De Aristarchi studiis homericis

161쪽

mentum. Neque eni in dubitandum videtur quin quae in B Ieguntur ad V 6l3, IV 2l ex Α fluxerint. - IDινη dieitur etiam pro quovis pretio soluto, quamquam proprie est pretium pro ira caede solutum set derivare videtur a φονος . V 266. es. Γ, 285. De mercede ab intersectore soluta vocabulum proprium esse ex pluribus locis apparet. - Ttini ἐπιτέμιον, τιμορία V, 286. P,

162쪽

stabiliendam egregiam explicationem I, 169 sqq. V. h. l. et A, lM93. N, 586. F, 551 es. I, 3ITi. 'Eαεi non tantum quod , Sed etiam . postquam': id qui comprobarent i Os notaverat. motus maxime quod in illo ος ιι αλct πολλα πλογχλὶ, ἐπει Teoi ς ἱερον πιολiεγρον ἔπερσεν suerunt qui eausalem particulam intelligerent. Id extricamus ex Epim. IIOm. p. 161.

tantum de toto die, sed etiam iam προεληλυθυέας τῆς ἡγείρας de parte reliqua A. 601. B, 385. αυτος ω, 99. ἔφνοῦν Π, 6 l. αειρε Ζ, 264. ἔκλιναν Ε, 37. ardyoip κ, 152 i 33, κουρέξ χ, 188.

, Asterisco notavi quae aliquid insigno habent in utramque Dariem. i Vidimus tuentem Milnschorum Sehulaeit. lb29 No. I0. Sod nimis profecto ridieulus Νestor, si quid novi suspicans taberna Pulum intrantem innia eum gravitate interrogaret, ecquid mulum quaereret stabulis egressum. Nec multo aptior haec ponderanti videri debet interrogatio quaeratne aliquem custodum sociorumve. Uncinis inclusit Wolfius. Item IIekkerus.

163쪽

ποιας φωνῆς ει φασιν δηλουν. Si haec certe firma sunt in illa annotatione Etymologici, quam nunc habemus, in qua quae ad illud ἐρε χθεον et quae ad ἐρέχ9 υν pertinent confusa sunt. ιιόλανορυος stiελαν iονΤὶ I, I 2 svel potius Eust. h. l.). κητειοι EuSt. Diuiligod by Corale

164쪽

et sehol. ad 52l leni tamen testimonio dissido, non quin putem etymologiae rationem Aristarchi esse non posse. Sed quod parum elegans ἔ-ῖροι ιιεγαυλι κrειγοντο α/ιν' aίπων . δέκει ς 3. 24S. . t εoi Irενεται II, 163. Quo tamen loco quae Aristo-nteus seripsit comparans eum Apollonii lex. p. 736 vix dubito quin de suis Aristonielis largitus sit magistro haud gratiam habituro tes. ad σιειν Ouεν- D. 220j. De U. Det ὁπο λος quod Aristarcho tribuitur apud Apollon. lex. II. p. 486, quod tu voeabulo explicatu facillimo et multis quae Homerus babet similli-inis aperto supra quam diei potest ineptum est, cave iidem habeas. Scilicet laeuua est apud Apollonium; Aristarchi voe.

. 4. Significavi supra sp. 5 ij ita institutum fuisse ab Aristarcho ut verbum verbo exprimeret. Ad B, 420 Didymus haec servavit Aristarchi: isti a' ora δέκτο μἐν ἱρα, πονον δ'

165쪽

ιειει:/is Οιρος V ad A, 649ὶ, ε uir με tχ, 493 ἐπεισέ tus iste, p. 344 et quaedam alia in iis, quae iam supra attulimus. Apparet studuisse in his verborum sensum vocabulis notioribus et propriis quam aeeuratissime reddere, ita ut in compositis etiam praepositionum vis patefieret, in quo perspicuitatis causa non sugit pluribus verbis uti. Si commode fieri posset tenuit in paraphrasi Homerici vocabuli radieem, ut ἀνακτορέ ,σιν υεσσι non δεσποτικαῖς ne ανάκτων quidem reddidit sed ταῖς et ἄν ἀνακrορο ν. Item κερθαλεόφρων. Et ἀνεnse Hoc tamen non anxie secutus est. Sed propria voeabula quaesivit, ut αἰrος γὰρ Antinous3 ἐπέηλεν τcidε Iργα u, 493 ἐπεισέπειιφε. Nam

Prio Videtur esse: -redit eo ' - V. Sext. Emp. adv. grauma. I, 2 q. bl. V. Bekk. ad Apoll. de pron. p. 170. De reliquis hariolari possum.

166쪽

ἐπ-6ιπειν et ἐπει-έμπειν proprie dicitur in malis. Et dinficiliara etiam selici conatu transtulit, ut νεαεσητος

ρος; et ιιακροκοθινοῦτος, κακοκssur τος quam pulcra et significantia voeabula sunt.

q. 5. Hinc facile intelligitur nullum sere luisse vocabulum quin paraphrasi expresserit Aristaretius: et ex hoc genere sunt sine dubio apud Apollonium et Hesychium Aristarchea complura. Sed vehementer dolendum quod istarum observationum de vulgaribus vocabulis vel voeabulorum significationibus cognitis vel i58 nondum cognitis et omnino interpretationum diligentius institutarum, quas per totum Homerum diplarum ope erat perseeutus, pars tantummodo superest, quas ei sine haesitatione adseribamus; quae fortasse ex eius copiis nee dimidia nec tertia pars est. Quod sacile concedent reputantes et ad Odysseam Aristonieei libri quaedam tantum exigua vestigia relicta esse et minime integra esse ad Iliadem, sic ut de quibusdam sui

date. φραγιν, αθλος nisi aliunde constaret, per lias reliquias laetum esset ut omnis notitia periret. Et sunt haud pauea se vata ex eodem Aristaretico genere, quorum quaedam ab ipso Aristarcho esse mihi certissimum. Quem de adiectivorum σχμ- τλιος, αγηνωρ, ὁπερφίαλος media quam dicunt signifieatione monuisse traditum, vix dubium quin ad eundem usum Homeri eum vocabuli μι ιονιος animos discentium adverterit, quem Observatum invenimus e. g. schol. n. l 90 et ap. Εust. ib. p. 200 . Item τίκτειν apud poetam etiam de patre dici vix iam eredimus ab eo praetermissum esse, etiamsi pro certo dici nequit quae in schol. A ad A , 53 legimus: τοι τεκοιιεσθαὶ ομοδευς τ P

- Item Alexandrinos suos eum animadvertisse putem ad ΗΟ-mericam signific. voe. θυρεος, eum illo opinor, quod aliquoties Diuili co by Cooste

167쪽

Et multo minus dubito quin illud ei debeatur, quod plane su i59 tilitatem Aristarcheam redolet, quod de voe. γίρη hoc suisse cur attenderet Ar. supra vidimus) Εustaui ius monuit ι, 243, ubi de Cyclope dieitur τοσσην ηλέβατον πέτρην ἐπέγν*κε θυρκῖσιν.

bus in tam amplis carminibus locis διι υς positum sit. Sed quomodo hos locos. qui eius rei speciem praebent, expediverit ue- seimus. λ, 565 nihil obstat quo minus intra seriem spuriorum fuerit. Etenim ei rea hunc versum Iongam versuum Seriem pro spuria habitam scimus; in quo atheteseos initium fuerit ex codd. perspici nequit v. Buttui. : quare nil impedit quo minus iam b. v. 565) suisse putemus. nou demum v. 567. ut Buum. Sta-l60 tuit. Sed sive hoe vidit Aristarchus sive violentius explicana tenuit ὁμῶς, ut scholiasta, quod minus credas, quia re Vera Disiligoo by Corale

168쪽

quidem hanc iam non explicandi violentiam sed ineptiam dixeris. eerte quin vere spurii sint 565-67 nemo dubitare debet. Fortasse duplex venit in textum huius loci recensio, ut laetum et ab Ar. intellectum Od. δ, 280-290. Hoc loco altera recensio fuerit 541-564, altera 541-546 quibus statim annexi 565-567 ἔνθα χ oti υς - . Et eo olim inclinabam. Nunc ita ratiocinatus sum. Cur omissa oratione Ulixis regentiores aliqui totum locum ita in brevius contraxerint τευχεσιν διιφ Ἀχιλῆος,

Ieri κε δὲ ποτνια μήτηρ' ενθα χ οιιως προςέφη κ πολcouένος ή κεν ἐγω τον certe causam non Videas. Eum porro, a quo pars Neeuiae proxime Sequens prolaeta est, egregium auctorem, tam inepto transitu usum esse, ut postquam Ulixes orati0nem suam perseeutus erat, adnecteret ἔνθα χ ουιος προςέφη κεχολωαένος κεν ἐγω τον, ne hoc quidem libenter eredas. Restat tertium. Iste auctor eum ad novam istam partem canendam serretur,

illa formula epim ἔ,θα - qua aliquo momento quid iam laetum fuerit vel inciderit epicus sermo signiscare solebat, et ipse hoc loco usus est, commode, sed, ut rideri poterat, paulo abruptius. iam ob eausam postea quibusdam videbantur aliquot versus ad transitum deesse et insinuabant se, ut saepe laetum videmus, inepti. Sic duos reliquos habemus locos, ν, 405 et o. 39- τοι νῶν ἐπίουρος, otio ς δέ τοι ἔπια οἰδεν, et M, 393

quorum illum, in quo ομως sanam explicationem nullam seri, ab initio πιιως non habuisse censeas, sed aliud quid, sortasse

νυκτὶ δ' Ouῶς σtλHειν o, 34 commode a Nitggehio explicatum puto, Me nmAssig ut antea suam sane sic potius verterim quam Mimmeriori, ebensolari 3. Hae via observandi, quam selieiter summus grammaticus

praeivit, et hodie progrediamur. Thierschius in Act. phil. Mon. I, 3 p. 310 et in diss. de eam. Ηes. in Memor. Acad. MOD. t Sli p. 13 observavit a veteri lingua epicorum usum particulaeusστε pro ita ut alienum esse, modo ne locos Homericos aliter suadentes praeteriisset. I, 42 εἰ δε τοι αντον θυ/ιος ἐέλ-

169쪽

Priore loco quam sponte se praebeat poetam dedisse απονέ actae unusquisque videt. Alter abesse potest ), et nullus suit

Sed hunc versum reete pro eXclamatione habere licet, quamquam tres ver8us, quibus hic continetur. aliis de causis pro spuriis habiti. ii στε, ut hic, ab initio versus ἀσυνδέτως posi- Isi tum invenies α, 227. c, 122. cf. 3, 45. n. 84. De Hesiodo in tam paueis reliquiis nihil certi in eiusmodi rebus statuere lieet, ut haec causa mihi non gumcero videatur ad reliciendum Op. 44 Urdisoς γαρ κεν καὶ ἐπ aua τι ἐργάσσαιο ει στε σέ κ εἰς ενε- αντον ἔχειν καὶ αεργον εοντα, quod Thierach. secit. Hymn. Apoll. 530 ουτε τρυγηφὼρος ἐδε γ Dr ρατος, οἴτ ευλεiμων Qua occasione utar ad alius particulae usum Homericum notandum. in quo Hesiodus iam ab eo recessit. ἐζαντις apud Homerum semper gignificat denuo et ponitur, ubi quis colloquens lacrymis, lamentatione sive alia re impeditus orationem interrumpit, tum vero restituto colloquio dicere pergit A, 223. 3, 234. π, I93. τ, 214. φ, 206. ω, 350ὶ, vel si quis in actione sive ea coena fuit id, 213ὶ sivo pugna E, 134. V bal ὶ 642 siVe alia quaecunque ι, 537. ε, 419. ιι, l22, intermissa eandem repetit. Sed Hesiodus pro aυ et αλις. Theog. 654 ως φάτο, τον δ' ἐααυτις atra hyεto Roxτος visu Diati ν. 659 αφορρον ligat τις- ῆλυ μεν orediimus . 915 Μνηιιοσυνης δ' ἐζαυτις ἐρώσ- σατο καλλικὁμοιο , porro amore captus eli Mnemosynae . ItempoSteriores, e. g. Rhianus ap. geh. Apollon. lII. 1090 p. 37

v, bal cogitandum est Merionen paulum recessisse ut galeam amicis traderet, tum denuo procurrisse. o. 287 Adenuo vivit.

170쪽

Saal) Πυρραίαν ποτε την γε παλαιοτεροι καλεεσκον Πνω ςAεπικαλέωνος an' Ῥέης ἀλοχοιο ' Αἱμονί ν δ' ἐζαυτις ἀν,7 ιονος. Opp. Hal. E. 592. Quint. Θ, 510. - I e Hesiodeo et a iam fines Homericae dictionis egresso opp. 399 iam antea monendi Occasio erat p. I 03. - Diu observaveram particulam εἴς apud Homerum nunquam signis earu id quod apud Auleos isset saepissime significat: . nam . Conturbavit me paululuin Xifι- sellii annotatio ad Od. β, 137. Quare relegens Homerum d nilo diligenter attendebam: sed vera observatio erat. Qui loci Ni insebio dubitationem iniecerunt facile in ordinem coguntur,

, uino facilis transitus est ad G , οὐ quod legitur set recte opinori . 444, quod ab illo sis' Οἰ, quod significat . adeo non , diversum est. 'ν ωέ do δ, 373 est ut ἔπαις Mi is, 109. - δ. 373 εύς est ora o 1rως. ut a, ib7, et sie potest intelligi β, 233 iε, it . ubi nunc est Ap. Seholia utroque loco ιύς explicant sed salso explicant. Hoc nunquam fieri poterit ut omnibus i is affirmari possit sitne ise an αἰς scribendum. Quis pro certo dixerit o. 698