장음표시 사용
271쪽
Drdinationes a Cliore piscopis tentatae irritae non essent, &si a Canonibus ve. xitae , Et vacantibus Ecclesis, praetextu ministerii quod a Chor episcopis imis pendebatur, Principes ab Electionibus concedendis cessare, Ecclesiasticis p roinventibus ad suorum utilitatem resecatis, tacita definitione potius quam ex inpressa ad executionem Capitularis, rerum experimento consultiores facti Episcopi conlpirarunt, a constituendis Chore piscopis abstinentes, tuncque sollicitudinem animadvertendi in Preabyteros , de Pagorum visitandorum , quae praeter cetera Cliore pascopis competebat , Archidiaconis concesserunt. Desinere
itaque coepit Chore piscoporum ordo in Ecclesia Gallicana saeculo IX. qui tribus primas Ecclesiae saeeulis in Ecclesia non sulti quod postremum addidimus ad demonstrandum Chorepiscopatum a Christo non fuisse institutum, de Heterodoxos hoc effugio abuti, ut ostendant primis duobus Eeclesiae saeuiis Presbyteros Episcopis cum ordine tum iurisdictione aequales esse, quod inscitiae, de stupiditatis maximum est argumentum , ut pudeat ulterius in hoc immorari. Tantum adverto ita abhorruisse Ecclesie Patres, dc Ecclesiarum Prae in siles in Chore piscopis munus hoc imponendi manus ad ordinationem Diaco innorum , dc Presbyterorum ea ratione, qua Chore piscopi erant etiam tunc cum illorum officia nata sunt in Ecelesia, ut non solum viventibus Dicece sanis
Episcopis ab elidem abstinere debuerint, sed etiam illis demortuis . de id praecipue prohibuerunt Synodi Meldensis Patres in ean. 44. quia ut ipsi inquiunt ex hoc magnum scandalum , ct divi nem rerum Ecclesiasticarum, atque dilationem in canon e redinandu Drseopis Dei Ecclesiis accidisse eo ueximus . Quae duae res potissimae illae caussae fuerunt, quas Leo IV. notaverat in tuo reseripto ad Hinc marum qui illum consuluit super his Ordinationibus , ut refert Flodoardua in lib. 3. histor. Ecclesiae Rom. c. IO. M quibus perpensis ea id em ordinationes , ut temerarias inhibuit. Propositio VI. CNUibet Ecclesia Particularis Regimen ad breve tempus reisuase fetente Presisteris , O Diaconis committi posse, rationibus, ct ceν-
LXIV. Quam Christi Ecclesiae necessarium fuerit unum omnibus Presbyteris Rectorem Epii copum praeponere, in quem totius Ecclesiae cura praesertim incumberet, quem audirent omnes, cui di ipsi parerent Presbyteri, ει populi obsequerentur, satis opinor intelleximus; Verum quam apte etiam , dc idonea utilitati Ecclesiarum probandae, illa opinio sit, quae cujuslibet Ecclesiae particularis regimen ad breve tempus necessitate cogente Presbyteris ipsis committi posse asseverat, clarius adhuc audiemus in progressu . Sublato Episcopo statum Epitcopalem manere. ideli obligationem ad habendum Epilcopum remanere, item Monarchici Regiminis formam , Epilcopalem suille et auctoritatem, negare Ruserit nemo, quem lacn latuerit quod quamdiu Episcopo singulae Ecclesiae vacant, cavendum est, ne aut Anarchia inducatur saut Aristocatia , aut Democratia. Arduum hoc dictu , de est explicatu dissicile , inquiet aliquis . penes Presbyteros . vel Dia eo nos Cathedralis Ecclesiae quod idem est ae Capitulum dicere, vel Capitularem Uicarium Epilcopalem
auctoritatem Sede vacante residere , de Monarchi eum Eeclesiae statum non convellere , certissimum tamen ad est, tum quod nullum novum regimen in-ἀucitur, in quo imperent omnes, tum quod plebs in hac sententia imperare
272쪽
non dicitur. Optimatibus prosecto Pro vineia haec de mandatat , ita tamen ut illis naturalis non sit, nec ordinaria, sed extraordinaria, violenta , ae te misporaria . donec Episcopo creato ad suum principium redeat, & in con natu tali subjecto resideat, quod sane nil aliud est quam Aristocratiam ex eludere , de Monarchicum gubernium non invertere ; Non aliter ac Regni alicujus
Monarchicus status perseverat cum Rege demortu O , aut annis minore, aut
in captivitatem detento, aut imbecilli, vel plures imperant, aut unus qui Rex non est, vel Regia . vel simili praeest potestate : quamquam de supersedere ab hoc Exemplo possumus, quod par habeamus in Uicario Episcopi, qui vivente Episeopo eius operam lupplet, etsi non dicatur Episcopus, nec turbetur Ecclesiae status, nec Episcopalis regiminis necessitati derogetur, nec
potestas Episcopalis eodem modo afficiat Uicarium generalem Episcopi quomodo Episcopum, sed resideat in Episcopo tamquam in nativo subiecto, in
Vicario tanquam in extraneo , vices tantum alterius gerente , ut constat ex
titulis integris Decretalium de Olscio Uieari, nee non de officio Archidiaconi. Accedit his quod Canones ipsi Episcopo capto a Paganis, vel a Schismaticis, dant Capitulo , ac si Sedes per mortem ipsius vacaret, ut suppleat vi cem Episcopi in iurisdictione , donee eum libertati restitui , vel per Sedem Apostolicam , cuius interest Ecclesiarum providere necessitatibus, ut dicitur in c. Si Discopus de supplen. negi. Praelat. in 6. super hoc per ipsum Capitulum quam cito commode Poterit consule udum , aliud contigerit ordinari ; demortuo revera Episcopo inquiunt posse Capitulum iis, quibus posset Episcopus si viveret , ah Excomunicationis sententia sive iuris , sve hominis fuerit absolutionis beneficium impertiri, nisi ei fuerit a Sede Apostolica specialiter interdicta potestas cap. i. de Maior. & Obedie n. in 6. itemque de haeresi convictum damnare c. ad abolendam de haereticis, & demum iurisdictionis
omnia munia exercere c. Pontifices 7. q. a. nimirum electiones Praelatorum
confirmare , de infirmare C. cum olim de Major. oe obed. admittere ressignationes Extra v. Joan. 22. c; execrabilis de praebendis, instituere praesentatos a Patrono c. i. de institutionibus in 6. permutationibus auctaritatem praestare glossa r. in Clem. i. de rerum permutations. Bona Ecclesiae vacantis tam in spiritualibus quam in temporalibus administrare c. 3. desupplend. neTI. Prae-ιat. in 6. punire denique delinquentes, & corrigere , argumento ducto ex
cap. cum iis: quae juncta Flossa pro bono paeis eod. tit. constat igitur per Presbyteros Regimen Epitcopale suppleri posse , qui tamen potestate , ac iurisdictione Pontifices diei non debent, sicut nee Uiearii Episcoporum dicuntur
Episcopi, quod delegata potestate langantur, nee conse erationem habeant Pontificiam , quae e st potitum a ratio, cur in his, quae requirunt Ordinem Vo care debent vicinos Episcopos cum cautelae stadio, te eum Beneficia , quae
spe erant ad collationem solius Episcopi prohibentur conferre , & dare Clerico licentiam transeundi ad aliam dioecesim, ut Notat Glossa in dicto cap. F Episcopus , verbo spiritualibus itemque alia agere , quae futuri Episcopi honori cedunt, de commodo , de Ecclesie utilitati; de quae pleno jure ad Episcopum spectant iure ordinario , ut habetur in cap. finali de regularibus , de
cap. illa ne Sede vacante, 6t in Glossa I. in can. Presisteri dist. 14. ne videlicet Presbyteri, & Diaconi Sede vacante iis negotiis intricati Electionis, Episcopi curam deserant, de se plebis commissae gubernationi lassicere Putent, nec ad Episcopatum quantopere sibi procurandum ardentius aspirent.
273쪽
LXV. Eorum , quae diximus nobile exemplum suppeditant Antiquitates Britanni eae post obitum Waltheri Archiepiscopi Cantuariensis. Ex quo enim hie e vivis decessit, illius Ecclesiae Prior nomine eiu silem Ecclesiae Metropo
litanae paucis mensibus omnem illam intermediam iurisdictionem ante intermisiam plene exercuit, atque renovavit, de Clericis ad Ecclesiasti ea beneia fiet a praesentatis , & Patronorum iure diligenter inquisivit , electiones confirmavit, intestatorum bona administranda commisit, provocantium appellationes recepit , visitavit, procurationes percepit. Synodum celebravit, Clerum ex mandato Regio ad Par lamentum citavit, contumaces, & in suam iurisdictionem committentes coercuit, beneficia vacantium Sedium contulit. Ad haec Cappas chorales, annulum , di Sigilla Cantuariensis Provinciae Suffraga ne is Cantuariensis Ecclesiae vindicavit, omniaque ad Archiepiscopalem iurisdictionem per singulas species, tam exquisite exercuit, ut nihil fuerit praetermissum, praeter Episcoporum Consecrationem, quam cum sua auctoritate peragere non potuisset, Episcopo Londinensi mandavit, & iniunxit, ut is Suf. fraganei Cantuariae in Christi Ecclesia die quodam statuto congregatis Me neuensem , & Pangorentem Episcopos tum electos, & sua auctoritate confirmatos consecraret, quibus sic consecratis in testimonium, & fidem consecrationis litteras Conventus sigillo sigillatas dedit,excitata hoc modo,dc agnita Cantuarientis Conventus Sede Vae ante potestate . Adderem exempla Synodalium Conciliorum , quae Capitula vacante Sede cogerunt, nisi haec Passim vidissent priora saecula, de praetens aetas non ignorat. Nec nullus unquam vetitum legit quod novornm Beneficiorum , dc Oratoriorum tandationem admittere possit Capitulum vacante Sede, cum nulli dubium sit quin gerere , dc firmare ea omnia possit, quae ad Ecclesiae spectant utilitatem . In eo ergo Partem Re si minis Presbyteros supplere posse probatum est, quod futuro successori non IeserVatur , de quod non versatur ad aliquod circa ipsum regimen innovandum . LXVI. Qui momentis allatis non acquiescunt, Theologi illi sunt, qui nituntur Seriptutae Verbis a Tridentino Concilio usurpatis in cap. 6. Sess. xxiii. Episcopos a Spiritu Sancto positos regere Ecclesiam Dei, non autem Presbyteros . Verum extra aleam sunt, cum hic agatur non de ordinaria potestate, sed de extraordinaria , de delegata jurisdictione, quam in Ptesbyteris residere superiora argumenta convincunt. Ad haec ipsi Sacrarum Scripturarum interpretes , ut alibi observavimus, incerti sunt utrum Apostolus ad veros Episcopos illa verba direxerit, nullo habito respectu secundi Ordinis Sacerdotum , an vo in Xo ad omnes maiores natu, quos Miletum advocaverat, quod nou improba biliter existimatur . Porro quicumqne sit illorum Verborum sensus, certe Ecclesiae Patres, inter quos S. Ignatius censuerunt , etiam Presbyteros designari, quibus Christiani Gregis cura demandata sit et Presisteri t verba su ne Ignatii in I a. epistola ad Antiochenos pascite gregem, qui inter vos es, nec Deos desienaverit eum , qui Privcipatum in vobis habiturus est . Re gendi ergo, 6t pascendi munus agnovit Sanctus Antistites inesse Presbyteris,
saltem Episcopali Sede vaeante. Nee diversimode credideruut Preabyteri,& Diaconi Romanae Ecelesae , sic enim scripserunt in epistola r. ad Clerum Carthaginentem vacante Romana Sede : Et cum incώmbat nobis, qui vide. mur praeposti esse, ct viso Pasον is custodire gregem fi negligenter invenia mur dicetur nobis, quod Praedecessoribus nostris dictam. , qui cum negligentes trinisti erunt; quoniam perditum non requisivimus , o errantem nou
274쪽
ων exima3, ct cIasdam um couigarimus . ct lac earum edebamus , ct Iavi styram operiebamur cte. nec invenimus Africanam Ecclesiam munus hoe it lis eontendita , sed legimus Cyprianum factorum suorum rationem . tamquam superiorem habentibus potestatem reddidisse, ut patet ex ipsius tota epistola x s. in qua Clerum Romanum statim initio iis verbis compellat.
Iuoniam ιomperi fratres ebarismi minas fi liciter , di minus fideliter να- ιι renuntiari, qua .ic a nobis . re gesta ρηι. eeruutar. Nec rerum δε- ari bas ad vos litteras facere, quibus vobis actus ms i. re dis*tina . reditigentia ratio reddereturi imo invenimus hae rati eos ipsos eiuslem Romani lera auctoritatem maximi secisse . cum Privatus Lambe litanus haereticus fur tim, ac fraudolenter litteras communicatorias ab eodem Clero elicere cura vit . ut hoe testimonio se iactaret Catholicum. Huius postulationis testimo mum in eadem laudata epistola habemus, quod cum a Frincipe Sede vacan te prodierit , multo evadentius coue ludit idem in inserioribus reliquis Sedibus contigisse . ει temere dictum esse Regimen Ecclesiae a Presbyteris . nec lapis
Pletum suisse vacante Sede , nee suppleri potuisse , de quod Presbyteroa, de Epi.
Icopos ordinandi officio Ecclesiae caruerint, non attendentes ossicium hoc in unaquaque particulari Ecclesia ordinarium esse , ac proinde temere etiam a Afirmarι, quod pars regiminis Universalia Ecclesiae, per luseriores Ministros sup
s. III. Diaconorum in Presisteros insurgentium ambitus , b antiquus,
ct antiquis temporibus notus impugnatur .
LXUII. Evangelieam Legem Episcoporum, Presbyterorum, di Diaeenorum distinxime Oificia . de gradus , nee voluisse inferiores superioribus sub sultare . nec unum Ordinem in alium involare , Constitutiones Apostolicae lib. a. c. ultimo expresse testantur , siquidem inquiunt, uon licet ordinem inve tere, cum nou st Deus dissensionis . st inferiores, qua sunt Superioris per vim Mi vendicent. novam legem in malum Dum reflven es , ignorante φ δε-rum esse Mi co tra stimulum cauistrare . Eiusdem Subordinationis Praeceptum legimus in Epistola Iguatit ad Tarsenses, de ad Ephesios . eamdem praetcribit Clemens Alexandrinus in lib. 6. Strom. additque Dionisius ita epistola ad Demophilum a Nefas esse Sacerdotem a Misi is , periorem ab inferioribus corrigi, sue ali sid impie in Divina facere rideatών. flvo ali quid aliud eorum , qua vetant Izes see o arguatuν . Si enim distinctiouis, ordinisque confusio quadam iostitutorum . Ieramque Dei vioiatis es, nullam ha bet rationem Dei caussa , ct nomino Divinitωs eraditum ordinem pervertere . Discimus itaque ex his Superiores Ordines inferioribus imperitare, ec umquemque in suo esse ordine oportere. Nihilominus de Diaconis legimus, laepe ait Sestionibus, de aliis actibus Presbyteris volui me eri potiores. de Prioritatem sibi vindicasse. Baronius hoc scribit ad annum M a. n. 4s. d. Diaeonis Urbis Romae, de Severinus B inius in notis ad Concilium Andega. ense can. 3. idem testatur de Diaconis Eeclesiae Gallicanae; imo Cypria
nus ad Rogati anum scribens lib. 3. epist. p. alias 5 s. cui titulus est de Sumper, o Diacono, in Epitcopum insurrexisse Uiaconum quemdam diserte docet, unde factum est , quod eorum ambitam , de tumentem insaniam plura Conciliorum Decreta cohibuerint . quae leguntur in Cone ilio Romano sub Silvestro in cap. a Subdiacoaa, in Concilio Nicaeno in cap. perpellie, i Concili
275쪽
Laodieeno in cap. um oportet, in Coneilio Andegavensi sub Leona I. In ex
de in aliis non paucis. Undenam vero Tu moris occasionem acceperine Diaeoni , qui curiose requirunt , inveniunt quod divitiarum, quas administrabant potentia steti, de clientela Ministrorum , quibat imperitabant , E Episcoporum , in quorum comitatu versabantur amicitia , & assiduo, quoastis impendebant ministerio tumescentes invaluerunt, quod non obseure colin igitur ex canone 18. Arelatensis I. Conςilii, quo Urbici praesertim Diaco ni reprimantur , qui in Episcopala gubernatione Episcopum sublevabant, referentes ad eum quid ageretur, minora iudicia exercentes, introducentea adventantes ad ipsum . & Ecclesiasti eas substantias dispensantes: Ex eo etiam tumoris occasionem accepisse notavit Hieronymus epist. 8 s. ad Evagrium, quod ad eorum testimonium Presbyter ordinari soleret, de quod Presbyteris pauciores essent, & inde voluisse in Ecclesia Romana adversus Presbyteros absente Episcopo sedere, de in conviviis eorum Presbyteris benedi uionem dare , quasi ista ad praerogativam pertinerent magnitudinis. Nonne te simus ad plebem dixi lia Apostolum Petrum eligite ex vobis, quos consitus.
mur deservire Ustoriis Ecelsa, ita or testes possunt esse Diaconi creandorum Presisterorum. Praeterea qui provehitur de minori ad majus provehitur. Aut igitur ex Presbytero ordinatur Diaconus, ut Presbyter minor Dia- Ono comprobatur , in quem crescit, aut si ex Diacono ordinatur Presbyter moverit, se Sacerdotio esse minorem. eo vel maxime . quod non solum
non habeat potestatem consecrandi Eucharistiam , quam Presbyteri habent, verum etiam, quod caret ordinaria potestate, idem Christi Corpus distri- hue ud hi sub specie panis, ut Theologi omnes. Concilia . di Patres docuerunt, sisti cognoscunt solum Presbyterum Divina hee dona ex Omeio, de aucto-τitate ordinaria dare posse . Est vero tot Decretis Conciliorum Diaconorum ambitio repressa suerit, omnino tamen evelli non potuit, quin Variis temporibus non exsurgeret. Suscitatam enim eamdem Gregorius IX audivit ab allis Diaconis, qui ex eo quod prius recepti essene in Ecclesia. Presbyteris postea ad missis debere praeserti contendebant, quod tamen ipse reprobavit an c. statuimus de Major. . le Obed. statuens. ut maior in ordine , licet po serior in receptione preserretur antiquioribus , sed gradu inferioribus , lata temporis prioratas, quoad praecedentiam attenditur inter aequales eju-em gradus,.non vero inter majores, de inferiores gradus obtinentes' conosde satur, horum enim qui maior est gradu, minorem debet antecellere, Ecqui maiori pollet dignitate primum locum obtinere , quod Imperatores ipsi variis legibus sanxerunt poenas refractariis indicendo , ut habetur in Lege l. cod. Theotiosi ut dignitatis ordo servetur; unde cum Presbyter maior sit in gratis, quam Diaconus, ideo recte Gregorius censuit praeserendum esse ordine majorem minori, non tantum in ambulando, de sedendo. virum dc suffragia pr stando, imo etiam in portione percipienda, ex quo c9llagitur , etiam tum Diaaeonos contra veterem Ecclesiae morem Sacerdoti hus lucris majores suisse , Ee sportulas maiores habuisse . LXVul. Excipitur nihilominus a Synodo Trullana Casus, quando ni mirum Diaconus proprii Patriarchae , vel Metropolitani vicem gerens , adestiet alia Civitate, tune enim statuitur in ea none 7. hujus Concilii, ut locum implens inius, honoretur. Motis huius monumentum suppeditat Gregorius lib. 4. Indua. M. epist. aa. a T. 11., oc pluribus aliis in locis agens de Cy-ώ pria
276쪽
priano, Castorio , de Sabino Diaeonis , qui Romani Pontificis locum teneniates in Episcopos inquisiverunt. ει imperium exercuerunt. Idem legimus ici Actis Concilii Epheimi, in Actis vI. . di um. Concilii Oecumenici, in quivibus ut Legati Apostolicae Sed is Diaconi praefuerunt Hilarius, Ioannes, MMarinus, ει tunc certe quamquam minori ordine, aut inferiori dignitatis pollerent. tamen praelati fuerunt aliis maioribus Ordinibus insigniti , quia ueVicarii Pontificis aderant, quod etiam . pleramque contigit, cum in plurimbus Provincialibus , M. Nationalibus Conciliis absentium Episcoporum loeci
Diacoua interfuerun , . qui tuna temporis Praesbyteroa praecesserunt'. Cetera quae leguntur veteria aevi exempla potestatis Diaconorum ostendunt Diaeci in nos hanc exercuisse in fideles, & Mmiltros, hoc est tantum in graduum in inferiorum viros, ac Populos, nullum vero Diaconorum potestatem hane imPresbyteros extendisse demonstrant: Diaconus . inquit Auctor Constitutionum Apostolicarum lib. S. c. 28. excommunicae renodiaconam . Lectorem , ct Can
rus Pelusiota libro epist. I78. cui favet Theodoretus lib. a. Ecclesiasticae Historiae c. 26. Archidiaconum commendat, quod Divina permissione , ut Princeps Diaconorum Diaconis reliquis praesit ν 3 quod idem Nicaenum quoque Concilium can. 37. ratum habuit his verbis: In omnibus vero, qua ad
Diaconοι spectant, quibus praeest Archidiaconus , flue quid isimicitia , aut poeia lati, aut titis inter eos ortum fuerit, aut aliud quid. quod ad judicium ejus necessario pertineat, sibi/ reserat Archidiaconus ad Episcopum Ased ipse potitia oorum controversias dirimat, Aquidem sub potestate ejus fune Diaconi.
LXIX. A veteri hac Consuetudine taculo circiter VI. Archidiaconi re cesserunt, qui dignitatis turbaro ordine Sacerdotibus praeesse coeperunt, rein eos vim , dc potestatem suae Iurisdictionis exercuerunt. Isidorus Hispalenis. sis potestatis huius Archidiaconorum supra Presbyteros insigne suppeditae
monumentum apud Ivonem in Decreto Parte 6. cap. dici. ubi sic legitur a
Archipresister se esse sub Arcbidiacono , eiu*se praceptis ficue Di copi μῖsciat obedire et Ze quamquam haec lententia Severioribus Criticia supposititia sit, quod non habeatur in Codice Regio, neque extet in cap. so. libri 3. Decreti Burchardi. neque censeri debeat eanon alicuius Concilii Toletani. quod in nullo eorum hactenus reperta sit, tamen per horum verborum re lationem in Decretales Gregorii IX. in eap. 7. de octeio Archidiaconi. Atia chidiaconorum auctoritas supra ipsos Archipresbyteros, quasi in iure cominmani landata reputari ecepit. ει haberi certum documentum illius' disci iaplinae , qua Archidiaconi Presbyteris omnibus altiorem gradum obtinuerunt. de Iurisdictionem in eos exercendi auctoritatem . quae Iurisdictio primum , ut docuit Innocentius II. Vicaria fuit . sive delegata, totaque ab Episcoporum delegatione dependens, verum paulatim in ordinariam mutari cepit, cumque prius Archidiaconorum ministerium tantum esset merum ossi inelum ab arbitrio Episcopi committentis dependens, laudem in beneficium ij dc dignitatem mutatum suit , ipsique Archidiaconi, qui hactenus Episcoporum dumtaxat suerunt Vicarii coeperunt sensim Praelatis Ordinari is an umerari , Iurisdictionemque contentios sori a delegatio no Epi opi indinendentem ita eaercere, ut ab ipsis i quemadmodum loquitur Innocentius IV. e. 3 de AP
277쪽
eio m omissis dictis su paganeis appetiare. Non ubique certe locorum ea
dem fuit Archidiaconorum auctoritas, de Iurisdictio, quilibet tamen eorum a consuetudine dependebat . Quod notavit etiam Pontifex Honorius III. in cap. I . hoc titulo, quae Caussa fuit, quare plurimis in Urbibus vix pristinae auctoritatis. ει contentio. Iurisdictionis vestigia retinuerint, de quod magis est, Synodus ipsa Tridentina in Sess. xx Iv. cap. I . de Resorm. Praecepit , ωt causa matrimoniales , ct criminales non Decani, Arabidiaconi. aseiaiorum inferiorum iudicio, etiam vis sando dirimantur, sed Episcopi stan--m examini, or Drisdictioni relinquerentur. quibus Episcopis reservavit etiam .i adempta Archidiaconis hae facultate in caussas Clericorum Concubi 'nariorum, aut cognitionem eorum . qui de huiusmodi erimine suspecti e sent, ut legitur in cap. I 4. Sessionis xxv. sub eodem titulo de Resormatione . Dixi plurimis in Urbibus , ut iura Archidiaconorum octo Ecclesiae Leodiensis in Belgio exeiperem, de Archidiaconorum Ecclesiae Metropolitanae Traiectensia ad Rhenum , de aliarum Ecclesiarum ei utilem Provinciae . quae si non ampliora , profecto eadem sunt conservata in latis illis, ae diffusis Eeelesus, quarum Episcopi , qui simul sunt Principes saeculares, Archidiaeonis imponunt , ut Ecclesias suas diligenter visitent, ut in Processibus contra Pastores, & alias Personas Ecclesiasticas gerant se, & eorum officiales mature , ει circumspecte , ne quid in contemptum status illorum temere committatur , ut Synodos consuetas celebrent, ac temerarios a Synodis absentes puniant,
idque non iure mere vicario, sed jure quasi ordinario, idest iure dignita
tis , cui tamen dignitati non competit sententiam excommunicationis proferae ex cap. Archidiaconis hoc titulo, nisi ex consuetudine talem Iurisdi monem sibi acquisiverint; tunc enim, sicut alia, ratione consuetudinis Archidia coni exercere valent; ita be excommunicandi potestatem acquirere poterunt. LXX. Porro quidquid consuetudo Archidiaconis detulit, aut conserva vit est levis solum, ac volatilis Iurisdictio. quae ad levia tantum negotia re meatur , quae obiter in transitu , in cursu visitationis expediri possunt. De iure
itaque consuetudinario I. Archidiaconi iugia audiunt singulorum , tam in Clericia, quam in Ecclesiis eorum ex capite ad hac eod. tit. II. instituunt , hoc est Institutio corporalis . tam super heneficus, quam etiam dignitatibus ad Archidiaconum pertinet ex laudata me retali g. in quadam. xu. praecipiunt obsequia subiectis cap. ad haes de Excess. Praelat. Iv. imperant Diaconis, dc Levitis . v. Promovendos ad Sacros Ordines , de ad Ecclesiasti ea beneficia . dummodo non sint Parochialia , examine per ipsos facto experiuntur . v . Visitant Dioecesim de Triennio in Triennium impedito Episcopo , dc qum corrigenda vident corrigunt. ει emendant, monitionibus sci-I et , dc praeceptis ex Tridentino Concilio cap. in . Sess. xxv r. VII. Curam ha hent tam in Urbe Positorum, quam eorum , qui Parochias habitant, δέ de linquentium rationem coram Deo redditati sunt i Postremo habent vicarium perpetuum suae dignitati annexum, quod in totum, vel in Partem a quoquam Pontificum convelli. vel mutari non potest, ut loquitur textus iιι P. Dinistisais 2 s. q. a. nee alteri eommittere, exelusis Archidiaconis . . omnia ostendunt Archidiaconorum in universum populum , de Clerum Pote satem probatam fuisse, eisque honoratiorem locum concessum , dc ab Omn- gentis, ει amplius annis, ubi eorum mentio fit Presbyteris semper praeserri
consae visis. EI recentiori Ecclesia praxi Archidiaconi .eliguntur, qui Pre
278쪽
stuleratus Ordinem consecuti sunt, hoe tamen ab initio nequaquam admisissum fuit, nam statim atque ordinarentur Presbyteri dignitate Archidiacona li excidebant, quod patet exemplo , tum Aetii Diaconi , tum Honorati Salonitani, quorum alterum S. Leo epistola s6., de alterum S. Gregorius epist. an. lib. 2. In dict. xo. queritur ordinatum Presbyterum , ut ab isto ossicio dejiceretur. unde Sidonius libr. 4. epist. a s. rationem reddens , quare Ioan nes Cabilonentis electus Episcopus multum retentus esset in Diaconi gradum, ait propter indust iam illum diu dignitate non potuisse augeri, ne potesate posset absorei. Degradationis itaque quaedam species erat ista Pro motio Archidiaconi in Presbyterum, ει propter hoc Petrus Blasensis Ar chi iaconus Bathoniensis in Anglia epistola I 13. in art. 6. eiusdem capitis ad Richardum Londoniensem Episcopum contendit se uon posse cogi ad Sacerdotium , quod prosecto non scripsisset, si duo haec ex conluetudine Ecclesiae potuissent consistere, ut probare contendit Ioannes Savaro in suis Commentariis in laudatam Sidonii Epistolam 23. , & a. libri quarti , quem propterea consutat Haliter. Hierarch. lib. 4. cap. 3. art. a. qui tamen fatetur hominum ignavia factum egie, ut Archidiaconi aliqui eligerentur, qui iam ad Diacouatum promoti nos essent, quos tamen intra aonum saltem Diaconos fleri debere plurima concilia, qua clarismus auctor recenset, disricte perceperfnt. - . LXXI. Ex hoe vero , quod diximus Archidiaconos praeesse Archipresbyteris ex veteri Consuetudine , ει ex recenti praxi simul esse Presbyteros , non inserat aliquis Archidiaconos in omnibus praeesse Archipresbyteris, videlicet Archipresbyteros subesse Archidiaconis , etiam quo ad ea , quae illis nota sunt a iure communi tributa. Siquidem cum iura miro Ordine constituerint, has duas dignitates ad relevandum Episcopum, & cuique propria munera assignaverint , omnia perverterentur sola Archidiaconi voluntate , & Archidiaconus tot curis implicitus, vix illis par esse posset, & Archipresbyter e contra omni iura sibi adempto ludibrio omnibus esset . Hoc autem quam stabsurdum D. Grego rius testator his verbis. quae leguntur in cap. singula dist. 3s. Sicut varisistas membrorum per diuersa Oscia , ct robur Corporis servat, ct pulchrita-dinem rostrasentat. ita varietas Personarum per diversa nihilominus distri buta Oscia , o fortitudinem , ct vetustatem Sancta Ecclesia Dei manifestae. Et fictit indecorum es in eorpore hamano , ut aiseram membrum aueris asingatur Micio, ita niiniram noxium , fimuisse turpismum est, F Tuta rerum minis ria Personis totidem non fuerint distributa. Cum igitur habeamur in iure communi Archidiaconos , qua Sacerdotes , non esse pares Archipresiste
ris in eoram miniseriis, qua uou solum propter Ordinem illis Dat commisesa , sed stussiariter eorum sunt a signata dignitati , nulla es ratio cur deinbeant sibi ea assumere , qua spectant ad Archipresisterorum Ussicia; imo potius evidenter dignoscitur Archidiaconos , qua Sacerdotes . in celebratione Di- vivorum OFciorum Arebipres, Fieris , tamquam capiti Presisterorum debere subjici, re ultimos sedere post Archipresisteros, dum celebranti assistune,
si Diaconi Priσeipi Presisterorum fise Caνdinati Presistero . Ne vero in his exponendis Archipresbyterorum officiis multum haereamus, satis est dicere Archidiaconorum,& Archipresbyterorum officia invicem se habere; tam . quam excedentia , & excessa , alter enim aliquibus respectibus est minor,
di aliquibus est maior alter, Maior Ordine est Archipresbyter, administratione Archidiaconus Archipresbytero est maior ν Archidiaconus est
279쪽
vicarius Episcopi , quoad Iurisdictionem , Archipresbyter vero quoad sacerdotalia ; Simul cuin Archidiacono Bona Ecclesiae administrat ex Concilio Bracharensi can. 1 s. Pauperum etiam curam habet cap. Ensco. pus 7. dist. 88. Iurisdictionem non solum in Clericos , verum etiam in Saeculares interdum exercet cap. dilectis s s. de appellat. cap. a. ne Praelati vi ces suas . qua de re Altissiodorense Concilium can. al. Si quis , inquit . ex Saecularibus institutionem . aut commonitionem Arch*resb eri sui contuma cia faciento, audire distulerit , tamdiu a limitatibus Sanc .e Ecclesiae habeatur extraneus, quamdiu tam salubrem institutionem adimplero statuerie cte.
interdum etiam ad Archipresbyteros spectiit institutio in Capellis post prae-ιentationem Patroni cap. super eo a s. de Olficio Delegati: Rescripta Apostoliea ipsis dirigi possunt, aliaque plurima Pro locorum. & temporum va
rietate praestare potuerunt , modo praetcriptione aucta. modo rei tricta , ut Constat evidenter , eidem tamquam Presbyterorum capiti competere Potestatem super Presbyteris , atque rebus, quae ab illis administrandae, ac peragendae sunt ratione ordinis Presbyteralis, de quibus late agit Hostiensia in Summa de officio Archipresbyteri g. qua pertinet, & sere habentur omnia in Epistola Leonis inserta in Decretalibus Gregorii IX., quae incipit Mi-
LXXII. Ut Archidiaconorum ita, de Archipresbyterorum antiqua tu Eeclesia dignitas suit, α utrorumque eligendorum par ratio, Ecclesiastica nimirum Oilicia, quae a Septennario Draconorum numero sustineri non poterant, di a singularibus suppleri Presbyteris . Hi ne natum discrimen Dia coinnorum, quorum alii appellabantur Regionarii, ii nimirum, qui septem Uris his Regionibus, quas Diaco as nuncupavit Antiquitas. praeerant; alii dice
hantur Testimoniaisι, qui praedicanti Episcopo aderant , alii Palatici, de Bainfluarii, qui Pontifici celebranti, sive in Palatio, sive in Basilica ministra hane, de alii qui Stationarii vocati sunt, quod stationibus,& Litaniis praeis
ponerentur . Et hine etiam ortum habuerunt Presbyterorum ordinationes,
qui Urbanis, di Rusticanis Ecclesiis regendis praeponebantur , ut Ecclesiasti Ca munera praestarent iis , qui circa unam quamque earum domicilium haberent; de sicut Diaconorum antiquior, priorque dictus fuit Archidiaconus, idest Princeps Diaconorum cap. unico de Scrutinio in Ordine, quod nomen iam a temporibus Concilii Nicaeni usurpatum, legimus in canone s8. ita qui praeerat omnibus his Presbyteris Archipres, ire suit appellatus , primus
Presbyter , vel Protopresbyter , ut probat Morinus de Sacris ordinat. Exeris Cit. 6. c. ., non raro etiam Decanus , quia plerumque decem Presbyteris praeponebatur eap 7. de Ossic. Archid. sant autem Archipresbyteri alii Urbaal, alii Rurales. Urbani sunt, qui in Ecclesia Cathedrali horis Canonicis praesunt, de Episcopi vicem in Divino supplent Oisicio. Rurales qui cu Tam animarum in plebe exercent, de super alios Parochos, ac Presbyteros , qui Per minores titulos habitant inspectionem gerunt, non aliter ac Archi-Preabyteri Cathedralis, qui similem curam, de auctoritatem , eaque iura ob einent in Citrum, & Personas Ecclesiasticas Urbis Episcopalis, hoe tamen di scrimine, quod munia, quae Archipresbyter Cathedralis exercet, iure digni tatis exercet, idest iure ordinario , e contra vero Archipresbyter Ru Talis circa inseriores Clericos, ea quidem quae minora sunt absque figa
in iudicii disponere, oc componere potest, maiora vero omnia ν α ea quae
280쪽
sne figura iudieii expediri nequeunt ad Epistopum referre debet . Imone inobedientes, & negligentes, vel delinquentes sine auctoritate Epi scopi punire valet capite Osciam 3. capite mali, ubi Glori in verinho Referant. & Abbas hoe titulo. Ex quo sequitur, quod Decani , sive Ar in
chipresbyteri Rurales merum Osseium habere cognoscuntur, Archipresbyteri vero Urbici ceteris Dignitatibus Cathedralis aecensentur, de quia huic cura Animarum subest, ne solam nomen , sed etiam Ordinem nomini coningruentem luscipiant, monendi sunt Amissionis Officii, nisi intra annum a die suscepti muneris Ordinem Presbyteratus consequantur , Propter quod ex De creto Concilii Tridentini Sessi xxiv. eap. xx. de Resorm ., nemo ad Archipre. byteratum promoveri potest, nisi saltem a s. suae aetatis annum attigerit saut cum illo per Romanum Ponti sicem fuerit dispensatam.
DE PFRSONIs ILLIs . QUAE CONIUNCTIM IN HIERARCHIA
STRICTE SUMPTA PONUNTUR . ET IURISDICTIONIS USUM CUM CETERIS COMMUNEM HABENT.
DUO hactenus tradidimus.& Genus eorum, qui in Eeesesiastica Hierarchia locum sbi seorsim vindieant , & Subordinationis Membrorum Hierarchicorum Explanationem. De illis nune est agendum, qui coniunctim in Hierarchia stricte sumpta ponuntur , & Iurisdictionis usum cum illis habent, eiusmodi autem Personae sunt S. R. E. Cardinales, & Canonici Episcoporum Adlessores. quod illi nullam Iurisdictionem eminentem exerceant, nisi cum Summo Ponti fiee, & Iurisdictionis usum eum eo communem habeant & isti cum Episcopis suis . non suo nomine propriam exerceant in Subditos Episcopo Iurisdictionem, hoe autem ideo dicimus, ut cum Tridentinis Pamtribus Praecipuus in Hierarchia loeus Episcopis asseratur , & ne Montanistae ideamur, quos Hieronymus epist. s . reprehendit, quod non primo loco Episcopos statuerent, sed aliquos illis praeserrent. Ceterum cum Plura sint, quae ad hoc genus disputationis referri possunt, & singula non bene cohae reant, in praesenti Capite a semus de S. R. E. Cardinalibus . Et in sequenti de Canonicis Episcoporum Adsetaribus disseremus . Diiputaturo de Eminentissimis Cardinalibus, quos Spirituales Universalis EeeIesia se satores appellavit S. Pe trus Damiani lib. a. epist. 4. Collaterales , o Adiutores Papa, dixit D. Bernardus lib. 4. de Conside r. c. 4. , & Concilium Basileense in Sess. xXu . quoso Τιarios ,-Gadjutores Rom. Pontificis, quas oculos, ct aures, ct m biti as Sacri Capitis partes pνaeipua illius membra a Spiritu Sain. Utituta Sixtus U. agnovit in sua Constit. A x386. edita. quae incipit Poir guam Perus, praemittere liceat nullam hie fieri, eontroversiam de Nomine
Cardinalium, sed inquirendum esse de Dignitate ipsa, & de Oificiis Cardi
natium , & de comparatione eorumdem eum Episcopis . Siquidem quod ad nomen Cardinatium attinet ceteris praetermissis , illa nobis arridet sententia, quae asserit luiste illud olim, & adhue esse usurpatum ad significandum id quod Praecipuum est, ει eum a quo ceteri pendent . Non aliter ac legimus Ru tuor Parios , in quas veluti in praecipuas dividit ar an ua . Carineo sui ta. 3P-