De Aristarchi studiis homericis

171쪽

163 - 'Aτε pro adverbio Homero ignotum ): quare in 779 2εμιώτ ευ παρεζ' κεν ατε ζεiνοις θεαις ἐστι non potest esse nisiareusativus pronominis; de quo dubitavit Buttmannus lex. I p. 241. Nec X. 12 T. ad quem locum ille provocat, Ov ιιεν πιυς

aliter explicari potest quam , cuin illo colloqui qualia colloquuntur. Reeentiores epici aτε pro adverbio frequentant. e. g. eum similia ponunt. Sed rei per se infinitae ponendus est modus. Quare ex iis, de quibus supra Aristarchi observationes recensuimus, tria tangam: tum hane dissertationem concludam. Haee sunto φο- βεισγαι, σε Ista, datς. In φοβεῖσθαι et σίοιια tantum neeesse quaedam epicorum ponere. φοβεῖσγαι sini Quint. - . I, 4S4.i64 Item II, 6 ἐγιεὶ φοβος ελλαβε πανιος, rati di που ειε γα τεῖχος α περθορη οβρι ιος or νήρ. Cum genitivo eius quod timemus φοβος. Opp. Ηal. A, 203 ως O pr ωκυποροισιν ἀεὶ νrεσσιν μονται οφρ' οἰ rις γair ς ἐλαει φυος. Item φοβος timor is, 741. 746. V, 160 et saepius. --Heg. Op. 538 την πε

εἰς ro Di rus ti r&χαυβανειν. Sed Aristarchus, si Seholio Parisiensi fidos. maluit ἄe, quod item pulcrum iso Walir - . Θ, l76 praesem ως κ&i σοὶ - : nam ως, maxime addito καί, in exemPlis. quae coram oculis sunt, monstrandis frequens. Cf. FritEsche qu. Luc. p. 399. α, 35. θ, 330 262. M lli. Sed M l20 ως καί, quod repetit id quod iam antea dictum est tibi. Ut hunc extremum locum item accipio a l68 es. l60 sita δ' rei ειυς καὶ v. isti non potest pertinere ad sequens iae sed ad antecedentia . Aliis loeis iae certum, sed explicatio incerta, ut in illo e , 2l8 6, υεν δηριάλα πάγχο κΠκος κακὸν ἐγηλαζει ' ῶς ααὶ τὸν ὁμοῖον πει θεος ὼς ro νομοῖον. Sie Wolfius, melius videtur ἐγοχαγι. δυοῖον l propter commotiam orationem. Quod idem cadere videtur in o. 449. Contra ιυ, l94 ubi Oratio ad explicationem eonvertitur melius fortasse post ἄκοιτιν colo Vel commate distinguere, quasi dixisset oui, cs. Nitetsch. Τ. I. p. 169. - Apud Apollonium 8l Vellauerus salso iis,' accepit pro Menim . Aut exclamatio est aut scribendum ioci Eadem dubitatio esse potest in loco simillimo Oppiani Hal. Λ, 2ll. Pro . enim ' nec hi epici vocabulo usi sunt. 3 Hoe fugisse Arist certum ex Apollonio adv. b58. .

172쪽

λύσιον HOm. Jδειας τυοθίς . - In usu voeabuli δαές ut in aliis multis apparet quaedam sermonis Homerici castitas, verbo quod quasi natura sua quoddam humanae mansuetudinis giguum impressum habebat ses. δαις ἐχ ), quod ad Deorum venerationem spectabat δαὶς θεωνὶ, suam vim et quendam dignitatis locum conservante. Posteriores nec sentiebant haec nec purgato Homero utebantur. Euripidem conieeeris in Zenod team lectionem indidisse οἰ υνοῖσέ τε δαῖτα. HGub. 1020 s Bothe που ruit φεροιιae τέκν Io ita λιπά ν Βάκχαις 'At δου δι ouo ρα- σω στακταν κυσίν τε φοινιaν Ja7τ. Idem Ion. 446 βρέφος πτανοῖς ἐξ ορισεν θοlναν θηρσέ τε φοινίαν δαῖτa. Soph. Phil. 957 αλλ' αυτις θανά ν πaρεξtia da θ' υτ ευν ἐφερ, ο ιην. Geoer. XIII. 63 ε ιονώγος λὶς - ἔσπευσεν ἔτottioraταν ἐπὶ δαῖτα νεβροι. Quint. Sm. V 209 ἴτρα σε Tei υες ιτμηιοις βινε εσσε διαειελεἐστὶ κέδασσαν δαῖτα κυσὶ σφετέροισι. Sed omnium frequentissime ad epulas vocantur bestiae ab Oppiano. B, 622 Ουον δε διαρταιιέοντες οδουσι sycδες se. ρινὁν αποσχi

γiστην πονεοντες. Lautae epulae, at illotae. α 55 οι δε α τοὶ spisces mari nil αλλήλους ολέκουσι χερείονα φέρτερος αλκῆ πέννευν, αλλήλοις δε βορῆ καὶ δαῖτες μοι. Creberrime hic poeta δαές, δαίνυσθαι, δαιτυιι υν A, 63. 489. I . 232 1) ad pi- lmsees aliasque bestias transfert, quod in hoc carmine cum multa ad similitudinem vitae hominum deliinxerit nonnunquam iucundae parodiae speciem habet, ut cum eaneer εἰλαπινα ιδαῖτα φίλην A, 177 es. 219 quamquam dubitari potest an in eligendo vocabulo hoc carminis auctor cogitaverit . Aaι-

ca C

174쪽

Dissertatio III.

1 e explicatione poetae quatenus pendet ascientia antiquitatis Homericae.

Tot vocabulorum usu Homerico accuratissime cognito quasi l66 instrumentum sibi paraverat grammaticus excellentissimus et ad erisin exercendam et ad antiquitatem Homerieam pernoscendam. quae scientia eum illa arctissime coniuncta et connexa est Praeterea cum eandem quam iam cognovimus afferret observandi diligentiam et subtilitatem iisdemque rationibus inniteretur, ut et sabulas et terrae coelique deseriptionem et a tem poetae non nisi ex ipso unoque Homero expediret, hane quoque rem cessisse optime vel incognita causa concedemus. Hine allegoricae interpretationi obstitit v. Wols. p. CLXV , fabularum enarrationem ab omni temporum confusione vindieavit. nee in regionum nec in eoeli cognitione plus tribuit poetae quam carmina praestant. denique quidquid de cultu vietuque illorum hominum scire necesse est, maxime ea unde plurima pendent, quae iterum iterumque recurrunt, ex ipsis poematis summa eum assiduitate eruit. Primum hoc duce eoelum lustremus et Divos, dein ad homines atque in hune orbem de

seeudamus.

175쪽

De aere, aethere, Oly o, et quaedam alia de facio mundi. 167 I. 1. Quae his temporibus coeli terraeque Homericae investigatores observaverunt, ea attendit Aristarchus et multa eadem plane ratione expediverat. Primum de discrimine. quod est inter ODρανος, ηολυμνιος, αἰδηρ, α ρ, eadem docuisse invenitur cum VOssio. 'Aὴρ terrae proximus usque ad nubes, quae ultra has regio est alcri si et oi ρανος. ODρανος enim dupliciter signiscat et solidum coeli firmamentum sτο στερέμνιονὶ et totam istam superiorem regionem i. q. αἰονὶρ. Hinc quibus coelum quasi finitur et clauditur nubes coeli portae dicuntur sE. 749 . Sed ab eo, qui poetae dicitur Ooρανος, diversus Olympus, qui nec ipsum coelum est nec ut tum quidam putarunt1 quidam coeli locus. sed mons Macedoniae: nee unquam hace commutantur. Castumina vero Olympi cogitantur nubes exce

176쪽

dicitur Iovem repperisse Sedentem ociκροτόσδε κορυφῆ πολυδειραδος Οὐλυιιποιο . Hoc E, 7543, quod ab illo discrepare videtur. vide quomodo acceperit: ir διπλῆ ora ορος ὁ 'Dλ ιπος se. quod dicitur culmina habere) και oτι υπερθετικὴν αντὶ

πων. Sic expli uisse Aristarchum non potest dubium esse; nec quid Voel kerum in ea explicatione offendat sp. 6χ intelligo. Finxit Homerus Olympum ultra nubes cacuminibus eminentem; quae infra nubes sunt cacumina hominum oculis exposita et nive tecta, quae ultra nubes ab hominum oculis remota, ibi deorum domi ei lia, ibi aeterna claritas. Γ, 5 η διπλῆ οτι 'ολυιιπος ορος ' diis πολ πτυχος. - Α, 44 Ovλvsιποιο κaer νεωνὶ Oet ι

177쪽

ορος ὁ 'Oλυμπος ' τὰ γαρ κάρηνα ἐπὶ Oρους. Item Λ, 74 Ου

c, 42. 44. 45 plura habent quae ex Aristarcheo sonte esse nune facile quivis agnoseel. Omnino in re gravissima. quae aeres videtur adversarios habuisse, magna parva attendit. Scito monitum, quamquam solum per se non probaret, ad ε, 55 ubi Mercurii ad Calypsonem iter depingitur: προς τα περὶ 'υλίμ- που σε ζ1ιεέcoraι ' εἰ γαρ υη αα ὁ Μακεδονiας ὁ γεbς leoρ ιῶ.

178쪽

γῆν κcti Οὐρανον λαιιου νειν lAB . Hoc dicit: non absonum oritex hoc loeo colligere a summi A Olympi cacuminibus ad convexa coeli i quae bic tutelligunturi atque ad terretim par spatium sibi finxisse Homerum. Sed hoe illine certissimum Olympum

nique si quis simul dicitur in eoelum venisse et in Olympum. hoe inde explicandum quod eum Olympi cacumina ultra nubes extenduntur in illas regiones. quas et ale ἐρα et οὐρ&νῶν dicit illud rectissime dieitur. A, 497 ἐέρiri δ' uvij 7 iιέγαν υε ρυνὼν

179쪽

ρανον ν ucti ri Bene factum quod etiam in duobus distietulimis loeis quid egerit certe aliquo modo ex reliquiis intelligere licet. Θ, 29. 25 in aurea eatena Iovis: ἰ διπλῆ υτι εἰ mi

περισσῆ. Huic coniungas observationem, quae sine dubio Aristonici est: επειτα) oταν θελησον ἐρυσαι φησi, et intelliges have Aristarchi sententiam suisse: si ego Olympum egressus alicubi in coelo totam superiorem regionem dicit τον υπερ ra νίφνὶ

τοπον) stans eatenam coelitus su8pensam manu tenerem, VOS Omnes in catena suspensi me nou possetis terram versus trahere: ego contra si vellem trahere, catenam, cui vos adhaer

retis. cacumini Olympi illigatam eoninalierem itaque et vos eatenae adhaerentes et cum Olympo in solo fixo terras simul et maria suspensa tenerem. Video scholia BL et V certa vestigia Aristarchearum observationum habere: in BL est: περὶ ρiον Ουλνιιποιοὶ ἴνα αντο δεσιιείσας καὶ τα λοιπα ἐπαρη, συνερρι-59 ιένης αιτqt ι ἐν της γῆς, τὸ γ δε γῆ τῆς θαλαττ ς. V icthaec ipsa putaverim Aristonici verba esse) δεέκνυσιν υτι βέβρ- κεν ὁ 'υλυιιπος καὶ Ουκ εστι sιετέ πος i. Superest locus omnium in hac re difficillimus: II. 364 ώς δ' ἶτ' αα' οὐλίuπου νέφος ερχεται Οὐρα-νον εἴσω

πασι ποιεέTaι τας ὁμοιωσεις th. e. n0n potest eXemplum sum- i Huius loel explicatio Aristarchea certissima est, et de Atlantis e lumnis iv. Voclcher p. lul. BrZOska geogr. Inyth. I p. 72, aut explicatio quaerenda quae cum hac non dissonet aut statuendum quod Vossius statuit Κrit. BL H. p. 203 .

180쪽

ptum esse ab iis quae in summis coeli tractibus fiunt, quae

Ergo ex hoe versu tantum expedivit quantum Isi quidem Homeri vel intelligentis poetae esse statuimusi expediri p0terat, hie etiam Olympum a coelo diversum esse et Olympum montem. Sed reliqua non expedivit, ut sibi satisfaceret. Ad ζι65 haec legimus: ni υς αἰγόρος; τα γαρ παθνὶ ταῖra περὶ τον αέρα

κai ἐν etsi ibi) isa ιιι ατι μυδαλέας ἐς αἰθέρος καὶ δεκεῖς δ' Iin Οὐρανον ευρυν ἐν αἰθέρι καὶ νεφέεσσιν O, 192 ' οὐ γαρ αἱ νεφέλαι ἐν τέ7 αἰθέρι. s ADt Nisi omnia me saliunt, haec exempla non sunt ab Aristarcho qui subtilior erat quam ut illis usum voeabulorum ab ipso observatum necessario pertu bari eredereti sed debentur diseipulis. Ipse tantum dixerat: orι δοκεἶ συγχεῖσ9aι O aὴρ προς τhν αἰθέρα, quae V0X est desperantis. Mansit locus in ,,insolubilibus . Nieanor sic: τοῖτο ἐκατέροις dίναται προσδίδοσθαι sse. αἰωρος ἐκ disiςὶ

quisquam hane quaestionem nec solvet olim. Si quidem statuendum est ullum antiqui vatis in his inesse vestigium, suspi-eer in altero versu fuisse a idoς ἐκ di ς v. A, I 67, 3. Nunc spraeterquam quod non dicunt omnino qui locum hie habeat οὐρανος, explicant αἰθέρος ἐκ δίης siex coelo sereno'. Quod salsum est. Vide eonvexa coeli nubibus cooperta. hic locus qui infra l74 nubes est proprie dicitur α ρ; qui ultra nubes οὐρανος : sensim sae nubila disturbari et caerula apparere: iam aspice hoc sublime candens, hic est αἰθ ρ: qui nubibus disiectis erumpit, quod Homerus

, Pro εἰ esνὰν εισω epitheton Olympi.