장음표시 사용
261쪽
Ephes. videlie et quod primum Presbyteri 'scopi appellabant- , iae rete. Eonea uno sequeas ei succederet dic. sed quia coeperuat fessae stes Presisteri
.ndigni iuveni i ad pr/matas tenendos, immutata es ratio , pro*iciente Concidio ut non ordo, sed meritum erearet Episcopam multorum Sacerdotum judiacis constitutum oce. Mori Ecclesiae. ει auctoritati Hieronymi non refraga eur, primo eum idem sonet uox sequens , ae auer . Deinde aure , ut omni os uotum es secutus Imperator , inquit Optatus Mileuitanus in lib. a. de Iu- Iiano scribens post obitum Constantini Magni. Secundo, quia cum antiquus mos esset ut ex solo ordine Presbyteror uvi Episcopus eligeretur, de non ra m contingeret in Presbyterio neminem reperiri qui dignus esset Episcopatu . qui tamen fuisset in Ordine Diaconorum , ne indignus esset eligendus, de Cretam est in Concilio quod non ordo, sied meritum crearet Episcopum, sci- Iicet quod ex alio, quam ex Ordine Presbyterorum Episcopus crearetur. His
accedit quod idem supposititius Ambrosius electos per illud tempus fuisse successores Episcoporum Presbyteros signifieat, inquit enim quod non ordo,
sed Meritum crearet Discopam . ergo etiam ante immutatam rationem Ordo Creabat Episcopum . Creare autem Episcopum idem est ae suffragiis eligere ex eodem ordine Presbyterorum, non unum illum desinite succedere, qui antiquitate Proximus erat mortuo Episcopo , & propterea vocabulum seque , quo Iaudatus auctor est usus, totam ipsam Presbyterorum seriem significat. ex qua successor creari debuit, non remporis prerogativa subrogari, ut persuadent citata verba Hieronymi, quae egregie eum illis Pseudo-Ambrosii contentiunt di ita reced/nre tino, sequens I id est sequentium aliquis ex eodem ordine Jsc-
sedeba . cum vero identidem eveniret,ut qui minus digni e ssent Episcopatu in Presbyteris invenirentur, immutata est ratio . oc tunc ex meriti Prerogativa crea ri coeperunt Episcopi , etiam alio ex ordine quam Presbyterorum .
LVI. Nee multum est laborandum in eo definiendo quod constituit Epi- Ropos Presbyteris potiores . Alibi enim iam diximus nullum esse posse Episcopum . qui Epilcopali iam ordine, de Charactere insignitus non sit . de cui
hierarchica quaedam officia attributa non sint , quae Presbyteratui attingereri 1llo modo licet, de si haec .ulat pare audeat, non modo nefari h agat, sed nihil agat omnino. Demonstratum ulterius est duos illos ordines Presbyteratum , dc Epii copatum , ex instituto Christi, ae jure Divino esse diversos, tametsi in maiore
Omprehendatur minor, ει utrumque praeter externum munus, ac ministerium,
internum quoddam habere Sacramentum . de Characterem , ut Episcopum ordina ri de integro necesse sit. Non est igitur arbitraria utriusque functio ε, de Cal Vinianus auditur, qui nihil esse putat aliud Episcopatum, de Presbyteratum P ter munera quaedam externa , de officia, quae pro hominum arbitratu incumdem hominem conferri, vel in plures dividi possunt. Non inficiamur viventibus adhue Apostolis, tum Presbyteros . tum Episcopos fuisse constituto , ut Ecclesiam gubernarent tam in iis quae ad Disciplinam, lege ae Per tinent, quibus Sacra Respubliea continetur . quam in ejus aerario curando , ac bo nis , disertums adminiit randis tunde Episcopi nomen derivatum est, dc ratio Potissima cur iidem appellarentur Episcopi , de Presbyteri, Ee inter utrosque maneret aequalitas , nam Episcopus proprie est caratre rei cujuspiam cum ρο
state, se functione aliqua circa rem illaret que si ratio te p. nai H est . tunc ipsi mi pectioni auctoritas aeeedit. ει iurisdictio , Ordinatio ae tamen .gr dg, οι Sacerdotii genere distarent, alioquin si unus tantam in Ecclesia
262쪽
suisset Presbyteralis, de Episcopalis ordo duplici hoc nomine insignitus , tunc nullus sine Episeopali potestate, de ordinandi iure creari Presbyter potuisset,
atque ita Ordinandi ius suisse penes Presbyterum inscite negasset Hieronymus in epillo la ad Evagrium . 6c utri utque discrimina imperite notasset Epiphanius cum haeresi 7s. scripsit , quod Epycopatus ordo gignendorum Patrum Ecclesiae vim , ct potesatem habet, hoc est Presbyteros, ει Episcopos, qui ab Episcopis ordinantur. Presbyteratus non Patres, sed filios generat , Christianos scilicet, qui per Baptismum a Presbyteris generantur. Ergo in eo solo unum de idem est . cum Episcopo Presbyter , quod cum illo sacere potest , in eo vero diverius est , quod solus potest Episcopus facere, Presbyter non potest , de ita intelligimus qua parte S. Hieronymus in Commentariis ad Titum illos invicem exaequatos aliquando dicat , ae quid vicissim habeant in aequalitate illa dissimile. Hune enim ordinem tum ratione solius externae administrationis ac Regiminis, aut ejus quod illi per se convenire potest spectavit Hieronymus , dc tum ea ratione ille Epii copos cum Presbyteris contulit , qua Praecipue sunt Episcopi, id est primi ordinis Antistites, distinxit nimirum in Episcopatu duo, unum intimum , quod eum in seriori ordine communicari non potest , ut est Character , da ius ac potestas ordinandi, sine qua Episcopatus esse
non potest, alterum externum 1 cilicet potestatem, Ec ius administrandi, ac regendi , de quia hoc posterius citra illa , quae a solo Episcopo praestari possunt descendie
in Presbyteros simplices, in hoc Presbyteris Episcopus suppares esse consensit. LVli. Esset actum agere cetera rursum exponere , quae Episcoporum Peculiaria sunt munera , quibus praecellunt Presbyteris; de iis enim luculenter alibi egimus. Unum itaque illud reseram quod Heter odoxos maximmae exagitat nunquam Episcopatum fuisse nudam sine potestate curationem, ac Iurisdictione vacuam , cum Episcopatus semper fuerit Spiritualis Praefectura , quae per se ad animam refertur, ει sempiternam salutem, de qui
iudicandi potestatem Episcopis detrahit, Spiritualem illis iurisdictionem adimieligandi atque solvendi, quam Apostolis, de per Apostolos eorum suecessoribus Episcopis mandatam a Christo, Concilia omnia , omnia vetern m Patrum monumenta testantur . Quid enim ligare, atque solvere aliud est quam iudi Care , ac vel damnare, vel absolvere, quae est duplex Iudieum iunctio Certe curare pertinet ad Episcopum , cujus est curam Ecelesiae gerere , aci licitudinem eidem impendere, thmen nec ipsi Novatores ignorant Curationem non Infrequenter habere potestatem adjunctam , cum Magistratibus tribuitur; quapropter cum Augustinus in Psal. 67. Episcopatum Misiserium honorabile appellet, eiusdemque proprium esse dicat Chrysost. Orat. Φ4. pra- esse imperio, veI imperium tenere , σ Civitatem sua cura commisam regere ut Apostolus scripserat. non erit illius mera sine potestate, de honore curatio; nili quis vellet inferre nullum in Republiea esse Magistratum, idest nul lam potestatem, ac dignitatem, neque regium imperium, de nullum denique te gitimum Principatum ptopter hoc, quia ii, qui praelunt totum corpus Reipu
Iica curant, ut inquit Cicero in I. de officiis, nihilque ulterius illos habemre praeter simplicem procurationem , ut onus, ac munus honoris , dc Pote statis exprimit, quo nihil absurdius est dicere. Non omnia quae ad rem quam piam spectant, de cum ea connexa sunt, huius proprio vocabulo sunt ex Pres
sa, aut eius, primario sine continentur, sed ab eo plerumque solo. ad quod Per is, ζέ ex instituto resertUr, appellationem unumquodque accipit. Ex qdo
263쪽
sequitur. quod licet nomen Episcopus primario per se iide ex instituto nihili aliud signascet nasi provisonem, procurationem , de attentionem, illud scilicet quod primarium est in qualibet Praefectura , ac M. gistratu . sive te
gitima potestate , cur Proposita est Publ3ca , privataque commoditas eorum squibus praeest, inde tamen de oritur, de velim emoret cit altera dos velut iecundaria , honor scilicet, ac dignitas subiectorum Ec reverentia , ει oble quendi studium , sine quibus prior ille fructus, Ec primario immerias obtineri non posset: Nec merentur audiri Novatores cum asserunt tunc ibium Episcopatum , pro Magistratu Ecclesiastico habitum fuisse, cum ea officia, quae
Curationis erant certis Personis attributa sunt, quae non creabantur Per ma
nuum impositionem , sed per promotu nem ; siquidem Episcoporum omnium semper sine ullo discrimine munus, officiumque suit praedicare verbum Dei, docere, cohortarique Populum, haereticos , de Christianae fidei oppugnatores disputando refellere, deliquentes cohercere, regere Ecclesiam Dei. ut in Actis Apostolieis c. 2O. legitur , de ut tellatur Apostolus in I. ad Tim. c. 3. ubi vult Epse opum amplecti eum qui Secundum Doctrinam es , Melem Sermonem , ut poteηs fit exbortaνi in doctrina fana, ct eas qui contradicant arguere dc
ut eosdem Episcopos in sua a. epist. c. s. Petrus hortatur, ut Palcant com
missim sibi gregem Dei Episcopantes, hoe est providentes uou coacte, quod
docendo praesertim , ει Sacramenta administrando Perficitur. Et ita revera
Episeopi quilibet ab ipsis Ecelesia ineunabulis hoc in totius gregis Portion sibi tredita praestiterunt, quod in toto ipso sacere jussus fuerat Petrus, ut tuam quisque Divini verbi, M Sacramentorum pabulo reficeret, Baptismi Praesertim , Paenitentiae , dc Eucharistae , quorum Sacramentorum ius omne penes Epi scopos erat, ut aut per se illa fidelibus impertirent, aut Presbyteros, de Diaconos, pro ιsuo quemque munere vicarios illius gerendae iunctionis adhiberent, quae res non oneris tantu modo sine dignitate functionem , sed ius . Potestatemque, magistratum , iurisdictionem in Ecclesiasticis rebus amplissimam latissime ostendunt i hoc est principatam curationi, er operi, as negotio I
ctum , ut Philo observavit in libro De eo quod deterior potiori insidiatur.ec quia functionis ipsius severa ab Episcopo repostenda ratio est , dc hujus maxime gratia dignitas illa constituta est , idcirco primo loco spectanda,
Praeque honore, qui ei est annexus, cura omni, de aestimatione dignanda est Officii gestio; ita enim vices in terris agunt Episcopi Pastoris magni qui illos gregi suo praeposuit, ut curationis, de provisionis, sic duplicis illies honoris parti sipes essent de quo Apostolus loquitur in sua I. ad Timot. c. f., quam APO stolus in a. ad Cor. ro. vocavit aedificandi, de destruendi, nam, dc iumbere poterunt, ae leges praeseribere Christianae Eeelesiae . ει poenis assiceraeos , qui adversabuntur , in promptu habentes, ut ipse, aiebat ulcisci omnem inobedientiam ἔ nec aliter omnes antiqui PP. Cyprianus, Hilarius, Cyrillus Ierosolymitatius, ceterique senserunt, qui eamdem Potestatem mortalibus RDeo concessam infinitis laudibus, de cum ingenti admiratione praedicarunt. Nec suffragabitur Novatoribns Hieronimi locus ex lib. r. contra Iovi manum ubi Episcopum set ibit non esse meriti hoc est ut ipsi interpretantur drgnita tis , dc honoris nomen, sed Veii, hoe est muneris tantum, di eutarionis, nam meriti nomen a Hieronymo hoc in loco usurpatum est ut significet ad quomereri aliquid diei mur, non ut fgnificet dignitatem, oc honorem. Non erum
omnes qui sium Episcopi ritae id merito consequntur, ut indicat Augustinus
264쪽
In libro de Pastoribus cap. r. sed Dominus seeundum dignationem suam eonstituit, de revera cum illud scripsit Hieronymus , nomina graduum isto-
eum, ut eos ibi voeat Episcopum, Presbyterum , dc Diaconum non meritorum tui Te , sed officiorum , non de nominibus loqui voluit, sed de rebus illis iubjectis, ae significatis, id est de ordinibus ipsis, quos per sese nomin meritum , praemiam ve meriti cadere significavit . quoi non in eum finem tribuantur, ut sit mercedis. δι compensationis instar lignitas, de honor ille . qui ex iis capitur, sed ut qui in maiori Oedine est constitutus. possit. s vclit occasionem exercendarum habere virtutum. Consulane Novatores Hieronymum In Commentariis in versum D cap. 6O. Esaiae ubi I cier re dabo Principes tuos in pace, ct Discopos tuos sustitiam, postea suboli , quarum omnium vistatia in pace, ct vocabulum dignitatis in iustitis. ergo Penes Hieronymum nomen Episcopux vocabulum est dignitatis, sed recte scripsit Episcopatum non meriti filisse, quia non omnes, qui fiunt Epi-sCOPi, vitae id merito consequuntur , nee propterea quia sunt Episcopi meri tis, ac probitate ceteris praestant, atque ita probatum remanet, quod Epi scopi, quales erant Apostolorum tempore, Praepositi fuerunt, ει quod eorum Praesectura, id est Magistratus non sine potestatis lumma amplitudine enituitiae. Dixi a Patribus omnibus amplissimam hanc Potestatem commendari. etsi me non lateat. Tertullianum in libro de Pudicitia tellari Episcopum , de quidem Romanum nihil habuisse , praeter disciplinae officium , ae docendi modum sine ulla iuris dicendi. vel eohercendi potestate. uultus enim dubitat Tertullianum in libro de Poenitentia veniam . ae remissianem Peccatorum pro potestate concedi ab Ecclesia . de in eius Antistitibus agi visse, deinde hae in reticum factum . de vanusiinis captum muliercularum praeli igiis. quod antea
LVIII. Hie tamen observare non inutile due imus. ut illa intelligamul.
quae Perplexa , minimeque cohaerentia , atque adeo inter se pugnantia dicta occurrunt in Patribus, ob non distinctam indit cretam, generacamque voca
bulorum Episcopi , de Presbyteri signifieationem in Apouolicis litteris. quoa
omnes gradus Sacri ordinis Ecclesiastici, in duo omnino genera dividuntur in principantes se ilicet, aut superintendeσtes , ut aiunt, ac ministrantes . Primum genus etsi bipartitum, uno tamen generico vocabulo proprie Episco Porum dicitur, hoc est Superintendentium, quod proprie Episcoporum , dc irresbyterorum est munus, ordinate tamen, ut colligitur ex Umbra veteris Ta bernaculi. Alterum etiam genus sub se plures species complectitur, omnestamen lub unica hae genera ea appellatione Diaconorum conti aeri certum est . Quare ad singula haec duo genera, illorumque singulas species saepe rem feruntur ea , quae in Sacris litteris leguntur, cum Episcoporum tantuma aut vicissim tantum Presbyterorum, de Diaconorum mentionem faciunt, ita ut APO- stolica illa doctrina nee diminuta, ac manca sit, sed suffieienter universos Sacri ordinis gradus comprehendat. Cum itaque Apostolus non raro his vomeabulis Episcoporum , de Pret byterorum sit usus, ut geneticis . non ut a P Pro Priatis , quemadmodum postea usus obtinuit, confusa haec . de genetica dicto.
rum vocabulorum appellatio attendenda est , ut ex usu vocabulorum ,quem ιa Mobtinuit Ecclesia , non autem quem obtinuit ab initio. Episcopatus Presbyter tu , maior cognoscatur , idque propterea . quod vocabula illa per usum loquendi sunt PPrοPriata ipeciebus diversis, quarum altera non ex uia togaeadi tantum sed re
265쪽
ipsa altera maior est. Huc certe respexit Augustinus . cum ad Hieronymum scribens , inquit: uuamquam secundum bonorum vocabula , qu.e jam Eccis asses obtinuit Episcopatus Presisterio major fit, tamen Augustinus in mutila
Hierondimo minor es. Episcopatum lcilicet Presbyterio malorem dixit S. Au gustinus secundum honorum vocabula , quae ulus Ecclesiae obtinuit, quia nomen Episcopi, iani a suis exordiis usurpavit Ecelesia ad majorem Presbyte ratu dignitatem designa udum . E contra vero non animadversa Illa generica Episcopi, oc Presbyteri appellatione , non satis cohaerenter Pauli dicta interpremeabimur , ut aliquando contigit Theodoreto, Ambrosio, Epiphanio , Hiero. nymo, quorum postea mentem non assequuti Novatores, eo dementiae per venerunt, ut illos in suas partes traherent, de in communionem cogerent Sectae scedissimae Puritanorum, cuius proprium illud eli omnem odi sse Principatum, nec unius inter multos eminentem auctoritatem tam Civilem, quam Ecclesiasticam perpeta, contra antiquissimam , de Apostolicam traditionem, quae tres hierarchicos, invicemque distinctos agnovit gradus Episcoporum, Preissbyterorum , bc Diaconorum; Ec contra morem omnium Ecclesiarum, quae
si susceperunt , dc veneratae sunt Antistites Presbyteris suis gradu, de hon re superiores. LlX. Cum in usu ει more omnium Ecclesiarum id suisse contendimus nullas excipimus, neque Scoticam , neque Britannicam. Non primam etsi Ecclesiam illam velint Heterodoxi a Culd eis gubernatam fuisse sine Episcopis a Donaldi Regis, Victorisque Papae I. temporibus ab A. Is T. usque ad A. a 3 o. qm primum a Coelestino Urbis Pontifice ordinatus est Palladius , sic entin scribe
hat Joannes Fordonus Scotic. Chron. lib. 3. c. g. Ante Palladii adventum habebant Scotti Fidei Doctores,ae Sacramentorum ministratores Presbyteros solummodo, vel Monachos, ritum sequentes Ecclesiae Primitivae I nam neque ex hoc, neque ex aliis monumentis probare possunt, primos illos Presbyteros, & Monachos Scotorum Ordinationes celebrasse , 5c Presbyteros, ac Episcopos eo se crasse, qua ordinationum Potestate Presbyteris praecipue ante
eel unt Episcopi. Sic reeeate adhuc Christianismo putavit Hieronymus in multis Civitatibus peculiarem Episcopum non suisse, ted Chrastiano populo gubernando , di palcendo plures in commune Sacerdotes simplices, de Presbyteros praesuisse . nam Samariae cum primum Christiana fides , dc Ecclesia coaluit , Philippus unus e Discipulis , praefuit sine Episcopo, nam ibi nullus erat, sed quando opus suit Apostoli miserunt ad eos Petrum, de Joannem, qui Episcopale ibi munus implerent, hoc est Sacramento Confirmationis baptizatos initiarent. Corinthi etiam ,ldc Ephesi, de in aliis quibusdam Civitatibus, de Ecclesiis recensis Aposteso Paulo, vel ab aliorum opera conditis solos Presbyteros constitisse, ut ea munera praestarent, quae habet hie ordo cum Episcopali communia , Chrysostomus, Theodoretus, ac Graeci plerique censuerunt, atque .d ea munera , quae primi Ordinis Antistites postulabant, identidem vel Apostolos, vel ad illis ordinatos Episcopos accurrisse . Hoc idem in Orientalibus.& Occidentalibus Ecclesia, quae ex infidelibus hae aetate coaluerunt usuVe nit, atque etiam num cernere est in harbaris illis regionibus, in quibus com- fures ad Christum adducti, nullos alios praeter simplices Presbyteros Pastores habent, ac Rectores, qui nec Episcopi sunt, nee proprias Episcoporum functiones usurpant, de his exceptis cetera omnia ministrant. Tales itaqu
suisse Scotorum Pastores ultro concedimus, di quales sunt hodie ii, quos
266쪽
Parothos, de a Cura Curatos vulgus nuncupat, non vero illis defuisse Episcopos, usque ad Ccelestini tempora , cum ex Boetio Scotorum histor. lib. I. f. 118. erudiamur ante haec tempora Populi suffragiis ex Monachis , & Chul- deis Seotos sibi Pontifices assumpsisse , qui ad vicinarum Ecesesiarum Episco. Pos consecrandi procul dubio mittebantur, & Palladium primum fuisse in intelligimus, qui contra priscum morem a Romano Pontifice Scotorum Episcopus creatus , dc ordinatus est. Insequutis etiam temporibus Epileopos in
Scotia fuisse, tum epistola Laurentii, Melliti, de Iusti, qui a S. Augustino Anglorum Apostolo fuerant ordinati Episcopi ad Scotos, tum altera Ioannis
IV. Papae ad Seotos conscripta satis ostendit. Ex quibus monumentis erui tur Pessimae caussae patrocinium a Novatoribus susceptum, cum ad usum Britannicae Ecclesiae nos pro voeant, ut in suam sententiam nos trahant , quod erat alterum eorum eisugium . Hoc enim ipso, quod statuunt Britannorum
Ecclesiam propaginem esse Hiensum Presbyterorum , vel inviti fateri debent Hlerarchico Episcoporum ordine Ecelesiam hanc non caruisse ; siquidem testatur Beda in Britannica histor. lib. 3. capite 3. Aidanum de Insul a , quae Vocatur Hy e Collegio Monachorum ad Provinciam Anglorum instituendam in Christo missiim esse, aecepto gradu Episcopatus, de hoc de functo Episcopatus sui anno 1 . Christi vero 6si. illi sussectum fuisse Finam ex eadem Insula , Ee ex eodem Monachorum Collegio depromptum, dc tem Pore non pauco in Episcopatu permansisse. Desuncto Finano A. 66 I. Colmanum successisse , 6c hoc in patriam reverso, suscepisse pro illo Episcopatum Tudam , qui erat apud Scotos Austrinos eruditus, di ordinatus Episcopus . Addit insuper Middelen glorum Rege Penda occiso , De unam ab eodem Fina noJ Episcopo ordinatum , qui eum brevi tempore non Paucam Domin plebem acquisvisset defunctus est apud Mediterraneos Anglos , suscepitque Pro eo Epilcopatum Ceollach , Et ipse de Natione Scotcrum, cui non multo post Episcopatu relicto successit Trumhere vir Religiosus, natione quidem An glus, sed a Scotis ordinatus Episcopus t ait insuper Orientalium Anglorum Episcopum Cedda iamdudum fuisse ordinatum a Scotis: denique plures alios commemorat Episcopos Venerabilis Beda , quos missos facio: ex Anglicanae
igitur Ecclesiae moribus argumentari non poterunt Novatores contra adem p
tam Iure Divino Presbyteris Ordinationum, aliarumque Episcopis reservatarum iunctionum potestatem , qua hi praecipue Presbyteris antecellunt , nec eorum caussam iuvat se ire nos Scotorum Episcopos Abbati Presbytero suisse subiectos, ut in eadem gentis Anglorom historia lib. s. c. q. narratur ἔ nam ipte laudatus huius Historiae auctor Beda observat hoc ordine inustato conti gisse , vel ob Sanctimoniae reverentiam , quae in Monachis, & Αbbatibus Praefulgebat, Vel quod ipsorum plerique ex Monasteriis ad Episcopatum assiam mi hanc sbi subjectionis, de obedientiae in aliis regionibus . δι Ecclesiis in se litae , legem spontaneo sngularis pietatis, di humilitatis assectu imposuerunt. Quamquam neque ipsi Heterodoxi de hoc dubitant, qui Salmasio Duce pro nuntiant Apostolorum tempore suisse quidem eosdem Presbyteros, oc Episcopos, sed sub finem se eundi saeculi a Pontificatu Victoris , vel tertio ineunte hunc ordinem fuisse ab Eceles a immutatum , de Episcopi Presbyteris Naiores esse coeperunt. Porro Exempla petita ex ementito Ecclesiae Anglicanae usu morem sapiunt aetatis longe recentioris, de propterea ilicrum causiR sa vere non possitnt.
267쪽
LX. Absit vero, ut credamus ab Ecelesia fuisse hune ordinem immutatum, Divina enim ordinatione, id tactum est, Dei enim Sacra me uta haec sunt, de ex Divina non humana ordinatione proprios sortiuntur ministros , a
quibus conferri possint, id quod bene sensit ipse Hieronymus, qui ad Nepotianum scribens inter Aaronem, de filios eius, hoc est Episcopum, dc Presbyteros discrimen fuisse non dubitavit asserere i constat autem inter Aaronistis a tum, de filiorum eius Sacerdotium non ex humana, sed ex Divina institutione intersuisse plurimum , unde ex Christi institutione tantum dem, aut etiam plus interesse debet inter Pontificalem apud nos,&Sa cerdotum inferiorum ordinem, seu ut nunc dicimus , inter Episcopos, Ec Presbyteros. institutioni Ecclesiae . & consuatudini attribuit Hierony mus Commentar. in epist. ad Tit. quod non teneantur Episcopi cum toto communicare Collegio Presbyterorum, te consilii ae deliberationis , guber nationisque socios, de participes illos facere, ut olim erat in more, non Ve ro Ordinem , quem Divino Jure constitutum, de agnovit, & docuit. Quan
doquidem ergo illud idem, quod nunc discrimen servat, de agnovit inter Episcopum , dc Presbyterum universa per orbem Christi Ecclesia, etiam Observasse probavimus primitivam illam ab Apostolis institutam , ex Christi Voluntate , de mandato, desinant iam Episeopalis Ordinis hostes, de i hoc tam
Pervicaciter , tamque stulte contendere. Renuunt tamen his momentis ac
quiescere ; quare ut dogma demonstretur uberius, statuitur
Propositio V. Gorepiscopi Oν dinatione sua non erant Epscopi, sed meri Presisteri aliquo Iurisdictionis Episcopalis priuilegio adaucti. LXI. Quae in superiori quaestione fuerit Apostoli ea Doctrina, ει tradi otio, quae illius primitivae Ecclesiae communis lententia, de observatio alte stantur monumenta luperius allata , ad quae plure, Apostolicos canones adde
re potuissemus, primum scilicet, quintum, de decimumquintum , qui cano nes discrimen indicant inter Episcopum, de Presbyterum, de Diaconos, sive ordinem ministrantium, sed abducimur ab illis recensendis, ne illorum au ctoritatem elevarent Episcopalis honoris impugnatores , aut noth s dicerent, adsciticios, & ab aliquo quovis impostore confictos, non autem ab Apostolis editos, nihil enim magis in promtu est his male seriatis hominibus, quam quidvis dicere, reiicere, asserere pro sua temeritate, de arbitrio; Et re quidem vera , nihil hos impudentissimos homines pudet comminisci. quantumvis sit impudens, nihil omittere quantumvis ineptum , dummodo depra Uata earum mei praefidio sit. illudque putent, tum ad extenuandam Episcopo rum dignitatem , tum ad furiosum , ct immane illarum dogma , quemadmodum scripsit Epiphanius haer. 7s. n. 3. propugnandum aptissimum, i cilicet nulla repraestantiorem esse Presbyterum Epit copo , de penes Presbyteros perinde at que Episcopos reperiri ius, de potestatem conserendi ordinis , de iuris illius . de potestatis usum, B: sunctionem , etsi per Episcoporum Tyranni te in usu de tracto , sola tractu temporis potestas in Presbyteris manserit. Hinc est quod
cum videant illorum caussae nihil prodesse monumenta illa, quae ostendunt Episcopos non infrequenter nuneupasse Presbyteros sive Compresbyteros, sive Comministrcs , Collegas , de Fratres, eo quod nuncupationes citi moli , itoli adaequalitatem gradus referantur, sed ad explicandum tu ministerio adiutori uim ,
268쪽
vel aedual m Eueharisiae eonficiendae, & remittendorum peccatorum pote. stat a. , ad C io episcopos , oc ad eorum inspicienda munera nos provocant hac mente , ut dum intuemur in illis Prebbyterorum gradum ,& factas ab ipsis manuum impositiones ad Ordinationem , istelligeremus Epri copos non esse reia vera Iure Divino Presbyteris superiores et ut itaque Potiremum hoc effugium praecludamus de Chorepit copis hoc in loco agimus, ut ex dicendis eluceae inconcussa haec Catho: ici Dogmatis veritas , Cliore Piscopos ordinatione sua non suisse Episcopos, sed mercs Presbyteros . Atque ante Omnia alii madvertimus non semper Episcopos Dioecesium ambitum in Urbibus, quibus praesidebant coarctasse ; in agrcs partim, ac Villas , ubi Christianorum familiae diversabaniatur pcrrectae, istarum curam alicui Presbytero commendabant, & ita Pareeiae natae sunt, quae universum illud Territorium occupabant, quod circa Urbem
erat aliquam , Urbis Magistratui parentem intra cuius fines Iurisdictionem habebat; & Regio ipsa Chorepiscopon appellabatur, & Chorepiscopus vocaba
tur ille Presbyter, qui familiarum illarum curae invigilabat. Hujus nuncupa iationis testem habemus Dionysium Exiguum in canone ro. Concilii Antiocheni , aliosque interpretes , qui non solum advertunt in ipsis Christianae Religionis exordiis prim cs Ecclesiarum conditores bifariam operam suam,&operae administros partitos esse, in Urbem st: licet, de Urbi adiunctum Territorium . sed praeterea in ipso Territorio plures aperuisse Ecclesias, cum propter longinquitatem una congregandis fidelibus omnibus non satis erat Ecclesia , quas Ecclsas graeci Latini ν egiones , Vιllas , O Parochias nuncuparunt, earumque administri, antiquo immutato nomine Archidiaconi apud Sigiberium in
Chronico dicebantur , communiter vero Curatores,& ne honos, & dignitas , nomenque Episcopi valesceret in his Vicariis , Presisteri. Quod singulae hae Pa- reeiae toti Dioecesi subiecerentur , legitur in canone ν. Concilii laudati . Quoahi Curatores ad forma in LXX. Discipulorum essent ab Episcopis suis promoti, post Damasum Balsamon adnotavit in can. I 3. Synodi die occelariensis. Atque hoc illud est , quod demonstrare decrevimus, & cujus caussa ista notavimus , ut prorsus ineptum appareat, quod traditum est de manuum impositione ad Ordines facta a Chore piscopis . LXII. Ex innumeris autem monumentis, quae orthodoxam firmant senistentiam illa sunt luculentiora , quae suppeditant Cationes Laodicaena Concilii. Sardicensis, Toletani Xxu. , & MII. Franc sordiensis, in quibus dieitur non oportere in Vittatis , aut in agris Episcopos consitat , sed Uisitatores . Nega re igitur in locis his debere Episcopos residere, idem est ac asserere Cho replicopos , quorum curae Pareciae illae adiudicabantur Episcopos non suisse . Nec aliud proiecto crediderunt Hispalensis Concilii Patres, de Patres Concilii Ratisbonensis , Meldensis , & Metensis , qui conclamarunt contra Episcopalia Ministeria, vel conniventiam Episcoporum, & propriam praesumptionem usurpatam a Chore pii copis, hac unica ratione moti, quia iuxta Decreta Damasi Papae , Innocentia, & Leonis vacuum est ,& inane quid quid in Suaami Sacerdotii Chor episcopi egerunt ministerio, quod ipsi iidem sunt, qui di Pre'sbyteri ; quam ab cauilam partim suisse damnatos scimus , dc partim reprellos, easque Imperatum ut modum mensurae suae, qui in Sacris Canonibus praefixi sest, non excederent. Consulatur epistola s. Gelasi I. ad Episcopos Lucaniae β. nec minus , & nisi haberi debeat commentitia, consulatur episti la unica Joannis III. quae prohibitionis a Damase , oc Leone Praedecessioribus su .s factae memi-Fi a iri,
269쪽
nie , de Parisiense Concilium Ludovi eo, de Lot hario Imperatoribus habitum cap. 7. Nos interim certi sumus momenta haec singula luculenter probare Chore piscopos ordinatione sua simplices, merosque fuisse Presbyteros. LXII l. Revocemus modo in memoriam , si quod in usu antiquitatis, dehistoria reperiri poteli exemplum Chorepiscoporum , qui Episcopali ordinatione , de chara itere insigniti essent ; id autem eruitur tum ex Nicaeno , tum ex Antiocheno Concilio. In canone 8. Nicaenae Synodi sancitum legitur quod rever-s a Novati aηorum haeres ad Ecelasiam ubicumquo sive tu vicis, sive is Civitatibus ipsi soli reperti fuissent Ordinati in Clero, in eodem habitu per
severarent. Ubi autem Catholιta Ecclesia Episcopo, vel Prasistero constituto quidam ex iIlis advenissent Episcopi in Ecelesia baberet Episcopi dignitatem . Is autem qui nomisaretur apud eos, qui Calliari dicebantur, Episeopus , bono-νem Presisterii possideret, nisi forte placuisset Episcopo, nominis eum ho ore censeri. Si vero hoc ei minime placuisset , ut provideret et , aut Chorepiscopa tus, a. t Presisterii locum, ne tu Clero prorsus esse videretue, ne in una Civitate , duo Episcopi probarentur exsere. Antiochen a vero Synodus ita deis crevit can. io. Ii qui sunt in vicis , vel passesonibus Chorepi vi quamvis manus impositionem Episcoporum perceperint , ct ut Episcopi consecrati sunt , samen Santa a SFnodo placuit, ut modum proprium recognoscant lec. Erant ita que ex his monumentis Chore piscoporum aliqui meri Sacerdotes, de alii Episcopi , non quidem vi Cliore piscopatus, qui nudum ministerium , de Ecclesiarum , quae in agris erant administrationem concedebat, sed ob susceptam antea manus impositionem , it consecrationem, ut profecto nemo di fiteri po st, quin Episcopus ille a Novatianismo conversus talem characterem aliun de antea suscepisset, quam a ministerio Clior episcopatus. Idque noverunt etiam Laodice ni Patres in can. 37. quo sanxerunt ut Chorepistopi jam quidem Episcopi constituti nihil facerent praeter conscientiam Episcopi Civitasis, quod certe dictum est ne seditiones commoverentur ibidem constitutis Epis copis , de vis Praesulibus earum inferretur , quod inconveniens notatum est in Concilio Ancyrano canone Graecis 18. Latinis quibusdam decimo septimo ;& in Concilio Antiocheno can. I S. ex qaibus canonibus etiam intelligitur, quomodo reperiri tunc possent Presbyteri, qui Episcopi essent, de quibus permitteretur honoris, de mi ni stet ii communio ea conditione, ut negotiis Ecclesiae tu qua morabantur, non se immiscerent; siquidem intelligitur ex laudatis canonibus quod ii erant, qui ad Urbes aliqaas regendas ordinati Episco. Pi nulla sua culpa ab iis, quibus destinati erant, non erant admissi, de ideireo pristinum in loeum denuo erant recepti, videlicet inter Presbyteros , unde Pollea contingebat, quod vicinus Episcopus Collegae sui repulsam aegre ferens Chorepiseopatus ei ministerium conserebat. His porro Chore piscopis ab eo indem Antiocheno Concilio permisium erat , ut constat legenti ejus canonem eo. ut constituerent Lectores, Hypodiaconos, Ec Exorcistas, nunquam vero auderent Presbyterum, aut Diaconum ordinare absque Urbis Episcopo cui tum ipsi, tum illorum Parceeia subjiciebatur, idemque legitur in canone 13. laudati Concilii Ancyraui, tu Epitome Canonum ab Hadriano I. concinnata , in Capitulari Aqui uranensi Caroli Magni, de in breviario Canonum Ferrandi Diaconi Carthaginensis titulo IV. Ad eosdem quoque spectabant testimonia initiandorum excipere, discutere, deque iis ad Episcopum reserre , dccooptare Ministros tu Cleruri rusticanaram Paraeclaram, consulto prius Epi-
270쪽
storio Civitatis, ut dicitur in Collectione Canonum Arabicorum ean. fio. Tandem vero superiorem dignitatis gradum prae ceteris Presbyteris non se Ium Ruris, sed etiam Civitatis obtinuisse, unich docet VIII. canon Nicaene Synodi, ει Il. Cone illi Chalcedonensis, si ordinem scripturae sequi velimus. De cetero , ne quis arbitretur posteriora haec , quae addidimus regulam statutam labefactare, quae Chore piscoporum ordinationem solis Civitatis Episcopo tribuit, eosque in Presbyterorum numero recenset, patent omnibus An
tiocheni Canonis verba , peripicuumque est quod ex Apostolica Traditiona per
univeriam Ecclesiam ad hane usque diem religiose obtervatam satentur omnes , Episcopos a tribus saltem Episcopis ordinandos esse. Ex iis igitur, quae superius contigisse adnotavimus,licet infrequenter,sacile ostenditur factum aliquando siti 1 se ex varietate negotiorum, ut Episcopus adscisceretur ita Clior episeopatum, quo nihil ad negotium nostrum fingi potest accomodatius, ut explicemus un de natum est quod Sacri Canones aliquando probare potuerint manus impositionem ad ordinationes a Chorepiscopis factas, quod Chorepit copi illi Charactere Episcopali erant in ligniti , de quod eisdem non defuit suorum Episcoporum
consensus. Aliorum contra vero Chor episcoporum semper irritas ει inanes fuisse dixerunt, de ab Episcopis iterum rite peragendas ordinationes Presbyterorum , de Diaconorum , imo etiam Subdiaconorum, ut constat , ex Responso Leonis III. licet haec ordinatio Chor episcopis diserte permissa esset a Concilio Antiocheno, nee dum suisset ullo decreto vetita. Haec videantur in Sce lectis Capitulis tit. 4. e. r. Tomi a. Conciliorum Galliae ad annum 8oo. de sufficere possunt ad ostendendum caussa sua excidisse adversarios qui Chore piscopos vi ordinationis suae Episcopos fuisse defendunt, cum gravioris ponde inris fundamentis hactenus allatis careant, ει singularia illa, quae repetunt te. stimonia partim ex uno Rabano Mauro, ex Nicolao I. inutilia sint, de plus detrimenti Chore piscopis afferant, quam utilitatis, Innutilia sunt, quia hae abes , dc plumbeus esse debet qai putat unius Rabani sententiam pluris esse faciendam quam tot Pontificum Decreta , Conciliorumque statuta. quae usque
modo recensuimus, qui ignorat nos ejus auctoratatem eadem libertate explodere
posse, qua ille Leonis III. responsium , de tot Synodorum iudicia insuperhabuit. Praeter quam quod fatentur omnes quod cum Nicolaus I. Rodulpho Are hiepiscopo Bituricensi anno 864. consulenti de Ordinat Onibus Presbyterorum de Diaconorum celebratis a Chorepiscopis, quos quidam Episcoporum deponebant , quidam vero denuo consecrabant, respondit se diceret nee innocentes oportere percelli, nec ullas debere fieri reordinationes, vel iteratas consecratio
nes . Ad formam enim LXX. Cborepiscopi facti sunt, quos quis dubitet Episcoporum habuisse Uscia Sed quia Sacri canones vetano ne omnes omnia sibi ven dicent , ae per boc dignitas Discoporum ad Cboropiscopos suos videatis transferri, statque vilior honor Episcopis , se decernere nihil tu hoc prater re eulas sici; satentur inquam omnes quod diversis occupatus negotiis cursim respondere coactus fuit, & hoc idem ipse Pontifex praefatur in dicta epistola , quod intuentes Patres in Synodo Metensi congregatI A. 888. non ob intinuit apud eos haec responsio, sed can. 3. definiverunt ea quae iam superius retulimus, nimirum Chore piscopos eosdem esse ac Presbyteros, vacuumque , do inane quid quid in Summi Sacerdotii egerunt ministerio . Plus vero detri. menti attulille Chore piscopis invidiosam hane Nicolai sententiam quam uti inlit itis ostendit Auctor operis de Concordia Sacerdotii, S: Imperii lib. 2. c.
I . n. s. cum enim nihil sibi reliqui esse viderunt Episcopi s Presbyterorum