Thomae Stanislai Velasti ... Dissertatio de litterarum Graecarum pronuntiatione

81쪽

8a sonum illum duriorem , quem tempestate sua efficeret uugeminum in voce equum su) . Erat ergo ipsis ille alter mollior , quem v simplex efficit. Qui enim Polyphemo geminos negat oculos, unum profecto concedet .

, seu ιωm subscriptum, cujus olim adjectione , mox subscriptione diphthongi impropriae fiunt ut , It , υι , ω, nihil sono addere manifestum ex Quintiliano est , qui ait impedimento esse iis qui ad lectionem instituuntur , J. Non enim impedimento, sed commodo , sed usui, sed necessitati soret , si sono inserviret .

6 ora n ν δίφθογγον inor μαινοι δια οπικρου γραφουσι . Omnes Achivi omici O utebantur , non solum ubi id hodie conlocamus , sed eliam ubi nunc diphthongum , idest ω ponimus . Quoniam vero ex permutatione litterarum licet per Erasmianos arguere: commodum est nobis deducere omi-crou eodem ore pronuntiatum fuisse , ac ω diphthongum . Praeterea nisi unius esset soni omierou , ωmega Sc ω diphthongus non ita pronum fuisset Scriptoribus alterum pro altero usurpare, sive id errore, sive negligentia secerint, sive citra omnem negligentiam , erroremve facere potuerint mυ φωνlat indulgente . Ad vitandam molestiam unum dumtaxat exemplum adducamus . o Enopionem Ariadnes Minoidis, sive ex Tlieseo , sive ex Baccho filium, quem Rha- .damanthus Avunculus Regem esse jussi in Chio, οἰνοπίων ae

Sed ut Scopulis tandem praetervecta liberius excurrat oratio , ad ea Venio , quae contra Diphthongorum hodiernam dia or. Inst. l. 1. e. o. h In. or. l. 3. e. . c Dipnos l. ti. e. s. a Apnd Ciceronem in iramentis e Actiale. seu I. p.; 33. Edit. Lipsiae an. fissas Bibl. Hist. l. r. in fine. g Distri l. r. c. Io.b Tom. I. p. s. Edit. Lut. Par. an. 17 4. in Theseo α

82쪽

nam , atque adeo perpetuam Pronuntiationem apud Graecos adferri solent . Qui rem oculis suismet vellet perspicere , is Graecos Grammaticos vetustissimos quosque legat , deinde

qui,quum de Latinis agunt, Griecos etiam, unde plerumque illae proficiscuntur , olfendunt .

contra naturam diphthongi , quae dupliCem sonum prase-sert, a Graecis hodie μανοφθόγγως proferri diphthongos . At primo Diphthongos Graicis per Antiphrasin dictas suspicari prohibet nihil. Quid sonat κο ς nisi tempus indefinitum , & tamen pro maxime definito tempore passina utebantur , praesertim in modo Imperativo, R Infinito. Est enim tempus magis definitum , quam si dicas : Precor Deos immortales ut in HAC contentione mihi praesent ρ. . & jam Demosthe

set , ad ipsum conversus , εἰ b άπιτῶς , inquit, ἐράπισον ἀυάς si dubitas , interroga isos . Quod tempuS e cogitari poterit magis opις κον . Non enim copiam facit, ut quoties , aut quando vellet interrogaret , neque erat , quod saepius , Romni tempore fieret : sed nunc inquit ego dico , Nunc tu dubitas interroga isos , & tamen dixit ερω-ον , non ἐρωm . Deinde illud considerent velim viri doctissimi r Adquid primo natae sint litterae; quid valere debuissent ' quid re ipsa valeant; inter se aliquid distare . Frusra , inquit Erasmus , sunt litterae , is no nihil di errent et nempe ubi primum inventae sunt. At dum a majoribus amplius mille anni sunt teste Manutio , teste Ceratino, nec renuente Mi tis bo duo annorum millia ad eundem sonum plures litterae jam adhibentur , tibi certe Graecorum superstitionem , quae L a etiam

83쪽

etiam in scribendo aenigmata adamarit , irridere integrunt est , illorum autem usui reclamare, & contra tot taculorum invariatam scribendi , loquendique numquam interruptam consuetudinem tendere brachia tritis quibusdam, ac circumforaneis adductus ratiunculis , non graece erit docere volentis , sed iniqui Censoris atque imperium in linguam Mortuam exercentis , quod ipsi Checo Tyrannis improba

judicata est . a) Ustatis tutius utere monet Quintilianus, b) petississima non ne jactantia ρuaeris, maxime quum nulla spes assequendi adfulgeat , quod Erasmiani ipsi fateri co

gunt tar .

In dumetis volutari queritur Bega , quod quum Nius audit, haereat Nίλο an NAλος , an Nηλος , an Nύλος, an Nοῖλος , an Nλλος sibi scribendum sit i Movet me sane hominis perturbatio : sed scribendi legibus imbui quam obrem non patitur λ Ecquam linguam aure solum magistra re iste scribemus t Prosecto , nequid Gallos, Belgas , Anglos,

Germanos , ceteras nationes commemorem , omnium certe

castigatissimos Italos ego puto : ii tamen nondum eo pervenerunt , ut ad aures tantum scribant , nihil ad Calligraphorum libidinem inclinent , nihil prorsus origini verborum , aut discrimini concedant.

obiiciunt Tullium , e) Quintilianum to qui nempe

Atticos appellent lina tos , emumstos , castigati minos . At cum hic , pace vestra Erasmiani dicam ) vel lippi vident . Nihil enim ab istis de scribendi ratione , sed de eloquentia ibi agitatur , qua ceteros Attici superabant . anum enim dicendi genus tumidius illud, atque jactantius , vaniore dicendi gloria in tum , aut etiam Rhodium , quod AEschine illuc exule viro Attico satum , degeneravit , longe distabat ab optima illa Attica dicendi ratione acri , tersa , eloquentiae frugalitate contenta , ac semper

84쪽

manum intra pallium continenIe . ca) An inde deduces completam etiam , absolutamque numeris omnibus scribe di rationem, qua Iitteras omnes, atque apices ad aurem a commodarent tAt Clieco tot Diphthongi , quae I valeant nescio quid exile sapiunt. Et certe : Ι enim angustior littera es; atque experimur illam non ita cavo , ac patulo Ore proferri , ut , E, quae plenior es . Ita sane . Uerum hoc maxime facit. Angustam enim, atque exilem fuisse Graecorum pronuntiationem ex Cicerone didicimus b) Cotta enim inquit , diuturno graece Ia uendi usu a dilatandis litteris te se obseru-xerat , ct in exilem dilapsus es. Quid facias λ Generoso viro seminea ista exilitas non arridet . Arrisit tamen Quintiliano , eamque consequendi Latinis spem eripit , de solum majori spiritu , ct dicendi pondere posse aliquo modo coinpensari contendit. e) Quam plures diphthongi Mouodiam efficerent accusat Mirtis bus , R ex Plutarcho damnat . At Plutarchus d) ibi Monodiam appellat non litterarum , non diphthongorum plurium sonum eundem, sed sententiae ejus

a Quint. ibi . h De Clar. Ot. q. e LI1. e.io. d De Puerorum educatione .

85쪽

IIII

Uo tempore accentus scribi caepti sint , varia est Eru- ditorum opinio . Aristophani Byzantino , qui ad Cc annos ante Christum floruit , hanc laudem adiudicat D. MonsauconiuS : a Non guod Graecorum lingua, inquit , Profodia caruerit, sed quod Hissigna , ct formas invenerit, licet plerumque a Librariis,ac Scriptoribus fierent negligi

Tum videlicet quum adhuc sermo graecus in ore etiam vulgi floreret , neque esset periculum ne non scripti a legentibus non pronuntiarentur . In eandem sententiam concedit vir in paucis eruditus Cl. D. Gregorius Placentinius Hieromonachus Cryptoserrat ensis , qui Palaeographiam Moni uconianam in epitomen redegit sexdecim anni sunt . Proinde miror Sarpedonium b quamobrem adseveret : Mon auconium iu PaMogrophia sperae offerere, monumenta, quae mille annorum natium excedunt, nullo notari accentu . Ego vero a quonam Auctore inventi , quo tempore scribi Accentus coepti sint ad rem non multum video interesse ; modo illud ostendam e Luos hodie Graeci in fano aureo veteri fermone scribunt, ac pronuntiant Accentus , eos illos a veteribus pronuntiatos olim fuisse : Id dum ostendo, illud etiam per transennam apparebit; a veteribus scilicet scriptos etium aliquando fuisse . 1 Argumentum a diuintiliano . Graeci hodie in fano aureo veteri sermone scribunt ἄλυμπον , Tύρρωνος , & non ex quantitate , quae vocabula haec

86쪽

hare jubet esse Bacchios , sed ex Prosodla, quae ut Dad ilos

putat : Oumbos Drannos pronuntiant . Ita etiam veteres , ait Quintilianus . Antiquiores , inquit , Grummatici Latini , qui in Graecis nominibus nihil ex Latina ratione mutandum putarent , ct Graecorum institutis in loquendo e haud egere fatereWnr , dederuut Tyrinno Olfmpo acutam mediam fluabam : quia duabus Iovis se uerilisus primam brevem acui sermo noster non patitur . Ergo Grecis non media 6m , ruu , sed prima O , D erant acu-

ta . Non ergo Tirannos , O0mbos sed PFraunos, Obmbos , pronuntiabant antiquiores Grmi , sicut num recentiores . Profecto illos serre non postum , qui Graxis etiam dictum, observandumque putant το

calis longa es, si consona bina sequanto :

& quamvis ab Anglis pronuntiari audiant go mour,

perdereti . Tamen a Graxis dici Olimbos, Tirannos audire omnino non possunt . I.atina lingua inquiunt , quum e Grma orta sit , ejus quoque accentus Prodit . An non &Itala a Latina orta est Z cur tamen accentibus tam longe

distat ξ cur a trepιtas , cadere , crisauinus , ridere dicunt

ridere , crisatiKno , cadere , brepitd Z Nonne etiam communia sunt Anglis , ac Gallis vocabula plurima Z & tamen alio uterque accentu pronuntiat ; eodem enim modo Scribit , ec tamen effert ANGLUS GALLUS bonuet pileolum bone I boue tengagement impegno Ital. eukegme ut angagma, gibet furca Eibethracelet armilla bre sis I brasset Rc.

87쪽

88 videlicet legem illam , quam a) Mirtis bus tulit anno elapso : nempe ut voces , quae alia ex lingua desumuntur , relinquantur integrae, neque ud ulterius genium accommodentur , tot populi , tot nationes ante non audierant . II Argumentum a Poetis Latinis. Non ita profecto Antigatores Grammattei Latini loquendi leges instituerunt , ut Graecae pronuntiationis imitandae poetis etiam Iicentiam omnem ademerint . Cordati enim viri , ec qui rationem admittunt Hellenismum vocarunt licentias hasce :Insul A si Ionio in muno ....usitiae ne prius mirer , belli ne laborum Bronte uri Steros fur. . . Terra us,tractu . maris

.... lacerum crudeliter ORA . . . .

. . . Celerem SEIVI Ajacem . . . Ibis FRENARE Dracones c. duobus nixi rationibus , nempe quod inauditum erat Latinis , consuetum Graecis :

dere .

II. Patrium casum tribuere Verbo miror miraris . III. Brevem quamlibet ob mutam , liguidam δε-yueutis vocabuli producere . IV. Partem corporis per suurtum cosum esserre. U. Infinita libenter admittere ps celerem , pos ibis, Hae e quum ita sint , id a nobis hic statui , aequus puto permittes : Latinos quum ab sua consuetudine in Graecis vocibus pronuntiandis discedunt , ad G tarcorum usum accedere , Iam vero quum secundam in Philinus in Phaedromus, quod Graecis eth Φίλιπ-ος Φαιδρωμος corii puit Plautus , quum dixerit Ovidius

. . . . frictumq&e orionis ensem - . Per totidem partes Trigonorum regula currit

88쪽

nus , quum scio haec quantitati Graecorum repugnare , nee minus quantitati, atque consuetudini Latinorum, qui Graecorum quantitatem plerumque, non accentum sequuntur , cur in his paucis non putem Latinos , Graeciam esse imitatos Graecis hodie in aureo Sermone quantitate neglecta , breves istas natura , longas propter accentum pronuntiant Εὐειπίδης , θαλία , Γ ,-: contra longas natura, propter accentum contrahunt in , ειδωλα, κληας, 'ηριος , A,ίκηπε, ωοίωνος sΦίλιππος . Quidni a Graecis quoque veteribus ita ex accentu pronuntiatas fuisse has voces dicemus, quum dici , aut fingi omnino non possit , quare sic Latini pronuntiaverint, nisi ex Graecorum more pronuntiassent In Graecis nominibus , ait Scaliger , non quantitatem , δειaeeentum spectabant Latini , quia ut etiam notat Servius in libello de Accentibus , Latini eundem accentum , quem Graeci habent , esseruut in graecis nominitus . . . . Denisu inspice totum Sidonium , totum Prudentiam ct alios , -- senter eos non Fuabas Graecas , fea accentum Graecorum effecutos .... iii temporibus sulte videbatur non ibi producere Iubam , ubi accentur esset . . . adeo ut Plautut

in hoc fecutusAt judicium vulai , quia non cum doctis , sed cum plebe rem Abi esse videret: nam Iemper apusillum Phaedromus es dactrius , qui graeciI es φαδρωμος ,

item quia Φιλιππος dicitur accentu in prima , eodem modo mediam corripit , di nunquam aliter invenies spud Plautum Quin messiam in nomine Philippus, corripuerit . . .

Talia multa sunt Uud Plautum , quae sudiosi Perse

a Ioseph Scaliger. l. . e.1y. Vide etiam Commentatra Iu Plautum Frid. Taub inani in Curent. au. t. Se M l.

89쪽

IΠ. Argumentum ex duplici 'orione . Leges accentuum involutae sunt , implexae , sunt acttiorum , sunt spinar m segetes . Fugacis igitur soni veti-'Dendi. causa , ac pronuntiationis duetu tum inventi esse discendi sunt, quum illi a vernaculi sermonis corruptela timeretur. Quid , quod quantitatem, qua sola pronuntiationem constitisse F rasiniani contendunt, Accentus turpissime edanti Censesne tantam luem , tam avide , summa consensione , omni loco a Graecis admissam fuisse in eo sermone , cujus calta , intactaque vocabula in Τemplis omni tempore diligentissime custodierunt cujus. pronuntiati

nem viva voce innumeris ubique gymnasiis exercuerunt , commendaverunt, cariorem oculis habuerunt λ Aut viris. doetis caruisse Graeciam dicemus tum temporis, qui castum sermonem accentibus constuprari adverterent , & quO- modo leges adeo exleges inmitis G ecorum mentibus ,

tanto ordine insitae sunt, tanta firmitate , ut nullo deinde tempore , non dicam evelli, sed ne agitari quidem suspicionis aura potuerint Z Aut , quod fateri omnino oportet quem hospitem in historia argui non pudet , doctiisimis viaris a Platonis aevo ad excisam Constantinopolim urbem universa Graecia toto terrarum orbe semper abundavit oc quomodo Sartaginem illam loquendi, scribendique in aureum sermonem ad libidinem induci reclamatum est a nemine tQuomodo Auetori nemo aut incommodavit , si barbariem inducero, aut invidit si leges serre visus esset, quae ab universis Graecorum populis summo consensu exciperentur Ignotus erat Auctori Ignotum cur nemo impune laceravit Mira sunt illa , incredibilia & extra hanc causam inaudita ;illa tamen concoquenda esse putarem , nisi Accentuum eliminandorum caput illud tandem esse adverterem , quod nefas putant , Latinorum pronuntiationem a Graeca discedere : Neque Quinctilianum audiunt, qui pronuntiati nem Latinorum longe a Graeca discedere testatur , propter minus Does Latinorum accentas : Apud Latinos enim di

90쪽

9I enim , ait , ultima IIuba , nee seula umquam excitatur, sexa circumducitur . foJ Ergo circumducebatur a Graecis flexa ut nunc ultina a sillaba in ἀγαπω agapo diligo , Rexcitabatur acuta ut nunc in άν θεὸν ton Theon Deum . Quid habes dicere t

Ex Graecis Scriptoribus .

Esculapium Graeci Λσκληπιον vocant ἰώm juxta quantitatem brevi nam

Καοῦ Βασἴληα μεγαιν ασκλῆπιον ηπ α πιν certe penultimam ἰω me nemo poetarum produxit: tamen neglecta quantitate ἀ eληπίον paroxytone nunc prUnun tiant , & semper pronuntiabant: Qui quantitatem secutus proparoxytone ασκλμων pronuntiasset , explodebatur a populo : ne Demostheni quidem ipsi parsum est: . ομνυε b , ait de Demostliene Plutarchus in ejus vita ψ τον ἀσκληπίον , is ΠPOΠAPORYNΩN άσκληπιον εφη ,-ἐπὶ rem εθορυβήθη . Iuravit Demosthenes ton Asclipion , R RETRA

HENS ACCENTUM IN ANTEPENULΤIMAM dixit

Asclipion : guare explosus a populo es. At non lapsu linguae dumtaxat Accentum usum summus oratorum Graeciae ostendit , sed consulto illos permiscendo. m Θωτος ovione nunc a Graecis Mercenarius dicitur ; ita etiam Demosthenes : &quum explodi a populo voluit , consulto μισθωτος proparoxilone dixit . Proditionis ille quum pollularet AEschinem quod pabulo inimicorum Patriae , ac glande corruptus esset : Λλα μισθωτον

ω Inst. l. tr. e. o. b Iliad. d. v. Is4. e orpheus , quicumque ilI e litnam Moysen esse su uatur Natalis ab Alex. T. I. p. 37.