v ν συναγωγῆν πρὸς διαφόφων σημασιανεως si νουμ ενοιν λέξεων . Couectionem vocum, pro diversa

Anificatione accentum diversum uecisiunt. Videre est in fine Lexici tum Henrici Stephani , tum Scapulae . III. Ioannes Grammaticus teste D' Herbetot γ) floruit antequam AEgyptus Saracenorum armis cessisset . Hic ιδιον πῆς Αιολπος , inquit, πιέ-ννας-Φειν -ταμος το ποταμος φασι , ω καλος κάλος se) . Proprium es AEolum accentum transferre, ρο κάλει dicere pro καλος bonus pro ποπιμος πὀπιμος fluvius . IIII. Didymus Alexandrinus , vel sit ille caecus San- isti Hieronimi Praeceptor, vel ille antiquior, qui quoniam plurima scripsit χαλκεντερος est appellatus, βροτος, inquit , Uθαρτος ἀνθρωπος , DAPORYTON.ΩΣ το μετα κονεως at ἐν τῶ ἀνθρωπου αμα . βροτος mortalis βροω CUM ACCENTU IN PENULTIMA pulveri immixtus languis hum

V. Apollonius certe primo Ecclesiae iaculo foruit . Hic vero in tota sua grammatica nihil saepius, clarius, molestius , & ad fastidium magis inculcat, quam naturam , se dem , atque usum accentuum . En aliqua. I. Λυσαρχοι,

96쪽

Ut τελος βραχειαι συνελκουσι κριτα τὰ τελος τῆν ρξει - , ως

η Dι , - ἡ οτί . Praepostiones monosiuabae , quae per adiectionem litterae sunt disitabc . . . utramque iLII bam habeant brevem , fusistunt accentum acutum in ulti

retinet accentum suum si praecedat particula copulativa κῶ.ut Διονυσιον τιμα 6 εμε secus amittit ἐτι ησε με, 6 Διο

νυσιον.

VI. Ipse Apollonius ex auctoritate Seleuci probat versum illum Homericum τίς τ' αρ σφω. d) secundum rectam accentuum rationem scriptum esse . πιν ἀυπν γραφη ν , inquit , καὶ Σελευκος προκρινει, καε αλλοι πλει ι, Φκε σεις ομνε ρ κὰς παρατιθεμυοι e) . Praeterea laudat tamquam Accentum propugnatores Heraclidem, ος, inquit, ἐν νη περὶ καθολικῆς προσωδίας

i. μερίζων τας . Aναμενας λεξεις οξῶM S δέξασθα . . ' . Lui in suo libro De universa Accentuum ratione disinguens ea vocabula , quae accentum actitum habere non possunt . . . Aristophanem , quem CC ante Christum vixisse diximus , producit g) ad probandum praepositiones ενι, προν accentum in ultima suscipere & ad ambiguitatem cujusdam Pindarici vocabuli h) tollendam ἔνιοι , inquit , re ω επιρ'p'ηματικόν ἐνδεξHaeνοι , κυνον τονον ἐγκλώονας του αἰπόρου δοκοῦσιν απιλαχθαι ι) .

97쪽

VII. Orbicius , qui a Suetonio laudatur O) , ὀ ς δια

σνμα σημmtνω ; quot res signiscat particula conjunctiva δρui habet spiritum lenem , se acceutum circumflexum VIII. Ammonius, qui Ar iitarcho in Alexandrino Lyceo

pendiculum in penultima , ut mλίνη ης melite . Atque hic laudat Ptolonueum , ἐν δευτερα , inquit , περι ε, ο δ ει προσωδιῶν in secundo libro , quem fer sit de Accentibus Odrifae . Et alibi refert tres libros de Accentibus a Traphone confriptos . Ubi sunt omni eruditione Graeca perpoliti viri qui acceutuum isam recentem , incertam , inutilem supersitiose coli , consultius evellendam esse arbitrantur t e) evolverunt ne libros hoste viderunt audiverunt Perstet adhuc aliquis perfractariolus , 8c negligendoses e contendet accentus , quod Aristotelis saltim temporibus non passim scriberentur. Equid aliud est ineptire ὶ Ut mum es , quod optimo tempore es inventum . Amplector legem a Checo latam . Optimum sermonis graeci tempus ut minimum ad Nicaeni Concilii tempus protenditur ab. adversariis, ac ab iis , qui sani non esse nolunt. Ante Concilium Nicaenum floruerunt nuper laudati Grammatici , quorum leges de accentibus conlocandis, pronuntiandisque eas ipsas amplexi in suas quisque Grammaticas transcripserunt Antesignanus , Clenardus , Lascaris , Gaza , Crysol oras . Profecto sit quid in Etruria ab Italis inventum sit, quod Petrarchae , ac Benabo , Danie , aut Villanis inauditum fuerit; si quid excogitatum a Gallis aut Aureliae apud CenomanOS, aut Lutetiae Parisiorum apud Aulicos , si quid Dresae in

a Suet. Clar. Gramma

e Gilaud. de Accentibus.

98쪽

Miseia apud Saxones , Mecliniae in Brabantia apud Belgas, Londini apud Britannos recens ortum sit id , etiam ad vetustatis injuriam amplectimur optimorum Scriptorum in Graecia institutiones ejurabimus , quod aliquid a Cadmea scribendi ratione deflexisse suspicamur potius , quam scimus t quidni etiam minusculas litteras , litterarum nexarum invicem nodos , vocabulorum interstitia , discrimina ,& signa membrorum orationis , capitum, librorumque partitiones Palladi adhuc virgunculae ignotas proscribimus t Cura sinistra ad dexteram ; a capite ad calcem , non vero βους po ut Solonis aevo in usu erat , scribemus t Estne hoc scire velle an scientiam velle evertere λ

Graecorum Carmina accentibus non laedi .

Nodus hic occurrit , quem gladio quidem dirimi, solvi autem nullo modo posse Erasmiani arbitrantur. Cetera dant, & remittunt , id sibi suadere non possunt :Graecorum carmina juxta quantitatem compacta ex accentibus pronuntiari oportere ζ pesIumdatum iri praecepta poetices ; venustatem omnem interituram : hoc ipsum , quod dicitur,dissicultas ista non tanta elis in re, quanta in specie: indignantur, & ad ea, quae dicturi sumus, aures obstruunt, Quid faciasὶ sciunt nempe Latinam Musam ex Graeca ortam: illius, quae pedes unice ad quantitatis normam bellissime movet , decorum incessum , majestatemque demirati, Graecam propter accentus claudicare dolent, & Matre pulcriorem esse filiam omnino non serunt. Sed esse pulcriorem , aut certe apparere sat eri omnino necesse est . Venustatem sane Uirgiliani carminis versuum facit varietas , qua modo tolutim uase pedante putrem sonitu quatit angula campum, modo tranquillior oleo fluens .

99쪽

MIIIa Iuteola pingit paceinia caltha. Nunc velut inter senticeta , & salebras incedens

Ergo egre raseris terram rimatur . . .

mox pontem indignatur Araxes Spumat , ct oppositas evincens gurgite moles, Fertur in arva furens cumulo , campingue per omner m pabulis armenta trabit . . . . Deinde quantum ad suavitatem faciunt creberrimae elisiones t Spondaici rarissimi pedes tam affabre concinnati , ut raro admodum secundus , raro tertius cadat , nisi sorte in monosillabam offendat: extremus vero aut integro dactylo cum Spondaeo , aut Anti bacchio cum Bacchio venustissime conligatus ingreditur . Iamuero ut Phocylidem praeteream , Theocritum , Dionylium , Theognem, Hesiodum, ubi Homerus hasce leges aut didicit, aut curavit Z Extremi pedes Homerici versus aut frustatim concisi iacent , aut honori abilitudinitatibus , Therapontigonoslatagidoris , σ) aut id genus vocabulis , quae plaustris gementibus convehantur , turgidi incedunt. Quid dicam de Spondaicis per quinos iape, 8c senos continenter versus titubantibus t In sola Boetia xxxxvm Spondaici . b) In Iliade A CCκκx; t iidem in Iliade δ. cxxxx in Iliade γ aut Spondalai , aut

penitus contrucidati . Adde Anomalias et adde licentias . Primus Iliadis versus sexties effractis grammaticorum carceribus excurrit exlex. Ubi in Homero vocalium,Diphthongorum , aut mugientis litterae M adflictus e) ille , ponderosum nescio quid , & majestate plenum sonans t quid plura Tolle accentus: A capite ad calcem totam Iliadem recita : non magis in Homero Uirgilium , quam flores in

pelago desiderabis.

- αααξια ε voeabula apud Plautum. b Boetia e ullat 384 versibus , quorum σε exeunt in pentasilla n e tog in tetra filiabon. Ilias A versibiu fili . quorum 4t in pentatillabori , too in quatri sili. Ilias Bversibus sos quorum M in pentas. 13 in quatitis. e Sie voeat M Quiatil. l. 1.e. Q.

100쪽

Iai Nonne etiam paribus sillabis plura earminum genera vulgaria sunt hodie Angi is , Gallis , Italis at quam diverso ore , sono , ac rhythmo audiuntur Z Idem certe Uirgilianum carmen, longe alia harmonia accedit ad aures , ex ore Pistoriensi , quam Eboracensi , quam Bituricensit , quam Duacensi , quam Ludgunensi r quamobrem tam mi rum videri debet e carmen , quod paribus quidem constaret pedibus , alia tamen lingua concinnatum esset , alio ruoque spiritu ex Gramorum , alio ex Latinorum ore au-itum sui sis

Uideo haec nondum Erasmianis satisfacere e nequctaliam, inquiunt, sed nullam omnino concinnitudinem, splendorem , nullum orbem Granorum versus habituros fuisse, si quantitas , qua constarent , ad aures non accederet . Uerum id mihi explicent percuperem , qua ratio ne ex Latini versus sono , sonum versus grami deducere poterint, quum sonum latinae linguae exinanitum esse ii die fateantur Z Deinde quidquid olim cinctutis sint exauditi Cethegis versus latini: ex Latinis verssibus geminam a nobis hodie percipi voluptatem certum est: alteram aurium , ignaris quoque , ac rudibus quibusque communem , animi alteram , ac mentis , iis dumtaxat intellectam , qui quantitatem,ac leges condendi versus perquam comprehendunt . Id quo plane perspectum habeas , vocemus si lubet Ligesenim rudem penitus , atque inlitteratum , ac Cali- eanetarum prosodia apprime instructum : his vel uti iudici

bus coram recita :Vix e conspectu siculae t Iuris in altum Vela dabant laeti , di suma alis aere ruebant . Luum Iuno aeternum servans sub pectore Puta I. . .

Proeia ab aspectu sicuM rHIuris per auum Dabant zela laeti, ct remo moris fluctus secabant uum Puro perpetuum servans intra pectora vulnuI UGenia utrique nostrum plaudet, pro eo ac si uterquC