장음표시 사용
241쪽
damento, de nota Communi regula morum , reliqua infirma faciant, aut tolerent, ut subditorum oratam in proposito tuae Sanctitatis valeant continere, quod patet evidentissime legenti ea , quae a RImanis Pontificibus praere qui runtur, ut cum aliquo possint dispensare, de quibus late agunt rescripta Se di s Apostolicae . Iuris interpretes, de varia Cone illa , praesertim vero Tridentinum in Sess. XXV. c. I 8. ubi haec leguntur: fiant ansversi Sacrati mos Ca-usnes exucte ab omnibus, ct quoad ejus seri poterit linistincte olervandos. uuod F urgeus . justaque ratio . ct major quandoque utititas pollulavrrit ut cum aliquibus dispensandum eset, id caussa cognita. ae Fumma maturitace , atqust gratis, a quibuscumque . ad quos Misensatio perirnebit erit praefandum , asi te, que facta dispensatio subreptilia censeatur: Neque unquam aliter quam sub his regulis fuisse per Romanos Pontifices ei spematum in Votis in Beue-ficiis, in Irregularitatibus, de Matrimoniis, ii bene norunt , qui nullis Prae
CenzePtis opinionibus , diuturnaque cum diligentia argumentum hoc Pertractarunt.
XXXVII. Unum est quod in Decreto Concilii Tridentini non legitur.
nimirum Canonum dispentationes Summo Pontifici esse concreditas , sed hoc nihil officit sententiae nostrae, nam cum tempore hujus Concilia dispentandi auctoritas in gravioribus singulis materiis esset ad Se lem Ap. lioli eam devo Iuta . sive Sedi Apostolicae reservata esset, Patribus visum non est hoc definire, sed satis esse putarunt regulas in materia dispentationum ad Romanum Pontificem dirigere . ut apte tamquam fidelis dii pei, latur consoria iter ad has regulas sua in dispensando auctoritate uteretur . Porro re ervationem di spensationum Romanae Sed is praeeessisse templara Coire it a Tridenruit, longa inductione probatur. Invenitur enim quod in Impedimentis Matrimonium dirimentibus Alexandro III. agente Summo Pontifice vetitum fuit Epi: copis dispensare, qui nee dispensare potuerunt cum Bigamo ad omnes ordines,
nec ut Clericus in titulum plura haberet Beneficia curam animarum ha habentia . Circa eadem tempora nulli Episcoporum licuit dispeniare, in voto solemni Paupertatis, de continentiae, in matrimonio rato non consummato, In
iuramentis, pactis, de ptivilegiis in limine fundationis . aut cum clerico laeeu Iari. qui in excommunicatione recepisset ordines, etiam si ab illa excommunicatione possent Epileopi absolvere. Nunquam etiam ante Concilium Tridentinum auditum est, per dispensationem Epitcopalem simplicem Sacerdotem Chrisma contulisse , pias dispositiones, tam in ultima voluntate , quam In ter vivos fuisse commutatas, de Laicos admissos fuisse cum Collegialibus ad eligendum t aliaque his similia contigisse, de quibus latissime DD. disputant artis in locis. Caeterum non tantum iure reservationis ad Romanos Pontifices spectat dispensandi lacultas , sed qala omnis, quae in Episcopis repetat ut iurisdictio . ut alias docuimus, ab ipsis Rom. Pontificibus in Episcopos in sua Diaeeesi generaliter emanavit; in hac tamen coli cessione non veniunt multa, δέ illa praecipue, quae speciali indigent commissione , ut cap. Duod transiationem de Ossie. Leg. e. a. de Ome. Vicar. dc c. qui ad agendum de Procur. in 6. de lege I. in prioci p. E. de octie. eius, cui mandanda est iurisdictio. quemadmodum non veniunt ea , quae verissimiliter non esset quis lpecialiter Conceisurus c. in generati de Reg. Iuris in o. i. obligatione generati si . de Pignoribus l. qui peculii T. de Peculio; item maiora non committuntur sine speciali mandato t. Pomponius, dc l. mavdato T. de Procur. , dc propterea
242쪽
etiam seclusis reservationibus Apostolicis in Universali Ecclesia Dispensationum omnium regula Pontifici concredita est in apicem suae auctoritatis,
ruta ipse est Successor Petri, & Vicarius I. C. unde omnia regit, ordinat, Milponit prout sibi placet, di qui dummodo non faciat contra fidem, omnia potest . nec ullibi apparet hanc potestatem suisse Episcopis concessam , nisi a
Roxano Pontifice in quibusdam casibus , & praeviis aliquibus circumstantiis, di lub quibusda in clausulis , de conditionibus, quas hic recensere supervae a. neum et t. Hoc unum addimus non tantum solere Pontifices Romanos duri Caianonico der gare per ilispensationes, sed etiam Per varia privilegia . quae ab eisdem indulgentur . sive haec ad tempus, vel perpetua Hiit, sive perlonalia , vel realia , & hullismodi sunt Exemptiones Regularium , & Capitulorum quo Tumdam ab Episcoporum Iurisdictione eontra De eretum Concilii Chalcedonensis , quae privilegia licet primum prosecta sint ob immodestiam Episco- νυν um. ut dixerunt Gregorius VI l. in epistola ad Taurnensem Episcopum ti Alexander Il. in tua epistola 1 f. tandem a sola Pontificum liberalitate ,&gia tiolo beneficio prodierunt. Ad Ius Divinum , aut Naturale Pontificias Di-1Pensationes non porrigi fatentur omnes Theologi , dc saniores Iuris Canonici Interpretes. quia non licet Pontifici Iure suo aliquem ab Iobtigatione Iuris Divini, de Naturalis eximere, licet jura illa interpretari possit, quod egregie
explicat D. Thomas Quod lib. s. a. Is . ait enim: Sunt quaedam actiones , quae absitate considerata tuordinationem, b deformitatem quamdam important, qua ramen aliquibus circumstantiis advenientibus bona esciun=ur , sicut non re silere propter incompatibilitatem in beneficio curato est per te malum ι tamen aliae circumstantiae possunt supervenire, ita honestantes actum , ut pradicta
inordinationes totaliter evacuentur, se puta si fit necessisas in pluribus Ecclesiis ejus obsequi. θ ριμ plus servire Ecelsa, vel tantiamdem abens, quam alius stra
sens, er quae alia siunt hujusmodi, ct tuae istis conditionibus supervenienti
bus cum reda intentione , nos erit peceatum etiam utilia dispensatione inter
venιente , si confideretur tantum fecundum jus naturale , quia Misensatio ad ius naturale non pertinet, sed solum ad positivum . Nune autem certum essper antiqua jura hoc esse probibitum , ct ideo nee aria es i9pensatio, etiam illis circumsantiis supervenientibus, qua secundum consideratιonem j urιι naturalis actum poterant honesare . Haec θ. Thomas . Merito igitur Alma anus Glossarum auctores, de plerolque Iuris Canonici interpretes arguit, quod a serant . ex caussa Pontifici liberum esse , ut circa ius illud dispent et, quod dicendi genus repudiari debet , eum Summas Pontifex proprie non dispenset. , sed interpretetur ius Divinum in eo casu propter aliquam circumstantiam
XXXVII. Merito etiam arguuntur Theologi illi, & illi Canonici Iuris
interpretes, qui dum caussam dispensationum inquirunt, hanc non invenien tes , Dispensatorem ipsum redarguunt, nee licitam . nec validam esse eius dii pentationem contendunt , maxime si de Romano Pontifice haec controversia moveatur. Quis enim ignorat positivas leges omnes, quae iandatae non sunt in aliqua ratione de Icendente a Iure Divino , vel a dictam me rationis merenaturalis, ut laudatus Praeceptor Angelicus docet modi. s. a. f., dc quae praefertim iura tertia, vel publicum statum non laedunt , ab eius nutu pende
re , ita ut i ola liberalitas Papae sufficere possit pro caussa dispensationis i Sed neque illis assentimur, qui in perpetuo usu, ut ipsi a junt, a quadringentis Tom. LI. L c circis
243쪽
ei rei ter annis in Romana Curia recepto, praecipuum dispentationum sunda mea. rum constituunt , M asserunt e X hoc usu tantum pendere , quod irregulari. tates tollantur . impedimenta Consanguinitatis, & innitatis in tertio, valquarto gradu amoveantur, Beneficiorum pluralitates cone edantur, Poenis a Catione indictis illi eximantur , qui dispensationibus talibus utuntur . neque
eorum ordinationes vitiosae censeantur , nec de matrimoniorum viribus dubitetur , neqae status liberi quaestiones ex eiusmodi nuptiis editis moveri pos sint &e. cum apud istos nullum extet . aut ab illis Proseratur exemplum huiusmodi dispensationum, in quibus sola Pontificis voluntas legitimae caussae vim habuerit, vel tollendae, vel solvendae legis per dispensationes alioqui in
debitas ἔ e contra vero innumera decreta Pontificum Romanorum subreptitias, inanes. & irritas declarant illas dispensationes, quae ementitae caumenarratione extorquentur . Insertur ergo, quod non Consuetudinis vis tolera vit dispensationes in iis, que a Conciliis Oecumenicis instituta sunt in gra vioribus negotiis , hoc est ne Episcoporum Consecrationes luconsultis Metrois politanis fierent, ne duabus Ecclesius Clericus unus adleriberetur, ne peris mitterentur Episcopatuum Successiones suturae, aut praesentationes in ceteris Beneficiis per resignationes, quae vulgo in favorem nuneupantur dic. sed legi intima caussa dispensationes concessit, ita tamen ut nihil indulgeatur propter Privatum petentium commodum , nasi meritia aliunde iuventur . εἰ quin utilitas publica compensetur, ut colligere licet ex Praefatione Ivonis, quam Decreto suo praefixit, ex Bernardo lib. 3. de Consideratione , et ex aliis. Porro legitimis praesuppositis caussis, ubi fuerit, aut quomodocumque a Pontifice in Iure Canonico, etiam per derogationem dispensatum , nulli licere agere contra Papae Re lcripta , ea ostendunt, quae Romani Pontifices praestate inrunt rescindentes, si quid contra illa quomodolibet, de a quolibet suisset
attentatum , additis excommunicationibus in contumaces, ex quo Patet nihil
reliqui penes Episcopos esse . quam Pontificiis his rescriptis parere, de a Pontificis nutu pendere . Leonis Iv. comminationes reseruntur ab I one s. Pariste Decreti c. 3 s. petitae e Concilio 71. Episcoporum: Si quis Dogmata, Hau cara . Sanctioue , Interdicta . vel Dureta pro Catholica mide . pro Ecclesiasica disiciptiua, pro correctione fidelium . pro emendatione sceleraturum, veleerdictiose imminentium , MI futurorum malorum a Seris Apostolica Prasutibus fa/ubriter promulgata eoutempserit Auathema fit, qui rursum capite 36. adiicit Gregoria VII. gravem sententiam, in qua legitur Idolatria peccatam in eurrere illam ex Samaetis testimonio, qui Apostolica Sedis noluerit obedire praceptis, quod aiebat etiam Magnus Gregorias , nisi fortasse Romano Pontifici ab aliquo obreptum fuisset, in quo casu possent Episcopi anseriores deis cretorum executionem suspendere sine iniuria Romanae Sedis, quod ex privilegio B. Petri illa lata non sint, cuius privilegia vis eo tendit, ut abole an tur Potius, quam cumulentae peccata, quod accidit cum ad Superiora peccata , fallaciae , dc circumventionis crimen accedit. Qua de re cum id contingebat antiquitus, Episcopi statim ad Romanum Pontificem rescribebant ἔ si uti esset res controversa , ut diligentiam illam exigeret . ut posse ut de Pro posita quaestione sciscitari. ει solationem accipere , quemadmodum loquitur vIu. Synodus in can 24. de iis quae disceptantur cum Ecclesia Romana . Alia nanet sunt tempora, alιι mores, alugete variis ia regi ovibus vias. α non minus In
244쪽
minarum traditionum delinquitur sanctiones , quam in iniuriam ipsius Do in
XXX lX. Inquiet aliquis ipsam Apostolicam Sedem sedulo iam prospexisse Reler Wationibus Gratus , aliisque Dispentationibus in perniciem Canonum inductis, eum Leo IU. Ludovico I l. imperatori arbitrium detulit , ut siquid a te incompetenter , id est ultra fines iurit dictionis suae actum esset , suo, Musorumque tuorum iudicio emendaret. Uerba hujus privilegu refert Gratianus in cap. nos si incompetenter a. q. 7. Nos fl incompeteη ter aliquid egimus, rein subditis justum Ieris tramitem non conservavimus, vestro, ac Missorum ve-frortim cuncta volumus emendare judicio . Itemque legitur Galliarum Reges privilegium habere, quod externus, dc alienigena non potest beneficiari in suo Regno sine eius permissione: Aliis Principibus. Republicis, M Civitatibus quorumdam canonum cultodiam commissam esse , ut pro arbitrio iisdemutantur. Ex hac autem responsione hoe unum insertur adprobari dispenta tiones infringendorum Canonum illorum , quibus temporalis aliqua utilitas impediatur . e contra ac rater oppugnara dispensationes illas, quas Evidens Ecclesiae utilitas cognoscit esse necessarias . Verum distinctionem hane maxime iniuriolam esse Ecelesae , eaque Iurisdictionem Ecclesiasticam turba τι plurimum , nemo est qui non videat. Abusum hunc suorum temporum Guillelmus Durandus Episcopus Mimat ensis in Parte a. sui Tractatus de Celebratione Concilii Generalis titulo IO. perstrinxit, cujus verba quisque labens consulet loco cit. perstrinxerunt nubilissimi alii Scriptores, nec silue runt ipsi Rum. Pontifices, cum ex hoc abusu observarunt , tum oppressam Sacrarum Electionum libertatem , tum Sacrilegam Episcopatuum , Abbatiarumque nundinationem contra Apostolicos Canones, Conciliorumque Oecumenicorum Decreta Nicaena I. in canone 6. II. in can. f., de Constantinopolitani v. in Can. Ia. Enim vero patent omnibus ea, quae contra abusum hune
verbis, et factis Vll. Gregorius gessit cum Investituras prohibuit , damnavitque iii frequentibus Synodis, quas Romae eoegit. Nullus etiam ignorat Gregorii VII. Decreta Victorem III. innova sse , atque confirmasse in Synodo Beneventana , nec aliter sensisse Urbanum II. in Conciliis, quae Melphiae, Claro montia , de Romae celebravit, Paschalem quoque secundum in suis litteris ad Henricum V. Angliae Regem, quae exhibentur ab Eadmero lib. 3. historiae Novorum , ει in Synodis Lateranensi, Guastallensi , Trecens, Beneventa n 3 , iterumque Romana A. x x x a. , de IIa 6. in quibus, ut scribit Abbas Uripergensis in Chronico privilegium Invelliturarum , quod A. III i. in tentorii Concessisse videbatur Henrico V. Imperatori obliterare volens iterans senten. tiam Papae Gregorii VII. lnvestituram Eeclesiasti earum rerum a Laica mana Turius excommunicavit sub anathemate dantis , de accipientis . Leguntur adhuc Decreta Calisti Il. , qui easdem Investituras in Concilio Rhemens damnavit, de Henricum Imperatorem eas pertinaciter retinentem excommunIca VIII qui tandem Imperator, ut testatur laudatus Uri pergenss loco cit. ad A. 121 . in generali Conventu apud UUormatiam eum Ecclesiastieas Invettitu- Tas, ceteraque Spiritualia negotia, quae tanto tempore Reges Teutonici administraverant, quaeque ipse , ne Regni diminueretur honor . nunquam vi ta comite te dimissurum proposuerat, humiliatus pro Christo coram multitu
dine maxima abrogasset, & in manus Episcopi Ostieusis in perpetuum Eccle sae danus isset, hoc unum ex liberalitate Pontificis obt nuit, ut Eiectu nes iaCca prae
245쪽
.rx lente fierent, de si quae oriretur discordia, ipse saniori parti assensim , all. xiliumque praeberet, Metropolitani . dc C improvincialium Iudicio, vel Cori. silio; de ut Electus Regilia ab eius Maiestate per Seeptrum acciveret, id est
Civitates, Ducatus, Marchionatus, M uetas. Dominationes , reliqua Feuda ad Imperii servitium pertinentia , neve illa deinceps occuparet absque consensu Imperatoris. In id vero ius Per Sceptrum poneretur , quod ut Go fridus Abbas Vindocinensis illorum temporum Seriptor observavit in opuleuis Io ad Calistum Papam cap. 3. Iuvestituram per virgam , dc annulum accipe Te , nisi a suo Consecratore manifestum erat esse damnatum , quia nulli Laico licet illa Ecclesiae Sacramenta dare , sicut ei non licet Episcopum conse crare . Abstinerent vero Episcopi ab ho magio, de iuramento fidelitatis, quia ordini tuo. & Sacrae Ulictioni derogarent , si Sacratas Dominico Corpori , de Sanguini manus, Laici manibus gladio Sanguinolentis obligando supponerent. XL. Audivimus ergo, quod Romana Sedes non acquievit infractoribus suorum Decretorum , cum sensit Ecclesiam Dei, quae a Christo libera ficta fuerat, ancillari deinceps debuisse , aut ad servitutem redigi : aliquando ceria te Laicas audacias dissimulavit Oeconomia quadam, de dispensatione minime
damnanda gravioris mali metu , nimirum Schismatis, secundum regulam a S. Augustino traditam in 3. lib. contra Parmenianum , aut necestate cotente,
aut subreptione fallente , Sc ut hoc Ecclesiasticae Disciplinae vulnere gravioriis bus malis obviam iret. Ceterum nec prima , nec sola facta e si dispensatrix Dominicorum praeceptorum, quia Mediator Dei , ει hominum , cuius vita in terris dileiplina fuit morum , primo praecepit Discipulis, ut neque Sacculum ,
neque peram serrent, quaa tunc nulla necessitas urgebat; imminente vero tempore passionis suae , sciens eos panis penuriam passuros, cum transirent de loco ad Iocum temperavit praeceptum dans eis licentiam , ut ferrent peram ,& Sacculum , non jam imperans cupid:tati, sed indulgens necessitati; ita cum haereisses diversi generis pullularent per diversas partes mundi , ut Catholici territi
severitate lententiae haereticorum seductiones caverent , severissime praeceptum e si, ut revertentes ab haeresi, vel Clerici non fierent, Vel Clerici non manerent. Pro cuius rigore Decreti. cum Ecclesia maxima damna pateretur prudens di lcre istic religiolorum voluit, oc docuit mutandam esse sententia in . dc ab Haeresi reverintentes. dc Catholicam unitatem pro tuentes fraterne suscepit . de in honoribus suis manere concessit; iudicans melius esse, ut fieret aliquod vulnus in cortice Matris arboris, quod charitas fanaret , quam Eaclesia de omnibus , iquos posset, membra sua non colligeret. Sic etia in antequam usus Investiturarum in manifestam abiret Tyrannidem , dc subversionem Canonum , Ecclesiasticaeque libertatis oppressionem , Ecclesia conui ventibus illum alpexit oculis; quod praesertim accidit in Germania per tres Οι hones, oc S, Henricum , in Gallia, & in Anglia usque ad Gregorium VI l. quoniam dignissimos Episcopos Ecclesiis praeficiebant, de novos in dies Episcopatus Regia munificentia sun dabant, dotabantque, ut legitur apud Ditinarum I pistopum Merdebur gentem in Chronico, aliosque Ecclesia ilicae hiiloriae Scriptores. & demum ne vel tales Reges . de Priveipes Investituras concedentes iii Ecclesiasticis Polissessionibus propter hoc peruent, de Sancta Ecclesia detrimcntum pateret tr. Nec quidquam modo prohibet post Electiquem Canonicam, & Coulec rationem per investituram Regalem in Ecclesiasticis Posi essiunibus cun cuit: ine in
uxilium . oc detensiouem Episcopo dare , si tamen propter hoc saecularis po-
246쪽
testas pecunaam non extorqueat, aut quod esset gravius , sibi inordinate subjectam non emeiat Pontificis Perliniam , a qua sola manavit . quidquid re centior aetas cultodit circa bona Ecclesiastica vacante Sede , q iae pleriqυθPrin ripes recinere consueverunt, donec Antistitum electioni cometa tirent . Ca-listi Constitutio A. xira. edita, ea fuit, quae Regibus tribuit Pi testatem exigendi a Piae latas um versa ollicia , & Obie quia , quae ratione Feuilorum exhibere tenemur; cumque aliquarum Provinciarum constetudo Dcimino Fetidi
usum seu nim adiiceret vacante Feudo per Vastat li obitum , sic Reges eo Feudorum iure, quo ad Regalia , sive Patrimonia Episcopatuum usi iunt, dum eorum custodiam ad se receperunt. Prosectum etiam inde est ius illud Regium per quod Collatio beneficiorum interim vacantium , dum Regalia apertae si, ad Reges pertineret, idemque ius posteriora varia Pontificum rescripta non improbarunt, nimirum Alexandri III. rescriptum editum in antiqua Collatione Decretalium , quam publici iuris fecit Antonius Augustinus, & III. Innocentii, & Clementis IV. . oc Gregorii X. quorum alter revocavit provilionem quamdam, quae auctoritate eius facta suerat, de quadam Praebenda Rhemensi, quod Rex Ludovicus IX. conquereretur, id te tua tum suille adversus iura Regia r alter vero epistola tua data A. I 17 I. approbavit collationem a Rege factam Archidiaconatus Senonensis, qui ob consecrationem Archidiaeoni in Curia vacaverat . Et tandem prosectum est , quod etiam spolia Episeoporum desunctorum manu , de potestate Regia retinerentur, licet antiqui Canones ab iisdem spoliis Clericos . de Metropolitanos removissent, lelicet Urbanus II., ει Il. Innocentius eorumdem spoliorum occupationem Laiis cis interdixissent. Post electionem Othonis IU. Germaniae Principes ad Inno centium III. seripserunt abolitam ab Othone suille Con Iuetudinem occupanis
di bona mobilia Episcoporum morientium , aut Abbatum Principum , eum demque statuisse, ut ea Successoribus contervarentur , idque contigit Α. Ia Oo. Anno vero Iais. Fridericus II. Impurator peculiari Constitutione , quam deinde A. Iarp. confirmavit bulla aurea ad III. Honorium data eumdem abuissum, quem in occupaudis bonis decedentium Praelatorum, aut etiam Ecele starum Vacantium, consueverunt sui Praedecessores committere post editam
Calisti Constitutionem . pro motu propriae voluntatis, demisit, dc resutavit, Spiritualia omnia Pontifici, & aliis Ecclesiarum Praelatis relinquens libere dispensanda, ut quae essent Caesaris Caesari , di qux Dei Deo recta distributione redderentur . oecidentis Principibus praeiverunt in sacto hoe Constantino litant Imperatores . Joannes Commenus, eiusdemque Frater Manuel , qui cum vidissent Gubernatores Provinciarum contra Concilii Chalcedonensis canones bona mobilia Episcoporum . qui obierant occupasse , de immobilium usum fruinctum in suos usus convertere voluisse , quamdiu Sedes vacabat, A. II 2 . de Iaso. id fieri deinceps vetuerunt iubentes, ut partes, sive membra Ecclesiae vae antis, id est Cleriei illius Ecclesiae eorum bonorum administrationem sulciperent, donec Successor adveniret , quibus exemplis exeitati Galliarum Reges. si non remiserunt in universum ulum fruetum redituum Ecclesiastico. rum, & collationes Praebendarum , ius tamen illud in illis stilis Ecclesiis retinuerunt, ubi recepta erat illa consuetudo , relicto ceteris antiquorum cano num uiu , vetueruntque hoc induci, in lis Ecclesiis, quae ei non erant ob noxiae , dc optimum factu esse existimarunt Principes, ut huius consuetudinis
confirmationem decerni Procurarem in concilio Generali Lugdunensi, quod
247쪽
a Gregorio X. convocatum , & Celebratum eli A. Ia74. in quo ita Iegitur falsi e lanei tum es p. 12. Cenerati Constitutione sancimus aeniveuos, ct μυω- ινι , qui Gratia . custodiam . flve tarditim advocat ouιs . stu defensionis tris iam tu EccIsis , Monasteriis , seu qu/bu, ιιbet pus locIs de novo Hurpare canantes , bona Eulsarum . Moua steriorum . aut locorum ipsorum Vacant/um Minc stare prae tignunt , quantecumque digurratis honore perfulgeant . . . . eo ipso excomm tisicationis sententia decernimus sub acere . . . Iur autem ab ipsarum EccIesiarum . ceterorumque locorum fundatrone. veι ex antiqua eo uetudine jura sibi hujusemodi vindicant . ab illorum abusu sic prudenter aut oeant. θ μοι Miuistros in eis sollicite faciaut absinere . quod ea , qua non pertinent ad fructus, Me reditus provenientes vacationis tempore non usurpent, Nec bona cetera , quorum se asserant habere custodiam allabi permitta ι. sed in bono statu conservent. Huic Conciliari regulae innititur Ludovici XII Conis stitutio edita A. 149 p. aliudque Regium Edictum anni x6o6., & lub Regno Philippi Augusti Eeclesiae plurimae exemptionem a iure Regalium obtinueria ut, testante id Chopin. lib. a. de Sacra Po i . tit. 9. , bc Pasquierio lib. 3. 3Di: qui sit. c. 37. sed tandem Rex Ludovicus XIV. conientiente Ecclesia Gallicana de si nivit Regalia jus valere debeee in universis Regni Francici Ecclesiis. XLI. Quaecumque tamen fuerit. aut esse possit Recentior praxis in hae materia Dispensationum ab δε postolica Sede petendarum, nec ne, alii viderint , hoc unum certo scimus sententiam hane nostram , quae lolis Ponti ficibus Romanis docet suisse a Christo Domino concreditam Potestatem te minperandi severitatem Canonum , qui ab Ecclesia recepti sunt universa , Oecu menicam viri. Synodum, & verbo , & sactis tradidissse , quae proinde una cum Basilio Augusto , & Ignatio Patriarcha oravit Pontificem , ut de Lectoribus plurimis Ordinatis a Photio sententiam diceret, de quibus non iudicaverat Synodus, an a Sacerdotii Ordinatione removendi essent, illumque depre- Cata est, ut eis gratiam saceret ob Eeclesiae necessitatem ; Postulavitque ut cum Theodoro Metropolita Cariae dispensaret, eique restitueret Episcopatum, quia multa pro Ignatio passus fuerat, neque defecerat ad Photium , nisi tormentis compulsus t & denique intercessit pro Paulo Cartophylace , ut concessa ipsi venia posset ad Epileopatum promoveri. Sed de his plusquam satis. g. III. Castigantur Novatoram Errata circa Episcoporum , ct Presiste
rerum Iurisdictionem. XLII. Catholi eorum nemo in dubium revocabit Sacramentorum omnium ,& speciatim Sacerdotii institutionem a Christo esse repetendam, cum . Id a Florentina, & Tridentina Synodo definitum sit. Quilibet etiam sibi persuadebit Potellatis Spiritualis, de supernaturalis , cuiusmodi est Sacerdotalis ordinis Potestas, sive in Episeopo, sive in Presbytero nullum alium quam Christum esse posse Auctorem . Deumque solum , qui Auctor est Gratiae , & Gloriae ut legitur in Psalmo 83. Gratiam , σ Gloriam dabit Dominus , solum quoque
potuisse instituere ordinem, cui gratiae per Sacramenta conserennae Pote ita Concredita est. Haec itaque cum certa sint apud omnes, facile erat, oc ea, quae
sequuntur ex iis, vera esse in sequentibus Propositionibus de monitrare .
248쪽
go Propositio I. Christus Pastorum omnium Caput Pastoralem ordinem in nθ-ss Lege insiluit, quem in veteri se daturam Deus , ct insituturum promiserat. XLIII. Divinam hane promissionem Ieremiae 3. 6. 23. 6o. ει 62. habemus, in quibus locis haec legunturr Dabo Vobis Pastores juxta cor meum , di pascent vos Scientia, or doctrinar Venient Pastores ad Sion, or Greger eorum sxerunt in ea tentoria in circuits . pascet unusquisque eos , qui sub manu sua
funt: Ego congregabo reliquias Gregis mei de omnibus terris , ad quas fecero eos illae , ct convertam eos ad rara sua , ct crescent, ct multiplicabuntur .
Et suscitabo super eos Pastores, ct pascent eos: Ponam visitationem tuam pacem, or praepostos tuos jusitiam: & demum super muros tuos Ierusalem con situi custodes tota die, o nocte tu perpetuum non tacebunt. Nihil prosecto illustrius, aut clarius dici poterat ad explicandum futurum Pastorum ordinem , eorum munera, dc per ipsos Christiani populi propagationem , dc suturam amplificationem eorum auctoritati . dc Subordinationi subditam, de quasi
in manu positam , ut ei praesto esse possint, cum opus fuerit. Minoris tamen momenti non est, ει illud argumentum. Nuod ea sup-Peditant quae in uno illo ex omnibus electo populo Deus ipse gessit, ut vel uri Praeludamento quodam ostenderet, qualem in plenitudine temporum descendens ipse in terras Catholicam suam toto orbe diffusam aedificaturus esset Ecclesiam , ut vera sit Apostolica illa sententia , quae docet legem umbram futurorum bonorum habere, non ipsam rerum imaginem. In primis itaque videmus in veteri illa Synagoga distinctionem prophanae multitudinis ab his, qui Numinis dicati , mancipatique erant ministerio. De Aaron. Ec filiis eius notum est, ut separati fuerint a vulgo filiorum Israel , de Sanctificati Ole Unctionis Sancto, consecratique Domino. De Levitis idem testatur Scriptura. Deinde bipartitum illic Sacerdotalem videmus ordinem , nempe ει Aaron Sacerdotem , de filios ejus, sed ille non solum Saeerdos . sed etiam Pontifex , hoc est Sacerdos Maximus inter fratres suos, super cuius caput fulum est Sanctae Unctionis oleum , de cuius manus in Sacerdotio consecratae sunt , filii
autem eius in serioris gradus Sacerdotes, quorum manus tantum , non etiam
capita oleo Sanctae Unctionis in Sacerdotio consecratae sunt. Quin dc Sacrae illae vestes eorumdem Pontificalis eminentiae a gradu Sacerdotali evidentem differentiam indicant , illorum enim erat ex auro, hyacintho, purpura, gemmis que pretiosssimis resulgens ornatus , eum filii Aaron inserioris gradus Sacerdotibus lineae tantum paratae essent tunicae. Porro inter Secundarios Sa cerdotes duo maxime insignes fuere , primus principum cujuslibet familiae Leviticae caput, qui in Caathitarum Provinciam inspiciebat, alter ipsius Legatus , cujus erat inquirere in munus Gersonitarum , 5e Meralitarum . Fue runt ic Principes cujusve Leviticae familiae a Deo constituta , qui Po Pulo cum
Imperio Praeerant, cum vero vaga, de incerta essent Levitarum munera ,PO
stea per Davidem illorum distinctio e cepit esse aceuratior cum in Sacra , tum in Civili administratione . si quidem diversis, diverias Provincias adiunxit , qui bus praeessent; ει hunc ordinem qui post Da Widem regnarunt Iolaphat, ει Io
sas religiose tenuerunt, qui etiam Levit s. 6e Sacerdotes milerunt visitato res Per Civitates, qui populum docerent, oi ut ad eorum eruditionem om
rus Israel sanctificaretur Domino, bc hinc Synagogarum usus manavit, q ae l
249쪽
ad docendum . orandum , de ad in nobedientes corrigendcs, de castigandos ininstitutae erant sub disciplina unius Archisynagogi. Hactenus umbram, & fguinram complexi sumus, nunc ab ea ad solidam rei veritatem transseramus ocu Ios, suam cuique aptantes particulam. Illud vero in initio sermonis notandum
est , quod scripsit Apostolusi omnia in Mara iliis eontingebant. I ipta vero
sunt ad eruditionem nostram , ut liceat inferre soliditatem umbraticiν illius Ordinis veteris Tabernaculi diligentissime constituti a De i , oportuisse in Christiana esse Ecclesia eum vetus illa Synagoga nota potuerit abique ordine diligentissime constituto subsistere. Et certe tanto prae illa veteri , ex aer ori haec ordine constituenda necessario, ordinandaque fuerat, quanto individuam uni tatem , de concordiam difficilius est servare in tam dispari toto orbe diffusa multitudine , quam in uno cognatoque populo eisdem semper de moribus, dexitibus assuefacto. In veteris igitur illius tabernaculi umbra, in veteri illa Synagoga, clarissime videmus expressum . quam diligenti ordine nostra foris manda erat Ecclesia ἔ videmus & id quod requirebat necessimo ratio , quod expressum erat in illa umbra veteri nunquam denisse nostrae Eceleliae , ted fuisse in eadem ab initio , ab ipsis Apostolorum temporibus . de in hunc usque
diem toto orbe terrarum , quacumque patet nomen Christianum adhuc conservari, tum prophanae multitudinis a Clero dii criminationem , tum instituta in
ab ipio Deo plebis gubernationem per suos Pastores, qui id officii in Ecclesia gererent, quod vel anima in Corpore, vel mens, de ratio operatur inanima, ut utraque pariter compaginata. de sibi invicem mixta, in quo quid deest , dc in quo abundat, velut in membrorum diversitate consonantia ficta Per spiritum persectam , de integrum . atque ad omnia aptum corpus extatae, de dignum quod Christum habeat eaput, ut Nazianzenus ait Gregi Plus, Uidemus tandem aedificatam nolitam Ierusalem instar Civitatis nobilissimae , cuius cives Praesdum, Magi tiratuum . de Officiorum ordine diligentissime con 1li tuto in arctissimam , quam fieri potuit uuitatem coluerunt. XLIV. Age nunc audiamus quomodo ille loquatur , qui Ecclesiam hane condidit, Et deinde in ea natus est Christus Dominus. Hic Ioan . Io. se Pa-sorem bonum appellat , quod non sicuti Mercenarius, qui non est Pastor, aliun
de , quam per Ostium sit ingressias, quod proprias Oves habeat, quod Oves
Vocem eius audiunt, ει proprias voeat nominatim, Et educit eas, oc cum Proprias emiserit ante eas vadit . quae vocem eius sequuntur , quia sciunt vo-Cem eius, δέ quod tandem animam suam pro ovibus ponit, dc LuPo veniente non sugit. Unde quaeso tanta inest illi sollicitudo , ut ostendat se Mercenarium non esse , quem veluti furem detestatur, de de quo ait, quod venit ut Lupus, ut O es perdat, de mactet Prosecto eum Christus singula veri Pastoris ossicia exponit , sibique munus idem assumit, hoc unum inferri debet
fuisse ab iplo Pastoralem ordinem institutum; quod postea ipse Apostolus declaravit, sive cum ad Cor. O. de ad Ephes. 4. scripsi quosdam quidem posuisse Deum in Ecclesia , primum Apostolos , secundo Prophetas orc. alios autem
Pastores, ct Doctores ad consummationem Sanctorum in opus ministerii; sive cum in epistola ad Titum l. ad Timo t. 3. ostendit Epii copos . dc Presbytercs nullos ordinari debuisse , nisi ut Ecclesiis praeessent, de Principatum haberent in populos; nefas enim est dicere Apostolum eo tempore, in rebus tanti momenti, quae ad Ecclesiae formam conliitu elidam sacere videbantur ,
oluisse quidquam addere Christi institutioni, ac si Christus impersectam Ecclesiae
250쪽
alefiae Armam instituisset, ut nequidem brevi tempore sibi sume eret. Fuitie autem sic ab initio . fidem faciunt in primis Apostolorum Canones, Ignatius item Antiochenus, deinde S. Ponti sex Anactetus in Epistola sua de Patriare his , de Primatibus, de reliquis Episcopis, quibus consonant, de sub iuribunt subsequentes Orthodoxi universi absque ulla prorsus, aut haesitatione , aut di sonantia , ut in eorum scriptis, de monumentis clarillime iuvat perspicere. Et licet in rudi illo Christianitatis initio , nondum videlicet ordinata , de constituta Hierarchia . Et disciplina Ecclesiastica, plurima perfunctorie ex quadam Spiritus Sancti dispentatione pro necessitate illius temporis peracta fuerine ab Apostolis, quae paulo post eodem ductore , de auctore Spiritu, qui suis
quaeque dispentat universa temporibus, eorumdem Apostolorum traditione, dc t rdinatione praescriptam , certamque sor mam receperunt , tamen in Pastoralis ordinis Institutione non ita gestum est, nam viae Christus Ecclesiae suae posuit fundamentum . quod in Petrum pascendi gregis omne ius transtulit, data illi ligandi, atque solvendi potestate , deinde in Apostolos ceteros, quos ad sui Sacerdotii honorem ordinatos, constituit Pastores ad regimen Ecclesiae Christianae, quod illi per diversas Provincias ad praedicandum di
spers strenue executi sunt vivae vocis doctrina commendantes primitivae illi Eccleliae ea servare , quae a Christo didicerant. 6c a Sacro Spiritu ; de demum in illos, quos cum messis crescere coepisset videns paucos esse Operarios ad eorum adiumentum elegit Septuaginta Discipulos . Ex quibus quilibet facit di intelligit, qualis, quantique momenti fuerit Pastoralis ordinis institutio , cui non homo , t ed Deus i pie auctoritatem tribuit, tametsi humano ministerio post Christi Ascensionem constitutos esse Pastores affirment Sacrae litterae. Divignum est igitur nos obedire Pastoribus nostris, ει in nullo eis contradicere. Terribile enim est talibus contradicere, non enim hos visibiles quis spernit, sed illum invisibilem in illis contemnit, qui non possunt a quoquam con temni, hi enim non ab homine , sed a Deo habent promotionem , hi a Deo ordinati sunt Patres, di hi demum sunt, qui, ut inquit Apostolus , evigilant quasi rationem pro Ammabus nostras reddituri, Pto positio II. Episcoporum ordinis Institutio, tamquam Pastorum primi gradus Christum Dominum habet Auctorem . XLV. Didinationis ritum novae Legis esse sacramentum . ερ institutum fuisse a Christo suo loco jam demonstravimus, ae nominatim id de Episcopatu probavimus. Ex ipla Sacramenti natura, de ljuris, institutionisque Di
Vluae proprietate consequens est nulli hominum fas esse mutare, vel innova
re quidquam in Ordinis Sacramento, nee quo ad ea , quae complectuntur species ipsas, ac disserentias Ordinum sub eodem genere constitutorum . nez quo ad ungulorum proprietates . he mctiones. a quihus specifica, ut Scholae
nominant, eorum Omnium differentia petitur. Id ecque neque Sacrament Oram augere numerum, ut e contrario minuere, qui bisd-m vel addit in , vel eX-
tinctis Ecclesia potest , neqae quod Divino Iure u ii u que tributum est sua ctionis genus in totum erigere, uti valide saltem , q iod dici stet, praestari nequeat. Ex quo deducitur Episcopatum porpetu singularem γ, l: ne is i bitum su isse per quem si lis his, quia hoc O liae in D Jati sunt cria ei it o di