Thomae Stanislai Velasti ... Dissertatio de litterarum Graecarum pronuntiatione

61쪽

6a Spritus asper ' modo per Π,

E λικη Helice Oογχος rhonchus 5cc. Modo per S. Y 0 Super, ρ πω Serpo is , αλσος I is . Modo per U. Eγα 'α Hesera , ω-οι Heneti Scc. Uel ipsae nomenclaturae , quas a Granis acciperent , ostendit , quam studerent Latini a Graxis discedere . Parim Graxi sere semper Λ λεξανδρον , raro πάρ M , atque id pDCtae dixere. At Latini semper Parabu,numquam AlexandrE . Palladem raro Graxi , maxime in oratione soluta , passim Αθmbis vocant : Latini humquam Athenam , semper Pal

todem . Soli Tliessali olim γροακοί appellati sunt ab suo Rhge Γραόκω , s) deinde ς ab Hellene Deucalionis Filio , b) qui in Phthiotide regnavit exigua illa Thessa

liae regione, quae est inter Pharsilum Oppidum , & Melitaeorum urbem trans flumen Enipeum, se) adeo ut longe etiam ante Homer utar ignotum esset poene ipsis Graxis nomen hoc γρακοί novo nomine latius se se diffundente in dies : quare ab Homero ii tantum appellantur , qui cum Achille ad Trojam ex Phthiotide prosecti sunt. ιθ' At Isocratis avo ce) ita vocabulum hoc ελληνες prce valuit aut illa CCLXXXVIII. nomina , unde omnes olim Graeciae populi appellabantur absorpta fuerint ab hac una voce

ελληνες : atque ελληνες praeterea ii etiam vocarentur , qui ad sapientiam incumberent, quovis essent genere aut loco

a Plin. lib. 4. cap. 7. & Steph. verbo γραικος . b V. Dicear h p P. c Aristot. meteor. l. r. e. Iq. R Strabon. I. p. pag. 4 3. & E eh. Vet. in marm. Arundeli. & Euseb. Chron. l. s. p. 26 8e 1 g. & Erasin. Vindingium apud Gr .n. Tom. II. Antiq. Graee. pas'. 3 vq. d Thue yd. l. i. p. 3. & Honiet. Ili . l. i. Ver. 6S . MApollodorus apud Strabonem l .8. p h. e Ilae. Panest. Apud Gron. ibi p. 2I.s 288. popnli, qui Graeciam , & cirea Graeciain ineolebadit diversis singuli nominibus, deinde omnes a se ελληνεο voeati sunt , nune ρωααῖοι ocantur a a Latini semper ditarci antiqno nomine appellati sunt. U. Gion. Totu. II.

62쪽

nati s u ) Nata oc adulta Ecclesia ελληνες ii vocabantur , qui neque recutiti essent , neque aquis. lustralibus expiati . At postquam Constantinus Imperii Sedem Constantinopolim constituit , eamque Novam Romam b ) ap-ppilavit , omnes quotquot orientali Imperio , exactisque Imperatoribus quotquot orientalis Ecclesiae legibus , ac ritibus addicti fuerunt non jam Γροακοὶ , non ελληνες , sed Pωμαῖοι vocati sunt , hodieque vocantur . P verum

enim vero Latini τους P nunc , antea ελληνας antiquo illo , cariosoque nomine Graecos appellarunt , quo longius pollent in eorum appellatione ab eorum loquendi ,& vocandi consuetudine cedere .

Quid si studium omnibus hoc nationibus insitum est , ut quae peregrina sibi adsciscant vocabula detorqueant ZQuid est Graecis ποσειδων Neptunus, misi Punicum Postian Oidest latus & exponsus rQuid Italia aut λαλία, nisi Phoenicum uaria, id est piaceario Θ e quid Vulcanus , nisi Chaldaeorum assio.

Unde J εν εὐος nisi ab Phoenicum tin-erim Insula luti rubri unde meo σια nisi ab har-ros ain mons capitis vi ni id est sint eaeeellentissimi by Vide quomodo proserant Galli ea vocabula quae ab Italis, Hispanis, Alamannis, Danis, Bel

gis, Batavis, Anglis in suam linguam derivant f . Vide quae

, P. Gylius Topogr. Const. l. 2. eap. . apud Gronov. Tona. s. pag. 22s . ς Quotquot Graecos vulgo voeamus , in Graecia non Graeei, non Hellenes , sed pω appellantur & a seipsi , di ab exteris, praeterquam quod a Tureis vocantur idest In elea voeabulo omnium Christi auorum. vix aliquem invenias ex Glae incis etiam vetustissimis qui hoc nomine pera κος usus sit . quod ego sciam solus Callimachiadi Cassandi. in earmine , dc quidem de iis solist loqunatur, qui Phthiotidem in olebant , it soli Graeci vocati sunt longe απου πυν τρωικων .a Boeti . l. r. e. r.p. io. e p. 66 Ir f g ' ΑΙ p qis-ἰ V. P. lusniet S. I. Pi es. praefixam ante Diction. Etym. Lliquae Gallicae.

63쪽

hula recenseat i omnes igitur populi peregrinas litteras vix limen ingressas , hospites sibi imperiose prosternunt , obluctantesque corrumpunt , Latinos solos ita castos fingemus , ita pudicos ut ητα Graecorum intactum , itaminatumque servaverint Non acquiescit Mirtisbus , & cum a barbararum litterarum traductionibus imbelle , tum ab ἔπι in e per latinos traducto validissimum argumentum peti contendit , quod constans sit hujusi nodi traductio imE , quod vix e millenis una vox es , pux a regula comm ui recedat . a) At quam constans sit , ac communiἷ hacc reguia videamus .

CAPUT VII.

, in Graecum non semper in E longo a Lotiuis verti. I. π TA in e breve traducitur a Latinis . I puris , Mater , Frater , Calpe &c. AEquora transsuet , sed longe cespes relicto υκὰ .

ΙΙII ῆm in O de quidem breve . Κηρ cor, sic Cicero ex Homero e , . Use Dum cor edens , hominum vestigia vitans cad.

64쪽

A φΗμH , πλΙIγH , λHνος , ωκλογH , MουσικH . Si pIurimas earum vocum demas,quas integris plaustris convectat P. Giraudeau, Ecclesiasticas quidem illas,& everso Latio corruptas potius , quam natas , profecto longe pluries in A vertebatur a Latinis veteribus ηm, quam in E . At , inquies , Latini dum in A verterent Dores imitabantur . DO , & concedo , sed hoc ipsum quod Do res potius imitarentur Latini a communis Graeciae pronuntiatione dissidere voluisse clarum est . Deinde ηm Dores vertebant in A a) πλάγα , ,εκλογα , pro di φήμη, ἐκλογψ, neque propterea το ηm

valuisse A dicis: ecquid igitur valuisse E eontendis, quia in E a Latinis traduceretur Graeci a Graecis & sono, tilittera discrepare poterant; Latini a Graecis non poterant λQuid si hoc Latinorum studium a Graecis in pronuntiando in discrepandi non modo vestigamus, atque odora mur , sed ipsis in cubilibus deprehendimus, tenemus , perspicimus Z Nemini sine dubium est saltim a duodecimo iaculo , in Graecia non E sed I audivisse: Eustathio tam aperte id testanti fidem abrogare nefas . Iani vero C. BFFarion Nicaenus decimo quinto iaculo vixit : Dionysius ΙΙΙ - lim Es Lartita metropolita anno CID ID LXXI ad Constantinopolitanum thronum evectus est . Γὼ J Tota qui dem Graecia , Βησσαρίων Muselim Is , UIssarion auditi sunt. Quare igitur in E converso Latini Musteli mo, bEFurion dixerunt Z Notissimae etiam num sunt hodie in urbe Chio familiae Graecae ΚορεσPR , σεψHς , σκρινΗς, σκουλουμβρHς, ac semper Core Is , Sestiti , Sc= inIs , Mu- lumbrIs auditum est ; & tamen tum in Epistolis Chii seriptis anno Ciolo LXκκ ad Theodosium Zygomalam Protono-

a I ege Inscriptionem Core yrxain in eruditissimo libello Em. C. Quilinii de Piέ- mordiis Corcyrae . b Lu Quien T. g.

65쪽

tari una Consi intinopolitanae Ecclesiae, tum in testamento

της κορεσeναις , dictae vulgo η πιλου , quae suit uxor vi μακαρί,

Silvestri Mismilangi , ipsi sua propria manu subscripserunt

tinus Crustius quamvis Chii aderat , & ηm in hisce nominibus I a Graecis pronuntiari audiebat , tamen per E omnia illa nomina interpretatus est a) ParadisEs , fulumbrEs , P acEs , seps Es , CoresEs . An non satis inde aperta est , nostra Latinorum libido Graecae pronuntiationis detorquendae tAt revellendae penitus ex pulmonibus Erasmianorum asiae isae , J. Latini veteres in E vertebant ἔ- . Peto: Eapud Latinos quid sonabat tum temporis i E , ait Fabius, ita veteribus pronuntiatum est , ut utrum E audisses an Iignorare liceret . e Hinc illa ManI, CamIua , Meνο-m Ine, Dormis , penstro pro MunE, Cum a , Melpomfine . Enormis, Penetro . Contra MEnerbs Eber, hers,nao Ebus,

Consuetum enim inquit Gellius , d J seteribus fuit E

ct Ι uti indisserenter . Quid igitur Terentianum Maurum , quid Ausonium , quid ipsum Sanctum Augustinum vexatis Erasmiani , quod ἔπι per E efferrent , quum ipsum E teste Eruditissimo Lipso in tantam exilitatem devenit , ut laudem in I transierit Z Quum E quoque loco I fuit Quintiliano teste Zse J Haud facile hinc pedem reseres . Obruendi penitus si int . E Latinis id valuerit quod hodie F: vide quam sim liberalis . Quid ita ὶ Adverte mentem . Huius nunc argumenti vim omnem infringam . Illud tamen prius scire est . AEoles dictos esse non Graecos omnes , sed Doriensium Coloniam illam quae, Uulcanias Insulas

66쪽

sulas incoleret , parva quidem manus , neque adeo inter Graecos spectabilis , quippe qui Italiae potius viciniores a gracilitate illa Graecorum , & tenui loquendi norma ad di- Iatandas Italorum more litteras ita deflexerunt , ut πλατο ς ομοι idest oris, ac labii diducti per contemptum a Graecis appellarentur . Quare, factum est , ut, Homerum si demas qui it παντογλωσσοταπς, qui AEolidum lingua usus sit praeter Sappho , bc Alcaeum reperies neminem , quod ego sciam . AEoles itaque angustum illum sonum , atque exilem , quo i proserimus oderant: quare E es πλατυτομιζον deperibant : illud initio vocum , & unde possent repellere litteram υ, ω , ἰωm , δεα suum E conlocabant. Hinc illis εδωρ

ta vocabula , inquit Fabius , plurima funt , Araecipueque Asolica ratione, eui es sermo noser simillimus ad . Expectas ut victor quasi ex equo Trojano in Erasmianos irruam tAusonius, quem jam Sinonem ellis nemo suspicatus es , pandit elaustra . ἔα quod AFolidum, quodque E valet , hoc Latiale E . An eget interprete Z e Latiale est m , non Graecorum sed AEolidum , quodque e valet ipsis . igitur Graecis reliquis non sonabat E . Omnis enim exceptio fundat regulam in oppositum , ut a junt. Te miror doctissime Sarpedonie , oc eos , quorum tu sontibus hortulos tuos irrigasti, haec prius non perpendisse

animo , neque accurata aestimatione cum Erasmianis ratiunculis librasse , quae Simoni Portio Chimericae r turpes , ac miserrimur Jo epho Scaligero acerrimi ingenii viro visae sunt. Claudius autem Salmasius vir. emunctae naris & in paucis eminens postquam Erasmi commenta , quae ad profligandam veterem τῶ ἔτα pronuntiationem excogitaverat, per

I a legit

a Inst. l. I. c. I a

68쪽

De reliquis Interi , ae diphthongis . CAPUT I.

Bῆm Graeci , dum vernacula utuntur plerumque ita proferunt, ut suum Itali B. At duriuscula haec pronuntiatio a templis , ac gymnasiis Graecorum prorsus exulat. Ejus vero loco , U consonans Latinum auditur . Neque est quod novitatem hic suspicere . Videas enim apud Suidam V latinorum consonante spassim in B α translato B amανον , Βεσπασιανον , Κορβῖνον apud Bal samonem sa) φουρνίβα , βι οσέσα , κοα ηπιοῦ προβα πον pro Comitis privatoriam, si possessis, furtida. Nota τοκογηπς . Apud vetustiores Patres Φλάβιος , - Βαλήροος , , dc indiscriminatim Φλαουιας , Ουικτωρ , Ουαλενος I

Ιn Inscriptionibus demum βήτιον, βέργω , βυδίκα

In Nummis ΦλαBιος passim φλάυιος & φλαουιος . Integra plaustra habes apud Meursium, occonem , Cotelerium, Petavium , Labbaeum At Cratinus ovium vocem expressurus B utitur . Oves autem non de sed he haunt . Ita sane , sed aliam litteram , quae ad vocem pecudum propius accederet, non habebat. Peto enim ab Italo Calligrapho , scribat suis litteris Gallo dictante Iesu,Beniamin, Iudex: Rutheno Imperator, Deus

69쪽

Sed si sua scripta velit legere , sibi etiam ridiculus estet;

tamen melius scribere non poterit .

Sed Latini , inquies , Βησα in B , non in V vertebant . Primum nego : unde enim vado nisi a Bαμ t unde vita , vis Τ volo nisi a Bουλορ eti, Βία , Βιος ξ Deinde jandiu apud Graecos Βλα in litterati lingua profertur u consonans , cur Latini Scriptores in B vertunt nisi quia Alphabeti ordinem potius , quam litterarum sonum sequendum putanti Num testes desideras λ Plenae sunt Recentiorum Interpretationes. Verum age , amabo , ostende quid B latinis veteribus sonabat ἰ ut nunc prosertur B , an ut U consonans Z Credi

bile ne , ais, B U fuisse Latinis uni sona 8 qui possent scripto Calligi aphi vitare conpusionem ξ Dico primum e rei te scribendi rationem non auribus , ut inquit Tullius σ)6ed litteris, docti in ue puerita tradi solitam . Deinde confusionem dico revera non suisse sublatam . Vt enim omittam vaptizo , Danurius , & sexcenta alia , vetustissimis in marmoribus , ac Nuinis nusquam non obvia Baldae , Berna ,

fatum scerpum , Berum, probuΓerit , Bessica , PrimitiBus , stae , Odica , Bixit . Via LuBicana, CcBea, AlBeum , iBemus , Venemeritus, rasi , ProBincia , lege Lipsum, Gruterum , Re insum , Fabretum, Sponium , Salmasium , Casau bonum , ipsum Strabonem , Herodianum , Livium ceterosque Graecos, & Latinos, quibus B R v latinum idem est , ac Bilis Graecum . Siquid autem pregrinum lubet scire , vide orationem Danielis Me ver habitam Basileae

anno CIDIOCLXXX ubi late probat : Hau Hebraicum , quod v consonans semper valuit in Biisti a Graecis sui se translatum . Quare Bηm Graecum ad B Latinum ut num ab Italis,

Anglis , aut Gallis profertur detorquere velle , hominis est, teste Scaligero b) Eruditione , 3c ingenio suo abutentis .

70쪽

7IDemum si dicamus B Latinis veteribus eodem modo prolatum , ac nunc ab Italis , jam rem conseci. Quintilianus etiam cum jucundius litteras suas a Graecis, quam a Latinis suas proferri dicat, tum praecipue Latini B asperitatem queritur quam , inquit ut mollirent veteres a Versa pro aBversis dixerunt . a) Veteres igitur. Juvene Quintiliano cum B mollire vellent , es ad Graecorum Βητα pertrahere , illud in V vertebant, vel potius illo sublato V consonans tantum proferebant . quid clarius Τ

De r , ceteririque litteris .

VNus , inquis , tu doces γ valere j Consonans , quum

reliqui semper Grammatici per g efferant. At g profecto aliter proferri a Gallis audio , aliter a Belgis, aliter ab Ili sipanis, aliter a Germanis , aliter ab Anglis , aliter ab Italis , atque adeo inter Italos ipsos ab Etrusco. aliter, aliter a Veneto . Quaero nunc; Grammatici, quum γ valereg docent , quem sonu na ex omnibus intellectuna volunt ZIllos ego certe indiligentiae non damnem, sed meam hac in re diligentiam desiderari nolo. Γ praepositum vocali si vel I facienti sonare , ut j consonans nunc ab Italis profertur , cum in Templis , tum in

Seholis apud Graecos omnes certum e se Quamvis in Vernacula sonet ut g Italorum , si vero vocalis sequatur faciens. tum sonat g potius ut apud Alamannos ..

Si autem sequatur γ , n , ξ , χ : ut π proferri vel ex Traductilone , quae tanti habetur Eras nianis, liquet : unde enim AN Ius , Gamgo , A Mora , Larim , umgo Sphim,