De Aristarchi studiis homericis

321쪽

θόοιν. Sive hi sive illi significare quidem nihil volebant quam

τaχει aν. Inde duplex apud Hesychium explicatio est: ωκίαλος

ωκεια, ταχεια, ταχύπλο Dc. Sed Herodianus quod videam ad

propria quidem per lenem distinguenda inelinabat: sed in adiectivis illam παρολκῆς doetrinam nee adamasse videtur nec spiritum lenem adseiseendum putavit. Vide et ut loquatur de ταλαίρινος et ut ii κίaλος cum omnibus similibus item ut o να- λος cum aspero teneat O, 705. De sαλι δέος nil I, 346 Servatum hoc: ὁ σὐντίον τὁ sιελιηδέος, es. eius scholion modo exseriptum C 289. Restitandi erant, qui aliter statuerant. Elym M. p. 577, 29 uελινδέα φιλόοῦς' αρκεῖ γαρ τὰ ιιέλι πρὼς τὰ ἐ&φmiσαι τῆν hJον v. Hesych. ιιελινῖδές ιιελιτ ῶδες, ἱ διστον. dio κaὶ ἐς ιλονrο. παρί asyn γ&ρ παοα τὰ ιιέλι. ἔνιοι di ινς 3ιέλι do. δι ὁ καὶ ἐδύσννον. In quo item vestigia vides eorum quoque sui in ωκιαλος vidimus qui sui 'δῆς vere paragogistis syllabis formatum putarent. Aliud ex hoc genere est quo ad Aristarchum reducimur. Hoc est Seh. V ad X, 332 lith δ' οὐ di ν δ ti εο νόσφιν ἐον rot οὐδὸν φιλέος, ἔνα παρέλκη το δήν. δίναται δὲ κ at δασε ς. cf. ad bl 2. Sehol. A ad A, 214 πλεονύω - δεν. ἰσοδυναuειγ&ρ r Is ot κ Irasaς' 'Αρίστ χος παρέλκειν λέγει et ὁ δεν, 'Arrολ- λοδωρος δὲ ἐν γλ ίσσαις εἶ, αι τι πλῆρες οὐdi D. πολλοις γωρ

322쪽

Haec qui e insideraverit testimonia. facillime perspiei et, eui 323rei Aristarcho illi spiritus in inediis vocabulis servierint. Sei-lidet si de verbo aliquo vel alii dubitaverant vel videbatur dubitari posse utrum illud compositum sit an minus, utrum eum vi de a leni spiritu indipienti compositum an ab aspero, quid ipsi videretur illorum signorum ope adhibita indieabat. Quae

apparet cum reliquis necentibus uno eodem quo loco habenda esse. Usus est simul in eum positis ut indiearet, utrum secunda pars voeis expressam signissentionem haberet, an deliteseeret: quini discipi dos scire volebni .

q. 2. Et de Aristaretio diserta quidem praeter ea quae ligessimus testim0nia desunt, quibus in voeibus de illa in mediis voeabulis aspiratione loeutus sit. Sed lidet tamen de

'i Antiqui grammatici haud dubie pro signo spiritus usi sunt , , roros II hoero M. Bokk. p. 730i. Hanc sormam describit Priscian. de aec. c. 2. Sehol. Dion. gr. i qui ex eodd. indiciis videtur Vely0rpbyr. vel Theodosius esset Ρ. Φ,,3. Alius p. 692. Diomedes ib. Ν0. Apul. de nota aspirationis . 39. - Semicircularem ii qui scripserunt Rae ei lita sunt Aread. p. l K. I9l. iCL Mazocch. T. H. 127. not. l4 . illi simul haue formam habent ei reumflexi A, hi Riteram nobis usitatam.' i Lysaniam lectionem Uno torres, o, to ante oculos habuisse suspicatur Rulinhenius ad Tim. D. 2 l.

323쪽

p. 804. υπερικται,οντο. INJν απαξ εἰρηαένων ἐν τῆ 'U Φαεβε,ν-δlρ' ο γαρ Ἀρέσταρχος φησι ἄγαν ἐπαλλοντο, προθυμον ιέννὶς αυτῆς βαδιzειν ιι ἐν ταχέως, ιι- δυναφιένης δὲ, αλλὰ κατα βροχυ, διὰ το γxρας. Sensum expressit ut Virgilius: studio properabat anili IV, 64 l). cpaiνεται τοlνυν τ ὁ πλr ρες καrti , ρέστορχον ἐρικταiνοντο. καὶ δῆλα τα τῆς ἀναγνο σε υ ς' ἔνιοι δὲ-. Quae quamvis plena confusionis et obscuritatis sint, tamen illud apparet et primis iam nascentis grammati eae temporibus de hac voce dissensum suisse et sententiam suam explicuisse Aristarchum et totam de eo vocabulo disputationem eum quaestione de media aspiratione arctissime coniunctam fuisse, cum

quidam ἱκνεῖσθαι inesse putarent, alii aliud: quanta dubitandi fuerit opportunitas magis etiam patebit Eustathium conserenti ad i. l. p. 1936. De Vocabulo ἴκταρ vel ἴκταρ, quod ad expli- eandum adhibetur, vid. Sehol. Theog. 691 et Buhnk. Tim

Denique cum Hellanteus Aristarchi aequalis sit sv. Grauere Rhein. Mus. I, 3 p. 208 propter eius dubitationem suspicari licet et ipsum Aristarchum ad 185 quaestionem de interaspia ratione tetigisse. Seil. β, 185 hoc schol. est: ἀνιει ς, δασυ

λάνικος παρα τὴν ἀνέαν ἐκδεχομενος το λυποίης' εἰ δὲ τουτο, ἐχρηὶν γράφειν ἀνιπγ. τοιαυτη γαρ η δευτέρα συ vria. APp nam de Hellanico Grauerti verba p. 208 -χugleich erseheint eradi als einer der Grainmati her. welelie im Homer alle Dialecte san-den . M. eas etiam quas olim dialectos suisse fingebant Atque has de medio spiritu disputationes sicuti a principibus grammaticis institutae fuerunt, valuisse deinceps in com-

324쪽

mentariis Homericis ex locis allatis affatim constitit. Reliquum est ut ceteras, quae ad haec carmina pertinent, eius generis quaestiones, auctorum nominibu8 nunc magna ex parte earentes. sed ex Herodiani prosodiis Homericis excerptas paene omnes. hue eonseram.

verba sunt. -

325쪽

dianus tam perverse liune locum intellexisset ut verbum καrαεisaro ab ει diis derivaret niti te per ἐφαν explicaret . ubi ei

humi apparebat hasta . IIoc illis posterioribus relin lendum, quorum communia in Seholiis Is et L logimus. unde illud εἴμ in scholion codicis A puto invito auctore migrasse. Equidem

ab Herodiano putaverim εἴ o prosectum esse. InquiRiverunt enim veteres in rationes, cur lenis esset verbi εἰ ra aspiratio: Diuitiam by Corale

326쪽

ακοντα συνaurerni ἐστι του αεκοντος' διό τέ δε eth a lil ιλ J9, , ἐν ε ιέροις ες ιεν. Seilicet quod privativum esset, A, 30l: quod semper lenem spiritum habet. A ad K, 466 δέελον 3ε το ενδ λον, amo του di ειν, τη- 328σὶν ὁ 'Αρiσταρχος, τὰ εἴρεrον. Alterum Sehol. ταὐτον εστι et pdi λον ' διὰ καὶ τρέτη ano τελονς ι ο εια, καὶ φιλοι rat et ὁ δεν- et ερον. An fuerunt qui de εχ cogitabanti Hoc eo magis puto eum hac ratione suerunt etiam qui vocabulum ευδε ελος expliartirent, V. Butim. lexit. II p. 190. M. i. ευ τνς ειλ ς επονσα inserto δ et eum aspero scripta. Schol. ρ, 2l f Etum. el. Eust.

16l3. - Quod illic do Aristaretio traditum in δέελος salsum est; hic enim ut διέλος adeoperit testis Aristonicus: ἰ διπλῆ

327쪽

dioιο δίενται V. 475j. CL ad 27, 584. Vide de αναλτος A, 532 lj. IIoλυθι νιον Ἀργος nonnullorum ap. Strab. VIII p. 370. - Ουδαλα ρ, 4553. - ξυνεωκε A, g. ανἱειιένους β, 300. ἐζεμεν A, 141. - δασυνεται το χρυσηνιος Hari. 9, 285. g. 3. Maximam partem Homericorum exemplorum absol-329 vimus. Extra Homericos quoque cancellos idem in mediis vocabulis usus grammaticus aspirationis, eaedem quaestiones a doctis linguae Graceae perserutatoribus celebratae. Sic Gale

328쪽

synonymis distinguendis diligenter versato; tum . si res tanti est, conseras quae in Elym. Gudiano de voce γέρα dicta sunt neve dubites, haec sere de voeabulo γεήήα ab illo praeeepta

fuisse: γέρα αἱ τιμαὶ δι' ἐνος o, παρα το leto. καὶ φιλουται ἡ δευτέρα ' γερρα δε εἴτε τα σκηνώsιατα- εὶτε - εἴτε - δια δί O e. 330 καὶ ὐ δευτερα δασυνεται. Illud autem, quod antea posui de voeabulo γερανος, sic sere seriptum suisse tibi persuadens: γέρανος το zῶον. απο του τῆς γῆς ερευναν τα σπερει arct Οἱονεὶ Πρευνος τις Ουσα i. quλεῶς ' γέρανος δε ὁ διεβοος ὁπο Κυρη-

PervenimuA ad rem in doctrina de interaspiratione valde memorabilem, quod adieetiva composita, si quidem altera pars aspere prosertur, aspirationem retinere docent grammatici; sed si eadem adiectiva in nomina propria abierint, abii ere: μαι- ιιων, sed Eva; μων iΙl. II, 1673 et IIoλυα; μων; εὐκυάλος, εὐρυαὶ , sed 32κναλος, Εὐρίαλος cum similibus. τέλἱππος, sed nomen proprium Φέλluπος. Εt. M. 396. 43 subi lege o ς ε ni πιδναπλων) 82I, 25. Eu8t. 1396, 10. - V. Stura. OpuSe. p. 70. De Ptolemaeo Ascalonita . quem vocabulorum etiam per prin- ripalem spiritum distinguendorum studiosum fuisse ab Eust thio discere licet p. 555 ἀL ε ιν αλιειν , hoc legimus apud II milianum ad T 76: Eἰαι ιονiδης φιλοI ὁ Ἀσκαλωνέτης, ἴνακίριον γένηὶ ται, . 9σπερ καὶ το Φέλιππος καὶ πιελάνιππος. Est testimonium de Aelio Dionysio. Ad seliolion O, 705 recen-

329쪽

331 ὁ II χελύν. Aelium Dionysium intelligendum esse. lexi ei sexdenties Eustathio ad partes vocati conditorem, Suidae n mine Atti ei sine insignitum, qui et ipse Haliearmassensis suit Phot. eod. l 52 p. 99 Be. Eust. p. 228 Αἴλιος ,ιονίσιος ὁ

'ALκαρνασσει o minime dubitandum est: etsi is, cuius per manus haee nobis tradita est observatio, fortasse ipse de eo, quem nos solemus Halicarnassensem dicere, Dionysio cogitavit. Sed ille indoetus homo erat, quod vel vocabuli προσνγορικος pediversus usus indieat i. Verum vidit Villoison praef. Il. p. XXIXult.; de rhetore nostro et historico ne cogitare quidem debebat Hartes. ad Fabrie. T. IV p. 399. Regulas de aspiratione ab Aelii Dionysii opere minime alienas videri oportere, intelliges

Herodiani verba esse vel locutio εἰς ἰδιότηtti indieat, quam ille in hac re frequentati et O, 705 ii. Sed observavit eontra Plinlemaeum cum in aliis tum in utramque partem in comp0Si tis cum 7uuoς lv. Lob. Ai. p. 356ὶ quasdam emergere eXeep 332 tiones: sic λευκιππος et similia adiectiva aspiratione earere vi debat, 'E ηιππος contra. Eustath. p. 524 'IIo 9διανος di

330쪽

apparere 'E-ω Deam esse bellieam: voeabulum igitur proprium esse nee in medio nspirandum. Fuerunt ergo qui etymon sin- Ierant huius voeabuli tale, ex quo Aeeunda syllaba aspirationem requireret: e. g. h ἐνιεῖσα m 1ιον, sch. L. V 592. Cornut. Dat.

i. q. Veterum grammaticorum morem spiritum in mediis quinue vocabulis ponendi, qui certe in aeeuratioribus uniuit