De Aristarchi studiis homericis

151쪽

enumeratione quattuor res Rmoenae seiunetae nec Omissum esset

unum illis temporibus iam amoenum visum quam cantus. Et eodem serimur comparato loco φ, 430 cum a , i52. Ille est νυν δ' εὐρη καὶ δορπον Ἀχαιοῖσιν τετυκέσθαι ἐν φάει, α ταρἔnειτα καὶ αλλευς ἐφ αασθαι tiολπῆ καὶ φορμιγγι ' τα γαρ τ

καὶ ἀοι diris Incipit canere, proci primum sedentes et attenti illum audiunt, 325: τοῖσιν ἀοιδὁς αειδε αερικλυτος, οἱ δε γιοιπνῆ εtar' ακουοντες ' ὁ δ' Ἀχαιιον νοστον Γειθεν - et post demum saltum etiam addunt: 42l οἱ δ' εις ορχηστίν τε καὶ ἱαερόεσσαν αοιδὴν τρεφ/ιενοι τέρποντο. ιιενον δ' ἐπὶ εσπερον

ἐλθεῖν. Quod in memoriam revocat illud e, 605 βῆ δ' ἰέναι

νειαρ. Haec Omnia cum considero Aristarcho in tioλm cantus signis ientionem exeludenti assentiri dubito. Sed hoc tenebimus ιιολπὴ et ἀοιδη, μέλπεσθαι et ἀεiδειν non prorsus idem esse. sed sic diei dantum quatenus lusus et delectatio est. Nec sane est cur non facile credamus ut ex ludorum genere praecipue sic dietus sit saltus, non item iam illo tempore dictum etiam esse tantum, nec tantum vocis . sed ubi res serebat fidium etiam vel utrumque eoni unetum. Sed id non credemus. Homerum his vocibus uti potuisse s quod iam apud tragicos reperitur. ut intelligamus quousque ab origine sua temporis abusu pr gressae sint) - de eantu etiam luguhri. - φιλοθρῆνοισι δὲ Diuitiaso by Cooste

152쪽

μολπαῖς αἴλινα Ooῖβος αειδε Nonn. II 81. πενθαδι uoλπῆib. 136. Sed videndum an ut substantivi egse eredimus, ita verbi quoque ιιέλπεσθαι exempla apud Homerum sint, cantandi si esseationem praestantia. Quae si non essent nobis potius casu non esse putandum esset. Aristarchus igitur hoc non tulit. Et A, 474 illum versum, ubi est μέλ-οντες 'Eκαερρον Hearmine eelebrantes , spurium esse lacile credimus, et sortasse ne iste quidem solus. Praeterea feruntur loci tres vel potius duo. idem bis V 604. δ, 17, et ν, 27. De quibus vide Friedlaenderum ). l. 2. Illa omnia tam egregia sunt, tam vel perseetae do trinae satisfaciunt. ut scribens me ipse reprehendam. Nullane sunt in hoc homine vestigia eius, qua vixit, aetatis grammati- eaeque imperfectiori8Τ Gaudeo es8e, nam Si nulla essent, ver rer ne salsam viri imaginem legentibus proponerem. cici rτους χειρας explicuit δεινας καὶ α πτοητους i Herod. ad A, 5673. Mihi non contigit intelligere. quid plerosque Veteres grammatidos prohibuerit, quo minus eam eXplicationem, quam nune Sequimur Omnes. admitterent. Nam et Zenodotus dieitur explicuisse ἰσχυρ&ς et

i Quae apud Athenaeum V. 9. tu do versibus cy. i5-l9 dicuntur, Aristarchum illos reliquisse. in hoc milii error esse videtur Atheuaei ex libro, quem ante oculos habebat, negligenter exscribentis. Ne illud urgeam, ita eum loqui quasi istos versus omnes ne invenerit quidem ibi Aristarchus in exemplaribus, sed ipse intuleriti Vocabula, quibus utitur, προοῦσμῆ-

σr Vot e, eerte hane speciem praebent ita, ut postquam Eustathius Athenaeum exscripserat. ex Eustathio deinde in scholia M. T. ad J. t T res venerit hoc modo: ιν ασi roie γ' irecte sine dubio Ditidorsus edidit ε: Eust.

' RH Fov. &λλὰ roc 'Αριστάρχου. Quod ridiculum est. - In Athe eo multa quaeri possunt: e. g. cur c. in versus scribantur non quinque, sed tres omissis illis μετὰ δέ σφιν ἐυέamra θεῖος tioιMe epostia οὐκ, ita ut ab Aristarcho dicuntur adornati esse G. 604. Sed eousitendum est Aristoni-eei quoque scholiorum paueis illis verbis relictis ad ly. l9. quae Supra exscripta habes, nos videri in devia duci. Attameu id tenere soleo, non esse quod non Possit esse. Dirale

153쪽

Aristophanes αεπτους scripsisse et Herodianus vult ἀάατους esse pro α πτους. Quod cimror τος explicuit Aristarchus. id simul eo ira esseetum, quod cum tota antiquitate hoc modo vocabula deeurtari posse putavit. Sic qui sint πρψιοι apud Homerum, id locis poetae Recurate perpensis et compositis perspexit, sed erravit quod ex προιιποι decurtatum putavit V. supra προφιοι). Ut in syncope sic in apocope. l62 vel E, 656 i Her. ὁμαρτη 'Ἀρέ-

apocopen esse ex υπαιθα Tyrannio Sehol. O. 4. Item Apollonius de adv. p. 567 ostendere conatur siti apocopen esse ex ἐώ-διον, βρι ex βριγεως, - οτι γαρ καὶ duo συλλαβεῖν ἀποκοπαὶ γένονται ἐν τεὴ περι παθων ἐδειχθη. το τε γαρ πρόπρο ου- τως ἔχει καὶ τb ιιάκαρ, πηδα, καὶ το Duεν παρα Καλλιιι ερ .Plures, quos Herodianus resutat in schol. P, 201, α δείλ' decurtatum volebant ex α δεέλαιε. Haec nunc sufficiunt. Duplexa videtur comparasse cum ἀάσχετος. Ceterum ut ααατος ἀατῶν roς, sic απτοεπῆς ei videtur suisse ἀπτοητος ἐν ἔπεσι,

quantum intelligere licet ex geli. ω, 209, ubi Aristonici seliolion

Si quis didicit omnium ineptiarum magistrum suisse Aristarchum, eredat huic testimonio. Reliquis exponam quid hie auctor aliquoties in veteribus scholiis legerit et inepte ad hune loeum transtulerit. Scilicet I μης apud Homerum duplicem

154쪽

Hoc igitur intelligimus, aliquot locis Homericis vulgo a Veteribus grammatieis, etiam a praestantioribus, ut Apollonio et Ari- Starcho. εμπης explicatum suisse otioiως, et quidem E. 174. σ,

quamquam ego improbo) magnam habet veritatis speciem; sed hinc a vilioribus quibusdam gnammatieis inepte translatum egi ad E. I. ε, 205. II, 326 iv. gehol. BL . In eadem interpretatione l46 nititur lectio hιπης pro αυτ υς quae suit π, 143. Laboro hae paragrapho in detrectando Aristaretio. Sed non multum proscio. Iam enim delatum me sentio ad etymologica quae si omnia satin essent nec miraremur nec hodie aliorum vituperandorum ius nacti sumus. Et dum etymologias Aristarchi Pereurro, quas meos in usus in unum contuli. multa invenior te observata et ex propinquo sumta. Adscribam alia quae mihi salsa vel ridicula vel nimium incerta vel in commentario', Hune loeum Odysseae quotiescunque inspicio, occurrit primitus s isse κυκ κεφαλῆς, Causas saeile est perspicere.

155쪽

Homerico superflua videntur. Sed veniam praesamur. si qui hodie eadem vel similia sive eredunt sive in libris suis exposuerunt sive pueros edocent. Nolumus quemquam hoc loco tangere nee haec seribentes librum evolvimus nec quidquain in hoc genere seu Verum seu salsum praestamus. φ, 850 1' διπλῆ δτι τινὲς ἰοεντα σίJθρον τον μέλανα ώς ἰοειδεα ποντον ' βελτιον δὲ τον εἰς lom ευθετο υντα ' οἰκεῖον raρ τo Dracλλον τοξοταις. κ, 161 κατορηστικῶς φησιν ὁ Ἀρισταρχος iret τῶν

156쪽

εναρα m. Et sortasse sitam potest hoc aliter aecipi in P, 231

Hasta stacta erat, II, 80 l.

157쪽

. 3. Sed minimo Aristarchearum observationum copias exhausimus. Hie igitur coacervabimus sarraginem observationum, quae Omnes ad cognitionem poetae utilissimae sunt. Omnes eam, quae grammaticum decet diligentiam, quae interpretem elegantiam egregie eomprobant. Ar νωρ nunc in laude nunc

158쪽

ουδε κπιὰ χώραν laων αἰπας. Cl. H, 156. De etymo videtur dubitasse, nam παρηρτη ιε νος ducit ad ἀείρω, αραριυς ad αρω. Quod salsum erit ). - Ιωρο&ερος. Notandum de loco diei H 459. - Θαυιια ιν non tantum mirari significat. sed nonnumquam t. q. θεασθαι, B, 320. Ω, 394. 496 cf. iv, 11. - 'Aπειλεῖν et vulgari significatione et vovere. I, 682. P, 863. - Eυ- ibo χεσθαι et gloriari et vulgari significatione. Κ, 461. M. 183. 50 l. - ΦιλεIν hospitio excipere, sed etiam vulgari significatione Γ, 207. 354 φιλοτης . R i5. I. 481. - ωγάσσατο invidit et admiratus est. P, Ti. H, 4 l. - Ἀκούειν et audire et obtemperare, υπακουειν. Quibusdam locis utrum voluerit poeta pro certo diei nequit. P. 245. Eadem dubitatio elidit in S. 97, ubi laboranti Nestori ut subveniat Ulixem hortatur Diomedes: Πς δε α Ουδ' ἐσακουσε πολυτλας δῖος 'Oδυσσευς, aua παρι 1μζεν. Utrum non audivit propter tumultum an noluit obtemperare hortantii Hoe maluit Aristarchus; nam mOX eum Omnes a navibus redeunt i 266, Ulixes non redit, ut iudicandum sit dedita opera se de pugna subtraxisse. Ad Θ, 97. 266. Cf. Apollon. synt. p. 296. - Λιωκειν et perge tui et συντονως ἐλαυνειν, Θ, 439. cs. X, 158. - Στυγεῖν timere et abhorrere, O, 183 η δ. οτιτο στυγέουσιν ααο ιιιῶς ἀρχης ἐν διαφορῆ ιιετέγεται, νυν ιιεν

Reimniigius de decl. graeca p. t 37 mrεωρος duci vult ab ἀήρ. At quam multa viro docto ponderanda erant antequam hoc poneret, ut hoc iPSum παρ ορος, ne diem τιυ ορος iquod a lance petitum videtur , deinde Hrάρσιος, quod certe non ab erit, et αἰωρα Iaeobs. leett. Stob. p. 20 .lum

159쪽

N. 276 ad quem loeum inspice Friedlaenderum Ariston. p. 218 . Θ, 519. - Εισατο est Πρμησε, ἐφάνη, εγνω, II, 118. ω, 532 Et ad O, 544 ἐεισάσγηνὶ ri διπλῆ οτι αμφέβολδν ἐστι ποτερον ἐφωρμησαν - ῆ ἔδοξαν. - ἘπέστασIaι pro δε νασθαι dixerim ibi potius εχειν) II, 142. N, 223. Φ, 320 Quod Porphyrius habet ad T, 389, id nemo dubitat, nee eo res refellitur . Item ἐθέλειν pro δυνασθαι, Φ, 366. Hoc pertinebit ad Aristarchi lectionem οὐδ' ἐ-λεσκον. non οὐδ' ἐδίναντο, I, 551. - Itierisθαι audire sse. non exploraret. B, 119. K, 381. Quod hanc significationem apud Homerum dicit semper habere, vide ne Aristonici error sit. Quamquam enim Vossius ridetur probare, ad hymn. Oer 4St, tamen quosdam locos aliter suadere arbitror. Frequentissima quidem illa audiendi et accipiendi notio est: et ita pra valet, ut 'Ouηρικὴ χρῆσις ex praevalente etiam usu ab Apollonio diei potuerit. Synt. p. 287 καὶ ουσα in ανακρέσεως παρα- λαιεβέιειαι ri ἐπ ἐρωτήσεως, ἐξετα&ν σε, ανακρίνω σε, ιγ δ δ'

μαῖνον τὼ ξκουε, τι ἐν τεὴ πενθίμε, χι ἔκαστος, καὶ πενθετο γαρ Κυπρονδε, οὐχ ὁ τε κατα πευσε ως παραλα/ιβάνετaι ἐν τοπυγγάνοιιαι σου. προκειται γαρ ξ συγγια τίῖν τοιουτων ἐσταὶ ιατικην φεροιιενζ. Quantopere veteres ad hanc significationem verbi attenderint, admonent aliae reliquiae, ut illa apud Suidam. nam hinc demum in Aristophanis seholia Εqu. 1313 relata serunt: το αυνγένεσθαι reciρα τοῖς ρῆτορσι καὶ παρ' O ιζριν ἐπὶ του ἀκουειν καὶ μανθάνειν. Adduntur testimonia complura primum ex Homero, in quibus et aπευλ ς, κείνου γὰρ καὶ ἔλε9ρον απευθέα θῆκε Κρονiων γ, 8S, deinde ex Aeschine Dinarcho, Demosthene. - Ἀγορεύειν quod proprie est in concione vel eonsilio dicere ), ponit etiam abusive quando duo colloquuntur, Σ, 368 ubi pro ταυτα I. ἐνταυθα . - ιακρινθν ναι διχίῖς χ ειρισγε ναι, ο δε ο νοδοτος συνήθως ν πιν τέταχεν i puto pro iudicium subire), Γ, 99. - T. Ti h d. οτι τb ἰαίειν ODκεστι νυν κοι1ιασθαι ai.x ἐπαυλαεσθαι - δὸς καὶ ι δ που.ὰς

, ἀγορη. oviro nusquam aliter.

160쪽

Θέμιστες δίκαι II, 387 Θ6υς dea concionibus praesecta Y, 4J.

Verba κατα το πλεῖσroν produnt mihi grammaticum aliquem qui speciosis loeis se talli passus est i quales sunt profecto φ, 73. lusit ut aθλον apud Homerum etiam hic illic pro tiθχος positum putaret. Sed Aristarchum certum egi mihi nec illis locis deceptum essu fiam enim hunc melius cognovimus nec eo, quod est issu ἄθλων olcia νε πολλα με r αν- θρώποισι πέλονται. Talia Aristaretius attenderat. Ad II, 238 βῶν το

torica apud Bokkerum Aneed. I, 2lo et 349, quibus nixus Hermanuus opuso. V. 82 Γεθλος ea significatione Theocrito dedit carm. VIII. l2. Mei-nekii quidem assensum non tulit; neque enim unquam πιθλο, Pro αεθλον dictum esse; quamvis animent grammatici. - Ovidius certe dixit certamen Pro re, de qua certatur, i. e. praemio certaminis Metam. XIII, 129.

라틴어 텍스트