De Aristarchi studiis homericis

141쪽

lis Menelai. Ergo si illud δεἐπνου πασσαμον tueri velis, hoe sortasse dicere licebit. Menelaum cum negetat utrum peregre advenientes hospites iam hoc die coenaverint annon vocabulo paulo generaliore uti δε ανον; potest enim fieri ut quod aliis iam δορπον id ipsis impransis δεῖπνον sit i. e. prima lautior,

qua hoc die Duuntur. coena. Attamen quanto melius est dicere δειπνου hoc loco a poeta non prosectum sed translatum esse ex ot, 124 δείπνου πασσαMενος μυλ σεGι 3ττεο σε χρη 3. Recentiores δορπον partim pro cibo usurpant . ut Apollon. III, 301 δορπε ν τε ποτν τέ τε θυιιον αρεσσαν, Orph. Arg. 40Sαλλ' ὐτε δη δορποιο ποτου -ς ἔλπετο λιιος quod apud

Homerum est σέτοιο ηδε ποτητος. Saepius sic ugus vocabulo

Ni eander in Alexi pharmacis. Nec aliter Alex. Aetol. Ath. 296. e. sis. XV Cap. . Partim pro prandio, Cyn. I. 132

, Summa poetae ars cernitur cum nunc quo modo apparentur e nact

eopioso depingit, ni nihil praetermittat. nune gravioribus rebus instantibus strietim tangat. Summum poetam agnosco in fine Odysseae φ et initio χ. ubi videlicet eompages hiare videbitur. Adest coena vespertina sed adparatur nulla. Aliquid simile factum in Pyliorum sacrificio.

142쪽

Egregium specimen Homeri eorum Vocabulorum explicationis qualis Aristareheo demum exemplo esse poterat. In hoe voeabulo de ipso Aristarcho testimonium relietum in illo memorabilistholio Didymi ad I. 222 αυταρ επεὶ ποσιος καὶ ἐδητυος ἐξ

b. D

143쪽

, Aristarchi observationes tantummodo duos locos Homeri speetabant. Ceterum rectissime in his vocibus ad etymon hic minime obscurum recurrit. Propria et origini debita notio tenenda, unde si universo speetes facile est intelligere non semper πορθενιονς esse σκοrίους, Vel contra. Παρθένιοι dieti Tarenti coloni, iuvenibus nati. quos iu serant Lacedaena nil σνγγενέσθαι νεεῖς πιτργἐνοις απασαις ἄπαι rae iv. MarX. Ephor. fri bai. Di Orιοι non erant. Voeis origini si inhaeres, illud Euripideum explicabitur, quod Ilermanno offensioni fuit, Aleest. 996

Hoc loco vehementer displicuit Ilermanno isdeorum spurios filios ' a poeta commemorari, quare miοrιοι ad ν γίνονσι trahi iubet, ut intelligantur. qui ad Orci tenebras abeunt. Equidem dubito an ab auditoribus σκότιοι et παῖδες una audientibus haee in aliam sententiam accipi potuerint quam quo hodie primum legentibus propendet animus. Neque vero res invenusta est, modo ne vertas ,.deorum spurios filios, ' sed .,clandestino amore genitos : ut vocabuli primigenia notio teneatur ut alibi. Et ec Phot. p. b4b, i 0 sero σκors di γεγονιυς σκοMoe. οπερ εσri λαβραῖοe. Sed Apollonius Videtur mihi. quod Homerum prave intellexerat. salso atque inepte hoe

144쪽

Cautum igitur ne quis eiusmodi locis se ipsum vel poetam eruciaret disserentia extundenda. Suuisit hinc Apollonius ΙΙΙ.337 οι δ' υπαλυζειν στενται citi ειλέ κτοιο Λιδς θυμαλγέα μν νιν Καὶ χυλον. Sed salsus fuit in etymologia. Apollon. l. p. 550. IIῆνις ο μεν Arri υν μανης il. μανέα)' οἱ γαρ ὀργιγαενοι πως

vocabulo usus esse. Narrat H3 psipyle I. Ri0ὶ Iasoni maritos ab Thraeia expeditione reduces expulsis uxoribus captivas virgines secum habuisse: σχέιχιοι. ἰ Mik δηρον ἐrέεχαμεν, εἴ κε nor ανrις

γνῆσἰ ἐνὶ μεγαροις. σκor I ii δ' ἀνέτελλε γενέθλη. Ille prosecto non celatur concubitus. Sed . ut dixi. Homerico exemplo abusus est, a quo putavit Mortatio dici quicunque non iusto editi essent matrimonio. De Callimacheo ro e reor δ σκorίου ἐμπελάνειρα τέκεν lis. CLXX i iudicari nequit: sed videtur recte dictum suisse: iselam uxore.

145쪽

μαίνονται. 'Αρισταρχος δὲ κοτος πολυχρονιος, α O TOD εγκεI- σθαι. Scripsit, ni fallor, areo του ἐπιμένειν ν γουν ἐγκεῖσθαι. Eust. p. 8 9τι μῆνις κατα τους παλαιοῖς ὴ ἐπιμένουσα oerii. 'Eνδον et εἴσω, κει et κεῖσε item ulla adrerbia quae motum et Atutum signiscant ab Homero

non commutuntur.

susionem in hoc genere Homerum deeere putaverint nullum melius exemplum quam quod fuerunt si eut Chrysippus) qui

illud

146쪽

δευρο μαχησομενος -

fA, 1523 explicarent se hic proeliaturus'. Zonaras p. 491. Ei. l. 259. schol. h. l. Quos haud veri dissimile est causam suam sublevasse eo loco quem ab initio posuimus, και εἴσω δορπον ἐκουιει, vel similibus sv. Schol. A, i52 , quos pingui Minerva interpretarentur. Plui. P0es. Ηοm. 63 καὶ ἐπιήρ, μαιά τινα μαλλασσει τοὶς εἰς τοπον καὶ τοIς ἐν τοπω καὶ τοῖς ἐκ et Onovuδιαφορως χρωμενος, - οἱ δ' ἐτέρωσε καθιζον II , ibi αντὶ τ ου ἐτέρωθι καὶ Arας δ' ἐγγυθεν ν λθεν apri του

ἐπίς. Haec subtilius intelligere docuit Aristarchum iudieii

aeumen, aceedente ut 80let aeeurata consuetudinis Homericaeeunitione. Etenim cum his rationem habent hae observatio- ras nes: K, 268 Σκανδειαν δ' ἄρα δωκεὶ η διωλη Θι οντως εἶ

ὐπείγετο γαρ Κυπρονδε μεγα κλεος , εἰς Κυπρον r. OίεIO. διοκαὶ νDν κατα συναλοιφx' ακουστέον ιν ὴ τb πλῆρες παντοσε ἀκούειν. Alterum schol. ωρίσταρχος τὰ πLIρες aκουει παντοσε. Z OdΩτος παντες ακουειν θια του ε. Videtur scribendum παντος et δια του oς. Quamquam Vel senii coniectura est. Zenodoti lectionem suisse παντ ἐς Ovειν. Mature haec adverbiorum confusio grassata et apud reeentiores epicos . elegantiam hine ut videtur quaerentes, PerVQ-

147쪽

Iιαροιθεν ερχεσθm pro θεραci Oppian. Hal. A, l53. - Ἐνδοθεν apud Homerum iam, ut ἐγγυθεν, σχε δοθεν, alia pro ἔνδο9ι. dictum. Et Quintus e. g., cum dieit rei μενος κέαρ ωοθεν iΓ, 504i ct similia. fines Homericos non egreditur. Dissicilis quaestio, sed accuratisiama perquisitione dignissima, in liis adverbiis in θεν exeuntibus quousque iam Homeri- eis temporibus unumquodque a propria significatione discesserit, quo deinde haec libertas progressa sit. E. g. X. l07 νον δ' ἔκαειν πολιος κοιλιοῦς ἐπὶ H. σὶ ιιῶ zokrαι. Sie Aristarchus bona haud dubie monumenta secutus; Zenodotus et Aristophanes ἐκώς. In eodem versu E, 79l utrum Aristarchus dedorit non traditum. Hoc unusquisque sentit m zokr ωι ἔκα- θεν Πολιος vix primam originem migrasse, quod sie dictum est ut renor θιά ν ar αδλον τῆς mia. Mo, Me χονrtiι. Iam hoc Aristarchum iure movebat. etiamsi non iuvenisset in Odyssea te, 25, Dad ιν δέ τε ἄσευ τι r ειναι

illi simillimum. Sed quod Apollonius scripsit I, 2 is de Borea Orithulam auferento ex Attica in Thraeiam

148쪽

gativo item observatum Aristarcho. Ω, 145 TMον εἴσω) h δι- i42πLI Oxι τοπικώς αντὶ τῆς προεισεως. θέλει γαρ εἰπειν εἰς Iλιον. CL ad 184. 199. A, Ti. Cum genitivo coniunctuin bis apud Homerum habemus, e , 290 in Veneris et Martis amoribus, ὁ δ' εἴσω do ιιατος ἰμι, et η, 135 καρπαλίμως δ' ὁπλοοodbν ἐβrscuo dcoutu ος εἴσω. - Reeentioribus epi eis eonsueta haee constructio. Apollon. I, 357. 372. 390. H. 74. 95. 136 γέ- δασθεν εἴσω Βεβρυκέηὶς ' ιυκου αόρον αγγελέοντες . 576. III 311. 0pp. Ηnt. I 380. I, it 1. 399. H 539 se. nec. in 169. 389. E,165j. Quint. I. 177. Nonn. V, 244. 314. Sed - cum dativo est 0ppian Hal. 737 εσω λπονεσσιν ἔδεκτο. Sic enim Selineide- rus ex bonis monumentis edidit pro ἐνέ, quod equidem non dubito quin recte secerit. δεπονεσσιν eX epistorum more seiu

Qέρω. Ar cf. Hunc locum non extrico. N, 213 ii διπλῆ υτι ἔνεικαν ευ κεν εἴς βασια μενου αὐτοῖ de Diomede vulnerato sermo est, διατο τραῖμα. Hi ne intelligo hoc voluis8e interesse inter Winti, et δγω. ut φέρειν dieamus si quid ipsi humeris vel manibus nostris serimus, contra πειν. Quod bene dictum et longe veriuAquam id quod deinde plerique secuti ridentur sobruunt hoc in- euleanteg grammatici animantia duei, inanimantia ferri j.

ad Pind. Ol. III. vol. I p. l40. Utinam placuisset viro docto et laoc loco et aliis copias, quas sero haud conteninendas habet, non Der saturam essundere. Sed ordine spectantium oeulis exponere. Vocabuli νενοθεν pro οὐ positi complura habet exempla: Homerus nunquam Sic POSuit. 'i Huno innonem migrari multis poetarum exemplis ostendit Selira der ad Mus. p. 12S. Quod vix operae pretium erati

149쪽

Quasi qui vehiculis et seretris argentum praedamque ducit non l43 dicere possit χρυσον istis et similia. Hi ne intelligo, non Aristoni ei esse schol. P, 163 οτι ἐπὶ ci φυχων το ἀγοiμεθα. Sed Aristoniel erunt haec: ad P, 512 δῶκε δ' αγειν δείροισιν

Aristarchum si quidquam in hoo genere hoe tamen fugere non potuerit. si , 502 Priamus Achilli dicit: φερω δ' c περείσι ἄποινα. φ, 196 καέ τις θεhς αυτον ἐνεέκοι. 201 πποι δέ ἐ

150쪽

pro ἀεiδειν dictum esset. - Licebit igitur de Aristari hea opinione liaee sere dicere. li Ad eam quae postea horum voeabulorum talia inde ab Hesiodo sere sola valuit signiseatio in Homero etiam explicando pron0s inveniebat. ita ut cum Nausi-eaam illo loeo Odysseae iam ulis ιιολιῆς ἄρχεσθαι legere ut e cinisse eas intelligerent, salso ut hie sucile patebat. 23 Docuit igitur primitivam , ,eis signis stationem esse potius ludendi: quod ex Vocabulo ιι ii. ix γρα apparere. iteria in pileii Nausienae, denique in quibusdam exemplis saltationis lusum offerentibus,

quo certe exemplo pronum videtur intelligere desiderium lusus et saltationis, ut haec duo explicative coniuncia sint. n0u desiderium cautus semel excitati porro audiendi, et saltationis. Quamquam ubi idem versus est A, 637 πὰντ ων si ἐν χῶρος