장음표시 사용
251쪽
timuis quo lae Sacramento Baptizatis abundatiorem Spiritus gratiam tribuere; praeterea dedicare , oc consecrare Templa , Λltaria , de Vasa , item Sacrae Unctionis Chrisma confidere, de conlaetare; insuper de Oleum sanctificare, ae benedicere in varios usus Ecclesiae, nec reperiri potest quod munera haee administrentur ab inferioris gradus Sacerdotibus, id enim toto Orbe terrarum, nunc servat Christi Ecclesia , eodemque inconcutaque te nore omnibus retro saeculis observavit ab ipsis Apostolorum temporibus ut
videre est tum in Actis Apostolicis , tum in Pauli Epistolis . tum in De cretalibus Clementis , Anacteti , Fabiani , Urbani , de in Epistola Leonis ad Galliae , de Germaniae Episcopos , quae est 6o. in ordine. Patet igitur ex his Christum instituisse Episcopos, quo ad ordinis Potestatem. Ita vero haec potestas Ordinis potestati Jurisdictionis connexa est , ut duae hae
Poteitates mutuo conspirent, dc In unam, eamdemque Episcopi Personam coalelcant, quod patet praelertim. vel quia Episcopi in Apostolorum locum successerunt, vel quia simul cum Ecclesia Episcopalis huius nominis , Offici inique dignitas , de eminei sit, de adolevit; unde eriam ex hoc constat, de tum quo ad ordinis, quam quo ad jurisdictionis potestatem, Christum voluisse in Eccletia sua esse aliquos Pastores in ordine , dc gradu Pontificio, qui Ponti-fiealia Saeramenta possent conserre, quique haberent regendi , de corrigendi auctoritatem huic gradui, Be dignitati conven: entem , dc suo muneri xercendo parem , atque iussicientem , quod secundo loco probandum a sumpsimus.
XLVI. Ut vero paulisper haereamus, in landa mentia iis perpendendis,
quae nu Per attigimus et neminem ignorare permittimus, quod Episcopatus sit quidam Apostolatus, licet non ita eminentior, tum propter hujus ampliorem , dc universaliorem potestatem, quae in universum orbem exercebatur, cum e contra Episcopatus anguilior sit unius Provinciae; tum propter varia gratiae dona , quae Apostolatui adnexa erant, Et quibus nunc Episcopatus destituitur, quod fidelibus modo necessaria non sint . Ita certe communiter lensisse Patres, clarissimosque Theolog. s, ex eorum libris est satis perspicuum . in quibus non Infrequenter legimus Episcopatum esse Apostolica dignitatis ulmen, ut Magnus probat Gregorius in libro, quem edidit Curae Pastoralis;
Episcopos infidere Apostolorum solio , hoc est inferi orum Episeoporum Se
des, esse Apollolicas die des . ut praeter laudatum Gregorium scripserunt Sidonius libro G. epist. I. ad Lupum, Venantius lib. 4. Carminum in epistola ad Slagrium Augullodunensem , Pauli .ius epist. 18. ad Victricium Rothom agenem, Gregorius Turonensis lib. 4. cap. 16. B si lius epist. s . ad Ambronum, aliique et Epit copalem dignitatem nomine Apostolatus et se insignitam , de Episcop.,s esse nuncupatos Apastolicos, ut videre est a pu i eumdem Sidonium ineo cit. Ruricium epist. 8. lib. 1. Evodium lib. 6. epistola l7. Avitum Viennen Iem epist. 13. Pacianum Barcinonensem epist. I. as Sempronianum . a Pud Cyprianum epist. 6s: Hilarium in fragmentis, Gaudentium Brixianum Ida
cium, ceterosque. δι penes Concilia ipse quae hujusmodi lii quendi forma las, non abiecisse satis patet ex Parisiensi iv. in epistola Synodali . de Uiden. tino A. 384. imo, bi ex formula Felieis IIIo in Appendice ad Codicem Theodosianum , qui in Acacho Constantinopolitano Apostolicam dignitatem
gnovit, ut alia monumenta praeteream , quae longam e set recen ere . Evi
ens ergo est Epitcopalem statum origine tua vere Apostolicum esse , atque adeo
252쪽
adeo Christum Ecclesiam suam iandare valentem per se primo intendisse .
in F p:.copalis Auctoritatis institutionem ad Consumationem Sanctornm , ut dicitur in a. ad Ephes. in Uus Miniserii. donec occurramus omnes in unita. tem si ei die. ut non essemus parvuli fluctuantes, o circumferremur omni vetito doctrιua . que singula demonstra iit in totam Pastoralem praecipuam Apostolorum curam Episcopos successisse, nec solum figuram, te similitudinem quamdam Apostolorum habere , ut dixerunt Heterodcxi, arbitrati ita se posse eludere ea , quae citantur . e X Patribus testimo ma , videlicet ex Clemente epist. I. ex Anacleto epili. a. ex Isidoro Hispalensi lib. a. de Divitiis Oriciis c. s. ex Aquil granensi Concilio can. 8. & 9. . ex Rabano, Cypriano, Chrysostomo, allitque lex centis , apud quos non solum Epitcoporum ordo, seu Episcopatus, sed& FPiscopatus unitas, atque omnium EPilcoporum consensio in Petri Sedem, tamquam in centrum Ecclesiasticae unitatis confluxum, ipsaque unitas, quae aliunctionem Epit copalem , ut legitime, obeatur, conditio necessaria eli, sic uedc ipla potestas haud dubie a Domino instituta docetur , dc traditia, sed etiam quod per Apostolos haereditario quodam iure , de virtute successionis , qua in
ab Ap stolis habent Epi Icopi , in eosdem derivaverit; Uerum evanuerunt incc gitationibus suis, quia revera Patres non dixerunt ilitudinis successionem
se i incarsam ordinationem, ut uno decedente, alter Ii us locum ordinetur tdixerunt translationem juris a decedentibus ad successores: de Verba Christi qui vos ovait me audit hce. quae ad Apostolus diriguntur, non secus ac obe indiendi necessitas, quae in gratiam Apostolornm statuitur , ad Praepositos, id est Episcopos perperam ampliarentur, nisi Apostolicis iuribus, ει privilegiis ordinariis omnibus succederent. Opportune ergo Concilium Romanum II. sub Sylvestro admonuit non debere quemquam Apostolorum successoribus detrahere, dignitatem enim tantam illos assumpsiste docet Chrysostomus homil. 76. de Anathemate , ut vere, sicut olim Apostoli, sic nuna isti sint pleni gratia , & virtute, de quia illi recesserunt a Mundo, isti nunc Parentes nostri sint in illorum sedibus positi . de illorum potestatis haeredes in omnibus terrae partibus eadem Divina ordinatione eonstituti, ne aliqua reperiatur Natio, cui Episcopale regimen subtrahatur. Illustria etiam sunt pro eadem rucce sone verba Paolini Nolani ad Amandum Episcopum in epist. 23. verba Promsperi in lib. I. de vita contemplativa cap. ult. verba Iusti Urge litani in ver ficulum is . Canticorum, oc verba Isidori lib. a. e. s. de Eccles, Oisc. quip
pe qu i inquiens quod decidentibur Apostolis. Discopi successeruor, qui sunt
constituti per totum mundum is Sevibus eorum . ollendit jus luccessislNν pro-Prte dictae . quae ut dicitur in lege Cum quidam I. Uiui familias T de Liberis , de Post humi s. eontingit cum priore lubducto de sua potestate suo haere de . ulterior successit in proximum locum . quod ita certum est in nostro casu , ut aliter nunquam Ecclesia senterit, sive extra Concilia per doctrinam suorum Praesit dum, live in ipsis Conciliis, inter quae i nationalibus omissis , quod in promptu sint Generalia praecipua memorantur Lateranente sub In nocentio III. alterum Literanen se sub Leone X. . 6c postremo Tridentinum quod Sess. XXII. e. q. declarat praeter ceteros Ecclesiasticos gradus Disopos,qsi in Apostolorum lucum successerunt . ad buxe Hierarcbicum oνdinem pertiuere. O positos , quemad nodum 1 e Apostolus ait a vir tu S. regere Eccle- m Der, quibus verbis nihil clarius offerri potest, ut luccessio proprie dicta ex Plicetur contra ilics, qua Analogiam quamdam , ω similitudιnamam succes-
253쪽
sionem admittunt in eadem ordinis potestate eum de iurisdictione , & iuri nictionis sanctionibus, bc Patres, & Concilia semper loquuta simi, illudque tenuerint quod in Ecclesia invenerunt, docuerintque quod didicerunt. quod a Patribus acceperunt hoc filiis tradiderint. 5e nondum apud eos acta esset haec caussa, nee illis nota illa Episcopalis ordinis similitudinaria successio, quam frivolis distinctionibus Novatores inutilem reddiderunt, quod uberius demon
XLVII. Quod igitur Upiscoporum ordo , huiusque nominis . ae Offieii
dignitas emerserit statim ac Apostoli Ecclesiis erigendis sedulam navarunt operam , quod erat alterum fundamentum , cui praecipua nostra demonstratio nitebatur, id Christianis, omnis antiquitas dixit, ae eredidit, dc ut incertiora Praeteream monumenta , quae varias Episcoporum Creationes praeseserunt factas ab Apostolis, aut apud Dorotheum in Synopsi, aut apud Pseudoprochorum, nec tanti faciam tu in ea, quae Beda, Uiuardus, Romanus in suis Martyrologus scribunt de Epaphramo, cuius Paulus meminit in epistola ad Colo senses c. r. de 4. Colossessium Episcopo ab eodem Pa alo ord nato, tum iura Episcoporum ordinationes, quae in Chronico Flavii Dextri . ex traditione Ee-esesiarum Hispaniae describuntur i Imo, At exempla, quae releruntur ab Eusebio in Chronico, & a Hieronymo in libro de Seriptoribus Ecclesiasticis, de Papia auditore Ioannis Hieropolitani in Asia Episcopi, de Pothino nonage nario Lugdunensi , fiet de Trasea qui Smyrnae Polyearpo suisectas est , de dein
mum, ut omittam singulares illas Episcoporum ordinationes , ex quibus Eeclesiarum reliquarum traditio, ab Apostolis repetit ian latores suos, satis est Alexandrinae, Antiochenae, Ierosolymitanae , de Romanae Ecclesiae primordia in intueri, Marcum cum Petro aliquanto tempore Civitates, ac Provincias obeundo Peregrinatum esse, ab eodemqaae in Egyptum, poliremo missum. Alexandriam nempe ut Ecclesium ibi constitueret. Sedem quae Episcopalem sibi caperet, a Sanctissimis , Et gravissimis auctoribus memoriae prodita sunt. Hi ne Evangelicus Thronus appellata est Sedes Alexandrina, de Evangelica successis, quod eam Marcus Evangelista iandaverit , 5c primus in ea Episcopatum gesserit. A Mareo Evangelista singularem Antistitem Ecclesie Alexantrinae , Praepositum suisse, eamdemque, jussi Te ut vita sancto Episcopo successor electione crearetur a Collegio Presbyterorum, Pentapolim deinde pergisse , bc mansisse ibi duobus annis praedicans Evangelium , ει ordinans Episcopos . ει Diaconos in universa ea Provincia , ii qui Patriarcharum Alexandrinorum vitas seripseruut Severus-hen- Masphabo, oc Eutychius docuerunt. quibus consentiunt Hieronymus libro de Scriptor. Eccles. ει Eusebius i. a. c. 14. quiti Amanum post eius mortem ei successisse tradant, deinde Abilium anno 4. Domitiani vivente adhue Apostolo Ioanne. Evodium simili in Offieio, de gradu positum cum eadem Antiochiae potestate, ibidemque ex Apostoli Petri auctoritate constitisse, nemo est tam ineptus, qui negare audeat. Hujus ordi nationis locuples testis est ire uaeus, Tertullianus, Optatus. Eusebius, Hierony mus, de testes sunt illi singuli qui eum Antiochenae Ecclesiae dignitatem commendant adversus Dioscori Alexandrini temerariam praesumptionem, hanc Sedem Sancti Petri appellant, non tantum quia primus Petrus in hac urbe sedit, verum etiam quia a Petro missiis est quicumque suit ille , sive Barnabas . sive Evodius qui Ptimatum in illa obtinuit, de Presbyteris cum summa Potestate, auctoritate, ac notatius etiam Praerogativa praesari, siquidem non nisi
254쪽
nisi demandati, εe voluntate Principis Apostolorum illam Eeelesiam gubernare , aut iis ipfis Presbyteris praeesse potuerunt, n si ab Apostolo Petro id eisdem fuisset impositum , eique destinati fuissent Ecclesiae , a quo illorum
Missio, di Offieii . ac Ministerii ratio tota pendebat. Iacobum minorem cognomento Fratrem Domini Ierosolymis re sedisse tamquam ordinarium , & stabilem illius Ecclesiae curatorem , ae Praesidem post ceteros huc illucque dispersos Apostolos, Hegesippus vicinus Apostolicorum temporum ait, idemque dixerunt omnes, qui Ierosolymitanorum Epitcoporam mentionem attigerunt, huic mortuo successiise Simeonem Cleophae filium , de huic rursus tertium Is dam, Constitutiones Apostolicae tradant. quas non dubium est Apostolorum morem dei cripssse, de factas ab ipsis Apostolis Episcoporum ordinationes, puod in Romana prae ceteris insigniter elucet Ecclesia . cuius a Petro, Pauloque ductam Episcoporum suecessionem Christianae antiquitatis memoria ce leberimam ad Linum deducunt, cola sentientibus ex Iranaei descriptione Epi- hamo haeresi 27. Eulebici , aliisque . Plurimum quoque faciunt ad firmam hane per Civitates Episcoporum suce essionem, ex Apostolorum manda toprobandam Timothei, nec non ει Titi Ordinationes , hos enim Ephesi , dein Creta insula manere jussit Apostolus Paulus , οι Apostolicum ibi munus, quod est Episcopale, obire praecepit . facit Epistola Ioannis Apostoli jussit Domini scripta ad Episcopos VII. totidem Ecclesiarum, de Civitatum in Asia ; iacit Egesippi auisoritas apud Eusebium lib. 4. c. 2I. agens enim
de tuo itinere Romam, multis cum Episcopis Sermonem contulisse testatur, taunam . eamdemque accepisse ab omnibus Doctrinae sormam , de institutionem , de creatos fuisse Episcopos Apostolorum aetate . ab iisdem Apostolis. Eius ver
ha ex graeco sermone se vertit fidelis interpres: in gulis fuccessissibus, ac statutis civitatibus ita habet, ficut lex, σ Propheta, ct Domιnus praedicavit anetunt demum Auctores illi, qui saeculo 1. Episcoporum origines scripse runt Apostolicas esse, quod nunquam au fiassent asserere , si nuperae fuissent illorum creationes , Ec tuo laeulo primum Ecclesis praefici coepissent Episcopi . Praeter quam quod cum secundo , ac tertio saeculo toto Orbe Episcoporum in Ecelesia Dei haberetur praelatio , nee aliquod Concilium existat, per quod tam
univerialis consuetudo introducta lemonstretur , nec clandestina totius Orbis . conspiratio . cui nemo restitisset, 'fingi possit, quae Episcoporum per universas Ecclesias Monarchiam inveheret , opus est ut fateamur non recentem . neznvam, sed ipsi Eeclesiae coaevam hane sormam fuisse, ut Presbyterorum, de Pastorum Collegio superponerentur aliqui, δι auctoritaris majoris , dc Pote statis divinioris .
. Propositio III. In Ecclesiis seruiis Episcopos sedisse Hgulas , idque Au
ctoribais esse factum Apostolis , demonsratur .
XLV lI. Salmasius Heterodoxus homo in contrariam abiit opinionem. εο non nisi post postolorum obitum, ae seeundo inclinante saeculo suum cuique Ecclesiae ait P aepositum suisse Episeopum, eum hactenus a pluribus, hoe est toto Presbyterio, sive Presbyterorum Collegio pari iure .ae potestate Ecclesiae singulae regerentur . Pluribus autem momentis fabula haec erroris convincitur . dc r
darguitur, illudque praecipuum est, quod petitur ex antiquissima Traditione. Irevaeus qai Apostolorum Pene tempore vixit, unum damtaxat Ecclesiae prae
255쪽
sedisse seribit Episeopum , & in unius item mortui locum alterum esse suisectu in ἔ habere se, inquit lib. 3. c. 3. quos an sumeret, qui ab Apsolis instituti sunt Episopi is Ecclems. 9 Successores eorum. u rue ad sua tempora ,
dc harum specimen in una praebet Romana iubiiciens Romanorum Pontificum indiculum a Petro, & Paulo usque ad Eleutherium . de hoc apium , quod tu Ecclesia Principe tactum est , in ceteris ulla veniste demonstrat. Idem de Polyis carpum , Ioannis Evangelistae discipulum Smyrnae in Asia ab Apostolis conis
stitutum Episcopum se vississe an prima sua aetate ait designat oc alios , quorum luccessiones unius, post alterum excare dicit In Archivio omnium Ecclesiarum . Irenaeo Epiphamus , Euiebius , aliique veteres assensi sunt, qui a c. curate sit gulorum Episcoporum ad tua quique tempora numerum , ordinem , ac nomina Perstri plerunt . dc quamvis ob se itentiarum discrepantiam haud plene constet . quinam Proxime a Petro . ac deinceps per aliquot capita Pontificatum gesserint, illud inter omnes convenit unum ibi , de singularem .& Clericorum Collegio, & Ecclesiae praep istum suillo, oc nusquam inquiunt Presbyterorum, vel Episcoporum Collegium pari.in ulla Ecclesiiarum rare. & aucti ritate , ac pi te state praefuisse ; imo Apostolicas traditiones ex earum Ecclesarum auctorata te, quae ab Apostolis fundatae sunt , dum prlabare volunt in singulari . h.ic successione ubi vis Episcoporum argumentum ad persuadendum instruunt ut constat non soritum ex Irenaeo loco cit. verum etiam ex Tertullaano , qu In libro de Piae. scriptionibus advertus haereticos cap. 32. Ceteram . ait s qua audent iurame,
ne sie aetatι Apostolica, ut videantur ab Apostolis tradita, quaa sub Apostoris foeruut , posumus dicere : Edant ergo Origines Ecclesiarum suarum . evolvant Ordinem Disoporum siuorum , ita per succe sones ab initio aecarrea. res, ut Primus ille Episcopas aliquem ex Apsotis, veι Aposolicis viris . quiramen cum Apostolis perseveraverint, habuerit auctorem , ct Antecessorem . Hoc enim modo Ecclesia Apostoticae cengus suos deferunt. Scut SNrneorum
Elasa habens Pobcarpum ab Ioanne conlocatum refert. Sictit Roma συrum Gemento a Petro ordinatum erit , proinde utique , ct ceιera exhιbent . quos
ab Apostolis in Episcopatum constitutos Apostoricι feminis traduces habeant.
Ungant ale aliquid haretrci, Nullum itaque de singulorum Ecclesiae Praesidum luce essione dubium fuit, si eam ad verius haereticos P P. adll ruebant. XLIX. Eumdem morem in Ecclesia usu receptum elle Christianorum , ut unus Ecclesiis singulis praeesset Episcopus, non plurium in iis Episcopo rum , aut Presbyterorum regimen esset, aequali jure , ac potestate praeditorum duilinus Martyr in sua Apul. a. quam anno 1s . scripsit . testatum reliquit, de nuper laudatus Tertullianus in libro de Corona cap. 3. hunc appellabat
praesidem , dc moderatorem , de passim Discopum . Sic ChryIbstomus in Oratione Panegyrica Ignatium laudat, quod post Petrum Apostolorum primum Episcopa tum , dc Principatum Antiochenae Urbis accepi stet . de quo illud singulare etiam legitur, quod cum Romam ad supplicium duceretur, ad Polycarpum Smyrnae Episcopum scripsit commendans illi Alitiochensem Ecclesiam . quod supervacaneum fuisset, si in illius Ecclesiae administratione , de regimine Episcopi plures intendissent. Ita de Hieronymus in epistola 8s. Alexandria , inquit , a Marco Evangelista . usque ad Hieractam . ct Dion iam Di copos, Presbteros Iomρον unum ex se electum in excelsiori gradu collocatam, is opum noni nasse , quomodo fi Exercitus Imperatorem faciat, ex quibus verbis evidenter concluditur-ab Apustolorum tempore, unum tantum
256쪽
Alexandrinae Ecclesie praesedisse dignia te praestantiorem , ut Imperator est iis praestantior , a quo est electus. quae cum ab aliis narrata si ut Patribus , qui de singularibus aliarum Civitatum Episcopis scripserunt, quid deinde consequens erit 3 Non aliud nisi, quod inanis illa fabula confutata est , quae singularium Episcoporum Successiones in pleriique Civitatibus ab Apostolorum
aetate ductas, memoriaeque mandatas falsitatis arguit, Ec convincit erroris.
L. Neque bactenus dicta aliena sunt a sensu Seripturarum, set quadrantrum iis, quae ad Timotheum 3. tum iis, quae ad Titum I. de ordinandis Epili: opis , 5t Diaconis ab Apostolo praeluribuntur. Siquidem ad Timotheum, scribens Apostolus, Episcopi, non vero Episcoporum ordinandorum conditiones scribit , quia nonnisi unus in una civitate constituebatur Episcopus , e conmtra vero, cum ad Diaconos descendit, non Diaconum qualis esse deberet , sed quales esse deberent Diaconi tradit. quia plures in una Ecclesia Diaco ni constituendi erant . Si quis . inquit. Misopatum desiderat, bonum opus dein erat 3 oportet ereo Discopum irreprehensibιlem Q. , de paulo post Diaco μοι similiter pudicos . non bilioquos ere. Diaconi fine unius uxoνis viri cte. Titum quoque admonet Apostolus. ut per singulas Civitates Presbyteros constituat, sed unum Presbyterum Episcopum praeficiat, quia in tanta Ecclesiae
Ministrorum varietate , saltem unus praeficiendus erat, qui integrum Sacerdotale munus explere posset . adeoque u hi Titum Cretae relictum dixit, ut
constitueret per singulas civitates Presisteros , in singulari numero deinceps Ioquitur: Si quis sine crimino es unius uxoris vir die. Oportet enim Episcopumctc. in quibus locis parum sollicitus diei potest . quod Apostolus fuerit de Presbyterorum in serioris gradus creatione, quam minus necessariam esse puta
bat in illa , quae tunc erat paucitate fidelium , cui unus Episcopus ad omne Ecclesiasticum MDiasterium sussi eiebat . cui e contra Presbyter inserioris Ot.
danis, nequaquam ad omne Ministerium sum cisset, non ad Confirmationis. uon ad ordinationis Sacramenta conserenda , quae tunc in Ecclesia necessariam a Ni me erant. Ideoque cum pauci digni viderentur Sacerdotali munere, iam lius iudicabat Paulus . ut is qui Sacerdos . crearetur, simul etiam crearetui Episcopus , qui & Sacris Conventibus praesideret, qui curam gereret. tot usCommunitatis , apud quem collectae viritim pecuniae de Panerentur, bc qu Ieas Pro eo, atque aequum videretur . iii pauperes orphanos, ac viduas, & causisarios dispensaret, tum qui omnium necessitate laborantium curam gereret. quam ut vel indignus Sacerdotio ordinaretur , vel ad partem tautum Sacerdotalis muneris explendam idoneus. Qa si igitur ex his non Intelligit unum ν& singularem Aptistolorum tempore Ecclesae Episcopum praefuisse eLi. QMd caussae est igitur , cur Sal malius, de qui ipIuin secuti sunt Christiani nominis hostes contenderint ab Apostolis nullos ordinatos fuisse singular 's singularium Eccles,rum Antistites data inquiunt: nullo certo is loco causistere paserant, sed huc θ iuue ex ODιo es stabanti cum Episcopatus
'Opra: iumptus stabilis sit, ac fixus, . vel quia coi stat plures in omnibus Ec- est iis suisse constituic s. Atqui hee illorum ratio salsissima est, id ae eius dem Salmasii testimonio eonvincitur qui in capite x. sue Dissertationis aper Re Pronuntiat , neque Iacobum fratrem Domini, neque Joannem orbem amo bulaste .praedicandi Evangelii caussa , sed uno in loco mansisse , ac praeientes Praetentibus illud exposuisse. Habet igitur que naamadu n Episcoparum linga iis In Civitatibus singulorum series, ae successio, do inchoari ab Apoliolor α
257쪽
temporibus, & deinceps propagari potuerit, quod luculentius fatetur, eum assentitur Hieronymo, qui in epistola iam citata pronunciat Alexandriae a
Marco Evangelista , usque ad Heraclam , dc Dionysium Episcopus. Presbyte ros semper unum ex se electum in excelsiore gradu collocatum . Episcopum
nominasse , igitur superstitibus adhuc Apostolis Episcopus in una Ecclesia unus est positus, ει quia quod de Marco dixit. hoc idem de Euodio Antioehiae
dicendum esse testitur . qui Petro successit in Antiochena Ecclesia, constat profecto Apostolorum RSvo Iacobum , Ioaimem , Evodium singulares fuisse sinis gularium Ecclesiarum Episcopos , qui propriam Sedem, ac praesecturam obtinerent. Idem constat dicendum de Tito, dc Timotheo, quos peculiares habuisse Sedes legitur in epistolis Pauli, quorum hunc Ephesi, illum Cretae speciali utique, ae locali Praefecturae Paulus addixit. LII. Quamquam nec illud verum est , quod Salmasius contendit, veteres aliquem Epitcopum appellasse . quod a sua Vrbe non adfuerit, neque
quoquam extra eam urbem pedem moverit. :ee qail in Episcopi appellatione est, quod eum uno in loco, una in Urbe defixum teneat In Episcopi nomine nulla vagandi, aut sine certa statione currendi notio est , propria est inspectionis, quae nulli satis convenit, qui non In rem Praesentem venerit, hinc est, quod omnem Diaece sim suam . de omnia eius oppida pervagari , de obire necesse haber, de sic Episcopi Apostolorum AEvo una in Urbe coninsidebant, ut non interdum alio se conserrent, quocumque illos charitatis os ficia vocabant, aut procurandi Evangelii ratio ire compelleret. Hinc quan
eo opus fuit Paulus Ephesiis, Asianis, Corinthiis, item de Thessalonicensibus , ae Philippensibus, Atheniensibus etiam praedicavit Evangelium . quod de re liqui praestiterunt Apostoli, licet essent illarum Ecclesiarum Episcopi, quas ipsi landarunt, nec concedendum est Salmasio , quod Iacobus frater Domini Ierosolymis nunquam abfuerit, de quod Joannes in uno loco semper constiterit, cum singulorum peregrinationes, latis Ecclesiastica historia recenseat. LIII Neque illud Heterodoxis scriptoribus, concedi potest plures in eamdem Urbe constitisse Episeopos Apostolorum tempore, pari omnes Suilarita te . de potestate , qui singularem tuebantur unius Ecclesiae Praefecturam , quod tum Romae, tum alibi accidisse compertum est, ita quod Petrus , dc Paulus varias in Provincias predicandi caussa longius abirent. Linus, de Cle tus Episcopi Romae suisse memorantur, de quidem omnes vivente Petro . quem etiam paulo ante obitum suum consecrasse Clementem traditur in li-hro de vitis Pontificum. Quod si adhue extra casum hanc voluerint, primis illis Ecclesie temporibus, in quibusdam Civitatibus Presbuteros plures cum Episcopali consecratione creatos esse, eosdemque dictos Episcopos, unumque inter illos fuisse primarium , di praepositum omnibus Episcopum, idem de nos fatemur, quibus huius moris exemplum suppeditat Ierololymitana , de finisti ochena Ecclesia, in quibus non unus, sed plures Apostoli suisse peihi bentur, aliique, qui generali Prophetarum, ει Doctorum nomine comprehenduntur . ut ex Aelis Apostolicis constat , qui it adjutores Episcopalis ossicii ac cederent Iacobo iii Ierololymitana , de Petro quamdiu Antiochenam Cathemeram rexit, eisque tamquam propriis Episcopis singularem illarum Urbium , ile Diaecesium curam , atque auctoritatem praecipue relinquentes , concedenteique eis aliquid, quod sibi minime arrogarent ; de ita interpretari necesse
est , vel Clementis Alexandrini sententiam, in qua dici ur Petauin, Iaco
258쪽
hum, & Ioannem ceteris Apostolis praelatos, tamen cum Iacobo iusto de gloria . & honore minime contendisse , sed eum uno consensa Ierosolymorum Episcopum designasse , vel id quod scripsit Hesychius Presbyter Ierosolyin rum in fragmento Orationis in Jacobum fratrem Domini apud Photium in Bibliotheca Codice a I s. cum Iacobum: Noa Ierusalem Summum Ducem appellavit , Sacerdotiam auctorem , Apostolorum Primatem . in Capitibus Summitatem . Neque dissentit Salmasius aliquanao, nimirum P. 1 3. 114. . Cum inter Presbyteros, Ec Episcopos plures in eadem Ecclesia , disparem unius dignitatem agno vit, qui in priore , & altiore gractu essee Const, tutus . nam Primatem esse , vel Primatum habete, quid aliud est, quam eminere, unde cum ei demum Primat sis Ille contingat . 'sive ex ordinationis tempore , sive ex merito. ti electione Nec fingi potest . quemquam esse Primatem, qui par sit, dc aequalis
iis . quorum Primas dicitur. Ita ergo in eodem Clero plures tunc esse potuerunt Episcopi , ut summus emineret aliquis, aliique essent velut ad jam tores tantum Pontificalis ossicii, praelertim ni amplis illis, di populous Ciu tatibus , quas eius opera carere, qui Episcopales obiret iunctiones, minime oportuisse Apostoli censuerunt. Aliquando certe Scriptura Prςsbyteros, de Episcopos promit eue vocat; verum quid hoc Prosecto non ut negemus Apostolorum aevo in Ecelesiis singulares constitisse Episcopos, sed pro illorum temptarum more . Siquidem sub initia prodeuntis Ecclesiae Christianae , illi qui
honore. ac lanctione ceteris antecellebant. & horum curam gerebant, eosquae verbo Dei, di Sacramentis pascebant, de adminili rationi Ecclesiae in communi praeerant , utroque nomine appellabantur, quorum vocabulorum primum alvini pectione, & curatione, posterius, non tam ab aetatis praerogativa , quam fidignitate , ac veneratione coepit originem . revera tamen duo semper sue
xunt Ordines, quorum alter Episcopi postea proprium sibi nomen retinui ealter Presbyteri. Ita sensisse legimus Chrysostomum in sua Epistola, quam scripsit Coepit copis, it Hieronymum in epistola ad Evagrium, qui etiam eum Chrysostomo convenit in reddenda ratione quam repetit eκ vera Episco Porum singularitate. Theodoretus etiam in notis super caput 3. I. ad Timota non diserepat ab illorum opinione , cui favet Epiphanius haer. 7s. l. s. unde in hae Summa Catholici dogmatis belle inter se conveniunt , de Episcopa. tum a Presbyteratu , id est ordinem ab Ordine distinctum t ut deinceps fuit a si Apostolorum temporibus suisse ostendunt, de Episcopos veros proprie dictos illos, qui in primo Ordine censentur , non secundo , tertioque saeculo, sed primo, dum adhue Apostoli viverent, di singulos in singulis Ecclesiis ibi ubi erant extitisse confirmant , nee unus est ex Patribus, qui Episcoporum Successio innes describens dixerit Presbyteros Presbyteris . aut Episcopis saltem Epasco. pos successisse , sed constanter scribunt omnes Episcopum unicum unius ciue cessorem fuisse, idque per omnes Ecclesias fictum esse significant, idque
Divini esse Iuris, ti a Christo Apostolis traditi, cujus taccutio Pro locu ac temporιbus illor sim esset prudentiae permissa,
259쪽
Propositio IV. Nira humana institutioηe illud ipsum, quod uuae eoru laesa Episcoporum , ct Presisterorum discrimes miro sum eis. sed Catbolicam a ..isio Christi Ecelsam Hiad agnovisse. θ Οιepisse ex Ap tolorum doctriaa . or tradisione, cuique adest Iuce clarius perspicere. LIV. Maiorem suisse Apostolorum auctoritatem. qui primi fuere nostrae
- Religionis Pontifices.& quibus successierunt reliqui Epileopa auctoritate septua ginta duorum Discipulorum , quos Dominus deputavit in Apostolorum suorum indiutorium , di quorum formam Presbyteri nobis exhibent, plAne attestatur Evangelica historia in; Ordine vocationis eorum a Christo . ει in Electioin ne Matthiae, quam Lueas exponit in Actis Apostolicia. Apostolos Christus Dominu XII. elegit, nee majore numero, nee plures quamdiu in terris egit, in eumdem aecivit Ordinem . Longe post LXXll. designavit Discipulos Apostolorum sub eisdem Coadiutores, formam exhibens eisdem ordinandorum
sub se plurium Presbyterorum pro plebium, di fidelia populi necessitate . Petrus post Christi Αscensionem volens Proditoris locum , quem Episco Patam per os David appellat, repleri, non alium quam unum ex Ducipulis ad gradum hune putat aptiorem, qui Resurrectionis Christi testis esse polina et, unulque sortito Matthias electus est. Quis autem ignorat, ex inferiori gradu ad Superiorem electionem fieri sui provebitur, inquit Hieronymus in et pistola laudata ad Evagrium, de minari ad major provehitur. Si itaque ex Discipulo Apostolus, quod idem est dicere si ex Presbytero Matthias Episco-Pus a Perro , allitque Apostolis . imo a Spiritu Sancto constituitur, utrι qua gradus satis innotescit discrimen , de naufragari merito, cum eodem Hie- Tonymo in epistola ad Pammachium e emendus est . qui Episcopi, ct Presb)xera dignitatem eamdem esse contendit. Et te quidem vera illi iidem Hete Fodoxi, qui nobil cum sentiunt Ierosolymorum Episcopum suisse Iacobum
fratrem Domini cognomen 6 iustum . scribunt eumdem coetui Presbyterorum illic constitutorum , quos & Episcopos tune nominabant i cum auctor Ita Ie ma
iore praefuisse . Salmasius . hoc dixit in sua Dillertatione de Episcopis p ig. 6. idem Salmasius assentum praebet D. Hieronymo, qui in epistola las. auctor est Alexandriae a Marco Evangelista , usque ad Heractam. dc Dionysium Episcopos, Presbyteris semper unum ex te electum in excelsiori gradu collocatum Episcopum nominasse. I icobus itaque , de quisquis ille fuit qui a Marco , hoc est Apostolornm aetate coepit in excelsiore collocarι gradu sub Epit copi nomine , testibus ipsis Heter odoxis par non fuit honore, ac potestate iis, quibus erat excelsior, ει cum id quot de Mareo dixit. de Evodio quoque Antiocheno dicendum velit Salmasius, constat iam etiam Evodium simili in Oilicio , degrada cum eadem Antiochiae potestate . ex Apostoli Petri Aactori tate constitisse , nullumque alium pari iure, ae dignitate tune in Ecelesia illa fuisse . Nec minores est ponderis quod in cap. 4. Dissertationis scribit. Antiquior
ac prior mos Dit Eeelsarum ab ipsis Apostolis iustitutus, ni primatus inter
Presisteros uos ex electione decerneretur, sed ex ordiuationis tempore seniori deferretur: ει quod rursus in eodem capite , de illa ιpsa primi saeculi institutione loquens ait: ovi Decessionem primorum in variis Civitatibus Epi- Bostorum litteris consignaruut , dum ad suoram temporum consuetudinem re
260쪽
e tequens erit φ non aliud nisi quod Ilix ipsi, qui singulari Episcoporum apispe l l .itione praediti erant . dignitate praestabant reliquis, id es im conant haeve rha primatem esse, vel primatum habere, praeliare scilicet inter alios, iisque dignitatem habere majorem . ut paulo supra notavimus, dc ex ill rum gensere Primatem Episcoporum filiise Linum, de qui et luccesserunt Anactetus
ει Clemens, quibus Del Ecclesiam administrandam crediderunt Apost Ii Petrus, & Paulus, ut ex illius dictis ostenditur. Imo quot quot in successionis Episcoporum serie , quales Irenaeus , Ignatius, Tertullianus ali que memor/nt, nomine Episcoporum signati. accensiti sunt, omnes veros. ει nostri ι similes Episcopos futua ab ipso Salmasio eoncessum , de expressum habemus.
Illud ergo quod probandum sumpsimus satis elarum, δι perspectum est, sui sise per Ecclesias Apostolorum tempore Episcopos dignitate, ideli honore, ac potestate tales, qui ceteris anteirene, de in eos Iurisdiestionem haberent, quod primus omnium Aerius negavie, qui non solum omnem sustulit ditarentiam inter Episcopum , dc Presbyterum , sed neque Divino iure ullam introductian putavit, nec humano introduci debuisse. LV. At non illud Heterodoxis concedimus, quod ipsi statuunt hunc primarum honoris, de eonielius pro Ordinationis tempore Episcoporum quemque obtinui sie , eum citra electionem nullus ad illam dignitatem provectus sit. Noe in Presbyteris tantum , de inserioribus Clericis usurpatum reperimus. quibus solum ordinationis tempus attribuebat primatum, ut videri potest ita epistola Decretali f. Leonis I. ad Dorum Beneventanum Episcopum , cum
Episcopi Cleri ac Populi suffragiis eligi consueverint ex traditione Divina, ct Apostolivia obsiervatione, ut inquit Cyprianus in epist. 68. in qua diiserie
de Episcoporum creatione, de innumera evincunt Ecclesiaram Occidenta lium Decreta de eligendis a Populo Episeopis, ut qui praelaturus esset omni .hus , ab omnibus eligeretur. Habemuν etiam huiusmodi electionum non pau- ea Exempla in Orientalibus Ecclesiis , tum ante, tum post Nicaenam synodum. Laodice nam , ει Antiochenam , a quibus hoc interdictum fuit e putarunt Zona ras , Et Balsamon, licet non invicto argumen ro, cum Sardicensis canon. 6. dc Synodie a Concilii Nicaeni iubeant, ut is elisatur , quem Pleri postulavat in unum collecta . Praeter qaam quod etiamsi ab solis Episcopis Provincin creati , de ordinati fuerint, ut laudati Auctores seniorunt in Commentariar ad can. . dc 6. Icaenum . de ad can. ia. ac x3. Laodice num , quin imo etiam si deinceps Principum iussu, ae potestate Episcopos Civitatibus datos este assit. me mus , illud semper certum urit Heterocoxos nullo argumento peri uadere posse Episcopos pristis illis, Apostolicisque temporibus ex temporc ordina tionit suae , quasi rata, de certa lege iuccessionis esse suffectos, ut moris erat Presbyterorum . de Diaconorum , qui in locum primi, is qui proxime ab ea eooptatus fuerar antiquitatu tute ille eedebat. In Ecclesae veteris ulu inve nitur, quod inter Episcopos eonsidendi locum ex ordinationi tempore dabδ-itur, k in quibusdam Provinciis, qui omnibus antiquior erat, omnibus praeerat εe Metropolitani instar erat, ut alibi observavimus, sed nullibi letamus primmatum Episcopoνum sola ordinationis antiquitate constitisse, siae electionui ct consequenter Episcopos , di Presbyteros amaea per illud tempus Mnor . or potestate aequales fuisse , ut temere, Navatores dixerunt quod enim te gitur apud Pseudo-Λmbrosium in Commentari ui ad cap. 4. xpistulae Pauli 4 4